“เปล่า...เปล่านะ พวกเธอต้องฟังผิดแน่นอน”สำหรับถังหว่าน จางกุ้ยหลานยังไม่อยากล่วงเกิน เธอทำได้เพียงยิ้มอย่างเก้ๆ กังๆ ดึงจางซินหนีไปอย่างรีบร้อนคิดไม่ถึงว่าหนีไปได้ครึ่งหนึ่ง ถังหว่านกลับยิ้มตาหยีโบกมือพูดว่า:“หรือว่าพวกคุณไม่อยากได้สิทธิการสัมผัสประสบการณ์ของเศรษฐีของโฮมสเตย์งั้นเหรอ?”“อ๊ะ?”จางกุ้ยหลานได้ยินคำพูดของถังหว่าน ก็หันหน้ามาด้วยความดีใจ และพยักหน้าโน้มตัวพูดว่า:“อยากได้อยากได้ คุณถังหว่านใจกว้างจริงๆ เลย คุณถังหว่านไม่จำความแค้นเก่าช่าง…”“เอ๊ะ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรด้วยซ้ำ”ถังหว่านยิ้มตาหยีพูดว่า: “ความหมายของฉันก็คือ ถ้าหากพวกคุณอยากได้ คืนนี้ก็มาเข้าร่วมงานประมูลได้นะคะ”“อ๊ะ?”ได้ยินคำพูดของถังหว่าน จางกุ้ยหลานกับจางซินนิ่งอึ้ง“ไม่ใช่…ไม่ได้ให้พวกเราโดยตรงงั้นเหรอ?”จางกุ้ยหลานงุนงงเล็กน้อย“บนโลกนี้มีเรื่องดีๆ ขนาดนี้ที่ไหนกัน? ฉันเพียงแค่เตือนพวกคุณ”ถังหว่านยักไหล่“คุณ…”จางกุ้ยหลานกับจางซินรู้ได้ทันทีว่าพวกเธอถูกถังหว่านหลอกแล้วแต่ทั้งสองคนไม่กล้าพูดอะไร ทำได้เพียงฝืนอดกลั้นความโมโหเอาไว้ และจากไปด้วยความเศร้าหงอย“หึหึหึ…”มองดูทั้งสองคนจาก
เธอหันหลังหนีกลับไปที่ห้องลองชุด“เอ๊ะ เธอเขินอะไรล่ะ...”ถังหว่านเห็นหลี่ฮุ่ยหรานวิ่งหนี ก็เข้ามาในห้องลองชุด จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะที่ไพเราะเหมือนกระดิ่งเงินของถังหว่านดังขึ้น และเสียงตะโกนขัดขืนและไม่พอใจของหลี่ฮุ่ยหราน“ถังหว่าน เธอจะทำอะไร?!”“เอ๊ะ หลี่ฮุ่ยหราน ภายนอกดูไม่ออก คิดไม่ถึงว่าหุ่นเธอก็ไม่เลวเลยนะ...”“อย่าแตะต้องฉันซี้ซั้ว ถังหว่าน ฉันเตือนเธอนะ...อย่า! ว้าย!”ได้ยินเสียงหยอกล้อของหญิงทั้งสองภายในห้องลองชุด หลินเฟิงกระแอมด้วยความเก้กัง และเคลื่อนสายตาออกไปส่วนพนักงานขายที่อยู่ข้างๆ กลับแอบหัวเราะนี่จึงทำให้หลินเฟิงรู้สึกเขินอายเที่ยงวันต่อมา โฮมสเตย์ของหลี่ซื่อกรุ๊ปพิธีตัดริบบิ้นที่ยิ่งใหญ่จัดขึ้นด้วยความคึกคักเร่าร้อนอีกทั้งหลินเฟิงยังเตรียมงานเลี้ยงเอาไว้ช่วงแรกทำการโฆษณามากขนาดนี้ โฮมสเตย์ขนาดเล็ๆ เรียกได้ว่าส่งผลกระทบไปทั่วทั้งเมืองเจียงโจวแล้วข้าราชการ ขุนนางชั้นสูงจำนวนมากกับเหล่าเศรษฐีต่างพากันเดินทางมารถหรูจำนวนร้อยกว่าคัน เบียดแน่นลานจอดรถของทั้งโฮมสเตย์ถึงขั้นที่แม้แต่ทางหลวงก็ถูกปิดกั้น นี่ก็เพื่อป้องกันคนที่เพิ่มมากขึ้นจนทำให้เกิดอุ
