เสพติดหัวใจมาเฟีย

เสพติดหัวใจมาเฟีย

last updateLast Updated : 2025-07-21
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
93Chapters
8.2Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

มาร์คิน : มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่พ่วงมาด้วยตำแหน่งประธานบริษัท ฉากหน้าคือนักธุรกิจ ฉากหลังคือเจ้าของธุรกิจสีเทาและสนามมวย เป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงหลายๆ คน แต่ใครจะรู้ล่ะว่า เบื้องหน้าที่อีกฝ่ายแสดงออกมากับเบื้องหลังนั้น…แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว นาร์มิน : หญิงสาวจิตใจดี มีรอยยิ้มที่จริงใจ ใครมองเป็นต้องหลงเสน่ห์และหลงรัก ภายนอกที่ดูเข้มแข็ง แต่จริงๆ แล้วภายในกลับมีความอ่อนแอซ่อนเอาไว้ ‘อยากให้ฉันปล่อยน้องชายเธอไปเหรอ? หึ…ถ้าอย่างนั้นก็เอาตัวเธอมาแลกสิ’

View More

Chapter 1

บทนำ

It was one in the morning.

Sharon McKinzie found herself unable to sleep and started scrolling through her phone.

She suddenly came across a new post on Kelly Walt's Instagram.

[Thank you to Carter and little Theo for the lovely gifts. The cup was even handmade by Theo himself.]

Sharon tapped on the photo.

A necklace and a DIY mug appeared on her screen.

Faintly, she could make out the words etched onto the cup: Happy Birthday, Mom.

Her eyes drifted to the cold dishes still sitting on the dining table, untouched. The birthday cake, too, remained unlit.

A faint, self-mocking smile tugged at the corners of her lips.

She remembered seeing a news notification earlier that day.

[Confirmed! The famously aloof figure from Amstern City, Carter Biggs, is secretly married—with a five-year-old son!]

In the photo, a tall, handsome man and a slender, beautiful woman were walking hand in hand with a five-year-old boy through an amusement park.

Kelly gently touched Theo's head, while Carter gazed at her with a softness Sharon had never seen before.

The three of them looked picture-perfect—a beautiful couple and a child who looked just like Carter.

They truly looked like a happy family.

Today was Sharon's birthday. It was also her fifth wedding anniversary with Carter.

And yet, the one being celebrated wasn't her—it was Kelly.

Carter and Theo had spent the entire day with Kelly, gifting her what should have belonged to Sharon.

Sharon wasn't surprised. Not anymore. She was used to this.

Kelly was Carter's first love. She was terminally ill, with only a year left to live. Her dying wish was simply to see him one last time.

Carter had told her he just wanted to do a few things for Kelly before the end, and hoped Sharon would understand.

Sharon didn't want to understand. But she knew—she couldn't stop him.

It was the first time Carter had spoken to her with such gravity.

It felt like something had been carved out of her chest—leaving behind a hollow, aching space.

She didn't know how long she sat there in the dark before the sound of the front door broke the silence.

Carter walked in with Theo.

He paused when he saw her sitting at the dining table, clearly surprised, as if he'd forgotten what day it was.

"You're still up?" he asked.

"I want to talk," Sharon replied calmly.

Carter frowned slightly, then looked down at Theo. "Go on upstairs, Theo."

Theo rubbed his eyes and yawned as he walked past Sharon.

He suddenly paused.

"Happy birthday, Mommy."

He tilted his head up to look at her—those eyes, so much like Carter's, stared into hers.

"Daddy and I didn't mean to forget your birthday. It's just… we still have so much time together. But Kelly only has six months left. You're not mad at us over something so small… right, Mommy?"

Sharon didn't know what hurt more—being forgotten completely, or being remembered, only to be pushed aside anyway.

Once Theo left, the room fell into silence again.

Carter was the one to break it.

"What did you want to talk about?"

He was dressed in a white shirt and black slacks, his features refined, his presence cool and composed like the pale, untouchable moon hanging in a winter night sky. Detached. Remote.

Sharon took a deep breath. "Carter, let's get a divorce."

A flicker passed through his eyes—like a breeze rippling across a still lake. But just as quickly, it vanished.

