Share

บทที่ 639

Penulis: จิ้งซิง
สิบวันต่อมา...

จากจวนเจิ้นกั๋วกง

เวินเยวี่ยสวมชุดเจ้าสาวสีแดงสด นั่งบนเกี้ยวเล็ก ๆ ที่จวนจงหย่งโหวส่งมารับนางก่อนหน้านี้อย่างคับข้องใจ

ชุยเส้าเจ๋อไม่ได้มาด้วย

เพราะขณะนี้เขากำลังถูกเวินหย่าลี่ควบคุมตัวอยู่ในจวน

“ก็แค่การแต่งฮูหยินรองเท่านั้น ถ้าเจ้าไป จวนเจิ้นกั๋วกงจะมีหน้ามีตา แต่จวนจงหย่งโหวของเราจะจบสิ้นเพราะเด็กโง่อย่างเจ้า”

เวินหย่าลี่ใช้นิ้วจิ้มหน้าผากของชุยเส้าเจ๋อ พูดจ้ำจี้จ้ำไช

ชุยเส้าเจ๋อเม้มริมฝีปาก “อันที่จริงก็เป็นครอบครัวของท่านลุง ให้ท่านลุงมีหน้ามีตาจะเป็นไรไป ญาติมิตรกันทั้งนั้น และต่อไปก็จะสนิทกันมากขึ้นจากการดองกัน ท่านแม่แบ่งแยกชัดเจนขนาดนั้นเพื่ออะไร”

“เจ้านี่สั่งสอนไม่จำจริง ๆ!”

เวินหย่าลี่ข่มความโกรธเอาไว้มากมายตั้งแต่ตื่นนอนตอนเช้า “เจ้าลืมตอนที่ขาข้างนี้ของเจ้าถูกตีจนหักไปแล้ว ลุงของเจ้าไม่ได้นึกถึงความเป็นญาติมิตรแม้แต่น้อย!”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ชุยเส้าเจ๋อก็ไม่กล้าพูดต่อทันที

ต้องรู้ก่อนว่าตอนแรกเมื่อแม่ของเขารู้ว่าขาของเขาถูกลุงตีจนหัก ก็ร้องไห้หนักมากจนหัวใจแทบสลาย ทั้งร้องไห้และด่าทออยู่ในบ้าน ถึงขั้นสลบไสลไปหนึ่งวันหนึ่งคืนกว่าจะฟื้นขึ้นมา

ตั
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1209

    “มีเรื่องอะไรหรือ?”หลานซื่อหรี่ตาลงเล็กน้อย น้ำเสียงราบเรียบสือเซี่ยวประสานมือคารวะกล่าวว่า “เสินอ๋องมีคำสั่งให้ข้าน้อยมาแจ้งแก่คุณชายอู๋โยวว่า ตอนงานเลี้ยงได้เห็นหน้าตาของคุณชายอู๋โยว ตอนนั้นเสินอ๋องก็รู้สึกคุ้นตายิ่งนัก เพียงแต่นึกไม่ออก ภายหลังเสินอ๋องกลับถึงตำหนักเสินอ๋อง จึงนึกขึ้นได้ว่าเมื่อสองวันก่อนเพิ่งจะได้พบคนผู้หนึ่งที่มีหน้าตาเหมือนกับคุณชายอู๋โยวไม่มีผิด คนผู้นี้กำลังอยู่ที่ตำหนักเสินอ๋อง”หากไม่ได้ยินประโยคก่อนหน้าที่ว่า ‘เมื่อสองวันก่อน’ หลานซื่อก็อาจจะเผลอคิดไปเองว่าอีกฝ่ายกำลังพูดถึงเวินเฉวียนเซิ่งแต่เวินเฉวียนเซิ่งเพิ่งจะเข้ามาในเมืองหินดำวันนี้เองเวินเยวี่ยแม้จะคล้ายนางอยู่บ้าง แต่ก็เพิ่งจะถูกส่งตัวไปถึงเอ้อถานหลัววันนี้เช่นกันส่วนเวินฉางอวิ้นกับเวินจื่อเยวี่ยยิ่งไม่ต้องพูดถึงนอกจากคนพวกนี้แล้ว ยังจะมีใครหน้าตาเหมือนนางได้อีก?คงไม่ใช่ว่าเสินอ๋องผู้เฒ่าจงใจพูดเช่นนี้หรอกกระมัง?คิดจะหลอกให้นางหลงกลหรือ?ไม่ใช่ ช้าก่อน!หลานซื่อพลันนึกอะไรขึ้นได้ ดวงตาเบิกกว้างอย่างฉับพลัน ในใจพลันตื่นตระหนกหรือว่า...จะเป็นเขา?นางมองสือเซี่ยวที่อยู่ฝั่งตรงข้าม พล

