เกิดใหม่ครั้งนี้ ไม่อยากคลั่งรักอีกแล้ว

“หนานเยียน สามีเธอนอนอยู่ข้างหมอนคนอื่นนะ เธอยังนอนหลับได้อีกเหรอ? ไม่กลัวตำแหน่งคุณนายลู่สั่นคลอนเหรอ?”ในห้องนอนของคฤหาสน์ฉินไห่อวิ๋นพูดอย่างเข้มงวด กู้หนานเยียนจึงถามขึ้นอย่างงัวเงีย “แม่ คืนนี้ผีตนไหนมาเข้าสิงอีกเนี่ย?”แต่งงานมาสองปี มีผู้หญิงต่อแถวรอให้เธอสละตำแหน่งตลอด แม่สามีเธอก็คอยบอกให้เธอออกไปจับชู้บ่อย ๆ กู้หนานเยียนรู้สึกชินตั้งนานแล้วแต่ทุกครั้งก็ต้องคว้าน้ำเหลว ไม่เคยจับลู่เป่ยเฉิงได้คาหนังคาเขาสักที“ฉันส่งเลขห้องของโรงแรมให้แล้ว เธอไปลากคอมันกลับมา” ฉินไห่อวิ๋นชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดต่อ “ยายเด็กคนนี้นี่ ถ้าเธอยังไม่ใส่ใจเป่ยเฉิงอย่างนี้อีก ฉันก็ไม่รู้จะช่วยเธออย่างไรแล้วนะ” ไม่ใส่ใจเหรอ?งั้นก็ต้องให้ลู่เป่ยเฉิงก็ให้โอกาสเธอได้ใส่ใจเขาบ้างสิ!สองปีมานี้เขากลับบ้านนับครั้งได้เลย ทั้งสองคนเจอหน้ากันทีไรก็ต้องทะเลาะกันจนจบไม่สวยทุกทีเขาหลบหน้าเธอยิ่งกว่าหลบผีเสียอีก เธอจะไปใส่ใจเขาได้อย่างไรล่ะ?แต่เมื่อก่อนเธอกับลู่เป่ยเฉิงไม่ได้เป็นแบบนี้ เขาดีต่อเธอมาก เขาเป็นฝ่ายยอมเธอแต่โดยดี แต่หลังจากครั้งนั้นพวกเขาก็กลายเป็นอย่างนี้เลยเธอหลับตาและเงียบไปสักพ

ลู่เป่ยเฉิงกำลังอยู่ในชุดนอนสีเทาอ่อน เขายกมือขึ้น เพื่อเช็ดผมที่กำลังเปียกหมาด ๆ คอเสื้อกว้างเผยให้เห็นกล้ามอกทั้งสองข้างลู่เป่ยเฉิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ในขณะที่กำลังเช็ดผม “ไม่ต้องยั่ว ต่อให้ถอดหมดก็ไม่มีประโยชน์”คำพูดสั้น ๆ ของลู่เป่ยเฉิง ทำให้กู้หนานเยียนหน้าเจื่อนไปเล็กน้อยเธอดึงชุดคลุมบาง ๆ ขึ้น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ลู่เป่ยเฉิง คุณก็ให้ความร่วมมือทำให้มันเสร็จ ๆ ไปสักทีสิ จากนี้ไปคุณจะออกไปหาใคร ฉันจะไม่ยุ่ง จะไม่เข้าไปรบกวนชีวิตของคุณอีกเลย”จากนั้น เธอก็เปลี่ยนเรื่องไป “ถ้าคุณไม่เต็มใจจริง ๆ ก็นอนเป็นดิลโด้ให้ฉันก็ได้”เมื่อกู้หนานเฉิงพูดจบ ลู่เป่ยเฉิงก็เขวี้ยงผ้าเช็ดตัวลงพื้น ก่อนจะบีบคางของเธอ “กู้หนานเยียน เธอจะใช้ผมเป็นตุ๊กตายางงั้นเหรอ?”ตุ๊กตายางเหรอ?เมื่อถูกลู่เป่ยเฉิงจ้องหน้า กู้หนานเยียนก็เถียงอะไรไม่ออกเมื่อดวงตาของทั้งคู่ประสานกัน ลู่เป่ยเฉิงมองเห็นตัวเองสะท้อนออกมาจากดวงตาของเธอ เขาค่อย ๆ เคลื่อนตัวต่ำลง ระยะห่างของพวกเขาใกล้กันมากขึ้นเรื่อย ๆ มันใกล้จนราวกับจะจูบเธอเมื่อลู่เป่ยเฉิงก้มลงมาประชิดตัวกู้หนานเยียน ทำให้เธอขัดขืนทันทีใน

