“ไล่ฉันออกน่ะสิไปทำลูกเค้าขนาดนั้น..ถ้ารู้ว่าจะถูกไล่ออกยัยน้ำเน่าหน้าพังมากกว่านี้แน่”
“ว่าแล้วเชียว”
ณจันทร์คิดเอาไว้แล้วเชียวว่ายัยคุณหนูน้ำหนึ่งนั่นต้องหาเรื่องพราวมุกจนได้
“เฮ้อ..ช่างมันเถอะแล้วนี่เจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่าเดี๋ยวเค้าหายาทาให้”
ณิชารีบหยิบกล่องปฐมพยาบาลก่อนจะดึงพราวมุกมานั่งที่เก้าอี้
“ทายาเสร็จไปกินบุฟเฟ่กันเค้าเลี้ยงเองได้เงินจากคุณโสให้ค่าเสียเวลาวันนี้5พัน”
ณจันทร์อยากให้วันนี้เป็นวันที่ดีจึงพยายามไม่พูดถึงพฤติกรรมของน้ำหนึ่งหรือตำหนิพราวมุกเรื่องใจร้อนลงไม่ลงมือเพราะไหนๆเรื่องมันก็ผ่านมาจนทำให้พราวมุกถูกไล่ออกแล้วพูดไปก็เหมือนซ้ำเติม
“โอเค๊..หายเจ็บละไปกันเถอะไม่ต้องทายาละ”
พราวมุกลุกพรวดยิ้มแฉ่งอย่างคนที่ไม่เคยผ่านการมีเรื่องมีราวมาเพราะการได้ทานบุฟเฟ่ห์คือความสุขที่กลบเรื่องหมองใจของเธอแล้ว
“หายเจ็บทันทีเลยเนอะ”
ณิชาแทบเก็บกล่องปฐมพยาบาลไม่ทันทั้งส่ายกัวปนอมยิ้มให้กับพฤติกรรมของพราวมุก
วันต่อมา
“เฮ้อ..เสร็จซะที”
ณจันทร์นั่งถอนหายใจดื่มน้ำอึกใหญ่สองสามอึกอยู่ที่เก้าอี้สาธารณะในห้างดังเธออยู่ที่นี่ตั้งแต่ห้างเปิดยันตอนเย็นเพราะได้รับมอบหมายจากสารภีว่าให้มาชุบตัวให้เหมือนปานตะวันที่สุดเพราะสารภีได้นัดร้านทำผมทำเล็บเอาไว้แล้ว
ตอนนี้ณจันทร์ก็เปลี่ยนจากสาวผมดำเป็นสีน้ำตาลทำเล็บเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงให้มือไม้ดูเป็นคุณหนูที่สุดอย่างที่เธอไม่เคยทำเพราะสารภีย้ำว่าทุกคนที่รู้จักปานตะวันจะรู้ว่าหญิงสาวไม่เคยชอบผมสีดำและเนื้อตัวผมผิวรวมถึงเล็บมือจะต้องเพอเฟ็คตลอดเวลา
“ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้นะคะ”
ลลิตาสาวสวยไฮโซสุดเซ็กซี่ลูกสาวนักการเมืองเจ้าของบริษัททัวร์ที่พึ่งเปิดใหม่เธอเลือกที่จะใช้โรงแรมและรีสอร์ทในเครือของเสธวัฒน์สกุลจึงได้มานั่งทานข้าวคุยงานกับนนทวัตรในเย็นวันนี้ที่ร้านอาหารสุดหรูในห้องสรรพสินค้าชื่อดังย่านใจกลางเมือง
“ครับไว้โอกาสหน้าคงได้ทานอาหารร่วมกันอีกนะครับ”
“ยินดีค่ะ..แต่ครั้งหน้าฉันขอเป็นคนเลี้ยงคุณเองนะคะ..ถ้าเชิญคุณนนไปที่บ้านของฉันจะสะดวกหรือเปล่าคะ”
ลลิตาเอ่ยเสียงอ่อนเสียงหวานเอ่ยเชิญชวนนนทวัตรให้ไปในที่ส่วนตัวของเธอเพราะสาวเจ้าถูกใจนนทวัตรมานานถึงได้เลือกที่จะเป็นพาร์ทเนอร์กับเขาแอบรู้มาว่าอีกฝ่ายกำลังจะหมั้นในเร็วๆนี้แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะหยุดสานสัมพันธ์กับเขาเพราะคนอย่างเธออยากได้อะไรก็ต้องได้
