บทที่ 44 ผู้ชายที่คุ้นเคย

เมื่อหลิวหลงถิงเห็นแม่หมออิงเดินมา จึงผละออกจากริมฝีปากของฉัน แล้วมองไปทางแม่หมออิง ก่อนจะเอื้อมมือยกฉันขึ้นจากพื้น พลางตบฝุ่นที่หัวเข่าของฉันเบา ๆ

เพราะฉันกับหลิวหลงถิงกำลังมองเธออยู่ แม่หมออิงจึงเปลี่ยนสีหน้า แต่กลับเป็นฉันที่ไม่สบายใจ เธอเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับกล่องสองใบในมือของเธอ และบอกกับฉันว่า “พวกเจ้าควรระวังหน่อย แม้ว่าไม่มีข้อห้ามสำหรับเซียนและร่างทรงเรื่องความสัมพันธ์ แต่นี่เป็นกฎที่คนในย่อมรู้ดี ถ้าเซียนคนอื่น ๆ เห็นเข้า ข้าจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง!”

ทว่าเรื่องทั้งหมดนี้อยู่ในบ้านของแม่หมออิง ถูกเธอเห็นเข้าแบบนี้ฉันก็รู้สึกผิด แค่อยากบอกว่าเราไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้ แค่บังเอิญ เท่านั้นเอง

จริง ๆ ไม่พูดจะดีกว่า พูดแบบนี้ พลังหยินบนหน้าของแม่หมออิงจะยิ่งแรงขึ้น หลิวหลงถิงเองก็ไม่อายอะไร เขายังจับมือฉันแล้วนวดเล่น พลางพูดกับแม่หมออิงว่า “คาดไม่ถึงว่าแม่หมออิงที่อายุมากขนาดนี้ จะยังไม่เห็นสิ่งนี้”

“ไม่ใช่ว่าข้ามองไม่เห็น…” แม่หมออิงต้องการจะอธิบาย แต่หลัง ๆ รู้สึกว่ามันไม่จำเป็น เธอจึงวางกล่องของขวัญลงบนโต๊ะแล้วบอกกับฉันว่า “ข้าไม่ต้องการของมีค่าสองชิ้นนี้แล้ว ข้าให้เจ้า ลอ