"I didn't forget your birthday," he said. "I already prepared your gift."

"My gift?" Sharon gave a low laugh. "You mean the necklace that used to belong to my mother? The one you gave to Kelly?"

That necklace was the only thing Sharon's mother had left her before she passed. Sharon had lost it the day she gave birth to Theo.

Carter had promised to help her find it. He did find it—only to give it away.

Carter's face remained composed, without a trace of embarrassment. Only his eyes darkened, just slightly.

"It's only on loan to Kelly. I'll return it to you later."

"How much later?" Sharon asked quietly. "The day she dies?"

"Sharon! That's enough!" His voice cut through the air, sharp and cold. His usually distant expression gave way to rare anger.

It was enough.

She had had enough of being married to a man who gave his heart to someone else, enough of raising a child who never felt like hers, enough of being belittled by her in-laws.

"Kelly only has half a year left," Carter said. "Even Theo knows to be kind. Why can't you show the same generosity?"

In that moment, Sharon felt something in her snap.

"What does her time left have to do with me?" she said. "She's not my family. Why should I be the one to tolerate her?"

Carter looked genuinely taken aback. Sharon had always been gentle, mild. He hadn't expected words like that to come from her mouth.

A cold glint flashed across his gaze. "I thought we had an understanding."

Sharon let out a soft laugh. "She wants to relive her first love, so I have to watch the two of you fall in love all over again. She wants to experience a wedding, so you hand her the one I spent half a year planning. I get to watch you and her walk Theo down the aisle like a real family. She wants to see the world before she dies, so you take her traveling across it. If she wanted the moon, I bet you'd try to pluck it from the sky."

She and Carter had been secretly married for five years. They'd never held a ceremony.

It wasn't until Theo once asked her what she looked like in a wedding dress that Carter decided they should hold one. He promised she could plan it all—down to the last detail.

She had.

Then Kelly spoke a single sentence, and everything changed.

Carter's expression turned to ice. "You've crossed a line."

Crossed a line.

Something tightened in her chest. She closed her eyes, the weight of disappointment pressing down on her.

All these years, she had tried to be the perfect wife and mother. No matter how hard she tried, Carter remained distant. She had assumed it was simply his nature—detached and reserved.

But then Kelly came back, and Sharon realized, even an aloof guy like Carter had fire in him.

She reached for the divorce papers already prepared and placed on the table.

"I've signed them. You should too. If she can officially become Mrs. Biggs before she dies, I imagine it would make her very happy."

Carter's lips pressed into a tight line. His handsome face seemed to frost over. It was a clear sign of his displeasure.

"And Theo?"

"He'll stay with you," she replied softly.

He looked like he was about to speak, but then his phone rang.

He picked it up.

