LOGINShare
บทที่ 382
Latest chapter
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 808
คัมภีร์ทั้งสองเล่มนี้ หนึ่งในนั้นคือคัมภีร์วิชายุทธ์ภายในของสำนัก ส่วนอีกเล่มมิน่าเชื่อว่าจะเป็นคัมภีร์มหาสัจธรรม!แม้ในใจของฉินซูจะตกตะลึงอย่างยิ่ง แต่ภายนอกเขากลับมิแสดงอาการใด และเริ่มเปิดอ่านอย่างเงียบ ๆในมิช้าเขาก็ค้นพบว่า คัมภีร์มหาสัจธรรมนี้แตกต่างจากคัมภีร์ม้วนหยกขาวอย่างมาก ดูเหมือนจะเป็นฉบับย่อเสียด้วยซ้ำที่สำคัญที่สุดคือ การฝึกตนตามเคล็ดวิชาของซ่างกวนอวิ๋นซีนี้ มิจำเป็นต้องใช้เลือดบริสุทธิ์ของหญิงพรหมจรรย์เป็นสื่อกลาง เมื่อพลิกอ่านไปจนถึงหน้าสุดท้าย ฉินซูก็ถึงกับตกตะลึงเมื่อพบว่าคัมภีร์มหาสัจธรรมจิงที่ซ่างกวนอวิ๋นซีให้มาเป็นเพียงครึ่งแรกเท่านั้น!เขาถามด้วยความสงสัย "แล้วครึ่งหลังของวิชายุทธ์นี้เล่า?"ซ่างกวนอวิ๋นซีพูดอย่างมิใส่ใจ "ครึ่งแรกนี้ก็เพียงพอให้เจ้าได้ฝึกฝนแล้ว รอจนกว่าพลังของเจ้าจะถึงระดับเสียก่อน แล้วค่อยว่ากัน""ก็ได้ งั้นข้าจะกลับห้องไปพินิจดูสักหน่อยก่อน"หลังจากฉินซูพูดจบ เขาก็เดินออกไปพร้อมกบคัมภีร์ลับในมือหลังจากผ่านไปสองชั่วยาม ฉินซูก็อาศัยความจำอันยอดเยี่ยมของตนจดจำเคล็ดวิชาของทั้งสองวิชาได้ครบทุกบทจนขึ้นใจแล้วเขามิได้เริ่มฝึกในทันที แต่กลั
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 807
"ข้าก็มิได้พูดว่าจะลงมือบัดนี้ ข้าหมายถึงรอจนกว่าเจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นก่อน!""นั่นก็มิได้เช่นกัน ข้าแข็งแกร่งขึ้น ในเวลาเดียวกัน ศัตรูของท่านก็แน่นอนว่าต้องแข็งแกร่งขึ้นด้วย อีกทั้งข้ากับคนผู้นั้นก็ไม่มีเรื่องเคียดแค้นอันใดต่อกัน ข้ามิอยากเข้าไปยุ่งเรื่องวุ่นวาย"เมื่อได้ยินคำพูดของฉินซู สีหน้าของซ่างกวนอวิ๋นซีก็เย็นชาลงทันที"ฉินซู ข้าตั้งใจจะช่วยให้เจ้าแข็งแกร่งขึ้น เช่นนั้นข้าขอเตือนเจ้าว่า อย่าได้มิเห็นคุณค่าของผู้ที่ช่วยเหลือ!"มุมปากของฉินซูกระตุกหลายครั้ง แล้วเขาก็ถามขึ้นว่า "เช่นนั้นท่านตั้งใจจะบีบบังคับให้ข้ายอมทำตามใช่หรือไม่?""หากเจ้ามิเห็นด้วย ข้าก็มิรังเกียจที่จะใช้วิธีการบางอย่างกับเจ้า!" ซ่างกวนอวิ๋นซีพูดอย่างตรงไปตรงมาฉินซูก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความระวัง แล้วเตือนว่า “ท่านก็อย่าใจร้อนสิ มีสุภาษิตว่า แตงที่ฝืนเด็ดจากต้นย่อมมิหวาน อีกอย่างเราสองคนก็หาได้สนิทกันไม่ ท่านมิกลัวว่าข้าร่ำเรียนจบแล้วจะหนีกลับต้าเหยียนหรือไร?”“ในเมื่อข้ากล้าถ่ายทอดเคล็ดวิชาให้กับเจ้า แน่นอนว่าข้าต้องมั่นใจว่าจะรั้งเจ้าไว้ได้ อ้อ ใช่แล้ว มีข้อดีอย่างหนึ่งลืมบอกไป เ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 806
