เมิ่งฮวาชาตินี้ข้าจะมีความสุขที่สุด

เมิ่งฮวาชาตินี้ข้าจะมีความสุขที่สุด

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-09
โดย:  ต้นไม้แห้งจบแล้ว
ภาษา: Thai
goodnovel12goodnovel
8.9
13 การให้คะแนน. 13 ความคิดเห็น
63บท
7.5Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

นักฆ่าสาวอย่างเธอที่กำลังต่อสู้กับการตามล่าขององค์กร ทว่ารู้ตัวอีกทีก็มาโผล่ที่ไหนไม่รู้

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

บทที่1

Scarlett’s Point of View

“This is for your mother's medical bills.” My dad shoved the money in my hands and snorted bitterly, “but hear me—don't you dare let anyone know what we have planned. Do you understand? If they find out, your mom will suffer far worse than death!”

“Yes, dad…”

He glared at me with disdain, his head shaking vehemently. “You're a fool to keep believing your mom will get better. If I were you, I would just give up—there's no hope because her disease is incurable. You're only setting yourself up for pain.”

"Honey, you can try to influence your illegitimate daughter all you want, but she will never heed your words." My stepmom's voice dripped with condescension. "However, I won't hesitate to use her to our advantage in keeping my daughter from marrying into that arrogant family!"

That’s right.

My dad had arranged me into a marriage with a cold-hearted billionaire, hoping to gain some financial return. It was supposed to be Nadine – my half-sister – but she wasn't willing to sacrifice her freedom.

If I didn't go through with the arrangement, my mother's allowance for medical care would be cut off. After all, my mom had once been the mistress of this wicked man and I was merely the product of their illicit affair.

I gripped the money tightly in my fist, ready to put a stop to their snickering. But before I could do anything, the door creaked open and in stormed my half-sister with her arms full of colorful shopping bags.

With a brisk snap of her bubblegum, she scanned me from my untidy hair down to my worn-out shoes.

A sly grin crept across her face as she let out an airy laugh. “Well, well, well, look who decided to grace us with her presence,” she taunted. “The pathetic beggar shows up again to ask for money just before her wedding day. Is your mother still ailing and in need of cash?”

I inhaled deeply and closed my eyes. ‘Calm down, Scarlett. Don’t let her words get into you.’

"Control your tongue, my girl," dad scolded Nadine sternly, yet his words still sounded gentle and melodious - a voice I had never heard directed at me.

"Don't forget that it was your sister who saved you from this arranged marriage to the Scoville family. With Storm Scoville's notorious reputation, you'll be nothing but a puppet in his hands. I'm sure you can't handle him."

'And you think I can?' I wondered, aghast.

How could my father abandon me like this, trading me away for his other child? I was his own flesh and blood too- how could he not remember that!

Storm Scoville is the billionaire I will marry. Words and rumors tell he was a cruel, unyielding, and calculating individual; one who wouldn't think twice about displaying his fury, no matter to whom you may be related, be it family, friends, or even his own partner...

That was the crux of why Gladdy, my stepmother, chose to send me off as the bride instead of Nadine.

They had contrived a way to make it appear that I was the legitimate daughter, and she was the illegitimate one. They made it looked like he was a good father, taking care both of his daughters.

"Whatever, I'm not thanking her for it! This is a win-win situation for everyone. She gets to sleep in a soft bed, eating good meals and bathing in an expensive bathroom," Nadine snapped, rolling her eyes and folding her arms across her chest.

"Your daughter is right, honey! She will finally experience a good life," Gladdy added.

Nadine moved closer towards me and whispered menacingly into my ear, “Besides, rumor has it that Storm is a real virtuoso when it comes to sex. Who knows how easily he could get you pregnant? If you conceive his babies, you could kiss your dumpster life goodbye and just take care of his children.”

An inferno of fury consumed me as I shoved her back. I clenched my jaw and barked with icy venom, "Nadine, even if I need the money for my mom's medical bills, I will not stoop to your level. Be grateful that I save your ass."

Her eyes widened as my stepmother suddenly shrieked, "What the hell did you say, bitch?!"

Nadine’s expression morphed to one of fury, and my father met it with a piercing glare.

His voice now contained an air of authority as he spat out, “So you are implying that this marriage only benefits us?! Don’t you understand how much you stand to gain from it?”

