로그인공유
EPISODE 05 : Buttercup
최신 업데이트:
2025-03-14 23:40:35EPISODE 05 : Buttercup
(ดอกบัตเตอร์คัพ - ดอกไม้แห่งความสุภาพและให้เกียรติผู้อื่นเสมอ นอกจากนี้บัตเตอร์คัพยังเป็นดอกไม้ที่ใช้แทนคนซื่อบื้อ ไม่ประสีประสาอีกด้วย)
“ที่รัก...สิ่งที่เธอเป็นมันทำให้ฉันแพ้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า”
[PUNDAO’S PART]
วันเปิดภาคเรียน...
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมแรกหรือเปิดเทอมฤดูใบไม้ผลิ เนื่องจากฉันเรียนต่อในระรับปริญญาโทจะเป็นการศึกษาและทำวิจัย ซึ่งจะเรียนวิชาที่ลึกกว่าในระดับปริญญาตรี เรียกว่า course work (การเรียนการสอนรายวิชา) วิชาดังกล่าวยังแยกเป็นวิชาบรรยาย (kougi) และสัมมนา (seminaa) เรียกย่อๆว่า ‘เซมิ’
ในช่วงของปีแรกฉันจะเรียนบรรยาย แต่เมื่อผ่านปีหนึ่งไปแล้วก็จะต้องส่งหัวขอวิทยานิพนธ์ที่แน่นอน และเริ่มต้นทำงานวิทยานิพนธ์
และในภาคเรียนสุดท้ายฉันจะต้องส่งวิทยานิพนธ์เพื่อขอจบปริญญาโท เรียกว่า ‘ซูชิรมบุง’ ซึ่งจะมีการสอบในตอนท้ายด้วย หากวิทยานิพนธ์ไม่ผ่านเกณฑ์ฉันก็จะไม่จบหลักสูตร ดูเหมือนจะง่ายแต่ความจริงแล้วมันไม่ง่ายเลยสักนิด ฉันเรียนต่อในระดับปริญญาโทสาขาวิชาการออกแบบอุตสาหกรรม ถึงฉันจะมีความรู้มาบ้างแล้ว แต่ก็คงมีอีกหลายเรื่องที่ฉันยังคงต้องปรับตัว ‘ระดับพันดาวคนนี้ ผ่านฉลุยแน่นอน’
“ลุย” ฉันเงยหน้ามองท้องฟ้าตรงหน้าก่อนจะเดินเข้าห้องเรียนไป วันแรกก็ยังคงไม่มีอะไรมากอาจารย์ท่านเพียงแค่ชี้แจ้งกฎของการอยู่รวมกัน พร้อมกับอธิบายเนื้อหาที่ฉันจำเป็นต้องเรียนในตลอดทั้งเทอมนี้
“พันดาว”
“คะ?”
“อาจารย์ติดประชุมขอเลื่อนเป็นบ่าย 3 นะ”
“ได้ค่ะ”
อาจารย์เดินเข้ามาบอกกับฉันก่อนที่ท่านจะเดินออกจากห้องเรียนไป ฉันจึงหันมาเก็บของใส่กระเป๋าเป้ของตัวเอง ก่อนจะเดินออกไปหามายูและไอโกะที่รออยู่ที่โรงอาหาร การเรียนครึ่งเช้าของฉันก็ผ่านไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฉันยังเหลือเรียนตอนบ่ายอีก 1 ชั่วโมง จากนั้นก็รอเข้าพบอาจารย์ซึ่งฉันคิดว่าคงไม่มีอะไรมากเหมือนกัน
“พันดาว” มายูร้องเรียกฉันเบาๆ ฉันหันไปมองตามเสียงเรียกก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างบางทั้งสองคนที่นั่งอยู่ไม่ไกล
“ไอโกะ มายู คิดถึงจังเลย”
“เราไม่ได้เจอกัน 3 ชั่วโมงเองนะ” มายูเอ่ยบอกกับฉันอย่างรู้ทันพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างเอือมๆ กับท่าทีออดอ้อนของฉัน
“ฉันซื้อข้าวไว้ให้แล้ว” ไอโกะส่งข้าวแกงกระหรี่ไก่มาให้ฉัน ฉันจึงเดินอ้อมไปนั่งลงข้างๆ เธอพร้อมกับซบลงที่ไหล่มนของไอโกะอย่างอ้อนๆ ก่อนจะมองไปยังมายูอย่างล้อเลียน
“ชิ”
“ทานข้าวก่อน”
“ขอบคุณมากเลยนะ”
“ค่อยๆกิน” ไอโกะเอ่ยบอกกับฉันพร้อมกับยื่นขวดน้ำเปล่ามาให้
“ฉันหิวนี่นา”
“เธอก็หิวตลอดเวลานั่นแหละพันดาว” ฉันเงยหน้าขึ้นมามองมายูที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างงอนๆ เพราะเธอรู้ทันฉันไปซะทุกอย่างเลยอะ ‘ต้องอย่างนี้สิ...เพื่อนรักของฉัน’
“ไอโกะดูมายูสิ”
“ไม่ต้องหาพวกเลย นี่พันดาวฉันสงสัยมาตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วเธอเดินแปลกๆ เป็นอะไรรึป่าว” มายูเอ่ยถามฉันเสียบเรียบพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างจับผิด
“ป๊าววววว!!!”
“พันดาว”
“ล้มนิดเดียว” ฉันตอบคำถามของมายูออกไปเสียงอ่อน พร้อมกับมองไปที่ไอโกะอย่างขอความช่วยเหลือ
“นั่นไง ฉันว่าแล้ว”
“แล้วนี่เป็นอะไรมากรึป่าวดาว” ไอโกะเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรค่ะ”
ฉันเลือกที่จะไม่บอกกับทั้งสองคนว่าเมื่อคืนฉันไปเจอกับอะไรมาบ้าง เพราะถ้ามายูรู้เรื่องราวทั้งหมดเธอได้บ่นฉันหูชาแน่น เพราะถึงเธอจะค่อนข้างดุและเข้มงวดแต่เธอก็รักและเป็นห่วงฉันมากเหมือนกัน ฉันไม่อยากทำให้เพื่อนสนิททั้งสองคนของฉันไม่สบายใจน่ะ
“กินเยอะๆ เลยจะได้มีสติ ลดความซุ่มซ่ามลงมาได้บ้าง” มายูเอ่ยบอกกับฉันเสียงดุ
“ค่า...”
