- หลายวันต่อมา -
“อ้ะ อ้ะ แอสตันเร็วๆ ฉันมีสอบเดียวไปสะ~สาย” สายน้ำเอ่ยพร้อมยืนเกาะขอบโต๊ะทานข้าวไว้แน่น ตับ ตับ ตับ ร่างบางในชุดนักศึกษาที่ตอนนี้ถูกชายหนุ่มถลกกระโปรงทรงเอขึ้นมาเหนือเอวแล้วอัดกระแทกแก่นกายมหึมาถี่ยิบใส่รูสวาทอย่างเร่งรีบ “อ่าาส์ แอสตันเร็วอีก” สายน้ำครางพร้อมเอ่ยให้ชายหนุ่มเร่งความเร็วขึ้นอีกเพราะเธอกลัวไปสอบวิชาสุดท้ายไม่ทันเธอกินข้าวเสร็จเตรียมตัวที่จะออกไปสอบแต่ดันถูกแอสตันที่ไม่รู้ไปหิวโหยจากไหนนักหนาจับเธอถ่างขากระแทกจากด้านหลังสะก่อนเธอไม่รู้เลยว่าเขาเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะขนาดนี้เมื่อวานเธอก็แทบนอนไม่พอ ตับ ตับ ตับ!! แอสตันเร่งความเร็วในการซอยให้ถี่ขึ้นเพื่อทำเวลาให้เสร็จให้ไวขึ้นไม่งั้นร่างบางที่ถูกเขากระทำอยู่คงไปสอบไม่ทันแน่ “ซี๊ดส์ อ่าาาสายน้ำ” ร่างแกร่งครางออกมาพร้อมขบกรามแน่นก่อนจะกระเเทกเข้าออกย้ำๆ ซ้ำๆ อย่างเน้นๆ ก่อนที่แก่นกายเขาจะกระตุกเกร็งจนในที่สุด… ตับ ตับ ตับ “อ่าาส์” แอสตันครางออกมาเมื่อถึงฝั่งฝันพร้อมปล่อยน้ำรักใส่ยังรูสวาทของร่างบาง มือหนาเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชซู่บนโต๊ะอาหารทั้งที่ยังเสียบแกร่งกายไว้ที่รูสวาทของหญิงสาวก่อนจะค่อยๆ ถอดแกร่นกายออกมาและใช้ทิชซู่ไล่เช็ดคราบน้ำรักของเขาที่ไล่ทะลักออกมาตามขาอ่อนของร่างบางก่อนจะเอานิ้วเรียวลูบไร้กลีบอูมที่บวมเป่งอย่างพึ่งพอใจก่อนจะดึงแพตตี้ของเธอขึ้นมาใส่ให้ตามเดิม “ตั้งใจสอบนะ สอบเสร็จเดียวฉันไปรับ” แอสตันกระซิบบอกข้างหูของสายน้ำก่อนจะยิ้มหน้าระรื่นเดินกลับเข้าห้องไปนอนต่อเพราะเขานั้นสอบเสร็จไปแล้วตั้งแต่ต้นอาทิตย์ เขาอยู่ปีสุดท้ายแล้วเลยไม่มีวิชาอะไรให้ลงเรียนเยอะต่างกับสายน้ำที่เจ้าตัวอัดวิชาเรียนตั้งแต่เช้ายันค่ำเพื่อที่จะให้จบให้ทันตามกำหนดของเด็กทุน ณ มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังิL “เย้ๆ สอบวิชาสุดท้ายเสร็จสักที” เมลเบิร์นเอ่ยขึ้นอย่างดีใจเมื่อเดินออกมาจากห้องสอบวิชาสุดท้ายเสร็จ “วันนี้เราไปฉลองไหนกันดี” เอลลี่ที่เดินตามออกมาเอ่ยขึ้น ติ๊ง แอสตัน : รออยู่ที่รถ “กูคงไปไม่ได้นะมีงาน ต้องกลับไปดูแลคนเจ้านายวะ” “ที่เป็นอัมพาตอะหรอ” เอลลี่เอ่ยถาม “ใช่” “เออเคงั้นเราค่อยนัดรวมตัวกันวันอื่นก็ได้ งั้นวันนี้มึงไปกับกูก่อนกูอยากไปเช็คเรตติ้ง” เมลเบิร์นพูดพร้อมกอดแขนแอลลี่เอาไว้ “จ้ะ แม่สาวฮอตงั้นกูไปแต่งตัวก่อน 1 ทุ่มเจอกัน” “งั้นกูไปก่อนนะเที่ยวเผื่อกูด้วย” สายน้ำเอ่ยบอกเพื่อนสนิททั้งสองของเธอก่อนจะรีบวิ่งไปยังลานจอดรถเพราะกลัวว่าถ้าเธอออกมาพร้อมกับพวกนั้นจะเจอแอสตันที่รอรับเธอเข้า ณ ลานจอดรถของตึกบริหารของมหาวิทยาลัย สายน้ำรีบวิ่งตรงมาที่รถของแอสตันอย่างเหนื่อยหอบก่อนจะรีบเปิดประตูรถเข้าไปนั่งข้างคนขับ “กลัวเพื่อนเธอเห็นขนาดนั้นเลยรึไง หรือกลัวไอนิวตันนั้นเห็น” แอสตันที่ไถโทรศัพท์เล่นเอ่ยถามเธอ “นายอย่ามาหาเรื่องได้ไหม” “เหอะ” “แล้วนี้จะไปไหน แต่งตัวมาสะเต็มยศเลย” ร่างบางเอ่ยถามชายหนุ่มที่วันนี้เห็นเขาแต่งตัวเรียบร้อยผิดปกติแถมยังใส่สูทอีก “ไปบริษัทพ่อ เธอเคยทำบัญชีไหม” “เคยช่วยพี่รินทำตอนอยู่ร้านอาหารฝรั่งเศสอยู่บ้างทำไมหรอ” “ปิดเทอมนี้เธอต้องเป็นผู้ช่วยฉันตรวจบัญชีของคลับเพราะช่วงนี้ฉันต้องไปช่วยพ่อดูแลงานที่บริษัท” แอสตันเอ่ยพร้อมเก็บโทรศัพท์มือถือเตรียมตัวจะออกรถ “ฉันเนี้ยนะ นายจะใช้งานฉันเกินไปแล้วนะ” สายน้ำเอ่ยพลางทำหน้ามุ่ย “ฉันไม่ใช้เธอฟรีๆ หรอกน่า” ณ ห้างสรรพสินค้าหรู C “ไหนนายจะไปบริษัทไงมาห้างทำไม” สายน้ำเอ่ยถามแอสตันอย่างงุนงง “มาซื้อเสื้อผ้าให้เธอ เธอคงไม่คิดจะไปบริษัทฉันทั้งชุดนักศึกษาหรอกนะ” “แล้วทำไมไม่ให้ฉันกลับไปเปลี่ยนที่คอนโดล่ะจะมาซื้อใหม่ทำไมเสียดายเงิน” “ไม่ต้องพูดมาก ลงไปได้แล้ว” ร่างสูงเอ่ยก่อนจะเปิดประตูลงจากรถหรู SAYNAM PART ฉันเดินตามหลังแอสตันเข้ามาในห้างก่อนที่เขาจะหยุดอยู่ที่ตรงโซลที่มีแต่ช็อปแบรนด์หรูเรียงรายกันหลากหลายช็อป “อยากได้แบรนด์ไหนก็ไปเลือกเอา” “ฉันไม่เคยเข้าช็อปพวกนี้” ฉันเอ่ยไปตามความจริงตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยมาเดินซื้อของในห้างเลยด้วยซ้ำนอกจากมาทำงานเท่านั้น “เห้อ” แอสตันถอนหายใจก่อนจะเดินนำฉันเข้าไปที่ช็อบดิอ้อ “สวัสดีค่ะคุณแอสตันวันนี้สนใจตัวไหนเป็นพิเศษไหมคะ” พอแอสตันเดินเข้ามาในช็อปก็มีพี่ SA ของช็อปเดินเข้ามาทักแอสตันอย่างนอบน้อมดูเหมือนเขาน่าจะมาบ่อยหรือเป็นพวกลูกค้าวีไอพีแน่ๆ ดูจากที่พี่ SA ที่น่าจะอายุมากกว่าฉันไม่กี่ปีเรียกชื่อเขา “ผมของดูชุดทำงานให้ผู้หญิงคนนี้หน่อยครับ” แอสตันเอ่ยตอบก่อนที่จะชี้มือมาทางฉัน “ได้ค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะคุณผู้หญิง” พี่ SA หันมายิ้มให้ฉันก่อนจะเดินพาฉันและแอสตันไปนั้งรอภายในห้อง vip ขณะฉันนั้งรอพี่ SA นำชุดมาให้ดูก็มีพี่พนักงานนำเซทขนมน่าตาน่ากินมาเสิร์ฟพร้อมเครื่องดื่ม ในเซทขนมมี มาการอง เค้กแล้วก็แซนวิชน่าตาน่ากินทั้งนั้นเลย เห็นแล้วอยากจะเก็บกลับไปให้สายฝนเลยจริงๆ น้องน่าจะชอบ “อันนี้เรากินได้ใช่ไหม” ฉันเอ่ยถามแอสตันพลางชี้ไปยังขนมที่พี่พนักงานนำมาเสิร์ฟให้เพื่อความชัว “ถ้าไม่ได้เขาจะเอามาให้เราทำไมล่ะยัยบื่อเอ้ย” แอสตันเอ่ยตอบฉันก่อนจะยกชาขึ้นมาจิบ “งั้นฉันไม่เกรงใจละนะ” ฉันเอ่ยก่อนจะเอาซ้อมจิ้มมาการองเข้าปาก เอาจริงๆ ฉันชอบกินพวกมาการองมากเคยได้กินตอนที่ยัยเอลลี่ซื้อมาให้แต่ก็ไม่กล้าบอกว่ามันอร่อยมากเกรงใจยัยนั้นถ้ารู้ว่าฉันชอบคงซื้อมาให้อีกแน่ และไม่นานพี่ SA ก็เดินกลับเข้ามาสองสามคนพร้อมกับราวที่แขวนชุดสำหรับใส่ทำงานไว้ทั้งพี่ SA คนอื่นก็ยังถือกระเป๋าและรองเท้าเข้ามาให้เลือกสรรเพิ่มด้วย “ชุดนี้เหมาะกับคุณผู้หญิงนะคะถ้าใส่คงดูลงตัวมากๆ เลยค่ะ” พี่ SA เอ่ยพร้อมกับหยิบชุดเดรสสีชมพูอ่อนที่ยาวประมาณเข่าและสูทสีขาวให้ฉันดู เอาจริงฉันว่าชุดมันน่ารักมากๆ แบบมากๆ ทุกตัวเลยแต่ฉันว่าราคามันคงไม่น่ารักตามแน่ๆ “ชอบไหม” แอสตันเอ่ยถามฉัน “ชอบ เท่าไหร่หรอคะ” ฉันรับชุดที่พี่ SA ยื่นให้ดูมาถือก่อนจะตอบแอสตันและเอ่ยถามราคากับพี่ SA “ตัวนี้ราคาอยู่ที่ 48,000 บาทค่ะ” “หะ!! สี่หมื่อแปดแอสตันฉันว่าซื้อพวกชุดธรรมดาก็พอแล้วมันแพงไป” ฉันที่ได้ยินราคาถึงกับอึ้งรีบหันไปบอกแอสตันทันทีสี่หมื่นแปดฉันซื้อข้าวกินได้ทั้งปีเลยนะ “เอาตัวนี้แหละ แล้วก็ที่เหลือทั้งหมดด้วยส่งไปที่คอนโดฉันรองเท้ายัยนี้ใส่ไซส์ 37” แอสตันเอ่ยก่อนจะยื่นบัตรเคดิตสีดำให้พี่ SA “ได้ค่ะ คุณแอสตันรอสักครูนะคะ” พี่ SA รับบัตรของแอสตันไปก่อนจะเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์ “นายเป็นบ้าหรอซื้อไปทำไมนักหนานายถ้ารวยมากก็เอาเงินไปทำบุญบ้างเถอะจะได้กลบบาปบ้าง” ฉันเอ่ยว่าแอสตันเมื่อได้ยินเขาบอกเอาทั้งหมดราวซึ่งฉันดูด้วยสายตาน่าจะมีประมาณ 10 ชุดได้ ไหนจะกระเป๋ารองเท้าอีก “เลิกพูดมากแล้วไปเปลี่ยนชุดสะ เร็วๆ เข้าฉันรีบ” แอสตันเอ่ยตอบฉันด้วยน้ำเสียงรำคาญ ฉันจึงทำได้แค่กรอกตาไปมาอย่างเหนื่อยใจกับคนเอาแต่ใจอย่างเขาแล้วเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดที่ห้องลองชุดอย่างโดยดี “เสร็จแล้ว” ฉันที่พึ่งเปลี่ยนชุดเป็นชุดเดรสสีชมพูอ่อนกับเสื้อสูทสีขาวเสร็จเอ่ยบอกชายเอาแต่ใจตรงหน้าที่กำลังนั่งกดโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ใช้ได้นิ แต่ฉันว่ายังขาดอะไรไป” แอสตันเงยหน้าขึ้นมามองสำรวจฉันอย่างทำหน้าครุ่นคิดก่อนที่จะได้ไปยังชั้นกระเป๋าแล้วหยิบกระเป๋าสะพายข้างใบสีขาวมาให้ฉัน “อะ ลองสะพายดู” แอสตันเอ่ยพร้อมยื่นกระเป๋าใบหรูมาให้ “แพงชะมันถ้าฉันสะพายคงเหาะได้เลยมั้ง” ฉันรับกระเป๋ามาจากแอสตันก่อนจะพลิกดูราคาที่เกือบจะ 3 แสนบาท ก่อนจะลองสะพายดูมันก็ดูเขากันจริง "ไปได้แล้ว" แอสตันเอ่ยก่อนจะเดินออกไปทันทีอย่างเร่งรีบณ บริษัท HIGH CARทันที่แอสตันเลี้ยวรถเข้าไปจอดยังที่จอดรถผู้บริหารของบริษัทฉันก็ต้องเบิกตากว้างในทันทีเพราะไม่เคยเห็นรถหรูจอดเรียงกันเต็มที่จอดรถขนาดนี้ฉันเริ่มจะสงสัยแล้วว่าระดับผู้บริหารที่นี้เงินเดือนเท่าไหร่กันแน่“ทำตัวดีๆ ล่ะ” แอสตันหันมาบอกฉันก่อนจะเปิดประตูรถลงไปทันที“รู้แล้วน่า” ฉันเอ่ยตอบไปก่อนจะรีบเปิดประตูแล้วก้าวขาให้ทันเขา“สวัสดีค่ะ/ครับ คุณแอสตัน”เมื่อแอสตันย่างกายเข้ามายังข้างในบริษัทนั้นไม่นานพนักงานหลายก็เอ่ยทักทายและโค้งให้เขาอย่างนอบน้อมฉันที่เดินตามหลังแอสตันเข้ามานั้นฉันถึงกับต้องตะลึงกับรถซุปเปอร์คาร์หรูทั้งหลายที่จอดเรียงรายกันเต็มไปหมดฉันมองสำรวจไปรอบๆ แต่ละคันราคาน่าจะไม่ต่ำกว่า 10 ล้านบาทแน่ๆ ถ้าฉันเผลอทำรถพวกนี้เป็นรอยแม้แต่นิดเดียวชาตินี้ทั้งชาติฉันคงหาเงินมาให้ไม่หวัดไม่ไหว“นี้มันบริษัทหรือโชว์รูมรถซุปเปอร์คาร์เนี้ย” ฉันอุทานขึ้นมากับตัวเองเบาๆ“ข้างล่างเป็นโชว์รูมตั้งแต่ชั้น 2 ไปเป็นออฟฟิศ” แอสตันที่ได้ยินฉันอุทานกับตัวเองเอ่ยขึ้นก่อนที่เขาจะเดินไปยังลิฟต์ที่เขียนป้ายไว้ว่าให้ใช้ได้แค่ผู้บริหารและมีคุณลุงยามค่อยกดให้ติ๊งเสียงลิฟต์หยุดอยู่ที่ชั้น
“อีก 2 ชั่วโมง ฉันมีประชุมขอทำอะไรคลายเครียดหน่อย” แอสตันเอ่ยเสียงกระเส่าขณะกำลังเอาหน้าซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนของสายน้ำ“นี้มันที่ทำงานนะ”“ฉันเป็นคนซื้อเธอมา เธอมีหน้าที่ทำตามที่ฉันสั่ง” เขาเอ่ยก่อนจะค่อยๆ ดึงแพตตี้ของเธอลงจนถึงเข่าร่างบางพอได้ยินสิ่งที่เขาเอ่ยก็ได้แต่เม้มริมฝีปากแน่นแล้วปล่อยให้คนเอาแต่ใจอย่างเขาทำตามใจร่างแกร่งใช้ปลายนิ้วเรียวแตะน้ำลายที่ริมฝีปากของเขาก่อนที่จะเลื่อนนิ้วมือลูบๆ วนๆ ที่กลีบกุหลาบอูมก่อนจะเลื่อนมือมายังรูสวาทของหญิงสาวก่อนจะใช้นิ้วเรียวค่อยๆ สอดลึกเข้าไปในรูสวาทเพื่อให้รูสวาทของหญิงสาวที่มีน้ำหล่อลื่นออกมาเพื่อให้ง่ายต่อก่อนสอดใส่ของเขาปัก“โอ๊ยย” ร่างบางเผลอร้องออกมาเมื่อชายหนุ่มดันเธอให้ลุกขึ้นแล้วกดท้ายทอยเธอให้นอนฟุบหน้าไปกับโต๊ะทำงานก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนและถอดกางเกงของตัวเขาออกมือหนาของแอสตันถลกกระโปรงของสายน้ำขึ้นถึงเอวเผลอให้เห็นบั้นท้ายงอนสวยและรูสวาทได้ชัดเจนเพี๊ยะ!ส๊วบบบ~มือหนาของแอสตันฟาดเข้าบั้นท้ายของหญิงสาวจนเกิดรอยแดงก่อนที่เขาจะจับเอวบางแน่นและสอดกระแทรกแกร่นกายมหึมาเข้าไปในรูสวาททีเดียวจนมิดด้ามจากทางด้านหลัง“อื้ออ~ อึก” สายน้
- 2 ชั่วโมงต่อมา -"ตื่นแล้วหรอ" แอสตันเอ่ยเมื่อเห็นร่างบางค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาร่างบางมองไปรอบๆ ห้องแล้วพบว่าเธอนอนให้น้ำเกลืออยู่ในห้องพักสุดหรูของโรงพยาบาลโดยตอนนี้มีแอสตันที่นั่งเช็ดตัวให้เธออยู่ ถ้าเธอไม่เห็นว่าตัวเธอเองมีสายน้ำเกลือห้อยอยู่คงคิดว่าแอสตันพาเธอมาต่อที่โรงแรมเป็นแน่ๆครั้งสุดท้ายที่เธอจำได้ว่าเธอโดนคนใจร้ายทารุณจนหมดสติไปกับโต๊ะทำงานของเขาแล้วพอตื่นขึ้นมาเธอก็ไม่มีแรงพอที่จะลุกแล้วรู้สึกปวดหัวมากเลยนอนต่อ"อืม โอ้ยย" ร่างบางเอ่ยตอบก่อนจะร้องออกมาเบาๆ ด้วยความเจ็บที่ช่วงล่างและท้องน้อยของเธอแล่นขึ้นมาเมื่อเธอพยายามขยับตัวลุกขึ้นนั่ง“ยังเจ็บอยู่หรอ” แอสตันรีบเอ่ยถามร่างบางทันทีเมื่อได้ยินเสียงร่างบางร้องออกมา“สนใจด้วยหรอ” สายน้ำเอ่ยขึ้นอย่างประชดประชัน“นี่เธออย่าเล่นตัวให้มากได้ไหมฉันเป็นใครแล้วเธอเป็นใครฉันจ้างเธอให้มาบริการฉันไม่ใช่ฉันดูแลเธอแบบนี้”แอสตันเอ่ยตอบกลับร่างบางไปด้วยความหงุดหงิดเพราะตั้งแต่หมอออกไปก็เป็นเขาที่นั่งเช็ดตัวให้เธออยู่ตลอดเพื่อให้ไข้เธอลดลง“แล้วใครขอให้นายมาดูแลล่ะ ปล่อยฉันไว้แบบนั้นก็ได้เดียวก็ตื่นเอง”“ฉันกลัวเธอจะมาตายในห้องทำงานของ
