เลขาจอมตื๊อ

เลขาจอมตื๊อ

last updateLast Updated : 2025-03-11
By:  ไรท์โสCompleted
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
59Chapters
2.7Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

‘รังเกียจเดียดฉันท์อิฉันป่านนี้ อิฉันก็ลูกเจ้าของโรงงานผลไม้กระป๋องนะคะ’ 🖤เหนือ🖤 ลูกชายคนโตของโดส (ในเรื่อง พันธะหน้าที่)รับตำแหน่งเป็นผู้บริหารใหญ่ในบริษัท ฉลาด สุขุม หน้าตาหล่อเหลา เข้าถึงยาก "เธอตั้งใจจะมาเป็นเลขา หรือตั้งใจจะเป็นอย่างอื่น?" . . 💜จาร์ 💜 สวย เซ็กซี่ รักจริง รักปักใจ "เป็นแม่ของลูกพี่ค่ะ" . . . "ฉันไม่มีทางเอาผู้หญิงอย่างเธอมาเป็นแม่ของลูกฉันเด็ดขาด!" "นั้นเป็นเรื่องที่ท้าทาย"

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1 ว่าที่พ่อของลูก

اكتشفت ليلى منصور أن زوجها كمال الرشيد يخونها.

كان يخونها مع طالبة جامعية.

في يوم ميلاد كمال، أعدت ليلى مائدة طعام منذ وقت مبكر. وفجأة، "طن"—رن هاتف كمال الذي نسيه في المنزل، فرأت ليلى رسالة من تلك الطالبة الجامعية.

"أصبت نفسي وأنا أحمل الكعكة، أوجعني ذلك، أوووه"

وأرفقت الصورة برسالة.

الصورة لم تظهر وجهها، بل ساقيها فقط.

كانت الفتاة في الصورة ترتدي جوارب بيضاء مرفوعة، وحذاء أسود مدور الرأس، وتنورة جامعية زرقاء وبيضاء مرفوعة قليلا، تكشف عن ساقين مشدودتين ناعمتين بغاية الجمال.

ركبتاها البيضاوان بدتا متورمتين فعلا، وجسدها الشاب المتوهج، مع تلك الكلمات الدلعة، كانت تنضح بإغراء محرم.

يقال إن كبار رجال الأعمال الناجحين يفضلون هذا النوع بالذات حين يختارون عشيقاتهم.

قبضت ليلى على الهاتف بشدة حتى شحب لون أطراف أصابعها.

طن.

وصلت رسالة جديدة من الطالبة الجامعية.

"سيد كمال، نلتقي الليلة في فندق السحاب، سأحتفل بعيد ميلادك~"

اليوم عيد ميلاد كمال، وعشيقته بالخارج تخطط للاحتفال به.

أخذت ليلى حقيبتها وتوجهت مباشرة إلى فندق السحاب.

كانت تريد أن ترى كل شيء بعينيها.

كانت تريد أن تعرف من هي تلك الطالبة الجامعية!

...

وصلت ليلى إلى فندق السحاب، وكانت تنوي الدخول.

لكنها رأت والديها، حازم منصور ونسرين خازن، فتقدمت بدهشة وقالت: "أبي؟ أمي؟ ما الذي تفعلانه هنا؟"

تجمد الاثنان، وتبادلا نظرة سريعة قبل أن يقول حازم بنبرة مترددة: "ليلى، أختك عادت من الخارج، جئنا معها إلى هنا."

جميلة منصور؟

نظرت ليلى من خلال الزجاج اللامع، فرأت جميلة بالداخل، وتجمدت في مكانها.

كانت جميلة ترتدي نفس التنورة الزرقاء والبيضاء التي ظهرت في صورة الرسالة تماما.

إذا، الطالبة الجامعية لم تكن سوى أختها جميلة.

جميلة ولدت جميلة فعلا، تلقب بـ "الوردة الحمراء" في مدينة البحر، والأهم أنها تملك أجمل ساقين في المدينة، كم من الرجال انحنوا أمامهما.

واليوم، استخدمت أختها تلك الساقين لإغواء زوج أختها.

ضحكت ليلى بمرارة، ثم استدارت نحو والديها وقالت: "يبدو أنني آخر من يعلم."

قال حازم بتردد: "ليلى، سيد كمال لم يكن يحبك من الأساس."

