LOGINShare
บทที่ 166
Related chapters
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 167
เซี่ยหลูโม่ปิดบ้านไม่รับแขกหลายวันช่วงนี้คงมีคนมาเยี่ยมเยอะมาก แต่เขาไม่อยากเจอใครเลยตอนเขาออกจากวัง หยุดล้อเล่นกับเสด็จพี่ของเขา เขารู้ความหมายเบื้องหลังคำสั่งวาจานี้ให้ซ่งซีซีแต่งงานภายในสามเดือน ไม่เช่นนั้นนางจะต้องเข้าวังเป็นสนมเสด็จพี่กำลังบังคับให้เขาเลือกคำพูดล้อเล่นในห้องหนังสือเหล่านั้น จริง ๆ แล้วประโยคเหล่านั้นก็ซ่อนความหมายไว้ไม่ว่าซ่งซีซีจะเข้าวังหรือไม่นั้นไม่สำคัญสำหรับเสด็จพี่เขาสามารถให้ซ่งซีซีเข้าวังได้หรือไม่ให้ ก็แค่เรื่องออกไม่ออกพระราชโองการเท่านั้นเสด็จพี่รู้ความรู้สึกของเขาที่มีต่อซ่งซีซี เมื่อไม่กี่ปีก่อน ก่อนที่เขาจะไปสนามรบที่เขตหนานเจียง เขาเคยไปหาซ่งฮูหยิน และขอให้นางเลื่อนการแต่งงานของซ่งซีซีออกไป เขาจะใช้ชัยชนะในเขตหนานเจียงเป็นสินสอดเสด็จพี่ก็รู้เรื่องนี้ ดังนั้นขณะนี้ที่เกิดสงครามเขตหนานเจียง เสด็จพี่จึงต้องการให้เขาแต่งงานกับซ่งซีซีพวกเขาเป็นพี่น้องกัน อย่างน้อยภายนอกใช่แต่สิ่งที่พูดในห้องหนังสือในวันนั้นมีประโยคหนึ่งซึ่งเป็นจุดสำคัญในคำพูดทั้งหมดของเขา ซ่งซีซีที่จะแต่งงานกับลูกชายขุนนางตระกูลใดล้วนมีภัยคุกคามทางด้านทหารประโยคนี
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 168
เซี่ยหลูโม่ยังคงรู้สึกว่าตอนเด็กนั้นดีมาก ตอนนั้นเสด็จพี่พูดคุยกับเขาทุกเรื่อง ถ้ามีอะไรจะพูดกับเขา จะพูดตรง ๆ ไม่ทำอะไรอ้อมค้อมแบบนี้หัวหน้าลู่คิดอะไรบางอย่างได้ "ฮ่องเต้ประทาน อีกไม่กี่วันไทเฟยจะมาประทับที่จวนอ๋อง ได้สั่งให้คนมาทำความสะอาดตำหนักเฟิงหมิงให้สะอาดแล้ว และซื้อของใช้มาใส่บ้าง ซึ่งไทเฟยเป็นคนกําหนด ทั้งหมดใช้เงินไปสองหมื่นตำลึงขอรับ"เซี่ยหลูโม่ขมวดคิ้ว "สามหมื่นตำลึง ของใช้แบบไหนที่ต้องใช้ถึงสามหมื่นตำลึง?"เขาลุกขึ้นและไปที่ตำหนักเฟิงหมิงเพื่อดูด้วยตัวเอง มีการปลูกดอกโบตั๋นและดอกเสาเย่าในสวน และเรือนกระจกดอกไม้ถูกสร้างขึ้นเป็นพิเศษ แน่นอนว่าจะไม่ถูกใช้ในวันที่อากาศร้อนนี้ จะใช้เฉพาะในฤดูหนาวเท่านั้น"ต้นเหมยเดิมถูกตัดออกไปหมดแล้วเหรอ?" เซี่ยหลูโม่ขมวดคิ้วมากยิ่งขึ้นหัวหน้าลู่ตามมาด้วยความระมัดระวัง "ได้ย้ายออกไปหมดแล้วขอรับ ไทเฟยบอกว่าไม่ชอบดอกเหมยขอรับ ออกดอกทำให้ขึ้นรา ที่ที่นางอาศัยอยู่ห้ามมีรา"ตั้งแต่เขาแยกจวนออกมา ก็ปลูกต้นเหมยไว้เต็มสวน เหมยแดง เหมยเขียว เหมยทอง พอถึงฤดูหนาวก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมเย็นของดอกเหมยลอยไปทั่วสวน รู้สึกสบายใจมันเหมือนกับการใช้ชีวิ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 169
