Novels by SOEUR

K Pubตอนนี้ทั้งฉันแล้วก็แซมก็มาอยู่หน้าผับที่เคยมาก่อนหน้านี้แล้ว เพราะได้คีย์การ์ดจากแฟนของเพื่อนมาและพอยื่นให้การ์ดหน้าประตูดูแล้วเหมือนว่านายคนตัวสูงๆนั่นจะทำอะไรสักอย่างกับคีย์การ์ดนั่น เราก็สามารถเข้าได้แล้ว"พร้อมแล้วนะยะ""อื้ม!"ตึก...ตึก...ตึกเราสองคนเดินเข้าไปข้างในด้วยกัน และมันก็เป็นอย่างที่ใครๆพูดจริงด้วย เพราะทันทีที่ฉันก้าวเข้าไปก็ค้นพบว่ามันเป็นอีกโลกหนึ่งเลยเสียงดนตรีดังกระหึ่มพร้อมกับผู้คนที่กำลังสนุกกับเสียงดนตรีในขณะนี้"เป็นไงล่ะชะนี อึ้งเลยสิ""......" ฉันพูดไม่ออกเลย ไม่คิดว่าที่นี่จะมีคนเข้ามาเยอะขนาดนี้และดูจากการแต่งตัวของแต่ละคนแล้วก็ถือว่ามีฐานะเลยล่ะข้างในค่อนข้างมีหลายโซนด้วยนะ แต่ที่ฉันเลือกก็คือโซนวีไอพี เพราะฉันแค่นั่งดื่มชิวๆดีกว่า เพราะไม่อยากไปยืนเบียดกับคนอื่นฉันพยายามเดินไม่ให้ชนกับใครเพื่อไปยังโซนวีไอพี แต่มันก็ยากซะเหลือเกิน เพราะฉันรู้สึกได้ถึงสายตาคุกคามจากรอบๆตัว ทำให้ต้องรีบเดินไปทันทีพรึ่บ!"เฮ้อออ...กว่าจะมาถึงที่นี่""เห็นมั้ยล่ะยะ อยากมาดีนัก""ก็ต้องมาเปิดหูเปิดตาบ้างไง แต่ไม่คิดว่าคนจะเยอะขนาดนี้"พอเรามานั่งก็มีพนักงานเดินเข้ามา

แกร๊ก!"ว้าว! กว้างมากเลยค่ะแม่""จะย้ายมาอยู่ที่นี่จริงๆเหรอลูก แม่ก็คิดถึงเราสิ""ฝันจะกลับไปหาบ่อยๆนะคะ ^_^""แต่เราอยู่คนเดียวแม่เป็นห่วงน่ะสิลูก""ฝันอยู่ได้ค่ะ ^_^""เฮ้อออ...ลูกคนนี้นี่"ตอนนี้ฉันกับคุณแม่ก็มาอยู่กันที่คอนโดแห่งหนึ่ง เพราะฉันคิดมาสองสามวันแล้วว่าอยากออกมาอยู่ที่คอนโดใกล้ๆมหาลัย เพราะบ้านของฉันค่อนข้างไกลมากเหมือนกัน ก็เลยลองขอคุณพ่อคุณแม่ดูและตอนนี้เราก็เลยมาอยู่ที่นี่กัน"ที่จริงแม่ไม่อยากให้เรามาอยู่ที่นี่หรอกนะ แต่ที่พ่อเราให้มาอยู่ที่นี่ก็เพราะพี่สาวเราก็อยู่คอนโดนี้ด้วยเหมือนกัน แม่ก็เลยต้องยอมน่ะ""พี่เพลินตาก็อยู่ที่นี่เหรอคะ?""ใช่จ๊ะ มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้ไง ^_^""ค่ะ แล้วนี่คุณแม่จะออกไปทำธุระต่อด้วยใช่มั้ยคะ""ใช่สิ! แม่ลืมไปเลย งั้นเดี๋ยวแม่ไปก่อนนะจ๊ะ ขาดเหลืออะไรบอกชินได้นะลูก""ไม่เป็นไรค่ะ ให้พี่ชินไปกับคุณแม่เถอะค่ะ" ฉันรีบปฏิเสธแม่ทันที เพราะรู้สึกเกรงใจเขา ยิ่งเขาเป็นผู้ชายอีกด้วย ถ้าจะให้มาช่วยจัดของแบบนี้คงจะรู้สึกแปลกๆแน่นอน"เอางั้นก็ได้ ถ้าขาดเหลืออะไรก็โทรหาแม่ได้เลยนะ หรือว่าจะขึ้นไปหาพี่เราก็ได้""ค่ะ คุณแม่ ^_^""งั้นเดี๋ยวแม่ไปก

