Share
บทที่ 400
Related chapter
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 401
หวังอี้หลินรู้สึกถึงสายตาอิจฉามากมายที่จ้องมองเธอ ถึงแม้ว่าจะเห็นฉากแบบนี้บ่อยจนชินตา ทว่าความหยิ่งยะโสในตัวเธอก็ยังคงทำให้เธอพึงพอใจอย่างมาก รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอสดใสขึ้นเรื่อย ๆ แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นเธอก็พบว่าชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอมีสีหน้าแปลกไป “หลินเฉิน คุณเป็นอะไรคะ?” หวังอี้หลินถามเสียงเบา ฉู่หลินเฉินได้สติกลับมาพร้อมส่ายหัวเบา ๆ “ไม่มีอะไร” ถึงอย่างนั้น ในใจเขาก็ยังคงรู้สึกแปลก ๆ อยู่ เขาเหลือบมองไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่งโดยไม่รู้ตัว แต่ไม่เห็นร่างที่น่าสงสัยใด ๆ ฉู่หลินเฉินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องละทิ้งความสงสัยแ ละเข้าไปในสถานที่พร้อมกับหวังอี้หลิน ในเดียวกัน ฉินซูซึ่งซ่อนตัวอยู่หลังม่านก็ยกมือขึ้นทาบหน้าอกพร้อมถอนหายใจเบา ๆ ฉู่หลินเฉินเฉียบแหลมจริง ๆ เธอเกือบจะโดนจับได้แล้ว การประมูลเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ ฉินซูเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ ในความมืด เธอตรวจสอบล่วงหน้าแล้วพบว่าวันนี้ฉู่หลินเฉินมาหาไม้กฤษณาล้ำค่า และหายากชิ้นหนึ่ง หลังจากการประมูลหลายรอบ ในที่สุดก็ถึงคราวของไม้กฤษณาที่จะออกสู่การประมูล เมื่อฉู่หลินเฉินเสนอราคา ฉินซูก็ออกจากสถานที่อย่างเงียบ ๆ และ
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 402
ฉู่หลินเฉินหันหลังกลับและกลับเข้าไปในห้อง ผู้จัดการที่ดูแลบ้านประมูลกล่าวกับเขาว่า “คุณชายฉู่ คุณถังสบายดีแล้ว คุณต้องการดำเนินธุรกรรมสำหรับชิ้นไม้กฤษณาที่คุณประมูลไหมครับ?” ฉู่หลินเฉินพยักหน้า และเมื่ออีกฝ่ายส่งสัญญาณ เขาจึงพาหวังอี้หลินออกไป แต่เมื่อเขาเดินไปที่ประตู เขาก็มองกลับไปโดยไม่รู้ตัว พร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วมองออกไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น และจากไปด้วยสีหน้าปกติ หลังจากที่ทุกคนในห้องออกไปแล้ว ฉินซูก็ค่อย ๆ เดินออกไป เสี่ยงอะไรอย่างนี้ เธอเกือบโดนจับได้แล้ว เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและกำหมัดแน่นเล็กน้อย ดูเหมือนว่าวันนี้จะไม่มีโอกาสได้พูดคุยส่วนตัวกับฉู่หลินเฉินแล้ว เธอจึงได้แต่หาโอกาสอื่นเท่านั้น ฉินซูรีบออกจากห้องก่อนที่จะถูกคนอื่นจับได้ หลังจากที่เธอจากไปไม่นาน พนักงานสองคนที่ฉู่หลินเฉินกำชับเป็นพิเศษก็เข้ามาในห้อง และตรวจค้นทั้งภายในและภายนอก แน่นอนว่าไม่พบอะไรเลย ระหว่างทางกลับ ฉินซูได้ทบทวนการกระทำของวันนี้ในใจ แม้ว่าแผนจะล้มเหลว แต่ดูเหมือนว่าเธอจะค้นพบสิ่งที่ไม่คาดคิด เจ้าหน้าที่ประมูลเรียกหวังอี้หลินว่า "คุณหวัง" แทนที่จะเป็น "คุณนายฉู่" หร
