ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น....
"อื้ออออ"
พรึ่บ!
ร่างบางที่นอนอยู่ถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางคันด้วยอาการงัวเงีย ก่อนที่เธอจะเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะสามทุ่มกว่าแล้ว เธอคิดว่าตัวเองคงเผลอหลับไปตอนที่เล่นโทรศัพท์แน่ๆ
ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์โทรของป๊าเธอนั่นเองที่โทรเข้ามา เธอจึงกดรับสายทันที
"ฮัลโหลค่ะป๊า"
(ทำอะไรอยู่ลูก)
"ซีเพิ่งตื่นค่ะ แหะๆๆ"
(เวลานี้? เผลอหลับสิท่า)
"ค่ะ"
(ป๊าจะโทรหามาหาเราเรื่องที่เรียน เป็นยังไงบ้างหืมเรียนวันแรก)
"ดีมากเลยค่ะ ซีมีเพื่อนใหม่แล้วนะคะ"
(ดีแล้วล่ะลูก อ่อ...เรื่องรถถ้าลูกอยากขับไปเรียนป๊าไม่ห้ามนะลูก แต่ต้องขับอย่างระมัดระวังเข้าใจมั้ยซีอาร์)
"เข้าใจค่ะ ซีจะขับอย่างระมัดระวังที่สุดเลยค่ะ!" ฉันยิ้มอย่างดีใจ เพราะรอให้ป๊าพูดคำนี้อยู่ด้วยสิ
(ส่วนเรื่องคอนโดที่ลูกเคยขอป๊ากับม๊า เอาไว้รอป๊ากลับไปก่อน เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน)
"ป๊าจะกลับมาตอนไหนเหรอคะ?"
(น่าจะอีกสองสามวัน ถ้าไม่มีอะไรมาก)
"โอเคค่ะ ซีจะรอนะคะ"
(งั้นป๊าวางสายก่อนนะลูก)
"รักป๊ากับม๊านะคะ จุ๊บๆๆ"
โครกกก...
จู่ๆท้องเธอก็ร้อง แสดงถึงความหิวออกมา ทำให้ร่างบางรีบลุกจากที่นอนแล้วเตรียมตัวที่จะลงไปด้านล่าง แต่เพราะว่านี่มันก็ดึกมากแล้ว ทำให้เธอไม่อยากรบกวนป้าแม่บ้านเท่าไหร่
ตึก...ตึก...ตึก
"อ้าว! คุณหนู จะออกไปไหนคะ?" พ่อบ้านที่ดูแลบ้านของฉันทักขึ้นมา เมื่อเห็นว่าฉันเตรียมตัวจะออกจากบ้าน
"ซีว่าตะออกไปข้างนอกหน่อยน่ะค่ะ"
"เดี๋ยวผมไปส่งเองครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ซีขับรถไปเองดีกว่า คุณลุงพักผ่อนเถอะค่ะ"
"ไม่ได้ครับคุณหนู นี่มันก็ดึกแล้ว มันอันตรายครับ"
"ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ ซีนัดกับพี่เวย์ข้างนอกด้วยค่ะ ไม่รบกวนคุณลุงดีกว่า ซีไปก่อนนะคะ"
"คุณหนู!"
ฉันรีบตัดบทคุณลุงพ่อบ้านทันทีโดยไม่ได้ฟังเสียงเรียกของท่านเลย ก่อนที่จะเดินไปที่รถของตัวเองที่พี่ชายของฉันบอกว่าพ่อกับแม่ซื้อให้เป็นของขวัญกลับไทยยังไงล่ะ ถึงแม้ว่าจะไม่คุ้นทางก็เถอะนะ ขอลองขับหน่อยดีกว่า.....
กึก!
บรื้นนนนน.....
"ว้าว! ไม่ได้ขับมานานแล้วเหมือนกัน..." เพราะอยู่ที่นู่นฉันก็ไม่ค่อยได้ขับรถหรอกนะ แต่จะเป็นคนนั่งมากกว่า
ระหว่างทางที่ขับรถ ฉันก็มองจีพีเอสไปด้วยตลอด เพราะฉันยังไม่ค่อยคุ้นชินกับถนนสักเท่าไหร่ ถ้าไม่ดูคงหลงทางกรุงเทพฯแน่นอน
"กินอะไรดีน๊าาา"
เอี๊ยดดดด!