ตึก...ตึก...ตึก"อะแฮ่ม!""อ้าว! คุณแม่""เมื่อคืนเราได้ออกไปไหนหรือเปล่าจ๊ะตัวแสบ?""เปล่านี่คะ เมื่อคืนพอกินข้าวเสร็จ ฝันก็อาบน้ำนอนเลยค่ะ""แน่ใจ?""จริงๆนะคะ!""^_^"หมับ!"งะ คุณแม่คนสวยของพาฝัน" ฉันรีบเข้าไปกอดท่านอย่างรวดเร็วเพื่ออ้อนท่าน"แล้วนี่เราจะไปดูมหาวิทยาลัยใช่มั้ยจ๊ะ ^_^""ใช่ค่ะ แล้วนี่แซมมาหรือยังคะ" ฉันถามแม่ทันทีที่ออกมาจากห้องตัวเองพลางชะเง้อมองหาแซมไปด้วยเพราะนอนนี้มันถึงเวลานัดกันแล้วก็จะได้เปลี่ยนเรื่องคุยด้วย เพราะคุณแม่ฉันน่ะยิ่งขี้สงสัยอยู่ด้วย"มาแล้วจ๊ะ อยู่ด้านล่างแล้ว""งั้นเดี๋ยวฝันไปก่อนนะคะ แล้วจะรีบกลับมานะคะ""จ้า เดี๋ยวแม่กับพ่อก็จะออกไปทำธุระด้านนอก เราก็ให้แซมพาไปเที่ยวด้วยเลยก็ได้นะจ๊ะ ^_^""ขอบคุณค่ะ รักที่สุดเลย"ฟอด~~"ถ้าเจอพี่เพลินตาของลูกก็บอกให้กลับบ้านบ้างนะจ๊ะ แม่คิดถึง ^_^""ค่ะ ว่าแต่พี่เพลินตาก็เรียนที่จีเนียสเหรอคะ?""ใช่จ๊ะ รายนั้นน่ะตั้งใจสอบเข้ามากเลยนะ นี่พี่เราไม่ได้เล่าให้ฟังเหรอจ๊ะ""เอ่อ...ฝันคงลืมน่ะค่ะ งั้นเดี๋ยวฝันไปก่อนนะคะ""จ๊ะ มีอะไรก็โทรถามพี่สาวเราเลยนะจ๊ะ ^_^""รับทราบค่ะ ^_^"หลังจากนั้นฉันก็รีบลงไปหาเพื่อนที่นั่

K Pubเสียงดนตรีดังกระหึ่มพร้อมกับนักท่องราตรีที่มารวมตัวกันที่ผับแห่งนี้ เป็นผับชื่อดังที่มีการรักษาความปลอดภัยค่อนข้างสูงและคนที่มาที่ผับแห่งนี้ต้องมีคีย์การ์ดของผับเท่านั้นถึงจะสามารถเข้าได้และคีย์การ์ดก็มีหลายแบบ หลายประเภท แต่สำหรับเขาที่เป็นเจ้าของผับแห่งนี้ไม่จำเป็นต้องใช้มัน"สวัสดีครับ/ค่ะคุณคิม"เขาเพียงแค่ปลายตามองเท่านั้น เพราะทุกคนรู้ดีว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นคนยังไง ก่อนที่เขาจะเดินขึ้นไปชั้นบน ซึ่งเป็นที่นั่งของเขาเองถึงแม้ว่าตลอดระยะทางที่เขาเดินแทรกผ่านใครหลายๆคนที่กำลังส่งสายตายั่วยวนมาให้เขา แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสนใจเลยแม้แต่นิด เพราะเขานั้นขึ้นชื่อเรื่องความเย็นชามากที่สุดคิม คือชื่อของเขาและเป็นเจ้าของเคผับยอดนิยมแห่งนี้ หลายคนคิดว่าเขาเป็นคนเย็นชา หึ!พรึ่บ!"ไงวะ :-)""......""อย่าใช้สายตามองกูแบบนี้ดิวะไอ้คิม""......""ก็ได้ๆนี่มึงเป็นพี่ชายฝาแฝดกูจริงมั้ยวะ กลับไปก่อนนะครับคนสวย""แล้วเจอกันนะคะ"ชายหนุ่มมองน้องชายตัวเองด้วยสายตาที่นิ่งมาก แต่ถึงยังไงมันก็รู้ว่าเขาต้องการจะสื่อถึงอะไร"คืนนี้อยู่นานๆนะเว้ย""......"พรึ่บ!"มาแล้วเหรอวะไอ้เวย์""หึ

ครืดดดด...เสียงลากกระเป๋าเดินทางโดยมีหญิงสาวผมยาวสลวย ใบหน้าที่ไม่ได้แต่งแต้มอะไรมากนักกับการแต่งตัวของเธอที่ดูสบายๆ เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์สีซีดพร้อมกับรองเท้าผ้าใบเรียบง่าย เธอกำลังชะเง้อมองหาใครบางคนที่จะมารับเธอที่สนามบิน"คุณหนูครับ! คุณหนูพาฝัน!""เอ๊ะ!" ฉันมองอยู่นานกว่าจะพบกับคนที่มารอรับตัวเองตึก...ตึก...ตึก"คุณหนูพาฝัน :-)""เอ๋?"เธอเดินตรงไปหาคนที่เรียกชื่อเธอทันที ก่อนจะมองหน้าผู้ชายร่างสูง ผิวสีแทน แต่การแต่งตัวของเขาด้วยสูทนั้นทำให้เธอมองอย่างแปลกใจ"ผมชินครับ เป็นเลขาของคุณท่านที่ให้ผมมารับครับ :-)""งั้นรบกวนด้วยนะคะ"ร่างสูงคว้ากระเป๋าเดินทางของเธอออกไปถือ ก่อนที่จะเดินนำเธอไปที่รถทันที......................บรื้นนนน.....ระหว่างทางนั้นเธอก็นั่งมองข้างทางด้วยความน่าสนใจ เพราะตอนนี้อะไรหลายๆอย่างก็เปลี่ยนไปหมดแล้วตั้งแต่ที่เธอไปอยู่ที่อังกฤษมานานเกือบ 7 ปี และนี่ก็เป็นครั้งแรกในรอบ 7 ปีด้วยที่เธอกลับไทย"คุณหนูต้องการจะไปดูมหาวิทยาลัยก่อนมั้ยครับ""ไม่ดีกว่าค่ะ เอาไว้ไปพรุ่งนี้ดีกว่าค่ะ""ครับ""อ่อ อีกอย่างนะคะพี่ชิน พี่ไม่ต้องเรียกฝันว่าคุณหนูหรอกนะ เรียกพาฝ

