LOGINShare
Chapter 2
Last Updated:
2025-04-04 03:58:37“ ผมไม่ชอบคนขัดใจ ไปนั่งตรงโน้นถ้าจะรอ ผมมีงานด่วนต้องเซ็น”
น้ำเสียงเข้ม ทำให้จามิกาหงอ ระยะเวลาหลายปีที่คบกับชายหนุ่มผู้นี้มาทำให้รู้ดีว่าไม่ควรขัดใจ อาจโดนเขี่ยทิ้งง่ายๆ เพราะสมญานามความเจ้าชู้และใช้ผู้หญิงเปลืองของชายหนุ่มตรงหน้า “ โอเค งั้นจี้รอกานต์นะคะ” ธมกานต์พยักหน้าด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนจะใช้สมาธิไปกับงานตรงหน้า ตรีรินทร์ขึ้นลิฟท์ของโรงแรม ห้าดาวชื่อดัง Eifelstar Hotelไม่อยากเชื่อว่าตนเองจะต้องมาทำงานให้กับผู้ชายที่เกือบคร่าชีวิตเพื่อนสาวคนสนิทไปชั่วชีวิต ไม่อยากเชื่อว่าต้องมาทำงานแรกให้กับผู้ชายที่เธอเกลียดมาตลอดสองสามปีที่ผ่านมา ระยะเวลาสองปีที่ผ่านมาเธอได้อ่านข่าวหนังสือพิมพ์ถึงข่าวคราวของชายหนุ่มที่มีทั้งด้านดีและไม่ดี ด้านไม่ดีก็เรื่องใช้ผู้หญิงเปลือง เปลี่ยนตุ๊กตาหน้ารถแทบทุกสองสามเดือน รายล่าสุดเป็นนางแบบเซ็กซี่ชื่อดัง จริงๆเธอไม่ใคร่จะติดตามข่าวสารพวกสังคมไฮโซ แต่บรรดาเพื่อนๆ ในกลุ่ม ที่กรี๊ดกร๊าดไปกับข่าวสารของชายหนุ่มเนื้อหอม ตรีรินทร์บอกกับตัวเองว่า ‘เราต้องรีบทำงานให้เสร็จเร็วที่สุดเพื่อที่จะได้เจอหน้าชายหนุ่มน้อยที่สุด งานก็คืองาน ไม่อยากเชื่อเลยคนไม่ดีแบบนี้จะเป็นลูกชายของคุณหญิงมณีจันทร์’ “ขอโทษนะคะ ดิฉันมาจากบริษัท P.D Builders คุณพงษ์ให้ดิฉันมาพบกับคุณธมกานต์ค่ะ ท่านโทรมานัดไว้แล้ว” ตรีรินทร์พูดกับหญิงสาวหน้าห้อง เอ็มดี “อ๋อ ค่ะ นั่งรอสักครูนะคะ ท่านยังมีแขกอยู่ในห้องค่ะ” ตรีรินทร์ เข้าไปนั่งรอที่เก้าอี้รับแขกที่จัดไว้ที่มุมห้อง ตรีรินทร์หยิบนิตยสารบนโต๊ะมาพลิกอ่าน จนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงก็ชักจะหงุดหงิด “บ้าจริง จะให้รออีกนานไหมเนี่ย” “คุณคะ อีกนานไหมคะ ฉันมารอชั่วโมงกว่าแล้วนะคะเนี่ย” ตรีรินทร์เอ่ยถามหญิงสาวที่คาดว่าจะเป็นเลขาของชายหนุ่ม “แขกของท่านยังไม่ออกมาเลยคะ ฉันเกรงว่าคุณต้องรออีกสักครู่ ถ้าแขกท่านออกมาดิฉันจะแจ้งให้ทราบนะคะ” “ดิฉันจะลองโทรไปถามท่านให้นะคะ” เลขาสาวตอบ “บอสคะ บริษัท พีดี ส่งคนมาพบค่ะ อ๋อมารออยู่สักครู่แล้วค่ะ ให้รออีกสักครู่เหรอคะโอเคค่ะ เดี๋ยวจอยจะบอกให้เธอททราบค่ะ” ธมกานต์ยิ้ม “คนโปรดของคุณแม่แกล้งให้รอสักหน่อย ดูสิจะออกฤทธิ์ยังไง หรือจะเรียบเหมือนผ้าพับไว้” สองชั่วโมงผ่านไปอย่างเชื่องช้า ตรีรินทร์ทนไม่ไหว เป็นไงเป็นกันวันนี้ เธอต้องทำให้เค้ารู้บ้างว่าจะทำอย่างนี้กับคนอื่นไม่ได้ จามิกานั่งรอจนเผลอหลับไป พอตื่นขึ้นมาก็ยังเห็นชายหนุ่มเซ็นเอกสาร ชักเบื่อก็เลยเดินเข้าไปใกล้พร้อมกับบีบนวดที่ไหล่และต้นคอ พร้อมกับจูบไซ้ต้นคอใบหูอย่างออดอ้อน “กานต์ขา จี้มารอนานจนหลับไปแล้วนะคะ ไม่สงสารจี้หรือไงใจคอจะให้รอไปจนถึงไหนคะนี่” ธมกานต์ชักสยิวไปกับสัมผัสหญิงสาว ก็หันมาตอบสนองอย่างคนคุ้นเคย จนไม่ได้ยินเสียงเคาะประตู “ว้าย!! เข้ามาได้ไงเนี่ย” จามิกาหวีดร้องเมื่อเห็นหญิงสาวแปลกหน้าพรวดเข้ามา ธมกานต์ยิ้ม เป็นไปตามที่คาดไว้ว่า แม่ตัวดีของคุณแม่ต้องทำแบบนี้ดูสิเจ้าหล่อนจะว่ายังไง “อ๋อ ที่ปล่อยให้ฉันรอตั้งหลายชั่วโมงก็เพราะอย่างนี้นี่เอง” ตรีรินทร์มองธมกานต์ด้วยแววตาดูแคลน ธมกานต์รู้สึกขุ่นใจเมื่อเห็นแววตาแบบนี้จากหญิงสาวตรงหน้า ยอมรับกับตนเองว่าหญิงสาวตรงหน้านี่เป็นคนสวยอย่างหาคนจับตัวยากผมยาวสยาย ขนตางอน จมูกโด่ง ริมฝีปากอิ่มเป็นสีชมพูอ่อน เสื้อเชิ้ตขาวกับกางเกงเข้ารูปสีดำ ทำให้ร่างสูงระหงดูสง่างาม “ไม่เคยเรียนมารยาทมาหรือไง เข้าห้องคนอื่นต้องเคาะประตูเสียก่อน แล้วคุณเป็นใคร มาทำอะไรที่นี่” น้ำเสียงดังตวาดแบบเอาเรื่อง “เรียนค่ะ แล้วคุณล่ะเรียนมาหรือเปล่าหรือไปเรียนเมืองนอกจนลืมเรียนมารยาทของคนไทย ฉันเคาะอยู่ตั้งหลายนาที ถ้าคุณไม่มัวยุ่งกับเออ แฟนของคุณ คุณคงได้ยินหรอก ฉันมาจากพีดีบิวเดอร์ส คุณพงษ์ให้ฉันมาคุยกับคุณเรื่องบ้านแต่ฉันว่าวันนี้คุณไม่ว่างจะคุยแล้วมั้ง ทีหลังถ้ารู้ว่าตัวเองไม่ว่างก็ไม่ควรจะนัดให้คนอื่นมานั่งรอให้เสียเวลา คนอื่นเค้าก็มีงานทำนะคุณ ไม่ได้ว่างมากเหมือนพวกคุณถ้าอยากทำอย่างอื่น ก็ควรจะโทรไปยกเลิกนัด คนอื่นเค้าจะได้ไม่ต้องเสียเวลา” ตรีรินทร์พูดด้วยความโกรธจนไม่เว้นระยะหายใจ “ฉันลาล่ะค่ะ” ตรีรินทร์กล่าวลาพร้อมหันหลังกลับ “เดี๋ยวอย่าพึ่งไป คุณอยู่ตรงนี้ก่อน” “จี้คุณกลับไปก่อน ผมมีงานต้องทำต่อ คงไปกินข้าวกับคุณไม่ได้แล้ว เอาไว้คืนนี้ผมไปหา” “โถ กานต์ จี้มารออยู่ก่อนตั้งนาน” “ผมไม่ชอบคนขัดใจ จำไม่ได้หรือไง”น้ำเสียงเข้มทำให้จามิกาต้องถอนใจอย่างยอมแพ้ “โอเคค่ะ งั้นจี้ไปนอนรอที่คอนโดนะคะ”จามิกาเข้าไปจูบลาที่ข้างแก้ม ก่อนตวัดตาจิกที่หญิงสาวสวยตรงหน้าอย่างเคืองแค้น ก่อนจะเดินกระแทกไหล่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตรีรินทร์เซเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังจะกลับออกไปเช่นกัน “เดี๋ยวก่อนคุณตรีรินทร์ ผมยังไม่อนุญาตให้คุณกลับ แล้วตกลงคุณจะยอมแพ้แค่นี้เหรออย่างว่าล่ะนะเด็กใหม่พึ่งจบ ความอดทนก็ไม่มี คงคิดล่ะสิว่าทุกอย่างต้องได้มาง่ายๆ” น้ำเสียงเยาะเย้ยทำให้ตรีรินทร์เลือดขึ้นหน้า “ใครว่าฉันยอมแพ้ ฉันก็เห็นอยู่ว่าคุณไม่ว่างฉันก็จะกลับไปก่อน อ้อ คุณธมกานต์ ทีหลังถ้าคุณไม่ว่างจะพบใคร แล้วจะทำอะไร อะไรกับแฟน ใครเค้าก็ไม่ว่าหรอกนะคุณแต่ควรแจ้งออกไปว่าวันนี้คุณไม่ว่าง เพราะติดแฟนอยู่จะได้ไม่เสียเวลาคนอื่น ตั้งครึ่งค่อนวัน ” “รอแค่นี้ทำบ่นแล้วจะไปทำอะไรเนี่ย ” น้ำเสียงชายหนุ่มเย้ยหยัน “รอแค่นี้บ้านคุณสิ ฉันมารอคุณ ตั้งสามชั่วโมงสิบนาที สิบสองวินาที” “แล้วตกลงคุณจะกลับมือเปล่าหรือไง..งานแรกไม่ใช่เหรอ คิดดีๆนะคุณอาจมีผลกับการรับเป็นพนักงานประจำนะคุณ ผมบอกไว้ก่อนอีกอย่าง แม่ผมเค้าอยากให้คุณเป็นคนทำด้วยสิงานนี้” ตรีรินทร์ใคร่ครวญอย่างรอบคอบก่อนจะสูดลมหายใจ ‘จริงของเค้าถ้าไปมือเปล่า มีหวังคุณพงษ์อาละวาดแน่ๆ มาตั้งนานไม่ได้อะไรติดมือไปสักอย่าง’ ตรีรินทร์คิดในใจ ‘คงต้องยอมอีตานี่ไปก่อนไม่งั้นมีหวังโดนไล่ออกแน่ๆ’ “ว่าไง จะทำงานหรือจะกลับ เอาให้แน่ ผมไม่ชอบเล่นขายของนะคุณ” ธมกานต์พูดเสียงเข้มก่อนจ้องมองหญิงสาวตรงหน้า “ทำก็ได้ ถ้าคุณว่างแล้ว” “เชิญนั่งก่อนสิครับ” ตรีรินทร์นั่งลงพร้อมหยิบอุปกรณ์ออกมาจากกระเป๋าทั้งเครื่องอัดเทปสมุดโน๊ต ระหว่างที่หญิงสาวหยิบอุปกรณ์ ธมกานต์ลอบมองหญิงสาวอย่างสนใจ
Latest chapter
วิวาห์พยศ Chapter 86
บ่ายวันเสาร์ตรีรินทร์ง่วนอยู่กับเตาอบอยู่หลายชั่วโมง หญิงสาวตะโกนออกมา“ คุณกานต์ขามานี่หน่อย รินทร์อยากได้คอมเม้นต์ค่ะ”ธมกานต์วางหนังสือพิมพ์พร้อมกับเดินเข้าบริเวณครัว“ มีอะไรให้สามีช่วยหรือครับ ภรรยาคนสวย”“ ช่วยชิมหน่อยสิคะ รสไหนอร่อย รสกาแฟ รสช้อคโกแล็ตชิบ หรือรสเนย”“ รินทร์ ตั้งแต่คุณทำผมชิมมาหลายสิบอันแล้วนะเนี่ย จนผมชักมึนกับรสคุกกี้ของคุณแล้วแต่ถ้าคุณจะหาคนชิมนะ โน่นไอ้กรณ์ ขานั้นนะชอบขนมทุกชนิด มันบ้าขนม เชื่อไหม เคยไปกินบุฟเฟ่เค้กมันกินได้สิบสองอัน พวกผมสามก้อนก็จะอ้วกแล้ว”“ แหม คุณเนี่ยไม่ร่วมมือเลย”“ อย่าพึ่งงอนสิจ๊ะคนสวย ผมลองทานอีกสามชิ้นก็ได้”ธมกานต์มองภรรยาสาวที่ขะมักเขม้นเรียงคุกกี้ลงขวดแก้วอย่างทะนุถนอม“เก็บเอาไว้ทานคราวหน้า ใส่ขวดไว้ให้น่ารับประทาน”ตรีรินทร์อธิบายพร้อมกับเรียงขนมลงขวดด้วยความระมัดระวังเช้าวันอาทิตย์ตรีรินทร์ก้มลงหอมแก้มสามีหนุ่ม พร้อมกับกระซิบว่า “ รินทร์ออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่งนะคะ บ่ายนี้คุณไปตีกอล์ฟกับพวกพี่หมอใช่ไหม ถ้ารินทร์มาไม่ทัน เจอกันเย็นนี้นะคะ”ธมกานต์งัวเงียพร้อมกับหรี่ตามองนาฬิกาแปดโมงเช้าปกติวันอาทิตย์จะเป็นวันเดียวที่เขาแ
