ดวงยิหวา...
พอฉันได้กระเป๋าฉันก็รีบวิ่งลงบันไดมาเลยไม่รอลิฟต์แล้วฉันขอไปให้ไกลจากห้องของพี่แบล็คให้เร็วที่สุด ฉันวิ่งลงมาจนเหนื่อยเหมือนแรงจะไม่มีก็เลยหยุดนั่งพักตรงบันไดโดยที่ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ชั้นไหน ภาพบางอย่างมันยังติดตาฉันอยู่เลยฉันไม่น่าไปเห็นอะไรแบบนั้นเลย ฉันหยิบมือถือออกมาดูเพื่อดูเวลาว่าตอนนี้มันกี่โมงแล้วเพราะฉันต้องไปทำงานที่ร้านพี่วอยต่อ
"ฮึบ" ฉันขยับตัวลุกขึ้นยืนเมื่อเริ่มมีแรงที่จะเดินออกไปเพื่อลงลิฟต์เพราะฉันคงเดินไปจนถึงล็อบบี้ไม่ไหว และในขณะที่ฉันกำลังยืนรอลิฟต์ก็เหมือนมีใครมายืนอยู่ข้างๆ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจที่จะหันไปมองแต่คงเป็นคนที่พักอยู่ในคอนโดนี้แล่ะคงจะรอลงลิฟต์ไปพร้อมกับฉัน แต่เหมือนฉันจะยืนมองลิฟต์นานเกินไปฉันรู้สึกวูบคล้ายจะเป็นลม
"คุณเป็นอะไร" เหมือนร่างกายฉันล้มตึงหงายหลังแต่มีมือของใครบางคนมาโอบหลังฉันเอาไว้ไม่ให้ล้ม เขาเป็นผู้ชายและพอฉันมองหน้าผู้ชายคนๆนั้นแบบชัดๆแล้วก็ต้องตกใจจนแทบจะหายจากอาการหน้ามืดเพราะเขาหน้าเหมือนพี่แบล็คมาก แต่ไม่ใช่เพราะสีผมขอพี่แบล็คจะออกน้ำตาลแต่ผู้ชา่ยคนนี้ผมสีดำสนิท ถ้าหาความแตกต่างน่าจะเป็นที่สีผมกับแววตา
"คุณเป็นยังบัาง ผมว่าคุณไปนั่งพักตรงเก้าอี้ก่อนดีกว่า" ว่าแล้วผู้ชายที่หน้าเหมือนพี่แบล็คก็พยุงฉันไปนั่งตรงโซฟาที่ใกล้ๆกับลิฟท์ ผู้ชายคนนั้นเดินไปหยิบนิตยสารเล่มหนึ่งมาแล้วพัดให้ฉัน ความเย็นของลมที่พัดทำให้ฉันเริ่มรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อย
"ดีขึ้นมั้ย"
"ดีขึ้นค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณ..."
"ผมชื่อไวท์"
"ไวท์?? พี่แบล็ค" ทำไมชื่อของสองคนนี้ถึง...