ซีอาร์จอดรถข้างทาง เพราะเธอของกินตามข้างทางและด้วยความที่หิวมาก ตอนนี้เธอก็เลยต้องหาอะไรมากินแล้วล่ะ
"กินอะไรดีลูก"
"ป้าคะเส้นเล็กต้มยำทะเล 1 ค่ะ"
"ได้จ๊ะ เดี๋ยวเราไปนั่งรอก่อนนะ"
"ค่ะ"
ฉันสั่งก๋วยเตี๋ยวเสร็จ ก็มานั่งรอพลางมองตามถนนข้าวทางที่มีแสงไฟสาดส่องอย่างสวยงาม ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนดูข่าวสารต่างๆ
ลองโทรหาพี่ลูซดีกว่าแฮะ....
"ได้แล้วจ๊ะ"
"ขอบคุณค่ะ"
ตู๊ดดด....ตู๊ดดด...ตู๊ดดด
รับสายแล้ว!
"พี่ลูซ ^_^" ฉันไม่คิดว่าพี่เขาจะรับสายฉัน เพราะทุกครั้งที่โทรไปก็ไม่เคยเห็นว่าพี่ลูซจะรับสายเลย บางทีโทรไปก็ไม่ติดด้วยซ้ำ
(......)
"พี่กลับไทยแล้วใช่มั้ยคะ!"
(......)
"พี่ลูซคะ ฮัลโหล?"
เอ๋...ทำไมไม่พูดล่ะ...
ติ๊ด!
"เดี๋ยวก่อนค่ะ!"
จู่ๆสายก็ถูกตัดทิ้งไป ทำให้ร่างบางที่ยังคงงงอยู่ร้องออกมาเสียงดังทันที จนคนข้างๆหันมามองกันหมด เธอจึงรีบก้มหน้ากินก๋วยเตี๋ยวต่อทันทีด้วยความอาย
เพราะพี่คนเดียวเลย ไอ้พี่ลูซคนบ้า!
ซีอาร์กรีดร้องภายในใจด้วยความหงุดหงิด....
"รับอะไรดีจ๊ะพ่อหนุ่ม"
"เล็กต้มยำทะเล"
ทำไมเสียงคุ้นจังแฮะ สงสัยหูคงฝาดไปแน่นอน เฮ้อออ...เพ้อเจ้อเกินไปแล้วยัยซีอาร์เอ๊ย!
"นั่งรอก่อนเลยจ๊ะ"
.............................
Luce Part
พรึ่บ!
ชายหนุ่มที่เข้ามาสั่งก๋วยเตี๋ยวในร้านเสร็จ เขาก็ไปนั่งรอที่โต๊ะ ซึ่งอยู่ด้านหลังของผู้หญิงคนหนึ่งที่ก้มหน้ากิน แต่เขาสังเกตว่าปากของเธอไม่ได้แค่กินอย่างเดียว แต่เหมือนพึมพำอะไรอะไรบางอย่าง
กึก!
"นี่จ๊ะพ่อหนุ่ม สั่งเหมือนหนูคนนั้นเลยนะจ๊ะ ^_^"
"หึ :-)"
ที่จริงเขาไม่ได้สั่งมาเพื่อกินหรอกนะ แต่เพราะตามเด็กนี่มาตลอดทางและไม่คิดว่าเธอจะขับรถออกจากบ้านมาดึกขนาดนี้
ที่จริงเขาตั้งใจจะมาที่บ้านหลังใหญ่ เพราะมาเอาเอกสารที่ห้องทำงานของพ่อไอ้เซอร์เวย์ แต่ยังไม่ทันขับรถเข้าไปก็เห็นรถคันหนึ่งออกมาจากบ้าน ซึ่งเขาคิดว่าต้องเป็นซีอาร์แน่นอน เพราะท่านทั้งสองก็อยู่ต่างประเทศ ส่วนไอ้เซอร์เวย์ก็อยู่คอนโดของมัน และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เขาต้องขับตามเธอมา.....
