Typhoon 5 ขอเป็นคนแรก

        “พี่โทรมาหาพี่จะบอกฝันดี ไลลาถ้าเปิดใจให้นึกถึงพี่คนแรกนะ อาจจะเร็วไปแต่พี่อยากบอกว่าน้องคือผู้หญิงคนแรกที่พี่อยากอยู่ด้วย และพูดได้เต็มปากว่าพี่ชอบน้อง”

        ประโยคยาวเหยียดถูกพูดออกมาจากปากของไต้ฝุ่นหลังจากที่เลิกกิจกรรมช่วงเย็น เขาไม่ได้ไปรอรับไลลาริณเพราะถูกเพื่อนกักตัวไว้

        ตกดึกเขาจึงแสร้งทำเป็นโทรหาเธอเพื่อทำคะแนน ยอมออกมาโทรหาไลลาริณ ใครเห็นเข้าคงจะคิดว่าเขาเป็นบ้าที่มาแอบคุยโทรศัพท์อยู่ข้างถนนคนเดียว

“ตามไปทำคะแนนได้อะไรบ้างวะ?”

“ผู้หญิงน่าเบื่อวะ” เขาลงทุนขนาดนี้แล้วแต่ไลลาริณยังไม่ยอมเปิดใจให้เลย เขาจำประโยคที่เรียวตะสอนมาเอามาใช้ก็แล้ว

“ยังไม่ทันปิดจ๊อบเลยเบื่อเร็วจัง”

“เล่นตัววะเกิดมายังไม่เคยจีบใครยากขนาดนี้”

“มึงเตรียมเงิน 1 ล้านให้กูเลย” กองทัพมั่นใจว่าเขาต้องชนะไต้ฝุ่นแน่ และประเมินจากสถานการณ์แล้วดูเหมือนจะมีคนตกหลุมที่ตัวเองขุดขึ้นมา

“เกมยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหารโว๊ย”

ไต้ฝุ่นยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มคิดหาทางสารพัดวิธีเพื่อพิชิตใจสาวเพราะเวลาอีกแค่ห้าวันเท่านั้น ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของเขาไม่คืบหน้าไปไหน

“มึงชวนพิมพ์มาเหรอ”

“พิมพ์ตามเองแหละ” เธอได้ยินมาว่าไต้ฝุ่นมาดื่มที่ผับของเขา จึงรีบตามมาหวังว่าคืนนี้จะได้อยู่เป็นเพื่อนเขาทั้งคืน

“คืนนี้ค้างคืนกับพิมพ์ได้นะพิมพ์เหงา”

“เหงาหรือเงี่ย.-น ?” มารยาหญิงเขาตามทันหมดแหละ ไม่อย่างนั้นคงไม่อยู่มาจนถึงทุกวันนี้แต่ผู้หญิงเสนอมีหรือที่เขาจะไม่สนอง

“ก็ทั้งสอง”

“คงไม่เงี่ยนเท่าไรเพราะได้ข่าวว่าเพิ่งไปเอากับหนุ่มบริหารมา” เขาไม่ได้ว่าอะไรหากพิมพ์พลอยไปมีคนอื่น เพราะเขาไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้

“ก็...ก็คือพิมพ์”

“เงี่ย.-น มากก็ตามมา” ไต้ฝุ่นวางแก้วเหล้าลงที่เดิมเขายืนขึ้นเต็มความสูง ไม่ลืมจะหันมาบอกเพื่อนๆ ที่พวกมันไม่ได้สนใจเรื่องพวกเขาเลย

“เดี๋ยวกูมา”

“อืม เอาถุงป่ะ?” กองทัพไม่ได้สนใจว่าไต้ฝุ่นจะไปไหน คนอย่างมันคงมีแค่เรื่องเดียว

พิมพ์พลอยเดินตามไต้ฝุ่นออกมาด้วยท่าทีดี๊ด๊าใหญ่ถือว่าครั้งนี้เขายอมใจอ่อนกับเธอ เธอเดินจามมาถึงทางเดินแคบๆ ที่ทั้งมืดและเปลี่ยวไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยอะไร ก็ถูกเขาผลักไปชิดผนังอย่างรุนแรง

“ไม่ออมมือเลยนะ”

“อมให้หน่อย” บอกตามตรงมองหน้าแล้วไม่มีอารมณ์ เขากดศีรษะของเธอให้คุกเข่าลง ซึ่งหญิงสาวไม่รอช้าเธอปลดเข็มขัดและตะขอกางเกงและควักท่อนเอ็นออกมา

