All Chapters of ลุ้นรักพี่ชายวิศวะสุดโหด : Chapter 1 - Chapter 10

ตุบ!"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ""ไม่เป็นไรค่ะ ^_^" ร่างบางยิ้มบอกคนที่ชนเธอ ก่อนที่เธอคนนั้นจะเดินออกไปพรึ่บ!"เมื่อไหร่จะมาเนี่ย เฮ้อออ.."สาวน้อยร่างบางในชุดเดรสกระโปรงสีฟ้าที่เข้ากับเธอกับรองเท้าผ้าใบสีขาวสุดฮิต ผมยาวสีน้ำตาลถูกปล่อยสยายออกมารับกับใบหน้าสวยหวานที่แทบจะไม่ได้แต่งเติมอะไรเลยนั้น ก็สามารถทำให้ผู้ชายที่ยืนอยู่ใกล้ๆต้องหันมามองเธอติ๊ง!เสียงข้อความดังขึ้น ทำให้เธอยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ปรากฎว่าเป็นพี่ชายสุดหล่อของเธอนั่นเองที่ส่งข้อความมาพี่ชายมารับเหรอเนี่ย....ตึก...ตึก...ตึกร่างบางชะเง้อมองหาพี่ชายของเธอหลังจากที่ลากกระเป๋าตัวเองออกมาและเธอก็ไปสะดุดตากับรถคันหนึ่งเข้าและคนที่ยืนพิงอยู่นั้นก็เป็นคนที่ทำให้สาวๆที่รอรถเหมือนกับฉันถึงกับมองตาค้างเลยทีเดียว"พี่คะ ^_^""......"ผู้ชายหน้านิ่ง พี่ชายสุดหล่อของเธอนั่นเอง....หมับ!เธอรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดพี่ชายของตัวเองด้วยความคิดถึงปนตื่นเต้นไปด้วย เพราะมันก็นานมากแล้วที่เราสองคนไม่ได้เจอกัน"พี่มารับน้องด้วยเหรอคะ""ขึ้นรถเถอะ""แล้วป๊ากับม๊าอยู่บ้านใช่มั้ยคะ? น้องคิดถึงม๊ากกมาก"พอขึ้นมาอยู่บนรถโดยที่พี่ชายของเ

Genius Universityเอี๊ยดดดด....รถหรูเข้ามาจอดในโรงรถเรียบร้อยแล้ว ระหว่างทางที่เข้ามาก็มีกลุ่มนักศึกษาจำนวนมากที่เริ่มทะยอยกันเข้ามาแล้ว เพราะวันนี้เป็นวันรายงานตัวของนักศึกษาปี 1 มหาวิทยาลัยจีเนียส และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน"ไม่คิดว่าวันแรกจะแต่งตัวไปรเวทได้นะคะคุณผู้บริหาร ^_^" ฉันมองเสื้อผ้าตัวเองก็ต้องอดยิ้มไม่ได้ เพราะวันนี้ฉันแต่งตัวค่อนข้างดูดีเลยล่ะ ไม่น้อยหน้าใครเลยนะ".......""พี่ไม่คิดจริงๆเหรอคะว่าซีจะเลือกเรียนวิศวะ ^_^" ฉันมองพี่เซอร์เวย์ยิ้มๆ เพราะที่ตัวเองเลือกเรียนคณะนี้ก็เพราะพี่ชายเลยนะ"ไม่""งะ! ดูถูกน้องเกินไปแล้วนะคะพี่ชาย""หึ! ลงไปได้แล้ว""แต่มันยังไม่ถึงเวลารายงานตัวเลยนะคะ แล้วซีก็หิวแล้วด้วย" ฉันบอกพี่เวย์ออกไปเพราะตั้งแต่เช้าก็ไม่ได้กินอะไร เพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับการมามหาวิทยาลัยของพี่ชายฉันที่เป็นถึงผู้บริหารที่นี่เลยนะ พูดแล้วจะหาว่าอวด แต่มันคือความจริง เพราะมหาวิทยาลัยจีเนียสก็เป็นธุรกิจของที่บ้านฉันเองตึก...ตึก...ตึกเราสองคนเดินมาทางที่คนไม่พลุกพล่าน และตอนแรกฉันคิดว่าพี่เขาจะพาฉันมากินข้าวซะอีก เฮ้ออ...แต่จะว่าไปที่นี่ก็สวยเหมือนกันนะ ทั้

ครืดดด...ครืดดด...ครืดดดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น...."อื้ออออ"พรึ่บ!ร่างบางที่นอนอยู่ถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางคันด้วยอาการงัวเงีย ก่อนที่เธอจะเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะสามทุ่มกว่าแล้ว เธอคิดว่าตัวเองคงเผลอหลับไปตอนที่เล่นโทรศัพท์แน่ๆครืดดด...ครืดดด...ครืดดดเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์โทรของป๊าเธอนั่นเองที่โทรเข้ามา เธอจึงกดรับสายทันที"ฮัลโหลค่ะป๊า"(ทำอะไรอยู่ลูก)"ซีเพิ่งตื่นค่ะ แหะๆๆ"(เวลานี้? เผลอหลับสิท่า)"ค่ะ"(ป๊าจะโทรหามาหาเราเรื่องที่เรียน เป็นยังไงบ้างหืมเรียนวันแรก)"ดีมากเลยค่ะ ซีมีเพื่อนใหม่แล้วนะคะ"(ดีแล้วล่ะลูก อ่อ...เรื่องรถถ้าลูกอยากขับไปเรียนป๊าไม่ห้ามนะลูก แต่ต้องขับอย่างระมัดระวังเข้าใจมั้ยซีอาร์)"เข้าใจค่ะ ซีจะขับอย่างระมัดระวังที่สุดเลยค่ะ!" ฉันยิ้มอย่างดีใจ เพราะรอให้ป๊าพูดคำนี้อยู่ด้วยสิ(ส่วนเรื่องคอนโดที่ลูกเคยขอป๊ากับม๊า เอาไว้รอป๊ากลับไปก่อน เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน)"ป๊าจะกลับมาตอนไหนเหรอคะ?"(น่าจะอีกสองสามวัน ถ้าไม่มีอะไรมาก)"โอเคค่ะ ซีจะรอนะคะ"(งั้นป๊าวางสายก่อนนะลูก)"รักป๊ากับม๊านะคะ จุ๊บๆๆ"โครกกก...จู่ๆท้องเธอก็ร้อง แ