สองวันต่อมา ที่ปรึกษาหยูจินและรองผู้บัญชาการ จางต้าจ้วงก็กลับมาแล้วเพิ่งมีฝนตกหนัก หยูจินกลับมาก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วรีบไปห้องหนังสือเพื่อพบท่านอ๋องหยูจินพูดตรง ๆ " ฮ่องเต้แค่อยากถอนอำนาจทางการทหาร ยังไงท่านอ๋องก็วางแผนจะมอบมันเช่นกัน ดังนั้นก็แค่มอบมันไป เอาการแต่งงานของท่านไปเป็นข้าแรกเปลี่ยนไม่ได้เด็ดขาด ฮ่องเต้รู้ว่าท่านเคยขอคุณหนูซ่งแต่งงาน เขาต้องการใช้คุณหนูซ่งมาชดเชยให้ท่าน เพื่อให้เขารู้สึกโล่งอก แต่ข้าน้อยคิดว่ามันไม่จำเป็น หลังจากที่ท่านมอบอำนาจทหารแล้วโปรดขอให้เขาคืนคำสั่งวาจา ส่วนว่าในอนาคตท่านต้องการแต่งงานกับคุณหนูซ่งหรือไม่มันเป็นเรื่องระหว่างท่านกับคุณหนูซ่ง แต่ ฮ่องเต้กลับเข้ามาแทรกแซงเช่นนี้ เรื่องจะกลับไม่ดี ไม่ใช่แค่การแต่งงานที่บริสุทธิ์ ท่านกับคุณหนูซ่งจะรู้สึกไม่ดีทั้งคู่"การแต่งงานจะต้องบริสุทธิ์ หากแต่งงานเพื่อผลประโยชน์ จะลดความรู้สึกของท่านอ๋องลงเซี่ยหลูโม่เลิกคิ้วหนา "ข้าก็คิดแบบนี้เหมือนกัน แต่ตราพยัคฆ์ของกองทัพเป่ยหมิงเสด็จพ่อเป็นคนประทานให้ข้า เสด็จพ่อเคยกล่าวไว้ว่า กองทัพเป่ยหมิงเป็นของข้าได้ตลอด จุดประสงค์เพื่อปกป้องประเทศ และราชวงศ์ทั้งหมด ต
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 170
หยูจินให้จางต้าจ้วงไปส่งจดหมายด้วยตนเอง จางต้าจ้วงแสดงความสับสนและแอบถามหยูจินว่า "อาจารย์หยู ท่านอ๋องสามารถขอซ่งซีซีแต่งงานได้โดยไม่ต้องมอบอำนาจทางทหาร"หยูจินทุบหัวเขาแล้วพูดว่า "เจ้าโง่หรือเปล่า? หากไม่มอบอำนาจทางทหาร ฮ่องเต้จะไม่ปล่อยไทเฟยออกมาทันทีเพื่อหยุดยั้งการแต่งงานนี้เหรอ"จางต้าจ้วงรู้สึกว่าคำพูดนี้ดีมาก แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจ"ตอนนี้ไทเฟยก็หยุดยั้งได้" เนื่องจากทุกคนก็รู้ดีว่านางสนมนั้นมีนิสัยแบบไหน"ตอนนั้นก็ไม่มีใครยอมห้าม เพียงแต่ไทเฟยห้ามเอง ไม่เหมือนกัน" หยูจินไม่ได้อธิบายให้เขาฟัง "รีบไปส่งจดหมาย คำอื่นไม่ต้องพูดมาก"เมื่อเห็นจางต้าจ้วงจูงม้าออกไป หยูจินก็ถอนหายใจเล็กน้อย แม้ว่าท่านอ๋องจะปฏิบัติตามความกตัญญู ตราบใดที่ไม่ได้รับการสนับสนุนจากฮ่องเต้ที่อยู่ข้างหลังเขา ท่านอ๋องก็ยังคงแต่งงานกับคุณหนูซ่งโดยมีไทเฟยที่คัดค้านไม่ได้จวนเสนาบดีกั๋วกงซ่งซีซีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้รับจดหมายจากเป่ยหมิงอ๋อง ถ้าเป่ยหมิงอ๋องต้องการปรึกษาเรื่องการทหาร ให้นางไปหาเองก็ได้ ทำไมต้องมาหาที่จวนเอง? แถมยังส่งจดหมายมาล่วงหน้าอีกเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เพื่อการทหารซ่งซีซีคิดว่าเ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 171