“ผมว่าเจอกันตามร้านอาหารแบบนี้ดีแล้วครับคุณเป็นผู้หญิงผมเข้าไปหาที่บ้านคงดูไม่ดีเท่าไรครับ”
นนทวัตรเอ่ยตอบกลับฝ่ายหญิงด้วยน้ำเสียงสุภาพเขาพอจะมองออกว่าคนตรงหน้าคิดอย่างไรแต่เขาไม่ใช่คนที่คิดจะสานสัมพันธ์กับใครไปเรื่อยยิ่งกับคู่ค้ายิ่งต้องวางตัวให้เหมาะสมเพราะต้องการทำธุรกิจกันยาวๆ
“ค่ะ”
สาวมั่นอย่างลลิตาแอบหน้าเสียเล็กน้อยที่ถูกปฏิเสธแต่เธอก็พยายามยิ้มวางมาดเอาไว้เพราะวันนี้เขาปฏิเสธเธอได้ไม่แน่ว่าวันหน้าเขาอาจจะตอบรับเธอก็ได้ด้วยเธอและเขายังมีเวลาเจอกันอีกหลายครั้ง
“คุณนน..”
ณจันทร์ที่กำลังจะเตรียมตัวกลับเธอเหลือบไปเห็นใครบางคนผ่านกระจกร้านอาหารเมื่อหันไปมองก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคือนนทวัตรเพราะโต๊ะที่เขานั่งทานอาหารดูเป็นโต๊ะที่โดดเด่นที่สุดเพราะกำลังนั่งพูดคุยอยู่กับสาวสวยไฮโซที่เธอเองก็พอจะรู้จักตามข่าวว่าเธอคือลลิตาลูกสาวนักการเมืองชื่อดังที่ชอบมีข่าวกับดาราผู้ชายอยู่บ่อยๆ
“หวังว่าคุณกับผู้หญิงคนนี้จะไม่มีอะไรเกินเลยนะ”
ณจันทร์พยายามเดินเลี่ยงจากพื้นที่ตรงนี้ให้เร็วที่สุดด้วยกลัวว่าชายหนุ่มจะมาเห็นเธอในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์แม้นเธอจะแต่งหน้าทำผมขัดตัวมาแล้วก็เถอะ ไม่รู้ว่านนทวัตรและลลิตาไปรู้จักกันได้อย่างไรแต่ก็ภาวนาว่าอย่าให้ทั้งสองมีความสัมพันธ์อะไรเกินเลยคนรู้จักเพราะหากเป็นแบบนั้นปานตะวันก็จะต้องทนทุกข์กับคนเจ้าชู้แน่ไม่ร้ว่าทำไมตัวเองต้องมาห่วงความรู้สึกของคนที่ไม่เคยแม้แต่จะเจอกันแบบนี้แต่มันก็เป็นไปแล้ว
“ตะวันมากับผม”
ณจันทร์ที่กำลังเดินก้มหน้าก้มตาจ้ำอ้าวหมายจะออกไปจากห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ให้เร็วที่สุดจู่ๆเธอก็ถูกใครบางคนดึงตัวมาขึงเอาไว้ที่ทางเดินเข้าห้องน้ำ
“เอ่ออะไรคะ”
ณจันทร์ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครแต่ก็เดินตามไปด้วยดีเพราะเห็นอีกฝ่ายเรียกเธอว่าตะวัน
ภาพสองหนุ่มสาวที่กำลังแนบชิดกันอยู่ในสายตาของนนทวัตรและภูริเลขาของนนทวัตรที่กำลังจะเดินกลับไปที่ลานจอดรถ
“นั่นคุณปานตะวันนี่ครับ..เธออยู่กับใคร”
ภูริจ้องเขม็งกับภาพระหว่างทางก่อนจะหันไปถามเจ้านายตน
“อืม..อย่าสนใจเลย”
นนทวัตรไม่ได้ใส่ใจเพราะรู้อยู่แล้วว่าปานตะวันมีเพื่อนเยอะพอสมควรทั้งผู้ชายและผู้หญิงเพราะเธอชอบปาร์ตี้เป็นที่สุดที่แน่ใจเช่นนี้เพราะเขารู้จากปากกวินว่าปานตะวันไปสังสรรค์ที่ผับของเพื่อนเขาบ่อยๆและเธอก็มักจะถูกผู้ชายรายล้อมอยู่เสมอ
“เค้าขอโทษเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะตะวัน”
พลั้กก..
