“เธอใจร้ายได้ขนาดนี้เชียวเหรอ?”“ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อคุณ ชิงเฉี่ยน”เมื่อต่งหลิงอวี้พูดประโยคนี้จบแล้ว จากนั้นก็ออกคำสั่งให้ผู้คุ้มกันของตระกูลไป๋พาไป๋ชิงเฉี่ยนไปขังอยู่ในห้องของตัวเธอเอง“ผู้มีพระคุณช่วยชีวิต...ตอบแทนด้วยการเนรคุณ...ฮึ่ม....”ต่งหลิงอวี้มองไปที่ประตูใหญ่ที่อยู่ไกลออกไป ก่อนจะแสดงสีหน้าซับซ้อนออกมาแต่ไม่นาน เธอก็รู้สึกผิดสังเกต ลมปราณเริ่มปั่นป่วนและมีใครบางคนอยู่ข้างหลังเธอยังไม่รอให้เธอหันกลับไป ที่หลังคอของเธอถูกมีดฟาดอย่างแรง เบื้องหน้าของต่งหลิงอวี้ก็มืดลงและหมดสติไปทันทีภายในห้องรับแขกของไป๋ชิงเฉี่ยนเถาเซิ่งยังไม่ได้จากไปหลังจากที่ละครตลกเพิ่งจะจบไป เถาเซิ่งมองความคิดของไป๋ชิงเฉี่ยนออกว่าไม่ได้อยู่ที่ตัวเอง แต่ก็ไม่ได้อยู่กับคู่หมั้นที่ไป๋เจิ้นหัวจัดเตรียมให้ดังนั้นเขาจึงยืนขึ้นแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณลุง เมื่อเปรียบเทียบกับลูกชายของสำนักเสินฉือ บางทีตระกูลเถาของผมอาจจะไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น” “แต่ถ้าคุณบังคับชิงเฉี่ยนแบบนี้ ไม่กลัวว่าชิงเฉี่ยนจะทำเรื่องอะไรที่มันสุดโต่งบ้างเหรอ?”“งั้นก็ไม่จำเป็นต้องให้คุณที่เป็นคนนอกมากังวลเรื่องนี้หรอก”
จงเจว๋หัวเราะเยาะ แล้วก้มมองหลี่ซืออวี่ที่ขดตัวอย่างหวาดกลัวอยู่ในมุมข้าง ๆ ก่อนที่มือใหญ่จะยื่นออกไป ยกเธอขึ้นมาแล้วโยนออกไปด้านนอกประตู“ไป ไปเรียกคนตระกูลไป๋ทั้งหมดมารวมกันที่นี่ ถ้าฉันอารมณ์ดี บางทีอาจจะไว้ชีวิตพวกคุณ ถ้าหากว่าคุณกล้าวิ่งหนี....”“ไป ไป ไป รีบไป เชื่อฟังคำพูดของคุณจง สั่งคนใช้ แล้วบอกว่าเป็นคำสั่งของฉัน ไปเร็ว!”เมื่อเห็นว่ามีดโค้งสีดำเข้ามาใกล้คอของวงตัวเองมากขึ้นเรื่อย ๆ ไป๋เจิ้นหัวก็หวาดกลัวก่อนจะรีบตะโกนเสียงดังไปทางหลี่ซืออวี่แต่ทว่าหลี่ซืออวี่ที่เพิ่งลุกขึ้นจากพื้น หันไปมองด้านข้าง ก็เห็นหัวและร่างของพ่อบ้านที่แยกออกจากกัน ก่อนจะตกใจกลัวจนกรีดร้องออกมา แล้ววิ่งหนีออกไปอย่างบ้าคลั่ง“นังโง่!”ไป๋เจิ้นหัวโมโหแทบตาย“จะหนี?” เมื่อจงเจว๋เห็นหลี่ซืออวี่กรีดร้องอย่างบ้าคลั่งและพยายามจะหลบหนี แล้วก็โบกมืออย่างไม่สนใจ ก่อนที่ลมปราณภายในจะกลายเป็นพลังงานที่แท้จริง แล้วยิงออกไปที่ไหล่ของเธอในทันทีหลี่ซืออวี่ส่งเสียงกรีดร้อง ก่อนจะจับไหล่ที่เปื้อนเลือดและล้มลงไปกับพื้น ไม่รู้ว่ายังมีชีวิตหรือตายไปแล้ว“ไปเร็วสิ ไอ้หนุ่ม ไม่งั้นจุดจบของแกจะน่าสมเพชกว่านี้”
