Share

ผิดหวัง

last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-07 02:01:35

กลุ่มลูกสมุนที่ไปตามหาแม่ระย้าแก้วตามข่าวที่ ไอ้ฟักและไอ้ดำได้มาจากบ้านของพระพราย แลจะเป็นกลลวง

หากด้วยว่ามิมีผู้ใดเคยเห็นหน้าตาของพ่อพระพรายเลยแม้แต่ผู้เดียว เมืองโคราชนั้นใหญ่โตยิ่งนัก หาอยู่เกือบแรมเดือน ก็ยังไม่พบแม้แต่ปลายเส้นผมของแม่ระย้าแก้ว

"พี่สิงห์ไอ้พวกนั้นส่งข่าวมา น่าจักเป็นกลลวงแล้วหนา เพราะมิมีผู้ใดรู้จักรือเคยเห็นหน้าค่าตาของคุณพระพรายแลแม่ระย้าแก้ว ผ่านมาทางนั้นเลย"ไอ้ดำกับไอ้ฟักที่ได้สารจากม้าเร็ว

ไอ้สิงห์ถึงกับทรุดนั่งลง มันรู้สึกมืดแปดด้านความหวังริบหรี่เกินกว่าจะเจอนางแล้วรือ หัวใจของมันเต้นรำส่ำระสาย เมื่อได้ความว่ามิมีแม้แต่เงาของ ระย้าแก้ว

คนบนเรือนของระย้าแก้วเอง ก็จงรักภักดีเกินกว่าจะปริปากพูด เรื่องราวของนาง สิ่งที่ไอ้สิงห์กังวลคือเพียงอยากรู้ ว่าระย้าแก้วยังมีชีวิตอยู่รือไม่ เหตุใดคนบนเรือน จึงมิพูดเลยว่านางยังอยู่หรือตาย หรือไปที่ใดตามที่กล่าวอ้าง

"ไอ้ดำมึงจงสืบหาต่อไป กูเพียงอยากรู้ว่านางมิได้ล้มหายตายจาก กูจักไปหากคนบนเรือนเค้นให้พูดความจริง ว่านางเพียงจากไปที่หัวเมืองอื่น

กูก็จะคอยนางจนกว่าจะกลั
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • หลงกลิ่นลีลาวดี   เหยียบสุพรรณ

    เรือสำเภาแล่นผ่านหลายคุ้งน้ำ จนตัดเข้าแม่น้ำ ท่าจีนและใกล้ถึงตัวเมืองสุพรรณอีกไม่กี่เพลาแล้ว ระย้าแก้วจักได้เหยียบบ้าน ที่ตัวเองจากมานานแสนนานเหลือเกิน นางคิดถึงพ่อและแม่เป็นที่สุด "พี่แตงดูนี่สิ ภูเขาลูกใหญ่โตเชียว น้องคิดถึงคุณพ่อกับคุณแม่ที่สุดเลย"ระย้าแก้วพูดกับอีแตงด้วยรอยยิ้ม "บ่าวก็คิดถึงเรือนที่สุพรรณเป็นที่สุดเจ้าค่ะ" "แหม สองสาวพากันคิดถึงเรือนและมิคิดถึงพี่รือ พี่ก็อยากจักไปเที่ยวเมืองสุพรรณเช่นกันหนา"พิกุลที่เดินเปลี่ยนเสื้อผ้าใส่สไบมาอย่างสวยงาม "โอ้โห...พี่พิกุลแต่งตัวสวยเช่นนี้ น้องจะต้องรีบไปผัดผ้าเปลี่ยนเสียที ประเดี๋ยวจักสวยน้อยกว่าพี่พิกุล" พูดจบระย้าแก้วจึงรีบไปหยิบสไบสีชมพูสวยสดงดงามที่ได้เตรียมเอาไว้ นางจะเปลี่ยนให้สวยที่สุดเพื่อให้บิดากับมารดาได้เห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวนาง "พี่แตงเข้ามาช่วยข้าผัดผ้าหน่อยเถิด ข้าติดสไบด้านหลังมิถึง"เสียระย้าแก้วดังมาจากในห้อง "เจ้าข้า บ่าวไปเดี๋ยวนี้แหละเจ้าค่ะคุณหนู" ผ่านไปเพียงครึ่งชั่วยาม สองสาวก็ออกมางามพร