หลังจากแช่น้ำสมุนไพรแล้ว ร่างกายก็รู้สึกร้อนมาก ก่อนเข้านอนหมิงจูนำยามาแช่เท้ามาให้ โดยบอกว่าจะต้องแช่เท้าทุกคืนซ่งซีซีเชื่อฟังมาก แช่อยู่พักหนึ่งแล้วดื่มชาผ่อนคลายหนึ่งแก้วซึ่งก็เป็นสิ่งที่หมอมหัศจรรย์ดันสั่งจ่ายให้เช่นกันและบอกว่ามีไว้สำหรับช่วยการนอนหลับยกเว้นสองวันหลังจากกลับจากสนามรบ นางนอนหลับเป็นตาย ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาด้วยความเหนื่อยล้าหายไป นางนอนไม่หลับทั้งคืน ถึงแม้หลับก็ยังฝันร้ายอยู่ตลอดเวลาท่านพ่อ พี่ชาย และคนในครอบครัวซึ่งครั้งหนึ่งเคยมีชีวิตอยู่ สุดท้ายก็ตัวเต็มไปด้วยเลือดยืนอยู่ตรงหน้านาง หลังจากที่นางตื่นขึ้นมาก็นอนไม่หลับอีกเลยตอนที่ครอบครัวพึ่งโดนสังหารหมู่ นางดูแลเรื่องงานศพแล้วกลับไปที่จวนแม่ทัพ ต้องดื่มยาผ่อนคลายทุกวันถึงจะหลับได้ หมอมหัศจรรย์ดันคำนึงถึงนางตลอดหลังจากที่นางดื่มเสร็จแล้ว หมิงจูก็เติมผลไม้เชื่อมให้นางหนึ่งชิ้นและพูดด้วยรอยยิ้ม "พี่เป่าจูบอกว่าท่านกลัวยาขม ต้องกินผลไม้เชื่อมหลังจากทานยา"ซ่งซีซีอ้าปากกิน รสหวานอมเปรี้ยวก็กระจายอยู่ในปากทันทีที่จริงแล้ว นางไม่กลัวการดื่มยารสขมแล้วตอนเด็กกลัวดื่มยาขมจริง ๆ ดื่มไปหน้าเล็ก ๆ ก็ย่น กระ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 172
หากชายและหญิงที่ยังไม่ได้แต่งงานอยู่ตามลำพังในห้องเดียวกัน หากเป็นคนอื่นเฉินฟูจะไม่ยอมแน่นอน จะต้องให้ทั้งสามจูประกบอยู่อย่างข้าง ๆ แน่นอนแต่ตอนนี้คนหนึ่งเรียกว่าผู้บังคับบัญชา และอีกคนเรียกว่าแม่ทัพซ่ง เฉินฟูคิดว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการจะพูดถึงคือเรื่องการทหาร พวกเขาจะฟังเรื่องการทางทหารได้อย่างไร? ดังนั้นหลังจากยกมาให้ชาอีกหม้อหนึ่ง สถานที่นั้นก็ถูกจัดการทันทีและประตูก็ปิดลง และไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้ามาใกล้ประตูเซี่ยหลูโม่ถือถ้วยน้ำชา นิ้วเรียวยาวของเขากดลายดอกไม้บนถ้วย สีหน้าของเขาค่อนข้างเคร่งขรึมหลังจากรอมาสักพักไม่เห็นเขาพูด ซ่งซีซีก็เงยหน้าขึ้นแล้วมองดูเขาด้วยความสงสัยในสายตา "ผู้บังคับบัญชา ใช่สนามรบเขตหนานเจียงมีอะไร...""ไม่!" เซี่ยหลูโม่ขัดจังหวะนาง จิบชาแล้ววางถ้วยลง "วันนี้ข้ามาที่นี่เพื่อเรื่องส่วนตัว ไม่ใช่เรื่องการทหาร"ซ่งซีซีพูดว่าอ๋อ เรื่องส่วนตัว? เรื่องส่วนตัวระหว่างนางกับผู้บังคับบัญชาคืออะไร?เซี่ยหลูโม่มองไปที่นางแล้วพูดว่า "ฮ่องเต้ให้เวลาเจ้าสามเดือนในการต้องแต่งงานให้ได้ ไม่เช่นนั้นเจ้าจะต้องเข้าวังเป็นนางสนมใช่ไหม?"ซ่งซีซีไม่แปลกใจเลยที่เขารู้เรื
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 173
