ตอนที่ 3 เขาไม่อ่าน

ไม่นานพี่จ้านก็เดินเข้าพร้อมกับยา พี่ชายฉันวางยาลงที่โต๊ะกระจก แล้วนั่งลงข้าง ๆ แล้วก้มมองดูที่เข่าฉัน

"เดี๋ยวพี่ทาให้"

"อืม"ฉันตอบสั้น ๆ แล้วขยับขาไปใกล้ ๆ พี่ชายเพื่อให้เขาทาได้สะดวก

ฉันอยู่ที่บ้านกับพ่อแม่และพี่ชาย ครอบครัวฉันไม่ได้ร่ำรวยมากแค่พอมีพอกิน มีโรงงานผลิตผลไม้กระป๋องไม่ใหญ่มากขนาดกลาง ๆ ซึ่งพี่ชายฉันเป็นคนบริหารต่อจากพ่อ ส่วนฉันนะเหรอพอเรียนจบก็ไม่ได้ทำอะไร แต่มีบ้างบางครั้งที่เข้าไปช่วยงานพี่จ้านในโรงงาน

"ตกลงแกจะว่างงานแบบนี้ไปตลอด?"พี่จ้านพูดขึ้นขณะที่ยังทายาให้

"กำลังดู ๆ อยู่"ฉันตอบปัด ๆ ไปเพราะความเป็นจริง ไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้ดูงานอะไรไว้เลย

"บอกให้มาช่วยพี่ที่โรงงานก็ไม่มา"

"พี่จ้าน จาร์จบเลขามานะ"ฉันสวนขึ้นทันที

"ก็มาเป็นเลขาพี่ไง"พี่จ้านพูดขึ้นแล้วเงยหน้ามาจ้องฉัน

"พี่จะไล่ป้าแก้ว?"ป้าแก้วเป็นเลขามานานตั้งแต่พ่อเปิดโรงงานใหม่ ๆ ตอนนี้ก็มาเป็นเลขาพี่จ้านแล้ว เพราะพ่อให้อำลาตำแหน่งยกให้ลูกชายคนโตบริหารแทน

"....."พี่จ้านนิ่งทำคิ้วขมวด

"เอาเถอะ เดี๋ยวจาร์จะรีบหางาน พี่จ้านไม่ต้องห่วงว่าจาร์จะนั่งงอมืองอ...."

"พี่ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น..พี่ก็แค่อยากให้แกมีงานมีการทำจะได้เลิกเที่ยวเตร็ดเตร่มันดูไม่ดี อย่าลืมสิว่าแกเป็น....."

"ผู้หญิง..ต้องเป็นกุลสตรีอยู่บ้านเฝ้าเรือน เข้าครัวทำอาหาร ปักผ้าเย็บผ้า ร้อยมาลัย แบบนั้นใช่ป่ะ"ฉันแทรกพี่ชายพูดก่อนที่เขาจะพูดจบ บอกตรง ๆ ฉันเบื่อมากเพราะฟังมาทั้งแต่มอสามยันตอนนี้เรียนจบแล้วพี่ชายฉันยังพูดไม่เลิก

"อืม ถ้าทำได้ก็ดี"ยัง ๆ พี่ชายฉันยังไม่หยุด นี่เขามาจากสมัยกรุงศรีหรือเปล่านะ

"พอแล้วจาร์ง่วงจะขึ้นไปนอน"ฉันขยับขาออกมา

"อืม"พี่ชายตอบกลับสั้น ๆ พลางเก็บยาใส่กล่อง ฉันก็หยัดกายลุกนั่ง กำลังจะก้าวขาเดิน

"พรุ่งนี้ตื่นเช้าหน่อยนะ"ฉันหยุดชะงักหันไปมองพี่ชาย

"มีอะไร"แล้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"พรุ่งนี้วันพระตื่นมาตักบาตรกับพี่ด้วย"เฮ้อ..ฉันเบือนหน้าไปทางอื่นแล้วลอบหายใจเบา ๆ ก่อนที่จะหันกลับมา

"เจ้าค่ะ คุณพี่"แล้วรีบเดินกะเผลก ๆ ออกมา โอ๊ย...หัวจะปวด

ติ๊ด...

พอเข้ามาในห้องเสียงข้อความก็ดังขึ้นฉันก็ล้วงออกมาจากกระเป๋าแล้วเปิดดู

Gig:ไอจีพี่เหนือ....

Ja:ขอบใจมากเพื่อนรัก

Gig:(ส่งสติ๊กเกอร์มองบน)

จากนั้นฉันก็เขาไปไอจึแล้วกด follow ทันทีก่อนจะเลื่อนดูภาพที่เขาลง แง้..มีแต่รูปภาพที่เป็นวิว ไม่มีรูปเจ้าตัวเลยขนาดภาพโปรไฟล์ยังเป็นท้องฟ้าที่มีเมฆลอย ไม่เป็นไรเข้าไดเรคไอจีเขาแล้วกดพิมพ์ไปว่า

"ทำไมกลับไม่บอกเลย"กำลังจะกดส่งแต่เปลี่ยนใจลบดีกว่า แล้วพิมพ์ไปใหม่ว่า

"นอนหรือยังคะ"ฉันคลี่ยิ้มกรุ่มกริ่มมองไปที่จอภาพ สองนาทีผ่านไป ห้านาทีผ่าน เขาก็ยังไม่อ่าน หรือว่าเขานอนแล้ว ใช่เขาอาจจะนอน นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วบ้าจริง

"ฝันดีนะคะ"พิมพ์เสร็จก็วางโทรศัพท์แล้วพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ

เช้าวันต่อมา...