"Carter! Kelly collapsed—she's in the emergency room!"
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
93 Chapters
บทนำ
ริมฝีปากกระจับสีระเรื่อคลี่ยิ้มกว้างหลังจากทำการจัดลูกโป่งอัดแก๊สฮีเลียมที่มีคำว่า ‘2nd Anniversary’ แปะเอาไว้บนผนังตรงหัวเตียงนอน ส่วนบนเตียงนอนมีกลีบกุหลาบสีแดงโรยเป็นรูปหัวใจและมีช่อดอกไม้วางเอาไว้ตรงกลางพร้อมกล่องของขวัญที่จัดเตรียมเอาไว้ นาร์มิน มองผลงานตัวเองที่ก้มหน้าก้มตาทำอย่างตั้งใจมาตลอดทั้งวันด้วยรอยยิ้ม วันนี้คือวันที่สิบสี่กุมภาพันธ์ ซึ่งเป็นวันครบรอบที่เธอและแฟนคบกันครบสองปี ทุกอย่างในห้องนอนเธอเป็นคนจัดเตรียมเองคนเดียวทั้งหมด ดวงตากลมโตมองเวลาบนผนังห้อง ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มกับอีกสามสิบนาที ซึ่งแฟนเธอบอกว่าคืนนี้กลับดึกเพราะมีนัดคุยงานกับลูกค้า เธอบอกแฟนว่าวันนี้จะไปงานเลี้ยงสำคัญกับครอบครัวที่หัวหินและจะกลับพรุ่งนี้ ซึ่งในความเป็นจริงมีเพียงพ่อกับแม่เธอที่ไปเท่านั้น เพียงแค่เอาส่วนนั้นมาเป็นข้ออ้าง เพื่อให้เขาไม่รู้ว่าคืนนี้ตนจัดเตรียมเซอร์ไพรส์เอาไว้ให้“เมื่อไหร่จะมา…” เธอเริ่มพึมพำ มือหยิบโทรศัพท์มาหมายจะส่งข้อความหาแฟนหนุ่ม แต่ต้องชะงักนิ้วเอาไว้เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายสงสัย “เดี๋ยวก็มาแล้วละ”สุดท้ายตัดสินใจไม่ส่งข้อความหาแดนที่เป็นแฟนหนุ่ม นั่งรอเขาอยู่เกือบสี
last updateLast Updated : 2025-06-26
Read more
เสพติดหัวใจมาเฟีย [1] แค่ช่วยยื่นข้อเสนอ
เท้าเล็กเหยียบคันเร่งรถหรูของตัวเองบนถนนของสะพานแห่งหนึ่งใจกลางเมืองมหานครในยามค่ำคืนท่ามกลางน้ำตามากมายบนใบหน้า หัวใจดวงน้อยปวดหนึบคล้ายจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ในตอนนึกถึงภาพเหตุการณ์เมื่อหลายนาทีที่ผ่านมา เอี๊ยดดดนาร์มินเหยียบเบรกจนล้อครูดเสียดกับพื้นถนนเสียงดังไปทั่วบริเวณ หญิงสาวฟุบใบหน้าลงพวงมาลัยแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ภาพแฟนหนุ่มและผู้หญิงคนนั้นที่กำลังนัวเนียกันอย่างถึงพริกถึงขิงยังคงติดตามาจนถึงตอนนี้ รู้ดีว่าไม่มีใครลืมเหตุการณ์ที่ทำให้เราเจ็บปวดได้ภายในไม่กี่วินาที แต่ถ้าหากเป็นไปได้ เธอก็อยากลืมมันเสียตอนนี้ ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากจดจำ และไม่อยากให้ภาพเหล่านั้นมาทำร้ายความรู้สึกของเธอ “ฮึก…” เธอเปิดประตูรถลงมา ตวัดสองเท้าไปยังสะพานแม่น้ำตรงหน้าลมเย็นพัดโกรกผ่านมาทำให้น้ำตาบนใบหน้าเริ่มแห้ง แทนที่น้ำตาจะหายไป แต่ทว่ามันกลับยังคงไหลโรยรินเปียกชุ่มใบหน้าเหมือนเดิมแววตาคู่สวยแฝงไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวดทอดมองสายน้ำตรงหน้า พร้อมหลุบมองความสูงระหว่างจุดที่ตัวเองยืนและแม่น้ำข้างล่าง สองมือกำขอบสะพานเอาไว้แน่น “หึ แค่ผู้ชายคนเดียว มันทำให้ฉันถึงขั้นเกือบคิดสั้นเลยเหรอเนี่ย” เธอแค
last updateLast Updated : 2025-06-26
