เขาเข้าหาเธอเพื่อต้องการมีความสัมพันธ์แบบลับๆ แต่พอเขาได้เธอมาครอบครองกลับกลายเป็นว่ามันไม่เคยพอ ได้แล้วก็อยากจะได้ซ้ำๆ จนอยากเก็บเธอไว้เป็นของเขาคนเดียว คาร์เตอร์ (21ปี) | วิศวกรรมโยธาปีสี่ มหาวิทยาลัยA | นิ่ง ดุ เย็นชา เข้าถึงยาก "...นอนกับพี่สิ" ... "แคร์เป็นของพี่ จำไว้" แคร์ (18ปี) | นักศึกษาแพทย์เฟรชชี่ปีหนึ่ง มหาวิทยาลัยA | พูดน้อย อ่อนโยน อ่อนหวาน "พูดบ้าอะไร ออกไปนะ" ... "ฮึก~ไม่ แคร์ไม่ใช่ของพี่" หากผู้ใดละเมิดนำไปเผยแพร่ ทำซ้ำ หรือดัดแปลง นปก.Sherlina จะดำเนินตามกฎหมายคุ้มครองสิทธิทางปัญญา พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ 2537 ทั้งจำและปรับ
View More@มหาวิทยาชื่อดัง
วันเปิดภาคเรียนการศึกษาของมหาวิทยาลัยชื่อดังอันดับต้น ๆ ของประเทศ ที่ขึ้นชื่อเรื่องค่าเทอมที่แพงที่สุด
"แคร์ รอนานหรือเปล่า" เสียงเรียกของเพื่อนสาวคนสนิทคนเดียวของฉันถามก่อนที่เธอจะนั่งลงข้าง ๆ
"ไม่เลย เรามาก่อนโดนัทแปปเดียวเอง" แป็ปเดียวที่ว่าคือแป็ปเดียวจริง ๆ หย่อนก้นลงนั่งที่เก้าอี้ม้าหินอ่อนได้แค่ไม่กี่วิเพื่อนสาวคนสนิทก็เรียกชื่อฉัน
เราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย จนกระทั่งเราสองคนสอบติดคณะแพทย์ศาสตร์ที่เดียวกัน มหาวิทยาลัยเดียวกัน โชคดีสุด ๆ ไปเลย ฉันดีใจที่ได้มีเพื่อนเรียนไปด้วยกัน
"น้องครับ น้องคนสวย" ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งคุยกับเพื่อนอยู่ เสียงทุ้มของผู้ชายคนหนึ่งเดินมายืนอยู่ตรงข้างหน้า
"เป็นเฟรชชี่เหรอครับ"
ฉันหันไปหาเพื่อนสนิท "เขาถามเราหรอ"
"พี่ถามน้องคนสวยนั้นแหละ" ฉันหันไปหาผู้ชายคนเดิมที่กำลังจะนั่งลงบนเก้าอี้ม้าหินอ่อนตัวตรงข้าม
"เอ่อใช่ค่ะ" ฉันตอบไปแบบเจียมเนื้อเจียมตัว และก็กลัวผู้ชายคนนี้ด้วยเช่นกัน จู่ ๆ ก็เดินมาถามฉันแล้วดูออกด้วยเหรอว่าฉันเป็นเฟรชชี่
"คือพี่อยากรู้จักครับ"
"คะ" ฉันเบิกตาโต "ดูสิทำหน้าตกใจยังน่ารัก" ตกใจสิ เป็นใครฉันก็ไม่รู้จัก จู่ ๆ ก็เดินมาถามแล้วยังมาบอกอีกว่าอยากรู้จักฉัน
แรงสะกิดจากเพื่อนสาวคนสนิททำให้ฉันหันไปมอง
"มีอะไร"
"เขาจีบแคร์ชัวร์" โดนัทกระซิบที่ข้าง ๆ หูให้ได้ยินกันสองคน
"เห้ย ไอเดลมันจีบสาวอีกแล้วว่ะ" เสียงหัวเราะของชายกลุ่มหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาตรงที่ที่ฉันนั่ง มากันสี่ห้าคนพวกเขาใส่เสื้อช็อปน่าจะเรียนวิศวะ แต่มีอยู่คนหนึ่งสูงที่สุดในกลุ่ม โดดเด่นกว่าใคร ๆ ทั้งรูปร่างและหน้าตา