"What I earned is but a small fraction of what I shall reap, dad," I retorted. “Unfortunately, I cannot stay for one second longer and make calculations, so I must take my leave now.”

"Come back here, Scarlett! How dare you!" my dad screamed.

I walked away from their villa, a weight in my chest. All I could think of was what tomorrow would bring - a life far removed from the one I'd known, different privileges and expectations. I feared what lay ahead, but all I could do was hope that I would survive until my mother recovered.

The following morning, I awoke early to go to my father's villa for the wedding preparation. As I arrived, I was relieved to find that everyone else had already gone ahead of me. Only the makeup artist, designer, and hair stylist were left.

"Are you ready?" the makeup artist asked when she started putting makeup on me.

I fondled my fingers and forced a faint smile. "I'm nervous."

She placed something cool against my eyelids and, reluctantly, I allowed them to shut.

I heard her murmur, "Why? Storm is the ideal husband any woman could dream of. It's a blessing you get to marry him."

The common folk were blind to the harsh reality hidden beneath the façade of that man. Only those hailing from the upper echelons of society could see beyond the mask he wore, revealing his true nature.

Time seemingly flew by as I spent more than three hours preparing.

After what felt like an eternity of meandering through a jumble of emotions, I barely noticed that we had arrived at the church.

My heart raced and my palms became moist, and I could feel the fluttering of hundreds of butterflies in my stomach.

The anxieties had taken hold.

As I stepped out of the car, my legs felt like jelly.

I stood in front of the church's door, two men positioned to open it.

My feet wanted to take me away from that place but I was rooted to the spot, my heart pounding like a drum.

There was no escape now; the church door had opened wide and all I could see were flashes of cameras, rapturous applause from the guests, and at the end of the aisle, stood the man.

He was waiting for me.

แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็นเพิ่มเติม

พลอยทอแสง
พลอยทอแสง
น่าสนุกนะ ต้องลองอ่านก่อน
2025-11-02 21:43:56
0
0
MY1536
MY1536
จบดีค่ะ พระเอกโผล่กลางเรื่อง ตื่นเต้นตอนท้าย
2025-09-08 12:24:10
0
0
Jenny Duangsy
Jenny Duangsy
อ่านมาถึงครึ่งเรื่องละบทพระเอกไม่มีเลย
2025-07-14 19:18:10
0
0
kookai kookooi
kookai kookooi
จบมั้ยเรื่องนี้
2025-07-10 04:14:43
0
0
Zxcvbnmm
Zxcvbnmm
สนุกค่ะเนื้อหาสนุกเพลิดเพลินดีงามค่ะ
2025-06-09 22:13:39
0
0
63
บทที่1
เมิ่งฮวา หญิงสาวอายุ 29 ปี ที่มีอาชีพเป็นนักฆ่าสาว แต่เบื้องหน้าต้องแสร้งทำเป็นลูกสาวที่แสนดีเรียบร้อย เธอต้องเรียนรู้ทุกๆอย่างอยู่เสมอ เพื่อสร้างภาพไม่ว่าจะเป็นแพทย์การรักษา เรียนรู้ภาษาต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องภาษา ฝึกพูดฝึกอ่านฝึกเขียนจนออกมาดี ดนตรี ศิลปะ ศาสตร์ต่างๆ ใครๆ ต่างก็มองว่าเธอนั้นเพรียบพร้อม มีชีวิตที่สุขสบาย มีเงินทองมากมายให้ใช้ แต่นั่นมันก็เป็นแค่ภาพเบื้องหน้าทั้งนั้น ความจริงข้างในใจของเธอนั้นใครจะรู้บ้างว่าเธอนั้นต้องทุกข์ทรมานกับการใช้ชีวิตแบบนี้เพียงใดในทุกๆ วันเมิ่งฮวาจะต้องฝึกฝนเรียนรู้งานต่างๆ เช่น ขี่ม้า ยิงธนู ดาบ กระบี่ มีดสั้นมีดพกต่างๆ ยิงปืน เรียนมวย ยูโด เทควันโด้ การต่อสู้แบบผสมผสาน เรียนวาดรูป เรียนร้องเพลง เรียนการแสดง เรียนกริยามารยาท เรียนดนตรีไม่ว่าจะเป็นไทย สากลต่างๆ แต่นั่นมันก็แค่เบื้องหน้า ส่วนเบื้องหลังของเธอนั้นนอกจากฝึกแล้วเธอยังมีอาชีพนักฆ่าให้กับองค์กรอีกด้วย ที่เธอต้องเรียนรู้ทุกอย่างมากมายขนาดนี้ก็เพื่อที่บางสถาณการณ์เธอนั้นจะต้องปลอมตัวเข้าไปทำภารกิจต่างๆ และเพื่อความแนบเนียน และไม่ให้ใครจับได้เธอจึงต้องลงมือเรียนทุกอย่างจริงๆ ส่วนชีวิ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-03
อ่านเพิ่มเติม
บทที่2
หลังจากที่รู้ตัวว่าได้โผล่มาที่ไหนไม่รู้ อยู่ดีๆ ก็มีเสียงดังขึ้นมาในหัวทำเธอตกใจหัวใจจะวาย!" ระบบได้ทำการย้ายมิติสำเร็จ โปรดยืนยันตัวตน "" ระบบได้ทำการย้ายมิติสำเร็จ โปรดยืนยันตัวตน "" ระบบได้ทำการย้ายมิติสำเร็จ โปรดยืนยันตัวตน "ลงชื่อ จูเมิ่งฮวายืนยันตัวตนสำเร็จ[ยินดีด้วยขอรับ ตอนนี้โฮสได้ยืนยันตัวตนสำเร็จแล้วสามารถเข้าไปในห้วงมิติจิตได้เลยขอรับ]แม้ว่าเธอจะตกใจมากแต่เธอก็ต้องทำใจและทำความเข้าใจกับระบบเนื่องจากเธออ่านนิยายมาเยอะ อีกอย่างมาแบบนี้ก็ดีเธอจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ของเธอให้มีความสุขที่สุด" ที่นี่ที่ไหน "[ที่นี่คือแคว้นฉิน เมืองเสียนหยาง และตอนนี้ที่โฮสอยู่คือป่าอสูร ของหมู่บ้านซานซีขอรับ]" โอ้ นี่ไม่ใช่ว่าฉันทะลุมายุคจีนโบราณหรอกนะ "[จะเรียกว่าแบบนั้นก็ได้ขอรับ แต่ระบบขอแนะนำว่าให้โฮสใช้คำพูดของคนยุคนี้ให้ถูกด้วยขอรับไม่อย่างนั้นอาจจะเกิดปัญหาได้]" อืม ว่าแต่ระบบเจ้ามีชื่อหรือเปล่า? "[ไม่มีขอรับ]" งั้นข้าจะตั้งให้เจ้าเองแล้วกัน อืม… เสี่ยวเปา แล้วกัน "[ขอบคุณขอรับ เสี่ยวเปาชอบมาก]เธอก็พยักหน้าตอบกลับไป แล้วจึงเข้ามิติทันที เมื่อได้เข้ามาในมิติแล้วเธอก็ตะลึงกั
