บทที่ 45 หึง

ทันทีที่เฟิ้งฉีเทียนกลับมา เขาพูดอย่างไม่รู้ถูกผิดว่าฉันหักหลังเขา ฉันจึงบอกทันทีว่าร่างทรงคนก่อนกลับมาหาเขาแล้ว ฉันไม่ต้องการหักหลังเขา แต่กำลังช่วยเขาอยู่ต่างหาก

เซียเทียนเจ๋อดูเหมือนจะใส่ใจความรู้สึกของเฟิ้งฉีเทียนเช่นกัน เมื่อเห็นว่าเฟิ้งฉีเทียนไม่ต้องการกลับไป เขาจึงขอโทษเฟิ้งฉีเทียนทันที “ฉีเทียน ผมผิดเอง ผมไม่ได้มารับคุณตามเวลาที่ตกลงกันไว้ ตอนนี้ผมมาขออภัย กลับไปกับผมเถอะ คุณเป็นถึงเทพระดับสูง มาอยู่ในที่เช่นนี้ได้อย่างไร ผมเตรียมทุกอย่างที่คุณชอบไว้หมดแล้ว กลับบ้านกับผมเถอะ”

สิ่งที่เซียนเทียเอ๋อพูดในตอนนี้ทำให้ฉันไม่มีความสุขเท่าไหร่ อะไรคืออยู่ในสถานที่เช่นนี้ มันหมายความว่าอย่างไร? ตอนนี้บ้านของคนเฒ่าคนแก่ในจีน ก็แทบจะเหมือนบ้านวัยรุ่นทั่วไปอย่างฉันแล้วไม่ใช่เหรอ? เซียเทียนเจ๋อพูดเช่นนั้นได้อย่างไร?

“ตลอดชีวิตนี้ ตอนข้าเห็นเจ้ายังคงทุกข์ทรมานอยู่ข้างล่างเพียงลำพัง ข้าแค่อยากลงมาช่วยเจ้า แต่ข้าพบป๋ายจิงระหว่างทาง มันอาจเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้ แต่ที่ข้ามั่นใจคือ ชะตากรรมของเราหมดลงแล้ว ในชาติก่อนเจ้าไม่รู้จักรักษาทุกสิ่งที่ข้าให้ไป ตอนนี้ข้าเจอคนที่น่าสนใจกว่าเจ้าแล้ว ข้าก็เ