วิวาห์พยศ Chapter 85
อลงกรณ์นั่งดูกีฬาในห้องนั่งเล่นได้ยินเสียงรถจอดบริเวณหน้าบ้านสักพักร่างคุณหญิงแพรวก็นวยนาดเข้ามาพร้อมสายตาเข้มที่พร้อมจะอาละวาด“ ใช้ไม่ได้เลยแก เสียมารยาทกับลูกเพื่อนแม่มากเลยนะกรณ์แม่ผิดหวังในตัวลูกมาก ปากคอเราะร้ายเฮ๊อ แม่กลุ้มใจในตัวลูกมาก กรณ์เมื่อไหร่จะเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีแม่มีแกคนเดียวที่เป็นความหวังแม่อยากมีหลาน แล้วนี่แกก็ทำลายความหวังแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า”คุณหญิงแพรวพูดเสียงเครือน้ำตาไหล“ แม่ก็รู้ว่าผมยังอยากมีอิสระ อยากทำงาน สร้างอนาคตด้วยตัวเองอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมได้ไหมแม่หรือแม่อยากให้เหมือนคราวก่อน” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่อเห็นน้ำตาของผู้เป็นแม่ทำเอาอลงกรณ์ใจอ่อนยวบอลงกรณ์ถอนใจก่อนจะเข้ามากอดคุณหญิงพร้อมกับพูดว่า“ โอเคครับแม่ ผมจะลองพยายามทำตามที่แม่บอกอีกครั้ง” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนใจคุณหญิงแพรวยิ้มถูกใจพร้อมกับกอดลูกชาย ลูบหลังไปมาอย่างเอาใจหอพักเด่นชัยอลงกรณ์เคาะประตูห้อง อาร์มเดินมาเปิดประตูห้องอย่างงัวเงีย“ อ้าวคุณ มีอะไรหรือเปล่า มาซะดึกเชียว”“ ขอโทษที่มารบกวนคุณ แต่คืนนี้ผมอยากมีคุณอยู่ใกล้ๆ” อลงกรณ์กอดอาร์มแน่นเลขาหนุ่มขมวดคิ
วิวาห์พยศ Chapter 84
“ แม่ตี พ่อทำไมครับ”“ ก็พ่อดื้อ แล้วแกล้งแม่ กริชต้องช่วยแม่นะจ๊ะ”เด็กชายกริชชัยเข้ามากอดผู้เป็นแม่ ท่ามกลางสายตาหมั่นไส้ของธมกานต์ที่ลูกชายผันตัวไปอยู่อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว“อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกจะช่วยพ่อไง”กริชชัยกอดพร้อมซบที่หน้าอกแม่ “ กริชรอพ่อกับแม่ไปรับตั้งนาน นี่จะเที่ยงแล้วนะครับพ่อกับแม่ยังไม่ตื่นอีก”ตรีรินทร์ใบหน้าร้อน พร้อมกับแก้ตัวเบาๆ “ แม่ขอโทษจ๊ะ งั้นขอแม่อาบน้ำแล้วเดี๋ยวเราไปเชียงใหม่กันบ่ายนี้ดีไหม กริชจะได้ไปเยี่ยมน้ำหวานเพื่อนลูกด้วยไง”เด็กชายกระโดดรอบเตียงด้วยความดีใจ ท่ามกลางสายตาของพ่อและแม่ที่บ่งบอกว่า รักลูกเต็มเปี่ยมภูเก็ตร่างชายหนุ่มสองคนที่ก่ายเกยกันอย่างแนบแน่น