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-03
อ่านเพิ่มเติม
บทที่3
บ้านตระกูลลี่“ มากันแล้วรึ “ ท่านลุงลี่เอ่ยถามทันทีที่เห็นทั้งสองคนเดินมาถึง“ ก็ใช่น่ะสิตาแก่ แล้วนี่เจ้าจะออกไปไหน “ ท่านป้าเอ่ยถามท่านลุงอย่างสงสัยเมื่อเห็นท่านลุงหิ้วตะกร้าสะภายใส่หลังทำท่าเหมือนเตรียมจะออกไปไหน“ ข้าก็กำลังจะออกไปล่าสัตว์น่ะสิ “ในขณะที่ท่านลุงท่านป้าคุยกันเธอก็กวาดสายตาสำรวจภายนอกของบ้านอยู่ บ้านดินธรรมดาจะว่าเก่าก็เก่าแต่ก็ไม่ถือว่าเก่ามาก ส่วนความสะอาดนางก็ถือว่ามีความสะอาด และเป็นระเบียบมาก เธอกวาดสายตาสำรวจไปเรื่อยๆ จนกระทั่งท่านลุงกับท่านป้าคุยกันเสร็จ“ เจ้าก็พานังหนูเมิ่งเข้าบ้านไปก่อนเถอะ “ ท่านลุงรีบเอ่ยบอกท่านป้า“ ได้ๆ ป่ะนางหนูเมิ่งเราเข้าบ้านกันเถอะ”หลังจากพูดจบท่านป้าลี่ก็เดินพาเธอเข้ามาในบ้านของท่านทันที“ บ้านนี้มี2ห้องนอน ป้ากับตาแก่นอนห้องนี้ ส่วนเจ้านอนห้องนี้ก็แล้วกัน ส่วนนี่จะเป็นห้องครัว ห้องโถง ห้องเก็บเสบียงจะอยู่ด้านหลังบ้าน ตอนนี้เจ้าก็นำของเข้าห้องไปเก็บไปพักผ่อนก่อนเถิด ““ เจ้าค่ะท่านป้า “ จูเมิ่งฮวาเอ่ยจบเธอก็เดินเข้าห้อง ห้องที่เธอนอนนั้นไม่เล็กไม่ใหญ่มาก มีขนาดปานกลาง มีเตียงเตาเธอจึงนำที่นอนท็อปเปอร์ออกมาปูทับที่นอนเก่าที่ปูไว้อ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-03
อ่านเพิ่มเติม
บทที่4
หลังจากผ่านมาได้ประมาณ 1 สัปดาห์ ตอนนี้เรื่องอะไรต่างๆ ท่านหัวหน้าหมู่บ้านก็ดำเนินการให้นางจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไม่ว่าจะเป็นการหาช่างหาคนงานมาสร้างบ้านนางก็หาได้แล้ว ซึ่งตอนนี้นางก็กำลังยืนดูคนงานทำการก่อสร้างบ้านให้นางอยู่ นางสร้างบ้านแบบขนาดปานกลางเพราะอยู่เพียงคนเดียว ซึ่งแบบบ้านที่นางได้นั้นก็ได้มาจากเสี่ยวเปาคนดีคนเดิมของนางนั้นเองและในทุกๆ วันเมิ่งฮวาจะต้องแวะมาดูคนงานสร้างบ้าน คอยทำนู้นทำนี่มาแจกคนงาน อย่างเช่นวันนี้นางก็ทำนำมาแจกคนงานให้ดื่มคลายร้อนกันเสียหน่อย จะได้มีแรงสร้างบ้านให้นางเสร็จไวๆ ยิ่งนางเอาใจใส่ มีน้ำใจกับพวกคนงานเท่าไหร่พวกเขาก็ยิ่งอยากตอบแทน แต่ละคนเลยตั้งใจที่จะทำบ้านของนางออกมาให้ดูดีที่สุดหลังจากที่นางคอยดูคนงานสร้างบ้านแล้ว เมิ่งฮวายังขึ้นเขาไปทำกับดักล่าสัตว์บนเขาอีกด้วย ซึ่งนางก็ได้สัตว์กลับบ้านเป็นประจำทุกวัน ทุกวันนี้ชาวบ้านหลายๆ คนก็ต่างอิจฉาท่านลุงกับท่านป้าจนแทบจะกระอักเลือดเพราะนอกจากจะรับนางที่เป็นคนแปลกหน้าที่ดูเหมือนจะเป็นคนหนูร่ำรวยแล้วยังไม่พอ นางยังขึ้นเขาล่าสัตว์เก่งเสียด้วย เก่งกว่าตาแก่ที่บ้านพวกนางเสียอีก ต่างคนก็ต่างคิดกันว่าวันนี้คนที