وأضافت نسرين: "صحيح، تعلمين كم من النساء في مدينة البحر يطمعن في كمال، فبدل أن تذهب لواحدة غريبة، فلتكن لأختك."

شدت ليلى قبضتيها وقالت: "أنا أيضا ابنتكما!"

ثم استدارت وغادرت دون أن تنظر خلفها.

نادتها نسرين من خلفها فجأة: "ليلى، أخبريني، هل لمسك كمال من قبل؟"

توقفت خطوات ليلى فجأة.

تدخل حازم بنبرة صارمة: "لا تعتقدي أننا ظلمناك. في الماضي، كان كمال وجميلة يعتبران الثنائي المثالي، لكن بعد الحادث الذي جعله في غيبوبة، اضطررنا لجعلك تتزوجينه بدلا منها."

نظرت نسرين إلى ليلى بازدراء وقالت: "انظري لنفسك، خلال ثلاث سنوات من الزواج كنت مجرد ربة منزل تدورين حول زوجك، بينما أصبحت جميلة راقصة باليه رئيسية. إنها البجعة البيضاء وأنت البطة القبيحة. بماذا تنافسينها؟ أعيدي كمال إليها فورا!"

كانت كلماتهم كالسكاكين تغرس في قلب ليلى، فغادرت ودموعها تلمع في عينيها.

...

عادت ليلى إلى الفيلا، وكان الظلام قد حل. كانت قد منحت الخادمة أمينة إجازة، فبقيت وحيدة في المنزل، دون أن تشعل أي ضوء، وسط صمت قاتم وبرودة موحشة.

جلست وحدها في الظلام عند مائدة الطعام.

كانت المائدة مليئة بالطعام الذي أصبح باردا، وبجانبه كعكة من صنع يديها، كتب عليها: "زوجي العزيز، عيد ميلاد سعيد."

بدت تلك الكلمات مؤلمة في عينيها، تماما مثلها هي، مجرد نكتة تافهة.

كان كمال وجميلة يعرفان في الوسط بأنهما الثنائي المثالي. الجميع يعلم أن الوردة الحمراء، جميلة، كانت معشوقته، لكن بعد حادث مفاجئ قبل ثلاث سنوات جعله في غيبوبة، اختفت جميلة تماما.

حينها، أعادتها عائلة منصور من الريف وأجبروها على الزواج بكمال بدلا من أختها.

وعندما علمت أنه كمال، الرجل الذي أحبته طوال حياتها، وافقت بقلب راض.

طوال ثلاث سنوات من الزواج، ظل كمال في غيبوبة، وبقيت ليلى ترعاه دون توقف، لا تخرج، لا تخالط الناس، كرست نفسها لعلاجه، وتحولت إلى ربة منزل لا تعرف سوى خدمته، حتى استعاد وعيه أخيرا.

أخرجت ليلى ولاعة وأشعلت الشموع.

في وهج الضوء الخافت، رأت انعكاس نفسها في المرآة المقابلة: امرأة بملابس منزلية رمادية باهتة، رتيبة، بلا أي لمسة أنوثة أو بهجة.

أما جميلة، فقد أصبحت خلال هذه السنوات راقصة باليه أولى، مليئة بالحياة، مشرقة، فاتنة.

هي كانت البطة القبيحة.

وجميلة هي البجعة البيضاء.

وبعد أن استعاد كمال وعيه، عاد ليمشي من جديد مع البجعة البيضاء، تاركا خلفه تلك البطة القبيحة.

هاه، كل ما عاشته خلال تلك السنوات لم يكن سوى قصة وهمية من طرف واحد.

كمال لم يحبها أبدا، أما هي، فكانت تحبه بكل كيانها.

يقولون إن من يقع في الحب أولا، هو الخاسر دائما، واليوم، جعلها كمال تخسر كل شيء.

امتلأت عينا ليلى بالدموع، ثم أطفأت الشموع.

وعادت الفيلا لتغرق مجددا في ظلام مطبق.

وفي تلك اللحظة، سطع ضوء قوي من الخارج—سيارة رولز رويس فانتوم اندفعت بسرعة وتوقفت على العشب، إنها سيارة كمال.

ارتجفت أهداب ليلى، لم تصدق أنه عاد.

كانت تظن أنه لن يعود إلى المنزل الليلة.

فتح باب الفيلا، ودخلت من خلاله قامة طويلة، أنيقة، مكسوة ببرودة الليل، لقد عاد كمال.