"คุณรู้จักแบล็คน้องช่ายผมด้วยเหรอ"
"เอ่อ คุณเป็นพี่ชายของพี่แบล็คเหรอคะ"
"ครับผมเป็นพี่ชายฝาแฝดของเขาเอง^^"
"เป็นฝาแฝดกันด้วยเหรอคะ"
"ใช่ครับ^^" ฉันไม่รู้ว่าตัวเองต้องรู้สึกยังไงที่มาเจอฝาแฝดพี่แบล็ค เขาเหมือนพี่แบล็คทุกอย่างแต่ดูสุภาพมากกว่าพี่แบล็คเยอะเลย
"เอ่อยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณไวท์"
"อย่าเรียกผมว่าคุณเลยเรียกผมว่าพี่ไวท์ดีกว่าเพราะการที่คุณเรียกแบล็คว่าพี่นั่นก็แปลว่าคุณอายุน้อยกว่าผม^^"
"แต่เราไม่เคยรู้จักกันฉันจะเรียกคุณแบบนั้นมันดูไม่เหมาะมั้งคะ"
"ผมเต็มใจให้คุณเรียก ว่าแต่คุณชื่ออะไรผมยังไม่รู้จักเลย"
"เอ่อ ชื่อดวงยิหวาค่ะเรียกยิหวาเฉยๆก็ได้ค่ะ"
"อ่อ น้องยิหวา ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"
"เอ่อ ค่ะ"
"ว่าแต่ยิหวาอยู่ที่นี่เหรอครับ"
"เปล่าค่ะหวาไม่มีปัญญามาอยู่ที่นี่ได้หรอกค่ะ คือหวามาทำความสะอาดห้องให้พี่แบล็คน่ะค่ะ"
"ห๊ะ ทำความสะอาดห้องให้แบล็คงั้นเหรอ"
"ค่ะ พอดีหวาเป็นหนี้เค้าน่ะค่ะก็เลยมาทำงานใช้หนี้"
"อ่อ งั้นก็แปลว่าแบล็คอยู่ที่ห้องใช่มั้ย พอดีพี่จะมาหามันน่ะแต่โทรหาก็ไม่รับไม่รู้มัวทำอะไรอยู่ กำลังจะขึ้นไปหามันพอดี"
"เอ่อ ว่าแต่พี่ไวท์อยู่คอนโดนี้ด้วยเหมือนกันเหรอคะ"
"อ่อ พี่ไม่ได้อยู่ถาวรหรอกไปๆมาๆน่ะถ้าวันไหนเลิกเรียนค่ำหรือมีกิจกรรมขี้เกียจขับรถกลับบ้านก็จะมานอนที่นี่พอดีแม่พี่ซื้อคอนโดนี้ให้พี่กับแบล็คคนละห้อง ปกติพี่อยู่บ้านกับแม่น่ะ"
"พี่ไวท์เรียนที่ไหนเหรอคะ อย่าบอกนะว่าเรียนมหาลัยเคเพราะยิหวาไม่เคยเจอพี่เลย" ไม่รู้ทำไมฉันถึงรู้สึกถูกชะตากับพี่ไวท์พูดคุยกับเขาเหมือนรู้จักกันมานาน หรืออาจจะเป็นเพราะพี่ไวท์หน้าเหมือนพี่แบล็คผู้ชายที่ฉันแอบปลื้มก็ได้ทำให้ฉันกล้าพูดกับเขาเพราะในความเป็นจริงแล้วฉันกับพี่แบล็คคงไม่มีทางพูดดีกันได้
"พี่เรียนอีกมหาลัยนึงน่ะ แม่อยากให้แยกกันเรียนเพราะพี่กับเจ้าแบล็คเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาลแม่คงอยากให้แยกกันดู อันที่จริงพี่กับมันก็เแยกกันเรียนตั้งแต่มัธยมต้นแล้วล่ะเจ้าแบล็คมันขอไปเรียนอเมริกาเพิ่งกลับมาเพราะแม่พี่บ่นคิดถึงมัน" กลายเป็นว่าการที่ได้คุยกับพี่ไวท์ทำให้ฉันได้รู้เรื่องราวของพี่แบล็คทั้งที่ไม่ได้อยากรู้เพราะฉันไม่ชอบเขาไปแล้ว