เราใช้เวลาทานข้าวรวมถึงพูดคุยกันจนกระทั่งได้เวลาเข้าเรียนคาบบ่ายของฉัน ซึ่งตอนบ่ายมายูกับไอโกะไม่มีเรียนแล้วในวันนี้ แต่พวกเธอก็ยังยืนยันที่จะรอฉัน ซึ่งแน่นอนว่าเรื่องนี้ฉันไม่มีทางยอมพวกเธอแน่ๆ เนื่องจากฉันใช้เวลาเรียน 1 ชั่วโมงก็จริงแต่ยังต้องรอเข้าพบอาจารย์อีกซึ่งไม่รู้เลยว่าจะเสร็จตอนไหน เย็นนี้มายูมีทำงานพิเศษ (ติวเตอร์) ต่ออีก เธอควรจะได้กลับไปพักผ่อนมากกว่าที่จะมานั่งรอฉันแบบนี้
“รอได้”
“ไม่ต้องห่วงฉันกลับได้หออยู่แค่นี้เอง เดินไปแป๊บเดียวเดี๋ยวก็ถึง...เชื่อดาวสิดาวโตเป็นสาวแล้วนะ” ฉันบอกเพื่อนสนิททั้งสองคนออกไปด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับพวกเธอ ‘ฉันมั่นใจรอบนี้ฉันไม่พลาดแน่นอน’
“นี่เรียกว่าโตเป็นสาวแล้วเหรอ”
“จริงๆ นะดูสิ” ฉันบอกกับร่างบางทั้งสองคนตรงหน้าพร้อมกับหมุนตัวให้พวกเธอดู ก่อนจะเห็นว่าไอโกะนั่งขำอย่างเอ็นดูกับท่าทางของฉัน
“ไม่ต้องเถียงกันแล้ว งั้นพวกเราจะกลับก่อนนะดาว”
“โอเคค่ะ”
“เราปล่อยให้กลับเองได้จริงๆ เหรอไอโกะ” มายูหันไปถามแฟนสาวของเธอเสียงอ่อน ก่อนจะหันกลับมามองฉันอย่างไม่วางใจ
“ได้สิพันดาวโตแล้วนะ”
“ใช่ๆ”
“มีอะไรโทรหาเราได้ทุกเมื่อเลยนะ” มายูเอ่ยบอกกับฉัน ก่อนที่ไอโกะจะสมทบด้วยอีกคน
“ไม่มีอะไรก็โทรหาได้ ฉันว่างตลอดเวลา”
“รับทราบค่ะ”
...
17.00 น.
ยามเย็นแบบนี้อากาศหนาวจังเลยตอนนี้อุณหภูมิ 19 องศาเซลเซียส ฉันกระชับเสื้อโค้ทตัวบางของตัวเองเพื่อเพิ่มความอบอุ่น แต่เหมือนมันจะไม่ได้ช่วยอะไรฉันสักเท่าไหร่ ฉันเดินไปตามทางพร้อมกับมองไปยังดอกซากุระที่กำลังเบ่งบางอยู่ภายในสวนสาธารณะ ฉันแวะเข้าไปในร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ เพื่อซื้ออาหารเย็นง่ายๆ สำหรับวันนี้
หลังจากที่ฉันเลือกซื้ออาหารเรียบร้อยฉันจึงเดินออกมาด้านนอก ซึ่งตลอดทางที่ฉันเดินออกมาจากมหาวิทยาลัย ฉันรู้สึกเหมือนกับว่ามีคนมองฉันอยู่ตลอดเวลาเลย ‘ฉันคงคิดไปเองแหละ สงสัยช่วงนี้จะนอนน้อย’
ฉันเดินเข้าไปในสวนสาธารณะเพื่อลดระยะทางในการเดินกลับ และก็ถือโอกาสนี้ชมดอกซากุระบานยามเย็นไปด้วยเลยแล้วกัน ถึงตอนนี้จะยังไม่ถึงช่วงเวลาที่ดอกซากุระจะบานสะพรั่งก็เถอะ แต่สวนสาธารณะยามเย็นแบบนี้ก็ช่วยผ่อนคลายได้ดีทีเดียว
“ลาลา ล้าลา...” ฉันเดินฮัมเพลงอยู่ท่ามกลางดอกซากุระที่บานอย่างสบายใจ จนกระทั่ง...
“ที่เดิมเลย...” ฉันเดินวนกลับมาที่เดิม ‘ที่เดิมเป๊ะเลย’ ฉันก้มมองโทรศัพท์ในมือของตัวเองอีกครั้งและก็ค้นพบว่า ‘สามแยกเมื่อกี้ต้องไปอีกทาง’ ฉันบอกกับตัวเองอยู่ภายในใจ ก่อนจะเดินต่อไปจนกระทั้งฉันเจอเข้ากับชายฮู้ดดำ ฉันไม่แน่ใจว่าเขาใช่คนเดียวกันไหมแต่ความสูงและท่าทางการยืนเหมือนกันไม่มีผิด ‘ลองทักดีไหมนะ ถ้าไม่ใช่ก็แค่อายนิดหน่อยเอง’
ปึก!!!
“...” ฉันวิ่งเข้าไปสะกิดเขาเบาๆที่ด้านหลัง แต่ท่าทีของเขาดูตกใจและก็ชะงักไปเล็กน้อยที่หันมาแล้วเห็นว่าเป็นฉัน
“นมเมล่อน” ร่างสูงพูดขึ้นมาแผ่วเบา แต่ฉันกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน ‘นมเมล่อนอย่างนั้นเหรอ แสดงว่าเขาคือคนเดียวกันจริงๆ สินะ’ ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงตรงหน้าให้ชัดอีกครั้ง เมื่อคืนเพราะความมืดทำให้ฉันไม่ได้เห็นใบหน้าของเขา แต่วันนี้ท้องฟ้าสดใสเสียเหลือเกินทำให้ฉันเห็นใบหน้าของร่างสูงตรงหน้าได้อย่างชัดเจน และพบว่าเขาหล่อมาก...มากแบบมากๆ หล่อกว่าพระเอกในมังงะที่ฉันชอบอ่านเสียอีก ฉันแพ้คนหล่อ หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันสั่นไหวไม่เป็นจังหวะราวกับว่ามันกำลังจะหลุดออกมาจากอก
“อะ เอ่อ จริงๆ แล้วฉันมีชื่อนะ ฉันชื่อพันดาวเป็นคนไทยน่ะ”
“...” ฉันแนะนำตัวเองกับร่างสูงตรงหน้าออกไปซะยืดยาวแต่สิ่งที่ได้กลับคือความเงียบ มันน่าแปลกที่เขาเป็นแบบนี้แล้วฉันกลับไม่ได้รู้สึกอึดอัดเลยสักนิด ‘เขาหล่อ...ฉันเลยให้อภัยเขา ฮืออออออ’
“นายล่ะชื่ออะไร” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปด้วยน้ำเสียงสดใสฟังดูเป็นมิตรสุดๆ พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขาอย่างเป็นกันเอง
“ดัน”
“ดัน ที่หมายถึงความอบอุ่นน่ะเหรอ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปอีกครั้ง
“...” ซึ่งสิ่งที่ได้จากเขาก็คือ การพยักหน้าเพื่อแทนคำตอบทั้งหมด
ปึก!!!
“ว่าแต่...” ฉันกระโดดไปตีไหล่ของเขาเบาๆ แต่คิ้วหนาที่ขมวดเข้าหากันราวกับว่าเขาเจ็บ หรือว่า...