“ไม่นำทางฉันก็ช่างเถอะ กลับยังกล้าแสดงสีหน้าใส่ฉันอีก? นายไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร?!”ถามหงตวาดถามด้วยสีหน้าเย็นชา“อะไรกันน่ะ?”“เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ?”เสียงโวยวายของทางด้านถานหงดึงดูดความสนใจของคนจำนวนมาก เห็นถานหง คนที่แย่งชิงสิทธิการสัมผัสประสบการณ์ของเศรษฐีได้ต่างเผยความดีใจออกมาถานหง เป็นถึงราชินีนักร้องของประเทศมังกรแฟนคลับของเธอจำนวนนับไม่ถ้วนผู้ที่อยู่ด้านหลังถานหง ก็คือลูกเศรษฐีที่เป็นแฟนคลับของเธอเห็นไอดอลของตัวเองโมโหลูกเศรษฐีที่สวมชุดสูทเดินเข้ามา ผลักหลินเฟิงออกโดยตรง และพูดเย็นชาว่า:“ไอ้หนุ่ม นายคงไม่ได้ไม่รู้จักคุณถานหงหรอกนะ? เธอเป็นถึงราชินีนักร้องของประเทศมังกร ครองตำแหน่งรางวัลมิวสิกแพลทินัมประเทศมังกรหลายสมัยแล้ว นายนับประสาอะไรกัน คู่ควรที่จะแสดงสีหน้าใส่คุณถานหงด้วยงั้นเหรอ?!”“นายรนหาที่ตายเหรอ?!”ได้ยินความวุ่นวายของทางนี้ ถังหว่านที่ต้อนรับแขกอยู่อีกด้านหนึ่งก็ขมวดคิ้วเดินเข้ามาส่วนถานหงก็เห็นได้ชัดว่ารู้จักถังหว่านเธอกวาดตามองถังหว่านหัวจรดเท้า ท่าทางทะนงองอาจพูดว่า:“คุณหนูถังแห่งตระกูลถัง พนักงานต้อนรับที่คุณจ้างมาระดับความเชี่ยว
ถังขั้นที่จางกุ้ยหลานกับจางซินและคนอื่นๆ ก็อยู่ในนั้นด้วยหลินเฟิงกับหรี่ฮุ่ยหราน รวมทั้งถังหว่าน จ้าวเทียนหัวและคนอื่นๆ เดินขึ้นบนเวทีท่ามกลางเสียงปรบมือที่ดังไปทั่วหลินเฟิงรับไมโครโฟนมาจากพิธีกร ยิ้มพูดกับทุกคนที่อยู่ในงาน:“ขอบคุณสหายเมืองเจียงโจวทุกท่าน และยังมีแขกเหรื่อที่เดอนทางมาจากที่ต่างๆ เข้าร่วมพิธีตัดริบบิ้นของโฮมสเตย์เล็ก ๆ แห่งนี้”“ตั้งแต่วันนี้ไป โฮมสเตย์ของหลี่ซื่อกรุ๊ปเปิดกิจการอย่างเป็นทางการ และผลการรักษากับความบันเทิงก่อนหน้านี้ที่ผมได้รับปากในโฆษณา ถ้าหากมีความหลอกลวงแม้แต่นิด พวกเราจะคืนเงินให้เต็มจำนวน และชดเชยให้ห้าเท่า!”“หวังว่าทุกท่านที่อยู่ในที่นั่ง วันนี้สามารถเที่ยวสนุกที่โฮมสเตย์ของเราได้อย่างมีความสุข และสุขภาพแข็งแรง!”เมื่อพูดออกมาแบบนี้ ทุกคนที่อยู่ในงานปรบมือกันเสียงดังสนั่นและท่ามกลางเสียงปรบมือหลินเฟิงกับหลี่ฮุ่ยหราน อีกทั้งถังหว่านและคนอื่นๆ พากันตัดริบบิ้นแดงที่พิธีกรยื่นมานี่เป็นการแสดงว่าโฮมสเตย์ได้เปิดทำการอย่างเป็นทางการแล้วจากนั้น ก็เป็นถังหว่านกับหลี่ฮุ่ยหรานที่แสดงความคิดเห็นแทนบริษัทของตัวเองอย่างสั้นๆ ง่ายๆไม่นานนักก็ถึ
“รอเดี๋ยวนะ ฉันโทรเรียกคนมา”ในตอนที่สาวๆ พูดคุยกันหนุงหนิง ถังหว่านเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา ยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองจากที่ด้านนอกขั้นบันได กดโทรศัพท์ไปหาสายหนึ่ง“ฮัลโหล ที่รัก...”“ถังหว่าน เธอจะทำอะไร?!”เห็นถังหว่านกำลังโทรศัพท์ หลี่ฮุ่ยหรานที่อยู่ข้างเธอสัมผัสได้ถึงท่าทีไม่ดีด้วยสัญชาตญาณ จึงถลึงตาโตทันที“ชู่ว...”ถังหว่านกะพริบตาไปทางหลี่ฮุ่ยหราน จากนั้นแสร้งทำท่าทำทางพูดต่อ:“ใช่ค่ะที่รัก ไม่รู้ว่าทำไมน้ำพุบ่อนี้ของฉันกับฮุ่ยหรานเหมือนจะไม่ได้ผลด้วยซ้ำ...”