LOGINShare
EPISODE 04 : Calla Lily
Last Updated:
2025-03-14 23:40:30EPISODE 04 : Calla Lily
(ดอกคาลล่า ลิลลี่ - ดอกไม้ของการเริ่มต้นใหม่และละทิ้งตัวตนเก่า เพื่อมีชีวิตใหม่ และยังเป็นดอกไม้แห่งความสว่างไสวให้กับผู้คนที่ได้รับอีกด้วย)
“รู้ตัวไหม...เธอคือคนที่ดึงฉันขึ้นมาจากความมืดมนเลยนะ”
[PUNDAO’S PART]
“ช่วยด้วย!!!” เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังมาแต่ไกล ทำให้ฉันกับร่างสูงตรงหน้าหันไปมองทางต้นเสียงพร้อมกัน ภาพตรงหน้าของพวกเราก็คือชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันกับฉันกำลังโดนพวกนักเลงอีก 5 คนวิ่งไล่ตามมาในมือของพวกเขาถืออาวุธครบมือ ถึงอาวุธของพวกเขาจะเป็นไม้เบสบอลก็เถอะ มันอาจจะดูไม่ใช่อาวุธที่อันตรายแต่ถ้าใช้มันทำร้ายคนอื่นสำหรับฉันไม่ว่าอาวุธชนิดไหนก็อันตรายทั้งนั้น
“ชะ ช่วยด้วยครับพวกเขาจะไถเงินผม” ระหว่างที่ชายทั้งสองคุยกันฉันจึงได้จังหวะเก็บขนมของตัวเองเข้าถุงตามเดิม ก่อนที่มือหนาของชายร่างสูงคนเดิมจะดึงแขนเรียวของฉันเข้าหาตัวเขาพร้อมกับดันฉันให้หลบออกไปจากทาง...
“อะ อื้อ คนอะไรมือหนักชะมัด” ฉันนั่งลงไปกองอยู่พื้นทันทีตามแรงเหวี่ยงของเขา พร้อมกับยังคงกอดถุงขนมไว้แน่นอย่างหวงแหน ความเจ็บปวดบริเวณข้อเท้าของฉันทำให้ฉันไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ ฉันทำได้เพียงแต่มองร่างสูงคนเดิมกำลังยืนเผชิญหน้ากับพวกนักเลงอีก 5 คนโดยมีชายร่างเล็กหลบอยู่ข้างหลังของเขาอย่างหวาดกลัว
“หึหึ ก็แค่ส่งเงินมามันยากรึไงวะ” ฉันมองไปยังร่างสูงที่ดูเหมือนจะเป็นหัวโจกกำลังตะคอกทั้งสองคนตรงหน้าของเขาเสียงดัง แต่ท่าทางที่ดูโกรธจัดของเขาไม่ได้ทำให้ชายในเสื้อฮู้ดดูหวาดกลัวหรือมีปฏิกิริยาอะไรที่มากไปกว่าการยืนดูอยู่เฉยๆ และการที่เขาเป็นแบบนี้ก็ยิ่งทำให้พวกนักเลยเหล่านั้นหัวเสียเข้าไปใหญ่
“...”
“เงียบทำไม”
“...”
ฟุบ!!!
“มึง” หัวโจกของกลุ่มยกไม้เบสบอลในมือขึ้นเตรียมจะฟาดร่างสูงตรงหน้าของเขา แต่มือหนาก็คว้ามันไว้ได้ก่อนจะแย้งมันถือพร้อมกับใช้ไม้เบสบอลในมือฟาดร่างสูงตรงหน้ากลับไปทันที
ตุบ! ตุบ! !!
ฉันมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างอึ้งๆ เรื่องแบบนี้สามารถเกิดขึ้นได้ไม่ว่าอยู่ที่ไหน แต่ฉันไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะต้องมานั่งอยู่ตรงกลางระหว่างการทะเลาะวิวาทแบบนี้
ตุบ! ตุบ! !!
“ระวัง” ฉันร้องบอกชายเสื้อฮู้ดดำออกไปอย่างตกใจ ถึงจะเห็นว่าเขาดูมีทักษะทางด้านการต่อสู้ที่เหนือกว่าพวกนักเลงพวกนั้นอยู่มากทีเดียว
“...”
ตุบ!!
“นี่!” ฉันปาก้อนหินใส่ชายอีกคนที่เตรียมจะลอบทำร้ายเขาจากด้านหลัง นั่นเป็นเหตุให้เขาไม่สนใจร่างสูงในเสื้อฮู้ดแต่กลับมาสนใจฉันแทน ฉันจึงหยิบก้อนหินที่อยู่ใกล้ตัวปาใส่เขาไปอีกครั้ง จนกระทั่ง... ‘หิน...ไม่มีแล้ว’ มือบางของฉันควานหาหินแต่ได้กลับมาเพียงความว่างเปล่า
“นี่! คิดจะทำอะไร” ฉันจึงเปลี่ยนเป็นชี้หน้าถามร่างสูงตรงหน้าออกไปแทน ถึงฉันจะกลัวแต่ฉันก็กล้าเหมือนกัน ก่อนจะเห็นเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากหัวของเขา ทำให้ฉันรู้ได้ทันทีว่าฝีมือการปาหินของฉันแม่นยำไร้ที่ติ เพราะมันเข้าเป้ากลางหัวของเขาพอดิบพอดีและดูจากท่าทีแล้วเขาจะโกรธฉันเอามากๆ เลยล่ะ
“ยะ อย่าเข้ามานะ ฉันสู้นะ”
“แก!”
“ว๊ายยยย!!!” ฉันยกแขนขึ้นมาปิดหัวของตัวเองเอาไว้พร้อมกับหลับตาลงทันทีอย่างกลัวๆ ก่อนที่ไม้เบสบอลในมือของชายตรงหน้าจะฟาดลงมาใส่ร่างบางของฉัน
ตุบ!!!
‘ไม่เจ็บแฮะ!!’ คิดได้ดังนั้นฉันจึงลืมตาขึ้นมามองก่อนจะเห็นร่างสูงในเสื้อฮู้ดนั่งคล่อมเพื่อบังฉันเอาไว้ ด้วยร่างกายที่สูงและใหญ่โตของเขาทำให้เขาบังร่างบางของฉันไว้จนมิด และจังหวะนี้ทำให้ฉันเห็นหน้าเขาถึงจะไม่ได้ชัดมากแต่ก็ทำให้ฉันรู้ว่าตาคมของเขาดูดุดันและน่ากลัวมากแค่ไหน
ตุบ!!!