ณ ห้องประชุมใหญ่ของบริษัท HIGH CARแอสตันเดินมาหยุดที่หน้าห้องประชุมใหญ่ของบริษัทที่ตอนนี้ผู้ถือหุ้นทุกคนน่าจะมากันเกือบครบแล้ว มือหนากำที่จับประตูเอาไว้แน่นก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อทำสมาธิก่อนจะเปิดประตูเขาไปด้วยใบหน้าเรียบเฉยและเดินไปนั่งที่หัวโต๊ะด้วยมาดนิ่งๆทันทีที่เขาเข้ามายังห้องประชุมเสียงพูดคุยกันก็เงียบลงแล้วมองมาที่เขาเป็นตาเดียวกัน“เอกสารที่ให้ผมเตรียมไว้ให้ครับ” ปกรณ์เอ่ยกระซิบกับแอสตันก่อนจะยื่นเอกสารให้เขา“ขอบคุณมากครับ อีก 5 จะเริ่มการประชุมใช่ไหม” แอสตันเอ่ยก่อนจะเปิดทวนดูเอกสารอีกครั้งว่าถูกต้องไหม“ครับ”“มากันครบทุกคนแล้วนะครับ ผมจะเริ่มเปิดการประชุมแล้วนะครับ”"สวัสดีครับทุกท่าน” แอสตันเอ่ยพร้อมลุกขึ้นยืนแล้วโค้งตัวเคารพกับผู้บริหารและผู้ถือหุ่นอาวุโสทุกคนอย่างนอบน้อมก่อนจะนั่งลงด้วยมาดนิ่งๆ เช่นเดิมถึงแม้ว่าเขาตอนนี้เขาจะเป็นผู้รักษาการแทนสูงสุดแต่พ่อเขามักจะสอนเสมอว่าเมื่อเราทำงานให้นอบน้อมกับผู้ใหญ่แล้วในนี้เขาก็เป็นคนที่เด็กที่สุดด้วย“ทุกท่านในที่นี้คงจะรู้จักผมกันดีอยู่แล้วคงไม่ต้องแนะนำตัวอะไรกันมาก” แอสตันเอ่ยพร้อมส่งสัญญาให้ปกรณ์นำเเฟ้มเอกสารที่เขาเ
“คุณพอร์ช มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” หนึ่งในผู้ถือหุ้นเอ่ยขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่มาเป็นใคร“พึ่งถึงเมื่อเช้านี้เลยครับ ประชุมบอร์ดผู้ถือหุ้นใหญ่ทั้งทีผมจะไม่มาได้อย่างไรจริงไหมครับ” พอร์ชเอ่ยขึ้นเสียงเรียบพร้อมกับยิ้มให้แต่แววตาเขากับดุดันขัดกับรอยยิ้มโดยสิ้นเชิง"นี้คือผลงานของผมในการบริหารงานที่บริษัทในเครือของเราที่ต่างประเทศตลอดระยะเวลา 2 ปีที่ผ่านมา" พอร์ชเอ่ยขณะให้เลขาของเขาเดินแจกเอกสารให้กับผู้ถือหุ้นทุกคนที่อยู่ในห้อง"บริษัทกำไรเพิ่มขึ้น200%" หนึ่งในที่ประชุมเอ่ยขึ้นอย่างตกใจที่ได้เห็นแฟ้มเอกสารที่บริษัทสาขาต่างประเทศมีกำลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเพียงแค่ระยะเวลา 2 ปี"ก็แค่โชคช่วยรึป่าว ใช้การโปรโมทกับบริหารงานตามกระแสนิยมมันจะไปยั่งยืนได้ยังไง" นายพิศุเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์พร้อมกับหันไปหาผู้ถือหุ้นอาวุโสอีกคนที่ชื่อสาธิตให้เสริมทัพ“นั้นน่ะสิครับ แผนงานของคนรุ่นใหม่จะมาสู้กับแผนงานคนที่มีประสบการณ์ได้อย่างไง” นายสาธิตรีบเอ่ยขึ้นทันที"งั้นพวกคุณก็ควรยิ่งให้คนรุ่นใหมอย่างพวกผมลองบริหารดูยังไงละครับว่าสู้ได้ไหม" แอสตันเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าแน่วแน่“มีใครจะคัดค้านอะไรอีกไหมคร
ยังไม่ทันที่ร่างบางจะเอ่ยจบแอสตันก็บีบแก้มของเธออย่างแรงให้เธออ้าปากออกก่อนจะยัดแก่นกายแข็งทื่อที่ใหญ่ยาวเข้าไปกระแทกยังโพรงปากอุ่นของร่างบางทันที“ถ้าปากดีมากชมผู้ชายคนอื่นต่อหน้าผัว งั้นก็ใช้ปากให้เป็นประโยชน์สะ” แอสตันพูดพลางกดหัวของสายน้ำเข้าออกกระแทกกับแก่นกายของเขาให้ลึกสุดจนปลายหัวเห็ดของเขากระแทกเขากับข้างในลำคอของเธอปับๆๆๆ“อัก..