لطالما كانت عائلة الرشيد من أرقى العائلات في مدينة البحر، وكان كمال ولي عهدها الذهبي. منذ صغره أظهر موهبة مذهلة في عالم الأعمال، حصل على شهادتين ماجستير من هارفارد في سن السادسة عشرة، وأطلق شركته الأولى في وول ستريت محققا نجاحا مدويا، ثم عاد إلى الوطن ليتسلم إدارة مجموعة الرشيد ويعتلي مكانة أغنى رجل في مدينة البحر.

دخل كمال بخطوات واثقة، وصوته العميق الممزوج بالبرود سأل: "لماذا الظلام؟"

"طقطق."

مد يده وأشعل مصباح الحائط.

أجبرها الضوء الساطع على إغماض عينيها للحظة، ثم فتحتها لتنظر إليه.

كان كمال يرتدي بدلة سوداء مصممة خصيصا له، وسامته المثالية، وتناسق جسده، وتلك الهالة النبيلة الباردة التي تحيط به، جعلت منه حلما للكثيرات من بنات الطبقة الراقية.

نظرت ليلى إليه وقالت: "اليوم عيد ميلادك."

لم يظهر على وجه كمال الوسيم أي تعبير، فقط رمق المائدة بنظرة فاترة وقال: "لا تضيعي وقتك مرة أخرى، لا أحتفل بهذه الأشياء."

ابتسمت ليلى بسخرية خفيفة وسألت: "لا تحتفل بها، أم أنك لا تريد الاحتفال معي؟"

نظر إليها كمال، لكن نظرته كانت باهتة، وكأنه لا يرى جدوى من النقاش، وقال: "كما تشائين."

قالها ثم صعد إلى الطابق العلوي دون تردد.

كان دائما هكذا معها.

لم تستطع يوما تدفئة قلبه البارد مهما فعلت.

وقفت ليلى ونظرت إلى ظهره المتجهم وقالت: "اليوم عيد ميلادك، أردت أن أقدم لك هدية."

لم يتوقف كمال، ولم يلتفت، فقط قال: "لا حاجة لي بها."

ابتسمت ليلى، ورفعت شفتيها بهدوء وقالت: "كمال الرشيد، دعنا نطلق."

كان كمال قد وضع قدمه على الدرجة الأولى من السلم، لكنه توقف فجأة، واستدار لينظر إليها بعينيه السوداوين العميقتين، مركزا نظراته عليها.

