Chapter 10. ทำความรู้จักใหม่

หลังจากคืนนั้นยูแอลตื่นขึ้นมาตอนฟ้าสาง เธอหนีออกมาจากคฤหาสน์หลังโตโดยที่เจซียังไม่ตื่นด้วยซ้ำ พาร่างกายอันบอบช้ำรวมถึงหัวใจที่บอบช้ำเดินโซซัดโซเซมาไปตามทาง ก่อนที่จะกดโทรศัพท์หาเพื่อนสาวที่ไว้ใจ เธอนั่งมองเหม่อที่ป้ายรถเมล์ไม่สนสายตาผู้คนที่เริ่มมารอรถเพื่อทำงานและใช้ชีวิตประจำวันของพวกเขา แม้ผู้คนพลุกพล่านก็ไม่ได้ทำให้จิตใจของเธอกระเตื้องขึ้นบ้างเลย มันยังคงเต้นช้าลงราวกับว่าหมดแรงที่จะเต้นต่อไปแล้ว เธอจำไม่ได้เลยว่าเรื่องที่เกิดชึ้นเมื่อคืนมันเป็นยังไงต่อ ทำไมเธอถึงกลับมายังคฤหาสน์ของเจซีได้ แต่ที่รู้ๆ ...เธอปวดร้าวร่างกายตัวเองอย่างมาก...นั่นทำให้เธอไม่อยากที่จะจินตานการอะไรต่อ...

“แอล...แก...”

ไม่นานเกินรอเพื่อนสาวอย่างเกรซที่พ่วงซาซ่ามาด้วยเดินลงมาจากรถที่จอดเลยจากป้ายไปนิดหน่อย เพื่อนทั้งสองเห็นสภาพเพื่อนของตัวเองที่รอยช้ำเป็นจ้ำๆ เต็มตัวก็อดที่จะสงสารเพื่อนสาวไม่ได้ ทั้งสามคนโผเข้ากอดกันแน่นปล่อยให้น้ำตาทำหน้าที่ของมันอย่างห้ามไม่อยู่และไม่สนใจใครทั้งนั้น....

จากเหตุการณ์นั้นทำให้ยูแอลเลือกที่จะหลบหน้าเจซีมาโดยตลอด ไม่ว่าจะโทรศัพท์หรือช่องทางการติดต่ออื่นๆ เธอก็ปิดกั้นจากเขาทั้งหมด จะมีก็เพียงข้อความสุดท้ายที่เธอตอบเขาไปว่า เราเลิกกันแล้ว อย่าได้เจอกันอีกเลย แค่นั้น เพื่อนๆ ของเธอก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี แม้แจ็คกี้หัวหน้าทีมเต้นของเธอจะคอยถามหาเธอให้เจซีอยู่บ้างก็ตาม

อาจจะเป็นเพราะงานที่เริ่มยุ่งมากๆ ของเขาสำหรับคอนเสิร์ตและไหนจะปัญหาที่มีอยู่ภายในค่ายเพลงของเจซีจึงทำให้ช่วงเดือนที่สองเขาไม่ได้ติดต่อหรือตามเธอมาอีกเลย ทีมเต้นของเขาก็ถูกเปลี่ยนไปใช้ทีมของต่างชาติเพื่อทำการตลาด ทีมของพวกเธอจึงได้ถูกบริษัทB-Kris ค่ายเพลงน้องใหม่ที่กำลังมาแรงจ้างไปในทันที ช่วงหลังๆ มานี้วงของเจซีก็ค่อยๆ ถดถอยเพราะสมาชิกในวงทำเรื่องที่สังคมไม่สามารถให้อภัยได้ เธอได้ข่าวอยู่กลายๆ ว่าเกิดการยุบวงในเวลาต่อมา

“ผมว่าวันนี้เราไปฉลองกันหน่อยดีกว่าครับ เราจะได้กระชับความสัมพันธ์กับทีมเต้นมากขึ้น”

ดีนเอ่ยขึ้นหลังจากที่ซ้อมกันเสร็จ แน่นอนว่าหนุ่มๆ วงบียอนด์ที่เธอมาเป็นแดนเซอร์ให้ต่างจับจ้องไปที่เธอ อาจจะเป็นเพราะใบหน้าสวยเกินกว่าจะเป็นแค่นักเต้น ไม่ว่าใครต่างก็บอกว่าเธอสามารถเป็นไอดอลหรือนักแสดงได้ เกรซเองก็ไม่ได้แพ้กัน แต่พวกเธอชอบการเต้นมากกว่าที่จะต้องฝึกฝนอะไรมากมายไปกว่านั้น

“ได้เลยครับ...ที่ไหนกันดี?”