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-07
อ่านเพิ่มเติม
บทที่5
เมื่อเห็นท่านลุงเข็นรถเข็นออกไปจนลับสายตาแล้ว ท่านป้าก็รีบก้มเก็บตะหลิวที่ตกพื้นแล้วกลับเข้าครัวเพื่อไปทำอาหาร เนื่องจากวันไหนที่ท่านป้าเห็นเมิ่งฮวายุ่งๆ นางก็จะเป็นคนอาสาทำอาหารแทนนางเองยามโหย่ว (17:00-18:59 น.) เมิ่งฮวาที่นั่งปักผ้ากับท่านป้ารอท่านลุงอยู่ในห้องโถง เมื่อได้ยินเสียงประตูท่านป้าก็รีบกระวีกระวาดวางผ้าที่ปักอยู่ลงข้างตัวแล้วลุกขึ้นเดินไปหาท่านลุง จนเมิ่งฮวาอดที่จะเอ่ยขึ้นมาไม่ได้“ท่านป้าทำใจเย็นๆ ก่อนเถิดเจ้าค่ะ” เมื่อได้ยินเมิ่งฮวาพูดท่านป้าก็พยายามยืนสงบสติอารมณ์รอท่านลุงแต่เมื่อเห็นหน้าท่านลุง ท่านป้าก็รีบเอ่ยถาม เหมือนลืมว่าเมื่อครู่ตัวเองพยายามทำใจให้เย็นอยู่ เมิ่งฮวาที่เห็นเช่นนั้นก็อดจะส่ายหัวออกมาอย่างยิ้มๆ ไม่ได้“เป็นอย่างไรบ้างตาแก่ ขายมาได้กี่ตำลึงหรือ”“เจ้าเบาเสียงลงหน่อยเถิดยายแก่ มาๆ มานั่งคุยกันในห้องโถดเถิด” ท่านลุงเอ่ยปราม พร้อมกับเดินนำเข้าไปยังห้องโถงเมื่อเดินมาถึงห้องโถงท่านลุงก็รีบนำถุงเงินออกมาจากอก แล้วเทนำลึงเงินออกมาต่อหน้าทุกคน“นะ… นี่ มากถึงเพียงนี้” เมื่อเห็นกองตำลึงเงินตรงหน้ายายแก่อย่างนางก็แทบจะหัวใจวายตายเสียให้ได้ ตั้งแต่เกิดมานาง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-07
อ่านเพิ่มเติม
บทที่6
รุ่งเช้าวันถัดมา…เมิ่งฮวาตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่หลังจากที่ใช้เวลานอนไปถึง10ชั่วโมง วันนี้นางคิดว่าจะทำอาหารเมนูง่ายๆ นั่นก็คือนำโจ๊กจากในมิติออกมาอุ่น แล้วก็นำซาลาไส้หมูสับออกมานึ่ง แต่กระนั้นกลิ่นอาหารก็ยังส่งกลิ่นหอมฟุ้งลอยตามลมไปทั่วบ้าน ส่งผลทำให้คนที่นอนหลับไหลอยู่ในห้องนอนรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา“วันนี้เจ้าทำอะไรแต่เช้าหรืออาเมิ่ง ส่งกลิ่นหอมไปทั่วบ้าน ปลุกยายแก่เช่นข้าให้ลุกจากที่นอนมาเสียได้” ท่านป้าที่ลุกล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อยแล้ว ก็รีบเดินเข้ามาภายในครัวเพื่อถามไถ่เมิ่งฮวา“วันนี้ข้าทำโจ๊กหมูสับธรรมดา กับซาลาเปาไส้เนื้อเจ้าค่ะท่านป้า” เมิ่งฮวากล่าวตอบ“แล้วนี่ตาแก่ไปไหนเสียเล่า ตื่นขึ้นมาข้าก็ไม่เจอเสียแล้ว”“ข้าเห็นท่านลุงไปหาบน้ำมาเติมตั้งแต่ยามเหม่า (05:00-06:59 น.) แล้วเจ้าค่ะท่านป้า ป่านนี้คงใกล้เสร็จแล้วกระมัง” นางกล่าวบอกท่านป้า เพราะตอนที่นางออกมาจากห้องก็เห็นท่านลุงเหมือนกำลังจะออกไปไหนแต่เช้ามืด นางเลยเอ่ยถาม แล้วได้คำตอบว่ากำลังจะไปหาบน้ำมาเติมใส่โอ่ง“ข้านี่แย่จริงๆ เผลอนอนยาว จนพวกเจ้าลุกขึ้นมาทำงานเสียจนเสร็จหมดแล้ว”“ท่านป้าท่านอย่าคิดมากเลยเจ้าค่ะ งานแค่นี้ข้าทำ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-07
