ธัญญ่ารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย “อย่างนั้นเหรอ? แต่… เขาบอกว่าเขายุ่งอยู่เสมอ อย่างไรก็ตาม เขาจะตอบกลับข้อความของหนูภายในสิบนาทีเสมอ ไม่ว่าหนูจะส่งข้อความถึงเขาช้าแค่ไหน ถ้าเขาไม่สนใจหนู เขาคงไม่ตอบข้อความของหนูอย่างแน่นอน เขาเป็นแบบนั้นเสมอ บางทีเขาอาจจะช้าในการใกล้ชิดกับผู้คน อย่าทำให้หนูหมดความมั่นใจสิ หนูแค่อยากพบเขาและเลี้ยงอาหารเขาเพราะหนูค่อนข้างอยากรู้เกี่ยวกับเขาเฉย ๆ”ทิฟฟานี่รู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมที่จะกีดกันธัญญ่าเมื่อเธอพูดอย่างนั้น ทิฟฟานี่ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้างั้นก็ลองถามเขาโดยตรงเลย ดูสิว่าเขายินดีที่จะพบกับเธอหรือไม่ อย่าตีรอบพุ่มไม้”ธัญญ่าจึงรวบรวมความกล้าและส่งข้อความหาฮัช เขาดูเหมือนจะไม่กระตือรือร้นในการตอบกลับของเขา มันเป็นอย่างที่เธอพูด คำตอบของเขามักจะมาในเวลาประมาณสิบนาที เขาจะไม่ตอบข้อความของเธอภายในไม่กี่วินาที ดูเหมือนว่าเขาเพียงจะตอบข้อความของเธอเมื่อเขาว่างเท่านั้นหลังจากผ่านไปประมาณเก้านาที ฮัชก็ตอบกลับข้อความของธัญญ่า “ทำไมเราต้องมาเจอกันด้วย? ผมไม่คิดว่ามันจำเป็นนะ หากคุณมีอะไรที่ไม่แน่ใจ อย่าลังเลที่จะถามผม ผมจะช่วยชี้แจงข้อสงสัยของคุณ
เมื่อทิฟฟานี่นึกถึงแจ็คสัน เธอก็ปฏิเสธโดยไม่รู้ตัว “ไม่ ฉันไม่ได้คิดถึงเขา! ฉันจะไปกินข้าวกับคุณ แต่ให้ฉันพูดตรง ๆ กับคุณนะ คุณต้องจ่าย ฉันเป็นแค่พนักงานธรรมดา ๆ ที่ค่อนข้างยากจน ค่าเช่ารายเดือนก็ค่อนข้างแพงด้วย…”อเลฮานโดรยิ้ม “ขึ้นรถเถอะ”ธัญญ่าที่ไม่รู้จักอเลฮานโดรจึงดูกังวลและเก็บตัว ทิฟฟานี่ขอให้เธอไปนั่งที่เบาะหลังกับอเลฮานโดร ธัญญ่าจึงรู้สึกไม่สบายใจอย่างมากในทางกลับกัน ทิฟฟานี่ไปนั่งบนที่นั่งผู้โดยสารข้างคนขับ คนขับก็คือเจตต์ เธอเคยพบเขาสองสามครั้งแล้ว ดังนั้นเธอจึงทักทายเขาแบบสบาย ๆ "สวัสดี! เจอกันอีกแล้วนะ”เจ็ตต์ยิ้มอย่างสุภาพให้เธอก่อนจะหันกลับไปสนใจท้องถนนและขับรถออกไปอเลฮานโดรไม่ใช่คนช่างพูดและตอนนี้คนอื่น ๆ ก็เช่นกัน ดังนั้นในรถจึงค่อนข้างเงียบ ในที่สุด ทิฟฟานี่ก็เริ่มสงสัย “เราจะไปกินข้าวกันที่ไหนเหรอ? ให้ฉันพูดตรง ๆ กับคุณนะ ฉันชอบตอบแทนน้ำใจของผู้คน ฉันไม่สามารถให้คุณเลี้ยงข้าวฉันได้เสมอหรอก ฉันต้องเลี้ยงข้าวคุณบ้างด้วย ดังนั้น คุณไม่ควรพาฉันไปที่ร้านอาหารหรู ๆ และสั่งอาหารราคาแพง ๆ เพราะคราวหน้าฉันอาจจะไม่สามารถเลี้ยงอาหารประเภทเดียวกันนี้ให้คุณได้ ฉันไม่ชอบ