“จะ เจ็บไหม” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปเสียงสั่นด้วยความเป็นห่วง ที่เขาต้องมาเจ็บตัวแบบนี้ก็เพราะช่วยฉัน ร่างสูงส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับนักเลงที่เหลือต่อ ใช้เวลาไม่นานเขาก็จัดการนักเลงพวกนั้นจนหนีหัวซุกหัวซุนไปกันคนละทิศละทาง
“ขอบคุณมากครับ” ชายหนุ่มร่างเล็กคนเดิมโค้งคำนับให้ร่างสูงตรงหน้าของเขาอย่างนอบน้อง ก่อนที่เขาจะเดินจากไปเขาเองก็หันมาโค้งให้ฉันด้วยเช่นกัน
หลังจากที่สถานการณ์กลับเข้าสู่ความปกติอีกครั้ง สถานที่นี้จึงเหลือเพียงฉันกับเขา 2 คนเท่านั้น ฉันมองไปยังร่างสูงตรงหน้าอย่างกำลังใช้ความคิด เพราะตอนนี้นอกจากแบตโทรศัพท์ของฉันจะหมดแล้ว ขาของฉันก็ยังมาเจ็บอีก แต่ทั้งหมดนี่ยังไม่ได้หน้าเป็นห่วงเท่ากับว่าตอนนี้ฉันอยู่ส่วนไหนของโตเกียว
“อ๊ะ!!” ฉันพยายามจะลุกขึ้นแต่มันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น เพราะความเจ็บปวดที่บริเวณข้อเท้าของฉันทำให้ฉันไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้
“...” ร่างสูงเดินเข้ามาย่อตัวนั่งลงหันหลังให้กับฉัน ฉันเองก็มองเขากลับไปอย่างพิจารณา เขาดูไม่ใช่คนที่เลวร้ายหรอกมั้งอยู่กัน 2 คนถ้าไม่ได้เขาช่วยฉันต้องลำบากแน่ๆ
“จะช่วยฉันเหรอ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไป ซึ่งเขาเองก็ทำเพียงพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นคำตอบให้กับฉัน
“...”
“นายถืออันนี้ให้ฉันได้ไหม” ฉันยื่นถุงขนมในมือให้กับร่างสูง เขาเองก็หยิบมันไปถือไว้อย่างว่าง่าย
ฉันบอกที่อยู่ของตัวเองกับเขาก่อนจะค่อยๆ ขยับขึ้นไปบนหลังของร่างสูงตรงหน้า หลังจากนั้นเข้าก็ยืนขึ้นเต็มความสูงพร้อมกับแขนแกร่งของเขาจับขาเรียวของฉันเอาไว้ ในขณะที่มืออีกข้างยังคงอุ้มถุงขนมไว้ให้ฉันอยู่อย่างนั้น
ใจจริงฉันอยากเห็นมากเลยว่าเขาหน้าตาเป็นยังไง แต่อีกใจก็ไม่เอาดีกว่า เพราะการที่เขาใส่ฮู้ดปิดหน้าปิดตาไว้แบบนี้นั่น มันหมายความว่าเขาไม่ได้อยากให้ใครเห็น ‘ฉันก็ควรจะเคารพพื้นที่ส่วนตัวเขา’
“นายไหวแน่นะ เจ็บหลังรึป่าว” ฉันเอ่ยถามร่างสูงออกไปด้วยความเป็นห่วง เขาพาฉันค่อยๆ เดินไปตามทางที่ฉันไม่คุ้นเอาซะเลย แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังมั่นใจว่าเขาจะไม่ทำอะไรฉันหรอก ก็เพราะเขาเคยช่วยเหลือฉันไว้ 2 ครั้งแล้วนี่เนอะ
“...”
~จ๊อกกกกกกกกกกกก~
“อะ เอ่อ ท้องฉันร้องน่ะ” ร่างสูงชะงักไปเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเดินต่อไปตามทางตรงหน้า หลังจากที่ทุกอย่างคลี่คลายท้องของฉันก็ร้องประท้วงออกมาเสียงดัง ‘นี่จะไม่ไว้หน้าแม่เลยเหรอลูก’ ฉันทำได้แค่บ่นตัวเองเบาๆ อยู่ภายในใจ พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเส้นทางตรงหน้าแก้เขิน
“นายเป็นคนแถวนี้เหรอ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปอีกครั้ง แต่สุดท้ายคำตอบที่ฉันได้กลับมาก็คือความเงียบ
“...”
“ไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร ไม่อยากรู้ก็ไม่ว่ากันแต่ฉันอยากจะเล่าให้นายฟัง และที่สำคัญฉันน่ะคุยคนเดียวเก่งมากด้วย”
“...”
“นายรู้ไหมเมื่อกี้ฉันกลัวมากเลยนะ เกิดมา 23 ปีไม่เคยเห็นคนตีกันใกล้ขนาดนี้มาก่อนเลยอะ”
“...”
“อ่อ!...ที่หนักไปกว่านั้นคือฉันทำคนอื่นเลือดไหล ดูสิมือฉันทำคนอื่นเลือดออกอะ ถ้าคนที่บ้านฉันรู้ฉันต้องโดนตีแน่เลย” ฉันพูดขึ้นพร้อมกับยกมือบางของตัวเองออกไปให้ร่างสูงตรงหน้าดู ถึงจะไม่ได้รับคำตอบใดๆกลับมา แต่อย่างน้อยเสียงของฉันก็ช่วยทำลายความเงียบระหว่างเราได้บ้าง
“...” หลังจากนั้นฉันก็วางคางของตัวเองลงที่ไหล่แกร่งของเขาเบาๆ เหตุการณ์วันนี้ทำให้คนที่มีพลังงานเหลือล้นอย่างฉันหมดแรงได้เลยเหมือนกันนะ
“พรุ่งนี้ฉันต้องไปเรียน ถ้าเพื่อนจับได้ว่าฉันหนีเที่ยวจนได้รับบาดเจ็บแบบนี้ฉันต้องโดนด่าจนหูชาแน่เลย”
“...”