แจ็คกี้ตอบรับอย่างยินดี เพราะถ้าไปกินเลี้ยงแบบนี้เขาไม่ต้องจ่ายค่าอาหารและเหล้าสักแดงเดียว ใครล่ะจะไม่ยินดี ทางวงบียอนด์ที่เป็นคนชวนจะจัดการให้ทั้งหมด และนักเต้นก็ไม่ได้มีน้อยๆ มีตั้ง14ชีวิต ตามจำนวนของสมาชิกของศิลปิน แต่ถ้าเป็นนักเต้นหลักๆ จะมีชาย5หญิง5นอกนั้นเป็นเพียงนักเต้นเสริมที่แวดวงนักเต้นเขาดีลกันยืมตัวกันมาบ้าง ดูเหมือนว่าดีนที่เป็นหัวหน้าวงจะเชิญไปทุกคนรวมถึงนักเต้นเสริมก็เช่นกัน

“เราไปร้านเนื้อย่างกันดีกว่าครับ ย่างเนื้อไปด้วยดื่มไปด้วยน่าจะดี”

ดีนกล่าวก่อนจะยิ้มออกมาเผยให้เห็นลักยิ้มที่มีเสน่ห์ก่อนที่สายตาคมของเขาจะปราดมองยูแอลผ่านแว่นตาใสสี่เหลี่ยมไร้ขอบ คนอื่นๆ ก็ไม่ต่างกันต่างมองไปทางยูแอลคนละครั้งสองครั้ง ดูเหมือนว่าการกินเลี้ยงนี้มีจุดประสงค์บางอย่าง

“แอล...ดูหนุ่มวงบียอนด์จะสนใจแกนะ” ซาซ่าอดที่จะเอ่ยขึ้นไม่ได้

“นั่นสิ มองแกตาเป็นมันเลย” เกรซเอ่ยเสริม

“ไม่มีอะไรหรอกมั้ง”

ยูแอลพยายามที่จะไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เขาอาจจะคุ้นหน้าเธอเพราะเธอเคยเป็นข่าวหน้าหนึ่งก็เท่านั้น แต่ก็เธอก็อดคิดมากไม่ได้ ตั้งแต่เจอเรื่องครั้งนั้นเธอแทบไม่กล้าที่มองคนแค่ภายนอกอีกเลย มือเล็กๆ เริ่มสั่นเทา หัวใจเริ่มเต้นรัวเหมือนคนเหนื่อยหอบ ยูแอลหันหลังเดินไปทางที่กระเป๋าของตัวเองวางไว้ แม้ว่าขาเรียวตอนนี้จะเริ่มสั่นเทาแล้วก็ตาม เพราะเธอใส่กางเกงวอร์มเลยคนอื่นเลยไม่ทันสังเกตเห็น มือเล็กที่กำลังสั่นเริ่มจับไปที่แขนเรียวของตัวเองพร้อมกับเม้มปากแน่นเพื่อบังคับไม่ให้ตัวเองสั่นไปมากกว่านี้

“แอล แกแพนิคอีกแล้วเหรอ?”

คงมีแต่เพื่อนสาวทั้งสองที่พอรู้เรื่องของเธอถึงได้สังเกตเห็นทันที เธอเกิดอาการแพนิคแอทแทคเพราะถูกสายตาของชายหนุ่มหลายๆ คนจ้องมองมาที่เธออย่างมีเลศนัย แม้ว่าจะไม่รู้ว่าประสงค์ดีหรือร้ายก็ตาม มันเป็นผลข้างเคียงหลังจากที่เธอเจอเรื่องแบบนั้นมา...เธอมารู้ตัวว่าตัวเองเป็นก็ตอนที่ขึ้นเวทีเต้นให้วงบียอนด์เป็นครั้งแรกหลังจากที่ลงจากเวทีมาก็มีอาการจนเพื่อนของเธอพาเธอไปโรงพยาบาลในคืนนั้น