“คุณปู่!”ไป๋ชิงเฉี่ยนยังไม่ทันวิ่งไปถึงด้านข้างปู่ของตัวเอง ทันใดนั้นก็เห็นชายชุดดํากว่าสามสิบคนปีนข้ามเข้ามารอบ ๆ กําแพง ชายชุดดำเหล่านี้เคลื่อนไหวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย มีอาวุธสังหารติดมือ บนร่างกายมีแรงสังหารดุดัน และล้อมคนของตระกูลไป๋เอาไว้ตรงกลาง เห็นได้ชัดเจนว่าไม่ได้มาดีไป๋ชิงเฉี่ยนยังเห็นต่งหลิงอวี้เพื่อนสนิทของเธอ เธอถูกคนชายชุดดำลากเข้ามา และบนร่างกายไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก เพียงแค่ไม่ได้หมดสติไปในตอนนี้ ไป๋เจิ้นหัวก็ถูกชายชุดดำคนหนึ่งที่เปิดหน้ากากขึ้นและเอามีดโค้งงอมาจ่อไว้ที่ลำคอ เดินมาจากห้องรับแขกช้า ๆ“พ่อ! นี่มันเรื่องอะไรกัน? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”เมื่อเผชิญกับคําถามของไป๋ชิงเฉี่ยน ไป๋เจิ้นหัวก็มีอาการหน้าซีดขึ้นมา ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี ทำได้เพียงแต่ถอนหายใจ: “ดูเหมือนว่าสำนักเสินฉือกับตระกูลไป๋ของเราเกิดการเข้าใจผิดกันเล็กน้อย วางใจเถอะ ชิงเฉี่ยน เพียงแค่พ่อโทรหา อธิบายความเข้าใจผิด ตระกูลไป๋ของพวกเราก็จะไม่เป็นอะไรแน่นอน” “หรือจะเป็นเพราะหลินเฟิง?”ไป๋ชิงเฉี่ยนทำการคาดเดา“หึ ชิงเฉี่ยน แกยังคิดถึงไอ้บ้านั่นอยู่อีก บางทีมันอาจจะวางแผนใส่ร้ายตระกูลไป๋
“เพราะพวกคุณรู้มากเกินไปแล้ว”“ตู๊ด……ตู๊ด……”ได้ยินเสียงตัดสายโทรศัพท์ที่ข้างหู ไป๋เจิ้นหัวตกตะลึงไปหมด โทรศัพท์ก็ไหลหลุดออกมาจากมือ เสียงหล่นดังตุ้บลงบนพื้น“เหอ ๆ ไป๋เจิ้นหัว คราวนี้คุณเข้าใจแล้วสินะ?”จงเจว๋เดินเข้ามา มองไป๋เจิ้นหัวที่กำลังตกอยู่ในความสับสนและสิ้นหวัง เขายกมีดโค้งงอสีดําขึ้น พร้อมเผยรอยยิ้มที่น่ากลัว“ลูกสาว……พ่อ……พ่อ……”ไป๋เจิ้นหัวหันหัวกลับไป มองไปที่สายตาดูถูกของลูกสาวของตัวเอง เขาดึงทึ้งผมของตัวเองอย่างแรง จู่ ๆ ก็ร้องครวญครางขึ้นไปบนท้องฟ้า และยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองอย่างแรง“ร่วมมือกับคนร้ายก็ต้องเสียผลประโยชน์ของตัวเองสินะ”“ฉันทำผิดกับตระกูลไป๋ ฉันไป๋เจิ้นหัว……ทำผิดต่อบรรพบุรุษของตระกูลไป๋! คุณพ่อ!”ไป๋เจิ้นหัวอ้าปาก มองไปยังพ่อที่หนังตาตก อาการร่อแร่เต็มที่กำลังนอนอยู่บนเปลหาม จากนั้นน้ำตาแห่งความเสียใจก็หลั่งไหลออกมา“ผมขอโทษ……”วุ่นวายอยู่ครึ่งวัน คนสำนักเสินฉือไม่เคยให้ความสำคัญกับไป๋เจิ้นหัวด้วยซ้ำความต้องการของตัวเองเพียงฝ่ายเดียว ทำได้แค่แลกกับจุดจบแบบนี้เพียงเพราะพวกเขารู้มากเกินไป ก็จะถูกฆ่าปิดปาก“จุ๊ จุ๊ จุ๊ ไป๋เจิ้นหัว คุณก็อย่าเศร้