อะ..” สายน้ำพยายามดันหน้าเธอให้หลุดจากแก่นกายของเขา แต่แอสตันก็กดหัวเธอไว้แน่นและกระแทกเข้าออกใส่ปากเธออย่างทารุณอ๊อกๆๆปับๆๆๆ“ปากร่านๆ นี้ใช่ไหมที่มันชมผู้ชายอื่นที่ไม่ใช่ผัวตัวเอง”มือหนาของแอสตันยังคงบีบปากของสายน้ำไว้แน่นและอัดกระแทกแก่นกายอย่างไม่ยั้งในปากของร่างบางเพื่อต้องการจะระบายความหงุดหงิดและทำโทษที่เธอเอ่ยชมคนอื่นต่อหน้าเขา เขายังคงกดหัวเธอไว้แน่นและอัดกระแทกแก่นกายเข้าออกให้เร็วและแรงขึ้นจนร่างบางแทบจะสำลักออกมา“ออ่อย อันน ไอ อ้า (ปล่อยฉันไอบ้า) ”อ๊อกๆๆปับๆๆๆ“ดูดแรงๆ สายน้ำ!!” แอสตันตวาดใส่ร่างบางให้เธอก่อนจะก้มดูช่วงล่างของเขา“อ่าาส์ เธอนี้มัน ซี๊ดด~” แอสตันกดเสียงต่ำลงก่อนจะเอ่ยเสียงกระเส่าอย่างเสียวซ่านก่อนจะก้มดูช่วงล่างของเข
ณ บริษัท HIGH CAR“รายงานการประชุมของวันนี้” สายน้ำเอ่ยขึ้นพร้อมเดินเอาแฟ้มเอกสารที่เธอจดสรุปการประชุมของวันนี้มาวางไว้ให้ที่โต๊ะของแอสตัน“อืมขอบใจมาก”ก๊อกๆ“เข้ามา” แอสตันเอ่ยก่อนจะเงยหน้ามองยังคนที่เปิดประตูเข้ามาภายในห้อง“อ้าวพี่มีอะไร”“พูดกับพี่ให้มันมีหางเสียงหน่อยสิวะ โปรเจ็คไปถึงไหนแล้วทันการเปิดตัวรถรุ่นใหม่ที่จะเข้าไทยที่เราจะไปจัดในงานมอเตอร์โชว์ที่จะถึงนี้ไหม”“ผมว่าทันนะผมดำเนินงานไปจะหมดแล้วดาราก็เชิญแล้วเหลือติดต่อพวกอินฟลูเอนเซอร์”“ดีแล้วอย่าให้พลาดถ้าพลาดไอพิศุมันซ้ำเราแน่”“แล้วทางพี่ไปดูที่ ที่จะขยายสาขารึยัง”“ไปดูมาแล้วกำลังต่อลองราคาอยู่ทำเลใช่ได้เลย นี้พี่หาผู้ช่วยคนใหม่มาให้เราด้วยนะเดียวพรุ่งนี้คงจะมาละ จะได้มาทำแทนสายน้ำเดียวอาทิตย์หน้าก็เปิดเทอมแล้วใช่ไหม” พอร์ชเอ่ยหันไปถามสายน้ำอย่างเป็นมิตร“ใช่ค่ะ” สายน้ำยิ้มเอ่ยตอบพอร์ชถึงแม้ว่าพอร์ชจะอายุมากกว่ามากและเป็นพี่ของแอสตันแต่เธอกับไม่รู้กดดันเมื่อเวลาอยู่กับเขาน่าจะเป็นเพราะว่าพอร์ชเอ็นดูแล้วปฏิบัติกับเธอเหมือนน้องสาว“ไม่เห็นจำเป็นเลยยัยนี่ทำก็ดีอยู่แล้ว”“เอ๊ะ ไอนี่แกใช้งานน้องเขาจนผอมไปหมดแล้วทั้งทำบัญ
บรื้นนนนน~แอสตันเหยียบแป้นคันเร่งจะมิดไมล์อย่างใจร้อนหลังรับสายของโรมที่โทรมาบอกว่าคนที่ค่ายมวยบอกว่าดีเดย์โดนเอาพวกมารุมตีที่ค่าย“นี้แอสตันนายขับช้ากว่านี้หน่อยได้ไหม” สายน้ำเอ่ยพร้อมกำสายเข็มขัดนิรภัยไว้แน่นด้วยความกลัวเพราะตอนนี้แอสตันเหยียบแซงรถทุกคันมาพร้อมกับบีบแตรสนั่นท่องถนนเพื่อให้รถคันอื่นหลบทางให้เขา“หุบปาก! ใครใช้ให้เธอตามมาด้วย” แอสตันเอ่ยตวาดใส่สายน้ำอย่างหัวเสียที่เจ้าหล่อนวิ่งกระโดนขึ้นรถมาด้วยทั้งที่เข้าบอกไม่ให้มาณ ค่ายมวย ROME BOXINGไม่นานรถยนต์คันหรูของแอสตันก็มาจอดที่ค่ายมวยของโรมและตามมาด้วยรถของธาม โรม และคลาร์กที่ตามมาจอดในเวลาไล่เลี่ยกัน“ห้ามลงจาดรถเด็ดขาดล็อครถด้วย” แอสตันเอ่ยก่อนจะรีบลงจากรถไป“คุณโรมมาแล้วหรอครับ คุณดีเดย์โดนรุมอยู่ข้างใน” ชายสูงวัยรีบวิ่งหน้าตาตื่นมาทักโรมทั้งที่เอามือกุมหัวที่มีเลือดไหลอยู่“นี้พวกเวรนั้นทำลุงแดงใช่ไหม” โรมเอ่ยขึ้นอย่างเดือดจัดที่เห็นชายสูงวัยที่เฝ้าที่นี้โดนทำร้ายถ้าในเวลาปกติที่นี้จะมีนักมวยและลูกค้ามากมายมาใช่บริการแต่เพราะว่าอาทิตย์นี้โรมให้ปิดค่ายมวยไปก่อนเพื่อให้ผู้จัดการค่ายและครูฝึกพาพวกนักมวยไปพักผ่อนที่ทะ
หลายวันผ่านไป"เสร็จสักที" แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นออกจากหน้าจอโน๊ตบุ๊คของของพร้อมกับบิดขี้เกียจ"โปรเจ็คเสร็จแล้วหรอ" สายน้ำที่พึ่งเดินลงมาจากห้องนอนด้วยชุดนักศึกษาพอดีเอ่ยถามขึ้น"อืม มีเรียน 9 โมงไม่ใช่หรอทำไมรีบ""รีบอะไรนี้ 8 โมงจะครึ่งแล้ว" เธอเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินผ่านแอสตันไปยังตู้รองเท้าเพื่อเตรียมตัวจะออกไปมหาวิทยาลัย"อ้ะ แอสตัน" สายน้ำเอ่ยขึ้นมาเมื่อแอสตันเดินมาสวมกอดเธอจากด้านหลังก่อนจะเอาหน้ามาคลอเคลียซอกคอของเธอ"ฉันบอกให้เรียกพี่ คิดถึงจัง" ร่างสูงของแอสตันเอ่ยพร้อมกับสายน้ำก่อนจะเลื่อนมือหนาไปขยำหน้าอกของเธอ"อารมณ์ไหนมาบอกคิดถึง" สายน้ำเอ่ยถามแอสตันกลับไปด้วยหัวใจที่เต้นแรงจากคำว่าคิดถึงจากปากคนใจร้ายอย่างเขา"ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างอยู่กับเธอเลยหนิ" เขาเอ่ยพร้อมทั้งเลื่อนมือหนาของเอาสอดเข้าไปใต้กระโปรงทรงเอของร่างบางก่อนจะเกี่ยวแพตตี้ตัวบางของเธอให้หลุดออกมาไปอยู่ที่ข้อเท้า"ฉันมีเรียน" เธอเอ่ยขึ้นบอกเขาเสียงสั่นเมื่ออารมณ์เสียวซ่านที่เขามอบให้เริ่มปะทุขึ้น"แปบเดียวน่า" แอสตันเอ่ยพร้อมกับถลกกระโปรงของร่างบางถึงไปเหนือเอวก่อนจะเริ่มถอดกางเกงของเขาจนเผลอให้เห็นแก่นกายมหึ
หลายวันผ่านไปเวลา 08.00 น."วันนี้วันหยุดไปไหนแต่เช้าหรอ" ร่างบางของสายน้ำที่พึ่งงัวเงียตื่นขึ้นมาเอ่ยถามร่างสูงของแอสตันอย่างที่เดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่จะดูเต็มยศกว่าทุกวันอย่างแปลกใจ"ธุระ" แอสตันเอ่ยตอบสายน้ำสั้นๆ ก่อนจะยืนเช็คความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ภายในห้องนอน"ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม" ร่างบางลองเอ่ยถามแอสตันเพราะถ้าเป็นเมื่อก่อนเขามักจะพาเธอไปด้วยทุกที่"ไม่ต้อง" แอสตันเอ่ยตอบสายน้ำด้วยเสียงเรียบ"แล้วจะกลับมากี่โมง""ไม่แน่ใจ เธอมีอะไรรึป่าว""ป่าว แค่เห็นช่วงนี้นายไม่ค่อยอยู่ห้องเลย""ทำไมวันนี้เธอถามเยอะจัง""...." ทันทีที่แอสตันเอ่ยจบร่างบางของสายน้ำก็เงียบไปทันทีด้วยความน้อยใจในสิ่งที่เขาพูดออกมา"ฉันทำบัตรเครดิตเสริมให้เธอวางไว้ให้บนโต๊ะอยากได้อะไรก็รูดเอาไม่ต้องขอ" แอสตันยังคงเอ่ยขึ้นอย่างไม่ได้หันไปมองคนตัวเล็กว่าตอนนี้มีคนนอยเขาอยู่"...." สายน้ำไม่ได้เอ่ยตอบอะไรก่อนจะหันไปมองยังโต๊ะข้างหัวเตียงที่ตอนนี้มีบัตรเคดิตสีดำวางไว้อยู่"อยู่ห้องเป็นเด็กดีเดียวฉันก็กลับ จุ๊บ" แอสตันเอ่ยก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ข้างเตียงพร้อมกับค่อยๆ โน้มตัวลงไปจุ๊บหน้
ทางด้านของแอสตันณ บ้านอัครกิจภูริสกุลพอแอสตันมาถึงบ้านของเขาที่ตอนนี้บรรยากาศเงียบสนิทเขาก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของผู้เป็นพ่อทันที ภายในห้องทำงานของนายไกรวิชญ์พ่อของพอร์ชและแอสตันที่ตอนนี้ก็มีบรรยากาศค่อนข้างที่จะไม่สู้ดีเพราะในห้องตอนนี้นอกจากเขาและพี่ชายก็ยังมีพ่อและแม่ของเขานั่งกดดันพวกเขาอยู่ด้วย"แน่ใจแล้วหรอว่าจะหมั้นกับหนูซีเรียลูกไออธิวัฒน์อะไรนั้น" ชายวัยกลางคนที่ท่าทางสุขุมเอ่ยถามลูกชายของตน"นั้นสิลูกพึ่งจะรู้จักกันเองนะ" หญิงสาววัยกลางคนที่ดูสง่าเอ่ยถามแอสตันด้วยใบหน้าวิตกกังวล"แน่ใจครับ" แอสตันเอ่ยตอบพ่อกับแม่ของเขาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น"แกรู้ใช่ไหมว่างานหมั้นมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้วยิ่งเป็นคนระดับไออธิวัฒน์ด้วยแล้วถ้าขืนแกไปทำเล่นๆ มันเอาแกตายแน่" นายไกรวิชญ์เอ่ยบอกลูกชายของตน"รู้ครับ ผมถึงมาบอกพ่อแม่ก่อน""อะไรที่เรียกว่าบอกก่อน พวกแกไปตกลงกับไออธิวัฒน์กันก่อนแล้วถึงมาบอกพ่อแบบนี้เขาเรียกว่าบอกทีหลัง""ผมขอโทษแทนน้องด้วยครับเป็นเพราะผมเองที่ตกปากรับคำไป" พอร์ชเอ่ยแทรกขึ้นมาเมื่อเห็นว่าผู้เป็นพ่อของตนเริ่มที่จะอารมณ์เสียแล้ว"เงียบไปเลยนะพอร์ชจบเรื่องนี้พ่อค่อยมาค