ฉินซูกระโดดขึ้นครั้งหนึ่ง พริบตาเดียวก็ไปถึงแท่นบูชาสูงเสียดฟ้า!เขากวาดสายตามองทุกคนในลานจากเบื้องสูงด้วยท่าทีเปี่ยมอำนาจ!ที่ใดที่สายตาเขากวาดผ่านไป หาได้มีใครกล้าสบตากับเขาไม่!เมื่อเห็นเช่นนี้ ฉินซูจึงมองไปที่หลัวชางและเอ่ยอย่างเยือกเย็น "ในเมื่อไม่มีผู้ใดต้องการท้าทายอีก เช่นนั้นก็ดำเนินพิธีต่อเถอะ"เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนจึงเพิ่งสังเกตเห็นว่า ลมพายุที่เคยพัดกระหน่ำอย่างรุนแรงนั้นได้สงบลงแล้วอย่างมิน่าเชื่อท่ามกลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆครึ้ม เมฆดำพลันปั่นป่วนขึ้นมาเป็นระลอก จากนั้นแสงแดดสีทองสายหนึ่งก็ส่องทะลุผ่านชั้นเมฆสาดลงมายังร่างของฉินซูภายใต้แสงแดดนี้ ร่างกายของฉินซูเปล่งประกายเป็นชั้นของแสงทองอ่อน ๆ ราวกับเทพเจ้าสงครามที่สวมชุดเกราะทองคำ สง่างามน่าเกรงขามจนทำให้ผู้คนที่เห็นรู้สึกหวาดกลัว!หลัวชางลังเลเล็กน้อยและมองไปที่ซ่างกวนอวิ๋นซี อีกฝ่ายกล่าวขึ้นอย่างนิ่ง ๆ ว่า “บทสวดถวายเครื่องเซ่นได้ถูกเผาแล้ว พิธีบอกกล่าวฟ้าดินก็เสร็จสิ้นแล้ว ส่วนกฎระเบียบหรือขั้นตอนต่อไป เจ้าก็จัดการตามที่เห็นสมควรเถิด”นางพูดจบก็หันไปมองฉินซูด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความนัย จากนั้นก็หันก
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 805
วิชากระบี่ที่ซับซ้อนถึงเพียงนี้ ฉินซูกลับเรียนรู้ได้ผ่านการดูครั้งเดียว มิหนำซ้ำกระบวนท่าเดียวกัน แต่พลังที่ฉินซูใช้กลับแข็งแกร่งกว่าเขาหลายเท่า ช่างน่าตกตะลึงยิ่งนักเยี่ยนเจิ้นหงครุ่นคิดแล้วก็ตัดสินใจว่า ฉินซูคงแอบเรียนรู้วิชากระบี่นี้ตั้งแต่เมื่อใดก็มิทราบได้ มิเช่นนั้นก็ไม่มีคำอธิบายอีกแล้วแต่ถึงกระนั้น ในใจของเขายังปั่นป่วนด้วยคลื่นลมฉินซูอายุมิถึงสามสิบปี ต่อให้เริ่มฝึกตั้งแต่ยังอยู่ในครรภ์มารดา ก็มิน่าจะแข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี้เมื่อคิดได้ดังนั้น เยี่ยนเจิ้นหงก็อดมิได้ที่จะหัวเราะอย่างขมขื่น“พรสวรรค์ของท่านล้ำเลิศเหนือคนธรรมดา สมเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากยิ่งในรอบพันปี ข้าน้อยขอยอมแพ้ด้วยความเต็มใจ!”กล่าวจบ เขาก็ประสานมือคารวะฉินซูด้วยความศรัทธาฉินซูประสานมือเล็กน้อย “น้อมรับ!”จากนั้นจู่ ๆ เขาก็หันไปกล่าวกับซ่างกวนอวิ๋นซี “ท่านเจ้าสำนัก โปรดยืนขึ้นสักครู่ด้วยขอรับ”ซ่างกวนอวิ๋นซีขมวดคิ้วเรียว แต่ก็ยืนขึ้นช้า ๆนางกำลังจะเอ่ยถาม แต่กลับเห็นฉินซูประสานมือไพล่หลัง กวาดสายตามองผู้คนในลานด้วยท่าทีสง่างาม “ทุกท่านที่นั่งอยู่ที่นี่ มีผู้ใดมิยอมรับก็จงลุกยืนขึ้น มิว่าจะเป็นก