"ขอโทษด้วยนะครับน้อง..." ผู้ชายอีกคนเอ่ยถาม คงจะถามชื่อฉัน "แคร์ค่ะ"
"ขอโทษน้องแคร์ด้วยนะครับ ที่ไอ้เดลเพื่อนพี่มันมาลุ่มล่าม" พวกเขาเป็นรุ่นพี่สินะ
"ไป แดกข้าว" พี่ที่เพิ่งพูดขอโทษฉันไปเมื่อกี้ กระชากคอเสื้อพี่คนที่ชื่อเดลให้ลุกขึ้น พี่เขากระชากเลยแหละ น่ากลัวจัง
"น้องชื่ออะไร เรียนคณะไหน ไอ้เหี้ยนัทปล่อยสิวะ" แล้วเสียงของกลุ่มพี่ ๆ ก็ค่อย ๆ หายไป
"มาวันแรกก็โดนรุ่นพี่หนุ่มวิศวะจีบเลยน๊า"
"ไม่ต้องแซวเลย เราไม่ชอบผู้ชายเสื้อช็อปหรอกนะ"
"งั้นชอบคนเสื้อกาวน์งั้นสิ"
"บ้าเหรอ" ฉันตอบอย่างเขินอาย ที่โดนัทพูดมามันใช่ ฉันชอบผู้ชายที่ใส่เสื้อกาวน์ เพราะเขาดูสุภาพ อ่อนโยน แต่ว่าที่ฉันเลือกเรียนคณะแพทย์ไม่ใช่เพราะตามหาผู้ชายในฝันหรอก ฉันอยากเรียนคณะแพทย์จริง ๆ เพราะครอบครัวของฉันเป็นเจ้าของโรงพยาบาล คุณพ่อ คุณแม่และพี่ชายต่างก็เรียนจบหมอกันทุกคน
"แหมไม่ต้องเขินหรอก"
"นี่ ไปเรียนกันเถอะ" ฉันลุกขึ้นแล้วเดินลุกออกจากโต๊ะ ไม่อยากให้เธอแซวอีก
"เขินอะไรนัก เหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาเรียน"
°°°°°°°°°°
@ตึกคณะแพทย์ (เวลา12.00น.)
"แคร์ ใช่พี่ผู้ชายคนในกลุ่มที่เราเจอเมื่อเช้าหรือเปล่า" โดนัทชี้ให้ฉันดู หลังจากที่เราสองคนหยุดยืนอยู่หน้าตึกคณะ
"ไม่แน่ใจ" เพราะผู้ชายคนนั้นยืนหันข้าง ฉันเลยดูไม่ค่อยออก
"นั่น ๆ พี่เขากำลังเดินมาทางเรา" ใช่พี่คนในกลุ่มที่เจอกันเมื่อเช้าจริง ๆ คนที่ฉันรู้สึกว่าดูโดดเด่นที่สุดในกลุ่ม แต่พี่เขาไม่น่าจะเดินมาหาเราสองคนหรอก น่าจะผ่านมาแถวนี้มากกว่า
"พี่เขามองแคร์ด้วยอ่ะ" โดนัทเขย่าแขนฉัน พี่เขามองฉันจริง ๆ และฉันก็มองเขากลับเช่นกัน แต่เขาก็แค่มองแล้วตวัดสายตากลับก่อนจะเดินผ่านเราสองคนไป
°°°°°°°°°°
ตอนพิเศษ [เฉพาะกิจ] 7จบบริบูรณ์อันดาขับรถกลับคอนโดด้วยหัวใจที่เต้นแรง เดมี่สาวน้อยที่เขาแอบชอบตอนนี้โตเป็นสาวมากแล้ว ถึงจะเห็นเธอไกลๆ เขาก็จำลักษณะและรูปร่างของเธอได้ร่างหนาเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว นึกถึงใบหน้าสวยหวานครั้งล่าสุดที่ได้เจอเธอก็หนึ่งปีที่ผ่านมา เพราะเธอต้องไปเรียนอยู่โรงเรียนประจำ ส่วนเขานั้นก็เตรียมตัวอ่านหนังสือสอบเพื่อเตรียมเข้ามหาวิทยาลัย"พี่ชอบเดมี่" ปากหนาเปล่งเสียงบอกความรู้สึกในใจเขากำลังตกอยู่ในภวังค์ห้วงแห่งความฝัน ฝันที่จะได้เป็นผู้ชายในฐานะคนรักของเธอ แต่ทว่าความฝันในจินตนาการของเขาก็ต้องดับลงด้วยเสียงของโทรศัพท์ที่ดังขึ้น"ใครโทรมาวะ" ปากหนาบ่นแล้วเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ"โทรมาทำไม" น้ำเสียงทุ้มหงุดหงิดพูดส่งไปยังปลายสาย..."