โดยปกติแล้วเจ้าที่เจ้าทางกับเทพที่ลงมาจุติจะมีหน้าที่ไม่เหมือนกัน เจ้าที่เจ้าทางไม่ได้ถูกเลือกให้ออกรบ เพียงแค่ปกปักรักษาคนในบ้านให้ปลอดภัย เปรียบเสมือนพระโพธิสัตว์ที่คนเถ้าคนแก่นับถือ“แล้วหลังจากนั้นล่ะค่ะ? ในเมื่อบ้านของคุณมีเจ้าที่เจ้าทางดูแลอยู่ บ้านคุณก็น่าจะปลอดภัยดี แล้วทำไมถึงยังมาหาฉันล่ะ?” ฉันเอ่ยปากถามหม่าเจี้ยนกั๋ว“ในตอนนั้นผมกำลังตามหาแม่หมออิงกู วิชาของเธอแกร่งกล้ามาก ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีเพียงไม่กี่คนที่เหนือกว่าเธอ แต่ผมคิดไม่ถึงว่าเธอจะส่งคุณมา ส่วนทำไมถึงไม่ขอให้แม่หมอท
ทันทีที่เสียงหายไป เงาขาวคลุมเครือก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของฉัน เงาร่างนั่นใช้มือง้างปากหญิงสาวที่เขมือบหัวฉันไปเกือบครึ่งหัวแล้วบอกให้ฉันหลบไปฉันไม่แทบรู้จะร้องเรียกใครเพื่อช่วยเหลือกันในยามขับขันได้เช่นนี้ แต่เมื่อฉันหันไปพบหน้าเขา คนที่อยู่ตรงหน้ากลับเป็นซานเซินเทพเจ้าแห่งขุนเขา!เขายังไม่ตายหรอ? ทำไมยังมีชีวิตอยู่!เมื่อเห็นเทพแห่งขุนเขาในช่วงหน้าสิวหน้าขวานเช่นนี้ ฉันรู้สึกราวกับว่าเพิ่งออกจากปากเสือแล้วตกลงไปในถ้ำหมาป่า อีกทั้งตอนนี้เขาดูโทรมไปมาก ชุดคลุมอันตระการตาที่เคยประดับบนตัวเขาก็ไม่
กำจัดหลิวหลงถิงเหรอ? พอได้ยินคำนี้ฉันก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ถ้าหลิวหลงถิงไม่อยู่กวนฉันอีก ตอนนี้ฉันควรจะมีความสุขอยู่ที่บ้านไปแล้ว ไม่ใช่มาใช้ชีวิตที่เสี่ยงอันตรายแบบนี้“ที่คุณพูดมาจริงเหรอ?” ฉันถามเทพแห่งขุนเขาเบา ๆ สุดท้ายแล้วถ้าเรื่องนี้เข้าหูหลิวหลงถิงฉันกับเทพแห่งขุนเขาคงได้ทิ้งชีวิตไว้ที่นี่แน่ ๆ“ถึงแม้ว่าเธอกับหลิวหลงถิงต้องการกำจัดฉัน แต่อย่างไรเสียวันนี้ฉันก็สิงอยู่ในร่างเธอเพื่อหนีภัยครั้งนี้ ไม่ว่าอย่างไรเธอก็คือผู้มีพระคุณ เรื่องที่สัญญาไว้ฉันจะไม่คืนคำ”“งั้นก็ได้ ฉันสัญญา
“ก็ใช่สิ! ทำไมเหรอ?”เมื่อฉันเปล่งประโยคนี้ออกมาจากปาก ก็เหลือบไปมองหลิวหลงถิงที่หน้าตาเรียบเฉย มันทำให้ฉันรู้สึกกังวน ถ้าหลิวหลงถิงสังเกตเห็นอะไรบางอย่างและรู้ว่าฉันรับข้อตกลงกับเทพแห่งขุนเขาที่จะกำจัดเขา และถ้าเทพแห่งขุนเขาตายฉันก็ต้องตาย ใครกันจะเมตตาคนที่หมายจะเอาชีวิตตัวเองในเวลานี้ ฉันรู้สึกเสียใจกับข้อตกลงที่ให้ไว้กับเทพแห่งขุนเขา อันที่จริงการได้อยู่กับหลิวหลงถิง แม้ว่าจะหนื่อยไม่ค่อยสะดวกสบายแต่ก็รู้สึกดี และแม้ว่าเขาจะบังคับให้ฉันทำเรื่องอย่างว่า ฉันก็ยังพอใจกับมัน แล้วทำไมฉันต้องฆ่