“เจ็บเหรอ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงที่ออกไปด้วยความเป็นห่วง เมื่อวานเขาโดนไม้เบสบอลตีหลังไปตั้งหลายที เพราะช่วยฉัน
“...”
“มานี่กับฉัน” ฉันดึงมือหนาให้เดินตามฉันมา ซึ่งเขาเองก็ทำตามที่ฉันบอกอย่างว่าง่าย แต่ก่อนที่เราจะเดินไปไหนไกลจิตใต้สำนึกก็สั่งการให้ฉันคิดทบทวนอีกทีถึงสิ่งที่กำลังทำอยู่ในตอนนี้
“แต่เดี๋ยวนะ!...แม่เคยบอกกับฉันว่าห้ามไปไหนกับคนแปลกหน้า”
“...” ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงตรงหน้าที่กำลังยืนมองมายังฉันนิ่งๆ อีกครั้ง ถ้าฉันเดาไม่ผิดหน้านิ่งแบบนี้เขาเองก็คงกำลังงงว่า ‘ฉันคิดจะทำอะไรกันแน่’ อยู่สินะ
“นายชื่อดัน ส่วนฉันชื่อพันดาว เรารู้จักกันแล้วนี่เนอะ”
“...” ร่างสูงตรงหน้าพยักหน้าให้กับฉันเล็กน้อยพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างไม่เข้าใจว่าฉันต้องการอะไรกันแน่
“งั้นก็ไปด้วยกันได้ เราไปกันเถอะ...” ฉันดึงแขนเสื้อของดันให้เดินตามฉันไป รอบนี้ฉันไปถูกแน่นอน ‘ถ้ายังหลงอีกไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพันดาวอีกเลย’
- PUNDAO’S APARTMENT-
“เชิญค่ะ” ฉันเปิดให้ร่างสูงของดันเดินเข้าไปด้านใน ก่อนที่ตัวเองจะเดินตามเขาเข้าไป ฉันวางอาหารที่ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อไว้บนโต๊ะก่อนจะปีนบันไดขึ้นไปด้านบนเพื่อหายามาทาให้กับเขา
“นายนั่งรอที่โซฟาก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปหายามาทาให้”
“...”
ฉันปีนบันไดขึ้นมาด้านบนก่อนจะเปิดตู้ที่อยู่บริเวณหัวเตียง ฉันหยิบกระเป๋าสำหรับเก็บยาและอุปกรณ์สำหรับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นออกมา ก่อนจะหยิบกระเป๋าแยกสำหรับใส่ยานวดและยาแก้ปวดโดยเฉพาะติดมือลงไปด้วย กระเป๋ายาใบนี้แม่ฉันเป็นคนเตรียมเอาไว้ให้เอง ท่านคงรู้จักลูกสาวของท่านดีว่าเป็นคนยังไงถึงได้จัดยาไว้ให้ฉันเยอะแยะขนาดนี้
“ฉันลงได้” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงที่กำลังจะลุกขึ้นมาช่วย แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ฟังฉันเลย มือหนาดึงกระเป๋าของฉันไปถือไว้ก่อนจะกลับไปนั่งลงยังโซฟาตามเดิม
“ขอบคุณ” ฉันเดินตามไปนั่งลงข้างเขา เราทั้งคู่มองตากันอยู่สักพัก ต่างคนต่างเงียบใส่กันและกันเขาเองก็ดูจะทำตัวไม่ถูกอยู่เหมือนกัน
“ถอดเสื้อสิ” ฉันจึงเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าออกไปอย่างเป็นกันเอง และสิ่งที่ฉันพูดออกไปก็เป็นวัตถุประสงค์ที่ฉันพาเขามาที่นี่...
“...” เขายังคงมองมาที่ฉันนิ่งๆ และท่าทีของเขาทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาเองก็ดูตกใจเหมือนกันที่ได้ยินฉันพูดออกไปแบบนั้น
“ฉันจะทายาให้ ไม่ได้จะทำอะไรนายหรอกนะ”
“...” ร่างสูงพยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่เขาจะถอดฮู้ดของตัวเองออก ‘ขาวจัง’ ฉันไม่ได้เตรียมใจที่จะมาเห็นอะไรแบบนี้เลยฉันคิดว่าเขาจะมีเสื้อกล้ามอยู่ข้างในอีกชั้น ‘แน่นมากพ่อคุณเกิดมา 23 ปีไม่เคยพบเคยเจอซิกแพกผู้ชายใกล้ๆ แบบนี้สักที’ ฉันเผลอมองกล้ามที่หน้าท้องของเขาจนกระทั่ง...
“พันดาว”
“หะ ห๊ะ? อ่อ...หันหลังสิเดี๋ยวฉันทายาให้” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้านิ่งๆ ก่อนจะรีบควานหายาทาสำหรับรอยช้ำ ซึ่งดันเองก็ทำตามที่ฉันบอกอย่างว่าง่าย
“โอ้โห...ดันเจ็บรึป่าว” ฉันมองไปยังรอยฟกช้ำตรงหน้าอย่างอึ้งๆ รอยช้ำบนแผ่นหลังขาวเนียนของเขาเป็นทางยาวเดาได้ไม่ยากเลยว่ามาจากไม้เบสบอลเมื่อวานไม่ผิดแน่
“...อือ” ทันทีที่เห็นเขาสายหัวฉันจึงกดรอยช้ำของเขาเบาๆ และก็เป็นอย่างที่ฉันคิด ‘เขาเจ็บ’ แต่ทำไมถึงได้เอาแต่บอกว่าไม่เจ็บกันนะ...
“นายเป็นคนขี้โกหกรึไง” ฉันยื่นหน้าเข้าไปถามเขาพร้อมกับมองไปที่ร่างสูงอย่างจับผิด ก่อนที่มือบางของฉันจะค่อยๆ บรรจงทายาให้กับเขาอย่างใจเย็น
“ถ้าเจ็บก็บอกฉันนะ”
“...”
ฟู่! ฟู่! !!