ณจันทร์ผลักผู้ชายร่างสูงคนนี้ออกให้ห่างตัวเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ากำลังจะก้มลงมาจูบเธอ
สาวเจ้าพยายามวิ่งหนีหาคนช่วยแต่เหมือนโลกช่างไม่เข้าข้างเธอเพราะคนที่เธอขอให้ช่วยตอนนี้จะต้องเป็นนนทวัตรและผู้ชายอีกคนที่อยู่ข้างๆเขาเพราะตรงนี้มีคนอยู่แค่นั้น
“ช่วยด้วยค่ะ”
“คุณ”
นนทวันตรเริ่มหน้าเสียเมื่อจู่ๆเห็นว่าปานตะวันวิ่งหน้าตาตื่นมาหลบข้างหลังเขา ผู้ชายร่างสูงที่ดึงณจันทร์ไปเมื่อครู่เห็นว่าตอนนี้หญิงสาวอยู่กับนนทวัตรจึงไม่กล้าตามหญิงสาวมาและรีบวิ่งออกไปอย่างอารมณ์เสียทันทีเพราะรู้ตัวว่าหากมีเรื่องกับนนทวัตรเขามีแต่เสียกับเสีย
“คุณ..เป็น..”
นนทวัตรเห็นผู้ชายคนนั้นวิ่งหนีไปได้เขาก็จะหันมาถามเรื่องราวกับปานตะวันแต่ไม่กี่วิเธอก็หายไปเสียแล้ว
“เธอวิ่งไปแล้วครับ”
เป็นภูริที่ให้ความกระจ่างกับเจ้านายด้วยสีหน้าฉงนเช่นกันด้วยไม่เข้าใจว่าหญิงสาวจะรีบไปไหน
“หื้ม..ขอบคุณสักคำก็ไม่มี”
นนทวัตรส่ายหัวก่อนจะเดินสาวเท้าไปที่รถแอบไม่พอใจกับนิสัยของปานตะวันพอสมควรรู้ว่าเธอเย่อหยิ่งแต่ไม่คิดว่าเธอจะไม่มีมารยาทแม้กระทั่งให้คำขอบคุณกับคนที่ได้ช่วยเหลือ
“มึงไม่ต้องมาพูด..กูเจอคุณรุจก่อนมึงแต่เค้าก็เลือกมึงเพราะกูมันก็แค่คนไม่มีหัวนอนปลายตีนกูคิดไว้ตั้งแต่มึงแต่งงานกูจะทำทุกอย่างให้ครอบครัวมึงฉิบหาย...ตั้งแต่ตอนนี้ฟังกูให้ดีล่ะอย่าพึ่งจุกอกตายไปซะก่อนวันที่กูรู้ว่ามึงท้องลูกแฝดกูก็จ้างพยาบาลกับหมอไม่ให้บอกมึงว่าเด็กในท้องคือเด็กแฝดแล้วก็บอกให้หมอบังคับให้มึงผ่าเก็บลูกไว้ให้มึงหนึ่งคนกูเอาไปหนึ่งคน.. ลูกมึงที่พึ่งออกคนพี่กูเอาไปให้บ้านเด็กกำพร้าให้มันอยู่อย่างลำบากไร้พ่อแม่แต่กูก็ยังเห็นใจมึงเก็บลูกไว้ให้มึงอีกคนแต่กูก็เลี้ยงมันมาแบบผิดๆให้พวกมึงที่เป็นพ่อแม่ทุกข์ใจสมน้ำหน้าพวกมึงส่วนคุณรุจที่เสือกไม่เลือกกูเป็นเมียกูก็ค่อยๆให้มันกินสารพิษวันละเล็กละน้อยจนมันป่วยตายไป.. ยิ่งกูเห็นมึงมีน้ำตานะอีโสกูนี่โตรสะใจ”โสภิตาฟังคนที่กำลังพล่ามอย่างไม่รู้สึกผิดด้วยความปวดใจอนงค์นาถในตอนนี้รู้สึกเห็นใจโสภิตาที่มีงูพิษอยู่ข้างกายมาตั้วแต่เล็กจนโตแต่ก็มารู้ตัวในวันที่สายไปแล้วไม่อยากจะคิดว่าคนหน้าซื่อๆอย่างสารภีจะกระทำการอะไรเช่นนี้ได้“ที่บริษัทคุณรุจจะล้มละลายกูก็จ้างคนเปลี่ยนบัญชีโกงเงินเข้ากระเป๋าฉลาดไหมล่ะ...แล้วกูก็บังคับให้มึงหน้าด้านไปรื้อสั