Read more
เสพติดหัวใจมาเฟีย [2] สบสายตา
หนึ่งเดือนต่อมานาร์มินเดินลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่อยู่ภายในสนามบินท่ามกลางผู้คนจำนวนหนึ่งที่เดินสวนไปมา หลังจากอกหักจากแฟนหนุ่มที่คบกันมาสองปี เธอก็ตัดสินใจจองตั๋วบินไปรักษาแผลใจคนเดียวที่แคนาดาร่วมหนึ่งเดือนเต็ม แม้ว่าตอนนี้ยังทำใจไม่ได้เต็มร้อย แต่ก็ไม่เจ็บปวดเหมือนวันแรกที่รับรู้ว่าแฟนหนุ่มนอกใจ ที่ต้องบินกลับประเทศไทยเพราะธุรกิจทางบ้านมีปัญหา ทำให้ต้องบินกลับมาช่วยแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น ดวงตากลมโตละจากโทรศัพท์ในมือมองไปยังทางเดินตรงหน้า สายตาปะทะเข้ากับชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งที่สวมแว่นตาสีดำกำลังเดินมาอยู่เบื้องหน้าพร้อมกับชายชุุดดำ ด้วยความที่เขาคนนั้นมีความโดดเด่นและมีเสน่ห์ ทำให้เธอไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้แปลก…ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าใบหน้าผู้ชายคนนั้นถึงดูคุ้นตาราวกับเคยเจอที่ไหนมาก่อน แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออกเสียที ชายหนุ่มหน้าตาดีเดินผ่านไป กลิ่นหอมจากตัวเขาเผลอมาเตะจมูกจนเผลอทำให้ใจสั่น เธอหยุดชะงักสองเท้าแล้วหมุนตัวไปมองเขาคนนั้นพร้อมเกิดคำถามในใจ“ทำไมดูคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน” เธอพึมพำคนเดียวด้วยความสงสัย ลักษณะท่าทางของเขาดูคุ้นตาพิกล แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออกว่าเคยเจ
last updateLast Updated : 2025-06-26
Read more
เสพติดหัวใจมาเฟีย [3] จูบแล้วหนี…
นาร์มินก้าวลงมาจากรถหรูที่มีคนขับเดินลงมาเปิดประตูให้ หลังจากกลับมาจากแคนาดาแล้วพักผ่อนสองวัน เธอก็ต้องมารับหน้าที่คุยเจรจาขอให้มาร์คินยอมทำธุรกิจร่วมกับธุรกิจทางบ้าน คนรอบข้างบอกว่าการที่จะทำให้มาร์คินยอมตกลงทำธุรกิจด้วย ไม่ใช่เรื่องง่าย มันยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร เพราะไม่เคยมีใครสามารถหว่านล้อมมาร์คินได้แม้รู้ว่ายาก แต่ก็อยากลองเสี่ยงดูสักตั้ง…“มาขอพบคุณมาร์คินค่ะ”“ไม่ทราบว่าชื่ออะไรคะ?”“นาร์มินค่ะ”“คุณนาร์มินได้นัดไว้รึเปล่าคะ?”“ไม่ได้นัดค่ะ”“ปกติแล้วท่านประธานจะไม่ให้ใครเข้าพบง่ายๆ ถ้าไม่ได้นัดไว้ล่วงหน้าอะค่ะ” พนักงานหน้าเคาน์เตอร์บริเวณทางเข้าบอกนาร์มิน ปกติแล้วมาร์คินไม่ค่อยให้ใครเข้าพบง่ายๆ บางคนขอนัดล่วงหน้าแต่ถูกมาร์คินปฏิเสธมาแล้วก็มี การที่จะเข้าถึงตัวมาร์คินไม่ใช่เรื่องง่าย…“พอจะมีวิธีไหมคะ พอดีมีเรื่องสำคัญอยากจะคุยกับเขา”“คุณนาร์มินคงต้องนัดท่านประธานก่อนนะคะ” พนักงานสาวพูดกับนาร์มินด้วยรอยยิ้ม มาร์คินเป็นคนแบบไหนพนักงานที่นี่รู้ดี ถ้าหากทำให้ท่านประธานไม่พอใจในเรื่องใดเรื่องหนึ่งขึ้นมา จะไม่มีคำว่าตักเตือนหรือตำหนิ สิ่งเดียวที่จะได้รับก็คือ…ใบลาออก“มีเ
last updateLast Updated : 2025-06-26