“แกจะไหวกับงานนี้ไหมเนี่ยแอล” ซาซ่าเอ่ยขึ้นมาอย่างเป็นห่วง

“ฉันไหว...งานนี้เป็นงานที่ฉันรัก และเป็นงานเดียวที่ฉันจะหาเงินเลี้ยงยายได้”

ยูแอลยังคงตอบอย่างหนักแน่นเช่นเดิม ในขณะที่ทั้งสามพูดคุยกันเกี่ยวกับอาการของยูแอล ไม่มีใครสังเกตว่ามีสายตาเฉี่ยวคู่หนึ่งจ้องมองไปยังเธอ เขาสังเกตเห็นอาการของเธอตั้งแต่เวทีแรก แม้ว่าเขาจะอยากเข้าไปถามไถ่แต่ก็โดนขัดทุกครั้ง เพราะเขาเองก็ต้องเปลี่ยนชุดเพื่อแสดงเพลงถัดไปในตอนนั้นจึงทำได้แค่มองอย่างเป็นห่วงอยู่ห่างๆ แต่รอบนี้เขาก็หวังว่าเขาจะเป็นคนที่เข้าไปถามไถ่เธอให้ได้ว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า สองขายาวก้าวไปทางหญิงสาวทั้งสามคน...

“ไอ้จีเซล ไปกันเถอะ เราต้องนั่งรถตู้ไปนะ คนอื่นๆ ลงไปกันหมดแล้ว”

วินซ์เพื่อนตัวดีขัดขึ้นอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวเดินเข้ามากอดคอเขาพร้อมกับลากไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ด้านล่างตึก เหล่าทีมเต้นจะมีรถไปอีกคันแยกไปต่างหาก จังหวะไม่ดีเลยสำหรับเขา...ไม่ว่ากี่ครั้งก็ไม่เคยเข้าไปคุยกับเธอได้ส่วนตัวเลย แล้วอีกอย่าง...เธอกลับจำเขาไม่ได้เลยสักนิด ...อาจจะเป็นเพราะคืนนั้นมันมืดเลยเห็นหน้าไม่ชัด...หรือว่าเธอตั้งใจแกล้งจำเขาไม่ได้กันแน่...

รถตู้สีดำทึบแล่นเข้าไปยังร้านเนื้อย่างที่ดูค่อนข้างเป็นส่วนตัวหรืออาจจะเป็นเพราะวงบียอนด์ได้เช่าเหมาร้านไว้แล้ว มันเป็นร้านข้างทางบ้านๆ ไม่ได้หรูหราอะไร บ่งบอกถึงความมัธยัสถ์ของวงนี้อย่างเห็นได้ชัดที่พามาร้านนี้ อาจจะเป็นเพราะว่าในอดีตก่อนที่เขาจะดังกันมาขนาดนี้เคยลำบากมาก่อนหรือเปล่า

ทุกคนต่างเดินเข้าไปในร้านอย่างตื่นเต้นมีเพียงยูแอล เกรซและซาซ่าที่ยืนนิ่งค้างที่หน้าร้านเนื้อย่างร้านนั้น ก่อนจะมองไปยังร้านขายขนมหวานข้างๆ ที่ตอนนี้เป็นเวลาปิดร้านแล้ว ทั้งสามคนมองหน้ากันไปมาอย่างไม่อยากเชื่อ

“ไม่คิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้...” เกรซเอ่ย

“ใครจะไปคิดว่าวงนี้จะชอบกินเนื้อย่างร้านเดียวกับพวกเรา...” ซาซ่าเอ่ยต่อ

“และที่สำคัญ...ข้างๆ บ้านแกเลยแอล” เกรซกล่าวพร้อมกับปรายตามองเพื่อนสาวของตน

“ชู่วววว...อย่าเสียงดังไป เดี๋ยวคนอื่นก็รู้หรอก”

ใช่แล้ว...ร้านขายขนมข้างๆ ร้านเนื้อย่างเป็นร้านของคุณยายของเธอ แม้ว่าเธอจะบอกคุณยายที่เป็นครอบครัวเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ให้หยุดขาย เพราะเธอสามารถเลี้ยงคุณยายได้แต่ยายกลับดื้อไม่ยอมฟัง ดีแค่ไหนแล้วที่วันนี้ร้านปิดแล้วไม่อย่างนั้นถ้าเห็นเธอและเพื่อนๆ มากันเยอะแยะขนาดนี้คงจะหอบขนมมาให้ฟรีๆ แน่ๆ