เห็นแก่กินจริงๆเลย"..."เออๆรู้แล้ว เดี๋ยวซื้อเข้าไป"สายเมื่อครู่ที่โทรเข้ามาคือน้องสาวของอันดา เธอฝากซื้อขนมเค้กสตอเบอรี่ร้านโปรด"เค้กสตอเบอรี่สองชิ้นครับ" อันดายืนหน้าเคาน์เตอร์แล้วสั่งเค้กชิ้นโปรดให้กับฟ้าใสทว่าจู่ๆกลับมีเสียงซุบซิบนินทาของผู้หญิงหลุ่มหนึ่งกำลังนินทาเขาอยู่ในระยะใกล้อันดาได้ยินคำนินทาทุกคำ และเธอพวกนั
ตอนพิเศษ 6 [เฉพาะกิจ]เด็กผมเปีย ฉันกับพี่เตอร์และลูกๆขึ้นมายังห้องคอนโดของเจ้าสองแฝดเพื่อมาตรวจความเรียบร้อยภายในห้องก่อนจะกลับถึงคราวที่ต้องปล่อยให้ลูกได้มีชีวิตอิสระ ถึงเขาสองคนจะโตพอที่ดูแลตัวเองได้ แต่คนเป็นแม่อย่างฉันกลับรู้สึกโหวงเหวงยามที่ต้องห่างลูก"ทุกอย่างครบนะลูก มีอะไรขาดเหลือก็บอกพ่อกับแม่นะ" คอนโดหรูใจกลางเมืองแห่งนี้เป็นคอนโดแบบสองชั้น ติดรถไฟฟ้า เดินทางสะดวก และแน่นอนว่าคนที่จัดการก็จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสามีของฉันที่เป็นคนซื้อให้ตอนแรกอันดากับฟ้าใสจะขอแยกห้องอยู่ แต่ฉันค้าน ถึงเขาสองคนจะชอบทะเลาะกันแค่ไหน แต่ฉันเชื่อว่ายังไงลูกแฝดสองคนนี้จะต้องดูแลกันได้ แต่ทว่าความแสบเนี่ยสิ น่าจะกินกันไม่ลง คงไม่มีใครยอมใครภายในห้องคอนโดมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ลูกชายฉันชอบเล่นสนุ๊กเกอร์มาก ตอนอยู่ที่บ้านก็เล่นกับพ่อของเขาอยู่บ่อยๆ ลูกชายก็เลยขอโต๊ะสนุ๊กมาไว้เล่นที่ห้อง ส่วนลูกสาวเธอไม่ขออะไรมาก แค่อยากได้ทีวีหกสิบนิ้วเพื่อติดไว้ดูซีรีส์ตอนกลางคืนให้หนำใจทุกอย่างสะดวกสบายเหมือนได้อยู่บ้าน ห้องนอนก็มีสองห้อง อยู่ทางด้านชั้นบน แบ่งโซนของใครของมัน ต่างคนต่างอยู่ ข้าวของเครื่
ตอนพิเศษ 5 [เฉพาะกิจ]ท้องแฝดหลังจากวันที่เราสองคนแต่งงานกัน ฉันขอร้องพี่เตอร์ว่าขอทำงานที่โรงพยาบาลก่อนสักสองถึงสามปี แต่เขาต่อรองให้ฉันทำงานแค่หนึ่งปีเท่านั้น ตั้งแต่แต่งงานมาพี่เตอร์เอาแต่ใจมากๆ ถึงขนาดว่าฉันต้องเรียกเขามานั่งจับเข่าคุยกัน ถึงได้รู้สาเหตุว่าทำไมเขาถึงเอาแต่ใจไม่ฟังเหตุผล และไม่ยอมให้ฉันได้ทำงานในอาชีพที่ฉันรัก ร่ำเรียนมาหกปีขอใช้วิชาความรู้ได้ช่วยเหลือคนสักหน่อยเถอะและสาเหตุที่เขางอแงหนักขึ้นก็เพราะฉันเคยบอกเขาไว้ว่าจริงๆแล้วเสป็คของฉันชอบคนในเสื้อกาวน์ ขาวสะอาด ไม่ใช่เสื้อช็อป นั่นคือสิ่งที่ทำให้พี่เตอร์วิตกมาตลอดถึงได้คัดค้านไม่ให้ฉันมาทำงานที่โรงพยาบาลทำเอาฉันเกือบท้อเหมือนกัน แต่เขาก็ยอมใจอ่อนทำตามคำขอของฉัน