  • หลงกลิ่นลีลาวดี   ล่องสำเภากลับสุพรรณบุรี

    "ข้าไหว้จ้ะพี่สิงห์ ข้าชื่อชบาอายุ 18 ปีแล้ว บ้านอยู่ทางคุ้งน้ำเหนือ แม่ของพี่ไปทาบทามข้ามาเพื่อดูตัวกับพี่ หากเราตกลงปลงใจกันได้ก็จะได้หาฤกษ์ยามเพื่อแต่งงานกันเจ้าค่ะ"ชบาเด็กสาวบ้านที่เลยคุ้งน้ำเหนือไปเป็นเด็กที่หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก "เจ้ากลับไปเสียเถิด ข้ามิต้องการการงานแต่งงานใดๆ ทั้งสิ้น ข้าต้องขอโทษเอ็งด้วย ที่ทำให้เอ็งเสียเวลา"ไอ้สิงห์บัดนี้กลายเป็นคนสุขุมลุ่มลึก แม้คำพูดคำจาจะน้อยคำ แต่มันก็ยังคงพูดบ้าง แต่ดูเหมือนแม่สาวชบาจะแก่นแก้วไม่น้อยเดินชม้อยชม้ายชายตา ให้ท่าไอ้สิงห์เต็มที่ไอ้สิงห์ที่ขึ้นชื่อเรื่องรูปงามสาว ๆ สตรีนางใดก็หมายปองแถมยังมีฐานะที่ร่ำรวยมิแพ้ชายใด ไม่ว่าการตีรำฟันดาบไอ้สิงห์ก็ไม่เคยแพ้ผู้ใดแถมยังเป็นลูกหัวหน้าหมู่บ้านมีหรือ ว่านางชบาจะปล่อยไอ้สิงห์ไปง่าย ๆ "แต่ว่าข้าอยากเป็นเมียของพี่หนา ข้าถูกใจพี่มิใช่น้อย ส่วนแม่ของเราทั้งสอง ก็ต่างคนต่างก็ถูกใจเราทั้งคู่ เหตุใดพี่จึงมิมองข้าเล่า ข้าจักทำให้พี่มีความสุข" เด็กชบาที่ดูแก่นแก้ว และแก่แดดเกินวัยเสียเหลือเกินยิ่งทำให้ไอ้สิงห์รู้สึกรังเกียจขึ

  • หลงกลิ่นลีลาวดี   เตรียมกลับสุพรรณบุรี

    เช้าวันถัดมาเป็นวันที่ระย้าแก้ว มาหาแม่พิกุลที่เรือนเพื่อเตรียมตัวช่วยแม่พิกุล ในการออกเดินทางไปเที่ยวเมืองสุพรรณ กับตนเองและพระพราย"พี่พิกุลเจ้าขา ดูชุดที่น้องเตรียมให้พี่พิกุลสิเจ้าคะน้องเลือกเองกับมือเลยหนา สไบสีชมพูห่มกับผ้าสีน้ำตาลรากไม้ สวยงามยิ่งนักเจ้าค่ะ" ระย้าแก้วบอกกับแม่พิกุลพี่สาวสุดที่รักของตน"แม่ระย้าแก้วเป็นคนช่างเลือก พิถีพิถันเสียจริงหนาสวยสมกับที่แม่เลือกให้กับพี่""คุณที่เจ้าขา น้องเตรียมชุดสำหรับปลอมเป็นชายเอาไว้ให้เราได้ใส่เดินทาง ตอนไปสุพรรณบุรีด้วยเจ้าคะเดี๋ยวไปถึงสุพรรณ น้องจะพาคุณพี่ไปเดินชมตลาดให้ทั่วเลยเจ้าคะ""แต่น้องมิรู้ว่า ที่ตลาดจักมีอันใดเปลี่ยนไปมากเพียงใด เพราะน้องเองก็จากบ้านมาก็สี่ปีกว่าแล้ว"ระย้าแก้วพูดเป็นต่อยหอย แม่พิกุลถึงเอ็นดูระย้าแก้วเป็นนักหนา"อีแตงแล้วมึงเล่า เลือกชุดอันใดสีอันใดที่จะใส่เดินทาง"แม่พิกุลหันไปถามบ่าวคนสนิทของน้องสาวสุดที่รัก"บ่าวใส่สีอันใดก็ได้เจ้าค่ะ แล้วแต่คุณหนูระย้าแก้วจักเลือกให้บ่าวเลยเจ้าค่ะ""แหมมึงเนี่ย ตามใจนายเสียเหลือเกินหนา พี่ล่ะ