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 403
หวังอี้หลินเห็นปฏิกิริยาของฉู่หลินเฉิน และดวงตาของเธอก็มืดลงอย่างช่วยไม่ได้ เธอมองส่งเขาขึ้นรถแล้วขับออกไป ในที่สุดใบหน้าของเธอก็เย็นชาลง พร้อมแอบกัดริมฝีปากของเธอเบา ๆ สามปี เวลาผ่านไปถึงสามปีแล้ว... ถ้าไม่ใช่เพราะเธอแท้งกะทันหันเมื่อสามปีที่แล้ว ตอนนี้เธอคงจะแต่งงานกับฉู่หลินเฉิน และกลายเป็นคุณนายฉู่ไปแล้ว! ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากเก็บลูกไว้ แต่เธอก็วางแผนที่จะกำจัดเด็กทิ้งหลังจากงานแต่งงานเสร็จสิ้น กลับไม่คิดถึงว่าเรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้นก่อนงานแต่งงาน! เพื่อไม่ให้คนอื่นเกิดความสงสัย เธอจึงต้องแสร้งทำเป็นคร่ำครวญที่สูญเสียลูกชายสุดที่รัก และเลื่อนงานแต่งงานออกไปชั่วคราว คาดไม่ถึงว่า ต่อมาฉู่หลินเฉินตรวจพบว่าร่างกายของเขาเกิดความผิดปกติ และงานแต่งงานก็ถูกเลื่อนออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า และสามปีผ่านไปในพริบตา หากสถานการณ์ของฉู่หลินเฉินไม่ดีขึ้น ไม่รู้จะล่าช้าไปอีกนานแค่ไหน สิ่งที่หวังอี้หลินใส่ใจมากที่สุดคือ ถ้าเขารักษาไม่หาย เธอจะยังแต่งงานกับเขาไหม? ด้วยอาชีพการงานของหวังอี้หลินกำลังเป็นที่นิยม เธอเป็นนางฟ้าระดับชาติ และเป็นราชินีอันดับต้น ๆ แม้ว่าเธอจะไม่แต่งงานกับฉู่
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 404
“ครับ” เว่ยเหอรู้ว่านายน้อยของเขากลัวจะทำให้พวกเธอผิดหวัง ในเมื่อเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งเกินไป ตอนนี้คุณท่านก้าวไปไกลกว่านั้นและใช้ “การบำบัด” ที่แปลกประหลาดบางอย่าง ตัวอย่างเช่น ท่านยืนกรานที่จะฟังนักเล่นแร่แปรธาตุ และขอให้นายน้อยซื้อไม้กฤษณาหนึ่งชิ้นกลับมา เว่ยเหอเข้าคลินิก ส่วนฉู่หลินเฉินกำลังรออยู่ในรถ เขามองไปยังวิวถนนที่อยู่ห่างไกลผ่านแว่นกันแดดอย่างใจลอย ในเวลานี้ แม่และลูกชายคู่หนึ่งบังเอิญเดินผ่านเขา คนตัวใหญ่ใหญ่และคนตัวเล็กเดินออกมาจากทางคลินิก และกำลังเดินจากไปไกล ผู้หญิงคนนี้มีรูปร่างผอมบางหุ่นดี และเดินอย่างมั่นคง เธอมัดผมสั้นประบ่าห้อยไว้ด้านหลังศีรษะแบบสบาย ๆ พร้อมสะพายกระเป๋าสีขาวเรียบง่ายธรรมดา โดยไม่มีการตกแต่งเพิ่มเติม ทว่าเด็กน้อยที่เธอจูงอยู่นั้นกำลังสะพายกระเป๋าเป้สีดำ สวมกางเกงขาสั้นสีขาวและเสื้อสีแดง แขนและขาเล็ก ๆ แกว่งไปมาเวลาเดิน แต่เร็วมาก แสดงให้เห็นถึงความใสซื่อไร้เดียงสาของเด็ก ท่ามกลางกิ่งก้านและใบที่หนาแน่นของต้นมะเดื่อ แสงอาทิตย์สาดส่องลงมายังแม่และลูก ภาพนี้ดูอบอุ่นและสวยงามมาก สายตาของฉู่หลินเฉินเอาแต่มองสองแม่ลูกชายคู่นั้น