สนามแข่ง Lบรื้นนนนน!วู้ๆๆๆ วิ้ดวิ้ว!บรื้นนนนน!เอี๊ยดดดด!เสียงรถแข่งและเสียงคนเชียร์ขอบข้างสนามดังมากในตอนนี้ เพราะมันเป็นเวลาเกือบจะหกโมงเย็นแล้วและทุกสัปดาห์จะมีการแข่งขันสำหรับมืออาชีพที่สนใจมาลงแข่งที่นี่ เพราะนี่ถือว่าเป็นสนามแข่งรถที่ถูกต้องตามกฎหมายและเป็นสนามแข่งที่ถือว่าเป็นอันดับต้นๆของนักแข่ง"จำได้ว่าครั้งล่าสุดที่ซีมาก็....""3 ปีที่แล้ว""ใช่ค่ะ นานแล้วเหมือนกันนะคะ แต่พี่จำได้ด้วย ^_^" ฉันมองไปที่สนามแข่งรถอย่างตื่นเต้นเหมือนทุกครั้ง ถึงแม้ว่าที่นี่จะมีแต่ระดับมืออาชีพ แต่ฉันคิดว่ามันก็น่ากลัวเหมือนกันนะ"ไปรอพี่ที่ห้องทำงานก่อน""แล้วพี่ล่ะค่ะ?""พี่จะไปคุยงานกับไอ้พวกนั้น"ตึก...ตึก...ตึก"มาแล้วเหรอครับลูกพี่ :-)"ฉันมองคนที่เดินเข้ามาใหม่สองคน ก่อนจะยิ้มให้กับเขาทั้งสองที่ไม่รู้จัก"ว้าว! วันนี้พาผู้หญิงคนไหนมาอีกครับเนี่ย""ไอ้วิน!" ลูซเอ่ยขึ้นมาเสียงเข้มพลางจ้องไปที่ลูกน้องนิ่ง"มึงเงียบไปเลยไอ้นี่""ฮ่าฮ่าฮ่า ล้อเล่นนะครับ สวัสดีครับ ผมชื่อวิน เป็นลูกน้องของลูกพี่ครับ""ผมชื่อวอนครับ เป็นลูกน้องลูกพี่เหมือนกัน""สวัสดีค่ะ ชื่อซีอาร์ค่ะ เป็นเอ่อ...เป็น..." ฉัน

กุกกัก!ตึก...ตึก...ตึก"เฮ้!"พรึ่บ!"ทำอะไรอยู่อ่ะ?""เฮ้ย! ตกใจหมดเจ้!""คิคิคิ นายนี่ก็ตลกเหมือนกันนะ ทำเป็นปอดแหกไปได้" ฉันนึกขำกับท่าทางตกใจของวินที่ทำหน้าอย่างกับเห็นพี่อย่างนั้นแหละ"ก็ตกใจดิ แล้วนี่คงมาหาลูกพี่อีกตามเคย""ก็ใช่น่ะสิ แต่วันนี้ฉันเอาของฝากมาให้พวกนายด้วยนะ อ่ะ!" ฉันยื่นพวกขนมให้กับวินเพื่อที่จะเอาไปแบ่งพวกเพื่อนๆกินกันนี่ก็ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วเหมือนกันที่ฉันไม่ได้มาที่นี่ แต่เพราะวันนี้ว่าจะมาเที่ยวหาพี่ลูซสักหน่อย เห็นว่าช่วงนี้พี่เขาทำงานตลอดเลย น้อยครั้งมากที่ฉันจะเจอพี่เขาที่มหาลัยน่ะ ก็เลยต้องมาที่สนามแข่งแทนตอนนี้ฉันก็คิดว่าตัวเองสนิทกับวินมากที่สุดแล้ว เพราะทุกครั้งที่มาหาพี่ลูซ ก็จะเจอวินทำงานอยู่ที่นี่ก็เลยทำให้เราสองคนสนิทกัน ถึงแม้ว่าตอนแรกฉันจะไม่ชอบสรรพนามที่วินเรียกก็เถอะนะ แต่ตอนนี้ฉันก็เฉยๆแล้วล่ะ เฮ้อออ...."ตอนนี้ลูกพี่ยังไม่มา แต่อีกเดี๋ยวก็มาแล้วล่ะครับเจ้""อ๋อ งั้นเดี๋ยวฉันไปดูเขาแข่งรถก่อนนะ""ครับผม ถ้าลูกพี่มาจะบอกให้ครับ :-)"ตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากแล้วและทันทีที่ฉันเลิกเรียนเสร็จ ฉันก็ขับรถมาหาพี่ลูซที่นี่เลย โดยที่ยัยเรนกับน้ำหนาวช