“เพี้ยง!!...เรียบร้อย” ฉันเป่าบริเวณรอยฟกช้ำของเขาเบาๆ ก่อนจะเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยนำเสียงใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับผลงานของตัวเอง
“ขอบคุณ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงเรียบ ก่อนที่เขาจะหันกลับมาเผชิญหน้ากับฉัน
“ฉันสิต้องขอบคุณนายที่ต้องเจ็บตัวเพราะฉัน สะ ใส่เสื้อเถอะ” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าก่อนที่สายตาของฉันจะซุกซนไปมากกว่านี้ ‘เป็นผู้ชายจำเป็นตรงขาวเนียนขนาดนี้ไหมนะ’ ฉันได้แต่คิดแล้วก็สงสัยอยู่ภายในใจ
“อืม”
관련 챕터
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 06 : Plum Blossom
EPISODE 06 : Plum Blossom(ดอกเหมย - เป็นดอกไม้แห่งความโชคดี สนุกสนาน และเป็นความหวังที่ทำให้อบอุ่นหัวใจ และดอกเหมยยังหมายถึงความบริสุทธิ์ สดใส อ่อนโยนอีกด้วย)“ฉันประทับใจในความเป็นธรรมชาติของเธอ...ดวงดาวของฉัน”[PUNDAO’S PART]“เราไปกินข้าวกันฉันซื้อมา 2 กล่องพอดีเลยนายจะได้กินยาแก้ปวดด้วย” ฉันบอกกับเขาก่อนจะเดินไปตั้งโต๊ะเพื่อรับประทานอาหาร เนื่องจากขนาดห้องของฉันค่อนข้างเล็กกระทัดรัดเฟอร์นิเจอร์ที่อยู่ในห้องนี้จึงถูกออกแบบมาเพื่อให้พับเก็บได้ ซึ่งมันก็ช่วยให้ลดพื้นที่ใช้สอยภายในห้องไปได้เยอะเลย“…”“ไม่ต้องเกรงใจ มาสิ...” ฉันไปดึงแขนเขาให้ลุกขึ้นมานั่งลงยังเก้าอี้พับที่ฉันเตรียมไว้ให้ ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อเตรียมน้ำดื่มกับช้อนส้อมมาให้เขา คนที่นี่ส่วนใหญ่มักจะใช้ตะเกียบทานอาหารกัน ซึ่งฉันใช้ตะเกียบไม่เป็นจึงจำเป็นต้องพกช้อนติดตัวไปด้วยตลอดน่ะ“ดัน...ฉันว่านายมาล้างมือก่อนดีกว่า” ฉันชะโงกหน้าออกไปบอกกับร่างสูงที่นั่งรอฉันอยู่ที่โต๊ะทางอาหารด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา“...” ร่างสูงเดินเข้ามาหาฉันก่อนที่เขาจะยืนมองมาที่ฉันนิ่งๆ ฉันเองก็หันไปมองเขาอย่าง
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 07 : Wisteria
EPISODE 07 : Wisteria(ดอกวิสทีเรีย - เชื่อกันว่าดอกไม้ชนิดนี้สามารถป้องกันสิ่งชั่วร้ายได้ ดอกวิสทีเรียหมายถึงการอวยพรให้คนผู้นั้นมีชีวิตที่ยืนยาว ไม่เจ็บไม่ป่วย)“ผมอยากให้คุณมีชีวิตอยู่เคียงข้างกับผมไปนานๆ”[PUNDAO’S PART]3 วันต่อมา...“...อือ...” ฉันนั่งบิดไปมาตัวอย่างทุกข์ทรมานอยู่บนโต๊ะภายในห้องเรียนพร้อมกับภาวนาให้หมดเวลาสักที ฉันเปิดกระเป๋าของตัวเองเพื่อหายาธาตุน้ำขาวซึ่งปกติฉันจะพกมันติดตัวตลอด แต่วันนี้กลับลืมเอามันมาซะได้“วันนี้พอแค่นี้ค่ะ”“ฟู่!!!” ฉันรีบเก็บของใส่กระเป๋าเป้ของตัวเองทันที ก่อนจะพยายามพาตัวเองเดินออกมาด้านนอกห้อง ฉันไม่ได้ปวดท้องแบบนี้มาสักพักแล้ว แต่วันนี้ฉันลืมกินข้าวกลางวันเพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานเสริมที่พึ่งรับมาทำ ฉันเป็นนักออกแบบฟรีแลนด์น่ะฉันสามารถออกแบบได้หลายอย่างไม่ว่าจะเป็นแผ่นโฆษณา ลายเสื้อ โลโก้สินค้า ตัวอักษรและอื่นๆอีกมากมาย และเนื่องจากลูกค้าส่วนใหญ่ของฉันเป็นคนไทย ยังดีที่การสื่อสารสมัยนี้พัฒนาไปไกลมากไม่ว่าฉันจะอยู่ส่วนไหนของโลกฉันก็สามารถทำงานได้“พักก่อนแล้วกัน” ฉันนั่งงอตัวลงกับเก้าอี้หินอ่อนซึ่งอยู่ภายในสวนสาธารณะที่ฉันเดินผ่านทุกวัน
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 08 : Cherry Blossom
EPISODE 08 : Cherry Blossom(ดอกซากุระ - ดอกไม้แห่งความสำเร็จ หัวใจที่เข้มแข็งและการเริ่มต้นใหม่)“เรามาเริ่มต้นทำสิ่งนั้นไปพร้อมๆ กันเถอะนะครับ”[PUNDAO’S PART]~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ไอโกะ : พันดาววันที่ 15 อย่าลืมไปดูดอกซากุระน่ะมายู : จะไปคนเดียวได้รึป่าวไอโกะ : ก็หาหนุ่มไปด้วยพันดาว : ทำไมต้องไปวันที่ 15 ด้วยอะปกติดอกซากุระก็บานอยู่แล้วไอโกะ : Full Bloom น่ะพันดาว : คือ?มายู : ดอกซากุระจะบานสะพรั่งสุดในวันนี้ตามที่พยากรณ์บอกอะนะพันดาว : งั้นก็พลาดไม่ได้น่ะสิพันดาว : ชวนผู้ชายไปดีกว่าไอโกะ : กรี๊ดดดดด!!! มีหนุ่มเหรอมายู : ???พันดาว : เพื่อนจ้าไอโกะ : หว่า...มายู : เพื่อนก็ดีแล้วถ้าไปสะดุดล้มต่อหน้าผู้ชายก็คงอายแย่พันดาว : มายูนี่พันดาวเองจ้า เพื่อนรักของเธอไงมายู : ก็เพราะเธอเป็นเพื่อนรักฉันไงถึงได้เป็นห่วง‘เทศกาลฮานามิ (Hanami)’ หมายถึง เทศกาลชมดอกไม้ เป็นกิจกรรมที่คนญี่ปุ่นออกมาชื่นชมความงามของดอกซากุระสีชมพูบานสะพรั่งในช่วงฤดูใบไม้ผลิ และเพื่อให้ได้ภาพที่งดงามและอรรถรสในการชมดอกซากุระจึงต้องไปชมตอน Full Bloom หรือที่เรียกว่าช่วงที่ดอกซากุระบานสะพรั่งสุ
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 09 : Peony