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1208

    “ฆ่าเลยไหม?”พอเป่ยเฉินหยวนเห็นกลุ่มคนที่ขวางทางอยู่ แววตาก็เย็นเยียบลงในชั่วพริบตา กลิ่นอายสังหารแผ่ซ่านไปทั่วร่างเกาหยางและกองทัพธงดำที่อยู่ด้านหลังเขาก็เช่นกัน แต่ละคนเตรียมพร้อมรอฟังคำสั่งแล้วเห็นได้ชัดว่าขอเพียงหลานซื่อพยักหน้า เป่ยเฉินหยวนรวมถึงเกาหยางกับพวกจะพุ่งเข้าไปทันที สังหารชาวต่างเผ่าที่ขวางหน้าประตูเมืองเหล่านั้นทั้งหมดให้สิ้นซากนิ้วมือของหลานซื่อขยับเล็กน้อย แมลงพิษจำนวนไม่น้อยในมุมมืดก็เข้าไปตรวจสอบสถานการณ์หน้าประตูเมืองอย่างละเอียดกองทหารยอดฝีมือชาวต่างเผ่าสองร้อยนาย รวมถึงปรามาจารย์กู่อีกสามคนจำนวนไม่น้อยเลยแต่ว่า ไม่ถือว่ารับมือยากบุกฝ่าออกไปตรง ๆ พวกเขาก็สามารถตีฝ่าออกจากเมืองไปได้เมื่อคิดได้ดังนี้ หลานซื่อกำลังจะพยักหน้า “เช่นนั้นก็...” ฆ่าคำว่าฆ่ายังไม่ทันหลุดออกจากปาก ด้านหลังพลันมีเสียงกีบม้าวิ่งห้อดังเข้ามาหลายเสียงมีคนมาอีกแล้วหลานซื่อกับพวกหันกลับไปมอง ผู้มาใหม่ทั้งสามล้วนสวมชุดเกราะองครักษ์ของตำหนักเสินอ๋อง สวมหน้ากากอันเย็นเยียบบนใบหน้า ควบม้าพุ่งมาถึงหน้าประตูเมือง หัวหน้าองครักษ์ของเสินอ๋องปรายตามองกองทหารหน้าประตูเมืองแวบหนึ่ง จา