หึ! ไม่คิดว่าจะกล้าขับรถออกมาข้างนอกในเวลาแบบนี้นะซีอาร์......
"ป้าคะ เท่าไหร่คะ"
"60 บาทจ๊ะแม่หนู"
"นี่ค่ะ"
กุกกัก!
ลูซมองการกระทำของหญิงสาวตรงหน้านิ่งๆ ก่อนที่จะได้ยินสิ่งที่เธอพูดออกมา
"พี่ลูซนะพี่ลูซ น้องโทรหาก็ไม่พูด ชิ! ถ้าเจอกันอย่ามาคุยด้วยก็แล้วกัน!"
"หึ :-)"
Luce Part End
✴️✴️✴️✴️✴️✴️
⚡อิพี่ไม่ออกมาให้น้องเห็นหน้าสักที
แต่เล่นตามเขามาแบบนี้ก็ได้เหรอคะ??
👻👻
ตุบ!"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ""ไม่เป็นไรค่ะ ^_^" ร่างบางยิ้มบอกคนที่ชนเธอ ก่อนที่เธอคนนั้นจะเดินออกไปพรึ่บ!"เมื่อไหร่จะมาเนี่ย เฮ้อออ.."สาวน้อยร่างบางในชุดเดรสกระโปรงสีฟ้าที่เข้ากับเธอกับรองเท้าผ้าใบสีขาวสุดฮิต ผมยาวสีน้ำตาลถูกปล่อยสยายออกมารับกับใบหน้าสวยหวานที่แทบจะไม่ได้แต่งเติมอะไรเลยนั้น ก็สามารถทำให้ผู้ชายที่ยืนอยู่ใกล้ๆต้องหันมามองเธอติ๊ง!เสียงข้อความดังขึ้น ทำให้เธอยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ปรากฎว่าเป็นพี่ชายสุดหล่อของเธอนั่นเองที่ส่งข้อความมาพี่ชายมารับเหรอเนี่ย....ตึก...ตึก...ตึกร่างบางชะเง้อมองหาพี่ชายของเธอหลังจากที่ลากกระเป๋าตัวเองออกมาและเธอก็ไปสะดุดตากับรถคันหนึ่งเข้าและคนที่ยืนพิงอยู่นั้นก็เป็นคนที่ทำให้สาวๆที่รอรถเหมือนกับฉันถึงกับมองตาค้างเลยทีเดียว"พี่คะ ^_^""......"ผู้ชายหน้านิ่ง พี่ชายสุดหล่อของเธอนั่นเอง....หมับ!เธอรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดพี่ชายของตัวเองด้วยความคิดถึงปนตื่นเต้นไปด้วย เพราะมันก็นานมากแล้วที่เราสองคนไม่ได้เจอกัน"พี่มารับน้องด้วยเหรอคะ""ขึ้นรถเถอะ""แล้วป๊ากับม๊าอยู่บ้านใช่มั้ยคะ? น้องคิดถึงม๊ากกมาก"พอขึ้นมาอยู่บนรถโดยที่พี่ชายของเ
London, Englandณ ตึกสูงใจกลางเมืองเก่าแก่ผสมผสานกับความทันสมัยได้อย่างหลงตัว เป็นแหล่งรวมศิลปะ แฟชั่นและอาหารที่หลากหลาย และยังเป็นศูนย์กลางทางธุรกิจของโลก ซึ่งบริษัทใหญ่แห่งนี้ก็ตั้งอยู่ใจกลางเมืองลอนดอนด้วยเหมือนกันเวลานี้เป็นเวลาที่ผู้คนต่างหลับใหล ยกเว้นเพียงเขาที่ยังคงทำงานอยู่....ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก"เข้ามา!"แกร๊ก!"ขออนุญาตครับ"พรึ่บ!"ว่ามาครับ" เสียงนิ่งๆเอ่ยออกมา หลังจากที่ชายหนุ่มนั่งลงที่โต๊ะทำงานเรียบร้อย"สินค้าของเราจัดส่งเรียบร้อยแล้วครับ""อืม...ดี""เอ่อ...