“นั่นอพาร์ทเมนท์ฉัน” ฉันชี้บอกกับร่างสูงออกไปอย่างดีใจ ในที่สุดฉันก็มาถึงจนได้และถ้าไม่ได้เขาตอนนี้ฉันคงนั่งงงอยู่ที่เดิมไม่ได้ไปไหนแน่นอน
“เดี๋ยวฉันค่อยๆ เดินเข้าไปเองค่ะ” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงด้วยน้ำเสียงสดใส ถึงยังไงฉันก็เป็นผู้หญิงให้เขาขึ้นไปส่งถึงห้องก็คงไม่เหมาะ และอีกอย่างแค่เขาพาฉันมาส่งถึงที่นี่ฉันก็เกรงใจเขามากแล้ว หอพักของฉันมีลิฟท์ฉันมั่นใจว่าสามารถพาตัวเองขึ้นไปถึงห้องได้อย่างปลอดภัยแน่นอน
“...” ร่างสูงหยุดเดินทันทีที่มาถึงหน้าทางเข้าหอพักของฉัน ก่อนที่เขาจะย่อตัวเพื่อให้ฉันลงจากหลังแกร่งของเขา
“ขอบคุณมากนะคะ ถ้าไม่เจอคุณฉันคงแย่” ฉันบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้กับเขา
“...” ร่างสูงไม่ได้พูดอะไรตอบกลับฉันมาเขาเอาแต่ก้มหน้าก้มตาก่อนจะยื่นถุงขนมกลับคืนมาให้ฉันและทำท่าจะเดินจากไป ฉันจึงดึงแขนแกร่งของเขาเอาไว้ก่อนจะยื่นจมเมล่อนของโปรดของฉันให้กับเขา
“ฉันให้ถือว่าเป็นคำขอบคุณจากฉัน”
“...”
“น่านะ...ของโปรดฉันเลยนะเนี่ย ถ้าไม่ใช่นายฉันไม่ยกให้ใครง่ายๆหรอกนะ” ฉันพยายามพูดจาหว่านล้อมร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา ถึงฉันจะไม่เห็นว่าเขาทำหน้ายังไงก็เถอะนะ
“...”
“รับไปสิ”
“...” เขาไม่ตอบอะไรฉันกลับมา แต่ก็รับนมเมล่อนในมือของฉันไปถือไว้ก่อนจะหันหลังเดินออกไปเลย
“แปลกคนจัง” ฉันบนพึมพำกับตัวเองก่อนจะหยิบคีย์การ์ดออกมาจากกระเป๋า ‘ถ้าฉันทำกระเป๋าเงินหายไปคงลำบากกว่านี้แน่’ เพราะในกระเป๋าของฉันมีทั้งเงิน ทั้งบัตร และก็คีย์การ์ดฉันรู้นะว่าไม่ควรเอามันมาไว้รวมกันแบบนี้ แต่สถานการณ์ตอนนั้นมันยังไม่ทันได้คิดอะไรนี่นา ฉันเปิดประตูก่อนจะพาตัวเองเข้าไปด้านในอย่างทุลักทุเล
“ถึงสักที” ฉันว่างทุกอย่างลงก่อนจะหยิบชุดใหม่ออกมาจากตู้ เพื่อจะเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกครั้ง ฉันเห็นสภาพตัวเองในกระจกแล้วฉันยังตกใจเลย เหมือนฉันพึ่งเอาตัวเองไปคลุกกับดินมาเลย...
“ลาลา ลาล้า ลาละ โอ้ย...” ฉันก้มลงไปมองข้อเท้าของตัวเองก่อนจะรีบอาบน้ำต่อให้เสร็จจะได้ทายาและก็กินยาแก้ปวดไปด้วยเลย ฉันหวังว่าตื่นเช้ามาคงไม่เจ็บเท่าตอนนี้หรอกนะ
“...” ฉันนั่งทายาที่ขาของตัวเองพร้อมกับในหัวของฉันก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นไปด้วย แม้แต่สถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดในโลกยังมีมุมเล็กๆที่อันตรายเลย นับประสาอะไรกับที่นี่ สำหรับฉันทุกที่ก็มีอันตรายเหมือนกันหมดนั้นแหละมันอยู่ที่เราว่าจะพาตัวเองเข้าไปอยู่ในสถานการณ์นั้นหรือไม่ หรือบางที่สถานการณ์เหล่านั้นก็ดันมาเกิดอยู่ตรงหน้าของเราอย่างที่ฉันเจอเข้ากัยตัวเองวันนี้ไงล่ะ
ครั้งนี้ถือว่าโชคยังดีที่ฉันเจอเขา ครั้งหน้าฉันคงไม่กล้าเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงแบบนี้อีกแล้วล่ะ เพราะฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะโชคดีอย่างกับวันนี้ไหม
“ฉันยังไม่ได้ชื่อเขาเลยนี่นา” ฉันพูดขึ้นเบาๆ ทันทีที่นึกอะไรขึ้นมาได้ ฉันไม่ได้ถามชื่อของเขา แต่ถึงถามไปก็ไม่รู้ว่าเขาจะตอบฉันหรือไม่ และอีกอย่างเขาขึ้นไปทำอะไรบนกำแพงที่สูงขนาดนั้นกันนะ...
Related chapters
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 05 : Buttercup
EPISODE 05 : Buttercup(ดอกบัตเตอร์คัพ - ดอกไม้แห่งความสุภาพและให้เกียรติผู้อื่นเสมอ นอกจากนี้บัตเตอร์คัพยังเป็นดอกไม้ที่ใช้แทนคนซื่อบื้อ ไม่ประสีประสาอีกด้วย)“ที่รัก...สิ่งที่เธอเป็นมันทำให้ฉันแพ้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า”[PUNDAO’S PART]วันเปิดภาคเรียน...วันนี้เป็นวันเปิดเทอมแรกหรือเปิดเทอมฤดูใบไม้ผลิ เนื่องจากฉันเรียนต่อในระรับปริญญาโทจะเป็นการศึกษาและทำวิจัย ซึ่งจะเรียนวิชาที่ลึกกว่าในระดับปริญญาตรี เรียกว่า course work (การเรียนการสอนรายวิชา) วิชาดังกล่าวยังแยกเป็นวิชาบรรยาย (kougi) และสัมมนา (seminaa) เรียกย่อๆว่า ‘เซมิ’ในช่วงของปีแรกฉันจะเรียนบรรยาย แต่เมื่อผ่านปีหนึ่งไปแล้วก็จะต้องส่งหัวขอวิทยานิพนธ์ที่แน่นอน และเริ่มต้นทำงานวิทยานิพนธ์และในภาคเรียนสุดท้ายฉันจะต้องส่งวิทยานิพนธ์เพื่อขอจบปริญญาโท เรียกว่า ‘ซูชิรมบุง’ ซึ่งจะมีการสอบในตอนท้ายด้วย หากวิทยานิพนธ์ไม่ผ่านเกณฑ์ฉันก็จะไม่จบหลักสูตร ดูเหมือนจะง่ายแต่ความจริงแล้วมันไม่ง่ายเลยสักนิด ฉันเรียนต่อในระดับปริญญาโทสาขาวิชาการออกแบบอุตสาหกรรม ถึงฉันจะมีความรู้มาบ้างแล้ว แต่ก็คงมีอีกหลายเรื่องที่ฉันยังคงต้องปรับตัว ‘ระดับพันดาวคนนี้ ผ่
