นาร์วิน x ณิดา [15] จะตัดใจจริงๆ เหรอ?

เที่ยงคืน

“แม่ครับ พ่อครับ กลับมาหาผมได้ไหมอึก…”

ณิดาตื่นจากการนอนหลับเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นไห้และพร่ำเพ้อของนาร์วิน หญิงสาวลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปที่ชายหนุ่มซึ่งนอนขดตัวร้องไห้อยู่ เธอเหวี่ยงขาทั้งสองลงจากเตียงนอนแล้วเดินไปแง้มผ้าม่านออกเพื่อดูว่าฝนหยุดตกหรือยัง ปรากฏว่ายังไม่หยุดตก

นาร์วินเคยเล่าให้ฟังว่าพ่อแม่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์ในวันฝนตก นี่อาจเป็นสาเหตุว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ เธอหยิบผ้าห่มแล้วนำไปห่มให้นาร์วิน พลางนั่งยองๆ ลงมองใบหน้าหล่อเหลาซึ่งกำลังนอนหลับอยู่ เธอเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้เขา แอบรู้สึกสงสารเขาอยู่ลึกๆ เด็กผู้ชายคนหนึ่งเติบโตมาได้จนเข้มแข็งขนาดนี้ถือว่าเก่งมาก

ภายนอกนาร์วินดูเข้มแข็ง แต่ทว่าภายในใจกลับเต็มไปด้วยความอ่อนแอ

เธอลุกขึ้นแล้วเดินกลับไปนอนโดยไม่ลืมปรับแอร์ให้อุณหภูมิสูงขึ้นเพราะภายในห้องค่อนข้างเย็น

เช้าวันต่อมา

นาร์วินตื่นขึ้นจากการนอนหลับ ชายหนุ่มมองผ้าห่มที่คลุมบนตัวก่อนจะมองไปยังณิดาซึ่งนอนขดตัวอยู่บนเตียงนอน เขาลุกขึ้นแล้วนำผ้าห่มกลับไปคลุมให้เธอดังเดิม ตอนเขาหลับเธอคงนำมาห่มให้

เขาหย่อนตัวนั่งลงข้างเตียงนอน พิศมองใบหน้าหวานละมุนของณิดาด้วยความ