“เข้าไปกันเถอะ วันนี้ฉันไม่อยากกลับดึก”

ยูแอลกล่าวก่อนจะเดินนำเพื่อนทั้งสองเข้าไปในร้าน เพราะคนอื่นๆ เข้าไปนั่งประจำที่กันหมดแล้ว ร้านเนื้อย่างร้านนี้เป็นร้านดังจากเชฟคนดังที่ทำงานอยู่ในโรงแรมระดับหกดาว ราคาไม่เบาแน่ๆ แต่เจ้าของร้านที่เป็นเชฟใจดีมาก เชฟสาวจะคอยแบ่งอาหารที่เธอทำสูตรใหม่มาแบ่งให้บ้านยูแอลเสมอ แถมเชฟคนนี้เคยทำรายการกับวงบียอนด์อีกด้วย

“ขอบคุณนะคะที่อุดหนุนกันหนักขนาดเหมาร้านนะคะ...ยังไงวันนี้ฉันในฐานะเชฟก็จะเสิร์ฟเนื้อชั้นดีกับเมนูพิเศษไม่ให้ทุกคนผิดหวังแน่นอนค่ะ”

พูดถึงเธอก็ใส่ชุดเชฟสีดำเดินอออกมาที่โต๊ะที่ทุกคนนั่งอยู่ทักทายด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าสวยปนน่ารักของเธอมีเสน่ห์จนเหมือนต้องมนต์สะกด ท่าทางปราดเปรียวออร่าเก่งกาจของเธอทำให้ดูมีเสน่ห์ การพูดจาที่ดูคล่องแคล่วฉะฉานนั้นน่าฟังจนไม่มีใครส่งเสียงเอะอะเลย นี่สินะออร่าความเป็นผู้นำ ยิ่งเป็นเชฟใหญ่ของโรงแรมก็ยิ่งทำให้รู้ว่าเธอนั้นทำงานเก่งและคุมลูกน้องได้อยู่หมัดแน่ๆ

“เป็นเชฟแต่ทำไมสวยจังครับ”

แน่นอนว่าหัวหน้าทีมเต้นอย่างแจ็คกี้ไม่มีทางที่จะไม่แซวสาวๆ สวยๆ แบบนี้ เชฟสาวได้แต่ยิ้มและเลือกที่จะเมินคำพูดของแจ็คกี้ ผู้ชายในทีมเต้นต่างโห่ร้องแซวแจ็คกี้กันอย่างสนุกสนานรวมถึงคนในวงบียอนด์เองก็เช่นกัน เว้นก็แต่จีเซลที่เอาแต่ลอบมองไปยังยูแอลพร้อมกับกระดกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์สีใสเข้าปากไม่หยุด...ยูแอลเองก็ไม่แพ้กันกระดกน้ำสีใสในแก้วเล็กเข้าปากไม่หยุด ใครจะไปคิดว่าเชฟสาวจะมาต้อนรับด้วยตัวเอง เธอกลัวว่าเชฟสาวจะจำเธอได้แล้วบอกที่อยู่ที่เธอพึ่งย้ายหนีเจซีมาให้คนในทีมรู้...โดยเฉพาะกับแจ็คกี้

“คุณ!....”

เป็นไปตามคาด เชฟสาวหันไปทางยูแอลพร้อมกับเรียกเธอ ยูแอลสะดุ้งเฮือกแทบจะสำลักน้ำที่พึ่งดื่มเข้าไป เธอหันไปทางเชฟสาวอย่างช้าๆ พร้อมกับรอยยิ้มแห้งๆ

“รู้จักกันหรือครับ?” แจ็คกี้เอ่ยถามอย่างสงสัย

ยูแอลเหลือบตามองไปทางแจ็คกี้ที่ตั้งตาตั้งตาอยากรู้อยากเห็นเสียเต็มประดา ก่อนจะหันไปมองเชฟสาวแล้วส่ายหน้าไปมาเบาๆ เมื่อเห็นอย่างนั้นเชฟสาวก็พอจะเข้าใจว่าเธอไม่ต้องการให้ใครรู้ว่ารู้จักกันถึงจะไม่รู้เหตุผลก็ตามที