Last Updated : 2025-03-14เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 06 : Plum Blossom
EPISODE 06 : Plum Blossom(ดอกเหมย - เป็นดอกไม้แห่งความโชคดี สนุกสนาน และเป็นความหวังที่ทำให้อบอุ่นหัวใจ และดอกเหมยยังหมายถึงความบริสุทธิ์ สดใส อ่อนโยนอีกด้วย)“ฉันประทับใจในความเป็นธรรมชาติของเธอ...ดวงดาวของฉัน”[PUNDAO’S PART]“เราไปกินข้าวกันฉันซื้อมา 2 กล่องพอดีเลยนายจะได้กินยาแก้ปวดด้วย” ฉันบอกกับเขาก่อนจะเดินไปตั้งโต๊ะเพื่อรับประทานอาหาร เนื่องจากขนาดห้องของฉันค่อนข้างเล็กกระทัดรัดเฟอร์นิเจอร์ที่อยู่ในห้องนี้จึงถูกออกแบบมาเพื่อให้พับเก็บได้ ซึ่งมันก็ช่วยให้ลดพื้นที่ใช้สอยภายในห้องไปได้เยอะเลย“…”“ไม่ต้องเกรงใจ มาสิ...” ฉันไปดึงแขนเขาให้ลุกขึ้นมานั่งลงยังเก้าอี้พับที่ฉันเตรียมไว้ให้ ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อเตรียมน้ำดื่มกับช้อนส้อมมาให้เขา คนที่นี่ส่วนใหญ่มักจะใช้ตะเกียบทานอาหารกัน ซึ่งฉันใช้ตะเกียบไม่เป็นจึงจำเป็นต้องพกช้อนติดตัวไปด้วยตลอดน่ะ“ดัน...ฉันว่านายมาล้างมือก่อนดีกว่า” ฉันชะโงกหน้าออกไปบอกกับร่างสูงที่นั่งรอฉันอยู่ที่โต๊ะทางอาหารด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา“...” ร่างสูงเดินเข้ามาหาฉันก่อนที่เขาจะยืนมองมาที่ฉันนิ่งๆ ฉันเองก็หันไปมองเขาอย่าง
Last Updated : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 07 : Wisteria
EPISODE 07 : Wisteria(ดอกวิสทีเรีย - เชื่อกันว่าดอกไม้ชนิดนี้สามารถป้องกันสิ่งชั่วร้ายได้ ดอกวิสทีเรียหมายถึงการอวยพรให้คนผู้นั้นมีชีวิตที่ยืนยาว ไม่เจ็บไม่ป่วย)“ผมอยากให้คุณมีชีวิตอยู่เคียงข้างกับผมไปนานๆ”[PUNDAO’S PART]3 วันต่อมา...“...อือ...” ฉันนั่งบิดไปมาตัวอย่างทุกข์ทรมานอยู่บนโต๊ะภายในห้องเรียนพร้อมกับภาวนาให้หมดเวลาสักที ฉันเปิดกระเป๋าของตัวเองเพื่อหายาธาตุน้ำขาวซึ่งปกติฉันจะพกมันติดตัวตลอด แต่วันนี้กลับลืมเอามันมาซะได้“วันนี้พอแค่นี้ค่ะ”“ฟู่!!!” ฉันรีบเก็บของใส่กระเป๋าเป้ของตัวเองทันที ก่อนจะพยายามพาตัวเองเดินออกมาด้านนอกห้อง ฉันไม่ได้ปวดท้องแบบนี้มาสักพักแล้ว แต่วันนี้ฉันลืมกินข้าวกลางวันเพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานเสริมที่พึ่งรับมาทำ ฉันเป็นนักออกแบบฟรีแลนด์น่ะฉันสามารถออกแบบได้หลายอย่างไม่ว่าจะเป็นแผ่นโฆษณา ลายเสื้อ โลโก้สินค้า ตัวอักษรและอื่นๆอีกมากมาย และเนื่องจากลูกค้าส่วนใหญ่ของฉันเป็นคนไทย ยังดีที่การสื่อสารสมัยนี้พัฒนาไปไกลมากไม่ว่าฉันจะอยู่ส่วนไหนของโลกฉันก็สามารถทำงานได้“พักก่อนแล้วกัน” ฉันนั่งงอตัวลงกับเก้าอี้หินอ่อนซึ่งอยู่ภายในสวนสาธารณะที่ฉันเดินผ่านทุกวัน
Last Updated : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 08 : Cherry Blossom
EPISODE 08 : Cherry Blossom(ดอกซากุระ - ดอกไม้แห่งความสำเร็จ หัวใจที่เข้มแข็งและการเริ่มต้นใหม่)“เรามาเริ่มต้นทำสิ่งนั้นไปพร้อมๆ กันเถอะนะครับ”[PUNDAO’S PART]~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ไอโกะ : พันดาววันที่ 15 อย่าลืมไปดูดอกซากุระน่ะมายู : จะไปคนเดียวได้รึป่าวไอโกะ : ก็หาหนุ่มไปด้วยพันดาว : ทำไมต้องไปวันที่ 15 ด้วยอะปกติดอกซากุระก็บานอยู่แล้วไอโกะ : Full Bloom น่ะพันดาว : คือ?มายู : ดอกซากุระจะบานสะพรั่งสุดในวันนี้ตามที่พยากรณ์บอกอะนะพันดาว : งั้นก็พลาดไม่ได้น่ะสิพันดาว : ชวนผู้ชายไปดีกว่าไอโกะ : กรี๊ดดดดด!!! มีหนุ่มเหรอมายู : ???พันดาว : เพื่อนจ้าไอโกะ : หว่า...มายู : เพื่อนก็ดีแล้วถ้าไปสะดุดล้มต่อหน้าผู้ชายก็คงอายแย่พันดาว : มายูนี่พันดาวเองจ้า เพื่อนรักของเธอไงมายู : ก็เพราะเธอเป็นเพื่อนรักฉันไงถึงได้เป็นห่วง‘เทศกาลฮานามิ (Hanami)’ หมายถึง เทศกาลชมดอกไม้ เป็นกิจกรรมที่คนญี่ปุ่นออกมาชื่นชมความงามของดอกซากุระสีชมพูบานสะพรั่งในช่วงฤดูใบไม้ผลิ และเพื่อให้ได้ภาพที่งดงามและอรรถรสในการชมดอกซากุระจึงต้องไปชมตอน Full Bloom หรือที่เรียกว่าช่วงที่ดอกซากุระบานสะพรั่งสุ
Last Updated : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 09 : Peony