“เรื่องอะไร”“แกรู้ว่าภรรยาฉันเป็นเพื่อนคุณจันทร์แต่สิ่งที่ฉันจะพูดไม่ได้พูดเพื่อช่วยแก้ตัวให้ใครแต่แค่อยากให้แกได้ฟังแล้วไตร่ตรองดู...พราวบอกกับฉันว่าคุณจันทร์ไม่ใช่คนชอบโกหกหลอกลวงใครที่ยอมรับปากทำงานให้คุณโสเพราะเธอต้องการเงินไปรักษาแม่ครูที่ต้องรับการผ่าตัดด่วนงานของเธอเสร็จสิ้นไปตั้งแต่จบงานหมั้นแต่ที่เป็นปานตะวันต่อเพราะเห็นใจคุณโสที่ยังไม่เจอตัวลูกสาวตัวจริงอีกอย่างเรื่องที่คุณโสให้ปานตะวันมาหมั้นกับแกเพื่อที่จะหาเงินพยุงบริษัทคุณจันทร์ก็ไม่รู้เรื่องและเรื่องความรู้สึกดีๆที่เธอมีให้แกนั่นก็ไม่ใช่เรื่องหลอกลวงเหมือนกัน”“แกดูจะเชื่อคำภรรยาของแกเหลือเกินนะ”“ใช่เพราะฉันดูออกว่าพราวจะไม่โกหกฉันแน่แล้วฉันก็เชื่อว่าถ้าแกคิดดีๆแล้วพิจารณาแกก็จะดูออกว่าคุณจันทร์ไม่ได้เสแสร้งเวลาอยู่กับแก...ฉันขอพูดแค่นี้จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่แก”เท่าที่กวินรู้จักสามสาวภายในกี่เดือนเขาก็ดูออกว่าพวกเธอจริงใจกับคนรอบข้างและจิตใจดีกันมากๆกว่าณจันทร์จะได้กลับมาที่บ้านก็เป็นเวลาเกือบกลางดึกเพราะกลับมาจากที้เกิดเหตุก็ต้องถูกสอบปากคำต่อตอนนี้เธอทั้งเหนื่อยและเพลียและใจเสียกับเรื่องที่รู้ว่าสารภีเป็นคนส
“ถ้าช่วงนี้ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคุณโสคุณจะว่าอะไรไหมคะแม่บ้านเธอก็ไม่มีฉันสงสารเธอค่ะ”อนงค์นาถมองคนที่พึ่งตื่นจากการเป็นลมมานั่งร้องให้ด้วยสายตาหดหู่“ดีเหมือนกันเพราะผมว่าคุณโสอยู่คนเดียวคงไม่ดีแน่”ภัทรพลเห็นด้วยที่ภรรยาจะอยู่เป็นเพื่อนโสภิตาด้วยคิดว่าโสภิตาอาจจะเสียใจจนไม่มีสติได้ทุกเวลา“คุณแปลกใจเรื่องหนูตะวันทร์กับหนูจันทร์ไหมคะ”“ผมก็มีคิดอยู่เหมือนกันว่าทำไมเด็กสองคนถึงได้เหมือนกันขนาดนั้นทั้งที่ไม่ใช่เครือญาติกันเลยแต่โลกนี้ก็มีเรื่องแปลกอยู่เสมออย่าคิดมากเลยคุณตอนนี้เราต้องดูแลคุณโสก่อนดีกว่า”“ค่ะ”ร้านอาหารXXXเย็นวันนี้ณจันทร์เลิกงานได้ก็ออกมาที่ร้านอาหารแถวชานเมืองเพราะจู่ๆณจันทร์ก็ได้รับสายจากสารภีว่าต้องการให้เธอไปพบแต่ยังไม่บอกว่าเรื่องอะไรRrrrr“คุณสาอยู่ที่ไหนคะจันทร์มาที่ร้านแล้วไม่เห็นคุณเลยค่ะ..