บทที่ 432

“แกยอมตกลงง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ? ไอ้เด็กคนนี้มีความหมายกับแกมากขนาดนั้นเลยหรือ?” เว่ยเหล่าไท่ไท่ตกใจมาก

ยังไงแล้ว เธอก็เคยบังคับให้ฉู่เมิ่งเหยาแต่งงานกับเจียงอี้ฟานมาก่อน แต่เธอเองก็ปฏิเสธอย่างแน่วแน่มาโดยตลอด

แต่ตอนนี้ ฉู่เมิ่งเหยาตกลงที่จะแต่งงานกับเจียงอี้ฟานอย่างไม่ลังเล และยอมเป็นนางบำเรอ เพื่อเห็นแก่น้องชายที่เธอไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดอีกด้วย

ท่าทางของฉู่เฉินเปลี่ยนไปอย่างตื้นตัน

ฉู่เมิ่งเหยาเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรู้สึกจริงใจ: "เพื่อเห็นแก่เสี่ยวเฉิน ฉันยอมทำทุกอย่าง แม้ว่าจะต้องตายก็ตาม!"

เธอจะจำเสมอว่าเด็กหญิงทั้งเจ็ดคน ซึ่งเป็นพี่น้องร่วมสาบานตั้งแต่อายุยังน้อยว่าจะดูแลฉู่เฉินอย่างดี

เป็นเวลาหลายปีมานี้ ในที่สุดเธอก็ได้พบกับฉู่เฉิน และสัญญาว่าจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ชดเชยให้เขา

หลายครั้งเป็นฉู่เฉินที่คอยปกป้องเธอ

สิ่งนี้ทำให้ฉู่เมิ่งเหยารู้สึกเป็นคนไร้ประโยชน์

ดังนั้น เพื่อฉู่เฉินการแต่งงานกับเจียงอี้ฟานก็เป็นเรื่องง่ายๆ?

เว่ยเหล่าไท่ไท่พูดด้วยความพึงพอใจอย่างยิ่ง "เอาล่ะ เมิ่งเหยาที่แกเลือกนั้นถูกต้องแล้ว งั้นแกก็ตัดสินใจแล้ว นะ... "

"ฮ่าๆๆ!"