EPISODE 09 : Peony(ดอกพีโอนี - ดอกไม้แห่งความโชคดี และชีวิตรักที่สมบูรณ์แบบ เป็นความรักที่ลึกซึ้งซะจนใครต่อใครต่างก็อิจฉา)“ผมตกหลุมรักคุณจนไม่สามารถหันหลังกลับได้แล้วล่ะที่รัก”[PUNDAO’S PART]-แม่น้ำเมกุโระ (Meguro River)-“จะไม่ทำให้ดาวต้องเสียใจจากการเลือกของตัวเอง”“...”“ดันรับปาก”“...” ฉันมองร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา ฉันเคารพการตัดสินใจของตัวเองเสมอ เมื่อตอนนี้หัวใจเขาบอกว่าต้องเป็นเขาฉันก็จะเลือกเขา บางทีความรักก็ไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผลอะไรเยอะเหรอ ถ้าความรู้สึกบอกว่าเขาคือคนที่ใช่ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะไม่เลือกเขาเราทั้งคู่นั่งรถมาจากสวนชินจูกุเกียวเอนใช้เวลาประมาณ 20 นาที ก็ถึงจุดชมซากุระอีกจุดหนึ่งนั่นก็คือ จุดชมวิวบริเวณ ‘แม่น้ำเมกุโระ (Meguro River)’ ในช่วงฤดูใบไม้ผลิที่นี่จะสวยงามไปด้วยสีชมพูของดอกซากุระ เนื่องจากมีต้นซากุระเรียงรายไปตลอด 2 ข้างทางของแม่น้ำก็เหมือนกับอุโมงค์ในช่วงที่ดอกซากุระบานสะพรั่งแบบนี้ช่วยฮีลใจใครหลายๆ คนได้มากจริงๆ“ดาวจะคอยจับตาดูเลยล่ะ” ฉันหันไปบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงสดใส“จับมือได้ไหม”“แน่นอน” ร่างสูงยื่นมือหนาของเขา
Last Updated : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 10 : Edelweiss
EPISODE 10 : Edelweiss(ดอกเอเดลไวส์ - ดอกไม้แห่งก้อนเมฆเหมือนเป็นความฝัน หรือเทพนิยาย และดอกเอเดลไวส์ยังหมายถึง ความพยายามในความรักที่ลึกซึ้ง)“ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อคุณเพียงคนเดียว”[PUNDAO’S PART]2 อาทิตย์ต่อมา...~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ไอโกะ : คืนนี้รวมตัวกันไหม วันนี้เป็นวันที่ไม่ดีของไอโกะเลยมายู : หนักเลยเหรอ?ไอโกะ : ประมาณนึงพันดาว : ใครทำอะไรไอโกะของดาวไอโกะ : เยอะเลยดาว...พยายามจัดการกับตัวเองแล้ว แต่ก็อยากให้พันดาวกับมายูช่วยด้วยพันดาว : นาเบะ (หม้อไฟ) ไหม? เดี๋ยวดาวซื้อของไปให้มายูทำมายู : ทำไมเป็นฉันล่ะพันดาว : ในบรรดาพวกเราสามคน มายูคือที่สุดไอโกะ : เห็นด้วย อยากกินเหมือนกันมายู : งั้นก็ได้ พันดาว : จ้า...มายู : เดี๋ยวฉันจดให้ว่าเธอต้องซื้ออะไรมาบ้าง โปรดอ่านให้ละเอียดทุกบรรทัดและก็ซื้อมาให้ครบด้วยนะคะพันดาว : รับทราบค่ะ“ดัน” ฉันเรียกร่างสูงที่เดินอยู่ข้างๆ เสียงอ่อนพร้อมกับซบลงที่แขนแกร่งของเขาอย่างอ้อนๆ เราทั้งคู่กำลังเดินกลับหอพักของฉันกันน่ะ วันธรรมดาในทุกๆ วันเขาก็จะมารอรับฉันที่หน้ามหาวิทยาลัย ทานข้าวเย็นด้วยกัน สำหรับฉันดันเปลี่ยนวันธรรมดาที่
Last Updated : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 11 : Orchid
EPISODE 11 : Orchid(ดอกกล้วยไม้ - ดอกไม้แห่งความสง่างาม มั่นคงและความแข็งแกร่ง)“แค่เป็นเธอมันดีที่สุดแล้วนะ เชื่อมั่นในตัวเองเข้าไว้”[PUNDAO’S PART]“ไฟดาวนี่สวยจังเลยเนอะ อยากไปเห็นของจริงจัง” ไอโกะพูดขึ้นพร้อมกับมือบางของเธอเอื้อมออกไปกลางอากาศราวกับว่าอยากจับดวงดาวตรงหน้ามาไว้ในมือ แต่ความเป็นจริงภาพตรงหน้าของเราก็เป็นเพียงแสงของโคมดวงดาวที่พอเราปิดไฟดวงอื่นภายในห้องจนมืดสนิด และเปิดโคมไฟนี้มันจะความรู้สึกเหมือนเรากำลังนอนมองดวงดาวมากมายที่ล่องลอยอยู่บนท้องนภา“จริงๆพวกเราก็ไปกันได้นะ ไปแคมป์ปิ้งกลางป่า”“จริงเหรอ”“จริงสินี่ถ้าเป็นประเทศไทยนะดาวสามารถพาไอโกะไปได้เลย แต่เราอยู่นี่ขอดาวศึกษาข้อมูลก่อนนะ ดาวกับมายูจะพาไอโกะไปเอง” ฉันเอ่ยเสริมมายูด้วยอีกคน“พูดแล้วนะ”“แน่นอน / เดี๋ยวพาไป”ฉันมองไปยังร่างบางที่นอนอยู่ตรงกลางระหว่างฉันกับมายูด้วยความเป็นห่วง ถึงฉันกับไอโกะจะรู้จักกันมาได้สักพักแล้ว แต่เนื่องจากเมื่อก่อนเราอยู่กันคนละประเทศ ทำให้เราไม่ได้มีโอกาสพูดคุยถึงเรื่องส่วนตัวของกันและกันสักเท่าไหร่ฉันจึงไม่รู้ว่าเธอไปเจอกับอะไรมาถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้“ดาวขอกอดได้ไหม” ฉันเอ่ยบ
Last Updated : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 12 : Chrysanthemum
EPISODE 12 : Chrysanthemum(เบญจมาศ - ดอกไม้แห่งความสดใส พลังบวกและกำลังใจ คนญี่ปุ่นเรียกดอกเบญจมาศว่า “คิกุโนะ” ตามชื่อของหญิงสาวที่มีความรักแท้ที่บริสุทธ์จากตำนานของญี่ปุ่น)“ผมตกหลุมรักคุณจนยากที่จะถอนตัวเสียแล้วสิ”[PUNDAO’S PART]“โอเคตั้งสติ ฉันต้องขอเวลานอกให้กับตัวเองก่อน” ฉันมองไปยังภาพตัวเองที่สะท้องอยู่ในกระจกบานใหญ่ตรงหน้านิ่งๆ ฉันยกมือบางขึ้นมาลูบลงที่คิ้วเรียวของตัวเองที่ตอนนี้มันขมวดเข้าหากันพร้อมกับผูกกันเป็นปมแอ๊ดดดดด! ปึง!!“ดะ ดัน ไม่ใช่สิ คะ คุณเข้ามาได้ไง” ฉันบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยความตกใจ ก่อนจะมองไปทางประตูบานใหญ่ที่ถูกล็อกด้วยฝีมือของร่างสูงที่พึ่งเข้ามาใหม่“...”“ดันอธิบายได้ทุกอย่างเลย ดาวอย่าไปไหนนะ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อนลง พร้อมกับมือหนาเอื้อมเข้ามากุมมือบางของฉันเอาไว้“ไม่ไปไม่ได้หรอก”“ดาว”“ที่นี่ห้องน้ำหญิงนะ เดี๋ยวคนอื่นก็ตกใจแย่” ฉันบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้มันเป็นปกติที่สุด เพราะเขาเป็นแฟนของฉันไม่ว่ายังไงฉันก็ควรฟังเขาก่อนที่จะไปฟังคนอื่น“งั้นเราออกไปคุยกันข้างนอกนะครับ”“ค่ะ”ร่างสูงจูงมือของฉันให้เดินตามเขาออกไปด้า
