ผู้ช่วย

ณ บริษัท HIGH CAR

ทันที่แอสตันเลี้ยวรถเข้าไปจอดยังที่จอดรถผู้บริหารของบริษัทฉันก็ต้องเบิกตากว้างในทันทีเพราะไม่เคยเห็นรถหรูจอดเรียงกันเต็มที่จอดรถขนาดนี้ฉันเริ่มจะสงสัยแล้วว่าระดับผู้บริหารที่นี้เงินเดือนเท่าไหร่กันแน่

“ทำตัวดีๆ ล่ะ” แอสตันหันมาบอกฉันก่อนจะเปิดประตูรถลงไปทันที

“รู้แล้วน่า” ฉันเอ่ยตอบไปก่อนจะรีบเปิดประตูแล้วก้าวขาให้ทันเขา

“สวัสดีค่ะ/ครับ คุณแอสตัน”

เมื่อแอสตันย่างกายเข้ามายังข้างในบริษัทนั้นไม่นานพนักงานหลายก็เอ่ยทักทายและโค้งให้เขาอย่างนอบน้อม

ฉันที่เดินตามหลังแอสตันเข้ามานั้นฉันถึงกับต้องตะลึงกับรถซุปเปอร์คาร์หรูทั้งหลายที่จอดเรียงรายกันเต็มไปหมดฉันมองสำรวจไปรอบๆ แต่ละคันราคาน่าจะไม่ต่ำกว่า 10 ล้านบาทแน่ๆ ถ้าฉันเผลอทำรถพวกนี้เป็นรอยแม้แต่นิดเดียวชาตินี้ทั้งชาติฉันคงหาเงินมาให้ไม่หวัดไม่ไหว

“นี้มันบริษัทหรือโชว์รูมรถซุปเปอร์คาร์เนี้ย” ฉันอุทานขึ้นมากับตัวเองเบาๆ

“ข้างล่างเป็นโชว์รูมตั้งแต่ชั้น 2 ไปเป็นออฟฟิศ” แอสตันที่ได้ยินฉันอุทานกับตัวเองเอ่ยขึ้นก่อนที่เขาจะเดินไปยังลิฟต์ที่เขียนป้ายไว้ว่าให้ใช้ได้แค่ผู้บริหารและมีคุณลุงยามค่อยกดให้

ติ๊ง

เสียงลิฟต์หยุดอยู่ที่ชั้น 43 เป็นชั้นที่สูงสุดของตึกนี้ ฉันก้าวขาเดินออกจากลิฟต์ตามหลังแอสตันไปอย่างเงียบๆ

บรรยากาศของชั้นนี้ค่อนข้างเงียบมากพนักงานทุกคนที่เขาทำงานอยู่กันเป็นระเบียบก็หันมามองฉันกันเป็นตาเดียวแต่ไม่มีใครพูดอะไรน่าจะเป็นเพราะชั้นนี้ส่วนมากมีแต่ผู้บริหารเลยไม่ค่อยมีใครสงเสียงดังรบกวนแต่ฉันก็พอมองสายตาพวกนั้นออกว่าถ้าฉันกับแอสตันเดินผ่านพ้นไปปุ๊บก็คงจะจับกลุ่มนินทาฉันกันแน่

“ห้องฉันอยู่ด้านซ้าย ด้านขวาจะเป็นของพี่ฉันแต่เขายังไม่มา”

“อื้ม แล้วนายจะให้ฉันทำอะไรบ้าง”

“ฉันบอกให้ธนินเอาบัญชีของคลับมาแล้วเธอก็แค่เช็คว่ามันตรงกันไหม” แอสตันเอ่ยก่อนจะเดินนำฉันไปยังห้องทำงานของเขา

SAYNAM END

“นี้โต๊ะทำงานของเธอ” แอสตันเอ่ยขึ้นและชี้ไปยังโต๊ะทำงานที่เขาสั่งให้คนยกเข้ามาไว้ยังห้องทำงานเข้าเพิ่ม

ก๊อก ก๊อกๆ

“เข้ามา”

“เอกสารที่นายบอกครับ” ธนินที่เดินเข้ามาพร้อมกับเเฟ้มเอกสารมากมายเอ่ยขึ้น

“เอาให้ยัยนี่เลย ช่วงนี้ฝากดูคลับด้วยนะ”

“ได้ครับนาย มีอะไรให้ผมทำอีกไหมครับ”

“ไม่มีเเล้วไปเถอะ”

“ครับ” ธนินเอ่ยรับพร้อมโค้งตัวให้แอสตัสก่อนจะเดินออกไป

ก๊อก ก๊อกๆ

“เข้ามา”

สิ้นเสียงของแอสตันผู้ชายวัยกลางคนที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับพ่อของแอสตันก็เดินเข้ามาพร้อมกับแฟ้มเอกสารหลากหลายเล่มก่อนจะนำมาวางไว้ให้ยังโต๊ะทำงานของเขา

“คุณอาปกรณ์สวัสดีครับ” แอสตันเอ่ยทักทายเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาเป็นชายวัยกลางคนพร้อมกับยกมือไหว้เขาอย่างเคารพ

คุณอาปกรณ์ที่แอสตันเอ่ยเรียกนั้นเป็นเลขาคนสนิทของคุณพ่อของเขาตั้งแต่ท่านเริ่มก่อสร้างบริษัทแห่งนี้ ซึ่งความผูกพันนี้ทำให้แอสตันนับถือปกณ์เหมือนกับญาติผู้ใหญ่คนนึง

