7.

​"ต่อไปนี้ ถ้าไม่มีอะไรก็ช่วยแวะไปดูหลานสาวผมด้วยละกัน" เสียงเจ้านายบอกเลขา

"ได้ค่ะ น้องน่ารักมาก ทั้งหน้าตาน่ารัก และนิสัยก็น่ารักด้วย รับรองว่าหัวบันไดบ้านไม่แห้งแน่ ถ้าเปิดเทอม"

เลขาบอกเจ้านายตามจริง

"นั่นแหละ ถ้ายังไงก็ช่วยดูเรื่องผู้ชายด้วย อย่าให้เฉียด อย่าให้ใก้ล ผมหวง ไม่ใช่พูดผิด ที่บ้านเค้าหวง"

นิธิออกอาการลนลาน เค้าไม่ชอบให้ใครมาใก้ล แค่คิดก็ ไม่เอาไม่คิด ปวดหัว

แองเจิ้ลเปิดข้อความในไลน์อ่านย้อนหลัง เธอส่งข้อความหาเค้าทุกวัน เค้าอ่าน แล้วตอบกลับมาเพียงสั้นๆ บางทีเธอก็ส่งเสียงไปแทนตัว แองเจิ้ลรู้ดีว่าเค้าเขินเธอ เธอเองก็เขินเค้าไม่น้อย ลองแบบนี้ไปก่อน ไม่ต้องเจอหน้ากัน เผื่อคุยกันแบบนี้อาจจะได้พัฒนาความสัมพันธ์มากขึ้น

แองเจิ้ลแอบตกใจกับความคิดตัวเอง พัฒนาอะไรกันเล่า เค้าเป็นคุณอา ที่แม้จะหล่อมาก เท่ห์มาก แต่ก็คงไม่ควรใช่ไหม เธอคิดวนเวียนแต่เรื่องของเค้าอยู่เพียงเรื่องเดียว อย่างหยุดคิดไม่ได้เลย

เสื้อผ้าชุดนักศึกษาเตรียมพร้อมแล้ว วันนี้เป็นวันมอบตัว เธอจะได้เจอคุณอาแล้ว แองเจิ้ลตื่นแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัวรอเค้าอยู่แล้ว เสียงเคาะประตูหน้าห้อง เธอเปิดประตูออกไป พร้อมด้วยรอยยิ้มสดใส

"คุณอาสวัสดีค่ะ" เธอยกมือไห้วเค้า นิธินั่งไปชั่วขณะ ไม่เจอกันไม่กี่วันทำไมถึงดูโตนัก ร่างบอบบางสวมชุดนักศึกษา กับกระโปรงคลุมเข่า ดูสุภาพเรียบร้อย เสื้อพอดีตัวแต่ไม่รัดรูป เค้ายิ้มอย่างพอใจ

"น่ารักนะคะ ใส่ชุดแบบนี้" เค้าเอ่ยชมอย่างห้ามใจไม่ไหว

"ชอบไหมคะ เสื้อไม่ฟิตไปใช่ไหม" เธอเดินมาตรงหน้าแล้วหมุนตัวรอบๆให้เค้าดู กลิ่ยน้ำหอมโชยเข้าจมูก เค้าสูดกลิ่นหอมเข้าไปเต็มที่ เสื้อชั้นในสีหวานที่เธอสวมเห็นรางๆไม่ได้น่าเกลียดอะไร แต่เค้าอยากมองเหลือเกิน

"พร้อมแล้วนะคะ เอกสารครบไหม" เค้ามองเธอแล้วถามเรื่องเอกสาร

"เรียบร้อยค่ะ แองเจิ้ลพร้อมแล้ว" เธอยิ้มให้เค้าอีกที นิธิตาลายด้วยความสวย น่ารัก มากไปแล้ว เค้าจะแย่แล้ว

รถตู้คันใหญ่แล่นเข้าไปจอดในมหาวิทยาลัย มีผู้ปกครองมาค่อนข้างมาก ส่วนใหญ่เป็นพ่อแม่ทั้งนั้น อาจารย์สาวยิ้มหวานให้ผู้ปกครองของนักศึกษาใหม่ ท่าทางเป็นหนุ่มไฮโซที่คุ้นเคยในหน้าข่าวสังคม

นักศึกษาส่งเอกสารยื่นให้อาจารย์ทันที เธอแอบค้อนเค้าที่เค้าเสน่ห์แรงเหลือเกิน หลานสาวได้ทีเกาะแขนคุณอาเอาไว้อย่างหวงๆ เค้าก้มมามองมือของเธอที่อยู่ตรงแขนเสื้อเค้า ทำไมวันนี้ไม่ใส่แขนสั้น นิธิคิดอย่างหงุดหงิดใจ

"เป็นคุณพี่หรอคะ" อาจารย์ถาม นักศึกษารีบตอบทันที "เป็นคุณอาค่ะ คุณนิธิ เป็นคุณอาของหนู" เค้ายิ้มออกมาแล้วลูบผมหลานสาวตัวเอง

"น้องแองเจิ้ล เป็นหลานสาวของผมครับ" แล้วเธอก็สบตาเค้าหน้าแดงก่ำ คุณอาลูบผมด้วย งื้อ หนูเขินนะ เธอคิดในใจ

ใช้เวลามอบตัวไม่นานก็เรียบร้อย วันจันทร์หน้าเริ่มเรียนแล้ว เค้าถามคนข้างๆด้วยความสนใจ

"ขึ้นรถไฟฟ้าเป็นแล้วใช่ไหม" "ค่ะ ขอบคุณนะคะ" เค้ามองปากบางเฉียบสีชมพูของเธอแล้วกลืนน้ำลาย อย่างยากลำบาก ทำไมน่าจูบขนาดนี้ แองเจิ้งขบเม้มริมฝีปากตัวเองเบาๆ เธอหน้าร้อนผ่าว รู้สึกว่าเค้ากำลังมองปากเธออยู่

"อย่าเม้มปากสิ เดี๋ยวปากเป็นเเผล" คุณอาห่วงใยปากของหลานสาว

"ค่ะ ไม่เม้มก็ได้" เธอปล่อยปากออกจากกัน แล้วเค้าก็ใช้นิ้วไล้ริมฝีปากของเธอเบาๆอย่างสุดห้ามใจ "คุณอา" เสียงหลานสาวเรียก นิธิได้สติปล่อยมือ แล้วหันหน้าหนีทันที ต่างคนต่างมองออกไปคนละด้าน แล้วเค้าก็เอานิ้วชี้ของตัวเอง มาลูบริมฝีปากตัวเองเบาๆ

"ตั้งใจเรียนนะ อาอาจจะไม่ว่างมาดูแล ถ้าต้องการอะไร หรือมีเรื่องอะไรก็บอกอานะ อาจะช่วยดูให้" เค้าบอกกับเธอ ก่อนที่เธอจะลงจากรถ แองเจิ้ลยกมือไห้วลาอีกครั้ง แล้วยิ้มหวานใส่เค้าเต็มที่ นิธิตาลอยค้างทันที น่ารักน่าฟัดจริงๆ เค้าพยักหน้าให้เธอ คุณอาทำได้เพียงเท่านี้ เค้าไม่กล้ามาอีกแล้ว แค่นี้ก็แย่แล้ว

แองเจิ้ลลงมาจากรถด้วยหัวใจตุบตับ เค้าคงไม่รู้ว่าเธอเห็น ว่าเค้าใช้นิ้วที่ลูบปากเธอลูบปากตัวเอง

"หนีหนูหรอ หนีให้พ้นนะคะ คุณอา"