บทที่ 910

เวินฉางอวิ้นได้ยินคำพูดที่เสียดแทงจิตใจจากบิดาของตัวเอง เขาขบฟันแน่น ไม่โต้แย้งแม้แต่คำเดียว

แต่ทันทีที่เวินเฉวียนเซิ่งเอ่ยคำพูดสุดท้ายออกมา เวินฉางอวิ้นก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาข่มความโกรธ พูดด้วยสองตาที่แดงก่ำ “อย่างนั้นหรือ? ท่านพ่อมั่นใจมากขนาดนี้ว่าข้าไม่มีทางข่มขู่ท่านได้หรือ?”

เวินเฉวียนเซิ่งได้ยินคำพูดนี้ พลางหรี่ตาลงเล็กน้อยและจ้องมองเขาอยู่หลายวินาที จากนั้นก็ส่งเสียงยิ้มเยาะ เย้ยหยันอย่างไม่ไว้หน้า “ลูกชายที่รัก อย่าหลงตัวเองเกินไป”

เวินฉางอวิ้นจ้องมองกลับไปอย่างเย็นชาเช่นกัน สักพักจึงพูดว่า “ท่านพ่อ ท่านต่างหากที่ประเมินตัวเองสูงเกินไป ท่านถึงคิดว่าไม่มีใครหาสมุดบัญชีเล่มนั้นที่ท่านซ่อนไว้เจอหรือ?”

ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกไป สายตาของเวินเฉวียนเซิ่งก็เย็นชาลงในทันที สีหน้ามืดทึมจนดูราวกับน้ำหมึกจะหยดลงมา

เวินฉางอวิ้นถึงกับมองเห็นเจตนาฆ่าของตัวเองจากใบหน้าของบิดา

แต่ถึงกระนั้น เขาก็กำหมัดช้า ๆ ไม่ถอยเลยสักนิดเช่นเคย

เขาทำผิดต่อน้องห้ามามากพอแล้ว อย่างน้อย...อย่างน้อยในครั้งสุดท้ายนี้ เขาต้องยืนหยัดเคียงข้างน้องห้า ในฐานะพี่ชายใหญ่ เขาต้องปกป้องน้องสาวของตัวเอง!

“ทหาร”

เ