“อ๋อ...เปล่าค่ะ แค่จะบอกว่าคุณสวยเหมือนดาราเลย ฉันนึกว่าดาราเสียอีกสงสัยจำผิด แต่คุณสวยมากจริงๆ นะคะ”

“ขะ...ขอบคุณค่ะ ฉันยูแอลค่ะเป็น...นักเต้น”

“ฉันเชฟโซจูค่ะ”

เชฟสาวยิ้มพร้อมกับยื่นมือออกไปเพื่อทำความรู้จัก ยูแอลก็ยิ้มตอบแห้งๆ เอื้อมมือไปจับเธอเช่นกัน ค่อยโล่งอกหน่อยที่เชฟสาวสวยคนนี้เป็นคนฉลาด สงสัยพรุ่งนี้เธอต้องเอาขนมหวานมาให้เพื่อเป็นการขอบคุณเชฟเสียแล้ว

“ทานให้อร่อยนะคะ ยังไงฉันก็ขอตัวก่อน”

เชฟสาวว่าจบก็เดินออกไปและแน่นอนว่ามีคนมองตามหลังเธอไป แค่ยูแอลยังจำชื่อของพวกเขาไม่ได้ทั้งหมดจึงไม่รู้ว่าใครเป็นมองเชฟสาวคนนั้น ข้อเสียอีกข้อหนึ่งของเธอเลยหลังจากที่เกิดเรื่อง ความสนใจสิ่งรอบข้างคนรอบตัวของเธอลดลงไปอย่างมาก บางครั้งการอยู่กับเพื่อนที่สนิทอย่างเกรซและซาซ่ายังรู้สึกว่าปลอดภัยต่อตัวเองมากกว่าเสียอีก อาจจะเป็นเพราะคำขู่ของเจซีส่วนหนึ่งที่เขาเคยบอกว่าไม่ว่าเธออยู่ไหนเขารู้ทุกอย่างเพราะคนของเขาอยู่ทั่วทุกที่

ทุกคนเริ่มพูดคุยและแนะนำตัวกันอย่างเป็นทางการรวมถึงยูแอลเองเช่นกัน ก่อนที่จะพากันนั่งทานเนื้อย่างและดื่มกันอย่างสนุกสนาน จนบรรยายกาศเริ่มเป็นกันเองและต่างคนต่างได้ที่ บางคนคออ่อนก็เมาไปแล้วอย่างเกรซเพื่อนของเธอ การพูดคุยตอนเมาคงจะเป็นการคุยกันแบบเปิดใจที่สุด ละลายพฤติกรรมของทุกคนเพราะน้ำเมา...

“ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณยูแอล...” ดีนเริ่มเอ่ยขึ้นก่อน

“ผมก็อยากถาม...” ชาร์วีเอ่ยตาม

“ผมด้วยๆ” วินซ์ยกมือขึ้นด้วยท่าทีเมาๆ แล้วพูดขึ้น

“ผมถามก่อนเลยแล้วกัน คุณยูแอลตอนนี้โสดหรือเปล่าครับ” ซันชายน์เอ่ยเปิดประเด็นคนแรก

“นั่นคือคำถามของกูครับ!” ทุกคนในตอนแรกกล่าวขึ้นพร้อมกัน จะมีก็แค่ไลก้าที่นั่งดื่มพร้อมส่ายหน้าเบาๆ ส่วนจีนส์นั้นเอาแต่มองไปยังในครัวของร้านเนื้อย่าง...

“เพื่อนเดี๊ยนโสดสนิทค่ะหนุ่มๆ” ซาซ่าตอบแทนยูแอลทันที

“หมายความว่า...เลิกกับรุ่นพี่เจซีแล้วสินะครับ” จีเซลเอ่ยขึ้นมาทีหลังทั้งที่ตัวเองนั่งไขว่ห้างเอาแขนเท้าคางจ้องมองไปทางยูแอลด้วยรอยยิ้มอยู่นาน

“อ้าว ไอ้จีเซล...” วินซ์หันไปมองหน้าเพื่อนแบบเมาๆ งงๆ

“งั้นแสดงว่าผมจีบได้น่ะสิ” จีเซลเอ่ยต่อเหมือนเป็นการบอกเพื่อนๆ ของเขาเป็นนัยย์ๆ ว่าเขาชอบเธอ เพราะคนในวงจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนเดียวกันเด็ดขาด

