เพื่อนรักอย่ามาร้าย FWB

ตู้ม!

ณ สระว่ายน้ำเก่าหลังมหาวิทยาลัย S

ร่างบางในชุดนักศึกษารัดรูปกระโปรงทรงเอสั้นเหนือเข่า ยืนกอดอกมองแผ่นหลังขาวผ่องเนียนใสของ คินท์ เพื่อนชายคนสนิทที่กำลังว่ายน้ำในสระอย่างจริงจัง

“คนอะไรขาวยิ่งกว่าผู้หญิงอีก”

แก้มใส ที่กำลังยืนมองเพื่อนรักอยู่นั้นก็เอ่ยพึมพำกับตัวเองออกมา

แม้จะเห็นบ่อยแล้วก็ตาม แต่ก็ยังไม่ชินกับผิวขาวที่เมื่อกระทบกับน้ำและแสงแดดอ่อน ๆ ในยามเย็นแบบนี้ ยิ่งทำให้เกิดออร่าเปล่งประกายจากตัวเขา

ในตอนที่เธอกำลังจ้องมองเขาเคลื่อนไหวว่ายน้ำอยู่นั้น ใบหน้าหล่อก็โผล่พ้นน้ำขึ้นมาเมื่อว่ายมาถึงขอบสระตรงที่แก้มใสกำลังยืนอยู่

สองสายตาจ้องมองกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่แก้มใสจะเป็นคนเอ่ยพูดขึ้นเพื่อทำลายความรู้สึกบางอย่างในสายตาที่กำลังส่งสื่อถึงกัน

“เอาน้ำมาให้” ใบหน้าหวานสะบัดไปมองทางด้านหลังให้คนที่อยู่ในสระมองไปยังขวดน้ำที่เธอเอามาให้ซึ่งได้วางไว้อยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว

“เย็นนี้มึงจะอยู่เป็นเพื่อนกูไหม” คินท์ใช้แขนทั้งสองข้างทาบที่ขอบสระเงยหน้าเอ่ยถามเพื่อนสาว

“อยากให้กูอยู่ไหมล่ะ” แก้มใสนั่งคุกเข่าหนึ่งข้างกับขอบสระตรงหน้าเพื่อนชายพร้อมกับจ้องตาเอ่ยถามอย่างคาดคั้น

“มึงอยากอยู่หรือไม่อยากอยู่แค่นั้น” ดวงตาคมพยายามมองใบหน้าหวานของเพื่อนสาว แต่ก็ต้องไปสะดุดกับกระโปรงสั้นตัวจิ๋วที่ร่นขึ้นด้วยท่าทางที่ล่อแหลมจนเกือบจะเห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน

“มึงก็บอกมาสิ ว่าอยากให้กูอยู่เป็นเพื่อนไหม” เจ้าตัวที่ไม่รู้ว่ากำลังโป๊อยู่คาดคั้นจะเอาคำตอบอีกครั้ง

เพื่อนสาวและเพื่อนชายทะเลาะกันเสียงดังลั่นไปทั่วสระที่มีเพียงทั้งคู่เท่านั้น

“กูถามความต้องการของมึง เดี๋ยวหาว่ากูบังคับให้อยู่อีก” พูดจบเขาก็หันหลังให้กับเธอเพื่อหลีกเลี่ยงการมองภาพวาบหวิวตรงหน้า

“คนอย่างกูถ้าไม่อยากทำอะไร มีใครบังคับกูได้เหรอวะ…” แก้มใสคิดว่าที่เขาหันหลังให้เธอเพราะไม่อยากจะคุยด้วย จึงเกิดอาการน้อยใจขึ้น

เพราะทุกครั้งหลังเลิกเรียน เมื่อเขามาว่ายน้ำ เธอก็มักจะมานั่งเล่นนั่งเฝ้าเป็นเพื่อนอยู่ประจำ

ทั้งที่นั่งเฝ้าทุกวันแท้ ๆ ทำไมต้องถามกันด้วยว่าวันนี้อยากอยู่หรือเปล่า

คินท์ไม่ได้เป็นนักกีฬาว่ายน้ำหรืออะไร เขาแค่ชอบออกกำลังกายด้วยการว่ายน้ำ และที่นี่ก็เป็นสระเก่าไม่มีใครมาใช้นอกจากเขาคนเดียว

