6.เควิน ลิลลี่ ตอน3

" สวย "

เควิน มองคนตรงหน้าด้วยสายตาชื่นชม เธอสวยไร้ที่ติจริงๆ ผิวขาวผ่อง ปากเล็ก จมูกโด่ง ตาคมโต ดูยั่วยวนใจเหลือเกิน

ชายหนุ่มยกแก้ววิสกี้ขึ้นมาดื่ม แล้วจับหัวไหล่เธอให้ขยับตัวเข้ามาใก้ลชิดอีก

" มาคุยกันหน่อยสิ " เค้าบอกเสียงนุ่ม ลดโทนดุดันของตัวเองลง แล้วมองหน้าเธอ

" ฉันชื่อ เควิน " เค้าแนะนำตัวทันที แล้วหยิบแก้วค็อกเทลสีฟ้าใสส่งให้เธอ

" ที่นี่เซฟดี ไม่มีมอมเหล้า ไม่มียาเสพติด และไม่มีการเสนอขายตรง ถ้าอยากดีลนอกรอบ ไปคุยกันเอง "

เค้าบอกอธิบายกับเธอ

ลินนาราเงยหน้าขึ้นมองแขกคนแรกของเธอในชีวิต เค้าหล่อในลุคเสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดา แต่นาฬิกาแบรนด์ดังราคาแพง และกำไลแบรนด์หรู ทำให้เค้าดูเป็นไฮโซตัวร้ายซะมากกว่า

" มานานหรือยัง ชอบที่นี่มั้ย " เค้าถามแล้วมองหน้าเธอ

" เพิ่งมาค่ะ เลยตอบไม่ได้ ว่าชอบหรือไม่ชอบ "

ลินนาราตอบแล้วกัดที่ปากตัวเอง เพราะรู้สึกว่าเค้าขยับมาใก้ลเธอมาขึ้น ขาขาวของเธอเบียดกับกางเกงขายาวเค้าแล้ว

ลินนาราขยับตัวออกจากเค้า แต่กลายเป็นการขยับให้ติดที่วางแขนด้านข้าง

" จะหนีไปไหน กลัวหรอ ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย ลิลลี่ "

เค้าบอกยิ้มๆอย่างอารมณ์ดีที่ได้แกล้งเด็กคนนี้

" เบียดเข้าไปเถอะ เควิน เดี๋ยวน้องก็กลัวแกหรอก "

เพื่อนร่วมโต๊ะมองสถานการณ์ที่เพื่อนกำลังต้อนเหยื่อ ตัวน้อย ที่กำลังหนีอยู่ในตอนนี้

" สั่งอะไรมากินหรือยัง " เค้าถามก่อนจะพยักหน้าเรียกพนักงาน

" เอาอะไรมาให้ลิลลี่ของฉันกินหน่อยสิ ดึกแล้ว "

เสียงของเพื่อนโห่ออกมาทันที ที่เควิน เอาใจคนข้างกายเกินเหตุ ก่อนที่เจ้าตัวจะส่ายหน้า

" น้องมาใหม่ เลยไม่รู้ว่าอะไรอร่อย "

อาหารหลายจาน ที่เป็นของกินเล่นวางเรียงรายเต็มโต๊ะไปหมด สาวร่วมโต๊ะพากันหยิบขึ้นมากินอย่างเป็นธรรมชาติ คุ้นเคย แต่ลิลลี่กลับไม่กล้าหยิบอะไรขึ้นมา

" เจ๊มาร์เค้าบอกไหมว่าต้องทำอะไรบ้า "

เควินถามเพราะไม่เห็นว่าเธอขยับตัว มือบางทาเล็บสีหวานหยิบจานใบเล็กมาถือ ก่อนจะถามเค้าออกมา

" คุณเควินทานอะไรคะ " เสียงเธอถามไม่เต็มเสียง แต่หน้ากลับแดงด้วยความอายแทน ชายหนุ่มยิ้มออกมา แล้วหยิบปลาดิบสีส้มเข้าปากตัวเอง แล้วใช้ตะเกียบเดียวกันคีบปลาดิบใส่จานให้เธอ

" ตอนแรกจะป้อนให้ กลัวจะตกใจ ชิ้นนี้ของฉัน ถ้าลิลลี่จะกิน ก็คีบชิ้นใหม่แล้วกัน "

ลินนาราหยิบกุ้งค้อกเทลใส่ปากตัวเอง แล้วทิชชูเนื้อนุ่มก็ถูกซับที่ขอบปาก พร้อมกับเสียงอ่อนโยน

" ความจริงอยากจะใช้อยากอื่นเช็ดให้แทน แต่กลัวการ์ดจะเหวี่ยงตัวออกไป"

ลินนารารู้สึกถึงความร้อนที่อยู่ตรงหน้าของเธอ แม้จะเคยถูกจีบมาบ้าง เอาใจมาบ้าง แต่ไม่มีใครทำให้เธอเสียอาการได้เท่าเค้าคนนี้เลย

" ลิลลี่ไปห้องน้ำนะคะ "

เธอขยับตัวบอกเค้า ก่อนจะลุกขึ้น แต่กลายเป็นเค้าลุกขึ้น แล้วจับมือเธอให้ลุกยืนขึ้นมา

การ์ดเดินมาที่โต๊ะทันที

" ไปห้องน้ำ "

สถานที่แห่งนี้เซฟตี้ทุกอย่างเพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้น ผู้หญิงที่นี่จะมีการ์ดประกบตลอดเวลา ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ตาม