อ่านเพิ่มเติม
บทที่7
หลังจากที่ผ่านมา 1เค่อ [15 นาที] เมิ่งฮวาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความสลดใจเพราะตอนนี้นางยังไม่สามารถตกปลาได้เลยสักตัว ต่างจากตอนแรกที่นางมาพร้อมกับความมั่นใจที่เต็มเปี่ยม …นั่งรอไปรอมานางก็คิดได้ว่าภายในมิติของนางนั้นมีน้ำวารีสวรรค์ นางจะลองนำมาหยดดูสักหน่อยมันจะเป็นเหมือนอย่างที่นางเคยอ่านนิยายเจอมาหรือไม่…พอหยดน้ำวารีสวรรค์ไปไม่ถึงหนึ่งลมหายใจปลาก็พากันแหวกว่ายมาก็ตรงจุดที่นางหนดน้ำลงไป แม้คราแรกที่เห็นเมิ่งฮวาจะตกใจมากแต่นางก็ไม่รอช้ารีบนำกระป๋องช้อนปลาที่ว่ายกันอยู่ขึ้นมาทันที ภายในกระป๋องที่นางช้อนปลาขึ้นมาก็มีถึง13-14ตัวเห็นจะได้ เมื่อเห็นเช่นนั้นนางก็อดที่จะยิ่มกว้างออกมาด้วยความดีใจไม่ได้“หึหึ เจ้าปลา คิดว่าข้าไม่สามารถตกพวกเจ้าได้หรืออย่างไรกัน วันนี้ข้าจะจับพวกเจ้ามาย่างกินให้มีความสุขเลย”เมิ่งฮวานางไม่รอช้าก็รีบเร่งฝีเท้าเท้าออกจากภายในป่าทันทีชาวบ้านบางคนที่กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ชายป่าด้านนอก เมื่อเห็นว่าเป็นหญิงสาวที่ดูร่ำรวยที่มาซื้อที่อยู่ด้านภูเขากำลังหอบหิ้วกระป๋องที่ปลาอยู่ภายในนั้นก็พากันมองด้วยความอิจฉา ส่วนบางคนที่โลภมากก็พูดแขวะขึ้นมาทันทีว่า“แหม หญิงแปลกหน้าที่เพิ่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-07
อ่านเพิ่มเติม
บทที่8
ทางด้านนอกห้องครัว“ตาแก่ อาเมิ่งนางทำแค่ปลาย่างแน่หรือทำไมกลิ่นถึงหอมตลบอบอวนไปทั่วบ้านอะไรขนาดนี้” นางเอ่ยถามสามีออกมาอย่างลุกลี้ลุกลน“ก็จริงน่ะสิ ก็ข้าไปช่วยนางล้างปลา แล้วก็ก่อเตาเองกับมือ จะไม่ใช่ได้อย่างไรกัน” เขาพูดตอบภรรยาพร้อมกับกลืนน้ำลายอังเอื้อก“ข้าชักจะรอไม่ไหวแล้ว ข้าเข้าไปดูนางสักหน่อยดีกว่า เจ้าว่าดีหรือไม่ หากมีอะไรข้าจะได้ช่วยนางทำด้วย” เอ่ยพูดออกมาพร้อมกับตกลงกับตัวเองในใจนางไม่รอให้ตาแก่เอ่ยห้าม หรืออะไรออกมารีบเดินไปยังทางห้องครัวทันทีกลับมาทางด้านเมิ่งฮวา“อ้าวท่านป้า มีอันใดหรือเจ้าคะ? ” นางกล่าวถามเพราะเห็นท่านป้ามายืนลับๆ ล่อๆ อยู่ตรงประตูห้องครัว“ข้าเพียงแค่จะมาดูช่วยเจ้าทำอาหารกลางวันน่ะ เห็นตาแก่บอกว่าจะทำแล้วนำไปให้พวกคนงานก่อสร้างอีกด้วย”“ใช่เจ้าค่ะ แต่อีกไม่นานก็ใกล้จะเสร็จแล้วนะเจ้าคะ เหลือย่างปลาอีก2ตัว ท่านป้าช่วยนำปลาทั้ง10ตัวนี้ไปให้พวกคนงานได้ไหมเจ้าคะ” เมื่อนางเอ่ยจบท่านป้าก็พยักหน้ารับแล้วเอ่ย“ได้ได้ เดี๋ยวป้าจะนำปลาพวกนี้ไปให้คนงานเอง เจ้าทำต่อไปเถิด”หลังจากท่านป้าหิ้วถาดปลาย่างออกไป นางก็หันมาย่างปลาอีก2ตัวต่อ ผ่านไปไม่นานปลาย่างก็เสร็จ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-07
