บทที่ 23

วันเสาร์

ในวันเกิดของผู้อาวุโสเสิ่น กู้หนานเยียนยังคงไปพบปะลูกค้าทำโอทีอยู่

ตอนที่เซี่ยเฉิงโทรศัพท์มาหาเธอ กู้หนานเยียนเพิ่งจะออกมาจากบริษัทของลูกค้าและเตรียมจะกลับบ้านไปเปลี่ยนชุด

เมื่อเธอลงมาถึงด้านล่าง รถของลู่เป่ยเฉิงก็มาจอดรออยู่ข้างถนนเรียบร้อยแล้ว

ก่อนหน้านี้ที่อยู่โรงพยาบาล โจวเป่ยด่าเขาไปชุดใหญ่ และฉินไห่อวิ๋นยังพูดเรื่องเช็คธนาคารขึ้นมาอีก ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองดีขึ้น

เมื่อเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับออก กู้หนานเยียนก็ต้องเลิกคิ้วขึ้น “ว้าว! วันนี้หล่อนะเนี่ย”

ลู่เป่ยเฉิง “มีวันไหนที่ผมไม่หล่อด้วยเหรอ?”

กู้หนานเยียนหัวเราะ “จ้า ๆ พ่อคนหลงตัวเอง”

ทั้งสองคนเดินทางมาถึงโรงแรมในเวลาหกโมงกว่า แขกคนอื่น ๆ ก็ได้มาถึงที่นี่แล้วเช่นกัน

กู้หนานเยียนเข้ามาอวยพรคุณท่านเสิ่นพร้อมกับลู่เป่ยเฉิง และลู่เป่ยเฉิงก็อยู่กับกู้หนานเยียนตลอดงาน

แต่งงานกันมาสองปี นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองได้อยู่ใกล้ชิดกันต่อหน้าสาธารณชน จ้าวจือชิวตื้นตันจนแทบจะร้องไห้

เธอรู้สึกราวกับว่ากู้หนานเยียนได้ข้ามผ่านวันเวลาที่ต้องทนทุกข์ทรมานมาได้แล้ว

การปรากฏตัวพร้อมกันของทั้งคู่ กลายเป็นประเด็นร้อนในงานวันนี