“ได้ได้ได้ คุณมาดูหน่อย เร็วๆ หน่อยนะ”หลังจากวางสาย ถังหว่านเผยรอยยิ้มชั่วร้ายไปทางหลี่ฮุ่ยหราน“ถังหว่าน เธอ...เอ๊ะ...”หลี่ฮุ่ยหรานรู้แล้วว่าถังหว่านจะทำอะไร แต่ถึงตอนนี้ เธอพูดอะไรอีกก็ไม่มีประโยชน์แล้วอันที่จริงก้นบึ้งหัวใจก็อยากจะแช่น้ำพุด้วยกันกับหลินเฟิงนิดหน่อยแต่...”หลี่ฮุ่ยหรานกวาดสายตามองบ่อน้ำพุที่กว้างขวาง แทบจะถูกยืดครองหมดแล้ว เธอจึงเผยสีหน้าแปลกประหลาดออกมาทันทีถ้าหากหลินเฟิงมาถึง เห็นภาพนี้ เขาจะ...หลี่ฮุ่ยหรานจึงได้ค้นพบอย่างงงงัน ว่าตัวเองกลับมีความคิดบางอย่างที่เหมือนกับถั
“ฮิฮิ ฮุ่ยหรานเธอหัวโบราณเกินไปแล้ว”ถังหว่านขยับเข้ามา จับมือหลินเฟิงแล้วพูดว่า: “ช่างเถอะช่างเถอะ ที่รัก ฉันตั้งใจล้อคุณเล่น มา ฉันพาคุณออกไปนะ”“ถังหว่าน คุณ...”ถึงแม้หลินเฟิงจะแสดงออกว่าโมโห แต่ลึกในใจสำหรับเรื่องแบบนั้นของผู้ชาย กลับแอบฟินเล็กน้อย“คุณ...คุณทำได้ดีเลย!”สาวสวยมากมายขนาดนี้ เพียงแค่มองแวบเดียวก็ยืดอายุขัยได้แล้วหลินเฟิงเกือบจะหลุดความคิดที่แท้จริงของตัวเองออกมาแล้วแต่ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคัก หลินเฟิงสัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติบางอย่างหลี่ฮุ่ยหรานใช้ผ้าขนหนูปิดตาของเขา ส่วนถังหว่านรับผิดชอบดึงเขาเพื่อนำทาง พาเขาออกไปแต่ทำไม...ยิ่งเดิน พื้นยิ่งเปียกลื่น?“ฮ่าฮ่าฮ่า!”ถังหว่านดึงผ้าขนหนูของหลินเฟิงออก หลินเฟิงเห็นภาพตรงหน้าอย่างชัดเจนทันทีเขาถูกถังหว่านนำทางเดินมาตรงขอบน้ำพุ“อ๊ะ?!”ไม่รอให้เห็นภาพตรงหน้าอย่างชัดเจน ถังหว่านก็ถีบหลินเฟิงเข้าไปในบ่อน้ำพุ“ผม...”หลินเฟิงรู้สึกได้ทันทีว่าเขาถูกร่างกายอ่อนนุ่มล้อมรอบเอาไว้เขาถลึงตาโต จ้องมองถังหว่านที่ยิ้มอย่างชั่วร้าย สุดท้ายยังยื่นนิ้วโป้งออกไปทางเธออย่างไม่รู้ตัวส่วนสาวๆ ที่อยู่ในบ่อน้ำพุเห็น
หลี่ฮุ่ยหรานได้รับเลือกเป็นผู้นำตระกูลหลี่ กลับเปลี่ยนไปยุ่งวุ่นวายยิ่งกว่าเมื่อก่อนเธอหายตัวไปเป็นเวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์เต็มๆถึงกับยังติดต่อจ้าวเทียนหัวใหม่อีกครั้งภายหลังหลี่ฮุ่ยหรานปรากฏตัวขึ้นที่คฤหาสน์อ่าวเทียนสุ่ยกะทันหัน ลากหลินเฟิงไปจากโต๊ะอาหาร ยัดเขาเข้าไปตรงที่นั่งข้างคนขับ“ไปเมืองเอกของมณฑลกับฉันหน่อย”หลี่ฮุ่ยหรานสตาร์ทรถอย่างชำนาญมาก ท่ามกลางสายตางุนงงของหลินเสวี่ยฮุ่ยกับคนอื่นๆ“เมืองเจิ้งเต๋อ? ให้ผมตามมาด้วยทำไม?”