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 405
เมื่อได้ยินชื่อนี้ ใบหน้าของฉินซูก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป “เขามาทำไม?” จางอี้เฟยรู้สึกว่าฉินซูอาจเข้าใจผิด จึงตอบกลับทันที “ขอให้ฉันรักษาเขา” เมื่อฉินซูได้ยินแบบนี้ หัวใจที่เพิ่งพองโตก็ดิ่งลงอีกครั้ง เธอคิดว่าเขากำลังมาหาเธอ และเกือบจะคิดว่าเธอถูกจับได้แล้ว ฉินซูถามว่า “เขามารักษาโรคอะไร?” “อาการป่วยของเขาคล้ายกับหานโม่หยาง เขาอาจจะได้ยินรื่องผลการรักษาของหานโม่หยางที่รักษากับฉัน ดังนั้นเขาจึงตั้งใจมาที่นี่เป็นพิเศษ แต่ฉันไม่ได้ตอบตกลง ฉันอยากจะถามความเห็นเธอก่อน…” “รักษาเลย!” ฉินซูพูดโดยแทบไม่ต้องคิดว่า “ทำไมนายไม่ตอบรับเล่า?” จางอี้เฟยรู้สึกมึนงงเล็กน้อยและพูดอย่างลำบากใจว่า “ฉันทำไปเพราะว่านึกถึงที่เธอยังไม่หายเกลียดฉู่หลินเฉินไง ยิ่งกว่านั้น...พูดตามตรง ฉันเพิ่งเรียนรู้จากเธอได้นิดหน่อยเอง ฉันไม่มั่นใจในโรคพวกนี้จริง ๆ ” ฉินซูเงียบและจมอยู่กับความคิด จางอี้เฟยไม่ได้ยินเสียงของเธอสักพัก จึงอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า “ฉินซู เธอคิดว่าฉันควรรักษาเขาไหม?” “ควร” ฉินซูให้คำตอบสั้น ๆ และชัดเจน ในขณะนี้ เธอสงบลงและคิดวิธีแก้ปัญหาได้ “อี้เฟย
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 1
ฤดูร้อนคืนหนึ่ง ในภูเขาที่ทั้งชื้นและอบอ้าวฉินซูใช้เวลาทั้งวันหายาสมุนไพร เหนื่อยล้าสายตัวแทบขาด ฝ่าเท้าทั้งสองเกิดอาการห้อเลือดเธอถอดรองเท้าและถุงเท้าออก เหยียดเท้าลงไปแช่ในแม่น้ำขณะกำลังเพลิดเพลินกับความเย็นสบายของสายน้ำ จู่ ๆ ก็มีเสียงดังสะเทือนขึ้นมาจากทางด้านหลัง และเสียงนั้นก็ค่อย ๆ ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งกำลังบินแกว่งไปแกว่งมา ค่อย ๆ ลดตัวลงสู่พื้นดิน ในที่สุดก็ลื่นไถลจนแทบจะไปติดอยู่บนพื้นหญ้าพายุลมที่โหมกระหน่ำพัดทำให้ปีกของเครื่องบินแยกออกเป็นชิ้น ๆ ใบหญ้าทั้งหมดพัดปลิวจนเกิดเสียงดังซ่าซ่าลมพัดแรงจนฉินซูไม่สามารถลืมตาได้ปังเสียงที่ดังนั้นตามมาด้วยการพลิกคว่ำของเฮลิคอปเตอร์ห่างออกไปจากเธอเพียงแค่ 20 ถึง 30 เมตรฉินซูลืมตาขึ้นมาด้วยความลังเล เธองุนงงไปชั่วครู่นี่มัน… เครื่องบินตก?ในที่สุดเธอก็มีปฏิกิริยาออกมา หันไปมองเฮลิคอปเตอร์ที่สูญเสียการควบคุมมีคนอยู่ข้างใน!ภายในแสงที่มืดสลัว พยายามฝืนมองเข้าไป ปรากฏเงาของคน ๆ หนึ่งในตำแหน่งที่นั่งนักบินควันดำหนาทึบพวยพุ่งออกมาจากเฮลิคอปเตอร์ อาจจะทำให้เกิดระเบิดในฐานะแพทย์ฝึกหัด ฉินซูไม่สามารถปล