กู้หนานเยียนยืนช็อกไปทันทีลู่เป่ยเฉิงรู้ตัวไหมว่ากำลังทำอะไร?ท่าทางช็อกตาค้างของกู้หนานเยียน ทำให้แพขนตาของลู่เป่ยเฉิงสั่นไหว เขาลืมตาขึ้นก่อนจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ “เธอเอาแต่แหกปากอยากทำลูกอยู่ทุกวันไม่ใช่เหรอ เป็นอะไรไป หรือรอให้ผมเป็นฝ่ายเริ่ม?”กู้หนานเยียนดึงสติกลับมา เธอยกมือขึ้นถอดเสื้อผู้ป่วยของเขาก่อนจะถามขึ้น “สภาพคุณเป็นแบบนี้ มันยังจะแข็งใช่ไหม?”ลู่เป่ยเฉิงอยากจะหยิบเข็มกับด้ายมาเย็บปากเล็ก ๆ ของกู้หนานเยียนจริง ๆ เพราะเหตุนี้จึงทำให้เขาสะบัดมือเธอออก “เธอถอดเสื้อผ้าผู้ชายได้คล่องมือเชียวนะ”จากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องคุยไป “เรื่องวางยา รอให้พ่อกับแม่เธอมาพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”กู้หนานเยียนถูกลู่เป่ยเฉิงผลักลงให้นั่งเก้าอี้ข้าง ๆ เธอพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “ลู่เป่ยเฉิง ทำแบบนี้มันไม่มีประโยชน์”ลู่เป่ยเฉิงจะยุ่งกับใครก็ได้ แต่ไม่ใช่พ่อกับแม่ของเธอพ่อกับแม่เป็นเสาหลักให้ชีวิตเธอ เป็นเส้นตายของเธอลู่เป่ยเฉิงมองหน้าเธอนิ่ง “แล้วตอนวางยาทำไมไม่กลัว?”พูดจบ เขาก็หยิบขวดยาออกมาจากใต้หมอน ก่อนจะส่งไปให้กู้หนานเยียน “จะกินมันทั้งขวดหรือจะให้พ่อแม่เธอรู้เรื่องนี้”กู้หนานเยียน

แสงไฟในบาร์สลัว ๆ เสียงดังกระหึ่มจากเสียงคุยของหนุ่มสาวผสมปนเปกับเสียงดนตรี กู้หนานเยียนยังไม่ทันได้อ้างปากพูด หญิงสาวก็พูดขึ้นอีกว่า "คืนนี้ เป่ยเฉิงก็ไม่ได้กลับบ้านอีกสิน๊า ไปอยู่กับหญิงอื่นอีกซิท่า!" โจวเป่ยสองมือล้วงกระเป๋า อมยิ้มแล้วพูดว่า "กลางดึกแบบนี้ สวี่หมิงจู เธอก็มาดื่มเหล้าดับทุกข์กะเขาด้วยเหรอ?" “แต่พูดก็พูดเถอะ เธอควรมาดับทุกข์จริงแหละ ลู่เป่ยเฉิงเปลี่ยนกิ๊กไปคนแล้วคนเล่า นี่ก็สองปีแล้วยังไม่ถึงคิวเธอเลย" “โจวเป่ย เธอ......” สฺหวี่หมิงจูโกรธจนเลือดขึ้นหน้าทันที "แล้วไงล่ะ เธอคงคิดว่ากู้หนานเยียนเป็นภรรยาของลู่เป่ยเฉิงจริง ๆ เป็นคุณนายหลู่งั้นสินะ"“เธอลองให้กู้หนานเยียนเรียกลู่เป่ยเฉิงว่า ทีรักดู ดูซิว่าลู่เป่ยเฉิงจะตอบรับด้วยไหม” เดิมที ครอบครัวสวี่ของเธอมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับครอบครัวลู่มากกว่า อีกทั้งผู้ใหญ่ของทั้งสองครอบครัวก็กำลังคุยเรื่องการแต่งงานระหว่างเธอกับลู่เป่ยเฉิงอยู่แล้ว แต่แล้วก็ถูกกู้หนานเยียนสาวเอาไปก่อน ดังนั้นจึงคิดเอาชนะกู้หนานเยียนทั้งในที่แจ้งและที่ลับไม่รู้กี่ครั้ง แถมยังสร้างปัญหาให้เธออีกไม่รู้เท่าไร ในเมื่อวันนี้ได้เจอโอกาส

คุณย่าไม่เชื่อใจหลานของตัวเองเอามากขนาดไหนกัน! เมื่อเห็นเช่นนี้ กู้หนานเยียนก็ช่วยคีบกับข้าวให้ลู่เป่ยเฉิงด้วยว่า "ขอบคุณสำหรับเรื่องที่เป็นตัวแทนนะคะ คุณกินให้เยอะนะ ๆ " ลู่เป่ยเฉิงค้อนมาด้วยสายตาที่ไม่พอใจ กู้หนานเยียนรีบยิ้มตาหยีใส่ เมื่อเรื่องการเป็นตัวแทนทางกฎหมายผ่านไปได้ด้วยดี อารมณ์ของเธอจึงดีเป็นพิเศษ ในเวลานี้ ฉินไห่อวิ๋นคิดจะตีเหล็กตอนยังร้อน จึงผสมโรงว่า "เป่ยเฉิง หนานเยียน กว่าพวกเธอทั้งสองจะกลับมาทีก็แสนยาก คืนนี้ก็นอนค้างที่นี่เลยละกันนะ" คุณย่ากล่าว "ฮวงจุ้ยของบ้านเราดีมาก คืนนี้พวกเธอก็นอนค้างที่นี่เสียเลย ไม่แน่ว่าหนานเยียนอาจตั้งท้องมีลูกได้สำเร็จ" คุณย่าพูดต่ออีก "เป่ยเฉิง ประเดี๋ยวหลานก็ขยันขันแข็งหน่อย ให้ท้องเดียวได้แฝดสองไปเลย" ......ลู่เป่ยเฉิง พูดไปพูดมา สุดท้ายคนทั้งบ้านก็พยายามจะยุให้พวกเขามีลูกเร็ว ๆ ดังนั้น เมื่อกลับเข้าห้องนอนที่อยู่ชั้นบน กู้หนานเยียนก็ถามทันที "มาปั้มลูกกันไหม?" ลู่เป่ยเฉิงเหลือบมองเธออย่างเฉยเมย "กู้หนานเยียน เธอคิดเรื่องอื่นเป็นบ้างไหม?" กู้หนานเยียนรู้สึกตลก "ถ้าฉันเห็นคุณแล้วไม่คิดเรื่องอย่างว่า ยังจะคิดเรื่