หลินเฟิงขึ้นไปนั่งตรงที่นั่งข้างคนขับ สีหน้างุนงงเล็กน้อยเขายังตั้งตัวไม่ได้ชั่วขณะ“ฉันยืมตัวคุณมาจากถังหว่าน ตอนนี้คุณก็คือหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยของหลี่ซื่อกรุ๊ป ดำรงตำแหน่งบอดี้การ์ดส่วนตัวของฉัน“นี่คือบัตรเงินเดือนกับสัญญาว่าจ้าง ฉันกรอกให้คุณเรียบร้อยแล้ว คุณเซ็นชื่อก็พอ”หลี่ฮุ่ยหรานขับรถไปด้วย และโยนสัญญากับปากปากกาแท่งหนึ่งไปบนตัวของหลินเฟิง“อ่อใช่ ยังมีหมึกที่ใช้ประทับตราสีแดงหลี่ฮุ่ยหรานก็ยื่นมือไปหยิบหมึกปั๊มสีแดงกล่องหนึ่งออกมาจากตู้เก็บของ ยัดใส่ในมือของหลินเฟิง พูดกำชับด้วยความไม่เกรงใจว่า:“อย่าลืมลงนามอนุญาต”“ลงนามอ
“เอานี่ครับ ประธานหลี่ สัญญาขายตัว”หลินเฟิงยิ้มกริ่ม“ฉันขับรถอยู่ อย่าเล่นพิเรนทร์!”หลี่ฮุ่ยหรานเหลือบมองสัญญาที่อยู่ในมือหลินเฟิง ใบหน้าของเธอก็เผยรอยยิ้มออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ใช้เวลาสองชั่วโมงหลี่ฮุ่ยหรานขับรถพาหลินเฟิงมาที่เมืองเจิ้งเต๋อ และก็คือเมืองเอกของมณฑลพวกเขาเข้าสู่ตัวเมือง แทบจะไม่ได้หยุดพักใดๆ ขับรถเข้าอาคารสูงสามสิบชั้นเต็มๆเมื่อลงจากรถนำกุญแจรถโยนไปให้รปภ.ที่เข้ามาต้อนรับ หลี่ฮุ่ยหรานถึงได้บอกเป้าหมายที่มาเมืองเอกในครั้งนี้ให้หลินเฟิงฟัง“ตระกูลหลี่มีบริษัทลงทุนระดับห้าหมื่นล้านบาทแห่งหนึ่งที่เมืองเอก ถือว่าเป็นชีวิตของตระกูลหลี่”“ฉันได้เป็นผู้นำตระกูลหลี่ จึงต้องควบคุมชีวิตเส้นสายนี้ไว้ให้ได้“แต่ผู้บริหารของบริษัท มีคนหลายคนเกาะกลุ่มกันต่อต้านฉัน ปฏิเสธการร่วมมือ รังแกฉันที่เป็นผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง”“ผู้หญิงอ่อนแอ?”หลินเฟิงกวาดตามองหลี่ฮุ่ยหรานในตอนนี้ตั้งแต่หัวจรดเท้าชุดทำงานคอวีที่รัดตัว ไหปลาร้าที่ขาวผ่อง เอวบางที่โอบรอบได้อย่างง่ายดาย อีกทั้งขาคู่สวยเรียวยาวที่สวมถุงน่องสีดำดูอย่างไรก็คือผู้หญิงแกร่งที่มีความสามารถนการทำงาน ออร่าแข็งแกร่ง
“เพียงแค่วางยาคุณหลงซิ่ว เพื่อดูว่าคุณมีพละกำลังพอที่จะเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า”หลินเฟิงมองไปที่หลงซิ่วที่สวมสูทสีชมพู แต่งเนื้อแต่งตัวเกินความพอดี รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจริงใจอย่างยิ่ง"แก......"“เอาล่ะ เอาล่ะ ผมรู้ว่าคุณทรมาน วางใจได้ ผมไม่มีทางไม่สนใจคุณ”ขณะพูดหลินเฟิงดีดนิ้วชายสองคนในชุดสูทก้าวออกมาจากด้านหลังของหลินเฟิง หามหลงซิ่วขึ้นและพาเขาไปที่ชั้นใต้ดินที่สองคนเหล่านี้คือคนของเผิงกวงฉี่ส่วนเผิงกวงฉี่ก่อนหน้านี้ เขาได้นำลูกน้องสี่หรือห้าคนของเขาไปที่ชั้นใต้ดินที่สอง ที่มีโซฟาสีชมพูขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ถ่ายภาพตั้งนานแล้วภายในห้องมีชายเปลือยกาย 2 คนล้มลงในแอ่งเลือดเมื่อถานหงเดินเข้ามาในห้องส่วนตัวด้วยรอยยิ้มอาฆาตบนใบหน้า เห็นชายที่นั่งอยู่บนโซฟารอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแข็งทื่อ และกลายเป็นร่องรอยของความกลัวและความตื่นตระหนก“ถานหง ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน เธอก็ได้พบกับที่พึ่งใหม่แล้วเหรอ?”เผิงกวงฉี่นั่งสูบบุหรี่ซิการ์อยู่บนโซฟา และมองไปที่ถานหงอย่างไม่ใส่ใจ"ฉัน......"ถานหงรู้สึกสับสนในเวลานี้ เผิงกวงฉี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?หรือว่า...หัวใจของถานหงรู้ส
