ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก

| INTRO |

@มหาวิทยาชื่อดัง

วันเปิดภาคเรียนการศึกษาของมหาวิทยาลัยชื่อดังอันดับต้น ๆ ของประเทศ ที่ขึ้นชื่อเรื่องค่าเทอมที่แพงที่สุด

"แคร์ รอนานหรือเปล่า" เสียงเรียกของเพื่อนสาวคนสนิทคนเดียวของฉันถามก่อนที่เธอจะนั่งลงข้าง ๆ

"ไม่เลย เรามาก่อนโดนัทแปปเดียวเอง" แป็ปเดียวที่ว่าคือแป็ปเดียวจริง ๆ หย่อนก้นลงนั่งที่เก้าอี้ม้าหินอ่อนได้แค่ไม่กี่วิเพื่อนสาวคนสนิทก็เรียกชื่อฉัน

เราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย จนกระทั่งเราสองคนสอบติดคณะแพทย์ศาสตร์ที่เดียวกัน มหาวิทยาลัยเดียวกัน โชคดีสุด ๆ ไปเลย ฉันดีใจที่ได้มีเพื่อนเรียนไปด้วยกัน

"น้องครับ น้องคนสวย" ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งคุยกับเพื่อนอยู่ เสียงทุ้มของผู้ชายคนหนึ่งเดินมายืนอยู่ตรงข้างหน้า

"เป็นเฟรชชี่เหรอครับ"

ฉันหันไปหาเพื่อนสนิท "เขาถามเราหรอ"

"พี่ถามน้องคนสวยนั้นแหละ" ฉันหันไปหาผู้ชายคนเดิมที่กำลังจะนั่งลงบนเก้าอี้ม้าหินอ่อนตัวตรงข้าม

"เอ่อใช่ค่ะ" ฉันตอบไปแบบเจียมเนื้อเจียมตัว และก็กลัวผู้ชายคนนี้ด้วยเช่นกัน จู่ ๆ ก็เดินมาถามฉันแล้วดูออกด้วยเหรอว่าฉันเป็นเฟรชชี่

"คือพี่อยากรู้จักครับ"

"คะ" ฉันเบิกตาโต "ดูสิทำหน้าตกใจยังน่ารัก" ตกใจสิ เป็นใครฉันก็ไม่รู้จัก จู่ ๆ ก็เดินมาถามแล้วยังมาบอกอีกว่าอยากรู้จักฉัน

แรงสะกิดจากเพื่อนสาวคนสนิททำให้ฉันหันไปมอง

"มีอะไร"

"เขาจีบแคร์ชัวร์" โดนัทกระซิบที่ข้าง ๆ หูให้ได้ยินกันสองคน

"เห้ย ไอเดลมันจีบสาวอีกแล้วว่ะ" เสียงหัวเราะของชายกลุ่มหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาตรงที่ที่ฉันนั่ง มากันสี่ห้าคนพวกเขาใส่เสื้อช็อปน่าจะเรียนวิศวะ แต่มีอยู่คนหนึ่งสูงที่สุดในกลุ่ม โดดเด่นกว่าใคร ๆ ทั้งรูปร่างและหน้าตา

"ขอโทษด้วยนะครับน้อง..." ผู้ชายอีกคนเอ่ยถาม คงจะถามชื่อฉัน "แคร์ค่ะ"

"ขอโทษน้องแคร์ด้วยนะครับ ที่ไอ้เดลเพื่อนพี่มันมาลุ่มล่าม" พวกเขาเป็นรุ่นพี่สินะ

"ไป แดกข้าว" พี่ที่เพิ่งพูดขอโทษฉันไปเมื่อกี้ กระชากคอเสื้อพี่คนที่ชื่อเดลให้ลุกขึ้น พี่เขากระชากเลยแหละ น่ากลัวจัง

"น้องชื่ออะไร เรียนคณะไหน ไอ้เหี้ยนัทปล่อยสิวะ" แล้วเสียงของกลุ่มพี่ ๆ ก็ค่อย ๆ หายไป

"มาวันแรกก็โดนรุ่นพี่หนุ่มวิศวะจีบเลยน๊า"

"ไม่ต้องแซวเลย เราไม่ชอบผู้ชายเสื้อช็อปหรอกนะ"

"งั้นชอบคนเสื้อกาวน์งั้นสิ"

"บ้าเหรอ" ฉันตอบอย่างเขินอาย ที่โดนัทพูดมามันใช่ ฉันชอบผู้ชายที่ใส่เสื้อกาวน์ เพราะเขาดูสุภาพ อ่อนโยน แต่ว่าที่ฉันเลือกเรียนคณะแพทย์ไม่ใช่เพราะตามหาผู้ชายในฝันหรอก ฉันอยากเรียนคณะแพทย์จริง ๆ เพราะครอบครัวของฉันเป็นเจ้าของโรงพยาบาล คุณพ่อ คุณแม่และพี่ชายต่างก็เรียนจบหมอกันทุกคน

"แหมไม่ต้องเขินหรอก"

"นี่ ไปเรียนกันเถอะ" ฉันลุกขึ้นแล้วเดินลุกออกจากโต๊ะ ไม่อยากให้เธอแซวอีก

"เขินอะไรนัก เหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาเรียน"

°°°°°°°°°°

@ตึกคณะแพทย์ (เวลา12.00น.)

"แคร์ ใช่พี่ผู้ชายคนในกลุ่มที่เราเจอเมื่อเช้าหรือเปล่า" โดนัทชี้ให้ฉันดู หลังจากที่เราสองคนหยุดยืนอยู่หน้าตึกคณะ

"ไม่แน่ใจ" เพราะผู้ชายคนนั้นยืนหันข้าง ฉันเลยดูไม่ค่อยออก

"นั่น ๆ พี่เขากำลังเดินมาทางเรา" ใช่พี่คนในกลุ่มที่เจอกันเมื่อเช้าจริง ๆ คนที่ฉันรู้สึกว่าดูโดดเด่นที่สุดในกลุ่ม แต่พี่เขาไม่น่าจะเดินมาหาเราสองคนหรอก น่าจะผ่านมาแถวนี้มากกว่า

"พี่เขามองแคร์ด้วยอ่ะ" โดนัทเขย่าแขนฉัน พี่เขามองฉันจริง ๆ และฉันก็มองเขากลับเช่นกัน แต่เขาก็แค่มองแล้วตวัดสายตากลับก่อนจะเดินผ่านเราสองคนไป

°°°°°°°°°°