หลงรักนายมาเฟีย

มหาวิทยาลัย H

ตึก ตึก ตึก

เสียงกระทบของรองเท้าส้นสูงที่ก้าวอย่างรีบเร่งเข้ามาบริเวณใต้ตึกคณะบริหาร ร่างบางสมส่วนในชุดนักศึกษารัดรูป กระโปรงทรงเอ ใบหน้าสวยหวานราวตุ๊กตาบวกกับผิวขาวละเอียดของมิลินเรียกความสนใจจากกลุ่มนักศึกษาร่วมคณะที่นั่งอยู่บริเวณรอบได้เป็นอย่างดี

ร่างเล็กเดินสอดส่ายสายตามองหาเพื่อนรักของเธอที่คงนั่งรอเธออย่างหงุดหงิดแล้ว เพราะเธอมาถึงมหาวิทยาลัยสายกว่าเวลานัดเกือบ 30 นาที ทันทีที่เจอเพื่อนรักเธอก็รีบเร่งฝีเท้าตรงเข้าไปหา

“แฮก ๆ ขอโทษนะยัยคลี ฉันไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก” เธอกล่าวขอโทษขอโพยเพื่อนรักพลางยกมือไหว้ถูไปมาด้วยความรู้สึกผิด ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูของเธอทำเอาคลีโอกลอกตามองบนด้วยความเอือมระอา

“ชิ ไม่ต้องมาทำท่าน่าสงสาร ยัยลินเธอปล่อยฉันนั่งรอนานมาก!!”

“ขอโทษจริง ๆ แก เมื่อคืนกว่าจะเลิกงานดึกมากเลย กว่าฉันจะกลับถึงคอนโด กว่าจะอาบน้ำนอนอีก เกือบตี 3” เมื่อคืนเป็นเวรช่วยปิดร้านที่เธอทำงาน ทำให้ต้องอยู่รอลูกค้ากลับ เคลียร์โต๊ะ เก็บของ ปิดร้าน

“ก็เพราะรู้ไงฉันถึงขี้เกียจจะบ่นแกแล้ว เรียนไปทำงานไประวังร่างสวย ๆ นี่จะพังก่อนเรียนจบนะยะ” คลีโอบ่นเธอเช่นทุกครั้งแต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่เธอจะทำตาม หญิงสาวได้แต่ส่งยิ้มเจื่อน ๆ ให้เพื่อนรักที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

“แกก็รู้ ฉันต้องหาเงินจ่ายค่าเทอม ค่ากิน ไหนจะเรื่องพ่อฉันอีก เลิกทำงานแล้วจะเอาตังที่ไหนกินหละ” เธอตอบพลางหยิบชีทสรุปเนื้อหาการเรียนในกระเป๋าส่งให้เพื่อน

“ก็บอกให้ยืมฉันไปก่อน แกเรียนจบเมื่อไหร่ทำงานก็ค่อยทยอยคืน หรือไม่ต้องคืนเลยก็ได้ ฉันไม่ซีเรียสเรื่องเงิน แต่ฉันเป็นห่วงแก” ยัยคลียังคงบ่นเธอต่อไปก่อนจะหยิบชีทที่เธอส่งให้ไปเปิดดู

“บ้าน่าแก ฉันรับไม่ได้หรอก”

“ก็แค่เอาเลขบัญชีมา ฉันโอนให้ จะรับไม่ได้อะไรของแก”

“เงินแกก็เงินแกสิ มาให้ฉันได้ยังไง แค่ความเป็นห่วงก็พอแล้ว” เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่เพื่อนเธอพยายามยัดเยียดมาให้เธอตลอดพอ ๆ กับเรื่องที่บ่นเธอเรื่องงาน แต่ปัญหาทางบ้านของเธอมันไม่ได้มีท่าทีจะจบลงง่าย ๆ ต่อให้จะขอยืมเงินเพื่อนเธอมา พ่อเธอก็คงใช้มันหมดลงอย่างรวดเร็วอยู่ดี เธอคงไม่มีปัญหาหาเงินมาคืนเพื่อนเธอในเร็ววันแน่ ๆ

“แต่งานใหม่ของแกอันนี้ฉันว่ามันไม่โอเคเลยวะ ทำไมไม่ทำที่คาเฟ่ต่อ ไม่ต้องเลิกดึก ไม่ต้องเสี่ยงกับพวกขี้เมาด้วย”

“ก็งานนี้มันก็ได้เงินเยอะกว่าไง เหนื่อยกว่าหน่อย แต่ก็ได้ทิปจากแขกเพิ่มอีก”

