หลังจากที่คนตัวสูงเอ่ยจบเขาก็โน้มหน้าลงมาดูดเม้นตามซอกคอระหงของร่างบางทั้งที
"อย่า เดียวเป็นรอยฉันเอารองพื้นปิดตั้งนานนะ" รินลดาร้องท้วงขึ้นมาพร้อมทั้งยกมือเรียวมาปิดคอของเธอเพื่อไม่ให้คนตัวสูงดูดเม้นต่อได้ "รอบนี้จะไม่ให้ปิดได้เลยแล้วฉันไม่ชอบให้เธอแต่งตัวแบบนี้" รันเวย์เอ่ยพร้อมทั้งดึงมือของเธอออกก่อนจะก้มหน้าคงไปฟังรอยรักที่เนินอกที่โผล่พ้นชุดเกาะอกของเธออย่างต้องการแสดงความเป็นเจ้าของ "ก็มันชุดทำงาน แล้วฉันก็ใส่แบบนี้มานานแล้ว" "ต่อไปฉันไม่ใส่แล้วรู้ไหมเวลาพวกผู้ชายมันมองเธอมันคิดอะไร" "ก็คงคิดแบบเดียวกับนายละมั้ง" รินลดาเอ่ยพร้อมทั้งมองไปที่ใบหน้าของร่างแกร่งที่เงยหน้าออกมาจากอกเธอพอดี "ใช่" รันเวย์เอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับจ้องกลับไปที่ดวงตาของร่างบางที่กำลังมองเขาอยู่ก่อนจะเอ่ยต่อ "...." "แต่ตอนนี้เธอเป็นของฉันแล้วของฉันแค่คนเดียว" สิ้นเสียงของรันเวย์ก็รูดซิปชุดของร่างบางออกทำให้ชุดของเธอหลุดไปกองกับพื้นทำให้ตอนนี้ร่างบางมีเพียงเเค่บราปีกนกกับแพตตี้ตัวจิ๋วเท่านั้นที่ปกปิดร่างกายของเธออยู่ "อื้ออ~ รันเวย์อย่ากัด" รินลดาร้องท้วงขึ้นมาทันทีเมื่อร่างแกร่งดึงบราปีกนกของเธอออกพร้อมทั้งโน้มตัวลงมาดูดกัดยอดลูกเกดของเธอเหมือนคนหิวโหย ฝ่ามือหนาของร่างแกร่งค่อยๆ ลูบไล้ร่างกายอันเปลื่อยเปล่าของร่างบางก่อนจะมาหยุดอยู่ที่กลีบกุหลาบอูมที่ยังคงบวมช้ำจากการร่วมรักกับเขาเมื่อคืน "อ้าขาออกหน่อย" รันเวย์เอ่ยขึ้นก่อนจะล้วงมือเข้าไปยังแพตตี้ของเธอเพื่อสัมผัสกับเนินกุหลาบอูมที่ไร้คนของเธอ รินลดาเมื่อได้ยินที่รันเวย์เอ่ยก็ค่อยๆ ถ่างขาออกอย่างว่าง่ายเพราะเธอเองก็เริ่มมีอารมณ์จากสัมผัสวาบหวิวที่เขามอบให้เช่นกัน "อื้อ~ " รินลดาครางออกมาทันทีเมื่อนิ้วเรียวของรันเวย์ลากผ่านร่องเสียวของเธอก่อนจะใช้นิ้วโป้งขยี้ที่ติ่งคริสตัลของเธอ "จะให้ฉันเ_าเลยไหมหรืออยากให้ใช้นิ้วก่อน" รันเวย์เอ่ยถามพร้อมค่อยๆ แหย่นิ้วกลางและนิ้วนางเข้าไปยังรูสวาทของเธอก่อนจะขยับนิ้วเป็นจังหวะเนิบนาบ แจ๊ะ แจ๊ะ "อื้อ~ รันเวย์" รินลดาครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อถูกร่างแกร่งแกล้ง "เสียวหรอ" รันเวย์เอ่ยพร้อมกับย่อตัวลงไปนั่งกลางหว่างขาของเธอพร้อมกับเร่งจังหวะนิ้วของเขาให้เร็วขึ้น แจ๊ะๆๆๆๆ "อื้ออ~ เวย์" รินลดาครางออกมาเสียงกระเส่าพร้อมใช้มือเรียวทั้งสองข้างจิกผมของร่างแกร่งเอาไว้เพื่อระบายความเสียว แจ๊ะๆๆๆ แผล็บๆ ร่างแกร่งค่อยๆ ใช้ลิ้นสากลากถูกไถไปตามแนวร่องเสียวของกลีบกุหลาบอูมก่อนที่รู้สึกได้ว่าภายในรูปสวาทนั้นเริ่มมีการกระตุกเกร็งและตอดรัดแรงขึ้นเขาจึงใช้เรียวลิ้นบดขยี้ติ่งคริสตัลของเธอรัวๆ พร้อมทั้งเร่งจังหวะการซอยนิ้วเข้าออกให้ถี่กว่าเดินจน.... "อร๊ายยยย~ " รินลดาใช้มือจิกผมของร่างแกร่งแน่นพร้อมทั้งเงยหน้าขึ้นมองเพดานด้วยหัวที่รู้สึกขาวโพลนและกรี๊ดร้องออกมาเมื่อรู้สึกเสียวจนแตะขอบสวรรค์ "เสร็จแล้วหรอ ตาฉันบ้าง" รันเวย์เอ่ยออกมาพร้อมทั้งเงยหน้าขึ้นไปมองร่างบางที่ตอนนี้แตะขอบสวรรค์ไปเเล้วก่อนจะถอดนิ้วร้ายที่มีแต่น้ำเมือกออกจากรูปสวาทของเธอและอุ้มเธอในท่าเจ้าสาวเดินตรงไปยังห้องครัว ฟุ่ม ทันทีที่รันเวย์เดินไปถึงห้องครัวเขาก็วางร่างบางลงยังโต๊ะกินข้าวทันทีพร้อมกับเอ่ยขึ้น "ถอดเสื้อผ้าให้หน่อย" "ที่นี้หรอ" รินลดาเอ่ยถามด้วยใบหน้าแดงก่ำ "ทำไมหละเมื่อกี้หน้าประตูห้องเธอยังไม่ขัดเลย" "...." รินลดาหน้าแดงขึ้นอีกครั้งเมื่อได้ยินที่เขาเอ่ยก่อนจะค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อและกางเกงของเขาออกเผลอให้เห็นท่อนเอ็นมหึมาที่แข็งและนูนออกมาเป็นลำผ่านกางเกงในทรงบ๊อกเซอร์ของเขา อึก~ ร่างบางกลื่นน้ำลายลงคอทันทีอย่างี้สึกเสียวและกลัวในเวลาเดียวกันถึงเเม้ว่าท่อนเอ็นของเขาจะเคยผ่านเข้ามายังรูสวาทของเธอแล้วแต่เธอก็ยังคงกลัวความใหญ่ของมันอยู่ดี "ถอดสิ" รันเวย์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าร่างบางเอาแต่มองท่อนเอ็นมหึมาของเขาด้วยสีหน้าลังเลและไม่ยอมถอดบ๊อกเซอร์เขาเออกสักที "มันใหญ่ไป" รินลดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่น "มันเคยเข้าของเธอไปแล้ว" รันเวย์เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งจัดการถอดกางเองบ๊อกเซอร์ของตัวเองออกอย่างทนไม่ไหวพร้อมทั้งจับขาวเรียวของร่างบางให้ตั้งฉากขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม ร่างบางที่ถูกจับยกขาขึ้นมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวก็ใช้มือทั้งสองข้างยันโต๊ะเอาไว้ทั้นที "สดนะ" รัวเวย์เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งจับท่อนเอ็นที่ตอนนี้แข็งเต็มที่ ที่ปลายหัวเห็ดตอนนี้มีน้ำรักของเขาไหลเยิ้มออกมาเขี่ยที่ติ่งคริสตัลของเธอไปมาก่อนจะเอาปลายหัวเห็นไปจ่อที่รูสวาทและพยายามดันเข้าอย่างอดใจไม่ไหว "อืม" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับกัดปากตัวเองแน่นอย่างพยายามข่มความเจ็บเอาไปเมื่อร่างแกร่งพยายามดันท่อนเอ็นร้อนเข้ามายังรูสวาทของเธอ "ซี๊ดด~ เสียวหัวชิปหาย" รันเวย์เอ่ยขึ้นเมื่อเขาดันท่อนเอ็นร้อนเข้าไปได้แค่เห็นเท่านั้นแต่ก็กับถูกรูสวาทของร่างบางต๊อดรัดจนเเทบทนไม่ไหว "มันใหญ่เกินไป" รินลดาเอ็นขึ้นเเละมองไปยังจุดเชื่อมต่อของเขาและเธอ "ไม่ไหวแล้วริน เธอแมร่งน่าเ_าชิปหาย ซี๊ดดด~ " รันเวย์เอ่ยขณะที่มองท่อนเอ็นของเขาที่เสียวคารูปสวาทของเธอแค่หัวก่อนจะใช้มือหน้ารั้งเอวบางเอาไว้แน่น "ดะเดียว ก่อ.." รินลดาเอ่ยร้องท้วงขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่ารันเวย์จะทำอะไรต่อไป ส๊วบ! ยังไม่ทันที่ร่างบางจะเอ่ยจบรันเวย์ก็อันกระแทกท่อนเอ็นร้อนของเขาเข้าไปยังรูปสวาทของเธอจนสุดลำ "กรี๊ดดด เจ็บ!" ร่างบางกรี๊ดร้องออกมาทั้งน้ำตาทันทีอย่างเจ็บและแสบที่รูสวาทของเธอ "เดียวก็เสียวแล้ว อ๊าา" รันเวย์เอ่ยขึ้น ร่างแกร่งใช้มือหนาเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าให้เธอยิ่งเขาเห็นใบหน้าที่แสดงสีหน้าเจ็บปวดของเธอเพราะท่อนเอ็นของเขามันยิ่งเพิ่มอารมณ์ให้กับเขาเป็นเท่าตัวก่อนจะรั้งท้ายทอยของเธอเข้ามาประกบปากจูบอย่างเร่าร้อนทันทีก่อนจะค่อยๆ เริ่มซอยท่อนเอ็นรักเข้าออกรูสวาทของร่างบางเป็นจังหวะเนิบๆ ก่อนจะค่อยๆ เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นไปตามอารมณ์ความต้องการของตัวเอง ตับ ตับ ตับ ๆ "อ้ะๆๆ เบาๆ หน่อย" รินลดาเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อคนตัวสูงปล่อยปากของเธอให้เป็นอิสระ "เบาไม่ไหวแล้วริน เชี้ยต๊อดดีชิปหาย" รันเวย์เอ่ยขึ้นเสียงกระเส่าพร้อมทั้งจับเอวบางของเธอเอาไว้แน่นก่อนจะเร่งจังหวะการซอยให้เร็วขึ้นไปอีก ตับ ตับ ตับๆๆ "อ้ะๆๆ อ่าาเวย์" รินลดาครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อถือคนตัวสูงใช้ปากตะปบดูดยอดลูกเกดของเธอที่กระเพื่อมไปมาตามแรงกระแทกกระทั้นของเขา "เธอเ_ามันชิปหายเลยริน" "รันเวย์เบาหน่อย อ้ะๆๆๆๆ "ณ งานแต่งของรันเวย์และรินลดา ก๊อกๆ "เข้ามาเลยค่ะ" เสียงหวานของริลดาที่นั่งอยู่หน้ากระจกภายในห้องแต่งตัวของเจ้าสาวเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู แกร็ก~ "พี่ริวมาแล้วหรอคะ" รินลดาหันไปเอ่ยถามเพราะวันนี้พี่ของเธอต้องเป็นคนเดินส่งตัวเธอไปหาเจ้าบ่าว "อืม วันนี้น้องพี่สวยจังเลย" ริวที่พึ่งเดินเข้ามาภายในห้องเเต่งตัวเอ่ยขึ้น ตอนนี้รินลดาอยู่ในชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวกระโปรงยาวลากพื้นและฟูฟ่องที่ปักลายดอกไม้สีพาสเทลเล็กๆ จนเต็มชุดพร้อมกับผมที่ถูกช่างเกล้าขึ้นสูงทำให้เห็นใบหน้าสวยได้เด่นชัด "ขอบคุณนะคะ พี่เองก็หล่อมากเหมือนกัน" รินลดาเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม "มีคนอยากเจอรินด้วยนะ" ริวเอ่ยพร้อมกับเปิดประตูห้องรอใครบางคนเดินเข้ามา "ใครคะ..