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 2
ฉินซูเข้าร่วมการฝึกอบรมในชนบทที่จัดขึ้นโดยมหาวิทยาลัยจำนวนนักศึกษาแพทย์ที่เข้าร่วมการอบรมครั้งนี้มีด้วยกัน 20 กว่าคน สถานที่จัดตั้งค่ายอยู่ในหมู่บ้านซานเซียหลังจากกลับมาถึงค่าย เพื่อน ๆ ต่างก็นอนหลับกันหมดฉินซูตักน้ำชำระล้างร่างกายเมื่อเห็นร่องรอยที่อยู่บนร่างกายของตนเอง เบ้าตาก็แดงก่ำอุตส่าห์ทะนุถนอมความบริสุทธิ์ของตนเองไว้กว่า 20 ปี โดยคิดไว้ว่าจะมอบมันให้แก่ชายผู้เป็นที่รัก“เมิ่งฟาน ฉันขอโทษ”ฉินซูก้มหน้าสะอื้นไห้ ใช้เวลาครู่ใหญ่กว่าเธอจะควบคุมจิตใจและอารมณ์ให้คืนสู่สภาพเดิมได้อีกครั้งการร้องไห้ไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้เธอเสียตัวไปแล้ว และไม่ได้มีความคิดที่จะปกปิดหลินเมิ่งฟาน เธอตัดใจสินที่จะสารภาพกับเขาหลังจากกลับไปเรื่องนี้มันเป็นอุบัติเหตุ อีกทั้งเมิ่งฟานยังเป็นคนที่อ่อนโยน เอาใจใส่ และรักเธอมาก เธอเชื่อว่าเขาจะต้องเข้าใจเธอ…หลังจากเช็ดทำความสะอาดเสร็จ ฉินซูก็กลับไปนอนเธอพบว่าเตียงนอนด้านข้างยังว่างเปล่า หวังอี้หลินเพื่อนสนิทของเธอยังไม่กลับมา“อี้หลินบอกว่าต้องไปกินข้าวที่บ้านญาติในเมือง ระยะทางค่อนข้างจะไกลมาก ดูท่าแล้วคืนนี้คงจะไม่กลับมา...”คิดได้แบบนี
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 3
หลินเมิ่งฟานโดนตบฉินชูที่อยู่ด้านหน้าเขาในตอนนี้ เคยเป็นคนที่น่ารักน่าเอ็นดู อ่อนโยน จงรักภักดี และพึงพอใจในศักดิ์ศรีทั้งหมดของเขาตลอดมาฝ่ามือที่ตบลงบนใบหน้าเขาทำให้ศักดิ์ศรีทั้งหมดสลายหายไปในพริบตา“ฉินซู”หลินเมิ่งฟานโกรธ เนื่องจากความละอายและขุ่นเคือง เขาต้องการที่จะเอาคืนเธอดวงตาที่แหลมคมจ้องมองไปที่คอของเธอเขากระชากคอเสื้อเธอบริเวณกระดูกไหปลาร้าเล็ก ๆ ของเธอปรากฏร่องรอยต่าง ๆถางเสี่ยวหรูที่โดนตบรู้สึกคับแค้นใจ เมื่อเห็นร่องรอยนั้นก็ยิ้มเยาะและพูดจาถากถางขึ้นมา “เมิ่งฟาน ดูเหมือนว่าแฟนสาวคนนี้ของเธอที่ยึดมั่นถือมั่นในคุณธรรมนักหนาก็ร้ายไม่เบานะ!”หลินเมิ่งฟานหน้าซีด“ฉินซู เกิดอะไรขึ้น?!”ฉินซูหัวเราะเยาะ “เหอะ นายคิดว่าไงล่ะ?”เธอมาหาเขาเพื่อให้เขาช่วยปลอบประโลม แต่กลับมาพบเจอสถานการณ์ที่ตัวเองโดนสวมเขาในตอนนี้ ไม่จำเป็นจะต้องอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนวานให้เขาฟังแล้วฉินซูปัดมือเขาออก ค่อย ๆ จัดแต่งคอเสื้อให้เข้าที่ เผยน้ำเสียงแข็งกระด้างเสียดสีออกมา “นายมีอะไรกันลับหลังฉันได้ ฉันก็สามารถสวมเขาให้นายได้เหมือนกัน!”“ทำไมเธอถึงได้ไร้ยางอายขนาดนี้? อยู่
Latest chapter