ชีพจรมังกร...จะเป็นจื่อเสวียนรึเปล่านะ? -อิ่นนั่วเจียตกใจอย่างมาก และไม่ทราบว่าจื่อเสวียนกลายมาเป็นชีพจรมังกรที่หลงซิ่วพูดถึงได้อย่างไรดูเหมือนว่าตระกูลหลงจะต้องการสิ่งที่เรียกว่าชีพจรมังกรอย่างมากและครั้งนี้หลงซิ่วช่วยเหลือถานหง ในที่สุดก็รู้เป้าหมายชัดเจนแล้วพวกเขามาที่นี่เพื่อสิ่งที่เรียกว่าชีพจรมังกรในมือของหลินเฟิง!หลังจากคิดเรื่องนี้ออก ใบหน้าของอิ่นนั่วเจียก็ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาเลย นอกจากความคิดอันลึกซึ้งในทางกลับกัน จวงฉุนกลับถามหลงซิ่วด้วยสีหน้าสับสน:“คุณหลงซิ่ว ชีพจรมังกรคืออะไร?”“ชีพจรมังกรนั้นคือ…”หลงซิ่วไม่ต้องการตอบคำถามของจวงฉุน แต่เห็นว่าอินนั่วเจียยังคงจมอยู่กับความคิดเขาอธิบายอย่างเรียบง่ายว่า:"มีการกล่าวกันว่าชีพจรมังกรเป็นที่มาของโชคลาภของประเทศมังกร"“หากรวบรวมชีพจรมังกรครบทั้งแปดเส้นได้ ก็จะกลายเป็นราชาแห่งมังกรตัวจริงได้ ตามประวัติศาสตร์แล้ว ชีพจรมังกรเหล่านี้เป็นของตระกูลหลงของเรามาโดยตลอด”“เพราะเหตุนี้สถานที่นี้จึงเรียกได้ว่าเป็นประเทศมังกร”“แล้วนามสกุลของเราคือหลง (หลง แปลว่า มังกร) เข้าใจแล้วยัง?”“เราแค่อยากนำสิ่งที่เดิมเป็น
ดังนั้นการร่วมมือกับถานหง เพื่อจัดการกับอิ่นนั่วเจียและหลินเฟิงจึงเป็นเพียงงานเสริมเท่านั้นจุดประสงค์ที่แท้จริงของหลงซิ่วคือเพื่อสำรวจหรือแม้กระทั่งเอาชีพจรมังกรที่อยู่รอบตัวหลินเฟิงออกไป!มีเพียงแค่เอาชีพจรมังกรมาอยู่ในมือ หลงหยวนก็สามารถใช้พละกำลังของเขา จัดการกับหลินเฟิงอย่างกล้าหาญได้และเรื่องของชีพจรมังกรมีเพียงหลงซิ่วและสวีโจวซึ่งเป็นนักบู๊ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดานักบู๊ของตระกูลหลงที่เขาส่งออกไปเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ส่วนที่เหลือก็ไม่ชัดเจนนักแต่ในเวลานี้หลงซิ่วไม่รู้ว่าสวีโจวและคนอื่น ๆ ได้กลายเป็นวิญญาณที่ตายแล้วในมือของหลินเฟิง ด้วยความพยายามผลักดันของจวงฉุน ไม่มีใครหนีไปได้สักคนเหลือเพียงจวงฉุนเท่านั้น และเพื่อความอยู่รอด เขาจึงได้กลายมาเป็นคนทรยศหากหลงซิ่วรู้เรื่องนี้เกรงว่าเขาจะตบจวงฉุนคนไร้ประโยชน์คนนี้จนตายไปซะเลยแทนที่จะชื่นชมเขาเพราะเขาพาอิ่นนั่วเจียมาอยู่เคียงข้างเขา"เอาล่ะ"หลงซิ่วยืนขึ้นและโบกมือให้อิ่นนั่วเจียอย่างด้วยสีหน้านิ่งเฉย“ผมได้เตรียมคนและอุปกรณ์ไว้แล้ว อยู่ในห้องส่วนตัวใต้ดินชั้นสอง ถานหง คุณไปเตรียมตัวก่อนเถอะ”“รอผมถามคำถามอิ่