“คุณปู่”ไป๋ชิงเฉี่ยนคุกเข่าลงข้างคุณปู่ น้ำตาพร่ามัวและพูดว่า: “มันเป็นความผิดของหนู ที่ไม่รู้แผนการของพ่อให้ทันเวลา......”“ไม่……ไม่”ชายชราโบกไม้โบกมือ หายใจด้วยความยากลำบากและพูดว่า: “ชิงเฉี่ยน จะโทษหลานได้อย่างไรล่ะ? หลานมานี่”ชายชรากวักมือเรียกชิงเฉี่ยนให้ขยับหูมาใกล้ปากของเขา จากนั้นพูดด้วยเสียงแหบว่า: “ชิงเฉี่ยน ถ้าเกิดหลานหนีได้ ก็รีบหนีไปซะ ไม่ต้องสนใจปู่ ถ้าหากว่าวันนี้หลานมีชีวิตอยู่ต่อได้ ตระกูลไป๋……มอบให้หลานแล้ว……”“คุณปู่ แต่ไหนแต่ไรผู้นำตระกูลล้วน……ไม่ส่งต่อให้กับผู้หญิงไม่ใช่เหรอ?”ไป๋ชิงเฉี่ยนเพิ่งจะพูดจบ เขาก็หัวเราะเยาะทั้งน้ำตา: “นี่มันตอนไหนกันแล้ว พวกเรายังสนใจเรื่องนี้อยู่กันเหรอ”“หึหึ ไม่ผิด ไม่ผิด……ชิงเฉี่ยน หลานนั้นแข็งแกร่งกว่าพ่อของหนูเสียอีก พ่อของหลานก็เป็นได้แค่ไอ้ขยะ แค่กแค่ก หากไม่มีธุรกิจของตระกูลไป๋ที่ปู่สะสมไว้ เขาก็……ไม่มีอะไรทั้งนั้น”“พ่อ!”ในตอนนี้ไป๋เจิ้นหัวกระโจนเข้ามา จับแขนของชายชรา และร้องขอวิงวอนว่า: “พ่อรีบพูดโน้มน้าวชิงเฉี่ยน ถ้า……ถ้าหากว่าเธอสามารถทนต่อความอับอายได้ ตระกูลไป๋ของผม……ตระกูลไป๋ของผมก็ไม่ถึงกับต้องถูกทำลายนะ!”
รอบตัวแปดเปื้อนไปด้วยความดุร้ายที่รุนแรง“แปะ แปะ แปะ”โอวหยางป๋อยกมือขึ้นปรบมือเบา ๆ เขามองศพชายชุดดําเต็มที่อยู่เต็มพื้น และพูดด้วยความครุ่นคิด: “เดิมทีคิดว่าคุณกับขยะพวกนี้จะแพ้ราบคาบไปทั้งสองฝ่าย แต่คิดไม่ถึงว่าคุณยังจะมียอดฝีมือคอยช่วยเหลือ” ขณะพูด โอวหยางป๋อก็เหลือบมองไปทางสาวหน้อยที่หน้าแดงก่ำ หายใจอย่างหอบ และฟ่านอู๋จี๋ที่สีหน้าซีดเซียวเล็กน้อย และได้รับบาดเจ็บที่ไหล่“ถึงแม้ว่าจะเป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่รู้ว่า ภายในร่างกายของคุณยังเหลือกำลังภายในมากน้อยแค่ไหน?”โอวหยางป๋อเอามือไขว้หลัง และยิ้มพูด: “คุณในตอนนี้ ในตอนที่เผชิญหน้ากับผม จะมีโอกาสชนะสักแค่ไหนกัน?” “พูดมากจริง ๆ เลย!”สาวน้อยฝืนตั้งท่าออกมา ดูเหมือนว่าเธอจะอยู่แนวรบเดียวกับหลินเฟิงโดยสิ้นเชิงแล้ว เพียงแค่ร่างกายยืนไม่มั่นคง เพราะเธอหมดแรงหมดกำลังแล้ว“ขอบคุณสองท่านสําหรับความช่วยเหลือ หลินเฟิงรู้สึกซาบซึ้งอย่างมาก”เหลือบมองหญิงสาวและฟ่านอู๋จี๋ที่อยู่ข้าง ๆ เขา หลินเฟิงค่อย ๆ เดินไปข้างหน้า เท้าเหยียบศพชายชุดดำ เดินเข้าไปตรงหน้าโอวหยางป๋อที่ยืนมือไขว้หลังอยู่“แต่หลังจากนี้ ก็เป็นเรื่องของผมแล้ว ทั้งสองท่านรีบ
“คุณปู่ นั่นมันคืออะไรกันแน่?”สาวน้อยมองไปที่ฟ่านอู๋จี๋ และถามด้วยความสงสัย“นั่นคือ……”ฟ่านอู๋จี๋กลืนน้ําลาย พูดด้วยความหวาดกลัวว่า: “นั่นคือความลับของสำนักเสวียนเทียน ฉันแค่เคยได้ยินจากพวกคนแก่หนังเหนียวของสำนักโม่ซวี”“ปีศาจชั่วร้ายกลืนกินพลังสวรรค์”“นำพลังชั่วร้ายรวบรวมในร่างกาย และใช้จุดตันเถียนเปลี่ยนแปลงพลังชั่วร้าย ไหลไปยังกระดูกแขนขา ช่วยเพิ่มสมรรถภาพทางกายและความเร็วให้กับตัวเองเพิ่มมากขึ้น ระดับเซียนเทียน สามารถที่จะรับพลังกายภาพเหมือนกับขอบเขตเทพในเวลาอันสั้นได้!”“ขอบเขตเทพ?!”สาวน้อยอุทาน: “นั่นไม่ใช่ความแข็งแกร่งในระดับเดียวกับผู้นำของสี่สำนักใหญ่ในหนานไห่เหรอ?”