“นี้เป็นเเฟ้มเอกสารที่ท่านประธานเตรียมไว้ให้คุณหนู มีอะไรก็กดเรียกนะครับโต๊ะผมอยู่หน้าห้อง”

“ขอบคุณครับอา”

“ผู้ช่วยคนใหม่หรอ” ปกรณ์เอ่ยถามแอสตันพร้อมกับหันมองไปยังสายน้ำอย่างสงสัยเพราะเท่าที่เขารู้จักแอสตันมาเขาแทบไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาเปิดตัวหรือตามติดเขาเลย

“นี่สายน้ำเป็นผู้ช่วยตรวจบัญชีที่คลับให้ผมช่วงนี้”

“สวัสดีค่ะ” สิ้นเสียงของแอสตันสายน้ำเอ่ยสวัสดีพร้อมยกมือไหว้ปกรณ์

“อ่องั้นหรอ คุณท่านคงบอกคุณหนูแล้วใช่ไหมครับ”

“บอกแล้วครับ แล้วคุณอาจะไปดูสาขาที่ต่างประเทศวันไหนหรอครับ”

“อาทิตย์หน้าครับ เดียวรอเคลียร์เอกสารไว้ให้คุณหนูของเดือนนี้ก่อนถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อน” ปกรณ์เอ่ยบอกแอสตันก่อนจะเดินออกไป

“เธอไปชงกาแฟให้ฉันหน่อย”

“ไม่ใส่น้ำตาลใช่ไหม”

“ใช่”

พอสิ้นเสียงของแอสตันสายน้ำก็เดินออกจากห้องไปยังโซลชงกาแฟของแผนกแต่ระหว่างที่เธอเดินออกมาทุกสายตาก็จับจ้องมาทางเธอจนเธอเดินไปถึงที่ชงกาแฟและเริ่มซุบซิบนินทาเธอกันแต่เธอเลือกที่จะทำเป็นไม่สนใจ

“เด็กเดียวนี้ดีเนอะ เรียนไม่ต้องสูงมากหน้าตาดีก็ได้งานและ”

“ได้ยินว่าคุณแอสตันเลี้ยงไว้หลายคนเดียวก็โดนทิ้ง”

“พวกแกมาพนันกันไหมว่ากี่เดือน”

“เอาสิๆๆ”

เสียงนินทายังคงดังให้ได้ยินจนเธอชงกาแฟเสร็จและต้องเดินกลับไปทางเดิมเธอจึงเลือกที่จะเดินก้มหน้าทำเป็นไม่มองคนพวกนั้นจนไปถึงห้องทำงานของแอสตัน

ก๊อก ก๊อกๆ

สายน้ำเคาะประตูห้องทำงานของแอสตันก่อนจะเดินหน้ามุ้ยเอาแก้วกาแฟไปวางไว้ให้เขา

“เป็นอะไร” แอสตันเอ่ยถามสายน้ำที่ยืนทำหน้าตาเบื่อโลกอยู่ตอนนี้

“ป่าว พรุ่งนี้ฉันทำงานให้นายอยู่ที่คอนโดได้ไหม”

“ทำไม”

“ไม่อยากมาที่นี่”

“อย่าเรื่องมากสายน้ำ ฉันไม่ชอบ” เอ่ยตันเอ่ยพร้อมทำเสียงดุใส่หญิงสาวก่อนจะก้มไปเซ็นเอกสารต่อ

“นายไม่ได้มาเป็นฉันนี่” สายน้ำเอ่ยก่อนจะเดินหน้ามุ้ยกลับไปนั่งยังโต๊ะทำงานของเธอ

- หลายชั่วโมงต่อมา -

“แอสตันนายดูให้หน่อยสิฉันทำถูกไหม ฉันตรวจตั้งหลายรอบแล้วแต่รายการเบิกกับยอดเงินมันก็ไม่ตรงกันสักที” สายน้ำเอ่ยขึ้นพร้อมถือโน๊ตบุ๊คและเเฟ้มเอกสารเดินมาหาแอสตันที่โต๊ะทำงาน

“ไหน” แอสตันเอ่ยก่อนจะรับโน๊ตบุ๊คและแฟ้มเอกสารมาตรวจดู

“เนี้ย ตรงนี้กับตรงนี้” สายน้ำเอ่ยพร้อมกับใช้นิ้วเรียวชี้ไปยังหน้าจอโน๊ตบุ๊ค

“เธอไม่ได้ตรวจผิดหรอ”

“งั้นแสดงว่า…”

“ใช่ มีคนยักยอกเงินคลับฉันแล้วฉันก็รู้ด้วยว่ามันเป็นใคร”

“แล้วนี้นายจะทำไงต่อ”

“ฉันรอให้หลักฐานมันครบก่อน”

“นี่นายจะทำอะไร”

สายน้ำเอ่ยขึ้นเมื่อมือหนาของแอสตันคว้าเอวเธอให้มานั่งบนตักเขาและเลื่อนขึ้นมาขยำหน้าอกของเธอส่วนมืออีกข้างของเขาล้วงเข้ามายังใต้กระโปรงของเธอและเริ่มหนาลูบไล้ต้นขาอ่อนไล้มาเลื่อยๆ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเรียวหนาสอดเข้ายังแพตตี้ตัวน้อยของเธอที่เขาเป็นคนเลือกให้