อีกด้านหนึ่งตึก...ตึก...ตึก"ทำแบบนี้มันจะดีเหรอ?""แต่สั่งสอนเท่านั้นเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย :-)""แต่ถ้าเราถูกจับได้แล้วล่ะก็....""ถ้าเธอไม่พูด ฉันไม่พูดจะมีใครจับเราได้ ไม่มีใครเห็นหรอกน่า""แต่ฉันว่า...""อย่าพูดถึงมันอีก เพราะถ้าเรายังพูดเรื่องนี้กัน อาจจะมีคนรู้ก็ได้นะ""เฮ้อออ ฉันไม่น่าช่วยเธอเลย"สองสาวคุยกันหลังจากเกิดเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ด้วยความที่เธอไม่ชอบเด็กนั่นอยู่แล้ว ทำให้เธอนึกแผนอะไรออกมาได้และให้เพื่อนเป็นคนช่วยเท่านั้นเอง หึ :-)"สะใจจริงๆ :-)"____________________"ตรงนี้ล่ะครับ""ก็แบบนี้ไงครับ"หลังจากที่ฉันกลับมาจากมหาลัยแล้วก็มาเปลี่ยนเสื้อผ้าและพอออกมาก็เจอไตตั้นที่สะพายกระเป๋ามาบ้านฉันพอดีและฉันก็รู้ดีว่าเด็กคนนี้ต้องมาให้ฉันสอนการบ้านแน่ๆครืดดด...ครืดดด...ครืดดด"พี่ไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ"ฉันบอกไตตั้นก่อนจะเดินออกไปรับสายคนที่โทรเข้ามา"ฮัลโหลค่ะพี่นที"เป็นสายของพี่ชายฉันนั้นเอง วันนี้พี่นทีไม่เปิดร้าน แต่ช่วงนี้ร้านฉันอาจจะเปิดแค่ตอนเย็นเท่านั้น เพราะพี่นทีออกไปช่วยงานพี่คลีนที่บริษัท ฉันก็อาจจะมาดูแลร้านแทนก่อนและอาจจะเป็นแบบนี้อีกนานเพราะอาทิตย์หน้าพี่นท

ตุบ!"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ" ฉันรีบขอโทษคนที่ตัวเองชนทันที เพราะมัวแต่เดินอ่านหนังสือน่ะสิ เพราะเดี๋ยวบ่ายนี้ฉันมีสอบย่อยด้วย"ขนาดเดินยังจะขยันอ่านอีกนะเรา""พี่น้ำว้า" ฉันเอ่ยชื่อคนที่ฉันชน ก่อนจะมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆก็เป็นเพื่อนของพี่น้ำว้านั้นเองรวมถึงมีพี่โรสด้วยที่ไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันเลย"ใช่จ๊ะ พี่รหัสเราไง นี่มีสอบเหรอ?""ใช่ค่ะ สอบย่อย""งั้นก็โชคดีนะจ๊ะ ^_^""ขอบคุณค่ะ ^_^""แต่พี่ว่าเราต้องสอบได้อันดับหนึ่งแน่นอน คิคิคิ""พี่น้ำว้าอ่ะ >.พอได้ยินพี่น้ำว้าพูดแบบนี้ฉันก็เขินเหมือนกันนะ"คิคิคิ""ไปกันได้แล้วว่า""อ่อ งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ""ค่ะ"หลังจากที่แยกกับพี่รหัสแล้ว ฉันก็มาถึงที่ห้องสมุดเรียบร้อยแล้ว เหตุผลที่มาที่นี่ก็เพราะจะมาอ่านหนังสือ นั่นแหละ เพราะถ้าอยู่กับพวกเพื่อนฉันล่ะก็คงไม่ได้อ่านหนังสือแน่ๆ"ยังมีเวลาเหลืออีกสองชั่วโมง เอาล่ะเริ่มเลยดีกว่า"ระหว่างนั้นร่างบางก็ใช้เวลากับหนังสือเรียนของเธอนานพอควร และเธอไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างเลยเมื่อได้อ่านหนังสือแล้วพรึ่บ!"ยัยน้ำ!""หือออ?" ฉันเงยหน้าขึ้นจากกองหนังสือ ก่อนจะหันไปมองเสียงเรียกข้างๆก็พบว่าเป็นเรนนั่นเองที่เรียก"

แกร๊ก!"พี่โรส!"ฉันตกใจหมดเมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมากลับพบว่าพี่โรสยืนอยู่หน้าห้องน้ำ"ไม่คิดว่าจะเจอน้องที่นี่นะ""พอดีน้ำมาติวให้ยัยซีน่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"หมับ!"เดี๋ยว!""......?" ฉันมองมือตัวเองที่ถูกพี่โรสจับไว้ก่อน"เธอกับพี่เซอร์เวย์น่ะไม่เหมาะสมกันหรอกนะน้ำหนาว""......""อีกอย่างพี่อยากจะบอกเธอไว้ว่าพี่เซอร์เวย์ไม่มีทางชอบเธอหรอก จำไว้!"พรึ่บ!ฉันมองพี่โรสที่เดินออกไป ก่อนที่จะเดินตามพี่เขาไปอีกที แต่ในหัวของฉันตอนนี้ยังคงคิดถึงคำพูดของพี่เขาอยู่ พี่โรสดูฉันออกขนาดนั้นเลยเหรอ...."ยัยน้ำ""......""น้ำหนาว""......""ยัยน้ำหนาว!""ฮะ!""เหม่ออะไรของเธอ คิดอะไรอยู่เหรอ ฉันเรียกตั้งนาน""เปล่า""เฮ้อออ....สุดท้ายแผนฉันก็ไม่สำเร็จจนได้""......""เพราแกเลยยัยน้ำ ฉันบอกให้รีบๆสารภาพไป เห็นมั้ยมารผจญมาจนได้!""เอาน่า ฉันก็ไม่กล้าเหมือนกันแหละ เฮ้อออ""งั้นเดี๋ยวฉันต้องสร้างสถานการณ์อีกครั้งแล้วล่ะ ครั้งหน้าแกต้องไม่พลาดนะยะ!""ครั้งหน้าอีก?""ใช่แล้ว! แต่ก็เสียดายเหมือนกันนะ รู้มั้ยตอนที่ฉันเห็นแกกับพี่ชายฉันนั่งใกล้กัน ฉันแทบจะกรี๊ดลั่นบ้านเลยนะ อร๊ายยย ไม่ธรรมดาจริงๆเพื่อนฉัน