เธอเปลี่ยนงานมาเป็นเด็กเสิร์ฟที่ผับได้ 2 อาทิตย์แล้ว ก็ต้องปรับตัวเยอะหน่อยกับบรรดานักท่องราตรีที่เมามาย พยายามเข้ามาทำความรู้จักหรือลวนลามเธอแต่เธอก็พยายามเซฟตัวเองให้มากที่สุด อีกทั้งที่ผ่านมาก็ยังไม่มีเรื่องอะไร มากสุดแค่ถูกลูกค้าลูบแขนเธอตอนยกเหล้ามาเสิร์ฟ

“โอ๊ยนั่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่ได้ งั้นเปลี่ยนมาทำที่ผับพี่ชายฉันดีกว่าไหม อย่างน้อยฉันยังพอให้คนช่วยดูแลแกตอนทำงานได้”

เธอพอรู้มาว่าครอบครัวของคลีโอค่อนข้างมีฐานะมากจนถึงมากที่สุด บ้านของเธอมีตั้งแต่ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์จนไปถึงธุรกิจสีเทา ๆ อย่างผับ บาร์ และชื่อเสียงของพี่ชายเธอทั้งเรื่องนิสัยและอำนาจที่เขามี ใคร ๆ ก็ต่างพูดกันว่าเป็นม‍า‍เ‍ฟี‍ยของเมืองไทยเลยทีเดียว

“น่า ๆ ฉันเพิ่งเข้ามาทำงานที่นี่เอง ออกตอนนี้ก็น่าเกลียด อีกอย่างก็ยังไม่เคยเจอพวกลูกค้านิสัยแย่ ๆ เอาไว้ถ้ามีปัญหาอะไร ฉันจะบอกแกคนแรกเลย โอเคไหม” เธอพยายามพูดจบประเด็นเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ

คลีโอมองมิลินด้วยสายตาเป็นห่วง เพื่อนเธอเป็นคนซื่อ ๆ ไม่ค่อยทันใคร แถมยังใจดีเกินไป จนชอบถูกคนอื่นเอาเปรียบเธออยู่บ่อย ๆ เธอกลัวว่ายิ่งไปทำงานในสถานที่อโคจรแบบนั้น เพื่อนเธอจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์แย่ ๆ ไม่ได้

“รีบเข้าห้องเรียนกันได้แล้ว อีก 5 นาทีจะเริ่มคลาสแล้ว” เธอมองนาฬิกาที่ข้อมือ รีบตัดบทชวนเพื่อนลุกจากโต๊ะใต้ตึกคณะเพื่อเข้าเรียน

“เพราะใครกันจ๊ะที่มาช้า ฉันอุตส่าห์รีบมาก่อนเพื่อจะยืมชีทสรุปของเธอไปซีร็อกซ์ แล้วไปกินข้าวก่อนเข้าเรียน”

“ฮือ ขอโทษจริงๆ แก นี่ได้กินอะไรรองท้องหรือยัง”

“ซื้อแซนด์วิชมากินแล้วย่ะ ไปกันเถอะ” คลีโอไม่ได้ว่าอะไรเธอต่อ พลางเก็บชีทสรุปที่ขอยืมจากเธอมาถือไว้ แล้วเก็บแก้วน้ำกับของบนโต๊ะไปทิ้งถังขยะแถวนั้น

“เรียนเสร็จอยู่รอฉันชีร็อกซ์ชีทสรุปเลย”

“ได้ ๆ เดี๋ยวรอเป็นเพื่อน เลี้ยงชานมไข่มุกไถ่โทษด้วย” เธอส่งยิ้มออดอ้อนเพื่อน แถมเสนอเลี้ยงชานมของโปรดของทั้งคู่ เพื่อให้เพื่อนเธออารมณ์ดีขึ้น

“ดีมากค่ะ รีบไปกันได้แล้ว จะเริ่มคลาสแล้ว” คลีโอตอบกลับด้วยท่าทางพอใจ

“เอาล่ะ จุดเมื่อกี้ทุกคนไปอ่านกันมาดี ๆ เพราะอาจจะมีออกสอบด้วย ถ้าไม่มีใครสงสัยตรงไหนแล้ววันนี้เลิกคลาสได้ครับ” เสียงของอาจารย์กล่าวปิดคลาส นักศึกษาทุกคนก็เริ่มเก็บของ ทยอยเดินออกจากห้อง

