ตอนที่3 วางแผนในใจ

นิรัชขับรถมาส่งณภัทรถึงหน้าตึกเรียนคณะของเธอ

ทั้ง ๆ ที่รถจอดแล้วแต่เขาเห็นเธอยังคงเขียนอะไรยุกยิกลงบนสมุดโน๊ตเล็ก ๆ เล่มหนึ่งไม่หยุด

ชายหนุ่มหรี่ตาเพ่งมองเงียบๆ หากเดาไม่ผิด เธอคงกำลังลิสต์รายชื่อแหล่งหางานพิเศษอยู่ เพราะระหว่างทางจากบ้านมาถึงมหาวิทยาลัย ทุกครั้งที่เห็นมีสถานที่หลายแห่งที่ติดป้ายเปิดรับนักศึกษาให้หารายได้พิเศษ ณภัทรที่หยิบมือถือถ่ายรูปไม่ทัน เนื่องจากรถกำลังวิ่ง เธอจะรีบมองแล้วจำมาจด  

นิรัชมองณภัทรอย่างใจเย็น ปล่อยให้เธอเขียนจนเสร็จโดยไม่เอ่ยปากเร่งเธอให้ลงจากรถของเขา

สักพักเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือของณภัทรดังขึ้นเธอล้วงกระเป๋าหยิบต้นเสียงที่ตั้งค่าให้ดังแค่เบา ๆ ออกมาแล้วกดรับสาย ก่อนเอามันแนบกับแก้มขาวเนียนแล้วเอียงคอ ใช้ไหล่บางประคองโทรศัพท์ไว้ ส่วนมือก็เขียนขยุกขยิกต่อไปไม่หยุด

ท่าทางคล้ายนักธุรกิจหญิงที่กำลังไฟแรงเร่งเปิดกิจการใหม่ทุกไตรมาส งานยุ่งจึงที่สุดในโลก

“ฮัลโหล อืม...ถึงหน้าตึกคณะแล้ว โอเคๆ เจอกัน”

ณภัทรกดปุ่มวางสาย เก็บสมุดเข้ากระเป๋า ทำท่าจะเปิดประตูออกไปโดยไม่ปลดเข็มขัดนิรภัย

แน่นอนว่าเธอคงลืม

นิรัชจึงต้องรีบปลดเข็มขัดนิรภัยของตนเองก่อนจะโน้มตัวไปปลดให้อีกคน ยังไม่ลืมก้มหน้าลงเพื่อจะหอมแก้มเธออีกสักฟอด แต่คราวนี้ผิดคาด ณภัทรรีบยกหนังสือเรียนขึ้นปิดหน้าอย่างว่องไว เห็นได้ชัดว่ารอบนี้เธอรู้ทัน

“พี่รัช! เดี๋ยวเถอะ! บอกภัทรดีๆ ก็ได้ว่าลืมอีกแล้ว”

เธอถลึงตาใส่ มองค้อนรุนแรง ยกมือดันไหล่ของเขาออก

คนถูกดันไหล่เพียงเลิกคิ้ว ถอยห่างอย่างไม่เร่งรีบ

ผิดกับอีกคนที่รีบลงรถไปอย่างรวดเร็ว ทำท่าทางคล้ายกับถูกผู้ชายบ้ากามไล่ตาม เมื่อเจอเพื่อนสาวก็รีบจับมืออีกฝ่ายเดินไป

คงเหลือไว้เพียงกลิ่นหอมอวลจากกายสาวโชยกรุ่นทั่วรถ  นิรัชมองตามนิ่งๆ ในใจไม่รู้ว่าจะโกรธหรือขำดี อันที่จริงเขาไม่เคยทำพฤติกรรมแบบนี้กับเธอมาก่อน ทว่าเมื่อผ่านคืนนั้น...

