สอบวันสุดท้ายnc

- หลายวันต่อมา -

“อ้ะ อ้ะ แอสตันเร็วๆ ฉันมีสอบเดียวไปสะ~สาย” สายน้ำเอ่ยพร้อมยืนเกาะขอบโต๊ะทานข้าวไว้แน่น

ตับ ตับ ตับ

ร่างบางในชุดนักศึกษาที่ตอนนี้ถูกชายหนุ่มถลกกระโปรงทรงเอขึ้นมาเหนือเอวแล้วอัดกระแทกแก่นกายมหึมาถี่ยิบใส่รูสวาทอย่างเร่งรีบ

“อ่าาส์ แอสตันเร็วอีก” สายน้ำครางพร้อมเอ่ยให้ชายหนุ่มเร่งความเร็วขึ้นอีกเพราะเธอกลัวไปสอบวิชาสุดท้ายไม่ทันเธอกินข้าวเสร็จเตรียมตัวที่จะออกไปสอบแต่ดันถูกแอสตันที่ไม่รู้ไปหิวโหยจากไหนนักหนาจับเธอถ่างขากระแทกจากด้านหลังสะก่อนเธอไม่รู้เลยว่าเขาเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะขนาดนี้เมื่อวานเธอก็แทบนอนไม่พอ

ตับ ตับ ตับ!!

แอสตันเร่งความเร็วในการซอยให้ถี่ขึ้นเพื่อทำเวลาให้เสร็จให้ไวขึ้นไม่งั้นร่างบางที่ถูกเขากระทำอยู่คงไปสอบไม่ทันแน่

“ซี๊ดส์ อ่าาาสายน้ำ”

ร่างแกร่งครางออกมาพร้อมขบกรามแน่นก่อนจะกระเเทกเข้าออกย้ำๆ ซ้ำๆ อย่างเน้นๆ ก่อนที่แก่นกายเขาจะกระตุกเกร็งจนในที่สุด…

ตับ ตับ ตับ

“อ่าาส์” แอสตันครางออกมาเมื่อถึงฝั่งฝันพร้อมปล่อยน้ำรักใส่ยังรูสวาทของร่างบาง

มือหนาเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชซู่บนโต๊ะอาหารทั้งที่ยังเสียบแกร่งกายไว้ที่รูสวาทของหญิงสาวก่อนจะค่อยๆ ถอดแกร่นกายออกมาและใช้ทิชซู่ไล่เช็ดคราบน้ำรักของเขาที่ไล่ทะลักออกมาตามขาอ่อนของร่างบางก่อนจะเอานิ้วเรียวลูบไร้กลีบอูมที่บวมเป่งอย่างพึ่งพอใจก่อนจะดึงแพตตี้ของเธอขึ้นมาใส่ให้ตามเดิม

“ตั้งใจสอบนะ สอบเสร็จเดียวฉันไปรับ” แอสตันกระซิบบอกข้างหูของสายน้ำก่อนจะยิ้มหน้าระรื่นเดินกลับเข้าห้องไปนอนต่อเพราะเขานั้นสอบเสร็จไปแล้วตั้งแต่ต้นอาทิตย์

เขาอยู่ปีสุดท้ายแล้วเลยไม่มีวิชาอะไรให้ลงเรียนเยอะต่างกับสายน้ำที่เจ้าตัวอัดวิชาเรียนตั้งแต่เช้ายันค่ำเพื่อที่จะให้จบให้ทันตามกำหนดของเด็กทุน

ณ มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังิL

“เย้ๆ สอบวิชาสุดท้ายเสร็จสักที” เมลเบิร์นเอ่ยขึ้นอย่างดีใจเมื่อเดินออกมาจากห้องสอบวิชาสุดท้ายเสร็จ

“วันนี้เราไปฉลองไหนกันดี” เอลลี่ที่เดินตามออกมาเอ่ยขึ้น

ติ๊ง

แอสตัน : รออยู่ที่รถ

“กูคงไปไม่ได้นะมีงาน ต้องกลับไปดูแลคนเจ้านายวะ”

“ที่เป็นอัมพาตอะหรอ” เอลลี่เอ่ยถาม

“ใช่”

“เออเคงั้นเราค่อยนัดรวมตัวกันวันอื่นก็ได้ งั้นวันนี้มึงไปกับกูก่อนกูอยากไปเช็คเรตติ้ง” เมลเบิร์นพูดพร้อมกอดแขนแอลลี่เอาไว้

“จ้ะ แม่สาวฮอตงั้นกูไปแต่งตัวก่อน 1 ทุ่มเจอกัน”

“งั้นกูไปก่อนนะเที่ยวเผื่อกูด้วย” สายน้ำเอ่ยบอกเพื่อนสนิททั้งสองของเธอก่อนจะรีบวิ่งไปยังลานจอดรถเพราะกลัวว่าถ้าเธอออกมาพร้อมกับพวกนั้นจะเจอแอสตันที่รอรับเธอเข้า