ป๊า! " รินลดาพูดยังไม่ทันจบก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นผู้ชายวัยกลางคนที่หน้าตาคุ้นเคยเดินเข้ามา "สบายดีไหมลูก" ชายวัยกลางคนเอ่ยด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ "สบายดีค่ะ ฮึก~ " รินลดาที่ได้ยินที่ผู้เป็นพ่อเอ่ยก็ร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจที่ผู้เป็นพ่อมางานแต่งงานของเธอ "ลูกสาวของป๊าวันนี้สวยจังเลยนะลูก" ชายวัยกลางคนเอ่ยด้วยเสียงที่สั่นพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้าอย่าง
- 2 ปีต่อมา -ณ งานรับปริญา"จบแล้วโว้ยยยย" เสียงของ 4 สาว รินลดา น้ำหวาน เปียและจีน่าที่พึ่งเดินออกมาจากห้องประชุมใหญ่เมื่อพิธีจบเอ่ยขึ้นอย่างดีใจก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปถ่ายรูปกับครอบครัวตัวเอง"งั้นเดียวกูไปถ่ายรูปกับพ่อแม่ก่อนนะเดียวเรากลับมาถ่ายรูปรวมกัน" จีน่าเอ่ย"กูด้วยโทรมาตามแล้ว" เปียเอ่ยพร้อมกับชูโทรศัพท์ที่ครอบครัวของเธอโทรมาก่อนจะรีบเดินแยกไป"มึงไปถ่ายรูปกับบ้านกูไหม" น้ำหวานเองที่ต้องไปถ่ายรูปกับครอบครัวหันมาเอ่ยถามเพื่อนรักของตนด้วยสีหน้าเป็นห่วงความรู้สึกของเธอ"ไม่เป็นไรเดียวกูรอพี่รันเวย์" รินลดาเอ่ยให้ด้วยพร้อมรอยยิ้มที่พยายามให้ปกติที่สุด"งั้นเดียวกูมานะ""อืม"หลังจากน้ำหวานเดินจากไปรินลดาก็ยืนดูใบจบของตัวเองอย่างภาคภูมิใจในตัวเเเต่จู่ๆ เธอกับน้ำตาคลอเบ้าเมื่อเธอหันไปทางไหนก็มีแต่พ่อแม่และญาติพี่น้องของทุกคนมาร่วมยินดียกเว้นเพียงแต่เธอที่จบมาด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งแต่กับต้องเดียวดาย"ริน" เสียงของริวที่พึ่งมาถึงเอ่ยเรียกน้องสาวของตนที่ยืนอยู่เพียงลำพัง"พี่ริว" รินลดาหันไปตามเสียงเรียกพร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อพี่ชายของตนด้วยท่าทางตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะมาได้"