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
59 Chapters
ตอนที่ 1 ว่าที่พ่อของลูก
ผับ KAI เหนือ"กูคิดว่าไอ้ทอร์ชยกผับให้มีงแล้ว..แม่งมาบ่อยกว่าเจ้าของอีก"ไอ้ไกด์เป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของผมเอ่ยขึ้น"อ้าว ผมก็คิดว่าพี่เหนือเป็นเจ้าของผับนะเนี่ย"นั้นไอ้เอกเพื่อนรุ่นน้อง"ก็แค่เบื่อ ๆ"ผมตอบกลับแล้วกระดกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม "ไม่หาเมียสักคน"ผมส่ายหน้าทันทีที่ไอ้ไกด์พูดจบ "ทำไมว่ะ น้อง ๆ มึงก็มีกันหมดแล้ว ยิ่งไอ้ทอร์ชลูกสามเข้าไปแล้ว""ยังไม่อยากมีภาระ"พูดจบผมก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม"พี่เหนือยังไม่มีแฟนจริง ๆ เหรอ"ไอ้เอกพูดขึ้นแล้วหันมาที่ผมก่อนที่จะหันไปขมวดคิ้วสงสัยกับไอ้ไกด์ "มันมีแต่วันไนท์..."ไอ้ไกด์ยังพูดไม่จบผมก็แทรกพูดขึ้น"กูไม่เคยทำแบบนั้น อย่างน้อยต้องสอง"แล้วยกยิ้มมุมปากใส่ "ร้ายจริง ๆ พี่ชายผม"ไอ้เอกเอ่ยจบก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมด "หึ..มึงไม่รู้อะไรซะแล้ว ตอนเรียนมหาลัยสาว ๆ รุมตอมมันอย่างกับขี้ ฮ่า ๆ ๆ ๆ"ไอ้ไกด์พูดจบก็ระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดัง ผมจ้องหน้ามันแล้วส่ายหน้า "ขนาดนั้นเลยเหรอ"ไอ้เอกพูดพร้อมเบิกตาโต"มันระดับเดือนมหาลัย 4 ปีซ้อน ไม่มีใครเอามันลงได้ มีก็แค่ลิฟต์นั้นแหละที่เอามันลง"พูดจบทั้งไอ้ไกด์และไอ้เอกหัวเราะกันลั่น"หึ"ผมได้แต่แสยะยิ้ม
last updateLast Updated : 2025-02-21
Read more
ตอนที่ 2 ผู้พิทักษ์
จาร์.พี่เหนือไม่ตอบ ฉันจึงหันไปขยิบตาให้กิ๊ก เพื่อให้ช่วยพูด เพราะถ้าพี่ไกด์ได้ไป เพื่อนฉันก็ต้องถูกชวนด้วยเหมือนกัน "พี่เหนือให้จาร์ไปเป็นเพื่อนกิ๊กได้ไหมคะ"นั่นไงเพื่อนฉันรู้ใจไปซะทุกอย่าง "อืม"พี่เหนือตอบกลับสั้น ๆ สีหน้าเหมือนเลี่ยงไม่ได้ แต่จะบอกเลยว่าฉันดีใจที่สุด ไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะได้พบกับรักแรกแบบนี้ เอ๊ะ ฉันรักเขาแล้วเหรอ "จาร์....จาร์..อีจาร์!"ฉันหลุดจากภวังหันไปที่เพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์เพราะกำลังนั่งมองคนหล่ออยู่ "มีอะไร""ไปห้องน้ำกับกูหน่อย""เออ"ฉันตอบรับแล้วหันไปที่พี่เหนือ "จาร์ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวจาร์จะรีบมา"เขาไม่ได้ถามหรอกแต่ฉันอยากบอก พูดจบฉันก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ประตูซึ่งกิ๊กยืนรออยู่ "เดินดี ๆ ระวังล้มอีกนะครับ"นั้นเป็นเสียงของพี่เอก"ขอบคุณค่ะ"ฉันตอบรับยิ้มหวานให้ ก่อนจะค่อย ๆ เดินออกมา "มึงนี่นะ จริง ๆ เลย"กิ๊กพึมพำแล้วส่ายหน้า"อะไรของมึง...""ออกตัวแรงไปป่ะ"ฉันยกยิ้มใส่เพื่อน "ไม่แรงเลยเพื่อน..เวลาเราเจอคนที่ใช่ต้องรีบคว้าไว้อย่าปล่อยให้หลุดมือ"ฉันพูดพร้อมกับทำสีหน้าเคลิบเคลิ้มนึกถึงใบหน้าหล่อ ๆ ของพี่เหนือ "เฮ้อ.."เสียงพ่นลมหายใจของกิ๊ก