Read more
เสพติดหัวใจมาเฟีย [4] ส่งกลับบ้านเกิด
มาร์คินหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดคราบเลือดบนริมฝีปากที่เกิดจากการกระแทกกับนาร์มินเมื่อกี้ด้วยความรู้สึกหัวเสีย“ผู้หญิงคนเมื่อกี้เป็นใคร มึงรู้จักไหมไอ้เร็น” เขาเอ่ยถามคนสนิทที่นั่งอยู่ข้างกายคนขับเสียงเข้ม “รู้จักครับ เธอเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลเธียระกิตติ์” เร็นตอบกลับมาร์คิน ก่อนจะเสริมขึ้นมาอีกประโยค “ตอนนี้บริษัทของตระกูลเธียระกิตติ์กำลังเผชิญหน้ากับวิกฤตอย่างหนัก ซึ่งมีโอกาสล้มละลายสูงมาก”“….”“การที่ลูกสาวคนโตของตระกูลเธียระกิตติ์มาหานาย ผมว่าน่าจะเป็นเรื่องของธุรกิจ เธอคงมาขอให้นายช่วย”“ถ้าเห็นผู้หญิงคนนี้มาที่บริษัทอีก ไล่ให้ไปให้พ้น”“ครับนาย” เร็นตอบรับคำสั่งจากมาร์คิน พลางแอบชำเลืองมองเจ้านายผ่านกระจกหลัง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้คงสร้างความขุ่นเคืองให้แก่มาร์คินไม่น้อย เพราะเท่าที่ฟังจากน้ำเสียง มันบ่งบอกชัดเจนว่าเจ้านายหนุ่มไม่พอใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาสักเท่าไร“ตอนที่นายกำลังประชุม คนของเราโทรมาบอกว่ารู้ตัวหนอนบ่อนไส้แล้ว”“แล้วตอนนี้มันอยู่ไหน”“อยู่โกดังครับ”“คืนนี้กูจะเข้าไป” เขาตอบ ก่อนจะเบือนใบหน้ามองไปนอกกระจกหรู เหตุการณ์ที่ผ่านมายังคงทำให้เขารู้สึกขุ่นเคืองไม่
last updateLast Updated : 2025-06-26
Read more
เสพติดหัวใจมาเฟีย [5] เอาตัวเธอมาแลก
“ซวยแล้ว” นาร์วินพูดพึมพำออกมาเมื่อเสียงโทรศัพท์ของตัวเองที่ใช้ถ่ายคลิปวิดีโอในเหตุการณ์ตรงหน้าดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทำให้ต้องรีบวิ่งหนีไปจากตรงนี้ก่อนที่คนกลุ่มนั้นจะตามมาเจอก่อนหน้านี้รถตนเสีย บวกกับได้ยินเสียงคนร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดเลยตัดสินใจเดินตามเสียงนั้นมาจนได้เห็นภาพชายคนหนึ่งกำลังถูกซ้อมอย่างหนัก เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิปเก็บเอาไว้ให้ตำรวจ แต่โชคดันไม่เข้าข้าง เพราะเสียงโทรศัพท์ตนดันดังขึ้นมาเสียก่อนบุคคลที่ใช้ปืนจ่อหน้าชายคนนั้น คาดไม่ถึงเลยว่าจะคือมาร์คิน นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงแสนเพอร์เฟกต์ที่ใครๆ ต่างอยากร่วมทำธุรกิจด้วย คิดไม่ถึงเลยว่าธาตุแท้ของเขาจะเป็นคนอย่างนี้กึก!นาร์วินหยุดชะงัก ใบหน้าซีดเผือดราวไก่ต้ม สายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวมองใครบางคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมปืนในมือพรึ่บ“ปล่อยกูนะเว้ย!” นาร์วินร้องโวยวายเมื่อถูกชายฉกรรจ์พุ่งเข้ามาล็อกตัวจากด้านหลัง บังคับให้นั่งคุกเข่าลงกับพื้นต่อหน้ามาร์คิน“เมื่อกี้เห็นอะไรไปบ้าง” มาร์คินเอ่ยถามคนตรงหน้าเสียงเรียบ“ผะ…ผม…”“หึ สงสัยมึงคงอยากถูกส่งกลับบ้านเกิดแบบมัน”นาร์วินหน้าซีดเผือดกับสิ่งที่มาเฟียหนุ่มพูดออก