- เช้าวันต่อมา -ซ่าาา~"ตื่นได้แล้วไอรันเวย์จะไปไหม หาเมียเนี้ย" เวกัสเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งราดน้ำใส่หัวรันเวย์ที่นอนเมาค้างไม่ยอมตื่น"ใครสาดน้ำใส่กูวะ" รันเวย์ที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาเอ่ยอย่างหัวเสีย"กูเอง จะไปไหมหาเมียมึงอะ" เวกัสเอ่ย"มึงรู้หรอว่ารินอยู่ไหน" รันเวย์ที่ได้ยินก็รีบดีดตัวขึ้นและเอ่ยถาม"รู้น้ำหวานยอมบอกแล้ว""จริงหรอวะ" รันเวย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าดีใจสุดขีด"ก็จริงน่ะสิ มึงเล่นร้องไห้สะน่าสงสารขนาดนั้น ฮ่า ฮ่า " ซีนอลเอ่ยก่อนที่คริสเวกัสและซีนอลจะหัวเราะพร้อมกันอย่างชอบใจ"ร้องไห้ไรวะ" รันเวย์เอ่ยถามอย่างมึนงงเพราะเมื่อคืนเขาเมาจนภาพตัดและจำไม่ได้ด้วยว่ากลับมายังไง"มึงก็เปิดดูอินสตาร์แกรมไอซีนอลเอาเองละกัน" เวกัสเอ่ยจนทำให้รันเวย์เกิดสงสัยและกดเข้าไปดู"เชี้ยยยยย มึงลบเถอะกูขอร้อง" รันเวย์อุทานขึ้นมาอย่างตกใจก่อนจะขอร้องให้เพื่อนของเขาลบคลิปนี้ทิ้ง"กูลบก็ได้นะแต่ว่ามึงจะไม่ได้เจอรินอีก ที่มึงได้เจอรินก็เพราะคลิปนี้เลยนะเว้ย" ซีนอลเอ่ย"ไง จะอยากให้มันลบอยู่ไหมไอลูกหมา" เวกัสเอ่ย"ไม่ต้องกูยอมอายดีกว่าไม่ได้เจอหน้าเมีย" รันเวย์เอ่ยอย่างยอมจำนนเพราะตอนนี้แล้วเขายอมทุกอย
- ทางด้านรันเวย์ -เวลา 15.30 น."ไปไหนของเขา" รันเวย์ที่พึ่งตื่นนอนก็เอ่ยขึ้นเมื่อไม่เห็นร่างบางที่คุ้นเคยนอนอยู่บนเตียงเช่นทุกครั้งก่อนจะเดินไปหาจนทั่วห้องแต่ก็ไม่พบก่อนที่ร่างสูงจะเดินไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อเตรียมจะอาบน้ำแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อพบว่าเสื้อผ้าของร่างบาง บางส่วนนั้นได้หายไปแล้ว"ไม่จริง.." รันเวย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนก่อนจะรีบกดโทรไปหาร่างบางทันที"หมายเลขที่ท่านเรียกยังไม่เปิดให้บริการในขณะนี้...""เชี้ยเอ้ยไม่เปิดเหี้ยไรเบอร์เมียกู! " รันเวย์ สบดออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาเวกัส(ว่าไงจะชวนกินเหล้าหรอ)"มึงอยู่กับน้ำหวานไหม"(ไม่นะน้องกลับไปตั้งแต่เช้าแล้ว)ตู๊ดๆๆๆทันทีที่สิ้นเสียงของเวกัสรันเวย์ก็รีบตัดสายทิ้งทันทีและรีบโทรไปหาน้ำหวาน(ค่ะพี่รันเวย์)"น้ำหวานอยู่กับรินไหม"(ไม่อยู่ค่ะ)"แล้วรินได้บอกไหมว่าจะไปไหน"(ถามทำไมคะจะตามไปละลานเพื่อนหวานอีกหรอคะ)"ไม่ใช่แบ.."(แค่นี้นะคะหวานมีธุระ)ตู๊ดๆทันทีที่น้ำหวานเอ่ยจบก็ตัดสายจากรันเวย์และบล็อคเบอร์ทันทีทำให้รันเวย์พยายามโทรเท่าไหร่ก็ไม่ติดมันยิ่งทำให้เขาร้อนใจมากเท่านั้นก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถคันหรูและไปต
"ไม่ใช่เรื่องของนายปล่อยนะ" รินลดาเอ่ยขึ้นเมื่อถูกมือหนาของรันเวย์กระชากตัวเธอออกมาจากแมนอย่างแรง"มึงมายุ่งอะไรด้วยวะ" แมนเอ่ยและพยายามดึงตัวรินลดาออกจากรันเวย์"มึงนั้นแหละอย่าแส่ยัยนี้เมียกู! " รันเวย์ตวาดลั่นอย่างโมโหจนเลือดขึ้นหน้าที่เห็นว่ารินลดากำลังนัวเนียกับชายอื่น"ว่าไงนะ จริงหรอริน" แมนเอ่ยขึ้นอย่างไม่เชื่อที่รันเวย์เอ่ย"ไม่จริงฉันเลิกกับเขาไปตั้งนานแล้วปล่อยนะ" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งพยายามสะบัดแขนจากร่างสูงออก"เลิกเหี้ยไรเมื่อคืนยังนอนแหกขาให้กูเอาอยู่เลยมานี้! " รันเวย์เอ่ยพร้อมทั้งกระชากแขนร่างบางให้เดินตามเขาออกไปโดยมีน้ำหวานเดินตามมาช่วยด้วย"โอ้ย ปล่อยนะ" รินลดาเอ่ยและพยายามขืนตัวแต่ก็ไม่เป็นผล"พี่รันเวย์น้ำหวานว่าใจเย็นๆ ก่อนดีกว่านะคะ""เธอไม่ต้องไปยุ่งกับเขาเลย แล้วแต่งตัวเหี้ยอะไรของเธอวะเนี้ย! " เวกัสเอ่ยพร้อมทั้งรั้งแขนของน้ำหวานเอาไว้ไม่ให้ตามรันเวย์และรินลดาไป- บนรถ -ทันทีที่รันเวย์เหวี่ยงร่างบางเข้ามาในรถเขาก็เหยียบคันเร่งออกไปทันทีจนมิดไมล์ด้วยอารมณ์โทสะ"เธอกล้ามากนะที่หนีฉันมาเที่ยวแบบนี้" รันเวย์เอ่ยออกมาด้วยสีหน้าโกรธจัดอย่างเห็นได้ชัด"แล้วนายจะย
- ทางด้านรันเวย์ -"เป็นอะไรของมึงวะไอเวย์หน้าเหมือนเมียหาย" ซีนอลเอ่ยเมื่อเห็นว่าหน้าเพื่อนรักของตนบอกบุญไม่รับมาได้สักพัก"นั้นสิคะรันเวย์ เมล่อนทำอะไรให้ไม่พอใจรึป่าวคะ" เมล่อนที่นั่งอยู่บนตักของร่างแกร่งเอ่ยขึ้นอย่างเอาอกเอาใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปคู่กับเขา"ป่าว" รันเวย์เอ่ยด้วยใบหน้าเรียบเฉยแต่ในใจกลับร้อนรนจนอยากขับรถไปเกาะล้านสะตอนนี้เหตุเพราะว่ารินลดาไม่ได้ตอบข้อความเขามาสักพักแล้ว"หึ" คริสเค้นหัวเราะออกมาจากลำคอเบาๆ พร้อมกับมองดูอาการของเพื่อนรักที่เหมือนใจไม่ได้อยู่ที่นี้แล้ว"เชี้ยน้องรินลงรูปโครต X เลยแคปชั่นก็เด็ด" ซีนิอลที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่เอ่ยขึ้น"ไหน! " รันเวย์ที่ได้ยินดังนั้นจึงรีบเอ่ยถามและลุกขึ้นทันทีจึงเป็นเหตุทำให้สาวสวยที่นั่งอยู่ที่ตักเขาล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้น"ว้าย รันเวย์ค่ะทำไมจะลุกไม่บอกก่อน" หญิงสาวโวยวายทันทีด้วยสีหน้าบึ้งตึงแต่ก็ไร้การตอบรับจากชายหนุ่มถ้ารินต้องเสียตัวรินต้องได้เป็นแอร์ทันทีที่รันเวย์เห็นแคปชั่นเเละรูปร่างบางที่อยู่ในชุดบิกินี่ตัวจิ๋วเขาก็บีแก้วเหล้าในมือแน่นจนแทบแตกอย่างหัวเสีย"นมอย่างใหญ่กูถึงว่าทำไมไอเชี้ยเวย์หลงเป็นกูก