แต่ยังมีอีกเรื่องที่ผมต้องรายงานคุณก่อนครับ""......"ชายหนุ่มวัยกลางคนที่กำลังนั่งอธิบายงานที่เขาได้รับมอบหมายจากคนตรงหน้าด้วยความกังวล เพราะตอนนี้บรรยากาศในห้องมันเงียบมากและมีเพียงแค่สองคนเท่านั้นที่อยู่ในห้องนี้ถึงแม้ว่าชายวัยกลางคนนี้จะมีอายุมากกว่าคนตรงหน้า แต่เขาก็ต้องยอมรับเด็กหนุ่มคนนี้ถึงความเก่งรอบด้านของเขาที่น่าทึ่งมากในการทำงานพรึ่บ!"คุณคิดว่าเป็นใคร?""ผม...เอ่อ...ผมว่าอาจจะเป็นเด็กใหม่ที่เราเพิ่งรับเข้ามาทำงานที่นี่ครับ""งั้นเหรอครับ""แต่ตอนนี้เราจัดการกับหมอนั่นแล้วครับคุณลูซ"ลูซ คือชื่อข
Genius Universityเอี๊ยดดดด....รถหรูเข้ามาจอดในโรงรถเรียบร้อยแล้ว ระหว่างทางที่เข้ามาก็มีกลุ่มนักศึกษาจำนวนมากที่เริ่มทะยอยกันเข้ามาแล้ว เพราะวันนี้เป็นวันรายงานตัวของนักศึกษาปี 1 มหาวิทยาลัยจีเนียส และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน"ไม่คิดว่าวันแรกจะแต่งตัวไปรเวทได้นะคะคุณผู้บริหาร ^_^" ฉันมองเสื้อผ้าตัวเองก็ต้องอดยิ้มไม่ได้ เพราะวันนี้ฉันแต่งตัวค่อนข้างดูดีเลยล่ะ ไม่น้อยหน้าใครเลยนะ".......""พี่ไม่คิดจริงๆเหรอคะว่าซีจะเลือกเรียนวิศวะ ^_^" ฉันมองพี่เซอร์เวย์ยิ้มๆ เพราะที่ตัวเองเลือกเรียนคณะนี้ก็เพราะพี่ชายเลยนะ"ไม่""งะ! ดูถูกน้องเกินไปแล้วนะคะพี่ชาย""หึ! ลงไปได้แล้ว""แต่มันยังไม่ถึงเวลารายงานตัวเลยนะคะ แล้วซีก็หิวแล้วด้วย" ฉันบอกพี่เวย์ออกไปเพราะตั้งแต่เช้าก็ไม่ได้กินอะไร เพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับการมามหาวิทยาลัยของพี่ชายฉันที่เป็นถึงผู้บริหารที่นี่เลยนะ พูดแล้วจะหาว่าอวด แต่มันคือความจริง เพราะมหาวิทยาลัยจีเนียสก็เป็นธุรกิจของที่บ้านฉันเองตึก...ตึก...ตึกเราสองคนเดินมาทางที่คนไม่พลุกพล่าน และตอนแรกฉันคิดว่าพี่เขาจะพาฉันมากินข้าวซะอีก เฮ้ออ...แต่จะว่าไปที่นี่ก็สวยเหมือนกันนะ ทั้
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก"คุณหนูคะ!"เสียงเคาะประตูพร้อมกับเสียงเรียกจากข้างนอกดังขึ้นกุกกัก!"คุณหนูซีอาร์คะ คุณเซอร์เวย์มารับแล้วค่ะ""ค่าาา" ฉันขานรับทันทีซีอาร์มองตัวเองอยู่หน้ากระจกอีกครั้ง พอเป็นที่พอใจแล้วเธอจึงรีบลงไปชั้นล่างทันทีวันนี้เธอตื่นเช้าเป็นพิเศษด้วยความตื่นเต้น เพราะว่าต้องไปเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยเป็นวันแรกตึก...ตึก...