แบล็ค....มานึกย้อนกลับไปตอนที่ยังไม่เจอหวาหรือเจอแล้วแต่ตอนนั้นผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ ผมไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้แต่งงานกับคนอื่นเขา เรื่องแต่งงานมีเมียมันไม่เคยอยู่ในความคิดของผมเลยจนกระทั่งมาเจอยิหวาผู้หญิงที่แสนจะธรรมดาที่เปลี่ยนความคิดของผมไปอย่างสิ้นเชิง ก็อย่างที่รู้ว่าผมชอบผู้หญิงสวยหุ่นดีแต่กับยิหวาเธอไม่ได้สวยมากแต่เธอน่ารักน่ารักทั้งหน้าตาทั้งนิสัย กว่าผมจะรู้ตัวว่าผมรู้สึกกับเธอผมก็ทำเธอเสียใจมาแล้วหลายต่อหลายครั้งกับนิสัยแย่ๆของผมแต่เธอก็ไม่เคยหายไปไหนยังคงวนเวียนอยู่ใกล้ๆตลอด ทำให้ผมได้มองได้เห็นอะไรหลายๆอย่างในตัวของเธอ ผู้หญิงธรรมดาที่สุดแสนจะวิเศษคนนี้ ผมไม่อายเลยที่จะบอกกับคนทั้งโลกว่าผมรักยิหวามากแค่ไหนถึงเพือ่นผมมันจะล้อว่าผมกลัวเมียผมก็ไม่โกรธเพราะผมกลัวจริงๆ กลัวเธอจะทิ้งผมไปกลัวเธอจะเลิกรักผมเพราะนิสัยแย่ๆของผม ดวงยิหวา...."ขอบคุณนะคะพี่แบล็คที่รักหวาทั้งๆที่หวาไม่มีอะไรคู่ควรกับพี่เลย""ใครบอก หวาคู่ควรกับพี่ที่สุดเพราะหวาคือคนที่พี่รักมากที่สุด""หวาก็รักพี่มากที่สุดเหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่ไม่รังเกียจหวากับครอบครัวหวา หวาไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะมีวันนี้จะได้แต่งงาน
ดวงยิหวา...."พี่แบล็คนอนได้มั้ยคะ""ถ้านอนไม่ได้หวาจะมานอนเป็นเพื่อนพี่หรือเปล่าล่ะ หื้มมม""หวาก็อยากนอนนะคะแต่หวาเกรงใจพ่อกับแม่""พี่เข้าใจ แค่สามวันเองไว้กลับไปเราค่อยนอนกอดกันเนอะ^^""ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ""เพราะพี่รักหวาไงครับ""หวาไม่คิดเลยว่าหวาจะได้มาเป็นแฟนกับพี่" ฉันซบไหล่เขาเขาก็ดึงฉันมากอดหลวมๆ"พี่ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเพราะที่ผ่านมาพี่ไม่เคยคบใครเป็นแฟนเลย หวาคือคนแรกเลยนะรู้มั้ย""เป็นคนแรกแล้วจะเป็นคนสุดท้ายหรือเปล่าคะ""แน่นอนสิครับคนแรกและคนเดียวที่พี่จะยอมให้ทุกอย่าง""พี่เคยรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่คบกับหวามั้ยคะ""หมายความว่าไงพี่ไม่เข้าใจ""ก็แบบรู้สึกไม่น่ามีแฟนเลยอะไรแบบนี้ เพราะพี่ชอบอิสระไงพอมีหวาเข้ามาพี่ก็เหมือนจะต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ออกไปเที่ยวไม่ออกไปกินเหล้าแบบที่เคยทำ หวากลัวว่าหวาจะทำให้พี่เสียความเป็นส่วนตัวรู้สึกว่าไม่น่ามีแฟนเลยอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ""พี่ไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลย พี่กลับคิดว่าพี่น่าจะขอหวาเป็นแฟนให้เร็วกว่านี้เพราะหวาทำให้พี่เป็นคนที่ดีขึ้นกว่าแต่ก่อน""จริงเหรอคะพี่รู้สึกแบบนั้นจริงๆเหรอ""อื้มมม^^""หวานรักพี่ที่สุดเล