last updateLast Updated : 2025-02-21
Read more
ตอนที่ 3 เขาไม่อ่าน
ไม่นานพี่จ้านก็เดินเข้าพร้อมกับยา พี่ชายฉันวางยาลงที่โต๊ะกระจก แล้วนั่งลงข้าง ๆ แล้วก้มมองดูที่เข่าฉัน "เดี๋ยวพี่ทาให้""อืม"ฉันตอบสั้น ๆ แล้วขยับขาไปใกล้ ๆ พี่ชายเพื่อให้เขาทาได้สะดวก ฉันอยู่ที่บ้านกับพ่อแม่และพี่ชาย ครอบครัวฉันไม่ได้ร่ำรวยมากแค่พอมีพอกิน มีโรงงานผลิตผลไม้กระป๋องไม่ใหญ่มากขนาดกลาง ๆ ซึ่งพี่ชายฉันเป็นคนบริหารต่อจากพ่อ ส่วนฉันนะเหรอพอเรียนจบก็ไม่ได้ทำอะไร แต่มีบ้างบางครั้งที่เข้าไปช่วยงานพี่จ้านในโรงงาน"ตกลงแกจะว่างงานแบบนี้ไปตลอด?"พี่จ้านพูดขึ้นขณะที่ยังทายาให้ "กำลังดู ๆ อยู่"ฉันตอบปัด ๆ ไปเพราะความเป็นจริง ไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้ดูงานอะไรไว้เลย"บอกให้มาช่วยพี่ที่โรงงานก็ไม่มา""พี่จ้าน จาร์จบเลขามานะ"ฉันสวนขึ้นทันที"ก็มาเป็นเลขาพี่ไง"พี่จ้านพูดขึ้นแล้วเงยหน้ามาจ้องฉัน "พี่จะไล่ป้าแก้ว?"ป้าแก้วเป็นเลขามานานตั้งแต่พ่อเปิดโรงงานใหม่ ๆ ตอนนี้ก็มาเป็นเลขาพี่จ้านแล้ว เพราะพ่อให้อำลาตำแหน่งยกให้ลูกชายคนโตบริหารแทน "....."พี่จ้านนิ่งทำคิ้วขมวด "เอาเถอะ เดี๋ยวจาร์จะรีบหางาน พี่จ้านไม่ต้องห่วงว่าจาร์จะนั่งงอมืองอ....""พี่ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น..พี่ก็แค่อยากให้แกมีงาน
last updateLast Updated : 2025-02-21
Read more
ตอนที่ 4 ให้จาร์เป็นเลขานะคะ
ประตูลิฟต์เปิดออกยังที่ชั้น4 ก็เจอกับแม่บ้านที่กำลังเดินอยู่พอดี "มาพบคุณเทียนใช่ไหมคะ"เธอเดินมาหยุดตรงหน้าแล้วเอ่ยถามทันที "ใช่ค่ะ"คุณนายแม่ตอบในขณะที่ฉันใช้สายตาอันซุกซนกวาดมองไปรอบ ๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น"เชิญค่ะ"แม่บ้านผายมือให้ฉันกับแม่เดินไปที่ห้อง ๆ หนึ่ง ระหว่างที่จะเข้าไปด้านในฉันก็ได้ยินเสียงเด็กเจี้ยวจ้าวดังออกมา "มีเด็กด้วยเหรอ"ฉันพึมพำเบา ๆ แล้วเดินเข้าไปในห้องรับแขกที่กว้างขวางใหญ่โต และในห้องนี้ก็มีเด็กจริง ๆ ด้วย ไม่ใช่แค่คนเดียวด้วยนะแต่มีถึงสามคน และยังมีผู้หญิงสองคนนั่งดูเด็กอยู่ที่โซฟารับแขกคนหนึ่งวัยกลางคนอีกคนน่าจะอายุมากกว่าฉันปีสองปี "คุณเทียนค่ะ แขกที่คุณรอมาแล้วค่ะ"สิ้นเสียงแม่บ้านผู้หญิงทั้งสองก็หันมาที่พวกเราแล้วคลี่ยิ้มหวาน "สวัสดีค่ะคุณเทียน"หญิงวัยกลางคนนี่เองคือคุณเทียน ไม่รอช้าฉันรีบยกมือไหว้ตามแม่ "สวัสดีค่ะ เชิญนั่งค่ะ"คุณเทียนพูดขึ้นแล้วหันมาที่ฉัน "ลูกสาวเหรอคะ"แม่ฉันผงกหัวรับ "พอดีพามาเป็นเพื่อนน่ะค่ะ"แม่ว่า ในขณะที่ฉันหันไปยิ้มให้หญิงสาวที่นั่งอยู่อีกคนแล้วผงกหัวทักทายเธอก็ยิ้มกลับมา แล้วฉันก็หันไปมองที่เด็ก ๆ "ชื่ออะไรเหรอจ๊ะ"คุณน้