ตึก"มาแล้วค่าาา" ฉันรีบเดินลงมาบันไดไปหาพี่เซอร์เวย์ทันที"สายไป 15 นาที?""พี่ว่าชุดเข้ากับซีมั้ยคะ?" ฉันถามพี่เซอร์เวย์ที่นั่งรออยู่ที่โซฟา โดยที่ไม่ได้ฟังในสิ่งที่เขาพูดเลย"รีบกินข้าวได้แล้ว""ไม่กินค่ะ เราไปกันเถอะ ^_^" ฉันไม่รู้สึกหิวเลย เพราะอยากไปเรียนแล้วล่ะ....."หึ :-)".............................Genius Universityบรื้นนนน...."พี่เวย์คะ!"".......""ซีลงตรงนี้ค่ะ""......?""รอเพื่อนค่ะ ^_^""หึ :-)"กึก!"ตอนเย็นเจอกันนะคะพี่ชาย อ่อ แล้ววันนี้ซีจะได้เจอพี่ลูซมั้ยคะ?" ฉันถามพี่เซอร์เวย์ก่อนที่จะลงจากรถของเขา"คงได้เจอ""งั้นซีไปก่อนนะคะ ^_^" ฉันลงจากรถทันทีที่ได้ยินคำตอบที่พึงพอใจแล้วตึก...ตึก...ตึกตอนนี้ซีอาร์ เธอก็มารอน้ำหนาวกับเรนที่
ครืดดด...ครืดดด...ครืดดดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น...."อื้ออออ"พรึ่บ!ร่างบางที่นอนอยู่ถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางคันด้วยอาการงัวเงีย ก่อนที่เธอจะเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะสามทุ่มกว่าแล้ว เธอคิดว่าตัวเองคงเผลอหลับไปตอนที่เล่นโทรศัพท์แน่ๆครืดดด...ครืดดด...ครืดดดเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์โทรของป๊าเธอนั่นเองที่โทรเข้ามา เธอจึงกดรับสายทันที"ฮัลโหลค่ะป๊า"(ทำอะไรอยู่ลูก)"ซีเพิ่งตื่นค่ะ แหะๆๆ"(เวลานี้? เผลอหลับสิท่า)"ค่ะ"(ป๊าจะโทรหามาหาเราเรื่องที่เรียน เป็นยังไงบ้างหืมเรียนวันแรก)"ดีมากเลยค่ะ ซีมีเพื่อนใหม่แล้วนะคะ"(ดีแล้วล่ะลูก อ่อ...เรื่องรถถ้าลูกอยากขับไปเรียนป๊าไม่ห้ามนะลูก แต่ต้องขับอย่างระมัดระวังเข้าใจมั้ยซีอาร์)"เข้าใจค่ะ ซีจะขับอย่างระมัดระวังที่สุดเลยค่ะ!" ฉันยิ้มอย่างดีใจ เพราะรอให้ป๊าพูดคำนี้อยู่ด้วยสิ(ส่วนเรื่องคอนโดที่ลูกเคยขอป๊ากับม๊า เอาไว้รอป๊ากลับไปก่อน เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน)"ป๊าจะกลับมาตอนไหนเหรอคะ?"(น่าจะอีกสองสามวัน ถ้าไม่มีอะไรมาก)"โอเคค่ะ ซีจะรอนะคะ"(งั้นป๊าวางสายก่อนนะลูก)"รักป๊ากับม๊านะคะ จุ๊บๆๆ"โครกกก...จู่ๆท้องเธอก็ร้อง แ