“อืม อ๊า”

“เงี่ย.-น มากเลยเหรอครางเสียงหลงเลย”

“อืม มันไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายวัน”

เพราะมัวแต่วุ่นวายกับไลลาริณเลยไม่ค่อยมีเวลาปลดปล่อยอารมณ์กับหญิงสาวคนไหน ตอนนี้พิมพ์พลอยเสนอเขาจึงรีบคว้าไว้

เธอใช้นิ้วโป้งเคล้นคลึงหัวสีชมพูของเขาวนไปวนมาอยู่หลายครั้ง จนรับรู้ได้ว่ามีน้ำกามไหลออกก่อนที่จะค่อยๆ ดูดเลียราวกับอติมรสโปรด

ไต้ฝุ่นเผลอครางออกมาเขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและหลับตาจินตนาการไปเรื่อย แต่เขาดันนึกถึงใบหน้าของไลลาริณนี่สิ

“ยัยตัวแสบ อ๊า...” เขาเผลอกดศีรษะของพิมพ์พลอยอย่างแรง และครางออกมาเพื่อระบายความอัดอั้นที่มีก่อนที่เขาจะถึงสวรรค์จึงดึงตัวหญิงสาวลุกขึ้นมา

“ทำไมไม่ชอบเหรอ?”

“หันหลังและอ้าขาออก”

“ทำไมใจร้อนจัง”

เธอยอมทำตามที่เขาต้องการและดึงชุดเดรสขึ้นมากองไว้เหลือเอว และถอดแพนตี้ออกเพื่อให้เขารีบเข้ามา เธอมองไต้ฝุ่นที่กำลังสวมเครื่องป้องกัน ในใจนึกอยากจะสดกับเขาแต่เขาคงไม่ยอม

“นายเคยสดกับใครไหม”

“อย่าหวังเรื่องแบบนั้นเลย ฉันรู้ว่าผู้หญิงต้องการอะไร” แค่ต้องการจะจับเขาก็เท่านั้นบอกเลยว่าเขาไม่หลงกลมารยาหญิงง่ายๆ

“อ๊า...อื้อ...จุกมาก”

“อืม...” ไต้ฝุ่นครางออกมาเมื่อตอนนี้เขาดันท่อนเอ็นเข้าไปจนสุด และเริ่มขยับสะโพกด้วยความรุนแรง ในสมองนึกถึงแต่ใบหน้าของเธอคนนั้น

ไลลาริณผู้หญิงที่ไม่ยอมหลงเสน่ห์ของเขา ความน่ารักของเธอมันเริ่มทำให้เขาอยากครอบครองหญิงสาวมากขึ้นทุกที เพราะกลัวว่าจะมีคนตัดหน้าไป

“อ๊ะ...อ๊า...ไต้ฝุ่นรุนแรงไปแล้ว”

“ซี้ดดด...อ๊า...ไลลา” เขาปลดปล่อยน้ำกามใส่เครื่องป้องกันจนหมด และรีบดึงออกมาก่อนจะรูดถุงยางออกและจัดการดึงกางเกงตัวเองขึ้นมาใส่เช่นเดิม

“หมายความว่ายังไง!”

“ฉันไม่มีอารมณ์”

“ไม่มีอารมณ์แต่นายเรียกชื่อคนอื่นตอนเอากับฉัน” สรรพนามแทนตัวเองเปลี่ยนไป เขาเอากับเธอไม่ถึงห้านาทีแถมยังเรียกชื่อคนอื่นต่อหน้าเธอ

“พูดบ้าอะไร!”

“ก็นายครางชื่อมันอีผู้หญิงที่ชื่อไลลามันเป็นใคร!”

“อย่ามาเพ้อเจ้ออยากได้เงินเท่าไรก็บอกจะโอนให้”

“ไต้ฝุ่นฉันไม่ใช่ที่ระบายของนายนะ” พิมพ์พลอยคุ้นชื่อผู้หญิงคนนั้นมาก แต่จำไม่ได้ต้องเป็นผู้หญิงคนนั้นที่ไต้ฝุ่นไปเฝ้าเมื่อตอนเช้าแน่ๆ

“ไม่ใช่ที่ระบายของฉัน? ฉันไม่ได้คิดว่าเธอเป็นแบบนั้นนะ เพราะฉันจ่ายเงินให้”