“ไม่ผิด”ชายชราทำหน้าเคร่งขรึม เขาถอนหายใจแล้วพูดว่า: “นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันพูดว่า สำนักเสวียนเทียนนี่น่ากลัวเกินไป ถึงแม้ว่าสำนักนี้จะมีลูกศิษย์ค่อนข้างน้อย แต่พวกเขาล้วนเป็นสัตว์ประหลาดกันทั้งนั้น!”“แล้วทําไมพวกเขาถึงล่มสลายล่ะ?”“นี่”ชายชราไตร่ตรองเล็กน้อย และส่ายหัว“ฉันก็ไม่รู้ ดูท่ามีเพียงสหายน้อยหลินเฟิงเท่านั้นถึงจะรู้ว่าเมื่อสามปีก่อนที่หนานไห่ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”……โอวหยางป๋อมอ
มือแค่ข้างเดียวแต่ศักยภาพอย่างกับลูกระเบิด โอวหยางป๋อที่เพิ่งถูกตบเมื่อครู่มุนวนอยู่กลางอากาศ จากนั้นโดนหลินเฟิงใช้กรงเล็บบีบไหล่โดยไม่ทันตั้งตัวจากนั้นเสียงกระดูกหักที่ดังชัดเจน ไหล่ของโอวหยางป๋อถูกหลินเฟิงบีบจนแหลก“เอือกอ๊าก——!”มันไม่ได้เหมือนกับแผนการที่คิดอย่างละเอียดรอบคอบก่อนหน้านี้ เพียงแค่ถูกกระบวนท่าเดียวโอวหยางป๋อก็บาดเจ็บหนัก เขาส่งเสียงกรีดร้องอย่างทรมานออกมาแต่ในเมื่อโอวหยางป๋อเป็นถึงยอดฝีมืออันดับสี่สิบของลำดับสวรรค์เขาตั้งตัวได้อย่างรวดเร็ว และกัดฟันเพื่อโจมตีกลับ“ลูกเตะเสี้ยวพระจันทร์”โอวหยางป๋อเตะขาคู่ออกมามากกว่าสิบครั้ง ตามด้วยเสียงระเบิดที่แยกออกจากตัว พุ่งตรงไปยังใบหน้าของหลินเฟิง“ช้าเกินไปช้าเกินไปแล้ว! อันดับสี่สิบของลำดับสวรรค์ฝีมือแค่นี้เหรอ?!”หลินเฟิงถอยหลังไปหนึ่งก้าว คาดไม่ถึงว่าจะใช้ท่วงท่าต่อสู้แบบเดียวกับโอวหยางป๋อ“ลูกเตะเสี้ยวพระจันทร์!”“ปังปังปังปังปังปัง!”โอวหยางป๋อสามารถเตะขาออกมามากกว่าสิบครั้ง แต่หลินเฟิงกลับสามารถเตะออกมาในช่วงเวลาสั้นมากกว่าห้าสิบครั้งพลังชั่วร้ายที่ติดอยู่บนเท้าเปรียบเสมือนหนามน้ำแข็งของเทือกเขาเทียนซาน
“เพียงแค่วางยาคุณหลงซิ่ว เพื่อดูว่าคุณมีพละกำลังพอที่จะเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า”หลินเฟิงมองไปที่หลงซิ่วที่สวมสูทสีชมพู แต่งเนื้อแต่งตัวเกินความพอดี รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจริงใจอย่างยิ่ง"แก......"“เอาล่ะ เอาล่ะ ผมรู้ว่าคุณทรมาน วางใจได้ ผมไม่มีทางไม่สนใจคุณ”ขณะพูดหลินเฟิงดีดนิ้วชายสองคนในชุดสูทก้าวออกมาจากด้านหลังของหลินเฟิง หามหลงซิ่วขึ้นและพาเขาไปที่ชั้นใต้ดินที่สองคนเหล่านี้คือคนของเผิงกวงฉี่ส่วนเผิงกวงฉี่ก่อนหน้านี้ เขาได้นำลูกน้องสี่หรือห้าคนของเขาไปที่ชั้นใต้ดินที่สอง ที่มีโซฟาสีชมพูขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ถ่ายภาพตั้งนานแล้วภายในห้องมีชายเปลือยกาย 2 คนล้มลงในแอ่งเลือดเมื่อถานหงเดินเข้ามาในห้องส่วนตัวด้วยรอยยิ้มอาฆาตบนใบหน้า เห็นชายที่นั่งอยู่บนโซฟารอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแข็งทื่อ และกลายเป็นร่องรอยของความกลัวและความตื่นตระหนก“ถานหง ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน เธอก็ได้พบกับที่พึ่งใหม่แล้วเหรอ?”เผิงกวงฉี่นั่งสูบบุหรี่ซิการ์อยู่บนโซฟา และมองไปที่ถานหงอย่างไม่ใส่ใจ"ฉัน......"ถานหงรู้สึกสับสนในเวลานี้ เผิงกวงฉี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?หรือว่า...หัวใจของถานหงรู้ส