ณ ลานจอดรถของตึกบริหารของมหาวิทยาลัย

สายน้ำรีบวิ่งตรงมาที่รถของแอสตันอย่างเหนื่อยหอบก่อนจะรีบเปิดประตูรถเข้าไปนั่งข้างคนขับ

“กลัวเพื่อนเธอเห็นขนาดนั้นเลยรึไง หรือกลัวไอนิวตันนั้นเห็น” แอสตันที่ไถโทรศัพท์เล่นเอ่ยถามเธอ

“นายอย่ามาหาเรื่องได้ไหม”

“เหอะ”

“แล้วนี้จะไปไหน แต่งตัวมาสะเต็มยศเลย” ร่างบางเอ่ยถามชายหนุ่มที่วันนี้เห็นเขาแต่งตัวเรียบร้อยผิดปกติแถมยังใส่สูทอีก

“ไปบริษัทพ่อ เธอเคยทำบัญชีไหม”

“เคยช่วยพี่รินทำตอนอยู่ร้านอาหารฝรั่งเศสอยู่บ้างทำไมหรอ”

“ปิดเทอมนี้เธอต้องเป็นผู้ช่วยฉันตรวจบัญชีของคลับเพราะช่วงนี้ฉันต้องไปช่วยพ่อดูแลงานที่บริษัท” แอสตันเอ่ยพร้อมเก็บโทรศัพท์มือถือเตรียมตัวจะออกรถ

“ฉันเนี้ยนะ นายจะใช้งานฉันเกินไปแล้วนะ” สายน้ำเอ่ยพลางทำหน้ามุ่ย

“ฉันไม่ใช้เธอฟรีๆ หรอกน่า”

ณ ห้างสรรพสินค้าหรู C

“ไหนนายจะไปบริษัทไงมาห้างทำไม” สายน้ำเอ่ยถามแอสตันอย่างงุนงง

“มาซื้อเสื้อผ้าให้เธอ เธอคงไม่คิดจะไปบริษัทฉันทั้งชุดนักศึกษาหรอกนะ”

“แล้วทำไมไม่ให้ฉันกลับไปเปลี่ยนที่คอนโดล่ะจะมาซื้อใหม่ทำไมเสียดายเงิน”

“ไม่ต้องพูดมาก ลงไปได้แล้ว” ร่างสูงเอ่ยก่อนจะเปิดประตูลงจากรถหรู

SAYNAM PART

ฉันเดินตามหลังแอสตันเข้ามาในห้างก่อนที่เขาจะหยุดอยู่ที่ตรงโซลที่มีแต่ช็อปแบรนด์หรูเรียงรายกันหลากหลายช็อป

“อยากได้แบรนด์ไหนก็ไปเลือกเอา”

“ฉันไม่เคยเข้าช็อปพวกนี้” ฉันเอ่ยไปตามความจริงตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยมาเดินซื้อของในห้างเลยด้วยซ้ำนอกจากมาทำงานเท่านั้น

“เห้อ” แอสตันถอนหายใจก่อนจะเดินนำฉันเข้าไปที่ช็อบดิอ้อ

“สวัสดีค่ะคุณแอสตันวันนี้สนใจตัวไหนเป็นพิเศษไหมคะ”

พอแอสตันเดินเข้ามาในช็อปก็มีพี่ SA ของช็อปเดินเข้ามาทักแอสตันอย่างนอบน้อมดูเหมือนเขาน่าจะมาบ่อยหรือเป็นพวกลูกค้าวีไอพีแน่ๆ ดูจากที่พี่ SA ที่น่าจะอายุมากกว่าฉันไม่กี่ปีเรียกชื่อเขา

“ผมของดูชุดทำงานให้ผู้หญิงคนนี้หน่อยครับ” แอสตันเอ่ยตอบก่อนที่จะชี้มือมาทางฉัน

“ได้ค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะคุณผู้หญิง” พี่ SA หันมายิ้มให้ฉันก่อนจะเดินพาฉันและแอสตันไปนั้งรอภายในห้อง vip

ขณะฉันนั้งรอพี่ SA นำชุดมาให้ดูก็มีพี่พนักงานนำเซทขนมน่าตาน่ากินมาเสิร์ฟพร้อมเครื่องดื่ม ในเซทขนมมี มาการอง เค้กแล้วก็แซนวิชน่าตาน่ากินทั้งนั้นเลย เห็นแล้วอยากจะเก็บกลับไปให้สายฝนเลยจริงๆ น้องน่าจะชอบ

“อันนี้เรากินได้ใช่ไหม” ฉันเอ่ยถามแอสตันพลางชี้ไปยังขนมที่พี่พนักงานนำมาเสิร์ฟให้เพื่อความชัว