อาร์มขยับตัวเบาๆแต่ก็ต้องถูกดึงให้เข้ามาในอ้อมกอด“ เช้าแล้วเราตื่นเถอะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทันนะคะ”“ อืม ขอต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากไปเลย ผมอยากนอนกอดกับคุณอีกสักพัก เราไปตอนบ่ายๆ ก็ได้มีเวลาอีกวันหนึ่ง ค่ำๆวันอาทิตย์ค่อยกลับคุณไม่ได้รีบไปไหนนี่” อลงกรณ์จูบเบาๆที่ไหล่ของเลขาหนุ่มก่อนกระซิบเบาๆ“ ผมเคยนึกว่าทำไมผมถึงนอนกับน้องปรางไม่ได้ มาวันนี้ผมรู้จักตัวเองอย่างเต็มร้อยเมื่อก่อนผมคิดว่าผมสามาร
วิวาห์พยศ Chapter 83
“ อาร์มก็เช่นกัน ขอบคุณนะครับ ที่ไม่รังเกียจคนอย่างอาร์ม แล้วยังให้ความรู้สึกดีๆ อีกอาร์มรู้สึกซาบซึ้งมาก”“ ผมคิดว่าผมรักคุณแล้วล่ะ อาร์ม ทำยังไงดี” อลงกรณ์พูดเสียงอ้อแอ้“ อาร์มก็รักคุณ”อลงกรณ์ยกมือเลขาหนุ่มพร้อมกับจูบที่ใจกลางอุ้งมือ ทำให้อาร์มขนลุกไปทั่วร่างกายเลขาหนุ่มประคองชายหนุ่มเข้าห้อง เมื่ออีกฝ่ายเริ่มเดินไม่ค่อยมั่นคง“ เมาหรือเปล่า คุณ”“ เมารักคุณไง อาร์ม”“ บ้า คุณเนี่ย พูดอะไร เมาแล้วไปนอน เถอะ อาร์มไปส่งคุณที่ห้อง”อลงกรณ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ จริงๆ ไวน์แค่สามสี่แก้วทำอะไรตนไม่ได้ แต่ก็แกล้งทำเป็นเมาอาร์มวางร่างหนักอึ้งลงบนที่นอน แต่ก็ถูกดึงจนล้มไปด้วยกัน ก่อนที่อลงกรณ์จะพลิกตัวพร้อมกับจ้องมองใบหน้าเลขาหนุ่ม ที่ตอนนี้อยู่ในอาการตื่นตะลึง“ คืนนี้นอนกับผมห้องนี้นะ ผมอยากนอนกับคุณ” อลงกรณ์ปิดปากตัวเอง ลงที่ริมฝีปากบางก่อนที่มือก็เริ่มปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว อาร์มยอมให้ถอดเสื้อผ้าแต่โดยดีพร้อมกับช่วยปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่าย ก่อนที่ทุกอย่างเป็นไปตามครรลองของธรรมชาติอาร์มพึ่งเคยมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก ความรู้สึกมันอ่อนหวานและซาบซ่าส์ จนตัวเองแทบจะนอนไม่หลับร่างของชาย
วิวาห์พยศ Chapter 82
“ งั้นเดี๋ยวผมโทรเคลียร์กับเจ้ากรณ์ดีกว่า”“ ไม่ต้องค่ะ รินทร์อยากให้คุณกรณ์แปลกใจ”“ เชื่อรินทร์สิคะว่างานไม่เสีย แล้วคุณกรณ์ก็จะไม่โกรธคุณแน่นอน”ธมกานต์ถอนใจยาว พูดจริงๆ ตัวเองก็ชักไม่อยากไป เพราะร่างนุ่มนุ่มของภรรยาที่วันนี้มาโหมดหวานเซ็กซี่ ซ่าส์ สงสัยวันนี้ธมกานต์จะเดินตามเกมภรรยาคงจะมีความสุขไม่น้อย“ รินทร์ถูหลังให้นะคะ”“ จ๊ะ ที่รัก”“ แหม พอถูหลังให้หน่อยหวานเชียว ถามจริงๆ หวานแบบนี้มากี่คนแล้ว”ตรีรินทร์ถามพร้อมกับกลั้นใจฟังคำตอบ“ หวานกับรินทร์แค่คนเดียว เชื่อไหมไม่เคยหวานแบบนี้กับใครสักคน”ตรีรินทร์ใจเต้นแรงฟังแล้วเต็มตื้นหัวใจก่อนที่หญิงสาวจะผลักให้ชายหนุ่มนั่งแล้วตนเองย้ายไปนั่งข้างหลัง หญิงสาวชโลมสบู่พร้อมกับถูหลังไปมาอย่างตั้งใจและเต็มใจ“ ผมรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดนะเนี่ยที่มีภรรยามาช่วยถูหลังให้”“ จริงเหรอค่ะ เอ แบบนี้จะมีของรางวัลหรือเปล่า”“ อยากได้อะไรล่ะ ผมให้คุณได้ทุกอย่างเว้นดาวและเดือน”“ ยังนึกไม่ออก ไว้นึกออกจะบอกนะคะ แต่คุณกานต์สัญญาแล้วว่าจะไม่เบี้ยว”“ ไม่เบี้ยวจ๊ะ”ตาจ้องตา ธมกานต์หันมาจูบปากพร้อมกับหมุนตัวเองในอ่างจนน้ำกระเพื่อม“ ทนไม่ไ
วิวาห์พยศ Chapter 81
“ อ๋อ ตอนนี้ผมจะไปหาคุณต้องมีธุระด้วยหรือไง” น้ำเสียงเริ่มขุ่น“ คุณเนี่ย ชอบตีความหมายอะไรผิดๆเมื่อวันก่อนผมถามให้คุณกลับบ้านเพราะกลัวว่าจะดึกแล้วเดินทางลำบาก คุณแม่คุณจะเป็นห่วงคุณก็ตีความหมายว่าผมขับไล่ ซึ่งมันไม่จริงเลย ผมไม่ได้รังเกียจคุณสักนิด วันนี้ผมก็ถามตามปกติธรรมดาคุณก็ตีความหมายไปอีกอย่าง ผมชักมึนกับคุณแล้วนะเนี่ย” เลขาหนุ่มอธิบายยาวอลงกรณ์นิ่งฟังแล้วยิ้มยวน ๆ “ ผมมันเป็นแบบนี้แหละ ทนๆ หน่อยแล้วกัน ยังต้องรบกันอีกยาว”เลขาหนุ่มค้อนชายหนุ่มเบาๆ ก่อนอมยิ้ม“ คุณทำอาหารและขนมอร่อยมาก เรียนมาหรือไง”“ บ้านผมมีแต่ผู้ชายหมด ผมเป็นลูกชายคนเล็ก ก็เลยต้องช่วยแม่เข้าครัวตั้งแต่เด็ก มันเป็นความเคยชินส่วนขนมก็หัดทำตอนเรียนมหาวิทยาลัย ทำขายหารายได้พิเศษเป็นค่ารถเมล์ไงคุณ ก็ผมมันคนจน”เลขาหนุ่มเล่ายาว“ นี่ขอร้องล่ะ ถ้าจะคบกันต่อไปไอ้รวยจนเนี่ยเลิกพูดได้ไหม รำคาญ” อลงกรณ์เริ่มหงุดหงิดอีกครั้ง“ พูดความจริงเล่าความจริงก็โกรธพิลึกคน” เลขาหนุ่มยักไหล่ก่อนจะยิ้มหวานเหมือนกวนๆ ในทีทำเอาอลงกรณ์ตะลึงในความน่ารักขี้เล่นของอีกฝ่าย รถติดไฟแดงตาจ้องตาในระยะใกล้กันแค่ไม่กี่คืบอลงกรณ์มองริมฝี
You may also like
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ
กิตติรวิชญ์64.4K viewsกลรัก คุณหมอมาเฟีย Bad Doctor
MaNIE-STORY16.3K viewsเรื่องสั้นอีโรติก HOT NC 25+++
C42.2K viewsปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz21.4K viewsร้อนรักประธานวอน
ปันหยี / panyee71 viewsรักสุดใจยัยตัวแสบ
BAPHOMET SATAN162 viewsกลลวงรักวิศวะร้าย
Re-match I รีแมทช์8.4K viewsเงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน
เจียหลุนซิง382 views