ทางด้านแอสตัน"ไว้เจอกันใหม่เสาร์หน้านะครับ" แอสตันเอ่ยบอกสาวสวยที่เขาขับรถมาส่งที่บ้านของเธอหลังจากไปทานข้าวเย็นด้วยกันมา"วันเสาร์เลยหรอคะซีเรียคิดถึงแอสตันแย่เลย คืนนี้ซีเรียว่างนะคะ" เธอเอ่ยพร้อมกับค่อยๆ เอาหน้ามาซบอกแอสตันที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับและเริ่มเลื่อนมือของลูบวนยังกล้ามหน้าอกของแอสตัน"ช่วงนี้ผมงานเยอะมากเลยครับ เดียวต้องกลับไปเคลียร์งานที่คลับต่ออีกแล้วก็โปรเจคจบด้วย" แอสตันเอ่ยตอบสาวสวยพร้อมทั้งเอามือมาจับมือเธอที่ลูบไล้หน้าอกเขาอยู่ออกอย่างสุภาพช่วงนี้ของเขาแทบจะไม่มีเวลาเลยจริงๆ อย่างที่เขาได้เอ่ยบอกซีเรียไปเพราะมัววุ่นอยู่กับงานที่บริษัท งานที่คลับ และไหนจะการหาหลักฐานเอาผิดพ่อของเธออีก"ก็ได้ค่ะ งั้นวันเสาร์เจอกันนะคะ" เธอเอ่ยอย่างขัดใจก่อนจะผละหัวออกจากอกแกร่งของแอสตันมานั่งยังข้างคนขับตามเดิม"งั้นไว้เจอกันนะครับ""ค่ะ งั้นซีเรียเข้าบ้านก่อนนะคะ" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดที่ไม่ได้เป็นดังใจคิดก่อนจะเปิดประตูลงจากรถของแอสตันไปแอสตันนั่งดูร่างอรชรของสาวสวยเดินเข้าบ้านไปพร้อมกับผุดยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ที่เธอติดกับดักเข้าเต็มๆ ก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหาพี่ชายของตน"วันเส
ตับ ตับ ตับ!!แอสตันอันกระแทกแก่นกายมหึมาเข้าออกรูสวาทของร่างบางจากทางด้านหลังอย่างหนักหน่วง"อ้ะๆ อื้มม~ อะ...อ่า" สายน้ำกัดฟันแน่นและมือทั้งสองข้างของเธอก็กำไว้แน่นเช่นกันเพราะว่ามันทั้งจุกทั้งเสียวตับ ตับ ตับฝ่ามือหนาของแอสตันเลื่อนลงมาบีบขยำหน้าอกของเธอที่กระเพื่อมไปมาตามแรงกระแทกของเขาอย่างมันมือ ส่วนสะโพกของเขาก็ยังคงซอยอย่างถี่ยิบตามแรงอารมณ์ของเขาที่มันพลุ่งพล่านอย่างหยุดไม่อยู่"ซี๊ดดสายน้ำ" แอสตันครางออกมาเสียงกระเส่าพร้อมทั้งใช้นิ้วเรียวหยิกหัวลูกเกดของเธออย่างระบายความเสียวของตัวเขาเอง"อ้ะ แอสตันเจ็บ" เธอเอ่ยร้องออกมาเมื่อร่างแกร่งหยิกเม็ดลูกเกดเธอแรงเกินไปจนทำให้เธอรู้สึกเจ็บ"ฉันบอกให้เรียกว่าอะไร? ซี๊ด" ร่างสูงแอสตันเอ่ยถามสายน้ำเสียงแข็งก่อนจะกัดเข้าไปที่หูข้างซ้ายของเธออย่างแรงเพื่อเป็นการทำโทษและเร่งจังหวะการกระแทกให้แรงกว่าเดิมงับ!ตับ ตับ ตับ!!!!!!"พะ พี่แอสตัน อ่าเจ็บ"มือหนาของแอสตันค่อยๆ เลื่อนมาโอบกอดเอวเธอเอาไว้แน่นและออกแรงกระแทกกระทั้นเข้าไปให้ลึกขึ้นตับ ตับ ตับ!!!!!!"อื้มม อ้ะๆ เบาๆ" สายน้ำครางออกมาเสียงกระเส่าที่ท่อนล่างของเธอถูกเขาทารุณอย่างหนักด้ว
"พวกมึงก็พูดไปเลื่อยไปกลับกันเถอะเย็นแล้ว" สายน้ำเอ่ยขึ้นก่อนจะหยิบกระเป๋าผ้าใบโปรดขึ้นมาสะพาย"เออๆ จะ 5 โมงแล้วนี่หว่าวันนี้กูมีนัดกับแม่ด้วย" เอลลี่เอ่ยขึ้นเมื่อดูนาฬิกาในโทรศัพท์ของเธอ"กลับพร้อมกูไหมอีน้ำเดียวกูไปส่งคอนโดพี่ธามไปทางนั้นพอดี" เมลเบิร์นเอ่ยถามสายน้ำพร้อมกับหยิบกุญแจรถออกมา"อืมไปสิ" สายน้ำเอ่ยพร้อมลุกตามเมลเบิร์นไปณ คอนโดหรูของแอสตันแกร็ก~"กลับมาแล้วหรอ" แอสตันที่นั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟากลางห้องเอ่ยถามเมื่อได้ยินเสียงของคนตัวเล็กเปิดประตูเข้ามา"อืม ทำไมวันนี้กลับมาเร็วล่ะ" เธอเอ่ยถามอย่างนึกแปลกใจเมื่อเห็นแอสตันนั่งอยู่ภายในห้อง"ว่าจะนั่งปั่นโปรเจ็คให้เสร็จ มานั่งนี่สิ" แอสตันเอ่ยพลางตบที่หน้าขาของตัวเองเบาๆ"ทำไมรีบจัง มีเวลาอีกตั้ง 2 เดือนกว่า" สายน้ำเอ่ยพร้อมทั้งเดินมานั่งบนตักของแอสตันอย่างรู้งาน"ฉันตั้งใจจะทำให้เสร็จเดือนนี้จะได้มีเวลาไปช่วยพี่" แอสตันเอ่ยก่อนใช้นิ้วเรียวค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อนักศึกษาของร่างบางเผลอให้เห็นบราลายลูกไม้สีดำที่เขาเป็นคนเลือกให้เองกับมือแอสตันซุกหน้าเข้าที่กลางล่องอกของสายน้ำพร้อมทั้งสูบหายใจดมกลิ่นอันคุ้นเคยของร่างบางเข้าลึกๆ พร