แกร๊ก!พรึ่บ!"พี่น้ำหนาวคร๊าบบบ""อื้อออ!""พี่น้ำครับตื่นครับ"พรึ่บ!ร่างบางที่กำลังนอนอยู่ก็ถึงกับต้องลืมตาขึ้นมา เพราะเสียงปลุกรวมถึงใครบางคนที่ขึ้นมาบนเตียงของฉัน"อ้าว! ไตตั้น""ตั้นคิดถึงพี่น้ำหนาวจังเลยครับ"พรึ่บ!ฉันรีบลุกขึ้น แต่ก็ยังไม่หายง่วงเลย เพราะข้อความเมื่อคืนน่ะสิทำให้ฉันคิดมากจนนอนไม่หลับน่ะ เฮ้อออ..."เรามาหาพี่มีอะไรหรือเปล่าหืม" ฉันมองเด็กชายตรงหน้าด้วยความเอ็นดู"เราไปเที่ยวกันเถอะครับ""เที่ยว?""ครับ :-)""แล้วที่บ้านเรารู้หรือเปล่าว่ามาหาพี่?" ฉันถามไตตั้น"รู้ครับ ตั้นบอกคุณแม่แล้ว""งั้นเดี๋ยวเราออกไปรอพี่ด้านล่างก่อนนะ เดี๋ยวพี่แต่งตัวก่อน""ครับผม""พี่นทีอยู่ด้านล่างใช่มั้ย""ครับ""จ๊ะ"ปัง!หลังจากที่ให้ไตตั้นไปรอด้านล่าง ฉันก็จัดการอาบน้ำแต่งตัว เพื่อที่จะออกไปข้างนอกกับไตตั้น ที่จริงฉันก็คิดว่าจะไปซื้อหน้งสือมาอ่านเหมือนกัน ก็เลยตกปากรับคำไตตั้นไปตึก....ตึก...ตึก"ฮ่าฮ่าฮ่า""พี่ยิงผมทำมั้ยครับพี่นที""เราเล่นไม่เก่งเองต่างหากล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า"ฉันเดินลงมาด้านล่างก็เห็นว่าพี่ชายตัวเองกับไตตั้นนั่งเล่นเกมกันอย่างสนุกสนาน แต่พอไตตั้นเห็นฉันลงมาเท่านั้น

"โหดจังเลย ฮือออ""นั่นน่ะสิ! เหตุผลบ้าอะไรก็ไม่รู้ ดูสิทำให้พวกเราเดือดร้อนกันหมดน่ะ!""โอ๊ยย! ปวดขาจริงๆเลย!""เหมือนกันเลย ตอนนี้ฉันไม่มีแรงจะเดินแล้วเนี่ย ฮือออ"เสียงโอดครวญของแต่ละคนดังขึ้น เมื่อถึงเวลาเลิกกิจกรรมช่วงเย็น เพราะวันนี้มีเพื่อนมาสายเยอะมาก โดยให้เหตุผลว่าทำงานอื่นอยู่ นั่นจึงเป็นเหตุให้พวกเราทั้งชั้นปีถูกลงโทษด้วยการลุกนั่งน่ะสิ หลายคนอาจจะคิดว่าแค่ลุกนั่งเอง แต่สำหรับพวกฉันแล้วมันเหนื่อยมากจริงๆนะ เฮ้อออ...."เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลย ฉันจะบ้าตาย!""เอาน่าลูกกอล์ฟ" ฉันพูดปลอบใจลูกกอล์ฟ ทั้งๆที่ตัวเองก็แทบจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน"ลุกนั่งสามสิบครั้งเลยนะยัยน้ำ ฮือออ ลูกกอล์ฟไม่ไหว""ฉันก็ไม่ไหวเหมือนกัน" เรนพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยบ้างพรึ่บ!เราทั้งสี่คนนั่งพักกันที่ม้าหินอ่อนข้างสนามบาส ตอนแรกก็คิดว่าจะกลับกันเลยเหมือนกัน แต่ว่าทั้งยัยเรนกับลูกกอล์ฟต่างหยุดเดินกัน ทำให้ฉันกับซีอาร์นั่งลงด้วย ดูเหมือนว่าซีอาร์จะเฉยๆกับเรื่องพวกนี้นะ"ฮือออ ไม่ไหวอ่ะแก ขอดูผู้ชายเล่นบาสก่อนแล้วกันนะ""นั่นสิ เอ๊ย! พูดอะไรของแกเนี่ยไอ้กอล์ฟ!""ลูกกอล์ฟยะ!""ก็ไม่เห็นต่างกันมั้ย?""นี่ยัยเร้น!"