ชีพจรมังกร...จะเป็นจื่อเสวียนรึเปล่านะ? -อิ่นนั่วเจียตกใจอย่างมาก และไม่ทราบว่าจื่อเสวียนกลายมาเป็นชีพจรมังกรที่หลงซิ่วพูดถึงได้อย่างไรดูเหมือนว่าตระกูลหลงจะต้องการสิ่งที่เรียกว่าชีพจรมังกรอย่างมากและครั้งนี้หลงซิ่วช่วยเหลือถานหง ในที่สุดก็รู้เป้าหมายชัดเจนแล้วพวกเขามาที่นี่เพื่อสิ่งที่เรียกว่าชีพจรมังกรในมือของหลินเฟิง!หลังจากคิดเรื่องนี้ออก ใบหน้าของอิ่นนั่วเจียก็ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาเลย นอกจากความคิดอันลึกซึ้งในทางกลับกัน จวงฉุนกลับถามหลงซิ่วด้วยสีหน้าสับสน:“คุณหลงซิ่ว ชีพจรมังกรคืออะไร?”“ชีพจรมังกรนั้นคือ…”หลงซิ่วไม่ต้องการตอบคำถามของจวงฉุน แต่เห็นว่าอินนั่วเจียยังคงจมอยู่กับความคิดเขาอธิบายอย่างเรียบง่ายว่า:"มีการกล่าวกันว่าชีพจรมังกรเป็นที่มาของโชคลาภของประเทศมังกร"“หากรวบรวมชีพจรมังกรครบทั้งแปดเส้นได้ ก็จะกลายเป็นราชาแห่งมังกรตัวจริงได้ ตามประวัติศาสตร์แล้ว ชีพจรมังกรเหล่านี้เป็นของตระกูลหลงของเรามาโดยตลอด”“เพราะเหตุนี้สถานที่นี้จึงเรียกได้ว่าเป็นประเทศมังกร”“แล้วนามสกุลของเราคือหลง (หลง แปลว่า มังกร) เข้าใจแล้วยัง?”“เราแค่อยากนำสิ่งที่เดิมเป็น
ดังนั้นการร่วมมือกับถานหง เพื่อจัดการกับอิ่นนั่วเจียและหลินเฟิงจึงเป็นเพียงงานเสริมเท่านั้นจุดประสงค์ที่แท้จริงของหลงซิ่วคือเพื่อสำรวจหรือแม้กระทั่งเอาชีพจรมังกรที่อยู่รอบตัวหลินเฟิงออกไป!มีเพียงแค่เอาชีพจรมังกรมาอยู่ในมือ หลงหยวนก็สามารถใช้พละกำลังของเขา จัดการกับหลินเฟิงอย่างกล้าหาญได้และเรื่องของชีพจรมังกรมีเพียงหลงซิ่วและสวีโจวซึ่งเป็นนักบู๊ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดานักบู๊ของตระกูลหลงที่เขาส่งออกไปเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ส่วนที่เหลือก็ไม่ชัดเจนนักแต่ในเวลานี้หลงซิ่วไม่รู้ว่าสวีโจวและคนอื่น ๆ ได้กลายเป็นวิญญาณที่ตายแล้วในมือของหลินเฟิง ด้วยความพยายามผลักดันของจวงฉุน ไม่มีใครหนีไปได้สักคนเหลือเพียงจวงฉุนเท่านั้น และเพื่อความอยู่รอด เขาจึงได้กลายมาเป็นคนทรยศหากหลงซิ่วรู้เรื่องนี้เกรงว่าเขาจะตบจวงฉุนคนไร้ประโยชน์คนนี้จนตายไปซะเลยแทนที่จะชื่นชมเขาเพราะเขาพาอิ่นนั่วเจียมาอยู่เคียงข้างเขา"เอาล่ะ"หลงซิ่วยืนขึ้นและโบกมือให้อิ่นนั่วเจียอย่างด้วยสีหน้านิ่งเฉย“ผมได้เตรียมคนและอุปกรณ์ไว้แล้ว อยู่ในห้องส่วนตัวใต้ดินชั้นสอง ถานหง คุณไปเตรียมตัวก่อนเถอะ”“รอผมถามคำถามอิ่