last updateLast Updated : 2025-02-21
Read more
ตอนที่ 5 อยากเป็นคนนั้น
เพียะ! ฝ่ามือคุณนายแม่ตีมาที่แขนฉันหลังจากพูดจบ"ยัยจาร์!"แล้วเอ็ดใส่ก่อนที่จะหันไปพูดกับคุณอาโดส "ต้องขอโทษแทนยัยจาร์ด้วยนะคะที่เสียมารยาท""หนูจาร์จบด้านเลขามาเหรอ"คุณอาโดสผงกหัวรับแล้วหันมาถามฉัน "ใช่ค่ะ จาร์จบมาด้านนี้เลย"ฉันตอบกลับไปแล้วคลี่ยิ้มก่อนที่จะหันมาที่พี่เหนือที่ทำสีหน้ารำคาญฉันอยู่ "เหนือลองให้น้องไปทำดูไหม"คุณอาโดสหันไปพูดกับลูกชายทำให้ฉันฉีกยิ้มกว้างทันที "เอ่อ..คือผม...""ให้จาร์ลองไปทำดูเถอะนะคะ จาร์สัญญาว่าจะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุด"ฉันแทรกพูดขึ้น "...."พี่เหนือมองหน้าฉันนิ่ง "ให้จาร์ไปเป็นเลขาให้พี่เถอะนะคะ"ฉันพูดพร้อมเอามือไปเขย่าแขนพี่เหนืออย่างวิสาสะ "ยัยจาร์!"เสียงคุณนายแม่เอ็ดฉันอีกแล้วจึงรีบปล่อยมือออก "เฮ้อ..."พี่เหนือหันไปที่พ่อกับแม่ของเขาที่มีสีหน้าเห็นด้วยที่จะให้ฉันเข้าไปเป็นเลขา ฉันได้ยินถอนหายใจแล้วหันมาที่ฉัน "วันจันทร์ก็เข้าไปที่บริษัท อย่าลืมเตรียมเอกสารมาให้พร้อมด้วย""เย้.. ขอบคุณนะคะพี่เหนือ จาร์สัญญาว่าจะตั้งใจทำงาน"ฉันพูดด้วยความดีใจแล้วหันไปยิ้มกับพี่เร เธอส่งสัญญาณมาให้ฉันสู้ ๆ หลังจากทานข้าวเสร็จพี่เหนือก็ขอตัวเข้าห้องไปเลย ไม่บอก
last updateLast Updated : 2025-02-21
Read more
ตอนที่ 6 เข้าบริษัทวันแรก
ฉันกับกิ๊กเดินกลับเข้ามาในห้องก็เจอกับพี่จ้านที่ยังคงนั่งดื่มอยู่ เขาสนใจแต่โทรศัพท์ในมือ ไม่รู้แซทหาใครนักหนา ไม่สนใจฉันเลย เอาจริง ๆ เมื่อกี้ที่ล้มก็เจ็บ ๆ อยู่เหมือนกัน ไม่เข้าใจตัวเองเลยทำไมซุ่มซ่ามขนาดนี้ ภาพพี่เหนือที่จูบนัวเนียกับผู้หญิงนั้น ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้สึกอะไรนะ ก็หวิว ๆ อยู่เหมือนกัน รู้สึกหวงเขาน่ะ ไม่รู้พอฉันออกไปแล้วเขากับหญิงสาวจะทำอะไรกันต่อไหม กลัว กังวลไปหมด แต่มันก็รู้สึกได้แค่ในใจ ฉันไม่สามารถแสดงอาการเหล่านั้นออกมาได้ เพราะฉันกับเขายังไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่สักวันเขาจะต้องเป็นของฉันให้ได้ "เมากันหรือยัง"เวลาล่วงเลยผ่านไปหลายชั่วโมง พี่จ้านก็เอ่ยถามฉันกับกิ๊ก "อืม ก็มึน ๆ แล้ว"ฉันตอบแล้วสะบัดหัวเบา ๆ "งั้นกลับกันเลยไหม"พอพี่จ้านพูดจบ ฉันก็หันไปขอความคิดเห็นเพื่อนสนิท "กลับเลยก็ได้ กิ๊กก็ง่วงแล้ว"กิ๊กบอกกับพี่ชายฉัน จากนั้นทั้งหมดก็ออกมาจากผับ "มึงขับรถไหวใช่ไหม"ฉันเอ่ยถามเพื่อนด้วยความแน่ใจอีกครั้ง "อืม กูไม่ได้เมา กินไปนิดเดียวเอง""งั้นขับรถดี ๆ"พูดจบฉันก็เดินกลับไปที่รถตัวเองซึ่งมีพี่จ้านสตาร์ทรถรออยู่แล้ว กลับถึงบ้านฉันก็อาบน้ำล้มตัวนอนด้วยความเพลียแต