Genius University"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับ"แปะๆๆเสียงปรบมือจากเพื่อนในคลาสดังขึ้นพร้อมกับอาจารย์ที่เดินมาข้างหน้า เพราะฉันกับภาคินได้พรีเซนต์งานกันเสร็จแล้ว ซึ่งฉันเป็นคู่สุดท้ายพอดีพรึ่บ!"ทำได้ดีนี่ :-)""นายก็เหมือนกัน ไปฝึกซ้อมตอนไหนเหรอ?""หึ ระดับฉันไม่ต้องฝึกก็ทำได้อยู่แล้ว""เฮ้อออ..." ฉันส่ายหน้าให้กับคนหลงตัวเองข้างๆ"นี่แกกับภาคินไปสนิทกันตอนไหนเนี่ยฮะยัยน้ำ ฉันยังไม่เคยเห็นแกคุยกับผู้ชายคนไหนได้นานขนาดนี้เลยนะยะ" ลูกกอล์ฟพูดขึ้น ก่อนจะส่งสายตาไปให้ภาคินที่หันมามองเรา"ก็ทำงานด้วยกันไง""เออ จริงด้วยสิ แต่ฉันว่าแกกับภาคินต้องมีอะไนมากกว่านั้นสิ จริงมั้ยยัยเรน""ฉันก็ว่างั้นแหละ นี่แกกำลังคบกับภาคินอยู่หรือเปล่าน้ำหนาว คิคิคิ""เปล่าสักหน่อย" ฉันรีบปฏิเสธทันที ฉันกับหมอนี่จะคบกันได้ยังไงล่ะ ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน ภาคินกับฉันน่ะนอกจากเรื่องงานก็แทบจะไม่คุยกันเรื่องอื่น เว้นแต่ว่าเราไปเดินหน้ามอกันตอนนั้น แค่ครั้งเดียวเอง"เอาล่ะค่ะ วันนี้ทุกคู่ทำดีมากนะคะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ"พออาจารย์เดินออกไปจากห้อง ฉันกับเพื่อนก็เก็บของกันเพื่อจะไปกินของหวานที่ห่างหาย

"นี่มันเด็กเสิร์ฟนะคะคลีน""แล้วไง?""ไหนคุณบอกว่าคืนนี้จะไปกับแซนดี้ยังไงล่ะคะ""ไปกับฉันต่างหากยะ คลีนคะคืนนี้เจนเตรียมชุดไว้แล้วนะคะ"เคทได้แต่มองพวกผู้หญิงของผู้ชายที่ชื่อคลีนยืนเถียงกันอย่างเบื่อหน่าย ก่อนที่เธอจะเหลือบมองผู้ชายที่ยังคงโอบเธอเหมือนหาตัวช่วยด้วยความหงุดหงิด"นี่นาย! ปล่อยฉันได้แล้วนะ! ฉันจะไปทำงาน!""ช่วยหน่อยน่า"พรึ่บ!"......!""พวกเธอกลับไปได้แล้ว คืนนี้คนที่ฉันจะพาไปต่อก็คือยัยนี่""แต่ว่า...""กลับไป!"พอผู้ชายข้างๆเธอพูดเสียงดังขึ้นมาทำให้ร่างบางถึงกับสะดุ้งทันที เธอมองหน้าผู้ชายข้างๆ ด้วยใบหน้าที่นิ่ง แต่ในใจอยากออกไปจากตรงนี้เต็มทนแล้วและเมื่อผู้หญิงสองคนนั้นออกไปด้วยสีหน้าที่รู้ได้เลยว่าถ้าพวกเธอสองคนเจอเคทข้างนอก คงไม่จบง่ายๆ แน่พรึ่บ!เคทสะบัดตัวออกจากร่างสูงได้สำเร็จ"หึ :-) ""เจ้าเล่ห์จริงๆ" ฉันพึมพำเบาๆ"ได้ยิน""ขอตัว" เคทพูดนิ่งๆ แต่เพราะท่าทางของเธอทำให้คลีนรู้สึกสนใจขึ้นมา"เดี๋ยว!""......""คืนนี้กลับยังไง"".....?""ให้ฉันไป...""หน้าไม่อายจริงๆ นะคุณน่ะ" เคทพูดจบก็เดินออกไปทันที ปล่อยให้ร่างสูงที่ได้ยินคำพูดของเธอนั้นถึงกับชะงักไปเมื่อเจอป

ตุบ!"เงียบค่ะ! วันนี้พอแค่นี้"กุกกัก!พรึ่บ!"ส่วนเธอ ขนิษฐาตามอาจารย์มาที่ห้องทำงาน....""เคท ฉันว่าที่อาจารย์เรียกให้ตามไปต้องเป็นเรื่องเมื่อวานแน่ๆเลย" พลอยใสมีน้ำเสียงเป็นกังวล"ก็คงเป็นอย่างนั้น""งั้นให้ฉันไปด้วยมั้ย เดี๋ยวฉันอธิบายให้อาจารย์เอง""นั่นสิ ฉันก็จะไปด้วย""ไม่ต้อง" เคทห้าม"แต่ว่า....""ไปรอที่คาเฟ่กันก่อน""แต่ว่าเรื่องนี้ฉันเป็น....""ฉันจะตามไปทีหลัง" เคทไม่ได้ฟังที่พลอยใสหรือหลินพูด เธอเก็บของเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากห้องเรียนทันทีตลอดระยะทางที่เธอเดินนั้นมีทั้งรุ่นพี่หรือแม้กระทั่งรุ่นเดียวกันก็มองเธอ ก่อนจะหันไปซุบซิบกัน แต่เคทก็ไม่ได้สนใจ เพราะตั้งแต่ที่คลิปนั้นถูกเผยแพร่ก็มีเพื่อนหลายคนเข้ามาถามเธอในเรื่องนี้ แต่ก็มีหลินกับพลอยใสที่พูดให้เธอหึ! ไร้สาระกันจริงๆก๊อก...ก๊อก...ก๊อกแกร๊ก!"ขออนุญาตค่ะ""มาแล้วเหรอขนิษฐา""อาจารย์มีเรื่องอะไรกับ...""ในฐานะที่อาจารย์เป็นที่ปรึกษาให้กับพวกเธอ เรื่องคลิปนั้นเธอเป็นคนเริ่มก่อนใช่มั้ย?""ไม่ใช่ค่ะ""เรื่องมันเป็นยังไง ทางนั้นเขาพูดมาว่าเราเป็นคนเริ่มก่อน...."เคทตัดสินใจเล่าให้อาจารย์ที่ปรึกษาของเธอฟัง เพราะเธอไม