“ฉันคือลูกน้องของเธอ? คุณหลงซิ่ว นี่มันเรื่องอะไรกัน? ฉันจำได้ว่าไม่มีข้อกำหนดนั้นในสัญญาของเราหรอกมั้ง?”อิ่นนั่วเจียขมวดคิ้วและมองไปที่หลงซิ่วหลงซิ่วสับสนเป็นอย่างมาก แต่ไม่ได้พูดอะไรยังคงเป็นถานหงที่ตอบคำถามของอิ่นนั่วเจียด้วยเสียงหัวเราะ“อิ่นนั่วเจีย เธอช่างไร้เดียงสาเกินไป เธอคิดจริงๆ เหรอว่าตระกูลหลงจะเต็มใจยอมรับเธอ เพราะพวกเขาเห็นคุณค่าในชื่อเสียงและความสามารถของเธอจริงๆ”ถานหงส่ายหน้าอย่างดูถูกและกล่าวว่า:“ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน ตระกูลหลงจะยอมรับเธอได้ยังไง?”“อ่อใช่ ไม่ว่าฉันหรือตระกูลหลง ก็ไม่ได้โกหกเธอ เพราะฉันคือผู้รับผิดชอบบริษัทบันเทิงของตระกูลหลงที่เธอเข้าร่วมมาโดยตลอด”“ดังนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อิ่นนั่วเจีย เธอต้องเชื่อฟังฉัน เข้าใจไหม?”“ฉันให้เธอถ่ายหนังอะไร เธอก็ต้องไปถ่าย”"เดี๋ยวนะ"อิ่นนั่วเจียยื่นมือออกไปและขมวดคิ้ว:“ถานหง เธอพูดรุนแรงเกินไปแล้ว ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยทำให้เธอขุ่นเคืองมาก่อน ทำไมเธอถึงตั้งใจจะจัดการกับฉันขนาดนั้น?”“ถึงขั้นยอมทุ่มเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเพื่อดึงตัวฉันมาจากหลี่ซื่อกรุ๊ปด้วย”“จุ๊จุ๊จุ๊”เมื่อได้ยินคำพูดของอิ่นนั
“บ้าเอ๊ย ฉันไม่สามารถทนได้จริงๆ ติดต่อน้องหลินให้ฉัน ฉันจะเข้าแทรกแซงเรื่องนี้ด้วย!”...วันต่อมาในบาร์ใต้ดินแห่งหนึ่งทางตอนใต้ของเมืองจิงจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียที่สวมหมวกและหน้ากากไว้ และดูเรียบง่ายมากรีบเดินทางมาที่นี่ ที่นี่คือ “สถานที่นัดพบ” ที่หลงซิ่วพูดถึงควบคู่ด้วยเสียงดนตรีอันไพเราะและฝูงชนที่เต้นรำจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียเดินผ่านทางเดินและมองเห็นหลงซิ่วกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ พร้อมคาบบุหรี่อยู่ในปากเมื่อเห็นว่าอิ่นนั่วเจียมาจริง ๆ ดวงตาของหลงซิ่วก็เป็นประกายบุหรี่ในปากของเขาหล่นลงพื้นโดยไม่รู้ตัวแม้ว่าอิ่นนั่วเจียจะสวมเพียงชุดเดรสยีนส์ซึ่งทำให้เธอดูเป็นเด็กสาวมากในวันนี้ แต่หุ่นที่น่าสะพรึงกลัวของเธอก็ยังทำให้ หลงซิ่วที่กำลังนั่งอยู่ตรงโต๊อย่างไม่ใส่ใจก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอ"เชี่ย ไม่เสียแรงที่เป็นซูเปอร์สตาร์ประเทศมังกรจริงๆ นะ!"หลงซิ่วอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบเธอกับถานหง หลังจากคิดดู นี่มันไม่ใช่คนระดับเดียวกันด้วยซ้ำ!แม้ว่าถานหงจะเป็นราชินีเพลงประเทศมังกร หน้าตาก็คล้ายๆกันแต่เมื่อเทียบกับอิ่นนั่วเจียสาวสวยที่อยู่แต่ในจอ ถานหงยังด้อยกว่าเยอะมากเพียงแค่ออร่าอันส