"พี่พอร์ชสวัสดีครับ" ดีเดย์ โรม ธาม เอ่ยขึ้นพร้อมกันเมื่อเห็นว่าพอร์ชเดินเข้ามาด้วยพร้อมแอสตัน"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" พอร์ชรับไหว้เพื่อนๆ ของแอสตันพร้อมทั้งเอ่ยทักทายอย่างสนิทสนมก่อนจะเดินมานั่งยังโซฟาหรูตัวยาวภายในห้องพอร์ชรู้จักเพื่อนของแอสตันทุกคนมาตั้งแต่สมัยพวกนั้นยังเด็กแล้วเพราะพวกเขารู้จักกันมานานจนเหมือนเป็นพี่น้องกัน พอโตขึ้นก็มักจะเจอตามสถานีตำรวจเวลาแอสตันไปก่อเรื่องแล้วเขาที่เป็นทั้งพี่และผู้ปกครองต้องตามไปสะสางให้"แล้วเป็นไงบ้างปลาติดเบ็ดไหม" ธามเอ่ยถามแอสตันอย่างอยากรู้"ระดับนี้จะเหลือหรอ แล้วเรื่องที่ให้มึงไปถามพ่อล่ะว่าไงบาง" แอสตันตอบก่อนจะเอ่ยถามธามกลับไป"พ่อกูบอกว่าเมื่อก่อนไออธิวัฒน์ก็สนิทกับพวกพ่อกูกับพ่อมึงนี้แหละแต่เป็นคนคบไม่ค่อยได้แต่จะสนิทกับพ่อมึงมากกว่าแล้วพอรู้ว่าพ่อมึงจะเปิดบริษัทเลยของร่วมหุ้นด้วยแต่ให้พ่อมึงลงทุนไปก่อน" ธามเอ่ยเล่าให้ฟังในสิ่งที่พ่อของเขาเล่ามาโดยมีเพื่อนๆ และพอร์ชนั่งตั้งใจฟัง"แบบนั้นมันเรียกว่าหุ้นด้วยยังไงวะ" โรมเอ่ยถามแทรกขึ้นมาอย่างสงสัย"แล้วไงต่อ" แอสตันเอ่ยถามต่อ"เหมือนจะเป็นการให้พ่อมึงลงทุนแล้วก็หาคอนเนคชั่นเพราะพ่อและแ
"ใช่ครับ ช่วงนี้บริษัทกำลังวุ่นๆ พ่อเลยให้ผมมาช่วยก่อน" แอสตันเอ่ยตอบพร้อมกับยิ้มให้กับหญิงสาว"เก่งจังเลยนะคะซีเรียยังไม่ค่อยรู้อะไรเลย""ถ้าคุณซีเรียไม่รังเกียจว่างๆ ผมสอนให้ก็ได้นะครับ""ใครจะไปรังเกียจคนเก่งๆ แบบคุณแอสตันล่ะคะ" ซีเรียตอบกลับชายหนุ่มด้วยเสียงหวานทางด้านพอร์ช"เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าคุณต้องการอะไร" นายอธิวัฒน์เอ่ยถามพอร์ชด้วยน้ำเสียงจริงจังเพราะเขาเองก็อยู่ในวงการนี้มานานส่วนมากถ้าไม่ใช่เรื่องธุรกิจหรือมีเรื่องของให้ช่วยเหลือก็คงจะไม่มีใครมาทักทายกัน"สมแล้วที่คุณอธิวัฒน์เป็นนักธุรกิจใหญ่ที่เขาล่ำลือกัน" พอร์ชเอ่ยตอบกลับชายสูงวัยด้วยน้ำเสียงชื่นชม"พอดีว่าผมไม่ชอบอ้อมค้อมสักเท่าไหร่มันเสียเวลา" นายอธิวัฒน์เอ่ยขึ้นพร้อมกับยกมือเรียกบริกรที่กำลังเดินมาให้หยุดทางเขาก่อนจะหยิบแก้วแชมเปญมาสองแก้วก่อนจะยื่นให้พอร์ชไปแก้วหนึ่งตามมารยาท"ขอบคุณครับ ผมติดตามผลงานและชื่อชมการบริหารงานของคุณอธิวัฒน์มานานและที่ทำให้บริษัทXXX ที่พึ่งเปิดมาได้ไม่นานนักก็สามารถทำกำไรได้อย่างมหาศาลทำให้บริษัทXXX มียอดขายที่โตขึ้นไวจนสูสีกับบริษัทยักษ์ใหญ่ที่เปิดมานานรวมถึงบริษัทของพ่อผมด้วย" พ
"ออกไป!!"ร่างสูงของแอสตันเอ่ยไล่สาวสวยที่เขาจ้างมาก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับดึงกางเกงของตนมาใส่ให้เรียบร้อย"ทำไมล่ะคะ แตงโมทำอะไรให้พี่แอสตันไม่พอใจรึป่าว" สาวสวยเอ่ยออกมาก่อนจะลุกขึ้นมาเกาะแขนแอสตันด้วยท่าทางออดอ้อน"ฉันหมดอารมณ์" เขาเอ่ยพร้อมสะบัดแขนที่ถูกเกาะกุมด้วยสาวสวยออกอย่างไม่ใยดี"แต่เรายังไม่ได้เริ่มเลยนะคะ" เธอเอ่ยขึ้นพร้อมจับมือแอสตันมาวางไว้ที่หน้าอกของเธอ"ฉันไม่มีอารมณ์กับใครทั้งนั้นแหละปล่อย" เขาเอ่ยเสียงดังลั่นจนทำให้เธอต้องปล่อยมือออกจากข้อมือเขาที่เธอจับเขาไว้อยู่ร่างสูงของแอสตันล้วงไปหยิบกระเป๋าตังที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขาก่อนจะหยิบเงินขึ้นมาปึกนึงแล้วยัดใส่มือของเธอ"นี้เงินแล้วก็รีบไสหัวไปสะก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน!! " เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงตวาดลั่นจนทำให้สาวสวยที่เขาเรียกว่ากลัวจนตัวสั่นก็จะรีบหยิบเสื้อผ้าของเธอที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้นมาใส่โดยไว"ถ้าพี่แอสตันมีอา...""ฉันบอกให้ออกไปไงหรือเธออยากตาย!!!" ยังไม่ทันที่สาวสวยจะเอ่ยจบแอสตันก็ตวาดขึ้นเสียงดังลั่นก่อนจะชี้ไปที่ประตู"ค่ะๆๆ แตงโมงไปแล้วค่ะ" สาวสวยเอ่ยขึ้นก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องไปด้วยความกลัว"เป็