แต่ประทับใจก็ส่วนประทับใจ ซ่งซีซีก็ยังปฏิเสธ โดยกล่าวว่า "ฮ่องเต้ออกคำสั่งวาจา ให้ข้าหาสามีให้เได้ภายในสามเดือน ข้าคิดว่าเขาต้องการเลือกผู้สืบทอดตำแหน่งภายใน ดังนั้น ถ้าข้าแต่งงานหลอกกลับผู้บังคับบัญชา กลัวว่าฮ่องเต้จะไม่ยอม"เซี่ยหลูโม่ไม่คาดคิดว่านางจะคิดเช่นนี้ ดูเหมือนว่าจะยังไม่เข้าใจฮ่องเต้ดีพอ เขาลังเลอยู่พักหนึ่งแล้วจึงกุมมือของเขา "เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องกังวล ทางฝั่งเสด็จพี่ข้าจะไปพูดเอง เหตุผลที่เขาคิดถึงการเลือกผู้สืบทอดภายใน ส่วนใหญ่เป็นเพราะกลัวว่าเจ้าจะหาคนที่ไร้ความชอบธรรมเหมือนจ้านเป่ยว่าง"อืม วิธีการดูถูกสามีเก่านั้นน่ารังเกียจมาก แต่นางฟังแล้วน่าจะรู้สึกสมเหตุสมผลมากตอนซ่งซีซีได้ยินเกี่ยวกับจ้านเป่ยว่าง ใจก็ไม่สั่นไหว แต่สิ่งที่ผู้บังคับบัญชาพูดนั้นก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผลตำแหน่งจวนเสนาบดีกั๋วกงได้รับการสนับสนุนจาก ทหารตระกูลซ่ง ดังนั้นผู้ที่สืบทอดตำแหน่งนี้จึงต้องระมัดระวังเมื่อฮ่องเต้ตามยศแก่ท่านพ่อ บอกว่าสามีในอนาคตของนางสามารถสืบทอดตำแหน่งได้ อาจจะไม่คิดว่านางจะได้เข้าสู่สนามรบและได้รับการยอมรับจากทหารตระกูลซ่งตอนนี้รู้แล้วว่าไม่สามารถเลือกใครก็ได้ตามใจชอบ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 174
หลังจากที่เซี่ยหลูโม่จากไป เฉินฟูและแม่นมทั้งสองคนก็เข้ามาซ่งซีซีไม่ได้ปิดบังพวกเขา โดยบอกว่าเซี่ยหลูโม่มาขอแต่งงานและนางก็ได้ตอบตกลงไปเฉินฟูและแม่นมทั้งสองตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง พวกเขาไม่ได้พูดอะไร และดูจิงจังเล็กน้อย"นี่เป็นทางออกที่ดีที่สุด" ซ่งซีซียิ้มอย่างผ่อนคลาย "ข้ากับผู้บังคับบัญชาไม่มีความรู้สึกฉันชายหญิงต่อกัน แต่เรามีมิตรภาพแบบสหายร่วมรบ แต่งงานกับเขาดีกว่าหาลูกเขยเข้าบ้าน"คำพูดบางคำหลุดออกมาที่ปากของแม่นมทั้งสอง แต่ก็กลืนกลับไป แค่ยิ้มอย่างไม่เต็มใจและพูดว่า "คุณหนู ท่านต้องเตรียมใจไว้ให้ดี ไม่มีองค์ชายคนไหนที่ไม่รับอนุภรรยา"ในวันนั้น เป่ยหมิงอ๋องมาขอแต่งงานกับฮูหยิน เพียงแต่โดนฮูหยินปฏิเสธไป ฮูหยินไม่ยอมให้คุณหนูแต่งงานกับราชวงศ์ ฮูหยินกล่าวว่า นางสนมรองอนุภรรยาเป็นกอง ซีซีไม่เก่งในการรับมือกับเรื่องในจวนเหล่านี้เพียงแต่ว่าแม่นมทั้งสองไม่กล้าพูดเรื่องนี้กับคุณหนู เนื่องจากฮูหยินก็เคยคัดค้าน แต่คุณหนูก็เห็นด้วยกับเป่ยหมิงอ๋องไปแล้ว"สนมรองอนุภรรยาก็ไม่เป็นไร" ซ่งซีซีกล่าว"ไม่เป็นไร?" แม่นมเหลียงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "แต่จวนแม่ทัพแต่งงานกับภรรยาที่เท่าเทียม..