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
เสพติดหัวใจมาเฟีย [6] มีสิทธิ์เลือกด้วยเหรอ?
เธอยืนมองไนต์คลับที่ชายคนนั้นให้มาหาด้วยความหวาดหวั่น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาที่นี่ ก่อนหน้านี้รู้จักไนต์คลับแห่งนี้ผ่านหู พอได้มาสัมผัสด้วยสายตา ที่นี่ดูใหญ่โตไม่ต่างจากโรงแรมหรูระดับห้าดาว‘อยากให้ฉันปล่อยน้องชายเธอไปเหรอ? หึ…ถ้าอย่างนั้นก็เอาตัวเธอมาแลกสิ’ประโยคของชายคนนั้นยังคงดังก้องในหู ทว่าน้ำเสียงของเขาช่างฟังดูคุ้นหูพิกล แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออกว่าเคยได้ยินจากที่ไหน เธอเริ่มก้าวเท้าเดินเข้าไปข้างใน ตรงไปยังลิฟต์ที่อยู่มาไกลเพื่อขึ้นไปชั้นสามมือเล็กบีบกันแน่นระหว่างรอลิฟต์ถึงชั้นสาม พอประตูลิฟต์เปิดออก หัวใจดวงน้อยก็พานกระตุกวูบตามไปด้วย เธอสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดแล้วก้าวออกมา ข้างบนดูไม่วุ่นวายเหมือนข้างล่าง แต่ละมุมมีผู้คนกำลังนั่งดื่ม บ้างก็นั่งนัวเนียกันตามประสาหนุ่มสาว‘ชั้นสาม ห้องวีไอพีK’เธอเดินตรงไปยังห้องวีไอพีตามที่ชายคนนั้นนัดหมาย ภายในใจแอบหวั่นเล็กน้อย เพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีแผนการอะไร แต่ถ้าหากไม่ยอมมา ก็ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรน้องชายของเธอหรือเปล่า“มาหาเจ้าของห้องวีไอพีเค” เธอขยับเรียวปากบอกชายท่าทางน่ากลัวสองคนที่ยืนเฝ้าประตูด้วยอาการหวาดหวั่นชายคนหนึ่งเอื้อมมือ
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
เสพติดหัวใจมาเฟีย [7] เลวมากกว่าที่คิด
‘แค่ฉันลั่นไกใส่ตรงนี้…เธอก็รอดแล้ว’น้ำเสียงและรอยยิ้มน่ากลัวของมาร์คินพลอยทำให้เธอรู้สึกไม่ปลอดภัย ก่อนหน้านี้เคยมองเขาว่าเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงคนเก่งคนหนึ่ง แต่ทว่าหลังจากได้เห็นอีกตัวตนที่เขาไม่เคยเปิดเผยออกมาให้ได้สัมผัส มันกลับทำให้เธอไม่อยากอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้เขาดูอันตราย…“กลัวเหรอ?” น้ำเสียงเย็นเยียบเอ่ยถามคนตรงหน้า สีหน้าและแววตานาร์มินแสดงออกชัดเจนว่ากำลังหวาดกลัวกับการกระทำของตัวเอง“ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้”“ยังไม่ชินอีกเหรอ? อย่าลืมสิว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันเอาปืนจ่อเธอ”“มะ…หมายความว่ายังไง” เธอเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้ งั้นแสดงว่าเขาเคยทำในลักษณะอย่างนี้กับเธอมาก่อนอย่างนั้นหรือ?ถ้าเป็นแบบนั้นจริง…ทำไมเธอถึงจำอะไรไม่ได้เลยล่ะ“จำฉันไม่ได้เหรอ?”“….”“ลองนึกดีๆ สิ ว่าเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ในชีวิตมาบ้างรึเปล่า”เธอคิดตามในสิ่งที่มาร์คินพูด การที่เขาพูดแบบนี้ขึ้นมาแสดงว่าเธอและเขาต้องเคยเจอกันมาก่อนแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่พูดราวกับเคยเจอกันมาก่อน‘ถ้าเธอเลือกตัวเลือกนี้ รับรองว่าฉันจะทำให้เธอทรมานน้อยกว่าการกระโดดลงจากสะพาน’