“…ถามอะไรโง่ ๆ ” เมื่อเพื่อนชายถามอะไรที่ไม่เข้าหูและทำท่าทางไม่ถูกใจ แก้มใสจึงพลั้งปากพูดออกมาเพราะความโมโหบวกกับความน้อยใจ

“ปากดีนักนะ” คินท์ที่ได้ยินก็รีบหันกลับมาจ้องมองตาเขม็ง

“กูไม่ได้มีดีแค่ปากด้วยนะ” แก้มใสโน้มหน้าเข้าไปใกล้เพื่อท้าทาย

ใบหน้าหวานอยู่ห่างจากใบหน้าหล่อแค่เอื้อม เธอยังคงส่งสายตายียวนไม่ยอมหยุด

ความไม่ยอมกันนี้เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง และในครั้งนี้ เหมือนแก้มใสจะยั่วโมโหเขาได้สำเร็จ

“กรี๊ด” แก้มใสร้องดังลั่นด้วยความตกใจ เมื่อมือหนาดึงข้อมือเล็กกระชากเธอลงสระอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

ตู้ม!

คนตัวเล็กจมลงใต้น้ำทันทีและมือหนาก็คว้าเอวของเธอเอาไว้

เมื่อใบหน้าสวยโผล่พ้นน้ำ แก้มใสก็รีบกอบโกยอากาศเข้าปอด พร้อมกับสำลักไอออกมา

“ไอ้บ้าคินท์ รู้ทั้งรู้ว่ากูว่ายน้ำไม่เป็น ไอ้เหี้ย” ยิ่งเขาทำแบบนี้เธอก็ยิ่งกร่นด่าเป็นชุด

ไม่ห่งไม่ห่วงเรื่องอากาศที่หายใจมันแล้ว ตอนนี้เธอจะด่าให้สาแก่ใจ

มือเล็กที่เกาะอยู่บนไหล่กว้างก็ทุบตีเขาไม่หยุด

“ปากมึงนี่” คินท์กัดฟันเอ่ยบอกเสียงนิ่ง

รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ปากจัดแต่ไม่คิดว่าจะกล้าด่าเขาถึงขนาดนี้

มือเล็กหยุดทุบตี จ้องตาเขม็งใส่เขา ก่อนจะพูดใส่ใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ใกล้เพียงคืบอีกครั้ง

“มีหมาอยู่ร้อยตัวจะทำไม” ใบหน้าหวานท้าทายอย่างยียวน

คินท์ทนต่อความท้าทายของเพื่อนสาวตัวดีไม่ไหวอีกต่อไป มือหนาลอดใต้แขนเรียวจับล็อกกอบกุมที่ใบหน้าหวาน

“กูจะช่วยเอาหมาออกจากปากมึงเอง” สิ้นประโยคนั้นริมฝีปากนุ่มของเขาก็ประกบเข้าที่ริมฝีปากบางของเพื่อนสาวทันที

“อื้อ” ดวงตาหวานเบิกกว้างตกใจ ตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก

หากแต่คนที่ตั้งใจทำกำลังข­ยับปากขบเม้มริมฝีปากหวานอย่างเอาแต่ใจ

แก้มใสเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสจากริมฝีปากนุ่มของคินท์ ดวงตาหวานค่อยๆ ปิดลง ใจดวงน้อยก็สั่นระรัว

และในเสี้ยวนาทีต่อมา เมื่อได้สติ มือเล็กก็ผลักอกแกร่งออกพร้อมกับใบหน้าหวานที่ผละออกห่างในทันที

“เชิญมึงอยู่คนเดียวเลยไป” เสียงหวานเอ่ยบอกแผ่วเบา ก่อนจะรีบหันหลังขึ้นจากสระ

คินท์ส่ายหัวให้กับการกระทำอันขาดสติของตัวเอง

เงยมองร่างบางที่กำลังขึ้นจากสระ

แก้มใสเปียกน้ำไปทั้งตัว ชุดนักศึกษาสีขาวเปียกโชกแนบเนื้อจนเห็นชุดชั้นในได้อย่างชัดเจน