Wales Universityติ๊ง!เสียงข้อความดังขึ้นขณะที่ร่างบางกำลังจะเดินออกจากห้องเพื่อนไปเรียนที่มหาลัยวันแรกเมื่อเธอเปิดอ่านข้อความก็ทำให้ร่างบางถึงกับยิ้มออกมาก่อนจะตอบข้อความของผู้เป็นแม่ทันทีตึก...ตึก...ตึกร่างบางเลือกที่จะเดินทางด้วยเท้า เพราะคอนโดกับมหาลัยของเธอก็ไม่ได้ไกลกันมาก และเวลาที่เธอเดินออกมานั้นก็ยังเหลืออีกมาก เพราะเธอออกมาเช้ามากวันนี้พรึ่บ!"เคท!""......" ใครบางคนเรียกเธอและพอมองตรงหน้าก็ถึงกับต้องถินหายใจออกมาทันที"มาถึงพร้อมกันเลยแฮะ จำฉันได้มั้ยพลอยใสที่เธอช่วยไว้น่ะ ไม่คิดว่าจะบังเอิญขนาดนี้นะ""......""นี่เธอเดินมาคนเดียวเหรอ?""อืม""พักอยู่ใกล้ๆ มหาลัยสินะ ฉันก็กำลังหาที่พักอยู่เหมือนกัน แนะนำบ้างสิ ^_^"เคทไม่ได้ตอบอะไรเธอคนนี้ แต่เลือกที่จะรีบเดินไปที่ตึกของตัวเองทันที เพราะเธอไม่ค่อยอยากคุยเท่าไหร่"นี่เคท! รอด้วยสิ"ตึก...ตึก...ตึก"นี่ๆทำไมไม่บอกว่าเรียนตึกเดียวกันนะ อ่อ เกรียนนิเทศด้วยสินะ ฉันดีใจมากเลยนะที่วันแรกก็มีเพื่อนแล้วอ่ะ"ตอนนี้เคทและพลอยใสก็มาหยุดที่หน้าตึกคณะนิเทศศาสตร์ โดยที่มีพลอยใสเดินตามม

เอี๊ยดดด!รถยนต์หรูเข้ามาจอดที่ลานจอดวีไอพีพร้อมกับร่างสูงในเสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงยีนมีราคาที่เดินลงมาจากรถด้วยท่าทางที่ดูดี ผู้หญิงหลายคนที่เดินมาพอดีถึงกับต้องหยุดมองเขาพร้อมกับสายตายั่วยวนที่ส่งให้ร่างสูงตึก...ตึก...ตึก"สวัสดีครับคุณคลีน""อืม"คลีน คือชื่อของร่างสูงที่เดินเข้าไปด้านในของผับ ที่ซึ่งมีนักท่องราตรียามค่ำคืนทั้งชายและหญิงต่างสนุกครื้นเครงไปกับแสงสีเสียง"ไงวะไอ้พี่ชาย :-) " คลีนทักทายคนตรงหน้าทันทีที่มาถึงโต๊ะประจำ"หึ!""มึงเจอหน้ากูทีไรหัดพูดมากกว่าหนึ่งประโยคบ้างนะไอ้คิม"คิม คือพี่ชายฝาแฝดของร่างสูง ถึงแม้ว่าทั้งสองจะเกิดมาในเวลาใกล้เคียงแต่คิมก็เป็นพี่ชายของคลีน เป็นพี่ชายที่ร่างสูงไม่คิดว่าเป็นพี่และนิสัยของทั้งสองก็แตกต่างกันมาก คนหนึ่งนิ่งเย็นชา แต่อีกคนขี้เล่น เจ้าเล่ห์ทั้งสองดูแลผับนี้ด้วยกัน แต่ที่จริงแล้วคิมเป็นเจ้าของผับนี้มากกว่าคลีน เพราะคลีนมีธุรกิจมากมายจึงมาดูแลที่ผับแห่งนี้เมื่อคิมไม่อยู่เท่านั้น"พรุ่งนี้ไปรับแม่""รู้แล้วน่า""......""แล้วมึงไม่ไป?""......""ไอ้สัสกูถามไม่ตอบกูอีก""มึงนัดไอ้นที?""อืม นี่มันยังไม่ทาอีกเหรอวะ""ถ้ามามึงจะเห็

"ประกาศๆๆนักศึกษาปี 1 ของคณะนิเทศศาสตร์ทุกคนมาลงชื่อกันที่ลานน้ำพุได้เลยนะคะ นิเทศศาสตร์ทางนี้ค่ะๆ.....""น้องคนไหนที่อยู่คณะครุศาสตร์ เชิญทางด้านนี้เลยนะครับ....."เสียงประกาศจากพวกรุ่นพี่ของแต่ละคณะดังไปทั่วมหาวิทยาลัยและมีนักศึกษาจำนวนมากที่อยู่ทั่วบริเวณ รวมถึงหญิงสาวที่กำลังมองหาคณะของตัวเองอยู่เหมือนกันร่างบางผมยาวตรงถูกรวบตึงพร้อมกับชุดนักศึกษาเข้ารูปเรียบร้อย ใบหน้านิ่งติดไปทางเย็นชาของเธอทำให้ไม่ค่อยมีใครอยากเข้ามาพูดคุยกับเธอสักเท่าไหร่ แต่เธอเองก็ไม่ได้สนใจพลางมองหาคณะของตัวเอง"น้องอยู่คณะไหนเหรอครับ :-)""......?" เธอชี้มือเข้าหาตัวเองด้วยความงุนงง"น้องนั่นแหละครับ เด็กปี1ใช่มั้ยเรา เรียนคณะอะไรครับ""นิเทศค่ะ""อ้าว! เราเด็กนิเทศน์นี่เอง งั้นมากับพี่เลยครับ"หญิงสาวเดินตามผู้ชายที่คาดว่าจะเป็นรุ่นพี่อย่างงงวย เธอเดินไปจนถึงป้ายที่เขียนว่าคณะนิเทศศาสตร์และนั่นก็ทำให้เธอต้องขอบคุณเขาที่พาเธอมาที่คณะตัวเอง เพราะแต่ละคณะแบ่งแยกออกไปหลายที่มาก"ชื่ออะไรจ๊ะ""เคท ขนิษฐา รังษีสิงห์" ร่างบางบอกชื่อให้รุ่นพี่ที่เป็นคนยื่นเอกสารให้เธอ"โอเคจ๊ะ เซ็นชื่อพร้อมกับรับเอกสารได้เลยจ๊ะ"