“ฉันคือลูกน้องของเธอ? คุณหลงซิ่ว นี่มันเรื่องอะไรกัน? ฉันจำได้ว่าไม่มีข้อกำหนดนั้นในสัญญาของเราหรอกมั้ง?”อิ่นนั่วเจียขมวดคิ้วและมองไปที่หลงซิ่วหลงซิ่วสับสนเป็นอย่างมาก แต่ไม่ได้พูดอะไรยังคงเป็นถานหงที่ตอบคำถามของอิ่นนั่วเจียด้วยเสียงหัวเราะ“อิ่นนั่วเจีย เธอช่างไร้เดียงสาเกินไป เธอคิดจริงๆ เหรอว่าตระกูลหลงจะเต็มใจยอมรับเธอ เพราะพวกเขาเห็นคุณค่าในชื่อเสียงและความสามารถของเธอจริงๆ”ถานหงส่ายหน้าอย่างดูถูกและกล่าวว่า:“ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน ตระกูลหลงจะยอมรับเธอได้ยังไง?”“อ่อใช่ ไม่ว่าฉันหรือตระกูลหลง ก็ไม่ได้โกหกเธอ เพราะฉันคือผู้รับผิดชอบบริษัทบันเทิงของตระกูลหลงที่เธอเข้าร่วมมาโดยตลอด”“ดังนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อิ่นนั่วเจีย เธอต้องเชื่อฟังฉัน เข้าใจไหม?”“ฉันให้เธอถ่ายหนังอะไร เธอก็ต้องไปถ่าย”"เดี๋ยวนะ"อิ่นนั่วเจียยื่นมือออกไปและขมวดคิ้ว:“ถานหง เธอพูดรุนแรงเกินไปแล้ว ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยทำให้เธอขุ่นเคืองมาก่อน ทำไมเธอถึงตั้งใจจะจัดการกับฉันขนาดนั้น?”“ถึงขั้นยอมทุ่มเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเพื่อดึงตัวฉันมาจากหลี่ซื่อกรุ๊ปด้วย”“จุ๊จุ๊จุ๊”เมื่อได้ยินคำพูดของอิ่นนั
“บ้าเอ๊ย ฉันไม่สามารถทนได้จริงๆ ติดต่อน้องหลินให้ฉัน ฉันจะเข้าแทรกแซงเรื่องนี้ด้วย!”...วันต่อมาในบาร์ใต้ดินแห่งหนึ่งทางตอนใต้ของเมืองจิงจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียที่สวมหมวกและหน้ากากไว้ และดูเรียบง่ายมากรีบเดินทางมาที่นี่ ที่นี่คือ “สถานที่นัดพบ” ที่หลงซิ่วพูดถึงควบคู่ด้วยเสียงดนตรีอันไพเราะและฝูงชนที่เต้นรำจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียเดินผ่านทางเดินและมองเห็นหลงซิ่วกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ พร้อมคาบบุหรี่อยู่ในปากเมื่อเห็นว่าอิ่นนั่วเจียมาจริง ๆ ดวงตาของหลงซิ่วก็เป็นประกายบุหรี่ในปากของเขาหล่นลงพื้นโดยไม่รู้ตัวแม้ว่าอิ่นนั่วเจียจะสวมเพียงชุดเดรสยีนส์ซึ่งทำให้เธอดูเป็นเด็กสาวมากในวันนี้ แต่หุ่นที่น่าสะพรึงกลัวของเธอก็ยังทำให้ หลงซิ่วที่กำลังนั่งอยู่ตรงโต๊อย่างไม่ใส่ใจก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอ"เชี่ย ไม่เสียแรงที่เป็นซูเปอร์สตาร์ประเทศมังกรจริงๆ นะ!"หลงซิ่วอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบเธอกับถานหง หลังจากคิดดู นี่มันไม่ใช่คนระดับเดียวกันด้วยซ้ำ!แม้ว่าถานหงจะเป็นราชินีเพลงประเทศมังกร หน้าตาก็คล้ายๆกันแต่เมื่อเทียบกับอิ่นนั่วเจียสาวสวยที่อยู่แต่ในจอ ถานหงยังด้อยกว่าเยอะมากเพียงแค่ออร่าอันส