คืนที่เขาดื่มจนเมาแล้วนอนหลับอยู่ในห้องพักของตัวเอง น้องสาวคนนี้ก็เข้ามานอนเบียดอยู่ข้าง ๆ

แรกเริ่มเขาเองไม่รู้และคิดไม่ถึงว่าณภัทรตัวเป็นๆ จะมานอนด้วยกัน เขาคิดว่าตัวเองฝันไป ผู้ชายเวลาฝันถึงผู้หญิงก็มักจะมีภาพประกอบเป็นฉากร่วมรักอันเร่าร้อนกับผู้หญิงในสเปก

เพียงแต่คืนนั้นการฝันเปียกของเขากลับสมจริงจนน่าตกใจ ท้ายที่สุดเราสองยังเสร็จสมกันถึงสองรอบอย่างไม่น่าให้อภัย

แต่เมื่อตื่นเต็มตาและมีสติกลับมาถึงได้รู้ว่าแท้จริงไม่ใช่

หลังจากผ่านพ้นภาวะตกใจหน้าซีด ณภัทรก็รีบอธิบาย ‘เรื่องฮอร์โมนของร่างกายเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ การช่วยตัวเองก็เป็นเรื่องธรรมชาติ พวกเราสองคนอายุยังน้อยย่อมมีโอกาสพลาดกันได้ ไม่เป็นไรนะพี่รัช’

เขาได้แต่อึ้ง คิดไม่ถึงว่าน้องสาวจะเป็นฝ่ายรู้สึกผิดและปลอบใจเขา ก่อนทิ้งเขาไว้เบื้องหลัง ท่ามกลางผ้าปูที่นอนยับย่นซึ่งเปื้อนคราบคาวสีขาวข้นของเขาผสมกับเลือดสีแดงของเธอ

สุดท้ายเธอกลับเอาแต่หลบหลีกไม่รับผิดชอบการกระทำ

เขาคิดว่าควรโกรธเธอที่กล้า ‘ฟันแล้วทิ้ง’ ผู้ชายแบบเขา แต่เมื่อเห็นท่าทีที่ดูขัดแย้งกันของเธอ เขาก็ได้แต่นึกเอ็นดู

ผู้หญิงเรียบร้อยแต่แอบแซ่บแบบนี้ถูกใจเขาจริง ๆ

เขาก็พอเข้าใจว่าที่เธอทำไปเพราะคิดถึงอะไรหลายๆ อย่างเพื่อความรอบคอบในการใช้ชีวิต การตีกรอบอันเหมาะสมให้ตนเองเป็นสิ่งที่ทุกคนควรกระทำ

แต่เมื่อพลาดไปแล้วก็ควรรับผิดชอบไม่ใช่หรือ?

นิรัชส่ายหน้ายิ้ม ๆ แม้อยากถือสาแต่จำต้องปล่อยไปก่อน เขาขับรถออกจากมหาวิทยาลัย เลี้ยวไปสองถนนใหญ่เข้าไปจอดในคอนโดหรูแห่งหนึ่ง ความจริงวันนี้เขาไม่มีเรียน แค่ลุกขึ้นมาแต่งตัวเพื่อความแนบเนียนในการมาส่งใครบางคนเท่านั้น ระหว่างวันจึงมารอเวลาเลิกเรียนของณภัทรที่คอนโดเพื่อนสนิท

ตั้งแต่เกิดเรื่องคืนนั้น เขาจึงมีความคิดจะรับส่งเธอทุกวัน ต้องเฝ้าเอาไว้ไม่ให้ห่าง หาโอกาสทำตัวสนิทสนมมากกว่าเดิม เพิ่มเติมสถานะให้ชัดเจน ไม่ใช่แค่พี่ชายกับน้องสาวตามกฎหมาย

และที่สำคัญต้องไม่ปล่อยให้ณภัทรกินเหล้าจนเมาเด็ดขาด

แน่นอนว่าทุกอย่างต้องผ่านความยินยอมเห็นชอบจากเธอ