อื้อ..”ยังไม่ทันที่ณจันทร์จะได้คำตอบจากสารภีสติของเธอก็ดับวูบลงไปวันต่อมา“ตอนนี้ทางเราจับคนร้ายที่กระทำกับคุณปานตะวันได้แล้วและผู้ชายทั้งสองคนก็สารภาพว่าสารภีเป็นคนจ้างให้พวกเขาทำครับ..ตอนนี้เรากำลังตามหาตัวของคนร้ายอย่างสุดความสามารถคุณโสไม่ต้องห่วงนะครับ”เช้าของวันนี
“เจ็บปวดมากไหมล่ะลูก”ดวงเดือนเข้ามาคุยกับณจันทร์ว่าเธอรู้ความจริงทั้งหมดหลังจากที่หญิงสาวตื่นแล้ว“จันทร์ทนได้จ่ะแม่ครูเดี๋ยวจันทร์ก็กลับมาเข้มแข็งแล้วไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”สาวเจ้ายังคงมีรอยยิ้มให้กับแม่ครูของเธอเสมอแต่รอยยิ้มนั้นดวงเดือนรู้ดีว่าลูกของเธอกำลังปกปิดความรู้สึกที่เจ็บปวดอยู่ซึ่งเธอไม่ต้องการแบบนั้น“ถ้ามันเสียใจก็ระบายมันออกมาให้หมดลูกไม่ต้องเก็บเอาไว้คนเรามันไม่ได้เก่งได้ทุกวันหรอกนะจันทร์”ณจันทร์มองจ้องแม่ครูของเธอด้วยแววตาไหววูบก่อนจะสวมกอดสะอึกสะอื้นปล่อยโฮออกมาอีกพักใหญ่ดวงเดือนยังคงนั่งเงียบกอดปลอบอยู่ข้างๆณจันทร์เธอรู้ว่าความรู้สึกทุกข์มันไม่ได้หายไปง่ายๆแต่หากได้ระบายออกมาบ้างมันก็จะทำให้คลายความทุกข์ไม่มากก็น้อยพราวมุกที่พยายามติดต่อหานนทวัตรก็ติดต่อไม่ได้เธอจึงตัดสินใจมาเล่าความจริงให้กวินฟังเพื่อที่จะให้เขาช่วยให้เพื่อนเธอปรับความเข้าใจกับนนทวัตรหากต้องจากกันก็ขอให้จากกันด้วยดีกว่านี้“ผมว่าแล้วว่าทำไมตอนนั้นเจอปานตะวันดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคน”กวินฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากของพราวมุกก็ถึงบางอ้อ“คุณพาฉันไปหาคุณนนได้ไหมคะฉันอยากอธิบายกับเค้าว่าที่จันทร์ทำไปตอนนั
“เครียดจนป่วยเลยเหรอคะ”“ใช่..แต่ฉันคิดว่าไม่นานยัยโสก็จะหายเครียดแล้วเพราะนักสืบบอกฉันมาว่าเริ่มเจอเบาะแสตะวันแล้วหลังจากนี้เธอจะได้ไม่ต้องสวมรอยตะวันเป็นอีก”“ร..เหรอคะ”ณจันทร์เริ่มหลบสายตาลงเล็กน้อยรู้ว่าวันนี้จะต้องมาถึงสักวันแต่หลังจากเธอมีความสุขกับนนทวัตรเธอก็เริ่มที่จะไม่ได้เผื่อใจกับความเจ็บปวดไว้“สวมรอย!”