  • หลงกลิ่นลีลาวดี   ความสวยเป็นเหตุ

    ระย้าแก้วที่มีแผนจะต้องกลับไปเยี่ยมพ่อและแม่ที่เมืองสุพรรณ จึงได้พูดคุยกับพระพรายและพิกุลรอบนี้พระพรายจะเดินทางมากับระย้าแก้วและแม่พิกุลจะตามมาเที่ยวที่เมืองสุพรรณด้วย "พี่พระพรายเจ้าขา อีกสัก 2-3 เพลาหากพี่ภูผาดีขึ้น น้องจักต้องออกเดินทาง กลับสุพรรณเสียทีหนาเจ้าคะ น้องก็จากบ้านมาหลายปี ป่านนี้มิรู้พ่อและแม่ลืมหน้าลูกสาวเช่นข้าแล้วหรือยังระยาแก้วทำพูดทีเล่นทีจริงกับพระพราย "ผู้ใดจักกล้าลืมหน้าแม่บุษบาแห่ง เมืองสุพรรณได้เล่า บัดนี้โตเป็นสาวเต็มตัวสวยสะพรั่งยิ่งกว่าอัปสราเสียอีก" "หากน้องสวยถึงเพียงนั้น ป่านนี้น้องคงมีคู่หมายแล้วแหละเจ้าค่ะ ไม่อยู่ไร้คู่อยู่เป็นเพื่อนพี่แตงเหมือนทุกวันนี้ดอก"ระย้าแก้วถึงกับหัวเราะคิกคัก "เจ้าแน่ใจรือ พี่เห็นตัวเจ้านั้นหัวกระไดมิแห้งเลยหนา ผู้ไข้แต่ละคนมาบางคนก็มิได้ไข้ แต่กลับมาจีบเจ้ามากกว่า พี่เห็นขนมจีบเต็มโรงหมอเลย" "แหม ไปแอบดูน้องทำงานมาหรือเจ้าคะ รืออยากจักมาตรวจผู้ไข้เป็นเพื่อนน้องดีล่ะเจ้าคะ" "เอาเถอะพี่ไม่เถียงเจ้าแล้ว เถียงไปพี่ก็ไม่เคยชนะเจ้าดอกแม่ระย้าแก้ว "แล้วนี่น้องจะออกเดินทางเมื่อใด พี่จักได้ไปเป็นเพื่อนน้อง แลแม่พิกุลก็จะเดินทาง