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก"คุณหนูคะ!"เสียงเคาะประตูพร้อมกับเสียงเรียกจากข้างนอกดังขึ้นกุกกัก!"คุณหนูซีอาร์คะ คุณเซอร์เวย์มารับแล้วค่ะ""ค่าาา" ฉันขานรับทันทีซีอาร์มองตัวเองอยู่หน้ากระจกอีกครั้ง พอเป็นที่พอใจแล้วเธอจึงรีบลงไปชั้นล่างทันทีวันนี้เธอตื่นเช้าเป็นพิเศษด้วยความตื่นเต้น เพราะว่าต้องไปเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยเป็นวันแรกตึก...ตึก...ตึก"มาแล้วค่าาา" ฉันรีบเดินลงมาบันไดไปหาพี่เซอร์เวย์ทันที"สายไป 15 นาที?""พี่ว่าชุดเข้ากับซีมั้ยคะ?" ฉันถามพี่เซอร์เวย์ที่นั่งรออยู่ที่โซฟา โดยที่ไม่ได้ฟังในสิ่งที่เขาพูดเลย"รีบกินข้าวได้แล้ว""ไม่กินค่ะ เราไปกันเถอะ ^_^" ฉันไม่รู้สึกหิวเลย เพราะอยากไปเรียนแล้วล่ะ....."หึ :-)".............................Genius Universityบรื้นนนน...."พี่เวย์คะ!"".......""ซีลงตรงนี้ค่ะ""......?""รอเพื่อนค่ะ ^_^""หึ :-)"กึก!"ตอนเย็นเจอกันนะคะพี่ชาย อ่อ แล้ววันนี้ซีจะได้เจอพี่ลูซมั้ยคะ?" ฉันถามพี่เซอร์เวย์ก่อนที่จะลงจากรถของเขา"คงได้เจอ""งั้นซีไปก่อนนะคะ ^_^" ฉันลงจากรถทันทีที่ได้ยินคำตอบที่พึงพอใจแล้วตึก...ตึก...ตึกตอนนี้ซีอาร์ เธอก็มารอน้ำหนาวกับเรนที่
Genius Universityเอี๊ยดดดด....รถหรูเข้ามาจอดในโรงรถเรียบร้อยแล้ว ระหว่างทางที่เข้ามาก็มีกลุ่มนักศึกษาจำนวนมากที่เริ่มทะยอยกันเข้ามาแล้ว เพราะวันนี้เป็นวันรายงานตัวของนักศึกษาปี 1 มหาวิทยาลัยจีเนียส และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน"ไม่คิดว่าวันแรกจะแต่งตัวไปรเวทได้นะคะคุณผู้บริหาร ^_^" ฉันมองเสื้อผ้าตัวเองก็ต้องอดยิ้มไม่ได้ เพราะวันนี้ฉันแต่งตัวค่อนข้างดูดีเลยล่ะ ไม่น้อยหน้าใครเลยนะ".......""พี่ไม่คิดจริงๆเหรอคะว่าซีจะเลือกเรียนวิศวะ ^_^" ฉันมองพี่เซอร์เวย์ยิ้มๆ เพราะที่ตัวเองเลือกเรียนคณะนี้ก็เพราะพี่ชายเลยนะ"ไม่""งะ! ดูถูกน้องเกินไปแล้วนะคะพี่ชาย""หึ! ลงไปได้แล้ว""แต่มันยังไม่ถึงเวลารายงานตัวเลยนะคะ แล้วซีก็หิวแล้วด้วย" ฉันบอกพี่เวย์ออกไปเพราะตั้งแต่เช้าก็ไม่ได้กินอะไร เพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับการมามหาวิทยาลัยของพี่ชายฉันที่เป็นถึงผู้บริหารที่นี่เลยนะ พูดแล้วจะหาว่าอวด แต่มันคือความจริง เพราะมหาวิทยาลัยจีเนียสก็เป็นธุรกิจของที่บ้านฉันเองตึก...ตึก...ตึกเราสองคนเดินมาทางที่คนไม่พลุกพล่าน และตอนแรกฉันคิดว่าพี่เขาจะพาฉันมากินข้าวซะอีก เฮ้ออ...แต่จะว่าไปที่นี่ก็สวยเหมือนกันนะ ทั้