EPISODE 09 : Peony(ดอกพีโอนี - ดอกไม้แห่งความโชคดี และชีวิตรักที่สมบูรณ์แบบ เป็นความรักที่ลึกซึ้งซะจนใครต่อใครต่างก็อิจฉา)“ผมตกหลุมรักคุณจนไม่สามารถหันหลังกลับได้แล้วล่ะที่รัก”[PUNDAO’S PART]-แม่น้ำเมกุโระ (Meguro River)-“จะไม่ทำให้ดาวต้องเสียใจจากการเลือกของตัวเอง”“...”“ดันรับปาก”“...” ฉันมองร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา ฉันเคารพการตัดสินใจของตัวเองเสมอ เมื่อตอนนี้หัวใจเขาบอกว่าต้องเป็นเขาฉันก็จะเลือกเขา บางทีความรักก็ไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผลอะไรเยอะเหรอ ถ้าความรู้สึกบอกว่าเขาคือคนที่ใช่ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะไม่เลือกเขาเราทั้งคู่นั่งรถมาจากสวนชินจูกุเกียวเอนใช้เวลาประมาณ 20 นาที ก็ถึงจุดชมซากุระอีกจุดหนึ่งนั่นก็คือ จุดชมวิวบริเวณ ‘แม่น้ำเมกุโระ (Meguro River)’ ในช่วงฤดูใบไม้ผลิที่นี่จะสวยงามไปด้วยสีชมพูของดอกซากุระ เนื่องจากมีต้นซากุระเรียงรายไปตลอด 2 ข้างทางของแม่น้ำก็เหมือนกับอุโมงค์ในช่วงที่ดอกซากุระบานสะพรั่งแบบนี้ช่วยฮีลใจใครหลายๆ คนได้มากจริงๆ“ดาวจะคอยจับตาดูเลยล่ะ” ฉันหันไปบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงสดใส“จับมือได้ไหม”“แน่นอน” ร่างสูงยื่นมือหนาของเขา
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 10 : Edelweiss
EPISODE 10 : Edelweiss(ดอกเอเดลไวส์ - ดอกไม้แห่งก้อนเมฆเหมือนเป็นความฝัน หรือเทพนิยาย และดอกเอเดลไวส์ยังหมายถึง ความพยายามในความรักที่ลึกซึ้ง)“ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อคุณเพียงคนเดียว”[PUNDAO’S PART]2 อาทิตย์ต่อมา...~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ไอโกะ : คืนนี้รวมตัวกันไหม วันนี้เป็นวันที่ไม่ดีของไอโกะเลยมายู : หนักเลยเหรอ?ไอโกะ : ประมาณนึงพันดาว : ใครทำอะไรไอโกะของดาวไอโกะ : เยอะเลยดาว...พยายามจัดการกับตัวเองแล้ว แต่ก็อยากให้พันดาวกับมายูช่วยด้วยพันดาว : นาเบะ (หม้อไฟ) ไหม? เดี๋ยวดาวซื้อของไปให้มายูทำมายู : ทำไมเป็นฉันล่ะพันดาว : ในบรรดาพวกเราสามคน มายูคือที่สุดไอโกะ : เห็นด้วย อยากกินเหมือนกันมายู : งั้นก็ได้ พันดาว : จ้า...มายู : เดี๋ยวฉันจดให้ว่าเธอต้องซื้ออะไรมาบ้าง โปรดอ่านให้ละเอียดทุกบรรทัดและก็ซื้อมาให้ครบด้วยนะคะพันดาว : รับทราบค่ะ“ดัน” ฉันเรียกร่างสูงที่เดินอยู่ข้างๆ เสียงอ่อนพร้อมกับซบลงที่แขนแกร่งของเขาอย่างอ้อนๆ เราทั้งคู่กำลังเดินกลับหอพักของฉันกันน่ะ วันธรรมดาในทุกๆ วันเขาก็จะมารอรับฉันที่หน้ามหาวิทยาลัย ทานข้าวเย็นด้วยกัน สำหรับฉันดันเปลี่ยนวันธรรมดาที่
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 11 : Orchid
EPISODE 11 : Orchid(ดอกกล้วยไม้ - ดอกไม้แห่งความสง่างาม มั่นคงและความแข็งแกร่ง)“แค่เป็นเธอมันดีที่สุดแล้วนะ เชื่อมั่นในตัวเองเข้าไว้”[PUNDAO’S PART]“ไฟดาวนี่สวยจังเลยเนอะ อยากไปเห็นของจริงจัง” ไอโกะพูดขึ้นพร้อมกับมือบางของเธอเอื้อมออกไปกลางอากาศราวกับว่าอยากจับดวงดาวตรงหน้ามาไว้ในมือ แต่ความเป็นจริงภาพตรงหน้าของเราก็เป็นเพียงแสงของโคมดวงดาวที่พอเราปิดไฟดวงอื่นภายในห้องจนมืดสนิด และเปิดโคมไฟนี้มันจะความรู้สึกเหมือนเรากำลังนอนมองดวงดาวมากมายที่ล่องลอยอยู่บนท้องนภา“จริงๆพวกเราก็ไปกันได้นะ ไปแคมป์ปิ้งกลางป่า”“จริงเหรอ”“จริงสินี่ถ้าเป็นประเทศไทยนะดาวสามารถพาไอโกะไปได้เลย แต่เราอยู่นี่ขอดาวศึกษาข้อมูลก่อนนะ ดาวกับมายูจะพาไอโกะไปเอง” ฉันเอ่ยเสริมมายูด้วยอีกคน“พูดแล้วนะ”“แน่นอน / เดี๋ยวพาไป”ฉันมองไปยังร่างบางที่นอนอยู่ตรงกลางระหว่างฉันกับมายูด้วยความเป็นห่วง ถึงฉันกับไอโกะจะรู้จักกันมาได้สักพักแล้ว แต่เนื่องจากเมื่อก่อนเราอยู่กันคนละประเทศ ทำให้เราไม่ได้มีโอกาสพูดคุยถึงเรื่องส่วนตัวของกันและกันสักเท่าไหร่ฉันจึงไม่รู้ว่าเธอไปเจอกับอะไรมาถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้“ดาวขอกอดได้ไหม” ฉันเอ่ยบ
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 12 : Chrysanthemum
EPISODE 12 : Chrysanthemum(เบญจมาศ - ดอกไม้แห่งความสดใส พลังบวกและกำลังใจ คนญี่ปุ่นเรียกดอกเบญจมาศว่า “คิกุโนะ” ตามชื่อของหญิงสาวที่มีความรักแท้ที่บริสุทธ์จากตำนานของญี่ปุ่น)“ผมตกหลุมรักคุณจนยากที่จะถอนตัวเสียแล้วสิ”[PUNDAO’S PART]“โอเคตั้งสติ ฉันต้องขอเวลานอกให้กับตัวเองก่อน” ฉันมองไปยังภาพตัวเองที่สะท้องอยู่ในกระจกบานใหญ่ตรงหน้านิ่งๆ ฉันยกมือบางขึ้นมาลูบลงที่คิ้วเรียวของตัวเองที่ตอนนี้มันขมวดเข้าหากันพร้อมกับผูกกันเป็นปมแอ๊ดดดดด! ปึง!!“ดะ ดัน ไม่ใช่สิ คะ คุณเข้ามาได้ไง” ฉันบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยความตกใจ ก่อนจะมองไปทางประตูบานใหญ่ที่ถูกล็อกด้วยฝีมือของร่างสูงที่พึ่งเข้ามาใหม่“...”“ดันอธิบายได้ทุกอย่างเลย ดาวอย่าไปไหนนะ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อนลง พร้อมกับมือหนาเอื้อมเข้ามากุมมือบางของฉันเอาไว้“ไม่ไปไม่ได้หรอก”“ดาว”“ที่นี่ห้องน้ำหญิงนะ เดี๋ยวคนอื่นก็ตกใจแย่” ฉันบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้มันเป็นปกติที่สุด เพราะเขาเป็นแฟนของฉันไม่ว่ายังไงฉันก็ควรฟังเขาก่อนที่จะไปฟังคนอื่น“งั้นเราออกไปคุยกันข้างนอกนะครับ”“ค่ะ”ร่างสูงจูงมือของฉันให้เดินตามเขาออกไปด้า