“ถ้าไม่ได้เขาจะเอามาให้เราทำไมล่ะยัยบื่อเอ้ย” แอสตันเอ่ยตอบฉันก่อนจะยกชาขึ้นมาจิบ

“งั้นฉันไม่เกรงใจละนะ” ฉันเอ่ยก่อนจะเอาซ้อมจิ้มมาการองเข้าปาก

เอาจริงๆ ฉันชอบกินพวกมาการองมากเคยได้กินตอนที่ยัยเอลลี่ซื้อมาให้แต่ก็ไม่กล้าบอกว่ามันอร่อยมากเกรงใจยัยนั้นถ้ารู้ว่าฉันชอบคงซื้อมาให้อีกแน่

และไม่นานพี่ SA ก็เดินกลับเข้ามาสองสามคนพร้อมกับราวที่แขวนชุดสำหรับใส่ทำงานไว้ทั้งพี่ SA คนอื่นก็ยังถือกระเป๋าและรองเท้าเข้ามาให้เลือกสรรเพิ่มด้วย

“ชุดนี้เหมาะกับคุณผู้หญิงนะคะถ้าใส่คงดูลงตัวมากๆ เลยค่ะ” พี่ SA เอ่ยพร้อมกับหยิบชุดเดรสสีชมพูอ่อนที่ยาวประมาณเข่าและสูทสีขาวให้ฉันดู

เอาจริงฉันว่าชุดมันน่ารักมากๆ แบบมากๆ ทุกตัวเลยแต่ฉันว่าราคามันคงไม่น่ารักตามแน่ๆ

“ชอบไหม” แอสตันเอ่ยถามฉัน

“ชอบ เท่าไหร่หรอคะ” ฉันรับชุดที่พี่ SA ยื่นให้ดูมาถือก่อนจะตอบแอสตันและเอ่ยถามราคากับพี่ SA

“ตัวนี้ราคาอยู่ที่ 48,000 บาทค่ะ”

“หะ!! สี่หมื่อแปดแอสตันฉันว่าซื้อพวกชุดธรรมดาก็พอแล้วมันแพงไป” ฉันที่ได้ยินราคาถึงกับอึ้งรีบหันไปบอกแอสตันทันทีสี่หมื่นแปดฉันซื้อข้าวกินได้ทั้งปีเลยนะ

“เอาตัวนี้แหละ แล้วก็ที่เหลือทั้งหมดด้วยส่งไปที่คอนโดฉันรองเท้ายัยนี้ใส่ไซส์ 37” แอสตันเอ่ยก่อนจะยื่นบัตรเคดิตสีดำให้พี่ SA

“ได้ค่ะ คุณแอสตันรอสักครูนะคะ” พี่ SA รับบัตรของแอสตันไปก่อนจะเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์

“นายเป็นบ้าหรอซื้อไปทำไมนักหนานายถ้ารวยมากก็เอาเงินไปทำบุญบ้างเถอะจะได้กลบบาปบ้าง” ฉันเอ่ยว่าแอสตันเมื่อได้ยินเขาบอกเอาทั้งหมดราวซึ่งฉันดูด้วยสายตาน่าจะมีประมาณ 10 ชุดได้ ไหนจะกระเป๋ารองเท้าอีก

“เลิกพูดมากแล้วไปเปลี่ยนชุดสะ เร็วๆ เข้าฉันรีบ” แอสตันเอ่ยตอบฉันด้วยน้ำเสียงรำคาญ

ฉันจึงทำได้แค่กรอกตาไปมาอย่างเหนื่อยใจกับคนเอาแต่ใจอย่างเขาแล้วเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดที่ห้องลองชุดอย่างโดยดี

“เสร็จแล้ว” ฉันที่พึ่งเปลี่ยนชุดเป็นชุดเดรสสีชมพูอ่อนกับเสื้อสูทสีขาวเสร็จเอ่ยบอกชายเอาแต่ใจตรงหน้าที่กำลังนั่งกดโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“ใช้ได้นิ แต่ฉันว่ายังขาดอะไรไป” แอสตันเงยหน้าขึ้นมามองสำรวจฉันอย่างทำหน้าครุ่นคิดก่อนที่จะได้ไปยังชั้นกระเป๋าแล้วหยิบกระเป๋าสะพายข้างใบสีขาวมาให้ฉัน

“อะ ลองสะพายดู” แอสตันเอ่ยพร้อมยื่นกระเป๋าใบหรูมาให้

“แพงชะมันถ้าฉันสะพายคงเหาะได้เลยมั้ง” ฉันรับกระเป๋ามาจากแอสตันก่อนจะพลิกดูราคาที่เกือบจะ 3 แสนบาท ก่อนจะลองสะพายดูมันก็ดูเขากันจริง

"ไปได้แล้ว" แอสตันเอ่ยก่อนจะเดินออกไปทันทีอย่างเร่งรีบ