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
เสพติดหัวใจมาเฟีย [8] จำยอม
ก๊อก ก๊อก“เข้ามา”คนหลังประตูเมื่อได้ยินว่าเจ้าของห้องเอ่ยอนุญาตแล้วจึงเปิดประตูเข้ามา เร็นเดินถือเอกสารไปวางบนโต๊ะทำงานให้เจ้านายที่กำลังนั่งนัวเนียอยู่กับหญิงสาวคนหนึ่งในสภาพเสื้อผ้าหลุดรุ่ย ภาพนั้นไม่ได้ทำให้ตนรู้สึกตกใจเพราะเห็นจนชินแล้ว“มีเอกสารมาให้เซ็นครับ”“เธอออกไปก่อน” เขาหันไปบอกหญิงสาวที่นั่งบนตัก“คราวหน้าคุณมาร์คินจะเรียกหาหลินอีกไหมคะ?”“อืม”มาร์คินตอบรับอย่างขอไปที หญิงสาวบนตักยิ้มกว้างก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปหอมแก้มมาเฟียหนุ่ม ก่อนจะลุกออกจากตักแล้วจัดแจงเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่ จากนั้นจึงเดินออกไปจากห้องทำงาน“คืนนี้นายจะไปดูการผลิตสินค้าด้วยตัวเองไหมครับ?”“มึงไปแทนกู ถ้าเกิดปัญหาอะไรค่อยโทรมาหากูทีหลัง”“ได้ครับนาย” เร็นตอบรับ “นายจะให้ผมจัดการคนที่แอบถ่ายคลิปเลยไหมครับ?”“เอาไว้ก่อน มันมีบางอย่างที่สนุกกว่านั้น”“นายคงหมายถึงพี่สาวของมันใช่ไหมครับ?” เร็นเลิกคิ้วถามเจ้านาย“หึ ใช่ จัดการมันไม่สนุกเท่า…พี่สาวของมัน”ริมฝีปากหยักได้รูปคลี่ยิ้มหลังจากพูดจบ เชื่อว่าคืนนี้นาร์มินต้องมาหาเขาอย่างแน่นอน ขนาดนัดให้มาเจอเมื่อคืนยังยอมมา สิ่งหนึ่งที่ทำให้เขามั่นใจว่าผู้หญิง
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
เสพติดหัวใจมาเฟีย [9] ไม่เช้าไม่มีโอกาสพัก NC+++
‘ถ้าถอดเองมันยากมาก ให้ฉันฉีกมันขาดเลยดีไหม?’คำพูดของมาร์คินทำให้เธอรู้สึกประหม่าและทำอะไรไม่ถูก เธอไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา ตอนแรกทำใจเอาไว้แล้วว่าต้องมีเรื่องบนเตียงเข้ามาเกี่ยวข้อง พอได้มาอยู่ในสถานการณ์จริง มันกลับทำให้เธอรู้สึกไม่อยากทำต่อ อยากเพ่นหนีไปให้ไกลจากผู้ชายอันตรายคนนี้เธอหลับตาแล้วพ่นลมหายใจออกมา ก่อนจะค่อยๆ ถอดเสื้อกล้ามที่ตัวเองสวมใส่มาอยู่ออกท่ามกลางสายตามาร์คิน จากนั้นเริ่มถอดกางเกงขาสั้นของตัวเองกองไว้กับเสื้อที่เพิ่งถอดออกริมฝีปากหยักได้รูปยิ้มเล็กๆ บนมุมปากเมื่อเห็นหญิงสาวเริ่มถอดอาภรณ์ ผิวเนียนละเอียดบวกกับกลิ่นหอมที่ลอยมาเตะจมูกพลอยทำให้เขาเกิดอารมณ์ปรารถนา สายตาคมเข้มจ้องมองหน้าอกที่บดเบียดกันภายใต้ชั้นในลายลูกไม้สีดำเขาไล่มองทุกส่วนบนร่างกายผู้หญิงคนนี้ด้วยความหลงใหล ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอมีร่างกายที่สมบูรณ์แบบ เธอเปรียบเสมือนเชื้อเพลิงที่จุดประกายเปลวไฟราคะในกายของเขาให้เริ่มทำงานอย่างหนัก“อีกสองตัว เหลือไว้ทำไม”“ฉะ…ฉัน..”“เหลือไว้ให้ฉันถอดเอง?”เธอค่อยๆ เอื้อมมือไปถอดตะขอชั้นในออกด้วยมือไม้ที่เริ่มสั่นจากอาการหวาดกลัว นี่เป็นครั้งแรกที่เธ
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status