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1207

    เวินเฉวียนเซิ่งกับพวกหายตัวไปแล้วหลังจากเอ้อถานหลัวออกจากจวนอ๋องของปาถูเอ่อร์ คนที่เป่ยเฉินหยวนส่งไปจับตาดูเวินเฉวียนเซิ่งและชางชิงหลานที่โรงเตี๊ยมก็กลับมาอย่างรีบร้อน แล้วแจ้งข่าวนี้ให้ทราบหลานซื่อชะงักไปครู่หนึ่ง สั่งให้อวิ่นซิงตรวจสอบทันทีกลับพบว่าเหล่าแมลงพิษที่นางส่งไปจับตาดูทางฝั่งโรงเตี๊ยมเช่นเดียวกันล้วนถูกวางยาจนสลบเหมือดทั้งหมด!และนึกไม่ถึงว่านางไม่ได้สังเกตเลยสักนิด!“น่าจะเป็นวิธีการที่ใช้จัดการกับฝูงแมลงของท่านโดยเฉพาะ”เพราะอย่างไรเสียเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกก็รู้เรื่องฝูงแมลงของนางมานานแล้ว ทั้งยังเคยเห็นความเก่งกาจของฝูงแมลงเหล่านี้ ต่อให้คาดเดามาไม่ถึงตัวนาง ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เตรียมการป้องกันเลยเพียงแต่เป่ยเฉินหยวนก็นึกไม่ถึงว่า หลังจากเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกเข้าเมืองมา ภายใต้การจับตามองทั้งจากคนของเขาและฝูงแมลงของอู๋โยว ยังสามารถตบตาได้อย่างไม่น่าเชื่อวิธีการเช่นนี้ไม่ใช่ของเวินเฉวียนเซิ่ง และภายในเวลาอันสั้นเขาก็ไม่มีทางเรียนรู้ได้ทันดังนั้นจึงเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวว่ามาจากฝีมือของอ๋องชางชางชิงหลาน หรือไม่ก็น้องสาวผู้นั้นของเขา“เข้ามาในเมืองหินดำ แ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1206

    หลานซื่อในเวลานี้ย่อมไม่ปล่อยให้นางทำอะไรเวินเยวี่ยหลังจากนี้นางไม่สน แต่ตอนนี้นางต้องแลกตัวเสี่ยวหานกลับมาก่อน“คนที่ท่านต้องการก็อยู่ที่นี่แล้ว คนของข้าอยู่ที่ไหน?”เอ้อถานหลัวเห็นหลานซื่อจับคนมาได้แล้วจริง ๆ รอยยิ้มบนใบหน้าชราก็ดูชัดเจนขึ้นมาอีกหลายส่วน“ออกจากประตูเมืองไปทางทิศตะวันออกสิบลี้ ในป่าต้องห้ามแห่งนั้นมีถ้ำอยู่แห่งหนึ่ง สาวใช้ของท่านอยู่ในนั้น”เขาพูดจบแล้ว แต่หลานซื่อก็ไม่ได้ส่งตัวเวินเยวี่ยให้เขาในทันทีแต่กลับสั่งการแมลงพิษทั้งหมดที่นางทิ้งไว้นอกเมืองโดยตรง ให้มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกเพื่อค้นหาตามสถานที่ที่เอ้อถานหลัวบอกในทันทีไม่นานนัก หลานซื่อก็ใช้เท้าเตะเวินเยวี่ยที่อยู่บนพื้นส่งไปให้“เอาไปเถอะ”เห็นได้ชัดว่า หาคนเจอแล้วเอ้อถานหลัวเลิกคิ้ว มองหลานซื่อด้วยรอยยิ้มกริ่ม “เป็นอย่างที่คิด คนอื่นต่างบอกว่าข้างกายธิดาศักดิ์สิทธิ์ซุกซ่อนปรมาจารย์กู่ที่เก่งกาจมากไว้คนหนึ่ง แต่ในสายตาอาตมา ข้างกายธิดาศักดิ์สิทธิ์คงไม่มีปรมาจารย์กู่อะไรอยู่หรอก ปรมาจารย์กู่เก่งกาจที่กล่าวขานกันผู้นั้นเห็นได้ชัดว่าก็คือตัวธิดาศักดิ์สิทธิ์เองกระมัง?”หลานซื่อที่ได้ยินคำพูดนี้กลับ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1205