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 13 : Gypsophila
EPISODE 13 : Gypsophila(ดอกยิปโซ - ดอกไม้แห่งรักแรกที่บริสุทธิ์ อ่อนโยน และน่าทะนุถนอม เป็นครั้งแรกในทุกๆ อย่าง จริงใจ ไร้เดียงสาและไม่ประสีประสากับอะไรมากนัก)“ผมจะถนอมคุณให้อยู่ข้างกายของผมไปตราบนานเท่านาน”[PUNDAO’S PART]22.00 น.“มีอะไรเหรอ” ฉันเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับตักเค้กนมสดตรงหน้าไปด้วย“หลังจากดาวออกไป เคนจิก็ลงจากเวทีทันทีเลยเหมือนเขาไม่พอใจที่คุณปู่ประกาศออกไปแบบนั้น...คุณปู่กับยัยฟูมินี่หน้าเสียไปเลย”“ฉันนี่ขนลุกเลย เขาน่ากลัวอย่างที่ไอโกะพูดไว้จริงๆ ด้วย” มายูสมทบแฟนสาวของเธอด้วยอีกคน ฉันอยากจะเถียงพวกเธอจริงๆ ว่า ‘เขาไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย’ ‘แฟนของฉันน่ารักจะตาย’ แต่ฉันก็ทำได้แค่คิดพร้อมกับมองไปยังพวกเธอสองคนตาปริบๆ“ฉันไม่อยากกลับบ้านเลยอะ”“ทำไมเหรอไหนเธอบอกว่าเคนจิอยู่คนละบ้านกับเธอ” มายูถามร่างบางตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย ตอนแรกฉันก็พอจะเข้าใจแต่พอได้ยินคำถามของมายูฉันกลับสงสัยมากกว่ามายูซะอีก ‘นี่เขาไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันหรอกเหรอ’“แล้วทำไมเขาถึงอยู่คนละบ้านกับไอโกะล่ะ”“เรื่องยาวเลยนะแต่เอาสั้นๆแล้วกัน เคนจิเกิดจากการจับคู่กันของ 2 ต
최신 업데이트 : 2025-04-20
최신 챕터
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย SPECIAL EPISODE 02 : Wintersweet
SPECIAL EPISODE 02 : Wintersweet(ดอกวินเทอร์สวีท เป็นดอกไม้แห่งความรัก ความเอ็นดู เหมือนกับมีใครบางคนที่เฝ้ามองดูการเติบโตของอีกคนเสมอ คอยสนับสนุน และอยู่เคียงข้างทุกช่วงเวลาของเขา)“ไม่ว่าคุณจะไปอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้ ฉันคนนี้ก็จะคอยอยู่เคียงข้างพวกคุณเอง”[PUNDAO’S PART]9 ปีต่อมา...-Niseko, Japan-“รัน…คุณพ่อบอกไว้ว่ายังไงครับ” เร็นคุงในวัน 9 ขวบเอ่ยบอกกับน้องชายของเขาออกไปเสียงเรียบ ก่อนจะก้มลงผูกเชือกรองเท้าให้กับเด็กน้อยตรงหน้าอีกครั้ง เร็นนอกจากเขาจะมีใบหน้าที่ละม้ายคล้ายกับดันแล้ว เขายังได้นิสัยและความเฉลี่ยวฉลาดมาจากพ่อของเขาทั้งหมด“ต้องตรวจสอบอุปกรณ์ทุกครั้งก่อนออกมาครับ” รันตอบพี่ชายกลับไปเสียงอ่อน พร้อมกับก้มมองพี่ชายตรงหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสดใส รันลูกชายคนเล็กในวัย 7 ขวบของเราถึงเขาจะมีนิสัยที่เหมือนกับฉันมากกว่าดันเขารู้จักออดอ้อนคนอื่นเหมือนกับฉัน แต่ในเรื่องความฉลาดหลักแหลมต้องขอบอกเลยว่าลูกชายทั้งสองคนของฉันไม่มีใครได้ฉันมาเลยสักคน ซึ่งมันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่พวกเขาได้เรื่องนี้มาจากดันทั้งหมด เพราะคุณสามีของฉันน่ะเก่งที่สุดแล้ว“พร้อมไหมครับ” ดันเดินเข้
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย SPECIAL EPISODE 01 : Zinnia
SPECIAL EPISODE 01 : Zinnia(ดอกซินเนีย เป็นสัญลักษณ์ของความเสมอต้นเสมอปลาย ความสม่ำเสมอ แทนความรู้สึกของคนที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักนิด วันแรกเป็นยังไง วันนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น)“ฉันเคยรักคุณมากแค่ไหน วันนี้ฉันก็ยังคงรู้สึกแบบนั้น”[PUNDAO’S PART]แอ๊ดดดดด!! ปัง!!“สรุปหมอว่ายังไงบ้าง” พี่ทิวาวิ่งเข้ามาในบ้านหน้าตื่น ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ในมือของคุณพ่อมาถือเอาไว้ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันผ่านทางหน้าจอโทรศัพท์ตรงหน้าของเขาอย่างรอคำตอบ“ดาวท้องได้ 13 สัปดาห์แล้วค่ะ”“ห๊ะ!! 13 สัปดาห์ 3 เดือนเหรอ นี่น้องท้องแล้วไม่รู้ตัวเหรอพันดาว” พี่ทิวาเอ่ยถามฉันออกมาเสียงดุ“อย่าดุน้องนะเดี๋ยวหลานก็ตกใจหรอกค่ะ” ฉันแกล้งบอกปลายสายออกไปเสียงอ่อน แต่มันก็เป็นอย่างที่พี่ทิวาบอกฉันไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง ถ้าดันไม่สงสัยเรื่องที่ประจำเดือนของฉันไม่มา ฉันก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าในกายของฉันกำลังมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาฉันไม่เคยแพ้ท้องเลยจะมีอ่อนเพลียซึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติของคนที่กำลังตั้งครรภ์“ถ้า 3 เดือน นี่อย่าบอกนะว่าติดตั้งแต่คืนเข้าหอน่ะ” พี่ทิวาหันไปถามดันที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 52 : Jasmine (THE END)