ฉันโดนพี่ชายลากออกมาตักบาตรกับเขารวมถึงพ่อกับแม่ด้วย พอเสร็จเรียบร้อยฉันก็รีบปลีกตัวทันที

"ยัยจาร์"ฉันหยุดชะงักแล้วหันไปที่แม่

"มีอะไรอีกล่ะ"ฉันพูดพร้อมกับหน้าเซง ๆ เพราะยังง่วงอยู่ในขณะที่พ่อกับพี่จ้านกอดคอเข้าไปในบ้านแล้ว

"วันนี้ไปธุระกับแม่หน่อย'

"ทำไมไม่ชวน..."

"สิบเอ็ดโมงฉันต้องเห็นแกรออยู่ที่รถแล้ว"ยังพูดไม่จบประโยคคุณนายแม่ก็แทรกพูดไม่ใช่สิออกคำสั่ง

"แม๊...."

"อ้อ..แล้วแต่งตัวให้มันเรียบร้อยด้วย"แม่ไม่ถามความสมัครใจฉันเลยออกคำสั่งแล้วเดินหนีไป

"เฮ้อ..."ฉันมองแผ่นหลังผู้เป็นแม่แล้วพ่นลมหายใจเบา ๆ แล้วเดินกระทืบเท้าตามเข้าไปในบ้านขึ้นห้องนอน แล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความที่ส่งไปหาพี่เหนือเมื่อคืนว่าเขาอ่านหรือตอบอะไรมาบ้างน๊า

แต่พอเปิดเข้าไปดูฉันก็ต้องยู่ปากอย่างไม่สบอารมณ์ ไม่ใช่ว่าเขาไปตอบ แต่เขาไม่อ่านเลย บ้าจริง...ฉันไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ แน่

"มอนิ่งงงง"

"เมื่อคืนฝันดีหรือเปล่าคะ"

"ฝันถึงจาร์บ้างหรือเปล่า"

"จาร์ฝันถึงพี่ด้วยแหละ"

"ฝันว่าเราสองคนได้แต่งงานกันด้วย อุ้ยจาร์เขิน"

ฉันพิมพ์ไปยิ้มไปราวกับคนบ้าพอพิมพ์เสร็จก็ล้มตัวนอนต่อ ตื่นแต่เช้าง่วงมาก

ฉันตื่นราว ๆ สิบโมงรีบลุกลงจากเตียงแล้วเข้าห้องน้ำจัดการธุระส่วนตัวก่อนที่จะออกมาแต่งตัวเพราะคุณนายแม่สั่งให้ฉันไปธุระกับท่าน ธุระอะไรก็ไม่บอกด้วย เฮ้อ..ที่ฉันต้องทำตามคำสั่งท่านก็เพราะเงินที่ฉันเอามาใช้จ่ายท่านเป็นคนให้ ถ้าขืนไม่ทำตามสิ ฉันได้โดนยึดบัตรเครดิตแน่

สิบเอ็ดโมงตรงฉันก็มาถึงที่รถ ไม่นานนักคุณนายแม่ก็เดินถือกระเป๋าราคาแพงออกมาจากบ้าน แล้วมาเปิดประตูรถนั่งเบาะหลังข้าง ๆ ฉัน จากนั้นก็หันมาสำรวจการแต่งตัวของฉัน

"แม่ว่ากระโปรงสั้นไปนะ"

"ยาวสุดที่จาร์มีแล้ว"ฉันสวนกลับไปตามความจริง

"เฮ้อ..."แม่พ่นลมหายใจหนัก ๆ ใส่ฉันแล้วบอกลุงคนขับให้ออกรถ

"แม่จะพาจาร์ไปไหน"ฉันเอ่ยถามระหว่างทาง

"ไปบ้านคุณเทียน"แม่ตอบกลับแต่สายตายังมองตรงไป

"คุณเทียน? ใครกันเหรอแม่"แม่หันมาที่ฉันแล้วลอบหายใจเบา ๆ

"คุณเทียนแม่ผอ.ดริฟเจ้าของเนอสเซอรรี่..พอดีว่าลูกสาวเอ่อผอ.ดริฟกำลังจะแต่งงานคุณเทียนจึงสั่งผลไม้กระป๋องของเราไปเลี้ยงแขกในงาน เพราะเธอเคยกินแล้วบอกรสชาติดี แถมของเราก็สะอาด สด ใหม่"แม่พูดจบแล้วยิ้มกรุ่มกริ่มภูมิใจกับสินค้าตัวเอง

"จ้า..."ฉันตอบสั้น ๆ แล้วเบือนหน้ามองไปข้างถนนผ่านกระจก ว่าแต่เมื่อกี้แม่พูดถึงผอ.ดริฟ เอ๊ะทำไมชื่อคุ้นจัง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ จนกระทั่งรถขับมาถึงหน้าตึกหรู4ชั้น

"นี่บ้านคุณเทียนเหรอแม่"ฉันพูดพร้อมกวาดสายตาไปที่ตึกหนู4ชั้น

"อืม"ว่าจบแม่ก็เปิดประตูลงจากรถ ฉันก็รีบลงตามไปติด ๆ พี่รปภที่เฝ้าอยู่หน้าตึกวิ่งที่พวกเรา

"มาพบคุณเทียนใช่ไหมครับ"

"ใช่จ๊ะ"คุณนายแม่ตอบกลับแล้วคลี่ยิ้มให้พี่รปภอย่างเป็นมิตรไม่ถือตัว

"คุณเทียนเชิญให้ขึ้นไปที่ชั้น4เลยครับ"

"ขอบใจจ๊ะ"คุณนายแม่ตอบรับแล้วพาฉันเดินเข้ามาในตึก แล้วกดลิฟต์ขึ้นไปชั้น4ตามที่พี่รปภบอก

________________________________