บทที่ 16 แม่มีค่าเพราะลูกของเธอ

เช้าวันรุ่งขึ้นเวอเรียน เห็นรถมายบัค สีดำที่คุ้นเคยดึงขึ้นมาจอดที่หน้าประตูโรงเรียนอนุบาลเมื่อเธอมาถึง

ผู้ชายที่ดูแข็งแรงกำลังยืนพิงรถราวกับว่ารอใครสักคนอยู่

“คุณฟัดด์?”

ฮีลตันเหล่ตาสีดำของเขา มองไปที่ใบหน้าสวยงามของเธอ จากนั้นริมฝีปากของเขาก็เปิดออกเล็กน้อย “คุณมอนท์ ขึ้นรถเรามีเรื่องต้องคุยกัน”

ต้องคุยกันงั้นหรือ?

เวอเรียนรู้สึกอึดอัดทันทีเมื่อเธอเข้าไปในรถ ฮีลตันดูสงบเหมือนปกติ เขายื่นข้อตกลงเป็นลายลักษณ์อักษรต่อหน้าเธอ น้ำเสียงของเขาช่างซ้ำซากจำเจ “ลองอ่านดู ถ้าไม่มีปัญหาก็เซ็นมันซะ”

เวอเรียนรู้สึกงุนงง ดวงตาของเธอมองไปที่ข้อตกลงที่อยู่ตรงหน้าเธอ แทนที่จะบอกว่ามันคือข้อตกลง มันน่าจะดีกว่าถ้าเรียกว่าสัญญาซื้อขายตัวเธอเอง

อย่างไรก็ตาม เงื่อนไขนั้นน่าดึงดูดอย่างยิ่ง : คฤหาสน์ตระกูลมอนท์จะไม่ถูกทำลาย และจะอยู่ภายใต้ชื่อของเธอ

หลังจากอ่านบรรทัดนั้นเวอเรียน ก็หยิบปากกาสีดำขึ้นมาและเซ็นชื่อโดยไม่ต้องคิด

ฮีลตันเลิกคิ้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ระมัดระวังอะไรเลย เธอเซ็นชื่อลงทันทีหลังจากที่ได้เห็น

เธอไม่กลัวว่าเขาจะขายเธอออกไป?

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณเป็นภรรยาเพียงแค่ในนามของผม และเ