Last Updated : 2025-04-20
Latest chapter
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย SPECIAL EPISODE 02 : Wintersweet
SPECIAL EPISODE 02 : Wintersweet(ดอกวินเทอร์สวีท เป็นดอกไม้แห่งความรัก ความเอ็นดู เหมือนกับมีใครบางคนที่เฝ้ามองดูการเติบโตของอีกคนเสมอ คอยสนับสนุน และอยู่เคียงข้างทุกช่วงเวลาของเขา)“ไม่ว่าคุณจะไปอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้ ฉันคนนี้ก็จะคอยอยู่เคียงข้างพวกคุณเอง”[PUNDAO’S PART]9 ปีต่อมา...-Niseko, Japan-“รัน…คุณพ่อบอกไว้ว่ายังไงครับ” เร็นคุงในวัน 9 ขวบเอ่ยบอกกับน้องชายของเขาออกไปเสียงเรียบ ก่อนจะก้มลงผูกเชือกรองเท้าให้กับเด็กน้อยตรงหน้าอีกครั้ง เร็นนอกจากเขาจะมีใบหน้าที่ละม้ายคล้ายกับดันแล้ว เขายังได้นิสัยและความเฉลี่ยวฉลาดมาจากพ่อของเขาทั้งหมด“ต้องตรวจสอบอุปกรณ์ทุกครั้งก่อนออกมาครับ” รันตอบพี่ชายกลับไปเสียงอ่อน พร้อมกับก้มมองพี่ชายตรงหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสดใส รันลูกชายคนเล็กในวัย 7 ขวบของเราถึงเขาจะมีนิสัยที่เหมือนกับฉันมากกว่าดันเขารู้จักออดอ้อนคนอื่นเหมือนกับฉัน แต่ในเรื่องความฉลาดหลักแหลมต้องขอบอกเลยว่าลูกชายทั้งสองคนของฉันไม่มีใครได้ฉันมาเลยสักคน ซึ่งมันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่พวกเขาได้เรื่องนี้มาจากดันทั้งหมด เพราะคุณสามีของฉันน่ะเก่งที่สุดแล้ว“พร้อมไหมครับ” ดันเดินเข้
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย SPECIAL EPISODE 01 : Zinnia
SPECIAL EPISODE 01 : Zinnia(ดอกซินเนีย เป็นสัญลักษณ์ของความเสมอต้นเสมอปลาย ความสม่ำเสมอ แทนความรู้สึกของคนที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักนิด วันแรกเป็นยังไง วันนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น)“ฉันเคยรักคุณมากแค่ไหน วันนี้ฉันก็ยังคงรู้สึกแบบนั้น”[PUNDAO’S PART]แอ๊ดดดดด!! ปัง!!“สรุปหมอว่ายังไงบ้าง” พี่ทิวาวิ่งเข้ามาในบ้านหน้าตื่น ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ในมือของคุณพ่อมาถือเอาไว้ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันผ่านทางหน้าจอโทรศัพท์ตรงหน้าของเขาอย่างรอคำตอบ“ดาวท้องได้ 13 สัปดาห์แล้วค่ะ”“ห๊ะ!! 13 สัปดาห์ 3 เดือนเหรอ นี่น้องท้องแล้วไม่รู้ตัวเหรอพันดาว” พี่ทิวาเอ่ยถามฉันออกมาเสียงดุ“อย่าดุน้องนะเดี๋ยวหลานก็ตกใจหรอกค่ะ” ฉันแกล้งบอกปลายสายออกไปเสียงอ่อน แต่มันก็เป็นอย่างที่พี่ทิวาบอกฉันไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง ถ้าดันไม่สงสัยเรื่องที่ประจำเดือนของฉันไม่มา ฉันก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าในกายของฉันกำลังมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาฉันไม่เคยแพ้ท้องเลยจะมีอ่อนเพลียซึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติของคนที่กำลังตั้งครรภ์“ถ้า 3 เดือน นี่อย่าบอกนะว่าติดตั้งแต่คืนเข้าหอน่ะ” พี่ทิวาหันไปถามดันที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 52 : Jasmine (THE END)
EPISODE 52 : Jasmine (THE END)(ดอกมะลิ เป็นดอกไม้แห่งความปรารถนาดี ความรักและความกตัญญู เปรียบได้กับความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว หรือแม้แต่คนที่รักเราด้วยใจที่บริสุทธิ์ ดอกมะลิยังมีอีกความหมายก็คือ ความรักที่เร่าร้อนจากกลิ่นหอมที่ชวนให้คลั่งไคล้อย่างง่ายดายของมันจึงไม่แปลกเลยหากใครจะอยากสัมผัสและดอมดม)“จนเป็นตัวของตัวเองเถอะนะ เพราะทั้งหมดที่เป็นคุณทำให้ฉันตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า”[PUNDAO’S PART]2 ปีต่อมา...-THAILAND-หลังจากที่ฉันจบการศึกษาปริญญาโทได้เพียงไม่นาน เรื่องงานแต่งงานระหว่างฉันกับดันก็ถูกพูดถึงอีกครั้ง ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาดันเป็นคนจัดการงานเองทั้งหมดโดยมีพี่ทิวาเป็นคนคอยช่วยเหลือเรื่องสถานที่จัดงาน ส่วนฉันมีหน้าที่ออกความคิดเห็นเท่านั้นและทำตัวให้เรียบร้อยที่สุดในงานก็พองานแต่งงานของเราถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายที่ ‘ไร่พันแสง’ ไร่ของครอบครัวฉัน ภายในงานมีเพียงครอบครัวและคนสนิทของเราทั้งคู่เท่านั้น งานแต่งของเราจึงอบอวลไปด้วยความอบอุ่น รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ“If one day you ever have a change of heart that you don’t love my daughter anymore, please don’t hurt her, just
