บทที่ 55 อย่าสร้างปัญหา

มุมปากของอีวอนน์กระตุกเล็กน้อย แต่เธอก็เงียบไม่พูดอะไร

เธอรู้ว่าเฮนรี่มาที่โรงพยาบาลมาสองสามวันแล้ว แต่เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงไม่มาเยี่ยมเธอ

แม่บ้านซูโกรธเรื่องนั้นมาก เธอโกรธขนาดที่ต้องการโทรบอกนายท่านแลงคาสเตอร์เรื่องนี้เลยด้วย แต่ทว่า อีวอนน์ห้ามเธอเอาไว้ก่อน

“แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างล่ะ? โอเคขึ้นรึเปล่า?” เชนมองไปที่ร่างที่บอบบางของอีวอนน์และถามอย่างแผ่วเบา

อีวอนน์รวบรวมสติแล้วส่ายหน้า “ดีขึ้นแล้วแหละ ขอบคุณที่ดูแลฉันมาตั้งสองสามนะ คุณหมอซัมเมอร์ส”

“ไม่ต้องห่วง มันเป็นหน้าที่ของผมในฐานะหมออยู่แล้ว แต่หลังจากที่คุณออกจากโรงพยาบาลแล้ว คุณต้องใส่ใจสุขภาพของคุณมากกว่าเดิมนะ” เชนเตือน

อีวอนน์ฮัมเสียงเบา ๆ เป็นการตอบกลับและปิดกระเป๋าเดินทาง

“คุณเฟรย์อยู่รึเปล่าคะ” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นที่ประตู

อีวอนน์และเชนชำเลืองมองไปทางประตูด้วยกัน ทั้งสองสังเกตว่ามีคนมายืนอยู่ที่ประตูห้องซึ่งถูกเปิดทิ้งไว้ แจ็คเกอลีนเผยยิ้มอยู่บนรถเข็น

"ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?" ด้วยเหตุผลบางอย่าง เชนจึงก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวและให้อีวอนน์หลบข้างหลัง

อีวอนน์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“