“โอ๊ยยยย นั่งจนเมื่อยไปหมดเลย” เพื่อนสาวที่นั่งข้าง ๆ บิดขี้เกียจพลางบ่นกระปอดกระแปดออกมา

“เอาน่า ใกล้สอบกลางภาคแล้ว ทน ๆ อีกนิดเดียวเอง” เธอปลอบ

“แหม๋ กลางภาค แล้วยังต้องเจอปลายภาคอีก ไหนจะธีสิสปีหน้าอีก หนทางยังอีกยาวไกล”

“จ้า ๆ ไปกินชานมไข่มุกเพิ่มพลังกันเถอะ”

ทั้งคู่เก็บของเข้ากระเป๋า แล้วลุกเดินออกจากห้องเรียนเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ หลังจากทั้งคู่รอรับชีทสรุปเนื้อหาการเรียนเสร็จ ก็ยืนกินชานมไข่มุกของโปรดกันอยู่บริเวณลาดจอดรถหน้าคณะบริหาร เรียกความสนใจจากหนุ่ม ๆ ที่เดินผ่านบริเวณนั้นให้หันมามอง เนื่องจากใบหน้าสวยของทั้งคู่

คลีโอเธอเคยเป็นถึงดาวคณะบริหารสมัยเข้ามาปี 1 สาวเปรี้ยว สวย รวย เก่ง มั่นใจในตัวเอง รูปร่างดีราวกับนางแบบ จนเป็นที่จับจ้องของหนุ่มๆ แทบทุกคนในมหาลัย แต่ด้วยใคร ๆ ต่างก็รู้ว่าทางบ้านของหญิงสาวขึ้นชื่อเรื่องความโหด และอำนาจมืดที่มีในมือ ทำให้น้อยคนที่กล้าเข้ามาทำความรู้จักเธอ

ส่วนมิลินเป็นสาวหวาน ตัวเล็ก น่ารัก ขี้อาย ผิวขาวอมชมพู อีกทั้งหน้าอกหน้าใจที่ไม่ได้เล็กตามตัว จึงเป็นอีกหนึ่งสาวที่เป็นที่หมายปองของหนุ่ม ๆ ทั้งในและนอกมหาลัย

แม้จะมีหนุ่ม ๆ เข้ามาขายขนมจีบให้ตลอด แต่เพราะเธอต้องทั้งเรียนและทำงานไปพร้อมกัน ทำให้ไม่เคยมีเวลาสนใจเรื่องของความรัก ทำให้สองสาวโสดต่างสไตล์จึงถือเป็นแรร์ไอเทมประจำคณะไปโดยปริยาย แม้ปัจจุบันทั้งคู่จะเรียนอยู่ชั้นปีที่ 3 ไม่ใช่เฟรชชี่ ปี 1 ใสใส แล้วก็ตาม

“ขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวไปส่งที่ห้อง” คลีโอว่าพลางกดรีโมตปลดล็อกรถสปอร์ตสีขาวมุกคันหรูที่ทั้งคู่ยืนพิงกันอยู่

“เกรงใจแก เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่กลับเองก็ได้”

“โอ๊ย อย่ามาลำไยค่ะ ยังไงก็ผ่านคอนโดแกอยู่แล้ว”

“แต่แกก็ต้องอ้อมไปส่งอยู่ดี เกรงใจ”

“ขึ้นรถ!! จะมาเกรงใจอะไร ฉันก็ไปส่งแกเกือบทุกวัน”

“ก็เพราะแบบนั้นแหละ ฉันเลยเกรงใจ” เธอบ่นอุบอิบ แต่ก็เปิดประตูข้างคนขับก้าวขึ้นไปนั่ง

“แกเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่ผับชื่ออะไรนะ” คลีโอถามขึ้นโดยที่ยังขับรถไปด้วย สายตาคมสวยจับจ้องถนนด้านหน้า

“ที่ เดอะ กลาส รู้จักไหม”

“รู้จักสิยะ ผับนี้ดังพอ ๆ กับผับพี่ชายฉันเลย แต่ชื่อเสียงเจ้าของผับไม่ค่อยดีเท่าไหร่แกอย่าลืมนะ ถ้ามีปัญหาอะไรที่นั่นแกต้องบอกฉันคนแรก” คลีโอยังคงย้ำเรื่องที่ทำงานกับเธออีกครั้งด้วยความเป็นห่วง

“รับทราบค่าคุณแม่” เธอตอบรับเสียงใส จนเพื่อนสาวส่ายหัวเอือมระอาปนเอ็นดู