Ep.9 (50%)

EP 9

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา

ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์ที่พี่คิงหายไปแบบไม่บอกไม่กล่าว ติดต่อไม่ได้ และอย่าถามถึงใจฉันเลย มันทั้งเสียใจทั้งโกรธปะปนกัน แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ใช้ชีวิตตามปกติ เริ่มทำใจเผื่อไว้แล้วถ้าพี่เขามาหลอกลวงกันจริงๆ

"แนทจะไปทำงานเลยรึเปล่า?" เพื่อนร่วมห้องเรียนถาม เธอชื่อว่าตาลเป็นคนอัธยาศัยดีและพูดคุยกับฉันมากที่สุด

"ไม่ได้ไป เราลาออกจากที่เก่าแล้วน่ะ" ตอบตาลพลางเก็บอุปกรณ์การเรียนใส่กระเป๋าเนื่องจากหมดคาบและเป็นเวลาเลิกเรียนพอดี และที่บอกว่าลาออกจากที่ทำงานเนื่องจากมีปัญหาส่วนตัวกับเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง

งานที่พูดถึงนั้นเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่ง ทุกอย่างดีแต่เสียตรงแค่เพื่อนร่วมงานคนนั้นแค่นั้นเอง และเหมือนปัญหามันจะหนักขึ้นเรื่อยๆ ฉันเลยเลือกที่จะออกมาเพื่อความสบายใจ

"ทำไมล่ะ?" ตาลรั้งมือฉันไว้แล้วให้หันหน้าไปคุย เธอดูเป็นห่วงเป็นใย "ใครทำอะไรกับเธอบอกเรามาได้นะ จะได้ให้พี่ต้นไปจัดการให้" 

"ไม่มีอะไร เราแค่อยากเปลี่ยนไปทำอะไรใหม่ๆ เท่านั้นเอง ขอบใจที่เป็นห่วงเรานะ" เลี่ยงที่จะไม่ตอบตามตรงเพราะไม่อยากให้ใครมาไม่สบายใจไปด้วย

"จริงนะ" 

"จริง" 

"โอเคๆ ดูแลตัวเองด้วยนะแนท อยู่ตัวคนเดียวมันตรายจะตายทำไมถึงอยู่ได้นะ" ตาลมองหน้าฉันอย่างไม่เข้าใจ

"..." ฉันได้แต่ยิ้มจางๆ

อยู่ไม่ได้ก็ต้องอยู่ให้ได้ แม่ก็ไม่มีพ่อก็เสียไปแล้ว ชีวิตคนเราก็เป็นแบบนี้แหละมั้ง ฟ้ามักจะชอบใจร้ายกับคนเดิมๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ตลอด

ออกมาจากโรงเรียนฉันก็เดินเตร็ดเตร่ไปเรื่อยๆ ยังไม่อยากกลับบ้านเพราะเพิ่งจะสี่โมงเย็น และก็ไม่รู้ว่าจะไปหาสมัครทำงานเสริมที่ไหนดี เงินเก็บที่มีก็ต้องร่อยหรอในสักวัน

"ลาออกทำไม!" เสียงดุดันดังขึ้น ซึ่งนั่นทำให้ฉันหยุดก้าวขาทันทีและหันไปหาที่มาของเสียง

"..." ฉันเลือกที่จะไม่พูดด้วยแล้วเดินเลี่ยงออกมา

ผู้ชายคนนั้นชื่อแม็กเป็นคนที่ฉันมีปัญหาด้วยในที่ทำงาน

"พี่ถามว่าลาออกทำไม?!" เขาเดินตามมาโดยทิ้งระยะห่างแค่ช่วงแขน

"ทำไมไม่ถามตัวเองดูล่ะ" หยุดเดินและหันไปประจันหน้ากับเขา "ลองถามตัวเองดูดีกว่านะพี่แม็ก" 

"เออ รู้ตัวดี แต่ก็แค่แกล้งนิดๆ หน่อยปะวะ" เขาพูดเหมือนมันเป็นเรื่องเล็กน้อยทั้งที่จริงไม่ใช่

"นิดหน่อยเหรอ?!" 

"ใช่ จะถือสาทำไมล่ะ" 

"พูดมาได้ไม่อายปากเลยนะพี่ ตั้งใจเทน้ำใส่พื้นเพื่อให้แนทลื่น เสิร์ฟของให้ลูกค้าผิดแล้วมาโทษกัน เป็นคนทำเงินของร้านหายแล้วโยนความผิดมา ไหนจะล่าสุดเมื่อวานเย็นที่ทำน้ำซุปร้อนๆ ลวกใส่แขนแนทอีก นี่แค่นิดหน่อยใช่ปะ เรื่องเล็กน้อยสินะ!" ฉันเปิดแขนเสื้อขึ้นเพื่อให้เขาดูแผลพุพองบริเวณต้นแขนซึ่งเกิดจากการที่โดนน้ำร้อนเมื่อวานนี้ และนั่นเป็นเหตุที่ฉันทนไม่ได้อีกต่อไปเลยขอลาออก

"อันนั้นไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุจริงๆ ที่ทำน้ำซุปหกใส่"

"ส่วนอันอื่นตั้งใจเหรอ?!" ดึงแขนเสื้อลงแล้วพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้เดือดดาลเพราะอายคนที่ผ่านไปมา "เอาเป็นว่าช่างมันเถอะนะ ตอนนี้ก็ต่างคนต่างอยู่แล้วกัน" 

"กลับไปทำงานเถอะ" 

"..." ไม่พูดตอบโต้แล้วหันหลังเดินออกมา

ทว่าอีกฝ่ายกลับรั้งแขนไว้ "ที่ทำไปก็เพราะชอบนะ ชอบมากจริงๆ"

"อะไรนะ?!" 

"พี่ชอบแนท แต่ไม่รู้จะเข้าหายังไง" 

"ปากบอกชอบแต่การกระทำมันย้อนแย้งนะพี่แม็ก" สะบัดแขนออกแล้วถอยหลังหนึ่งก้าว

"ชอบแต่ไม่รู้จะเข้าหาแบบไหนไง คนไม่เคยมีแฟนมาก่อนนี่" ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองก่อนจะยื่นมืออีกข้างมาทางฉัน "ไปหาหมอทำแผลเถอะ ค่าใช้จ่ายจะออกเอง"