สำนักงานใหญ่กลุ่มเผิงกวง เมืองจิงขณะนั้นเผิงกวงฉี่กำลังคาบซิการ์ไว้ในปากอย่างเรื่อยเปื่ยอ ฟังการโต้เถียงขัดแย้งระหว่างตัวแทนจากทั่วทุกแห่งในการประชุมแม้ว่าเผิงกวงฉี่จะดูเป็นปกติ แต่ในใจเขากลับโกรธมากพวกขยะพวกนี้ได้แต่โทษกันไปมา และต่างคนต่างหาผลประโยชน์แม้แต่เผิงกวงฉี่ก็ยังคิดว่า ควรจะกำจัดคนไร้ประโยชน์เหล่านี้ และส่งเสริมให้คนอื่นขึ้นมาเป็นผู้นำภูมิภาคดีไหมขณะที่กำลังคิดแบบนี้ โทรศัพท์มือถือของเผิงกวงฉี่ก็ดังขึ้นกะทันหันเสียงโทรศัพท์ทำให้ห้องประชุมเงียบลงทันที“คุณหลินโทรมาครับ คุณเผิงกวงฉี่”ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ ยื่นโทรศัพท์ให้ด้วยความเคารพเมื่อคิดว่าเป็นหลินเฟิง เผิงกวงฉี่ก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมากไม่พูดไม่ได้ว่ายาหยกโมราของหลินเฟิงมีประสิทธิภาพมากจริงๆ ควบคู่กับน้ำพุร้อนที่เจียงโจว ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองดูหนุ่มลงเรื่อย ๆ และร่างกายก็เต็มไปด้วยกำลังวังชาแม้แต่ผู้หญิงคนใหม่ที่หามาช่วงนี้ ก็ไม่สามารถทำให้เขาพึงพอใจได้ช่วงนี้เขากำลังคิดว่าควรจะหาเพิ่มอีกสักหน่อย เพื่อสร้างทายาทให้กับตระกูลเผิงของเขาสองเดือนที่แล้ว นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่กล้าคิดมาก่อนด้วยซ้ำ“ฮัลโหล
“ฉันจะโอนเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเข้าบัญชีของคุณทันที ทางที่ดีคุณให้อิ่นนั่วเจียออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ปโดยเร็วที่สุด ให้เธอมาพบฉันที่เมืองจิง”"ฮ่าฮ่าฮ่า......"ถานหงที่อยู่ปลายสายหัวเราะอย่างโอเวอร์“ฉันต้องการให้อิ่นนั่วเจียคุกเข่าอยู่แทบเท้าฉัน! ยังมีหลินเฟิง ฉันจะทำให้หลินเฟิงและหลี่ซื่อกรุ๊ปบ้าบออะไรนั่นได้ชำระในสิ่งที่ควรจ่าย!”หลังจากพูดจบโทรศัพท์ก็วางสายไปและภายในเวลาไม่กี่นาที ข้อความเงินสดเข้าบัญชีจำนวนสองหมื่นห้าพันล้านบาทก็ปรากฏบนโทรศัพท์มือถือของจวงฉุนทันทีเมื่อมองดูข้อความบนโทรศัพท์ ลมหายใจของจวงฉุนก็เร็วขึ้นอย่างมาก เขาไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้ในชีวิตของเขามาก่อนแต่เมื่อเขาเงยหน้ามองไปทางหลินเฟิง ก็รู้สึกเหี่ยวเฉาทันทีเขารู้ว่าเงินจำนวนนี้จะไม่มีวันมาถึงเขาด้วยซ้ำ อีกทั้งเรื่องที่อิ่นนั่วเจียเข้าร่วมตระกูลหลงเป็นเรื่องโกหกทั้งหมดเขาแค่อยากหลอกเอาเงินก้อนนี้มาจากหลงซิ่ว เพื่อใช้รักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้ก็เท่านั้นเอง“ตอนนี้โอนเงินก้อนนี้เข้าบัญชีของหลี่ซื่อกรุ๊ปเถอะ”หลินเฟิงไม่พูดมาก บังคับจวงฉุนให้ดำเนินการบนโทรศัพท์มือถือของเขาโดยตรงหลังจากนั้นไม่นาน เงิน