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 51 : Lily of the Valley
EPISODE 51 : Lily of the Valley(ลิลลี่แห่งหุบเขา ดอกไม้แห่งความสุขที่นุ่มนวล หอมหวาน ชวนให้ตกหลุมรักระฆังน้อยแห่งหุบเขาไม่ว่าจะเป็นกลิ่น หรือรูปร่างที่เหมือนระฆังอันเล็กอันน้อยแสนน่ารัก ซึ่งหมายถึงความสุขและการเริ่มต้นใหม่ เหมือนกับความสุขที่เคยขาดหายไปกลับคืนมาอีกครั้ง)“รู้ตัวไหมคุณเป็นคนเข้ามาเติมเต็มความสุขให้กับผม ความสุขที่ผมเคยขาดหายไป”[PUNDAO’S PART]ฉันค่อยๆ ขยับขึ้นไปนั่งคล่อมร่างสูงตรงหน้าก่อนที่สะโพกงามของฉันจะเริ่มขยับถูไถกับท่อนเอ็นอันใหญ่โตของเขา ในขณะที่มือหนาทั้งสองข้างเขายังคนขย้ำและนวดคลึงอกอวบอิ่มของฉันอย่างหลงใหล ใบหน้าหล่อเหลามองมาที่ฉันด้วยแววตาที่หวานหยาดเยิ้ม พร้อมกับริมฝีปากหนาที่กำลังยิ้มออกมาอยู่อย่างนั้น ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้สายตาของดันก็ยังคงจ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่ยอมละไปไหน“อะ อ่าส์ที่รักครับ” ดันครางเรียกฉันเสียงกระเส่าพร้อมกับมือหนาของเขาลูบไล้อยู่ที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของฉัน ร่างสูงค่อยๆ ชันตัวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพิงหลังแกร่งของเขากับโต๊ะญี่ปุ่นตัวใหญ่ ในขณะที่มือหนายังคงประคองร่างบางของฉันเอาไว้ไม่ยอมห่าง“อื้อออ ขา ที่รัก”“อืมมมม ดันต้องการดาวคร
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 50 : Stock
EPISODE 50 : Stock(ดอกสต็อกเป็นดอกไม้แห่งความสุขอันเป็นนิรันดร์ ความยินดีและยังเป็นดอกไม้แห่งสายใยรักระหว่างกันและกัน เป็นทั้งความรักความผูกพันที่ยากจะตัดขาด)“ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ คนพิเศษของผมก็จะยังเป็นคุณ”[PUNDAO’S PART]“ดาว” ร่างสูงตรงหน้าดึงฉันเข้าไปกอดไว้ทันทีที่เขาวิ่งมาเจอฉันซึ่งกำลังยื่นคุยกับคุณตาและคุณปู่อยู่ที่บริเวณทางเข้าบ้าน แขนแกร่งกอดรัดฉันไว้แน่นพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาของเขาซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนของฉันอย่างโหยหา หูของฉันแนบลงกับอกแกร่งของเขาทำให้ฉันรู้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรงจนฉันกลัวว่ามันจะหลุดออกมาด้านนอก ฉันผงกหัวขึ้นมามองใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับเสียงหอบเหนื่อยของร่างสูงตรงหน้า ‘นี่อย่าบอกนะว่าเขาวิ่งตามหาฉันซะทั่วเลยเลยน่ะ’จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! !!“ดะ ดัน” ฉันร้องเรียกร่างสูงตรงหน้าเสียงสั่นพร้อมกับมองไปยังคนอื่นๆ ที่กำลังจ้องมองพวกเราอยู่อย่างเขินอาย ก็ดันเล่นจุ๊บทั่วทั้งใบหน้าของฉันแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นๆ ใครจะไม่เขินยังไงไหว และอีกอย่างคุณปู่กับคุณตาของเขาก็ยังยืนอยู่ตรงนี้ด้วย ถึงพวกท่านจะไม่ได้ว่าอะไรแต่ฉันก็อดเกรงใจพวกท่านไม่ได้จริงๆ“ดะ ดัน”“ครับ?”ทันท
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 49 : Caspia
EPISODE 49 : Caspia(ดอกแคสเปีย ดอกไม้แห่งความทรงจำ ความสัมพันธ์หรือเรื่องราวของใครบางคนที่ยังติดอยู่ในใจ และอีกความหมายหนึ่ง นั่นก็คือดอกไม้แห่งความสำเร็จ เป็นแรงผลักดันให้คนคนนั้นลุกขึ้นมาสู้เพื่อตัวเองอีกครั้ง)“อย่ายอมแพ้นะคะ หนูจะคอยเป็นกำลังใจให้เอง”[PUNDAO’S PART]-KYOTO (นครเกียวโต)-“คุณปู่อยู่ที่นี่เหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ ออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับมองออกไปยังบ้านหลังใหญ่ตรงหน้าอย่างตกตะลึงกับความอลังการของมัน ลักษณะของบ้านเรือนเป็นหลังคาทรงสูงมุงหลังคาด้วยหญ้าคายะ (Kaya) ซึ่งเรียกหลังคารูปแบบนี้ว่าคายาบุกิ (Kayabuki) หลังคาโครงสร้างแบบดั้งเดิมที่สร้างขึ้นเมื่อราวๆ เกือบ 200 ปีมาแล้ว คนในเกียวโตเรียกบ้านแบบนี้ว่าแบบคิตายามะ (Kitayama Style Farmhouse)“ไม่ได้อยู่หรอกครับ”“อ้าว...”“ดันอยากพาดาวมาพบคนคนหนึ่งก่อนน่ะครับ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อนพร้อมกับมือหนาลูบลงที่มือบางของฉันอย่างอ่อนโยน ฉันก้มลงไปดูนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองที่กำลังสวมใส่แหวนเพชรเม็ดงามอยู่ด้วยความสงสัย ในทุกๆ เช้าดันจะเป็นคนหยิบแขวนขึ้นมาสวมใส่ให้กับฉันด้วยตัวเองถ้าวันไหนที่ฉันอยู่บ