ธัญญ่ามองลงอย่างเขินอาย “คุณปู่ของฉันเคยชอบทำสวน ฉันได้เรียนรู้เคล็ดลับบางอย่างในขณะที่ทำสวนกับเขาในอดีต”อเลฮานโดรไม่ได้สนใจว่าใครจะเป็นคนที่ดูแลดอกไม้นั้น เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เมื่อดอกไม้บาน ผมจะบอกความลับให้คุณฟัง”ทิฟฟานี่พูดติดตลก “หมายความว่าฉันจะไม่รู้ว่าความลับนั้นคืออะไรถ้าดอกไม้นั้นตายเหรอ?”อเลฮานโดรไม่ตอบ เขาหยิบแก้วน้ำที่เจตต์ส่งมาให้เขาแล้วจิบเล็กน้อยในระหว่างมื้ออาหาร ทิฟฟานี่ก็เงยหน้าขึ้นมองโดยไม่รู้ตัวและเหลือบมองที่ประตูร้านเป็นครั้งคราว เพราะเธอกลัวว่าแจ็คสันจะปรากฏตัวที่นั่นกะทันหันเธอยังคงกังวลโดยไม่รู้ตัวว่าแจ็คสันอาจจะเข้าใจเธอผิดแม้ว่าเธอจะเลิกกับเขาแล้วก็ตาม เธอกังวลว่าเขาอาจเข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับอเลฮานโดรโดยคิดว่าอาจมีบางสิ่งที่ผิดปกติระหว่างพวกเขา…มันเป็นจุดอ่อนของเธอ เธอมองโลกเป็นสีขาวดำเสมอและเธอไม่อยากถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ ด้วยทันใดนั้นอเลฮานโดรก็พูดขึ้นว่า “อย่ามองที่ประตูอีกเลย แจ็คสันจะไม่มาที่นี่หรอก เขาอยู่ที่ร้านซีโร่ ดีกรีซ์กับผู้หญิงคนอื่น”ทิฟฟานี่ชะงักเล็กน้อย เธอรู้ว่าสถานที่เช่น ซีโร่ ดีกรีซ์คืออะไร มัน
อเลฮานโดรและเจตต์ไม่ได้จากไปนานเมื่อทิฟฟานี่และธัญญ่าตัดสินใจกลับไปเช่นกัน นอกจากนี้อเลฮานโดรได้จ่ายเงินเพื่อให้พวกเขาได้เพลิดเพลินกับอาหารโดยไม่ต้องกังวล พวกเขาค่อนข้างอิ่มเมื่อลุกขึ้นจากไปพวกเขามองหน้ากันและยิ้มพร้อมกัน ธัญญ่าจับเอวของทิฟฟานี่และกระซิบว่า “อาหารที่นี่อร่อยจริง ๆ ไม่ว่าคุณเวสต์จะส่งวัตถุดิบมาเท่าไหร่เราก็ยังคงทำอาหารอร่อย ๆ แบบนี้ไม่ได้… ตอนนี้หนูอิ่มมากจนมันค่อนข้างน่าละอาย แล้วคุณไม่เสียใจที่เลิกกับแจ็คสันเลยเหรอ? เขาทำอาหารเก่งนะ”ทิฟฟานี่พูดอย่างหมดความอดทน “ฉันต้องการผู้ชาย ไม่ใช่เชฟ ฉันจะทนถูกเขานอกใจเมื่อเห็นเขาจูบผู้หญิงคนอื่นได้อย่างไร? หากเป็นกรณีนี้ ฉันเต็มใจที่จะละทิ้งของอร่อย ๆ พวกนั้น! มีความนับถือตนเองหน่อยสิ! มา! กลับบ้านไปพักผ่อนกันเถอะ!”ธัญญ่าขมวดคิ้วทันที “ไม่ หนูต้องไปห้องน้ำก่อน หนูไม่สามารถอั้นมันอีกต่อไป หนูจะฝากกระเป๋าและโทรศัพท์ไว้กับคุณนะ ช่วยดูมันให้หนูและรอหนูที่นี่นะ”ทิฟฟานี่พยักหน้าและนั่งลงอีกครั้งทันใดนั้น เธอก็เห็นร่างที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นที่ประตูจากหางตาของเธอ ในไม่ช้าเธอก็รู้สึกราวกับว่าเธอถูกฟ้าผ่า เธออุทานในใจว่า 'แจ็คสัน! เ