last updateLast Updated : 2025-02-21
Read more
ตอนที่ 7 เลิกคิดซะ
พอชายวัยกลางคนทั้งสองเดินไป คุณรองประธานก็หันมาที่ฉัน "เป็นอะไรหรือเปล่า"ฉันเงยหน้าขึ้นมองชายร่างสูงด้วยความมึนงง "พวกนั้นไม่ได้ทำอะไรคุณใช่ไหม"เจ้าของใบหน้าอันหล่อเหลาเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ ดูมีความห่วงใยดีจัง "พวกเขาไม่ได้ทำอะไรจาร์ค่ะ เพราะคุณเข้ามาก่อน""จาร์?"ชายหนุ่มเลิกคิ้วแล้วพึมพำเบา ๆ พอได้ยิน "ค่ะ ฉันชื่อจาร์ หรือจาริณี"ฉันพูดพร้อมกับคลี่ยิ้มบาง ๆ "คุณเพิ่งเข้ามาทำงานสินะ ทำตำแหน่งอะไรล่ะ"คุณรองประธานเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพสุขุม "จาร์มาเป็นเลขาให้กับคุณเหนือค่ะ"ฉันตอบกลับไปแล้วก้มหน้ายิ้มกรุ่มกริ่มดีใจกับตำแหน่ง "เลขาไอ้..พี่เหนือ?"ฉันเงยหน้าขึ้นเมื่อคุณรองประธานหลุดคำว่าไอ้ อย่านะ อย่านะคะอย่ามาเรียกพ่อของลูกฉันว่าไอ้.."เหอะ ผมคงจะชินไปหน่อยปกติผมจะเรียกท่านประธานแบบนี้"เขากลั้วหัวเราะออกมาแล้วยกนิ้วขึ้นมาเขี่ยคิ้ว "...."ฉันจ้องมองเขานิ่งสังเกตว่าชายหนุ่มรูปหล่อตรงหน้าจะติดการเอานิ้วมาเขี่ยคิ้วตัวเอง."ไม่ยักรู้ว่าพี่เหนือจะรับเลขา..เห็นว่าจะรอน้องแอนนากลับมารับตำแหน่งนี้""แอนนา?"ฉันงึมงำออกมาเพราะได้ยินชื่อนี้มาสองครั้งแล้ว "น้องแอนน่าเป็นรุ่นน้องคนสนิทพี่เหนือ
last updateLast Updated : 2025-02-21
Read more
ตอนที่ 8 เขาเป่ากัน
ฉันเดินออกมาจากห้องของท่านประธานมาที่โต๊ะทำงานหน้าห้องซึ่งมันตั้งอยู่ไว้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะ ฉันนั่งลงบนเก้าอี้แล้วถอนหายใจออกมาเบา ๆ "คุณฟ้าเลขาคุณรองประธาน"ฉันพึมพำกับตัวเองแล้วหยิบแฟ้มเอกสารลุกขึ้นมุ่งหน้าไปหาคุณฟ้าทันที แน่นอนว่าคุณฟ้าเป็นเลขาคุณเดวินเพราะฉะนั้นเธอต้องอยู่ที่นั้น แต่ทว่าพอมาถึงก็พบกับความว่างเปล่า ฉันไม่เห็นคุณเลขาฟ้านั่งอยู่ที่โต๊ะประจำตำแหน่งของเธอ "เอ...หรือจะคุยงานอยู่ด้านในกับคุณเดวิน"ฉันพึมพำกับตัวเองแล้วจ้องมองไปที่ประตูห้องรองประธาน แล้วก้าวขาเดินไปหยุดตรงหน้าประตู "อื้ออออ.อ่า..."กำลังจะยกมือเคาะจู่ ๆ ก็มีเสียงจากด้านในดังเล็ดลอดเข้ามา.ผลั่บ ๆ "...แรงกว่านี้...อ่า"เสียงกระเส่าพร้อมกับเสียงครางต่ำดังแว่วเข้ามาในหู "สะ เสียว.อ๊ะ"ฉันเอียงหูฟังด้วยความอยากรู้ว่าเป็นเสียงอะไร แต่มันเบามากต่อมความอยากรู้และอยากเห็นก็เริ่มทำงาน ฉันค่อย ๆ แง้มประตูเล็กน้อยพอที่สายตาจะสอดส่งเข้าไปได้ "o.O"OMG! ฉันต้องยกมือปิดปากเมื่อเห็นภาพ18+ต่อหน้าแบบสด ๆ ฉันรีบปิดประตูแล้วเดินย่องออกมาเบา ๆ และให้เบาที่สุด กลับมาที่โต๊ะทำงานตัวเอง ฉันนั่งลงบนเก้าอี้แล้วหยิบแฟ้มมาพัดหน้าต