London, Englandณ ตึกสูงใจกลางเมืองเก่าแก่ผสมผสานกับความทันสมัยได้อย่างหลงตัว เป็นแหล่งรวมศิลปะ แฟชั่นและอาหารที่หลากหลาย และยังเป็นศูนย์กลางทางธุรกิจของโลก ซึ่งบริษัทใหญ่แห่งนี้ก็ตั้งอยู่ใจกลางเมืองลอนดอนด้วยเหมือนกันเวลานี้เป็นเวลาที่ผู้คนต่างหลับใหล ยกเว้นเพียงเขาที่ยังคงทำงานอยู่....ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก"เข้ามา!"แกร๊ก!"ขออนุญาตครับ"พรึ่บ!"ว่ามาครับ" เสียงนิ่งๆเอ่ยออกมา หลังจากที่ชายหนุ่มนั่งลงที่โต๊ะทำงานเรียบร้อย"สินค้าของเราจัดส่งเรียบร้อยแล้วครับ""อืม...ดี""เอ่อ...แต่ยังมีอีกเรื่องที่ผมต้องรายงานคุณก่อนครับ""......"ชายหนุ่มวัยกลางคนที่กำลังนั่งอธิบายงานที่เขาได้รับมอบหมายจากคนตรงหน้าด้วยความกังวล เพราะตอนนี้บรรยากาศในห้องมันเงียบมากและมีเพียงแค่สองคนเท่านั้นที่อยู่ในห้องนี้ถึงแม้ว่าชายวัยกลางคนนี้จะมีอายุมากกว่าคนตรงหน้า แต่เขาก็ต้องยอมรับเด็กหนุ่มคนนี้ถึงความเก่งรอบด้านของเขาที่น่าทึ่งมากในการทำงานพรึ่บ!"คุณคิดว่าเป็นใคร?""ผม...เอ่อ...ผมว่าอาจจะเป็นเด็กใหม่ที่เราเพิ่งรับเข้ามาทำงานที่นี่ครับ""งั้นเหรอครับ""แต่ตอนนี้เราจัดการกับหมอนั่นแล้วครับคุณลูซ"ลูซ คือชื่อข
ตุบ!"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ""ไม่เป็นไรค่ะ ^_^" ร่างบางยิ้มบอกคนที่ชนเธอ ก่อนที่เธอคนนั้นจะเดินออกไปพรึ่บ!"เมื่อไหร่จะมาเนี่ย เฮ้อออ.."สาวน้อยร่างบางในชุดเดรสกระโปรงสีฟ้าที่เข้ากับเธอกับรองเท้าผ้าใบสีขาวสุดฮิต ผมยาวสีน้ำตาลถูกปล่อยสยายออกมารับกับใบหน้าสวยหวานที่แทบจะไม่ได้แต่งเติมอะไรเลยนั้น ก็สามารถทำให้ผู้ชายที่ยืนอยู่ใกล้ๆต้องหันมามองเธอติ๊ง!เสียงข้อความดังขึ้น ทำให้เธอยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ปรากฎว่าเป็นพี่ชายสุดหล่อของเธอนั่นเองที่ส่งข้อความมาพี่ชายมารับเหรอเนี่ย....ตึก...ตึก...ตึกร่างบางชะเง้อมองหาพี่ชายของเธอหลังจากที่ลากกระเป๋าตัวเองออกมาและเธอก็ไปสะดุดตากับรถคันหนึ่งเข้าและคนที่ยืนพิงอยู่นั้นก็เป็นคนที่ทำให้สาวๆที่รอรถเหมือนกับฉันถึงกับมองตาค้างเลยทีเดียว"พี่คะ ^_^""......"ผู้ชายหน้านิ่ง พี่ชายสุดหล่อของเธอนั่นเอง....หมับ!เธอรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดพี่ชายของตัวเองด้วยความคิดถึงปนตื่นเต้นไปด้วย เพราะมันก็นานมากแล้วที่เราสองคนไม่ได้เจอกัน"พี่มารับน้องด้วยเหรอคะ""ขึ้นรถเถอะ""แล้วป๊ากับม๊าอยู่บ้านใช่มั้ยคะ? น้องคิดถึงม๊ากกมาก"พอขึ้นมาอยู่บนรถโดยที่พี่ชายของเ