ทิฟฟานี่หน้าเสียทันที “คุณ… คุณทำแบบนั้นได้อย่างไร?! นั่นไม่ใช่โทรศัพธ์ฉันนะ!” ตอนนี้เองที่แจ็คสันตระหนักได้ว่าจริง ๆ แล้วนั่นไม่ใช่โทรศัพธ์ของเธอ ถึงแม้ว่ามันจะสีเดียวกันกับของเธอก็ตาม...ธัญญ่าเดินออกมาจากห้องน้ำและกลับมานั่งที่ เธอตกตะลึงมากเมื่อเห้นแจ็คสัน “พี่แจ็คสัน… คุณมาทำอะไรที่นี่?”ทิฟฟานี่จ้องแจ็คสันตาเขม็งก่อนที่เธอจะคืนโทรศัพธ์ให้ธัญญ่า “นี่ โทรศัพธ์เธอ แสงจันทร์สีขาวเพิ่งส่งข้อความมาให้เธอเมื่อกี้… มัน… ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันนะ!”แจ็คสันเลิกคิ้วขึ้นเบา ๆ เขาตัดสินใจที่จะเผ่นหนีออกจากสถานการณ์นี้ “ผมมาเอาของบางอย่าง ผมจะกลับแล้วล่ะ พวกคุณตามสบายเลยนะ!”ธัญญ่ามองดูข้อความที่ฮัชส่งมาและคำตอบที่ถูกส่งไป สีหน้าของเธอเสียเล็กน้อย ทิฟฟานี่ตื่นตระหนกมากจนตัวเธอเหงื่อเย็นอาบซม ปกติธัญญ่าจะนิสัยดีเสมอและมักจะไม่ค่อยโกรธใคร แต่นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงค่อนข้างน่ากลัวหากเธอจะโกรธเคือง“คือ… แจ็คสันเข้าใจผิดว่านั่นเป็นโทรศัพธ์ฉัน เขาเลย… ฉันขอโทษจริง ๆ ฉันจะอธิบายให้ฮัชเอง!”ธัญญ่าเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างเหม่อ ๆ “ไม่… เป็นไร หนูเปลี่ยนใจว่าจะไม่ไปพบเข้าแล้ว หนูไม่คิดว่าอยู่ ๆ เข
แน่นอนว่าทิฟฟานี่ไม่ได้พูดสิ่งที่คิดออกไป “ฉันแค่สงสัยและฉันทำเพื่อสนองความอยากรู้ของตัวเองด้วย การมีปัญหาที่ไม่แน่นอนมันน่าหงุดหงิดนะ คุณว่าไหม? ฉันคิดมานานแล้วแต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าคุณเข้าหาฉันตั้งแต่แรกทำไม มันค่อนข้างแปลก ฉันยังรู้ด้วยว่าคนรวยมักจะใช้เวลากับคนที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลเหมือนกันเท่านั้น เพราะว่าพวกเขามีฐานะเท่า ๆ กันและต่างกันอาจจะได้ผลประโยชน์จากความสัมพันธ์นั้น ๆ แต่เราสองคนไม่ได้มาจากโลกเดียวกัน ฉันเคยรวยมาก่อนฉันเลยเข้าใจวิถีของคนรวย อย่างที่เราทุกคนรู้ดีว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นต่างมีเหตุผลของมัน…”อีกด้านหนึ่งของสาย อเลฮานโดรเงียบไปชั่วขณะ “ผมจะบอกคุณเมื่อดอกไม้ผลิบาน”ทิฟฟานี่บ่นในใจว่า ‘ดอกไม้อีกแล้ว! ใครจะรู้ว่ามันจะบานไหมเล่า? แล้วถ้ามันเป็นแค่พืชหญ้าชนิดหนึ่งล่ะ? นี่เขาพยายามจะหลอกฉันหรือเปล่าเนี่ย?’เธอเริ่มกัดฟัน “คุณบอกว่าคุณจะบอกความลับหนึ่งกับฉันเมื่อดอกไม้ผลิบาน แต่ตอนนี้คุณกลับบอกว่าเมื่อดอกไม้ผลิบานคุณจะบอกเหตุผลที่คุณเข้าหาฉันตั้งแต่แรก ถ้าคุณไม่อยากบอกความจริงฉันก็บอกมาตรง ๆ เลย ทำไมคุณต้องหลอกฉันด้วย? หากคุณให้ต้นไม้ที่ไม่มีดอกแก่ฉัน คุณจะหลอกให