last updateLast Updated : 2025-02-21
Read more
ตอนที่ 9 ชอบไม่ใช่เหรอ
ตอนนี้ฉันนั่งรถคันแพงของคุณรองประธานมายังร้านอาหารแห่งหนึ่ง. พอรถจอดสนิทฉันก็เปิดประตูลงทันที แล้วเดินตามคุณเดวินเข้าไปในร้าน "คุณดูเงียบ ๆ นะ ไม่เต็มใจมากับผม?"ใช่ ฉันไม่อยากมากับเขา ฉันอยากไปกับพี่เหนือมากกว่า "เปล่าค่ะ"แต่ฉันไม่ได้ตอบความจริงหรอก คุณรองประธานยกยิ้มแล้วขยับเก้าอี้ให้ฉันนั่งขณะที่พนักงานเดินมายื่นเมนูให้ "ไม่รู้ว่าคุณชอบทานอาหารแบบนี้หรือเปล่า"พอรับเมนูจากพนักงานคุณเดวินก็พูดขึ้น ซึ่งร้านที่เขาพามาเป็นร้านอาหารสไตล์อิตาเลี่ยน "เอ่อ...ก็พอทานได้ค่ะ"ฉันตอบกลับแล้วก้มดูเมนูรายการอาหาร แล้วสั่งอาหารง่าย ๆ พร้อมกับสลัด"ปาสตาซอสเนื้อ คาเปรเซ่สลัดค่ะ"ฉันบอกกับพนักงานเสิร์ฟแล้ววางเมนูลง ส่วนของคุณรองประธานก็เป็นสเต็กเนื้อ และคาเปรเซ่สลัดเหมือนกับฉัน ระหว่างรออาหาร "ทำงานกับไอ้...ท่านประธานเป็นยังไงบ้างครับ""ก็ดีค่ะ"ฉันตอบกลับไปแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ แล้วเบือนหน้าไปทางอื่น "สนใจมาทำงานกับผมไหม""....."ฉันกลับมาจ้องหน้าคุณรองประธานสุดหล่อ แต่น้อยกว่าพี่เหนือของฉันด้วยความมึนงง อะไรกัน บ้าน่าที่ฉันยอมมาทำงานก็เพื่อจะได้ใกล้ชิดกับว่าที่พ่อของลูกแล้วจะให้ฉันไปทำงานกับเขานี
last updateLast Updated : 2025-02-21
Read more
ตอนที่ 10 วันรวมครอบครัว
ฉันวิ่งตามพี่เหนือมาจนถึงตรงหน้าลิฟต์ "บอสจะกลับบ้านเลยหรือเปล่าคะ"ฉันเอ่ยถามแล้วคลี่ยิ้มหวาน "....."เขาไม่ตอบแต่ทำสีหน้าไม่สบอารมณ์ส่งมา "คือว่า..จาร์กำลังจะไปที่บ้านบอสพอดีน่ะค่ะ แหะ ๆ"ฉันพูดแล้วยกมือเกาท้ายทอย "...."ไม่มีเสียงใด ๆ ตอบกลับมา "อ้าว คุณจาร์"ฉันหันไปที่เสียงจากด้านหลังก็พบว่าเป็นคุณเดวินและคุณฟ้าที่เดินก้มหน้าตามหลังมา ที่คอเธอยังมีพ้าพันอยู่ ตึก ตึก "กำลังจะกลับบ้านเหรอครับ"คุณรองประธานเดินมายืนตรงหน้าฉันแล้วสลับหันไปมองพี่เหนือ "ชะ ใช่ค่ะจาร์กำลังจะกลับบ้าน"ฉันโกหกไปเต็ม ๆ จริง ๆ แล้ววันนี้คุณนายแม่วานให้ฉันไปคุยงานกับคุณน้าเทียนเรื่องการตกแต่งผลไม้กระป๋องที่จะไว้เสิร์ฟแขกในงาน "อืม..."คุณเดวินขานรับสั้น ๆ แล้วเอามือล้วงกระเป๋าแล้วหันไปที่พี่เหนือ "แล้วท่านประธานล่ะครับ กลับบ้านเลยไหม""....."พี่เหนือไม่ตอบเขาเบือนหน้าไปทางอื่นแล้วลอบหายใจเบา ๆ คุณรองประธานก้มหน้าเล็กน้อยแล้วเอามือเขี่ยคิ้วตัวเอง ก่อนที่จะขยับกายเข้าไปใกล้ ๆ พี่เหนือไปกระซิบเบา ๆ "อย่ารีบกลับเลย เดี๋ยวกูจะกินข้าวไม่ลง"ว่าจบก็แสยะยิ้มร้ายเป็นจังหวะที่ประตูลิฟต์เปิดพอดี "เชิญครับคุณจาร์"คุ
last updateLast Updated : 2025-02-21
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status