“กรี๊ดดดด” พิมพ์พลอยกรีดร้องออกมาโดยไม่กลัวว่าใครจะเข้ามาเห็นเธอในสภาพนี้ เธอคิดออกแล้วไลลาคือสาวรุ่นน้องปีหนึ่งนั้นเอง กล้าดียังไงถึงมาอ่อยคนของเธอ

“อีไลลา มึงอยู่ไม่เป็นสุขแน่”

ไต้ฝุ่นเดินหน้าตึงเข้ามาในห้องวีไอพี และทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดแรง เขาครางชื่อไลลาริณต่อหน้าคนอื่นได้อย่างไร กูต้องบ้าแน่ๆ

“ไปปล่อยน้ำมาเหรอ”

“เรียวตะมึงมาได้ยังไงใครจุธูปเรียก”

“ไม่ต้องจุดเรียกผมก็มาถูก” เพื่อนพี่ชายวันนี้เหมือนจะอารมณ์ไม่ดี เจอหน้าเขาทีไรต้องโดนด่าทุกที ไม่รู้วีที่เขาบอกไปจะได้ผลไหม

“มึงเป็นอะไรหงุดหงิดไปแทบทุกอย่าง”

“ไม่มีหนิใครหงุดหงิดไม่มี๊” คนปากแข็งปฏิเสธเสียงสูงและดื่มเหล้าครั้งเดียวจนหมดแก้ว

ติ้ง ติ้ง

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเมื่อเห็นว่ามีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น เขากดเข้าไปอ่านข้อความ

Lailalyn : ฝันดีนะคะหนูจะนอนแล้ว

Lailalyn : เมาแล้วกลับดีๆ นะคะ

เมา? ไต้ฝุ่นไม่ได้บอกรุ่นน้องว่าไปดื่มแต่ทำไมเธอถึงรู้ว่าตอนนี้เขากำลังนั่งดื่ม ด้วยความสงสัยจึงเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อน

"มองกูทำไม” แม้กนัสจ้องหน้าเพื่อนอย่างมีคำถาม

“ใครโพสต์รูปอะไรลงเฟส?”

“ใครจะโพสต์กูก็นั่งอยู่กับมึง” กองทัพปฏิเสธ เขาแค่นั่งตอบไลน์เดือนเมษาเท่านั้น

“เรียวตะก็เปล่านะ” เขาส่ายหัวเดี๋ยวจะหาว่าเป็นฝีมือเขาอีก

“อ๋อ กูรู้ละเมียเอกมึงโพสต์นี่เอง” แม็กนัสยื่นโทรศัพท์ให้เพื่อนดู รูปของไต้ฝุ่นเด่นหราอยู่หน้าเฟสบุ้คของพิมพ์พลอย

“มึงเย็.-ด ไม่ถูกใจเหรอวะถึงได้กลายร่างเป็นแม่มด”

ไต้ฝุ่นมองดูรูปของเขาที่นั่งอยู่ข้างพิมพ์พลอย ทั้งสองมีกันอยู่หลายคนแต่ไม่ถ่าย ดันมาถ่ายรูปของเขา แต่ละคอมเม้นต์ต่างชวนให้เข้าใจผิด

“จะไปไหน! ยังไม่เที่ยงคืนเลย”

“กูมีธุระ!” ไต้ฝุ่นรีบออกไปจากผับของตัวเอง เรื่องกำลังจะดีอยู่แล้วเชียว

เพื่อนที่นั่งอยู่พากันงุนงงว่าไต้ฝุ่นจะรีบออกไปไหน ถ้าออกไปหารุ่นน้องคนนั้น เหมือนจะจะไม่ใช่แค่เกมเดิมพันเท่านั้น งานนี้ต้องมีคนเจ็บ

“งานนี้ต้องมีคนเจ็บ”

“เจ็บดอน่าจะใช่อยู่” กองทัพเอนตัวพิงโชฟาถึงขนาดลงทุนรีบไปอธิบาย เพราะกว่ารุ่นน้องจะเข้าใจผิด มันไม่รู้ตัวหรือไงว่ามันเปลี่ยนไปแค่ไหน

“เราจะต้องหาผ้าเช็ดน้ำตาให้มันวะ”

“แค่ผ้าซับน้ำตาคงไม่พอมั้ง” เรียวตะที่ได้รับรู้เรื่องราวถึงกับส่ายหน้า เรื่องของหัวใจมันใช่เรื่องเอามาล้อเล่นกันหรือไง ระวังสุดท้ายก็กลายเป็นคนเจ็บเอง