สำนักงานใหญ่กลุ่มเผิงกวง เมืองจิงขณะนั้นเผิงกวงฉี่กำลังคาบซิการ์ไว้ในปากอย่างเรื่อยเปื่ยอ ฟังการโต้เถียงขัดแย้งระหว่างตัวแทนจากทั่วทุกแห่งในการประชุมแม้ว่าเผิงกวงฉี่จะดูเป็นปกติ แต่ในใจเขากลับโกรธมากพวกขยะพวกนี้ได้แต่โทษกันไปมา และต่างคนต่างหาผลประโยชน์แม้แต่เผิงกวงฉี่ก็ยังคิดว่า ควรจะกำจัดคนไร้ประโยชน์เหล่านี้ และส่งเสริมให้คนอื่นขึ้นมาเป็นผู้นำภูมิภาคดีไหมขณะที่กำลังคิดแบบนี้ โทรศัพท์มือถือของเผิงกวงฉี่ก็ดังขึ้นกะทันหันเสียงโทรศัพท์ทำให้ห้องประชุมเงียบลงทันที“คุณหลินโทรมาครับ คุณเผิงกวงฉี่”ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ ยื่นโทรศัพท์ให้ด้วยความเคารพเมื่อคิดว่าเป็นหลินเฟิง เผิงกวงฉี่ก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมากไม่พูดไม่ได้ว่ายาหยกโมราของหลินเฟิงมีประสิทธิภาพมากจริงๆ ควบคู่กับน้ำพุร้อนที่เจียงโจว ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองดูหนุ่มลงเรื่อย ๆ และร่างกายก็เต็มไปด้วยกำลังวังชาแม้แต่ผู้หญิงคนใหม่ที่หามาช่วงนี้ ก็ไม่สามารถทำให้เขาพึงพอใจได้ช่วงนี้เขากำลังคิดว่าควรจะหาเพิ่มอีกสักหน่อย เพื่อสร้างทายาทให้กับตระกูลเผิงของเขาสองเดือนที่แล้ว นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่กล้าคิดมาก่อนด้วยซ้ำ“ฮัลโหล
“ฉันจะโอนเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเข้าบัญชีของคุณทันที ทางที่ดีคุณให้อิ่นนั่วเจียออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ปโดยเร็วที่สุด ให้เธอมาพบฉันที่เมืองจิง”"ฮ่าฮ่าฮ่า......"ถานหงที่อยู่ปลายสายหัวเราะอย่างโอเวอร์“ฉันต้องการให้อิ่นนั่วเจียคุกเข่าอยู่แทบเท้าฉัน! ยังมีหลินเฟิง ฉันจะทำให้หลินเฟิงและหลี่ซื่อกรุ๊ปบ้าบออะไรนั่นได้ชำระในสิ่งที่ควรจ่าย!”หลังจากพูดจบโทรศัพท์ก็วางสายไปและภายในเวลาไม่กี่นาที ข้อความเงินสดเข้าบัญชีจำนวนสองหมื่นห้าพันล้านบาทก็ปรากฏบนโทรศัพท์มือถือของจวงฉุนทันทีเมื่อมองดูข้อความบนโทรศัพท์ ลมหายใจของจวงฉุนก็เร็วขึ้นอย่างมาก เขาไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้ในชีวิตของเขามาก่อนแต่เมื่อเขาเงยหน้ามองไปทางหลินเฟิง ก็รู้สึกเหี่ยวเฉาทันทีเขารู้ว่าเงินจำนวนนี้จะไม่มีวันมาถึงเขาด้วยซ้ำ อีกทั้งเรื่องที่อิ่นนั่วเจียเข้าร่วมตระกูลหลงเป็นเรื่องโกหกทั้งหมดเขาแค่อยากหลอกเอาเงินก้อนนี้มาจากหลงซิ่ว เพื่อใช้รักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้ก็เท่านั้นเอง“ตอนนี้โอนเงินก้อนนี้เข้าบัญชีของหลี่ซื่อกรุ๊ปเถอะ”หลินเฟิงไม่พูดมาก บังคับจวงฉุนให้ดำเนินการบนโทรศัพท์มือถือของเขาโดยตรงหลังจากนั้นไม่นาน เงิน