Latest chapter
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1612
สายหมอกเย็นยะเยือกปกคลุมยอด ดอกเหมยเบ่งบานหลายคราเซี่ยเจิงมีพรสวรรค์ทางวรยุทธ์สูงส่งนัก เรื่องนี้เรียกได้ว่าเก็บข้อดีของเซี่ยหลูโม่และซ่งซีซีมาไว้ทั้งหมดเหรินหยางอวิ๋นสามารถกล่าวได้อย่างภาคภูมิใจว่า เซี่ยเจิงคือลูกศิษย์ที่มีพรสวรรค์สูงสุดในบรรดาศิษย์ทั้งหลายของภูเขาเหม่ยชานอูโซเว่ยเองก็ไม่อาจปฏิเสธเรื่องนี้ได้ เมื่อนางถูกเซี่ยเจิงถามว่าใครเก่งกว่ากัน ระหว่างนางกับท่านพ่อ อูโซเว่ยได้แต่ตอบอย่างเลี่ยงๆ ว่า "พอๆ กัน ต่างก็มีข้อดี"วรยุทธ์ของเซี่ยเจิงที่ฝึกฝนมาจนถึงวันนี้ หาได้มาจากเพียงหมื่นสำนักเท่านั้นนางได้ร่ำเรียนจากทุกฝ่ายในภูเขาเหม่ยชานเมื่อนางมาถึงภูเขาเหม่ยชาน ยังเป็นเด็กหญิงตัวน้อย ผิวขาวเนียนราวหยก รอยยิ้มหวานละมุน ผู้ใดเห็นก็ต้องเอ็นดูนางช่างพูด ช่างคุ้นเคยเร็ว อีกทั้งปากหวานนัก หลอกล่อให้บรรดาหัวหน้าสำนักต่างถ่ายทอดวิชาให้หมดเปลือกเดิมทีนางมีนิสัยซุกซน แต่ด้วยการมุ่งมั่นฝึกวรยุทธ์ และฝึกฝนวิชาเนื้อใน จิตใจก็สงบนิ่งขึ้นมากครั้นถึงปีที่สิบห้า นางได้เข้าพิธีเก็บปิ่นพิธีเก็บปิ่นจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ของขวัญย่อมหลั่งไหลมาดังสายน้ำ ส่งเข้ามาไม่ขาดสายซ่งซีซีได้มอบ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1611
แสงแดดสาดลงบนกิ่งไม้ ใต้พุ่มใบหนาแน่น เผยให้เห็นขาเล็กๆ คู่หนึ่งแกว่งไปมา ดูแล้วชวนให้รู้สึกสบายใจนักนางมีนามเดิมว่าเซี่ยเจิง ชื่อนี้จารึกอยู่ในหยกพงศ์ต่อมาถูกเปลี่ยนเป็นชื่อเล่นว่าจิ้งเหยียนว่ากันว่าเพราะมารดาของนางรังเกียจที่นางพูดมาก จึงตั้งชื่อนี้เพื่อกดทับให้นางสงบลงเซี่ยเจิงเองเห็นว่าตั้งชื่อนี้ก็เปล่าประโยชน์ อีกทั้งฟังดูไม่น่าฟัง จิ้งเหยียนก็คือการเงียบงัน เช่นนั้นแล้วนางมีปากไว้ทำไม หากไม่ได้พูด เอาแต่กินหรือ?เช่นนั้นไม่ต้องกินจนอ้วนกลมไปหรอกหรือ?“ท่านหญิงของข้า ท่านอยู่ที่นี่เอง หาเสียจนข้าเหนื่อย” เป่าจูเงยหน้าขึ้นจากใต้ต้นไม้ ทั้งโกรธทั้งขบขัน “รีบลงมาเถิด ท่านอ๋องกับพระชายากำลังตามหาท่านอยู่”“ท่านอาเป่าจู พวกเขาเรียกหาข้าด้วยเรื่องอันใดกัน?” เสียงใสๆ ดังลงมาจากบนต้นไม้ แฝงด้วยความสบายใจและอิ่มหนำ“พระชายาจะไปภูเขาเหม่ยชาน บอกว่าจะพาท่านไปด้วย ท่านอยากไปหรือไม่?” เป่าจูเอ่ยเซี่ยเจิงได้ยินดังนั้น ก็รีบลื่นไถลลงจากลำต้นไม้ สองข้างไหล่มีเจ้าสุนัขจิ้งจอกสีขาวสองตัวเกาะอยู่ นางยิ้มดีใจกล่าวว่า “จริงหรือ? เช่นนั้นรีบไปเถิด”สองสุนัขจิ้งจอกนั้น ตัวหนึ่งชื่อเซวียนเช
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1610