ทิฟฟานี่พบว่ามีคนอื่นอยู่ที่บ้านของเธอหลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จ เขาเป็นคนสุดท้ายที่เธออยากจะเจอ!แจ็คสันสวมผ้ากันเปื้อนและกำลังตั้งใจทำอาหาร เขาไม่แม้แต่จะหันมามองเธอ “มาร์คโทรหาผมและบอกว่าแอเรียนไม่ค่อยกินข้าว เขาเลยขอให้ผมทำอาหารและส่งไปที่โรงพยาบาลให้ พวกเราไม่มีทางเลือก เธอท้องอยู่ อีกอย่าง ผมไม่มีวัตถุดิบที่บ้านเลยและมันก็ดึกมากแล้วที่จะไปหาซื้อ ผมรู้ว่าแม่ผมส่งวัตถุดิบมาให้คุณค่อนข้างเยอะและเมื่อเทียบกับบ้านผมอพาร์ทเม้นท์ของคุณอยู่ใกล้กับโรงพยาบาลกว่าเยอะ ผมเลยถือวิสาสะและมาทำอาหารให้แอเรียนที่นี้แทน สั้น ๆ ก็คือ ผมกำลังทำเพื่อเพื่อนสนิทของคุณ คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”ทิฟฟานี่พูดไม่ออกหลังจากที่ฟังเขาพูดแล้ว เหตุผลของเขานั้นน่าเชื่อถือและเธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องต่อว่าเขา เธอไม่สามารถที่จะขัดขวางเขาได้จากนั้นเธอก็หายใจเข้าลึก ๆ และทำเป็นว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นั่น เธอเปิดตู้เย็นเล็กและหยิบที่มาสก์หน้าออกมา เมื่อเธอหันกลับเธอก็ชนเข้ากับหน้าอกของแจ็คสัน เธอจับจมูกที่เจ็บเล็กน้อยของเธอและเงยหน้าจ้องมองเขา “คุณจะทำอะไรอีกล่ะ? ทำไมจู่ ๆ ถึงมายืนเงียบ ๆ ข้างหลังฉัน?”เขามองลงมาที่เธ
หลังจากที่เรียบเรียงความคิดของตัวเองใหม่ ทิฟฟานี่ก็ใส่เสื้อผ้าและเดินออกจากห้องนอน ธัญญ่าได้เก็บตัวอยู่ในห้องตลอดเวลาเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงความวุ่นวาย เธอเพียงออกมาให้เห็นหน้าตอนที่เธอออกมาเปิดประตูบ้านให้แจ็คสันเข้ามา ทิฟฟานี่รู้สึกอึดอัด เธอไม่อยากถูกทิ้งให้ต้องอยู่กับแจ็คสันสองต่อสอง!เธอแอบส่งข้อความหาธัญญ่าว่า: ‘ออกมานี่หน่อยสิ! เธอทำอะไรอยู่แต่ในห้อง? เธอก็รู้ดีนี่ว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับแจ็คสันมันน่าอึดอัดแค่ไหน!’ธัญญ่าตอบอย่างรวดเร็วว่า: ‘หนูจะไม่ออกไปแน่นอน! หนูได้ยินสิ่งที่พวกพี่ทำกันในห้องครัวนะ มันจะน่าอึดอัดสำหรับหนูถ้าหนูต้องออกไป! หนูจะไม่ไปเป็นก้างขวางคอแน่นอน! คิดซะว่าหนูหลับอยู่ หนูช่วยพี่ไม่ได้!’ทิฟฟานี่อารมณ์เสีย ช่างเป็น “เพื่อน” ที่ประเสริฐนัก!จู่ ๆ เสียงของแจ็คสันก็เรียกออกมาจากห้องครัว “ทิฟฟานี่ เลน มาช่วยผมหน่อย มาร์คเร่งผมแล้ว”เธอจะทนกับมัน เพื่อแอเรียน! เธอตีหน้านิ่งและเดินไปหาเขาโดยไม่สบสายตา “คุณต้องการอะไร?”แจ็คสันชี้ไปยังผักที่อยู่ในซิงค์ “หั่นผักให้หน่อย มาร์คบอกว่าอาหารของเธอต้องมีผักและโปรตีนที่เท่า ๆ กัน ขอบคุณพระเจ้าที่ผมเคยค้นคว