  • หลงกลิ่นลีลาวดี   ระยาแก้วจอมซน

    "แม่ระย้าแก้ว เจ้าเอาผู้ใดมาที่เรือนหนา น้องจักเอาผู้ไข้ทุกคน มาอยู่ที่เรือนมิได้"พระพรายหันไปเอ็ดน้องสาวคนสวย ที่ไม่ว่าผู้ไข้จะเป็นผู้ใดนางก็มักจะหิ้วเอากลับมาที่เรือนอยู่เป็นประจำ"โถ่..คุณพี่เจ้าขา พ่อภูผานั้นไม่มีที่ไปไร้ญาติขาดมิตรจักให้น้องทำเยี่ยงไรเล่าเจ้าคะ"ระย้าแก้วไปกอดแขนกอดขาผู้เป็นพี่ชายสุดที่รัก"เจ้ามิต้องมาทำหน้า ทำตาออดอ้อนออเซาะพี่ดอกคอยดูเถิด หากกลับเมืองสุพรรณ พี่จักไปฟ้องคุณลุงคุณป้า ว่าเจ้าเอาแต่ทำงานทำการเป็นว่าเล่น แลยังพาผู้ไข้มากหน้าหลายตา เข้ามาเต็มเรือนไปเสียหมด" พระพรายหันไปทำท่าทางขู่น้องสาว"พี่พระพรายสุดที่รักของน้อง หากพี่มิเมตตา น้องจะทำเช่นไรเล่าเจ้าค่ะ ดูสิผู้ไข้เดินก็แทบจะมิได้อยู่แล้ว ข้าหามลงเขามาถือว่าทำบุญใหญ่เถิดหนา"ระย้าแก้วทำน้ำเสียงออดอ้อนออเซาะอย่างสุดฤทธิ์"ก็ได้ ก็ได้แล้วแต่เจ้าเถิด พี่เคยขัดใจเจ้าได้รือ แต่หากมันหายดี น้องจักต้องให้มันไปอยู่ที่อื่นหนา" พระพรายกลับหันมายื่นข้อเสนอให้กับระย้าแก้วไอ้ภูผาที่ได้ยินเช่นนั้นจึงได้ยกมือไหว้พระพรายพร้อมกับพูดสิ่งที่ตนอยากจะบอก"ท่านพระพายขอรับ ข้านี้เป็นคนชัยนาทมีบ้านหลังนึงมิใหญ่โต

  • หลงกลิ่นลีลาวดี   ผู้ติดตามคนใหม่

    ระย้าแก้วที่เห็นอาการของภูผา ในเช้าวันถัดมาดีขึ้นเป็นกองแล้ว เริ่มขยับร่างกายได้นิดหน่อย จึงได้วางแผนจะผู้ติดตามคนใหม่เขา เพราะหากอยู่นานกว่านี้ ยาที่มีในย่ามก็จะหมด และอาจทำให้ภูผาอาการทรุดหนักได้"พี่ภูผาข้าขอเรียกพี่ว่าพี่ เถอะหากด้วยพี่อายุมากกว่าข้าหลายปีโข"ระย้าแก้วให้ความเคารพกับทุกคนทุกชนชั้น"ขอบน้ำใจที่ แม่เคารพพี่"ภูผาลุกขึ้นนั่งให้ระย้าแก้วเปลี่ยนผ้าพันแผล สายตาก็จ้องมองใบหน้าสวยมิวางตา"วันนี้พี่จักเดินลงเขากับข้าไหวรือไม่ หากใกล้ทางมิชันมาก ข้าจักให้บ่าวไพร่ผู้ชาย หามพี่ลงจากเขาหนาแผลจะได้มิฉีก""มิต้องห่วงพี่ดอกแม่ระย้าแก้ว พี่จักมิเป็นภาระให้กับแม่เป็นแน่แท้"ไอ้ภูผาพยายามอดกลั้นและเข้มแข็งเพื่อให้ระย้าแก้วได้ลงเขาได้ทันเวลาก่อนพลบค่ำ"หากพี่มิไหว พี่มิต้องฝืนร่างกายดอกหนา เดี๋ยวมันจะบวมช้ำอีกครา ข้ามิอยากนั่งเฝ้าไข้พี่อีกดอก" ระย้าแก้วแสร้งพูดแล้วหัวเราะ"ข้าสัญญา หากข้ามิไหว ข้าจักบอกเอ็งเป็นคนแรกแลมิทำตัวให้เอ็งจักต้องเป็นห่วงหน้าพะวงหลังเป็นอันขาด""ถ้าพี่รับปากข้าเช่นนี้ อีกครึ่งชั่วยามเราเก็บของเ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status