มือหนาของเค้า จับมือเธอเดินตรงไปที่ห้องน้ำด้วยกัน ลับสายตาคน เควินก็รั้งเธอเข้ามากอดเอาไว้ แล้วกระซิบที่ข้างหู

" ถ้าอยากได้เวอร์จิ้นต้องจ่ายเท่าไหร่ "

ลินนารามองหน้าเค้าด้วยความตกใจ นี่สินะ คือความซึ้งตลอดคืน แค่นี้ใช่ไหมที่เค้าต้องการจากเธอ ผู้หญิงนั่งดริ้งก์ในเล้าจ์จะมีค่าเท่าไหร่กัน

เธอไม่ได้เตรียมตัวมาเพื่อรับข้อเสนอนี้จากเค้า ใบหน้าสวยจืดเจื่อนลงจนเห็นได้ชัด แล้วดันตัวเค้าออกทันที

" ลิลลี่เข้าห้องน้ำก่อนนะคะ ถ้าคุณเควินรีบ ไปรอที่โต๊ะได้เลย "

ลินนารามองตัวเองที่หน้ากระจกเงา อีกไม่นานจะเลิกงาน คืนนี้เธอจะมีเงินหลายหมื่นกลับบ้าน และลืมผู้ชายคนนี้ทันที มือบางหยิบทิชชูขึ้นมา ซับน้ำตาที่หัวตาไม่ให้ไหลริน เธอเป็นเพื่อนคุยเท่านั้น เอาอกเอาใจ และ ไม่เปลืองตัว ลินนาราบอกกับตัวเอง แล้วเดินออกไปข้างนอก ที่มีเค้ายืนรออยู่แล้ว

ผู้หญิงสองคนกอดแขนเค้าคนละข้างอย่างเป็นกันเอง โดยมีการ์ด2คน ยืนรออยู่ห่างๆ เสียงหวานอ้อนขอดริ้งก์จากคนตรงหน้า พร้อมกับมือที่ลูบคลำไปตามร่างกาย

" คุณเควินใจร้าย ไม่คิดถึงพวกเราแล้วหรอคะ " ชายหนุ่มส่ายหน้า ไม่ตอบอะไร แล้วพยักหน้าให้การ์ดพาเธอออกไปทันที

" ขอโทษค่ะ " เธอบอกขอโทษที่ทำให้เค้าต้องรอ เควินส่ายหน้าแล้วจับมือเธอ เดินมาด้วยกัน

" อย่าลืมนะว่าข้อเสนอนี้ มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น "

เค้ากระซิบบอกอีกครั้ง ก่อนจะพาเธอกลับไปนั่งที่โต๊ะ ท่ามกลางสาวสวยหลายคนที่มองด้วยความไม่พอใจ

" ลองให้ลูซี่รู้ คงตามมาแหกถึงที่นี่ เพราะแม่คุณ ประกาศจองทั่วเกาะแล้วว่า คนนี้ของลูซี่ "

สาวสวยคุยกันถึงนางแบบสาวที่ตอนนี้เป็นผู้หญิงของเควิน ซุง มานานหลายปีแล้ว

แสงไฟในเล้าจ์ส่องสว่างขึ้น เป็นสัญญานว่าใก้ลจะปิดบริการแล้ว เพื่อนร่วมโต๊ะคลอเคลียกับแขกของตัวเอง แนบชิดกันจนบางคนก็นั่งตักกันไปแล้ว มีเพียงเธอและเค้าที่นั่งเคียงข้างกันเช่นเดิม

" คืนนี้ ฉันรอเธอได้นะ "

เควินมองหน้าเธอที่กระจ่างตาในแสงสว่าง แม้เครื่องสำอางจะเข้มจัด แต่เธอก็สวยเหลือเกิน

" อย่าดีกว่าค่ะ คุณเควินกลับได้แล้วนะคะ ลิลลี่จะเลิกงานแล้ว นะคะ "

เธอบอกเสียงอ่อนหวาน ก่อนจะลุกขึ้นยืน เพื่อกลับไปยังห้องแต่งตัว

นามบัตรสีดำสนิทตัวหนังสือสีทองถูกยัดใส่มือทันที ลินนารามองกระดาษในมือแล้วมองหน้าเค้า

" โทรได้ตลอดเวลา และถ้าเดือดร้อนยื่นนามบัตรนี้เลย ในแถบนี้ ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเธอแน่ "

ลินนารายกมือไหว้ด้วยความเคยชิน แต่เควินกลับลุกขึ้นยืน

" ขอบคุณอีกทีสิ "

เค้าสั่งออกมา ลินนารายกมือไหว้อีกครั้ง แต่เค้ากลับจับมือเธอเอาไว้ แล้วดึงตัวให้เข้ามาใกล้

" อย่าลืมว่าฉันให้เธอได้ทุกอย่างนะลิลลี่ทุกอย่างจริงๆ "

ช่างผมถอดเครื่องหัวออกจากผมของเธอ แล้วช่วยสางผมให้อย่างเบามือ เครื่องสำอางถูกลบออกจากใบหน้า เผยให้เห็นผิวขาว

" เก่งมากแล้ว ลิลลี่ วันนี้วันแรกผ่านไปแล้ว ต่อไปจะเก่งขึ้น คิดถึงเงินที่เราจำเป็นต้องใช้ คิดถึงภาระของเรา อย่าคิดมาก "

ลินนารายิ้มกับช่างหน้าช่างผมที่มาช่วยดูแลเธอ