EPISODE 52 : Jasmine (THE END)(ดอกมะลิ เป็นดอกไม้แห่งความปรารถนาดี ความรักและความกตัญญู เปรียบได้กับความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว หรือแม้แต่คนที่รักเราด้วยใจที่บริสุทธิ์ ดอกมะลิยังมีอีกความหมายก็คือ ความรักที่เร่าร้อนจากกลิ่นหอมที่ชวนให้คลั่งไคล้อย่างง่ายดายของมันจึงไม่แปลกเลยหากใครจะอยากสัมผัสและดอมดม)“จนเป็นตัวของตัวเองเถอะนะ เพราะทั้งหมดที่เป็นคุณทำให้ฉันตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า”[PUNDAO’S PART]2 ปีต่อมา...-THAILAND-หลังจากที่ฉันจบการศึกษาปริญญาโทได้เพียงไม่นาน เรื่องงานแต่งงานระหว่างฉันกับดันก็ถูกพูดถึงอีกครั้ง ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาดันเป็นคนจัดการงานเองทั้งหมดโดยมีพี่ทิวาเป็นคนคอยช่วยเหลือเรื่องสถานที่จัดงาน ส่วนฉันมีหน้าที่ออกความคิดเห็นเท่านั้นและทำตัวให้เรียบร้อยที่สุดในงานก็พองานแต่งงานของเราถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายที่ ‘ไร่พันแสง’ ไร่ของครอบครัวฉัน ภายในงานมีเพียงครอบครัวและคนสนิทของเราทั้งคู่เท่านั้น งานแต่งของเราจึงอบอวลไปด้วยความอบอุ่น รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ“If one day you ever have a change of heart that you don’t love my daughter anymore, please don’t hurt her, just
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 51 : Lily of the Valley
EPISODE 51 : Lily of the Valley(ลิลลี่แห่งหุบเขา ดอกไม้แห่งความสุขที่นุ่มนวล หอมหวาน ชวนให้ตกหลุมรักระฆังน้อยแห่งหุบเขาไม่ว่าจะเป็นกลิ่น หรือรูปร่างที่เหมือนระฆังอันเล็กอันน้อยแสนน่ารัก ซึ่งหมายถึงความสุขและการเริ่มต้นใหม่ เหมือนกับความสุขที่เคยขาดหายไปกลับคืนมาอีกครั้ง)“รู้ตัวไหมคุณเป็นคนเข้ามาเติมเต็มความสุขให้กับผม ความสุขที่ผมเคยขาดหายไป”[PUNDAO’S PART]ฉันค่อยๆ ขยับขึ้นไปนั่งคล่อมร่างสูงตรงหน้าก่อนที่สะโพกงามของฉันจะเริ่มขยับถูไถกับท่อนเอ็นอันใหญ่โตของเขา ในขณะที่มือหนาทั้งสองข้างเขายังคนขย้ำและนวดคลึงอกอวบอิ่มของฉันอย่างหลงใหล ใบหน้าหล่อเหลามองมาที่ฉันด้วยแววตาที่หวานหยาดเยิ้ม พร้อมกับริมฝีปากหนาที่กำลังยิ้มออกมาอยู่อย่างนั้น ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้สายตาของดันก็ยังคงจ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่ยอมละไปไหน“อะ อ่าส์ที่รักครับ” ดันครางเรียกฉันเสียงกระเส่าพร้อมกับมือหนาของเขาลูบไล้อยู่ที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของฉัน ร่างสูงค่อยๆ ชันตัวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพิงหลังแกร่งของเขากับโต๊ะญี่ปุ่นตัวใหญ่ ในขณะที่มือหนายังคงประคองร่างบางของฉันเอาไว้ไม่ยอมห่าง“อื้อออ ขา ที่รัก”“อืมมมม ดันต้องการดาวคร
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 50 : Stock
EPISODE 50 : Stock(ดอกสต็อกเป็นดอกไม้แห่งความสุขอันเป็นนิรันดร์ ความยินดีและยังเป็นดอกไม้แห่งสายใยรักระหว่างกันและกัน เป็นทั้งความรักความผูกพันที่ยากจะตัดขาด)“ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ คนพิเศษของผมก็จะยังเป็นคุณ”[PUNDAO’S PART]“ดาว” ร่างสูงตรงหน้าดึงฉันเข้าไปกอดไว้ทันทีที่เขาวิ่งมาเจอฉันซึ่งกำลังยื่นคุยกับคุณตาและคุณปู่อยู่ที่บริเวณทางเข้าบ้าน แขนแกร่งกอดรัดฉันไว้แน่นพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาของเขาซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนของฉันอย่างโหยหา หูของฉันแนบลงกับอกแกร่งของเขาทำให้ฉันรู้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรงจนฉันกลัวว่ามันจะหลุดออกมาด้านนอก ฉันผงกหัวขึ้นมามองใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับเสียงหอบเหนื่อยของร่างสูงตรงหน้า ‘นี่อย่าบอกนะว่าเขาวิ่งตามหาฉันซะทั่วเลยเลยน่ะ’จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! !!“ดะ ดัน” ฉันร้องเรียกร่างสูงตรงหน้าเสียงสั่นพร้อมกับมองไปยังคนอื่นๆ ที่กำลังจ้องมองพวกเราอยู่อย่างเขินอาย ก็ดันเล่นจุ๊บทั่วทั้งใบหน้าของฉันแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นๆ ใครจะไม่เขินยังไงไหว และอีกอย่างคุณปู่กับคุณตาของเขาก็ยังยืนอยู่ตรงนี้ด้วย ถึงพวกท่านจะไม่ได้ว่าอะไรแต่ฉันก็อดเกรงใจพวกท่านไม่ได้จริงๆ“ดะ ดัน”“ครับ?”ทันท
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 49 : Caspia
EPISODE 49 : Caspia(ดอกแคสเปีย ดอกไม้แห่งความทรงจำ ความสัมพันธ์หรือเรื่องราวของใครบางคนที่ยังติดอยู่ในใจ และอีกความหมายหนึ่ง นั่นก็คือดอกไม้แห่งความสำเร็จ เป็นแรงผลักดันให้คนคนนั้นลุกขึ้นมาสู้เพื่อตัวเองอีกครั้ง)“อย่ายอมแพ้นะคะ หนูจะคอยเป็นกำลังใจให้เอง”[PUNDAO’S PART]-KYOTO (นครเกียวโต)-“คุณปู่อยู่ที่นี่เหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ ออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับมองออกไปยังบ้านหลังใหญ่ตรงหน้าอย่างตกตะลึงกับความอลังการของมัน ลักษณะของบ้านเรือนเป็นหลังคาทรงสูงมุงหลังคาด้วยหญ้าคายะ (Kaya) ซึ่งเรียกหลังคารูปแบบนี้ว่าคายาบุกิ (Kayabuki) หลังคาโครงสร้างแบบดั้งเดิมที่สร้างขึ้นเมื่อราวๆ เกือบ 200 ปีมาแล้ว คนในเกียวโตเรียกบ้านแบบนี้ว่าแบบคิตายามะ (Kitayama Style Farmhouse)“ไม่ได้อยู่หรอกครับ”“อ้าว...”“ดันอยากพาดาวมาพบคนคนหนึ่งก่อนน่ะครับ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อนพร้อมกับมือหนาลูบลงที่มือบางของฉันอย่างอ่อนโยน ฉันก้มลงไปดูนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองที่กำลังสวมใส่แหวนเพชรเม็ดงามอยู่ด้วยความสงสัย ในทุกๆ เช้าดันจะเป็นคนหยิบแขวนขึ้นมาสวมใส่ให้กับฉันด้วยตัวเองถ้าวันไหนที่ฉันอยู่บ
