Semua Bab ลงทัณฑ์เมียลับมาเฟีย: Bab 1 - Bab 7

บทที่ 2 "ปล่อยเพลงเถอะนะ เพลงผิดไปแล้วจริงๆเพลงไม่ได้ตั้งใจที่จะทำพราว พราวคือเพื่อนรักของเพลงนะคะ" เธอพยายามที่จะพูดอ้อนวอนให้เขานั้นเห็นใจแต่ก็ไม่สามารถทำให้คนที่กำลังโกรธนั้นใจเย็นลงได้เลยแม้แต่นิดเดียวเขายิ่งกดเธอไว้แรงและแน่นขึ้นเรื่อยๆ ละจากใบหน้าที่ซุกไซร้อยู่ซอกคอนั้นจ้องมองหน้าของเธออีกครั้งตะเบ็งน้ำเสียงสั่นออกมาต่อว่า"เพื่อนรักอย่างนั้นหรอ เพื่อนรักเขาทำกันอย่างนั้นใช่ไหม ไม่ต้องมาพูดว่าน้องกูเป็นเพื่อนรักเพราะว่าเพื่อนรักเขาไม่ทำกันแบบนี้จำไว้และเตรียมตัวรับกรรมในสิ่งที่ทำกับคนอื่นไว้ได้เลย" เขาลุกพรวดพราดออกจากตัวของเธอควักมือถือในกระเป๋ากางเกงนั้นออกมาโดยที่สัมผัสลงที่หน้าจอมือถือตัวเองอยู่เพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่จะตั้งมือถืออัดถ่ายวีดีโอวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียง"เฮียจะทำอะไร" ใบหน้าซีดเซียวนั้นจ้องมองในสิ่งที่เขากำลังทำและรู้ดีว่าเขากำลังจะอัดคลิปแบล็คเมล์ตัวเองอย่างแน่นอนเธอพยายามที่จะไปคว้าหยิบมือถือแต่ถูกเขานั้นจับข้อเท้าและลากกลับเหมือนกับว่าตุ๊กตาที่ลากไปกับพื้น "จะไปไหนมานี่" เขาใช้เพียงมือซ้ายรวบแขนของเธอทั้งสองกดลงเหนือหัวไว้ไม่ให้ดิ้นขยับหนีคร่อมขานั่งทับอยู่บ

บทที่ 4 เขาทิ้งให้เธอนอนเปลือยเปล่าอยู่ในห้องไม่หันกลับมาดู เดินออกไปอย่างไร้เยื่อใยมีแต่คำด่าและคำขู่ที่ทิ้งไว้ เพลงมีนาเธอเป็นหญิงสาวที่บริสุทธิ์ถูกเลี้ยงดูมาอย่างตามใจถึงแม้ว่าพ่อและแม่ของเธอนั้นจะไม่ได้อยู่ด้วยแต่พี่ชายก็ทำหน้าที่ให้ไม่เคยขาดตกบกพร่องอยากได้อะไรอยากไปไหนเธอได้สมดังใจทุกอย่างจนกระทั่งเอาตัวเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความรักของพี่ชายจากนั้นพี่ชายเริ่มเปลี่ยนไปและตัวเธอเองก็เริ่มตีตัวออกห่างจากพี่ชายและเพื่อนสนิทของตัวเองที่เขากำลังคบกัน "ถ้าเพลงย้อนเวลากลับไปได้เพลงจะไม่ทำแบบนั้นแน่นอน" ครั้งแรกของเธอคือการโดนพรากพรหมจรรย์ด้วยการกระทำรุนแรงไม่มีความทะนุถนอมมีแต่ทำให้เธอเจ็บจนในตอนนี้เธอไม่สามารถขยับเดินได้ ครืด!! เสียงโทรศัพท์บนหัวเตียงดังขึ้นเธอเลือกที่จะไม่รับสายไม่แม้แต่จะขยับไปดูด้วยซ้ำยังคงนอนร้องไห้อยู่ท่าเดิม เพลงมีนาเธอไม่เคยเจ็บไม่เคยถูกใครทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ แต่ต้องมาถูกเพื่อนสนิทของพี่ชายนั้นทำร้ายพรากพรหมจรรย์ไปจากเธอถูกต่อว่าสารพัดและยังถูกขู่ถ้าไม่ทำตามในสิ่งที่เขาต้องการก๊อกๆๆ "คุณหนูคะ" เพลงมีนานอนร้องไห้อยู่บนเตียงจู่ๆมีคนมาเคาะประตูและเอ่ยเรียกเ

บทที่ 6 เขาให้เธอมาส่งที่คอนโดแห่งหนึ่งซึ่งไกลจากคอนโดของเพลงมีนาไม่น้อยแต่เธอก็เลือกที่จะมาส่งเขาตลอดระยะทางที่เธอนั้นนั่งมาและเขาเป็นคนขับเพลงมีนาเธอไม่พูดไม่ตอบอะไรผู้ชายคนนี้เลยจนกระทั่งถึงคอนโดและเขาจอดรถ "คุณจะไม่พูดอะไรกับผมจริงๆหรอ" เมื่อจอดรถแล้วเขาหันหน้ากลับไปถามเธอ"ไม่รู้จะพูดอะไรค่ะส่งที่นี่ใช่ไหมคะอย่างนั้นลงได้แล้วค่ะเพลงจะรีบกลับเดี๋ยวแฟนจะสงสัย""ผมอยากรู้จังว่าแฟนของคุณเป็นใคร""อยากรู้ใช่ไหมคะ อย่างนั้นคุณจำชื่อนี้นะแล้วคุณก็ไปหาสืบดูเอาเองว่าเขาเป็นใคร""เขาชื่ออะไรหรอครับ""คุณธาราม เพื่อนสนิทของพี่ชายเพลงเองค่ะและคิดว่าคุณจะต้องรู้จักเขาถ้าคุณรู้จักพี่ชายของเพลง" เขาไม่ได้ตอบอะไรเธอ มองหน้าด้วยสายตานิ่งๆได้สักพักก็เผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย"ครับอย่างนั้นผมไม่กวนแล้ว ขอบคุณอีกครั้งนะแล้วนี่นามบัตรของผม มีอะไรโทรหาผมได้ตลอดเวลาไม่ว่าจะเรื่องเครียดเรื่องส่วนตัวหรือว่ามีอะไรให้ช่วย" เขาเดินลงจากรถยืนอยู่ตรงหน้ารอให้กับเพลงมีนานั้นปรับเปลี่ยนที่นั่งจากคนนั่งมาเป็นคนขับ ในขณะที่ขับรถมาเรื่อยๆรู้สึกเหมือนมีคนขับรถตามแต่ก็จะถึงคอนโดของตัวเองแล้วและเสียงมือถือดังขึ้นพ