แบล็ค..."พ่อขอถามหน่อยได้ไหม""ครับ""แบล็ครักลูกสาวของพ่อจริงๆใช่ไหม เรื่องนี้พ่อว่าจะถามตั้งแต่ครั้งแรกที่เราโทรคุยกันแล้วแต่พอคิดว่าพูดต่อหน้าคงจะดีกว่าที่พ่อถามไม่ใช่อะไรหรอก พ่อน่ะมีลูกสาวเพียงคนเดียวแกเป็นเด็กดีมากๆไม่เคยทำให้พ่อกับแม่ผิดหวังเลย ตอนที่ยิหวาโทรมาสารภาพกับพ่อว่ามีแฟนแล้วตอนนั้นพ่อยอมรับว่าพ่อตกใจมาก ตอนอยู่ที่นี่ก็มีหนุ่มๆแถวนี้มาจีบแต่ยิหวาไม่เคยสนใจใครแกบอกว่าแกไม่อยากมีแฟนแกอยากเรียนสูงๆจะได้มีงานดีๆทำแกชอบพูดกับพ่อแม่เสมอว่าถ้าเรียนจบแล้วจะหางานดีๆทำเงินเดือนเยอะๆ แกจะไม่ให้พ่อกับแม่ลำบากทำนาอีก""ครับเรื่องนี้เธอก็เลยบอกกับผมเหมือนกัน""พอแกบอกกับพ่อว่าแกมีแฟนพ่อก็ไม่ได้ว่าอะไรนะเพราะเข้าใจว่ายิหวาเป็นสาวแล้วการที่ยิหวาจะมีแฟนมีคนรักมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรือเสียหายอะไรแต่พ่อแค่กลัวกลัวว่าแกจะถูกหลอกพ่อกลัวแกจะเสียใจ แบล็คคงไม่ว่าถ้าพ่อจะพูดตรงๆ แบล็คน่ะเป็นคนหน้าตาดีมีฐานะมีชาติตระกูลหาผู้หญิงที่เหมาะสมคู่ควรกันคงหาไม่ได้ไม่ยากส่วน ยิหวาแกเป็นแค่เพียงลูกชาวนาจนๆไม่ได้ร่ำรวยอะไรสมบัติที่พ่อกับแม่มีให้ก็มีแค่ที่นาไม่กี่ไร่ ถ้าเกิดวันหนึ่งแบล็คไปเจอผู้หญิงที่ดี
ดวงยิหวา...."หลังนี้ค่ะบ้านของหวา" ฉันชี้ไปต้องบ้านไม้หลังเล็กๆ ที่ฉันอยู่มาตั้งแต่เกิด ที่ฉันไม่ได้กลับมาเลยสองปีเต็มๆ เพราะต้องทำงานหาเงินซึ่งพ่อกับแม่ก็เข้าใจ พี่แบล็คขับรถเข้าไปจอดตรงใต้ต้นมะขามต้นใหญ่ที่ปลูกอยู่หน้าบ้าน คือบ้านของฉันมันไม่ได้มีรั้วรอบขอบชิดซึ่งละแวกบ้านก็เป็นญาติพี่น้องกันทั้งนั้นทุกคนในหมู่บ้านอยู่กันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัยช่วยเหลือกันมาตลอดมีอะไรก็แบ่งปันกัน บอกได้เลยว่าถ้ามาอยู่ที่นี่ถึงไม่มีเงินสักบาทก็อยู่ได้เพราะทุกบ้านมีที่นาเป็นของตัวเองมีข้าวกินตลอดทั้งปีไม่ต้องไปซื้อให้เปลืองเงิน ถ้าหมดหน้าทำนาก็มาปลูกพืชผักสวนครัวเลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่เลี้ยงปลาเลี้ยงหมู ทำให้ไม่ต้องกลัวว่าจะอดพอลงจากรถพี่แบล็คก็ยืนมองดูบ้านของฉันเขายืนนิ่งไปพูดไม่จาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่จนฉันกลัวว่าเขาจะรับไม่ได้หรือเปล่า"พี่แบล็คอยู่ได้ไหมคะ" คือเราจะอยู่กันที่นี่สามวันค่ะฉันกลัวว่าเขาจะอยู่ไม่ได้ถึงเขาจะพูดก่อนมาว่าอยู่ได้แต่เพราะเขายังไม่ได้มาเห็นสถานที่จริงเขาพูดได้"ถ้าพี่แบล็คอยู่ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะคะหวาเข้าใจพี่จะไปพักในโรงแรมในเมืองก็ได้นะคะ" ฉันพูดอย่างรู้สึกผิดเพราะคิดว่าเขาคงทำ
