อ้อนรักคุณอาขา

​เด็กสาววัยสิบแปดปี จิ้มไอแพดมือสั่นๆในห้องนอน กรอกข้อมูลของตัวเอง ก่อนจะนั่งนิ่งไปสักพักแล้วกรี้ดออกมาลั่นห้องนอนของตัวเอง แล้วกระโดดลงจากเตียงถือไอแพดติดมือมาหาคุณพ่อคุณแม่ที่ห้องนอนที่อยู่ติดกัน

"คุณพ่อคุณแม่ แองเจิ้ลสอบติดแล้วค่ะ" เสียงลูกสาวคนเดียวของบ้านร้องออกมาด้วยความดีใจ แล้วเปิดประตูห้องนอนเข้าไปหาพ่อกับแม่อย่างร่าเริง คนที่นั่งอยู่บนเตียงทำเสียงเบาบอกลูกสาว

"แม่หลับลูกเบานิด" ลูกสาวยิ้มหวานก่อนจะเดินย่องเข้าไปในห้อง ยื่นไอแพดส่งให้พ่อดู

"แองเจิ้ลสอบติดแล้ว แองเจิ้ลได้ที่เรียนแล้วค่ะ "

ผู้เป็นพ่อน้ำตาคลอด้วยความดีใจ ลูกสาวตัวน้อยของพ่อจะได้เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว

"เก่งมากเด็กดีของพ่อ" ผู้เป็นพ่อกอดลูกสาวแน่น

"เดี๋ยวไปคุยกันข้างนอกนะ แม่หลับอยู่" พ่อจูงมือลูกสาวเดินออกมา แล้วกอดเอวลูกสาวเอาไว้

"แองเจิ้ลจะไปเรียนต่อที่กรุงเทพ คุณพ่ออยู่กับคุณแม่ได้ใช่ไหมคะ"

ลูกสาวถามก่อนเป็นคำถามแรก หลังจากเดินมาที่ห้องรับแขกด้วยกัน

"ได้สิลูก พ่อจะอยู่กับแม่ที่นี่ หนูไปเรียนหาความรู้ ไปใช้ชีวิตให้เต็มที่ ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่"

ผู้เป็นพ่อบอกลูกสาวด้วยความห่วงใย "หนูเป็นห่วงคุณแม่มากเหลือเกิน คุณแม่จะไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ"

ผู้เป็นลูกสาวถามพ่อตรงๆ "แม่แค่อ่อนแอมากเท่านั้น ไม่ได้เป็นโรคร้ายแรงอะไรนะลูก นอนพักผ่อน ทานยาบำรุงทุกวัน แม่ก็จะดีขึ้น"

พ่อปลอบโยนลูกสาว

"อยู่ที่โน่น หนูจะต้องมีคนดูแล พ่อจะบอกรุ่นน้องพ่อที่กรุงเทพ ให้ช่วยดูแลลูก แต่หนูต้องสัญญาก่อนว่า อย่ารบกวนอาเค้ามาก เงินทองใช้ของบ้านเรา เค้าแค่เป็นผู้ปกครองของหนู ช่วยเดินเรื่องเอกสารต่างๆแทนพ่อเท่านั้น เพราะพ่อคงลงไปส่งลูกไม่ได้ เข้าใจไหม "

พ่อบอกลูกสาว และ เตือนให้เกรงใจรุ่นน้องของตัวเองไปด้วย

"ได้ค่ะ แองเจิ้ลจะเป็นหลานสาวที่ดีของคุณอาแน่นอน " ลูกสาวบอกกับพ่อ

เสียงกริ่งในห้องดังแผ่วๆ พ่อลูกรีบขึ้นไปที่ห้องนอนข้างบนทันที แม่ยิ้มอ่อนๆออกมา

"คุยอะไรกันจ้ะ พ่อลูก" เสียงแม่อ่อนเพลียอย่างมาก

"แองเจิ้ลได้ที่เรียนแล้วนะคะ แองเจิ้ลสอบติดแล้ว" ลูกสาวอวดแม่ ทันที ผู้เป็นแม่ยิ้มกว้าง

"เก่งมากจ้ะ แม่รักลูกที่สุด " ลูกสาวดึงมือขาวซีดของแม่ขึ้นมาแล้วจูบเบาๆ

"คุณแม่อยู่กับคุณพ่อนะคะ แองเจิ้ลจะไปเป็นสาวกรุงเทพนะคะ "ลูกสาวบอกด้วยน้ำเสียงร่าเริง แม่ยิ้มบางๆออกมาอย่างดีใจที่สุด ก่อนจะหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน

เอกสารต่างๆจัดวางอย่างเรียบร้อยในแฟ้มเอกสาร เด็กสาววันสิบแปดปีต้องเป็นคนจัดการธุระของตัวเองทุกอย่าง เพราะว่าพ่อทุ่มเท เวลาทั้งหมดให้กับการดูแลคุณแม่ แองเจิ้ลจึงต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เธอเข้าใจดีเสมอว่าคุณแม่ไม่สบายและคุณพ่อต้องดูแลคุณแม่ เธอโตมาก็เห็นว่าคุณแม่เริ่มป่วยแล้ว แองเจิ้ลเป็นเด็กสาวน่ารัก สดใส เธอชอบวาดรูป ชอบแต่งตัว และชอบดูแฟชั่นโชว์ คุณพ่อตามใจเธอทุกอย่างเพื่อทดเชยเวลาที่ท่านมีให้ นานๆทีลูกสาวจะได้ทานข้าวพร้อมหน้า แต่เธอก็ไม่น้อยใจ เพราะเธอรู้ว่าคุณพ่อกับคุณแม่ รักเธอเหลือเกิน เธอเป็นมายแองเจิ้ล ของท่านทั้งสองเสมอ

กระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ถูกซื้อมาเพื่อเตรียมการเดินทาง เธอต้องไปกรุงเทพก่อนมหาวิทยาลัยเปิด เพื่อศึกษาข้อมูลการเดินทาง หาที่พัก และ ซื้อเสื้อผ้า ชุดนักศึกษากับข้าวของใหม่ สมุดบัญชีธนาคารและบัตรเอทีเอ็มใบแรก วางเอาไว้บนโต๊ะ เสียงพ่อดังก้องในสมอง

"พ่อจะจัดการค่าใช้จ่ายให้ทุกวันที่1 ไม่ว่าจะเป็นวันอะไร หนูจะได้รับเงินโอนเข้าบัญชี " ยอดเงินในบัญชีค่อนข้างมาก สำหรับเด็กสาวต่างจังหวัด

"ค่าเทอม ค่าห้องพัก และค่าใช้จ่ายก่อนเปิดเทอม ลูกต้องจัดการให้พอ ถ้าขาดจริงๆ ถึงจะขอเพิ่มได้" แม้ครอบครัวจะไม่เดือดร้อน แต่ไม่เคยฟุ่มเฟือย พ่อทำงานออนไลน์เป็นหลัก และใช้เวลาอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์มากกว่าอะไร เธอรับคำของพ่อ แล้วมองดูตั๋วเครื่องบินอีกครั้ง