บทที่ 60 แต่ละคนเป็นปฏิปักษ์

เฮนรี่เหลือบมองคอมพิวเตอร์และบ่นพึมพำ “ทุกคนเลิกงานหมดแล้วนะ!”

"ตอนนี้กี่โมงแล้วล่ะเนี่ย?" อีวอนน์มองเวลาที่มุมล่างของคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็ว เธอตกใจมากเมื่อเห็นว่ามันใกล้จะหกโมงเย็นแล้ว เธอวุ่นอยู่กับงานจนไม่ได้มองดูเวลาเลย

“รอเดี๋ยวก่อน ฉันจะเสร็จภายในหนึ่งนาทีนี้แหละ” อีวอนน์บันทึกเอกสารในคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็ว ทันทีที่ปิดคอมพิวเตอร์ เธอรีบทำความสะอาดโต๊ะรก ๆ ของตัวเองอย่างรวดเร็ว เธอกลัวว่าจะทำให้เฮนรี่รอนานเกินไป

อันที่จริง เฮนรี่ไม่ได้เร่งเร้าอะไรเธอเลย เขาเพียงแค่ยืนมองพร้อมกับขมวดคิ้วเท่านั้น

"เสร็จแล้ว" อีวอนน์ถอนหายใจและหันไปยิ้มให้เฮนรี่ หลังจากนั้น เฮนรี่ก็เริ่มเดินออกไป

อีวอนน์หยิบกระเป๋าขึ้นจากชั้นวางแล้วสะพายไหล่พร้อมกับตามเขาไป

ภายในลิฟต์ เธอแอบมองชายข้างกาย เธอคิดว่าเฮนรี่จะไม่เห็น แต่ทว่า เฮนรี่ก็จับได้

"เป็นอะไรไป?" เฮนรี่หันไปหาเธอ

อีวอนน์พลันหน้าแดงทันทีที่ถูกจับได้ “ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากรู้อะไรนิดหน่อยน่ะ”

"อยากรู้อะไร?" เฮนรี่ขมวดคิ้วของเขา

อีวอนน์ถูมือของตัวเอง “คือฉันสงสัยว่าทำไมคุณถึงไม่ไปเยี่ยมคุณคอนราดที่โรงพยาบาลในวันนี้ล่ะ? แต่คุณกลับเลือกที