7

EP7 - เหนือมาเฟีย (ธันเดอร์-บลิ๊ง)

“📱มาเอาไปซิ โทรศัพท์น่ะ กูไม่ขับรถไปให้หรอกนะ” ผมเอ่ย

“📱เดี๋ยวไปเอา! รอเลย!”

“📱เออ รีบมาแล้วกัน ก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจกลับคอนโด”

“📱15นาที!

มึงรอเลยไอ้เสี่ย ไอ้นิมัยไม่ดี รู้ว่าทำหล่นไม่ยอมเอามาคืน” บลิ๊งเอ่ย

“📱เดี๋ยวๆ มึงทำหล่นเองนะบลิ๊ง”

“📱เออนั่นแหละ!”

ตู๊ดๆๆๆๆ พูดจบแม่งวางสายใส่ผมเลย

ไม่ได้เมื่อวาน วันนี้กูก็ต้องได้แหละว่ะ!😏😏😏

BLINK TALK

ฉันวางสายอย่างหัวเสีย นี่ฉันจะวนเวียนอยู่กับอีเสี่ยนี่อีกนานแค่ไหนว่ะเนี้ย อุตส่าหนีแล้วเชียว ยังจะไม่จบอีก

“อีบลิ๊ง ทำไมโทรศัพท์มึงถึงอยู่กับเสี่ยธันว่ะ” หวานเอ่ย

“มึงกับเสี่ยได้เสียเป็นเมียผัวกันแล้วใช่มั้ย บอกกูมานะอีบลิ๊ง!” ปั้นหยาเอ่ย

“จะบ้าเหรอ เมื่อเช้ารถกูชนท้ายรถไอ้เสี่ยหื่นนั่น เขาเลยอาสา ไม่ซิ เรียกว่าลากกูขึ้นรถตัวเองแล้วขับมาส่งที่บริษัท กรรมเวรอะไรของกูไม่รู้ โทรศัพท์เสือกตกที่รถไอ้เสี่ยนั่นอีก!” บลิ๊งเอ่ย

“มึงอ่อยเสี่ยอีบลิ๊ง” ปั้นหยาเอ่ย

“อ่อยบ้าอ่อยบออะไรล่ะ กูเพื่อนมึงนะเนี้ย ไม่เข้าข้างกูเลย” บลิ๊งเอ่ย

“กูเข้าข้างผู้ชายค่ะ ผู้ชายหล่อมากกกก” ปั้นหยาเอ่ย

“เสี่ยเขาจะกินมึง กูดูออก” หวานเอ่ย

“แต่กูไม่ให้กิน กูไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้” บลิ๊งเอ่ย

“แล้วนี่ยังไง จะไปเอาโทรศัพท์มั้ยมึงอ่ะ” หวานเอ่ย

“ไปดิ ไม่ต้องห่วง กูดูแลตัวเองได้” บลิ๊งเอ่ย

“กูไม่ได้เป็นห่วงมึง กูเป็นห่วงเสี่ย กูกลัวเสี่ยถูกมึงฟาด” ปั้นหยาเอ่ย

“อีปั้น!!”

“ปั้นหยา เรียกให้จบ!!”

“เออๆนั่นแหละ กูไปล่ะ มีนัดกับแก้วใสต่ออีก”

ฉันเดินแยกย้ายจากเพื่อนทั้งสอง ก่อนขับรถที่พ่อให้ลูกน้องเอามาให้ตรงตามจีพีเอสไปหาไป้เสี่ยที่บ่อนทันที

บ่อนธันเดอร์

ทันทีที่มาถึง ฉันเดินตรงเข้าไปในบ่อนทันที ลูกน้องของเสี่ยวิ่งออกมาก่อนเอ่ยขึ้น

“เสี่ยรออยู่ที่ห้องทำงานครับ เชิญทางนี้ครับ”

“อืม”

ฉันเดินตามลูกน้องของเสี่ยไปยังห้องทำงานของเขาที่ฉันบนสุด ก่อนจะเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา

“ว่าไงจ๊ะว่าที่เมีย” เสี่ยธันเอ่ย

“ไอ้เสี่ย ใครเป็นว่าที่เมียห๊ะ! เอาโทรศัพท์มา ไม่มีเวลาเล่นด้วยหรอกนะ” ฉันเอ่ย

“มาใกล้ๆ เดี๋ยวหยิบให้ โทรศัพท์น่ะ” เสี่ยธันเอ่ย

“แผนเยอะ นึกว่ารู้ไม่ทันหรือไง” ฉันเอ่ย

“แล้วแต่ โทรศัพท์อยู่ในลิ้นชักเนี้ย จะไม่เอาก็ได้” เสี่ยธันเอ่ย

ฉันยืนมองหน้าเสี่ยแบบไม่ไหวใจ คนอะไรอันตรายชะมัด เอะอะจะจับปล้ำ แต่เสียใจด้วย ฟาดผิดคนแล้ว แม่สู้ตายนะบอกให้ จะฟาดกลับให้หัวแตกเลย

“ไหนล่ะ เอามาซิ”

ฉันก้าวขาเดินที่ข้างเก้าอี้เขาเพื่อจะเอาโทรศัพท์ แต่ปรากฏว่าก็เป็นไปตามที่ฉันคิด อีเสี่ยมันมีแผนจริง

“ตัวหอมจริงๆ”

“ปล่อยนะไอ้เสี่ย!!!”

ฉันดิ้นสุดแรงเมื่อถูกอีเสี่ยมันรวบกอดลงมานั่งอยู่บนตัก ใบหน้าหล่อๆหอมไปตามไหล นี่ถ้าแขนฉันไม่ถูกรวบไว้ แม่จะคว้าปืนยิงให้กระบานแยกเลยจริงๆ

“นั่งดีๆ ถูก้นใส่มังกรกูขนาดนี้ เดี๋ยวมึงจะโดนฟาดคาห้องทำงานนะบลิ๊ง” เสี่ยธันเอ่ย

“เสี่ยก็ปล่อยซิ!!”

“กูถามมึงจริงๆ มึงเป็นเลสเบี้ยนหรือไง กูรุกขนาดนี้ไม่สนใจกูบ้างเลยเหรอ ปกติไม่มผู้หญิงคนไหนปฏิเสธกูสักคน มึงเนี้ยคนแรก” เสี่ยธัญเอ่ย

“ไม่ชอบคนเจ้าชู้โว้ย!! ไม่ได้เป็นเลส”

อีเสี่ยมันคิดว่าฉันเป็นเลสงั้นเหรอเนี้ย ไม่ได้คิดเลยว่าตัวเองเจ้าชู้ขนาดนี้ผู้หญิงจะกลัวบ้าง ไอ้หล่ออะยอมรับมันหล่อจริง แต่ถ้าเจ้าชู้แบบนี้เจ๊ขอบายค่ะ

“ถ้ากูไม่เจ้าชู้มึงจะสนใจ??”

“พูดบ้าอะไรเนี้ย ปล่อยได้แล้ว เอาโทรศัพท์มาด้วย” ฉันยังคงโวยวาย

“ฟ่อดดดด!!!”

“กรี๊ดดดดดด!!! ไอ้เสี่ย ไอ้บ้า!@#$^^$$^&^%&*”

อีเสี่ยมันฉวยโอกาสตอนฉันสู้ไม่ได้ ขโมยหอมแก้มฟ่อดใหญ่ ไอ้นิสัยเสีย หลุดไปได้แม่จะฟาดให้ยับเลย

“แก้มหอม บลิ๊ง กูจะจีบมึง!”