ครืดดด...ครืดดด...ครืดดดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น...."อื้ออออ"พรึ่บ!ร่างบางที่นอนอยู่ถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางคันด้วยอาการงัวเงีย ก่อนที่เธอจะเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะสามทุ่มกว่าแล้ว เธอคิดว่าตัวเองคงเผลอหลับไปตอนที่เล่นโทรศัพท์แน่ๆครืดดด...ครืดดด...ครืดดดเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์โทรของป๊าเธอนั่นเองที่โทรเข้ามา เธอจึงกดรับสายทันที"ฮัลโหลค่ะป๊า"(ทำอะไรอยู่ลูก)"ซีเพิ่งตื่นค่ะ แหะๆๆ"(เวลานี้? เผลอหลับสิท่า)"ค่ะ"(ป๊าจะโทรหามาหาเราเรื่องที่เรียน เป็นยังไงบ้างหืมเรียนวันแรก)"ดีมากเลยค่ะ ซีมีเพื่อนใหม่แล้วนะคะ"(ดีแล้วล่ะลูก อ่อ...เรื่องรถถ้าลูกอยากขับไปเรียนป๊าไม่ห้ามนะลูก แต่ต้องขับอย่างระมัดระวังเข้าใจมั้ยซีอาร์)"เข้าใจค่ะ ซีจะขับอย่างระมัดระวังที่สุดเลยค่ะ!" ฉันยิ้มอย่างดีใจ เพราะรอให้ป๊าพูดคำนี้อยู่ด้วยสิ(ส่วนเรื่องคอนโดที่ลูกเคยขอป๊ากับม๊า เอาไว้รอป๊ากลับไปก่อน เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน)"ป๊าจะกลับมาตอนไหนเหรอคะ?"(น่าจะอีกสองสามวัน ถ้าไม่มีอะไรมาก)"โอเคค่ะ ซีจะรอนะคะ"(งั้นป๊าวางสายก่อนนะลูก)"รักป๊ากับม๊านะคะ จุ๊บๆๆ"โครกกก...จู่ๆท้องเธอก็ร้อง แ

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก"คุณหนูคะ!"เสียงเคาะประตูพร้อมกับเสียงเรียกจากข้างนอกดังขึ้นกุกกัก!"คุณหนูซีอาร์คะ คุณเซอร์เวย์มารับแล้วค่ะ""ค่าาา" ฉันขานรับทันทีซีอาร์มองตัวเองอยู่หน้ากระจกอีกครั้ง พอเป็นที่พอใจแล้วเธอจึงรีบลงไปชั้นล่างทันทีวันนี้เธอตื่นเช้าเป็นพิเศษด้วยความตื่นเต้น เพราะว่าต้องไปเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยเป็นวันแรกตึก...ตึก...ตึก"มาแล้วค่าาา" ฉันรีบเดินลงมาบันไดไปหาพี่เซอร์เวย์ทันที"สายไป 15 นาที?""พี่ว่าชุดเข้ากับซีมั้ยคะ?" ฉันถามพี่เซอร์เวย์ที่นั่งรออยู่ที่โซฟา โดยที่ไม่ได้ฟังในสิ่งที่เขาพูดเลย"รีบกินข้าวได้แล้ว""ไม่กินค่ะ เราไปกันเถอะ ^_^" ฉันไม่รู้สึกหิวเลย เพราะอยากไปเรียนแล้วล่ะ....."หึ :-)".............................Genius Universityบรื้นนนน...."พี่เวย์คะ!"".......""ซีลงตรงนี้ค่ะ""......?""รอเพื่อนค่ะ ^_^""หึ :-)"กึก!"ตอนเย็นเจอกันนะคะพี่ชาย อ่อ แล้ววันนี้ซีจะได้เจอพี่ลูซมั้ยคะ?" ฉันถามพี่เซอร์เวย์ก่อนที่จะลงจากรถของเขา"คงได้เจอ""งั้นซีไปก่อนนะคะ ^_^" ฉันลงจากรถทันทีที่ได้ยินคำตอบที่พึงพอใจแล้วตึก...ตึก...ตึกตอนนี้ซีอาร์ เธอก็มารอน้ำหนาวกับเรนที่