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 48 : Violet
EPISODE 48 : Violet(ดอกไวโอเล็ต ดอกไม้แห่งความอ่อนโยน ความศรัทธา ความอ่อนน้อมถ่อมตนและความจริงใจ)“ฉันศรัทธาและเชื่อมั่นในตัวของเธอเสมอเลยนะ”[PUNDAO’S PART]-บ้านพักประจำตระกูลมินาโมโตะ-วันนี้ดันมีนัดทานข้าวกับคุณปู่ที่บ้านของตระกูลมินาโมโตะ ในตอนแรกฉันก็อยากให้เขาไปคนเดียว แต่เขาก็ไม่ยอมยังไงก็อยากให้ฉันไปด้วย โดยเขาให้เหตุผลมาว่า ‘ดันต้องการกำลังสนับสนุน’ บางทีฉันก็แอบบสงสัยเหมือนกันนะว่าเขาไปรู้เรื่องอะไรมารึป่าวถึงได้ทำตัวมีพิรุธแบบนี้“สวัสดีค่ะคุณปู่”“เธอยังอยู่อีกเลอะ” ทันทีที่คุณปู่เห็นหน้าฉันท่านก็กล่าวทักทายฉันอย่างเป็นกันเอง ถึงประโยคมันอาจจะฟังดูแปลกๆ แต่อย่างน้อยท่านก็จำฉันได้ นี่ขนาดพึ่งเจอกันแค่ครั้งเดียวนะเนี่ย...“อยู่สิคะคุณปู่ หนูจะอยู่ก่อกวนความสงบสุขของคุณปู่ไปนานๆ เลยค่ะ” ฉันเอ่ยบอกกับชายชราตรงหน้าออกไปด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับท่าน“ยัยตัวประหลาด”“ตัวประหลาดอะไรน่ารักขนาดนี้คะคุณปู่” ฉันตอบร่างสูงตรงหน้ากลับไปพร้อมกับหมุดตัวโชว์ท่านไป 1 ที“หึหึ”“เดี๋ยวนะ...นี่พวกแกสองคน” ชายตรงหน้าจ้องมองมาที่แหวนเพชรเม็ดงามบนนิ้วนางข้างซ้ายของฉัน ก่อนจะ
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 47 : Lisianthus
EPISODE 47 : Lisianthus(ดอกไลเซียทัส ดอกไม้แห่งความใส่ใจ ความเอาใจใส่ของคุณที่มีต่อคนพิเศษ ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอ่อนหวาน นุ่มนวล)“คุณคือคนสำคัญในชีวิตผม เพราะฉะนั้นทั้งหมดของผมเป็นของคุณ”[PUNDAO’S PART]“ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมามันทำให้ผมรู้ว่าชีวิตคนเรามันสั้นน่ะครับ ผมอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับคนที่ผมรักครับ และพันดาวลูกของคุณพ่อ คุณแม่และน้องสาวของนายก็คือคนคนนั้น คนที่ผมอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตนี้ของผม”“.../.../.../...”“ตามประเพณีไทยถ้าผมไม่แต่งงานกับดาวเธอจะเสียหายใช่ไหมครับ ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นครับ” ร่างสูงพูดขึ้นอย่างหนักแน่น พร้อมกับมองไปยังคุณพ่อกับคุณแม่ของฉันเพื่อรอคำตอบจากพวกท่าน ฉันเอื้อมมือบางของตัวเองไปกุมมือหนาของดันเอาไว้แน่นพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เขา“ดาวคิดว่าไงล่ะลูก” คุณพ่อเอ่ยถามฉันพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างรอคำตอบ“ค่ะ...ดาวอยากแต่งงานกับเขา”“พันดาว” พี่ทิวาเรียกฉันเสียงเรียบ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันสลับกัน“หนูแน่ใจเหรอลูก เรื่องแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะ” คุณแม่ที่นั่งเงียบอยู่นานหันมาถามฉันด้วยอีกคน“หนูแน่ใจค่ะ อย่างที่ดันบอกชีวิตคนเรามันสั้นค่
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 46 : Carnation
EPISODE 46 : Carnation(ดอกคาร์เนชั่น ดอกไม้แห่งความมีชีวิตชีวา สดใส ความรู้สึกที่บริสุทธิ์จริงใจและปรารถนาดีจากคนหนึ่งส่งถึงอีกคนหนึ่ง)“เพราะทั้งหมดที่เป็นเธอมันทำให้ฉัน...หลงรักเธอหมดทั้งหัวใจ”[PUNDAO’S PART]-NIPPORI HOTEL-“พ่อขา” ฉันร้องเรียกร่างสูงที่เดินออกมาจากลิฟท์ทันทีด้วยความดีใจ ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาพร้อมกับกระโดดกอดท่านอย่างรวดเร็ว จนร่างสูงเซถอยหลังไปเล็กน้อยในขณะที่มือหนายังคงกอดฉันไว้แน่น“ลูกรักหนูตัวหนักขึ้นรึป่าวเนี่ย”“พ่อว่าหนูอ้วนเหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงหน้าเสียงอ่อน พร้อมกับยู่หน้าใส่ท่านเล็กน้อยก่อนจะกระโดดลงมายืนตรงหน้าของท่าน“โอ๋ๆๆ ยังไงลูกสาวของพ่อก็สวยอยู่แล้วอ้วนนิดอ้วนหน่อยจะเป็นไรไป ดูสิสวยเหมือนแม่ของลูกเลย” ร่างสูงตรงหน้าเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อน พร้อมกับมือหนาประคองใบหน้าของฉันเอาไว้อย่างทะนุถนอม แต่ทำไมฉันฟังแล้วถึงรู้สึกแปลกๆ เหมือนท่านจะอวยภรรยาของตัวเองมากกว่าชื่นชมลูกสาวอย่างฉัน“แล้วแม่ล่ะคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับมองหาร่างบางที่ฉันคุ้นเคย แต่ก็ต้องพบกับความว่างเปล่า“เดี๋ยวตามลงมาครับ นั่นไงมาแล้ว” ร่างสูงตรงหน้าพูดขึ้นก่อนจะชี้ไปที่ทาง