“ไอ้เสี่ย กินยาลืมเขย่าขวดมาหรือไง!! หรือผีเข้า “

END BLINK TALK

THUNDER TALK

“กูหอมมึงแค่ทีเดียวมึงด่ากูยาวขนาดนี้เลย!! ถ้ากูเอามึงขึ้นมา มึงไม่ด่ากูไปยันชาติหน้าเลยหรือไง” ผมเอ่ย

“จะด่าให้วิญญาณกลับบ้านไม่ถูกเลย” บลิ๊งเอ่ย

“มึงมันโหด เหมาะสมๆ”

ผมมองร่างเล็กที่ผมกำลังถือวิสาสะรวบกอดเธอไว้ ตัวขาวๆหอมๆทำผมอดใจไม่ไหว หอมเธอไปฟ่อดใหญ่ ซึ่งนั่นมันก็ทำให้เธอด่าผมจนฟังแทบไม่ทัน

“ว่าไง กูจีบมึงนะ” ผมเอ่ย

“อย่าเสีบเวลาเลยเสี่ย บอกแล้วไงไม่ชอบคนเจ้าชู้ หูแตกหรือไง”

“มึงไม่ชอบ แต่กูชอบมึง จบ!”

“ไอ้บ้าเสี่ย ปล่อยสักที เมื่อยแล้ว” บลิ๊งเอ่ย

เธอก็ดิ้นไม่หยุด ดิ้นจนตอนนี้ผมมีอารมณ์เพราะห้นงอนๆของเธอมันถูไถลูกชายผมจนแข็งไปหมด

“กรี๊ดดดดดด ไอ้เสี่ย!! อะไรดันก้นว่ะ” เธอร้องลั่นขึ้นมา

“คxย จบมั้ย มึงดิ้นจนกูอยากไปหมดแล้วเนี้ย รับผิดชอบด้วย” ผมเอ่ย

“ไปซื้อกินเอาซิ!! ปล่อยได้แล้ว จะกลับ!!”

“ก่อนกลับขอฟัดสักที!!”

ไม่พูดเปล่า ผมรวบกอดเธอแน่นกว่าเดิม ก่อนกดใบหน้าซุกไซร้ซอกคอและพวงแก้มหอมๆของเธอ ก่อนขบเม้มลงบนบ่าใกล้ต้นคอของเธอจนมันเกิดรอยแดง

“เสี่ย!!! ทำบ้าอะไรเนี้ย!!”

“ก็แค่ฟัด แต่อยากเอามึง เอาได้มั้ยล่ะ” ผมเอ่ย

“ไอ้เสี่ย มึงก็พูดตรงไป เอาบ้าอะไรล่ะ ไม่ให้เอา ไม่ได้เป็นอะไรกัน ปล่อย!!!”

เธอก็ยังคงทั้งด่า ทั้งดิ้น ทั้งโวยวายไม่หยุด ผมหอมเธอฟ่อดใหญ่อีกรอบ ก่อนคลายกอดออก

“อ๊ะๆๆ ถ้าฟาดไม่โดนพลาดท่าขึ้นมา กูเอามึงตรงนี้เลยนะบลิ๊ง’

ใช่ครับ พอผมแล่อยกอด เธอทำท่าจะขวดน้ำฟาดผม ผมเลยชี้หน้าเธอจนเธอหยุดชะงัก ผมพูดจริง ถ้าฟาดไม่โดน ผมเอาเธอวันนี้เลย

“งั้นไม่ฟาดก็ได้ บลิ๊งไปก่อนนะคะเสี่ยขา”

“แบบนี้น่ารักขึ้นเยอะ” เธอเอ่ย ก่อนส่งยิ้มหวานให้ผมแล้วทำท่าจะยื่นหนามาหอมแก้มผม แต่...

เพล้ง!!! ขวดถูกฟาดลงตรงห้างคิ้วผมเต็มแรง ยัยแสบนี้มันเล่นผมอีกแล้ว ให้ตายซิ

“เสี่ยครับ!!! เฮ้ย!!! จับผู้หญิงคนนี้ไว้”

ลูกน้องผมมันคงได้ยินเสียงขวดแตกเลยรีบวิ่งเข้ามา เจอผมเลือดอาบหน้า เลยทำท่าจะจับตัวเธอไว้

“ใครแตะผู้หญิงคนนี้กูจะยิงให้กระบานแยกเลย..คนนี้แหละว่าที่เมียกู!! พวกมึงจำไว้!”

🔥🔥🔥🔥