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 804
“กระบี่จงมา!”ฉินซูสะบัดครั้งหนึ่ง กระบี่ยาวในมือของหยางคุนก็ลอยออกจากฝัก บินเข้ามือฉินซูในพริบตาเดียว!หยางคุนมิทันตอบสนอง!ฉินซูร่างทะยานขึ้นสู่กลางอากาศ จากนั้นก็สะบัดกระบี่ยาวชี้ตรงขึ้นไปบนท้องฟ้า!เขาสะบัดแขนอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตากระบี่ยาวในมือก็กลายเป็นเงากระบี่นับร้อยสายในห้วงเวหา!“ไป!”กระบี่ยาวถูกตวัดลงไปพร้อมกับเสียงตวาดเบา ๆ ของเขา เงากระบี่ทั่วฟ้าก็พลันหมุนวนรวมตัวกันกลายเป็นมังกรยักษ์ยาวกว่าสิบจั้ง!มังกรยักษ์หมุนวนอยู่ครู่หนึ่ง ก็พุ่งเข้าใส่เยี่ยนเจิ้นหงจากเบื้องบน!ระหว่างนั้น ยังระเบิดเสียงมังกรคำรามอันกึกก้อง!โฮกกก!!ทันทีที่เสียงมังกรคำรามดังขึ้น ผู้คนในลานฝึกยุทธ์ต่างรู้สึกหัวใจสั่นสะท้านอย่างกะทันหันเมื่อเงาร่างมังกรยักษ์ร่วงหล่นลงมา พลังกดดันอันมหาศาลก็พลันปรากฏขึ้นตามมาด้วย“แย่แล้ว ถอย! รีบถอยเร็ว!”จอมยุทธ์ขั้นกลางระดับสวรรค์ผู้หนึ่งสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ จึงรีบแผดเสียงดุดันแต่ทันทีที่เขากำลังจะเคลื่อนไหว ก็พบว่าภายใต้พลังกดดันอันมหาศาลนี้ ตนเองกลับก้าวขาได้อย่างยากลำบาก!มิต้องพูดถึงผู้ที่มีวรยุทธ์ต่ำกว่าเขาเลยจอมยุทธ์ขั้นกลางระดับปฐพีขึ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 803
“ใช่แล้ว ท่านเจ้าสำนักของเราเป็นจอมยุทธ์ขั้นกลางระดับสวรรค์ แต่เมื่อเทียบกับเจ้าสำนักเยี่ยนแล้ว กลิ่นอายกลับอ่อนด้อยกว่าอย่างเห็นได้ชัด!”“เจ้าสำนักเยี่ยนทะลวงขั้นปลายระดับสวรรค์แล้ว แข็งแกร่งยิ่งนัก!”“ขั้นปลายระดับสวรรค์ บวกกับเพลงกระบี่มังกรทะยานขั้นสูงสุด เจ้าสำนักเยี่ยนอาจเรียกได้เป็นอันดับหนึ่งของยุทธภพเป่ยเยี่ยนแล้วกระมัง?”ขณะที่ผู้คนกำลังตะลึงพรึงเพริด เยี่ยนเจิ้นหงก็แผดเสียงดุดัน “เพลงกระบี่มังกรทะยาน มังกรคำรามสะท้านใต้หล้า!”กระบี่ยาวในมือของเขาชี้ขึ้นไปยังท้องฟ้า จากนั้นก็สะบัดอย่างรวดเร็วพร้อมกับเสียงคำราม!ในพริบตาเดียว ทั่วทั้งห้วงอากาศก็เต็มไปด้วยเงากระบี่ที่จับตัวกันเป็นรูปร่าง!“ไป!”เยี่ยนเจิ้นหงใช้กระบี่ยาวชี้ลงไปยังฉินซูจากเบื้องบนเงากระบี่ทั่วฟ้าพลันหมุนวนรวมตัวกัน กลายเป็นเงาร่างมังกรยาวหลายจั้งซึ่งอ้าปากคำรามใส่ฉินซูขณะที่กำลังพุ่งลงมา!ลมพายุคลั่งพลันสงบลง เมฆดำที่ม้วนตัวอยู่บนท้องฟ้าก็ราวกับหยุดนิ่งสายตาของผู้คนทั้งหมดในลาน ต่างจับจ้องไปยังลานประลองตามิกะพริบส่วนฉินซูในเวลานี้ กำลังเงยหน้าขึ้น มองเงาร่างมังกรขนาดใหญ่ที่กำลังถั่งโถมลงมาโดยมิแสดงอ