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 48 : Violet
EPISODE 48 : Violet(ดอกไวโอเล็ต ดอกไม้แห่งความอ่อนโยน ความศรัทธา ความอ่อนน้อมถ่อมตนและความจริงใจ)“ฉันศรัทธาและเชื่อมั่นในตัวของเธอเสมอเลยนะ”[PUNDAO’S PART]-บ้านพักประจำตระกูลมินาโมโตะ-วันนี้ดันมีนัดทานข้าวกับคุณปู่ที่บ้านของตระกูลมินาโมโตะ ในตอนแรกฉันก็อยากให้เขาไปคนเดียว แต่เขาก็ไม่ยอมยังไงก็อยากให้ฉันไปด้วย โดยเขาให้เหตุผลมาว่า ‘ดันต้องการกำลังสนับสนุน’ บางทีฉันก็แอบบสงสัยเหมือนกันนะว่าเขาไปรู้เรื่องอะไรมารึป่าวถึงได้ทำตัวมีพิรุธแบบนี้“สวัสดีค่ะคุณปู่”“เธอยังอยู่อีกเลอะ” ทันทีที่คุณปู่เห็นหน้าฉันท่านก็กล่าวทักทายฉันอย่างเป็นกันเอง ถึงประโยคมันอาจจะฟังดูแปลกๆ แต่อย่างน้อยท่านก็จำฉันได้ นี่ขนาดพึ่งเจอกันแค่ครั้งเดียวนะเนี่ย...“อยู่สิคะคุณปู่ หนูจะอยู่ก่อกวนความสงบสุขของคุณปู่ไปนานๆ เลยค่ะ” ฉันเอ่ยบอกกับชายชราตรงหน้าออกไปด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับท่าน“ยัยตัวประหลาด”“ตัวประหลาดอะไรน่ารักขนาดนี้คะคุณปู่” ฉันตอบร่างสูงตรงหน้ากลับไปพร้อมกับหมุดตัวโชว์ท่านไป 1 ที“หึหึ”“เดี๋ยวนะ...นี่พวกแกสองคน” ชายตรงหน้าจ้องมองมาที่แหวนเพชรเม็ดงามบนนิ้วนางข้างซ้ายของฉัน ก่อนจะ
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 47 : Lisianthus
EPISODE 47 : Lisianthus(ดอกไลเซียทัส ดอกไม้แห่งความใส่ใจ ความเอาใจใส่ของคุณที่มีต่อคนพิเศษ ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอ่อนหวาน นุ่มนวล)“คุณคือคนสำคัญในชีวิตผม เพราะฉะนั้นทั้งหมดของผมเป็นของคุณ”[PUNDAO’S PART]“ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมามันทำให้ผมรู้ว่าชีวิตคนเรามันสั้นน่ะครับ ผมอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับคนที่ผมรักครับ และพันดาวลูกของคุณพ่อ คุณแม่และน้องสาวของนายก็คือคนคนนั้น คนที่ผมอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตนี้ของผม”“.../.../.../...”“ตามประเพณีไทยถ้าผมไม่แต่งงานกับดาวเธอจะเสียหายใช่ไหมครับ ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นครับ” ร่างสูงพูดขึ้นอย่างหนักแน่น พร้อมกับมองไปยังคุณพ่อกับคุณแม่ของฉันเพื่อรอคำตอบจากพวกท่าน ฉันเอื้อมมือบางของตัวเองไปกุมมือหนาของดันเอาไว้แน่นพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เขา“ดาวคิดว่าไงล่ะลูก” คุณพ่อเอ่ยถามฉันพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างรอคำตอบ“ค่ะ...ดาวอยากแต่งงานกับเขา”“พันดาว” พี่ทิวาเรียกฉันเสียงเรียบ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันสลับกัน“หนูแน่ใจเหรอลูก เรื่องแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะ” คุณแม่ที่นั่งเงียบอยู่นานหันมาถามฉันด้วยอีกคน“หนูแน่ใจค่ะ อย่างที่ดันบอกชีวิตคนเรามันสั้นค่
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 46 : Carnation
EPISODE 46 : Carnation(ดอกคาร์เนชั่น ดอกไม้แห่งความมีชีวิตชีวา สดใส ความรู้สึกที่บริสุทธิ์จริงใจและปรารถนาดีจากคนหนึ่งส่งถึงอีกคนหนึ่ง)“เพราะทั้งหมดที่เป็นเธอมันทำให้ฉัน...หลงรักเธอหมดทั้งหัวใจ”[PUNDAO’S PART]-NIPPORI HOTEL-“พ่อขา” ฉันร้องเรียกร่างสูงที่เดินออกมาจากลิฟท์ทันทีด้วยความดีใจ ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาพร้อมกับกระโดดกอดท่านอย่างรวดเร็ว จนร่างสูงเซถอยหลังไปเล็กน้อยในขณะที่มือหนายังคงกอดฉันไว้แน่น“ลูกรักหนูตัวหนักขึ้นรึป่าวเนี่ย”“พ่อว่าหนูอ้วนเหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงหน้าเสียงอ่อน พร้อมกับยู่หน้าใส่ท่านเล็กน้อยก่อนจะกระโดดลงมายืนตรงหน้าของท่าน“โอ๋ๆๆ ยังไงลูกสาวของพ่อก็สวยอยู่แล้วอ้วนนิดอ้วนหน่อยจะเป็นไรไป ดูสิสวยเหมือนแม่ของลูกเลย” ร่างสูงตรงหน้าเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อน พร้อมกับมือหนาประคองใบหน้าของฉันเอาไว้อย่างทะนุถนอม แต่ทำไมฉันฟังแล้วถึงรู้สึกแปลกๆ เหมือนท่านจะอวยภรรยาของตัวเองมากกว่าชื่นชมลูกสาวอย่างฉัน“แล้วแม่ล่ะคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับมองหาร่างบางที่ฉันคุ้นเคย แต่ก็ต้องพบกับความว่างเปล่า“เดี๋ยวตามลงมาครับ นั่นไงมาแล้ว” ร่างสูงตรงหน้าพูดขึ้นก่อนจะชี้ไปที่ทาง