    “เสี่ยวหานอยู่ที่ไหน?”หลานซื่อไม่อยากเสียเวลากับเอ้อถานหลัวมากเกินไป ดังนั้นพอมาถึงจึงเอ่ยถามตรง ๆใบหน้าชราของเอ้อถานหลัวประดับด้วยรอยยิ้มที่สุขุมเยือกเย็นดูมีเมตตาอยู่พอประมาณ พอเอ่ยปากก็เปิดเผยฐานะของหลานซื่อทันที “ธิดาศักดิ์สิทธิ์ไม่ต้องกังวล แม่นางน้อยนั่นอยู่นอกเมืองหินดำ ขอเพียงอาตมาได้เห็นของที่อาตมาต้องการ ย่อมบอกสถานที่กับท่านเอง”ทันทีที่คำว่า ‘ธิดาศักดิ์สิทธิ์’ สี่คำนี้หลุดออกมา ไม่ใช่แค่ปาถูเอ่อร์ แม้แต่ไป๋เยวี่ยโหรวที่เพิ่งส่งคนออกไปแล้วกลับเข้ามาก็ยังตกตะลึงเบิกตากว้างในทันใดธิดาศักดิ์สิทธิ์?พวกเขารู้ว่าหลานซื่อเป็นสตรี แต่ธิดาศักดิ์สิทธิ์นี้คือฐานะอะไรกัน?ไป๋เยวี่ยโหรวลองตรึกตรองอย่างถี่ถ้วนถึงข่าวเกี่ยวกับต้าหมิงที่ให้คนไปสืบมาคร่าว ๆ ก่อนหน้านี้ช่วงที่พวกเขาเตรียมตัวไปต้าหมิงในนั้นดูเหมือนจะพูดถึงว่าเมื่อปีก่อนต้าหมิงมีธิดาศักดิ์สิทธิ์ฝูหมิงที่ฮ่องเต้ทรงแต่งตั้งด้วยพระองค์เองเพิ่มมาคนหนึ่งหรือว่าคนตรงหน้านี้ก็คือธิดาศักดิ์สิทธิ์ฝูหมิงผู้นั้น?!ถ้าเช่นนั้นหยินเป่ยมีฐานะอะไรอีก?หน้าตาโดดเด่นเช่นนี้ กลิ่นอายไม่ธรรมดา ฝีมือเก่งกาจ ไหนจะผมสีเงินนั่นอีก...

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1204

    “เอาล่ะเจ้ารอง ไหนบอกว่าวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดเจ้าไม่ใช่หรือ พี่ใหญ่เองก็ไม่ได้มามือเปล่า เอ้า นี่ของขวัญวันเกิดให้เจ้า ถือเสียว่าเป็นการไถ่โทษที่พี่ใหญ่ทำลายงานเลี้ยงของเจ้าก็แล้วกัน”“พี่ใหญ่ ท่านยังให้ของขวัญอีกหรือ? ท่านดูท่าทางไม่ต้อนรับพวกเราของเขาสิ คิดจะไล่พวกเราสองพี่น้องออกไปอยู่แล้ว ของขวัญนี้ท่านยังจะให้เขาไปทำไมอีก?”ปาหย่าคิดไม่ถึงว่าปาเก๋อหลู่ยังเตรียมของขวัญมาด้วยเป็นนางที่มามือเปล่าต่อหน้าผู้สืบทอดวิชาควบคุมศพ มีนางเพียงคนเดียวที่ไม่มีของขวัญอะไรมาร่วมงาน แสดงให้เห็นมารยาทของนางทีเดียวเวลานี้ใบหน้าของปาหย่ายังคงแสบร้อน ในใจยิ่งคิดก็ยิ่งไม่สบอารมณ์ทั้งยังอดไม่ได้ที่จะด่าทอปาเก๋อหลู่ในใจอยู่สองสามคำปาถูเอ่อร์เองก็คาดไม่ถึงเช่นเดียวกัน เพราะหลายปีมานี้เขาไม่เคยได้รับความปรารถนาดีจากพี่ชายและน้องสาวเลยแม้แต่น้อย อย่าว่าแต่ของขวัญวันเกิดอะไรเลยเขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในใจไม่ได้อยากรับไว้นักแต่อาจารย์อาที่อยู่ข้าง ๆ ยังอยู่ที่นี่ หากปฏิเสธไปตอนนี้ เกิดภายหลังอาจารย์อาไปพูดกับบิดา เกรงว่าบิดาคงเรียกตัวเขาไปที่ตำหนักเสินอ๋องอีกเขาไปตำหนักเสินอ๋องน่ะไม่เป็นไ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status