“คะ? ...ไม่แน่ใจนะคะ...เพราะยังไม่อยากรับใครเข้ามาในตอนนี้”

ยูแอลเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ เพราะเธอเองก็เริ่มเมาแล้วเช่นเดียวกับคนอื่นๆ แต่คำตอบนั้นกลับทำให้จีเซลยกยิ้มอย่างพอใจ...แสดงว่าเลิกกันแล้วจริงๆ เขาต้องการรู้แค่นั้น ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่บอกว่าไม่อยากรับใครเข้ามาตอนนี้ เพราะตอนนี้เธอยังลืมคนเก่าไม่ได้ ใครจะไปลืมได้ง่ายๆ ล่ะ ในเมื่อเขาเป็นถึงนักร้องชื่อดังขนาดนั้น

“ไม่เป็นไรครับ...ผมไม่รีบ” ว่าจบจีเซลก็เดินไปทางยูแอลและลากเก้าอี้จากโต๊ะใกล้ๆ เข้ามานั่งข้างๆ เธอทันที เขายื่นโทรศัพท์ของตนให้ยูแอลเพื่อเป็นการขอช่องทางการติดต่อ เขารู้แค่ว่ารอบนี้เขาจะต้องไม่พลาด

“นักร้องหนุ่มๆ รุ่นนี้เขาจีบกันแบบนี้เลยหรือคะ?”

“ผมไม่ลุ่มล่ามกับคุณหรอกครับ แค่อยากหาช่องทางการติดต่อเท่านั้น จะเปิดใจไม่เปิดใจอีกเรื่องหนึ่ง”

“โธ่!ไอ้พี่จีเซล!ออกตัวแรงจนพวกกูไม่กล้าจีบแล้ว” ชาร์วีอดที่เอ่ยแซวเพื่อนตัวเองไม่ได้ จีเซลหันไปยักคิ้วให้เพื่อนรุ่นน้องสมาชิกในวงก่อนจะหันไปโฟกัสที่ยูแอลต่อ

“ฉันบอกไว้ก่อนนะคะ เจ้าชู้แบบนี้ไม่ใช่ทางของฉัน” ยูแอลเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง

“ผมแค่ดูเจ้าชู้ครับ แต่จริงๆ ไม่ได้เจ้าชู้เลย”

“แค่พูด ใครๆ ก็พูดได้ค่ะ”

“งั้นลองเปิดใจคุยกันก่อนสิครับ...อย่าพึ่งตัดสินผมเลย” จีเซลพูดพร้อมกับยิ้มแป้น ยูแอลหรี่ตามองเขาอย่างชั่งใจก่อนจะยอมกดเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองลงไป พร้อมกับช่องทางการติดต่ออื่นๆ แม้จีเซลจะเมาแต่ก็พอคุมสติได้อยู่และรู้เรื่อง แต่ดูเหมือนหญิงสาวตรงหน้าจะไม่เป็นอย่างนั้น ถึงเธอจะดูนิ่งๆ แต่เมื่อกดพิมพ์ตัวอักษรในโทรศัพท์กับผิดๆ ถูกๆ นั่นทำให้เขารู้ทันทีว่าเธอเมามากแล้ว

จีเซลหันไปมองเพื่อนๆ ของยูแอลตอนนี้เมาสลบไสลไม่รู้เรื่องรู้ราวไปเสียแล้ว บางคนในทีมเต้นก็นั่งคุยกันต่างๆ นานาหาสาระไม่ได้กับคนในทีมของเขาอย่างวินซ์ ส่วนไลก้าได้แต่มองเขาอย่างเงียบๆ และไม่ได้พูดอะไร การนิ่งแบบนั้นของไลก้าคือการที่เขาเมามากๆ นิสัยเดียวกับอยู่แอลเลยต่างกันแค่ว่า เวลาที่ยูแอลเมาจะเอ่ยเสียงหวานและสายตาจะหยาดเยิ้มเชื้อเชิญเสียหน่อย

“แล้วคุณยูแอลจะกลับยังไงครับเนี่ย? ให้ผมเรียกรถให้ไหม?”

“หืออออ? ไม่ปลอดภัย...งั้น...นายก็ไปส่งฉันสิ” ยูแอลพูดด้วยน้ำเสียงยาวเล็กน้อย สายตาหวานเยิ้มมองเขาพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ เหมือนเธอต้องการลองใจเขาชัดๆ ...