“ดูเหมือนว่าคุณจะได้เจอกับอิ่นนั่วเจียจริงๆ นะ”หลงซิ่วที่อยู่ปลายสายพูดอย่างใจเย็นว่า:“ผมลืมบอกคุณไปว่าตอนนี้อิ่นนั่วเจียเป็นสมาชิกของหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว เธอเต็มใจที่จะออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ป และร่วมมือกับตระกูลหลงของเราจริงๆ เหรอ?”เมื่อได้ยินสิ่งที่หลงซิ่วพูดจวงฉุนสั่นสะเทือนไปทั้งตัวเกือบหัวใจวายเพราะความโมโหในที่สุดเขาก็ได้ลิ้มรสว่าการถูกหลอกเป็นอย่างไรหากหลงซิ่วเล่าเบื้องหลังของอิ่นนั่วเจียให้เขาฟังก่อนหน้านี้เขาจะพาผู้คนมาที่นี่เพื่อมาหาอิ่นนั่วเจีย และตกหลุมพรางได้ยังไง?ตอนนี้มันสายเกินไปที่จะพูดอะไรอีกแล้วร่องรอยแห่งความโกรธเริ่มผุดขึ้นในใจของจวงฉุนหากพูดว่าเมื่อครู่เพียงแค่โกหกหลงซิ่ว เขาก็มีความกดดันอยู่ไม่น้อยเมื่อเขาได้ยินว่าหลงซิ่วปกปิดเรื่องของอิ่นนั่วเจียกับเขา เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันทีหากคุณไม่ได้บอกผมให้ชัดเจนก่อนที่คุณจะจากไปผมจำเป็นต้องตกไปอยู่ในมือของหลินเฟิงงั้นเหรอ?จวงฉุนตัดสินใจ คำพูดก็ราบรื่นมากขึ้น“ใช่ครับ คุณอิ่นนั่วเจียบอกผมเอง แต่ว่า...”"แต่ว่าอะไร?"หลงซิ่วที่ปลายสายโทรศัพท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย“แต่คุณอิ่นนั่วเจียบอกว่าเธอได้เซ็น
จวงฉุนคิดว่าคำพูดนี้สมบูรณ์แบบไร้ที่ติขณะที่จวงฉุนกำลังจมอยู่กับจินตนาการของเขา หลินเฟิงก็ยื่นมือออกไปและโบกไปมาตรงหน้าจวงฉุน“การปล้นทำลายของพวกนายในครั้งนี้ ได้ทำลายสินค้าของหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันมูลค่าสองหมื่นห้าพันล้านบาทเต็มๆ เพียงแค่นายสามารถชดเชยเงินสินค้าเหล่านี้ให้เราได้ ฉันก็จะไม่ถือสาเอาความ”"สองหมื่นห้าพันล้านบาท?"เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ อิ่นนั่วเจียที่อยู่ข้างๆ ก็เปิดริมฝีปากสีแดงของเธอออกครู่หนึ่ง เธอก็ส่ายหัวอย่างจนปัญญาหลินเฟิงกำลังพยายามกรรโชกเงินอยู่เหรอ!"เป็นไปไม่ได้!"เห็นได้ชัดว่าจวงฉุนก็ตกใจกับจำนวนเงินมหาศาลนี้อย่าว่าแต่ยี่สิบห้าล้านบาทเลย แม้แต่ห้าพันล้านบาทเขาก็ยังไม่มี จะอุดรูโบ๋นี้ได้อย่างไรหลินเฟิงรีดไถมากเกินไปจริงๆ“แน่นอนว่าหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันไม่สนใจเงินจำนวนน้อยๆ นี้ แต่ฉันแค่อยากเห็นท่าทางของคุณ”“เป็นไงบ้าง?”หลินเฟิงจ้องมองจวงฉุนด้วยความสนใจอย่างยิ่ง ต้องการดูว่าคนๆ นี้จะหาเงินได้มากเท่าไหร่เพื่อเอาชีวิตรอดได้ในเมื่อเสียหายหนึ่งหมื่นล้านบาท หลินเฟิงต้องหาชดเชยมาจากที่อื่น"ดี...ดีครับ!"จวงฉุนรู้ดีว่าวันนี้เขาไม่มีสิทธิ์ต่อรองกับหลิ