Genius Universityเอี๊ยดดดด....รถหรูเข้ามาจอดในโรงรถเรียบร้อยแล้ว ระหว่างทางที่เข้ามาก็มีกลุ่มนักศึกษาจำนวนมากที่เริ่มทะยอยกันเข้ามาแล้ว เพราะวันนี้เป็นวันรายงานตัวของนักศึกษาปี 1 มหาวิทยาลัยจีเนียส และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน"ไม่คิดว่าวันแรกจะแต่งตัวไปรเวทได้นะคะคุณผู้บริหาร ^_^" ฉันมองเสื้อผ้าตัวเองก็ต้องอดยิ้มไม่ได้ เพราะวันนี้ฉันแต่งตัวค่อนข้างดูดีเลยล่ะ ไม่น้อยหน้าใครเลยนะ".......""พี่ไม่คิดจริงๆเหรอคะว่าซีจะเลือกเรียนวิศวะ ^_^" ฉันมองพี่เซอร์เวย์ยิ้มๆ เพราะที่ตัวเองเลือกเรียนคณะนี้ก็เพราะพี่ชายเลยนะ"ไม่""งะ! ดูถูกน้องเกินไปแล้วนะคะพี่ชาย""หึ! ลงไปได้แล้ว""แต่มันยังไม่ถึงเวลารายงานตัวเลยนะคะ แล้วซีก็หิวแล้วด้วย" ฉันบอกพี่เวย์ออกไปเพราะตั้งแต่เช้าก็ไม่ได้กินอะไร เพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับการมามหาวิทยาลัยของพี่ชายฉันที่เป็นถึงผู้บริหารที่นี่เลยนะ พูดแล้วจะหาว่าอวด แต่มันคือความจริง เพราะมหาวิทยาลัยจีเนียสก็เป็นธุรกิจของที่บ้านฉันเองตึก...ตึก...ตึกเราสองคนเดินมาทางที่คนไม่พลุกพล่าน และตอนแรกฉันคิดว่าพี่เขาจะพาฉันมากินข้าวซะอีก เฮ้ออ...แต่จะว่าไปที่นี่ก็สวยเหมือนกันนะ ทั้

London, Englandณ ตึกสูงใจกลางเมืองเก่าแก่ผสมผสานกับความทันสมัยได้อย่างหลงตัว เป็นแหล่งรวมศิลปะ แฟชั่นและอาหารที่หลากหลาย และยังเป็นศูนย์กลางทางธุรกิจของโลก ซึ่งบริษัทใหญ่แห่งนี้ก็ตั้งอยู่ใจกลางเมืองลอนดอนด้วยเหมือนกันเวลานี้เป็นเวลาที่ผู้คนต่างหลับใหล ยกเว้นเพียงเขาที่ยังคงทำงานอยู่....ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก"เข้ามา!"แกร๊ก!"ขออนุญาตครับ"พรึ่บ!"ว่ามาครับ" เสียงนิ่งๆเอ่ยออกมา หลังจากที่ชายหนุ่มนั่งลงที่โต๊ะทำงานเรียบร้อย"สินค้าของเราจัดส่งเรียบร้อยแล้วครับ""อืม...ดี""เอ่อ...แต่ยังมีอีกเรื่องที่ผมต้องรายงานคุณก่อนครับ""......"ชายหนุ่มวัยกลางคนที่กำลังนั่งอธิบายงานที่เขาได้รับมอบหมายจากคนตรงหน้าด้วยความกังวล เพราะตอนนี้บรรยากาศในห้องมันเงียบมากและมีเพียงแค่สองคนเท่านั้นที่อยู่ในห้องนี้ถึงแม้ว่าชายวัยกลางคนนี้จะมีอายุมากกว่าคนตรงหน้า แต่เขาก็ต้องยอมรับเด็กหนุ่มคนนี้ถึงความเก่งรอบด้านของเขาที่น่าทึ่งมากในการทำงานพรึ่บ!"คุณคิดว่าเป็นใคร?""ผม...เอ่อ...ผมว่าอาจจะเป็นเด็กใหม่ที่เราเพิ่งรับเข้ามาทำงานที่นี่ครับ""งั้นเหรอครับ""แต่ตอนนี้เราจัดการกับหมอนั่นแล้วครับคุณลูซ"ลูซ คือชื่อข

ตุบ!"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ""ไม่เป็นไรค่ะ ^_^" ร่างบางยิ้มบอกคนที่ชนเธอ ก่อนที่เธอคนนั้นจะเดินออกไปพรึ่บ!"เมื่อไหร่จะมาเนี่ย เฮ้อออ.."สาวน้อยร่างบางในชุดเดรสกระโปรงสีฟ้าที่เข้ากับเธอกับรองเท้าผ้าใบสีขาวสุดฮิต ผมยาวสีน้ำตาลถูกปล่อยสยายออกมารับกับใบหน้าสวยหวานที่แทบจะไม่ได้แต่งเติมอะไรเลยนั้น ก็สามารถทำให้ผู้ชายที่ยืนอยู่ใกล้ๆต้องหันมามองเธอติ๊ง!เสียงข้อความดังขึ้น ทำให้เธอยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ปรากฎว่าเป็นพี่ชายสุดหล่อของเธอนั่นเองที่ส่งข้อความมาพี่ชายมารับเหรอเนี่ย....ตึก...ตึก...ตึกร่างบางชะเง้อมองหาพี่ชายของเธอหลังจากที่ลากกระเป๋าตัวเองออกมาและเธอก็ไปสะดุดตากับรถคันหนึ่งเข้าและคนที่ยืนพิงอยู่นั้นก็เป็นคนที่ทำให้สาวๆที่รอรถเหมือนกับฉันถึงกับมองตาค้างเลยทีเดียว"พี่คะ ^_^""......"ผู้ชายหน้านิ่ง พี่ชายสุดหล่อของเธอนั่นเอง....หมับ!เธอรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดพี่ชายของตัวเองด้วยความคิดถึงปนตื่นเต้นไปด้วย เพราะมันก็นานมากแล้วที่เราสองคนไม่ได้เจอกัน"พี่มารับน้องด้วยเหรอคะ""ขึ้นรถเถอะ""แล้วป๊ากับม๊าอยู่บ้านใช่มั้ยคะ? น้องคิดถึงม๊ากกมาก"พอขึ้นมาอยู่บนรถโดยที่พี่ชายของเ