เพียงแต่ ข้าก็รู้ดีว่าในใจของซ่งซีซีไม่ได้มีเสด็จน้อง นางเลือกแต่งกับเสด็จน้อง ก็เพียงเพราะไม่อยากเข้าวังถวายงานแม้นไม่ใช่สามีภรรยาที่จิตใจเป็นหนึ่งเดียว เช่นนั้นข้าจึงแต่งตั้งซ่งซีซีเป็นแม่ทัพใหญ่กองทัพซวนเจีย ให้รับผิดชอบดูแลกองทัพซวนเจียแทนในสายตาของผู้อื่น กองทัพซวนเจียยังคงอยู่ในมือของสามีภรรยาคู่นี้ ข้าไม่ได้ตัดอำนาจของเสด็จน้องเพิ่มเติมเมื่อมองในขณะนั้นแล้ว นับเป็นความคิดที่แยบยลอย่างยิ่งแต่ข้ากลับไม่คาดคิดว่าสามีภรรยาจะไม่ใช่คู่ที่ใจไม่ตรงกันเสมอไป เมื่อนานวันเข้าย่อมเกิดความรักใคร่ อีกทั้งผลประโยชน์ก็เป็นหนึ่งเดียวกันข้าไม่รู้เลย เพราะข้ากับฮองเฮาแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่ได้ใจตรงกัน ข้าเองก็ไม่เคยไตร่ตรองเรื่องของสามีภรรยาแต่โชคดีที่ แม้ว่าพวกเขาสองสามีภรรยาจะรักใคร่กันภายหลัง แต่ก็ไม่เคยเกิดความทะเยอทะยานที่คิดจะชิงอำนาจเป็นข้าที่ระแวงเกินไปเดิมที ข้าเห็นว่าซ่งซีซีแม้จะมีวรยุทธ์สูงส่ง แต่การบัญชาการกองทัพซวนเจียย่อมลำบาก อีกทั้งมีผู้ไม่ยอมรับนางมากมาย ข้าคิดว่านางอาจถอดใจในสามหรือห้าเดือน เช่นนั้นข้าก็จะหาคนใหม่มาแทนที่แต่ไม่คาดเลยว่า เหล่าทหารหัวแข็งในกองทัพซวนเจี
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1609
แต่!แต่คนหนึ่งจะมีจิตใจที่มั่นคงและกล้าหาญได้อย่างไรเล่า?ใครจะคิดว่าในวันนั้นซ่งซีซีไม่ได้รับความไว้วางใจจากข้า แต่กลับขี่ม้าไปยังหนานเจียงเพื่อแจ้งข่าวให้เสด็จน้องทราบนี่เป็นเรื่องใหญ่ที่น่าตกใจและน่าทึ่งจริงๆ!หญิงที่หย่าร้างออกจากบ้าน ไม่มีผู้ติดตามหรือองครักษ์ กล้าบุกเข้าไปในค่ายทหารหนานเจียง ความกล้าหาญและความเด็ดเดี่ยวเช่นนี้ในราชสำนักนี้ไม่มีใครทำได้หลายคนเสด็จน้องและข้าก็ต่างกัน เขาเชื่อในตัวซ่งซีซี และเตรียมทัพก่อนเวลา เพื่อรับมือกับกองทัพพันธมิตรแคว้นซาและซีจิงสนามรบจะอันตรายแค่ไหน ข้ารู้ดีไม่ต้องเล่ารายละเอียดเมื่อข่าวดีในการยึดหนานเจียงมาถึง น้ำตาไหลนองหน้าข้าหลังจากนั้นเสด็จน้องส่งคำกราบทูลเพื่อยกย่องทหารซ่งซีซีและพรรคพวกของนางแน่นอนว่าเป็นผู้มีคุณูปการใหญ่ ข้าจะให้รางวัลแก่พวกเขาแต่จ้านเป่ยว่างและยี่ฝางกลับทำให้ข้าผิดหวัง ข้าจึงต้องคิดอย่างลึกซึ้งถึงเหตุผลที่คนจากซีจิงทำลายข้อตกลงในสนามรบหนานเจียงข้าก็ไม่ใช่คนที่เริ่มคิดเรื่องนี้ในเวลานี้ แต่การแบ่งเขตแดนของเส้นแนวกั้นหลิ่งหลิงก็เป็นหนึ่งในผลงานการบริหารของข้า ข้าจึงพอใจในใจคนเรามักจะโลภ แต่ก็ต้องรู
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1608
เมื่อครั้งที่ข้าขึ้นครองราชย์ การศึกชิงคืนหนานเจียงก็ดำเนินมาแล้วหลายปี ชายแดนเฉิงหลิงก็ยังไม่สงบ ส่งผลให้ท้องพระคลังร่อยหรอ ราษฎรพลัดถิ่นไร้ที่อยู่อาศัยยามที่ข้าสวมอาภรณ์มังกร ประทับเหนือบัลลังก์มังกร ก็ลั่นวาจาในใจว่า ถึงจะไม่อาจเปรียบได้กับสมเด็จพระบรมราชบุพการีผู้ทรงพระปรีชาสามารถ แต่ข้าก็จะไม่เป็นจักรพรรดิที่โง่เขลาไร้ความสามารถ ข้าจะต้องชิงคืนหนานเจียง ทำให้แคว้นซางรุ่งเรือง ราษฎรมีความสุขต่อมาข้าจึงได้รู้ว่า มนุษย์นั้นมีเพียงในยามโง่เขลาหรือมีสติปัญญาเป็นเลิศเท่านั้น