นนทวัตรแทบยืนไม่อยู่เขากำมือแน่นพยายามสงบอารมณ์และฟังเรื่องราวที่สองคนนั้นกำลังคุยกันต่อ“ฉันรู้นะว่าช่วงนี้เธอกับนนทวัตรตัวติดกันแทบจะตลอดแล้วฉันก็พอจะดูออกว่าเธอรักนนทวัตรไปแล้ว”ถึงสารภีจะไม่ได้ยุ่มย่ามอะไรกับณจันทร์เหมือนโสภิตาแต่เธอก็รู้ความเคลื่อนไหวของหญิงสาวและนนทวัตรตลอดจนเธอแน่ใจว่าณจันทร์ในเวลานี้น่าจะรักนนทวัตรจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว“คือ”“ไม่ต้องพูดอะไรหรอกผิดที่ยัยโสโลภมากเองถ้าไม่อยากได้เงินไปพยุงบริษัทคงไม่ต้องจ้างเธอมาหลอกลวงบ้านของนนทวัตรหรอก...ฉันเห็นใจเธอนะแต่ก็อยากจะให้เธอทำใจเอาไว้ด้วยว่าเดี๋ยวปานตะวันก็กลับมา..ที่ฉันจะพูดก็มีเท่านี้แหละเธอเข้างานไปเถอะ”“ค่ะ”ณจันทร์พึ่งรู้สาเหตุที่แท้จริงในการหมั้นหมายก็ครั้งนี้แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องของเธอและตอนนี้เธอก
วันเวลาพ้นผ่านนานร่วมสามเดือนทางด้านโสภิตาก็ยังคงตามหาปานตะวันไม่เจอเช่นเดิมแม้แต่ข่าวคราวสักเล็กน้อยก็ไม่มีทำให้เธอเริ่มที่จะกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะเครียดทางด้านณจันทร์เมื่อเห็นสภาพของโสภิตาเธอก็ปฏิเสธที่จะไม่ช่วยโสภิตาไม่ได้ทั้งที่เพื่อนๆทั้งสองเกริ่นมาแล้วว่าอยากให้ถอนตัวจากการสวมรอยแต่แค่ออกความเห็นเท่านั้นไม่ได้บังคับณจันทร์เพราะรู้ว่าหากณจันทร์ยังคงเจอนนทวัตรเช้าเย็นทุกวันหยุดก็ไปอยู่ด้วยกันเช่นนี้เมื่อถึงวันที่ปานตะวันตัวจริงกลับมาณจันทร์จะต้องเป็นคนที่เจ็บมากส่วนลลิตาก็ถูกหักหน้าโดยที่นนทวัตรแจ้งกับทุกคนว่าไม่ขอรับนัดหรือร่วมธุรกิจกับลลิตาจนสาวเจ้าที่รู้สึกเสียหน้าเอามากจึงเลือกที่จะไม่ยุ่งกับนนทวัตรอีกเพราะเธอเองก็ถือว่าตัวเองมีดีเหมือนกัน ในทางธนกรนั้นคงไม่กล้ามายุ่งอะไรกับผู้หญิงของนนทวัตรอีกเพราะถูกสั่งสอนไปชุดใหญ่จนนอนหยอดน้ำข้าวต้มไปหลายอาทิตย์โดยที่ก็เอาเรื่องนนทวัตรไม่ได้พราวมุกและกวินก็ดูจะสนิทสนมกันมากขึ้นเพราะชายหนุ่มต้องสอนงานบริหารให้หญิงสาวจนตัวติดกันตลอดแถมพินัยกรรมที่ต้องเปิดหลังพราวมุกและกวินแต่งงานก็คือให้ทั้งสองไปเที่ยวด้วยกันเดือนละครั้งจนครบปีเวลาชีวิต