อ่านเพิ่มเติม
บทที่9
“เจ้าคิดว่าบ่นเสียงเบาแล้วข้าจะไม่ได้ยินหรืออย่างไร” เสี่ยวเปาพูดถามกับเมิ่งฮวา“แหะๆ ข้าเปล่าพูดอะไรสักหน่อย” นางกล่าวออกมาอย่างแก้เก้อ“หึ!”“ข้าว่าข้าออกจากมิติแล้วดีกว่า~” พูดจบนางก็ออกจากมิติ ทำเป็นลืมเรื่องที่คุยกัน3 เดือนผ่านไป…ตอนนี้บ้านของเมิ่งฮวาก็เสร็จสิ้นลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เตรียมตัวที่จะต้องย้ายเข้าบ้านใหม่ของนางได้แล้ว แต่ด้วยความที่นางอาศัยอยู่กับท่านลุงท่านป้ามานานเลยทำให้นางแสดงอาการอาลัยอาวรณ์ออกมาเล็กน้อย“ท่านลุงท่านป้า พวกท่านจะไม่ย้ายไปอยู่กับข้าจริงหรือเจ้าคะ” นางกล่าวถามออกมาด้วยใบหน้าเศร้าๆ“อาเมิ่ง ลุงกับป้าอยู่บ้านหลังนี้มานานแล้ว ถึงตอนนี้ก็ไม่อยากจากบ้านหลังนี้ไปไหน” ท่านลุงเอ่ยออกมากับนาง“จริงของตาแก่ บ้านหลังนี้สร้างด้วยน้ำพักน้ำแรงของพวกเราตั้งมากมายจะให้ตัดใจไปอยู่ที่อื่น ป้าก็คงจะทำไม่ได้เช่นเดียวกัน”“แต่ว่า…”ยังไม่ทันที่นางจะได้กล่าวพูดอะไรออกมาอีกท่านป้าก็รีบเอ่ยขึ้นมาก่อน“อาเมิ่ง หากเจ้าคิดถึงก็แค่มาหาพวกข้า บ้านของเจ้าก็ไม่ได้ไกลจากบ้านนี้เท่าใดนักเจ้าก็เห็น” เมื่อได้ฟังคำที่ท่านป้ากล่าวก็คิดตาม“ก็จริงอย่างที่ท่านป้ากล่าวมาเจ้าค่ะ แต่ว
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-07
อ่านเพิ่มเติม
บทที่10
หลังจากที่นั่งเกวียนวัวมาประมาณ1ชั่วยาม ก็ถึงตลาดใหญ่ภายในตัวเมืองเสียนหยาง เมื่อกวียนวัวจอดสนิทเมิ่งฮวาก็รีบเดินลงจากเกวียนทันทีเมื่อลงจากเกวียนวัว คนบังคับเกวียนก็รีบเอ่ยเวลาว่าให้มาก่อนยามเซิน (15:00-16:59 น.) เพราะถ้าหากมาช้ากว่านั้นจะไม่มีการรอ เมื่อกวาดตากลับมามองทางด้านตลาดนางก็ต้องมายืนงงว่าควรจะไปทางไหนก่อนดี เพราะเนื่องจากตลาดที่นางกวาดสายตามองนั้นเป็นตลาดที่ใหญ่ยิ่งนัก… เมื่อไม่รู้จะเดินไปทางไหนนางก็เลยลองเดินตามกลุ่มชาวบ้านเดินกันพร้อมกับกวาดสายตามองสองข้างทางไปด้วยความตื่นตาตื่นใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่นางได้มาเดินตลาดของยุคนี้เลยก็ว่าได้“คุณหนูสนใจเครื่องประดับหรือไม่เจ้าคะ ร้านข้ามีเครื่องประดับใหม่ๆ เข้ามาเยอะมาก ลองเข้ามาดูก่อนก็ได้นะเจ้าคะ” แม่ค้าร้านเครื่องประดับเอ่ยชักชวนนาง นางก็เลยลองเดินเข้าไปดูแต่เมื่อเห็นแล้วก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเพราะในมิติของนางต่อให้จะเป็นระดัยที่เรียกว่าแย่ที่สุดก็ยังถือว่าดีกว่าของคนยุคนี้อยู่มากโข แต่ไหนๆ ก็เดินเข้ามาดูแล้วนางก็ลองกวาดสายตามองหาอันที่ถูกใจที่สุด จนไปสะดุดตากับกำไรข้อมืออันหนึ่ง… นางเลยหยิบขึ้นมาเพื่อที่จะจ่ายเงิน“คุณหนูต
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-07
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status