ถึงกล้าตั้งปณิธานยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้หนานเจียงพ่ายแพ้ ตระกูลซ่งทั้งเจ็ดพี่น้องล้วนพลีชีพในสนามรบแรกเริ่ม เสด็จพ่อและข้าก็ยังมีความหวังลมๆ แล้งๆ คิดว่าแม่ทัพใหญ่ซ่งมีประสบการณ์ในสนามรบมาก อีกทั้งทหารที่เขานำก็กล้าหาญเชี่ยวชาญเสียดายที่เสบียงล่าช้า ทหารต้องสู้รบทั้งที่ท้องว่าง แม้จะทุ่มสุดกำลัง ก็ยังสู้ฝ่ายศัตรูไม่ได้ยิ่งเมื่อเคยยึดหนานเจียงกลับมาได้แล้ว แต่ต้องเสียคืนไป ผู้คนก็ยิ่งเชื่อว่าแม่ทัพใหญ่ซ่งยังมีหวังจะตีคืนได้ด้วยเหตุผลหลายประการและความลังเลมากมาย ทำให้ข้าไม่อาจส่งกองทัพเป่ยหมิงของเสด็จน้องไปได
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1607
ข้าเคยอ่านบันทึกการชันสูตรศพโดยมือชันสูตรแล้ว คำให้การของเขานั้นตรงกับบันทึกแทบทุกประการรายละเอียดอื่นๆ ของคดีก็เช่นกัน ข้าซักถามทีละข้อ เมื่อมั่นใจว่าตรงกันหมดแล้ว จึงส่งตัวเขาไปยังสำนักเขตจิงจ้าว และให้ท่านกงไต้เหรินส่งคนไปค้นหาอาวุธสังหารข้านึกว่าเมื่อจับคนร้ายได้ คดีนี้ก็ถือว่าเสร็จสิ้น ไม่นับว่าสิ่งที่ข้าอดทนลอบเฝ้าอยู่หลายวันนั้นสูญเปล่าใครจะรู้ว่า พอไปถึงสำนักเขตจิงจ้าว หลิวเซิ่งกลับกลับคำให้การ บอกว่าถูกข้าบีบบังคับจนต้องรับสารภาพ คำสารภาพที่ข้าให้เขาเอ่ยออกมา ล้วนเป็นสิ่งที่ข้าบังคับให้เขาพูดทีละคำเขาร้องขอความเป็นธรรม ยืนกรานว่าตนเองบริสุทธิ์กลับกัน เขายังกล่าวหาข้าว่าเป็นโจรหญิง ขอให้สำนักเขตจิงจ้าวจับข้าและข่าวร้ายก็มาอีก ระบุจุดที่เขาบอกว่าโยนอาวุธสังหารไป สำนักเขตจิงจ้าวส่งคนหลายสิบลงงมหา กลับไม่พบเสื้อผ้าหรือมีดเลยแม้แต่น้อยสำนักเขตจิงจ้าวสอบสวนอยู่หลายวัน เพราะเขามีบาดแผล จึงไม่ได้ใช้การทรมาน เขายังคงร้องขอความเป็นธรรม ตะโกนเสียงแหบพร่า ว่าตนบริสุทธิ์ไร้ซึ่งหลักฐาน อีกทั้งยังถูกข้อกล่าวหาว่าข้าบีบบังคับคำสารภาพ จึงจำต้องปล่อยตัวเขาไปก็ในตอนนั้นเอง ข้าจ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1606
ผู้ใต้บัญชาทำงานรวดเร็วยิ่งนัก ตอนที่เขาลืมตาตื่น เครื่องทรมานก็ถูกขนเข้ามาเรียบร้อยแล้วเตาถ่านถูกตั้งขึ้น คีมเหล็กถูกเผาจนแดง แส้ที่เปื้อนเลือดฟาดกลางอากาศสองสามครั้ง เพี้ยะ เพี้ยะ ดังสะท้านใจหลิวเซิ่งถึงอย่างไรก็เคยฆ่าคนมาก่อน ใจคอจึงหนักแน่นแม้ยามเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ มิแม้แต่กระพริบตา กล่าวว่า “พวกเจ้าตั้งศาลเถื่อนเช่นนี้ ถือเป็นความผิดใหญ่หลวง พวกเจ้ายังมีขื่อมีแปหรือไม่?”คนบางประเภทก็มักเป็นเช่นนี้ คิดว่ากฎหมายใช้บังคับกับใครก็ได้ ยกเว้นตนเองตนกระทำผิด แต่กลับคิดใช้กฎหมายปกป้องตนกับคนประเภทนี้ ไม่จำเป็นต้องโต้แย้ง การโต้แย้งมีแต่จะยิ่งเปิดช่องให้เขาพูดจาไร้สาระมากขึ้นข้าหยิบคีมเหล็กที่ถูกเผาจนแดงก่ำหนีบเข้าที่แขนเขาทันที พอกดแน่นลงไป เสื้อก็ละลายจนเป็นรู เสียงเนื้อถูกไหม้ดัง ซี่ๆๆ…เสียงกรีดร้องโหยหวนดังลั่นไม่เป็นไร ที่นี่เป็นห้องใต้ดินลับ ต่อให้ร้องจนเสียงขาดหาย ก็ไม่มีผู้ใดได้ยินแม้กระดูกจะแข็งเพียงใด แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเครื่องทรมาน ก็ไร้ซึ่งพลังต่อต้านข้ายังมิทันได้เริ่มถอนเล็บ เขาก็สารภาพทุกสิ่งอย่างละเอียดทั้งสองครอบครัวสนิทกันจริง พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายร
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1605
ข้ามองดูหลิวเซิ่งพูดยั่วยุนางไม่หยุด คล้ายจะจงใจยั่วยุให้นางคิดสั้น ไม่ได้มีเจตนาจะลงมือฆ่าเอง“ครอบครัวเจ้าตายหมดแล้ว เจ้ายังจะอยู่ต่อไปอย่างครึ่งคนครึ่งผี บ้าๆ บอๆ เช่นนี้อีกหรือ? เจ้าก็แค่สวะ ครอบครัวเจ้าก็เป็นสวะ! ยังจะกล้ามาหัวเราะเยาะข้าว่าสอบไม่ติดอีกหรือ? พวกเจ้ามันสมควรตายทั้งบ้าน เจ้าดูเชือกที่ห้องเก็บฟืนสิ ใช้มันแขวนคอตัวเองเสีย แล้วจะได้ไปอยู่กับครอบครัวเจ้า”“หากเจ้ายังไม่ตาย พวกเขาจะต้องตกนรกสิบแปดชั้น ถูกไฟเผาทุกวัน ถูกควักหัวใจ ถอนลิ้น เพราะพวกเจ้ามันใจดำอำมหิต ชอบใส่ร้ายป้ายสี นี่คือกรรมสนองที่สวรรค์ประทานให้ พวกทำชั่วไม่สมควรมีชีวิตอยู่”ข้ายิ่งฟังยิ่งโกรธจนแทบระเบิด คนทำชั่วคือเขาชัดๆ แต่กลับพลิกกลับความหมายเสียอย่างหน้าด้านๆแม่นางสุ่ยในยามนี้ก็บ้าเสียแล้ว หากถูกเขายั่วยุหนักเข้า ก็อาจคิดฆ่าตัวตายได้จริงๆข้าเปิดประตูพุ่งออกไป ห้องข้ากับห้องแม่นางสุ่ยอยู่ติดกัน พอข้าไปถึง หลิวเซิ่งยังไม่ทันตั้งตัว ยังปิดปากแม่นางสุ่ยอยู่เมื่อเห็นข้า แววตาเขาก็สั่นไหว รีบปล่อยมือทันทีแม่นางสุ่ยตกใจจนน้ำตาร่วง แต่นางไม่ได้ส่งเสียงร้อง แม้แต่เสียงสะอื้นก็ไม่มีข้าจ้องหน้าเขาแ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1604
สุดท้ายข้าก็ทำได้เพียงลอบเฝ้าติดตามแม่นางสุ่ยในเงามืดข้าคิดว่า ฆาตกรที่ฆ่าล้างครอบครัวนาง ย่อมต้องมีแรงจูงใจเป็นแน่หากโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้ ไม่เพราะรัก ก็ต้องเพราะแค้น หรือไม่ก็เพราะเงินทอง อย่างไรเสียย่อมต้องมีสักอย่างแม่นางสุ่ยยังมีชีวิตอยู่ แล้วฆาตกรจะสามารถหลบหนีไปได้อย่างสงบเช่นนั้นหรือ?มีความเป็นไปได้หรือไม่ว่า พอเรื่องราวเงียบไปแล้ว ฆาตกรจะย้อนกลับมาฆ่านางอีกครั้ง?การคาดคะเนนี้ดูจะมีเหตุผล แต่ประเด็นสำคัญคือ ข้าไม่อาจหาทิศทางอื่นได้อีกแล้วเถ้าแก่สวีเดิมทีจ้างแม่นมมาคอยดูแลแม่นางสุ่ย แต่แม่นางสุ่ยนั้นหวาดกลัวคนแปลกหน้าอย่างยิ่ง ดังนั้นเถ้าแก่สวีจึงได้แต่ขอร้องให้เพื่อนบ้านโดยรอบแวะเวียนมาดูบ้าง ส่งอาหารมาให้บ้างมารดาของหลิวเซิ่งจะมาทุกวันเว้นวัน เพื่ออาบน้ำล้างหน้าให้แม่นางสุ่ย คอยดูแลให้สะอาดเรียบร้อยข้าพบว่าตระกูลหลิวยังปฏิบัติต่อนางด้วยดี เพียงแต่หลิวเซิ่งผู้นั้นกลับไม่เคยมา หนึ่งคือเขาต้องกลับไปยังโรงเรียน สองคืออาจเพราะในใจก็ยังมีความคับแค้นอยู่บ้าง เพราะคำกล่าวหาของแม่นางสุ่ยที่ทำให้เขาต้องติดคุกอยู่ช่วงหนึ่งชายหนุ่มผู้เป็นบัณฑิตย่อมมีความเย่อหยิ่งในใจบ้าง