“ดูเหมือนว่าคุณจะได้เจอกับอิ่นนั่วเจียจริงๆ นะ”หลงซิ่วที่อยู่ปลายสายพูดอย่างใจเย็นว่า:“ผมลืมบอกคุณไปว่าตอนนี้อิ่นนั่วเจียเป็นสมาชิกของหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว เธอเต็มใจที่จะออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ป และร่วมมือกับตระกูลหลงของเราจริงๆ เหรอ?”เมื่อได้ยินสิ่งที่หลงซิ่วพูดจวงฉุนสั่นสะเทือนไปทั้งตัวเกือบหัวใจวายเพราะความโมโหในที่สุดเขาก็ได้ลิ้มรสว่าการถูกหลอกเป็นอย่างไรหากหลงซิ่วเล่าเบื้องหลังของอิ่นนั่วเจียให้เขาฟังก่อนหน้านี้เขาจะพาผู้คนมาที่นี่เพื่อมาหาอิ่นนั่วเจีย และตกหลุมพรางได้ยังไง?ตอนนี้มันสายเกินไปที่จะพูดอะไรอีกแล้วร่องรอยแห่งความโกรธเริ่มผุดขึ้นในใจของจวงฉุนหากพูดว่าเมื่อครู่เพียงแค่โกหกหลงซิ่ว เขาก็มีความกดดันอยู่ไม่น้อยเมื่อเขาได้ยินว่าหลงซิ่วปกปิดเรื่องของอิ่นนั่วเจียกับเขา เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันทีหากคุณไม่ได้บอกผมให้ชัดเจนก่อนที่คุณจะจากไปผมจำเป็นต้องตกไปอยู่ในมือของหลินเฟิงงั้นเหรอ?จวงฉุนตัดสินใจ คำพูดก็ราบรื่นมากขึ้น“ใช่ครับ คุณอิ่นนั่วเจียบอกผมเอง แต่ว่า...”"แต่ว่าอะไร?"หลงซิ่วที่ปลายสายโทรศัพท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย“แต่คุณอิ่นนั่วเจียบอกว่าเธอได้เซ็น
จวงฉุนคิดว่าคำพูดนี้สมบูรณ์แบบไร้ที่ติขณะที่จวงฉุนกำลังจมอยู่กับจินตนาการของเขา หลินเฟิงก็ยื่นมือออกไปและโบกไปมาตรงหน้าจวงฉุน“การปล้นทำลายของพวกนายในครั้งนี้ ได้ทำลายสินค้าของหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันมูลค่าสองหมื่นห้าพันล้านบาทเต็มๆ เพียงแค่นายสามารถชดเชยเงินสินค้าเหล่านี้ให้เราได้ ฉันก็จะไม่ถือสาเอาความ”"สองหมื่นห้าพันล้านบาท?"เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ อิ่นนั่วเจียที่อยู่ข้างๆ ก็เปิดริมฝีปากสีแดงของเธอออกครู่หนึ่ง เธอก็ส่ายหัวอย่างจนปัญญาหลินเฟิงกำลังพยายามกรรโชกเงินอยู่เหรอ!"เป็นไปไม่ได้!"เห็นได้ชัดว่าจวงฉุนก็ตกใจกับจำนวนเงินมหาศาลนี้อย่าว่าแต่ยี่สิบห้าล้านบาทเลย แม้แต่ห้าพันล้านบาทเขาก็ยังไม่มี จะอุดรูโบ๋นี้ได้อย่างไรหลินเฟิงรีดไถมากเกินไปจริงๆ“แน่นอนว่าหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันไม่สนใจเงินจำนวนน้อยๆ นี้ แต่ฉันแค่อยากเห็นท่าทางของคุณ”“เป็นไงบ้าง?”หลินเฟิงจ้องมองจวงฉุนด้วยความสนใจอย่างยิ่ง ต้องการดูว่าคนๆ นี้จะหาเงินได้มากเท่าไหร่เพื่อเอาชีวิตรอดได้ในเมื่อเสียหายหนึ่งหมื่นล้านบาท หลินเฟิงต้องหาชดเชยมาจากที่อื่น"ดี...ดีครับ!"จวงฉุนรู้ดีว่าวันนี้เขาไม่มีสิทธิ์ต่อรองกับหลิ