ดวงยิหวา...."อ่าาาาาา" เขาแหงนหน้าขึ้นมองด้านบนมือของเขาก็สาวเจ้าท่อนเอ็นที่มันมีน้ำสีขาวพุ่งออกมาร่างกายเขาเกร็งไปหมดจนฉันรู้สึกได้ แล้วฉันก็ตัดสินใจทำอะไรบางอย่างที่ไม่คิดว่าตัวเองจะทำ ฉันขยับตัวลุกขึ้นนั่งคุกเข่าอยู่ตรงกลางหว่างขาของพี่แบล็คฉันเอามือจับเจ้าท่อนเอ็นของเขาพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองหน้าพี่แบล็คที่ก้มหน้าลงมามองฉันพอดีด้วยแววตาสงสัยว่าฉันจะทำอะไร"หวาอยาก..กิน""หื้มมม""หวาอยากกินของพี่แบล็ค""ทำเป็นเหรอ""อื้ออออ ไม่เป็นแต่อยากทำ" ฉันส่ายหน้าพร้อมกับบอกกับเขาว่าฉันทำไม่เป็นแต่ฉันก็อยากลองทำให้เขาเพราะฉันรู้ว่าผู้ชายชอบให้คู่รักทำให้ตัวเอง ก็เหมือนที่เขาเคยทำให้ฉันนั่นแล่ะฉันมีความสุขมากเวลาที่พี่แบล็คทำฉันก็เลยอยากทำให้เขามีความสุขบ้าง"พี่แบล็คสอนหน่อยค่ะ" ฉันบอกเขาเสียงอ้อนๆ ถ้าฉันอยากให้เขารักเขาหลงฉันมากๆ ฉันก็ต้องทำทุกอย่างให้เป็นทำให้เขาพอใจ เรื่องแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องน่าอายมันเป็นเรื่องปกติธรรมชาติของคู่รักแบล็ค...บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก"ซี๊ดดดดด อื่มมมม อ่าาาา แบบนั้นครับที่รัก ซี๊ดดดด เสียวอ่าาา หวา หงาของพี่"บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ อ๊อก อ๊อก อ๊
แบล็ค....ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ผมกระแทกท่อนเอ็นใส่ร่องรักของคนใต้ร่าง แม้ว่าผมจะพยายามไม่ทำรุนแรงแต่ก็ห้ามใจไม่ไหวยิหวาทำผมคลั่งควบคุมสติตัวเองไม่อยู่"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พี่แบล็ค ฮืออพี่แบล็คขาาาา หวาเสียวมาก ฮือออออ" "อ่าาา พี่ก็เสียวเหมือนกัน หวาจ๋า อ่าาาาา""อ๊าาา พี่แบล็คขา พี่แบล็ค ฮืออออหวาจะไม่ไหวหวาจะเสร็จ""เสร็จเลยครับ เสร็จเลย"ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ พอหวาบอกจะเสร็จผมก็เร่งความเร็วเพื่อให้เธอไปถึงฝั่งฝัน ส่วนผมยังอีกยาวไกล"กรี๊ดดดดดดด" ยิหวาร้องออกมาร่างกายเธอกระตุกเกร็งก่อนจะปลดปล่อยความต้องการ ผมไม่รอช้าถอดท่อนเอ็นออกมาแล้วก้มลงไปดื่มกินน้ำหวานแสนอร่อยแผล่บ แผล่บ แผล่บ จ๊วบ จ๊วบ"ฮือออ พี่แบล็คอย่าเลียแบบนั้นหวาเสียวอีกแล้ว ฮือออ หวาต้องการพี่แบล็ค ฮือออพี่แบล็คขาาา" แค่เธอบอกต้องการผมก็รีบขยับร่างกายขึ้นมาแล้วจับท่อนเอ็นสอดใม่เข้าไปอีกรอบ"ซี๊ดดด อ่าา แน่นชิบ" น้องสาวของยิหวาแน่นมากจนท่อนเอ็นของผมปวดไปหมด จากนั้นผมก็จับขาเธอให้อ้ากว้างแล้วกระแทกท่อนเอ็นแบบเข้าสุดออกสุด ผมทำรุนแรงแค่ไหนยิหวาก็รับได้ และไม่ว่าผมจะจับเธอพลิกแพลงตะแคงท่าไหนเธอก็รับได้หมดผมกับเธอเราคงเกิดมาเพื่