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ฉันก็รู้สึกฉุนเฉียวพร้อมน้ำเสียงที่ไม่พอใจเท่าไหร่ “ยังอยู่สิค่ะ เขาปฏิเสธที่จะเอาผีพวกนี้ออกไป ตอนนี้ท้องหนูก็ใหญ่ขึ้นไม่รู้ว่าถ้าโตไปมากกว่า หนูจะต้องใส่เสื้อผ้าอย่างไร”แม่หมออิงไม่ได้สนใจที่ฉันพูดเรื่องจะใส่เสื้อผ้าอย่างไร แต่กลับบอกฉันว่า “เจ้าไปหาหลิวหลงถิงซะ แล้วให้เขาให้พลังวิญญาณกับเจ้า ในท้องเธอคืองู มันต่างสายพันธ์กัน งูน้อยเหล่านี้เมื่อโตขึ้นก็ต้องการพลังวิญญาณเช่นเดียวกัน หลิวหลงถิงไม่ม่ความรับผิดชอบต่อเจ้าเลย เจ้าต้องสื่อสารกับเขาให้มากขึ้น เพราะถ้าเซียนกับร่าง
ฉันเหลือบมองยันต์บนโต๊ะที่เขียนออกมาเหมือนไก่เขี่ย ฉันไม่อยากเชื่อว่ายันต์ผีนี้จะสามารถช่วยฉันได้ อันที่จริงก็อยากจะขอให้หลิวหลงถิงอยู่ช่วยฉันเรื่องนี้ก่อนแล้วค่อยไป แต่แล้วยังไม่ทันได้พูดอะไรสักคำ มือที่จับใบหน้าฉันอยู่จู่ ๆ ก็บีบแรงขึ้น มันทำให้ฉันปวดร้าวมาถึงแก้ม“คราวนี้ฉันไม่อยู่บ้าน ถ้าเธอกล้าทำอะไรไม่ดีกับลูกของเรา ระวังครอบครัวเธอจะถึงแก่ชีวิต”นี่เขากำลังเตือนฉันหรอ?เมื่อกี้ที่ตานั่นพยายามจะทำให้ฉันพอใจ ฉันคิดว่าเขาสนใจฉันหรือไม่ก็ชอบฉัน ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะคิดผิด ที่หลิวหลงถิงดีกับฉั
พอได้ยินเช่นนี้ น้ำตาฉันก็แทบจะไหลออกมา ฝ่ายหญิงได้ฟังฝ่ายชายพูดแล้วก็โมโหพลางด่าเขาว่าทำไมถึงไม่บอกเรื่องนี้กับเธอ ถ้าวันไหนเธอเห็นเช่นนี้ในทะเลสาปก็คงจะตกใจไม่น้อย แล้วฝ่ายชายก็ปลอบใจฝ่ายหญิงว่ากลัวเธอจะกลัวจึงไม่ได้บอก ถ้าต้องลาออกจากงานก็ต้องขอโทษเจ้านายพวกเขาด้วยมองดูคู่สามีภรรยาคู่นี้ทะเลาะกัน ก็พอจะขจัดความกลัวฉันไปได้บ้าง แม้ว่าทั้งคู่จะประสบกับเหตุการ์ณที่น่าหวาดกลัว ทว่าบางทีความรู้สึกนี้อาจเป็นภาพหลอนของมนุษย์ก็ได้ ก็เหมือนกับพอรู้ว่าที่ไหนมีคนตาย เมื่อต้องผ่านทางนั้นก็จะรู้สึกว่าท
เงาขาวร่างใหญ่เหล่านี้ก็เหมือนซากศพที่ถูกต้มจนบวมเป่ง พวกเราทั้งหมดล้วนสยองขนพอง ขนาดกลางวันแสก ๆ ยังกล้าหลอกกันอีก!“งั้นเงาเหล่านี้ ใช่คนหนุ่มสาวที่จมน้ำตายในทะเลสาปไหมคะ?”ชายมีอายุจ้องมองไปที่เงาเหล่านั้น ก่อนจะส่ายหัวเล็กน้อยพลางพูดว่า “นี่ยังไม่ชัดเจน ผมไม่กล้าไปดู แต่เมื่อสองสามปีก่อนคนที่ตายในทะเลสาปเป็นนักศึกษาสาววัยรุ่น ที่ถึงตอนนี้ก็ยังปิดคดีไม่ได้ เมื่อก่อนมันก็แค่ทำให้คนกลัวเท่านั้น พอหลังจากนั้นสิบวันศพก็จะเริ่มลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ มาหลอกคนอื่น โชคดีที่ตอนนี้อากาศหนาว ช่วงนี้เลยไม่ค่