และแน่นอนว่าสิ่งที่เขาต่อรองทำเอาฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ระหว่างนี้เขายอมให้ฉันได้ทำงานอาชีพหมอตามที่วาดฝัน แต่ถ้าเกิดเขาเสกเด็กแฝดเข้าท้องได้เมื่อไหร่ ฉันต้องยุติบทบาทอาชีพหมอในทันทีหนึ่งปีผ่านไป ผลผลิตที่พี่เตอร์ตั้งใจทำตอนนี้มันออกดอกออกผลอย่างไม่น่าเชื่อ และฉันก็ต้องยุติบทบาทคุณหมอตามสัญญา เพราะฉันมีอาการเวียนหัวและอาเจียนหนักมากขึ้น ในคราแรกฉันคิ
ตอนพิเศษ 4 [เฉพาะกิจ]คืนวิวาห์ วันสำคัญที่ฉันและพี่เตอร์รอคอยก็มาถึง พิธีวิวาห์ถูกจัดขึ้นตามฤกษ์ที่คุณแม่ของเราทั้งสองคนเป็นคนหามาให้สถานที่งานมงคลจัดขึ้นที่โรงแรมชื่อดังอันดับหนึ่งของประเทศไทยในเครือ pya ซึ่งเป็นโรงแรมของครอบครัวพี่เดลที่มีอยู่ทั่วทุกภูมิภาคท่ามกลางเสียงเพลงหวานเคล้าคลอจากวงดนตรีออเครสต้า ทำให้บรรยากาศในงานอบอวลไปด้วยความสุข แต่ทว่าเจ้าบ่าวที่ยืนอยู่ข้างๆฉันก็ยังคงแสดงสีหน้าเรียบนิ่งตั้งแต่ลงจากเวทีพิธีทุกขั้นตอนของงานวิวาห์จบลงเป็นที่เรียบร้อย เราสองคนจึงเดินไปตามโต๊ะแขกเหรื่อเพื่อขอบคุณทุกคนที่มางานมงคลสมรสของเราในวันนี้"พอใจไหมเพื่อน" พี่เดลเอ่ยถามเจ้าบ่าวที่ยืนแสดงสีหน้าเรียบนิ่งพร้อมกับตบลงบนบ่าของเจ้าบ่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพี่เดลภูมิใจมากกับผลงานของตัวเอง เขาเป็นคนเสนอสถานที่และเป็นคนเนรมิตห้องบอลรูมออกมาสวยงามและอลังการมากๆ"อืม""อืมของมึงนี่พอใจหรือไม่พอใจวะ""เออ ขอบใจมาก" เขาไม่ตอบกลับว่าพอใจหรือไม่พอใจ พี่เตอร์ออกอาการเซ็งๆที่เพื่อนของเขาเจ้ากี้เจ้าการจัดให้ทุกอย่าง ก็เจ้าบ่าวของฉันอยากคิดคอนเซปต์เนรมิตงานแต่งด้วยตัวเองเพราะเป็นงานมงคลที่มีแค่ครั้งเ
ENGINEER 89 | ตอนพิเศษ 3 จบ | #สามปีผ่านไปเหมือนว่าเรื่องราวตรงหน้าเพิ่งจะเกิดขึ้นไม่นาน เสมือนเป็นภาพทับซ้อนของกันและกัน วันนี้เป็นวันจบการศึกษา ฉันได้เป็นบัณฑิตอย่างเต็มตัว ภาพในหัวเมื่อหกปีก่อนมันเป็นภาพย้อนกลับเข้ามาในหัวสมองฉันอีกครั้งในวันที่แฟนของฉันได้รับปริญญา ตอนนี้ถึงตาฉันบ้างแล้วมีความสุขจัง"คอนเกรทนะครับ" พี่เตอร์ยื่นดอกกุหลาบสีแดงช่อโตส่งมาให้"น้องสาวของพี่ เก่งมากที่คว้าเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง" พี่คัพเอ่ยปากชมแล้วสวมกอดฉัน ก่อนที่จะมีเสียงของอีกคนเอ่ยขึ้น"พี่คัพ แฟนผม""อะไร ฉันเป็นพี่ชายแท้ๆแกยังจะหวงอีกหรือไง เดี๋ยวฉันจะเอาน้องสาวฉันคืน" สองคนนี้เป็นเจอหน้ากันต้องเถียงกันตลอด แถมพี่เตอร์ยิ่งหวงฉันหนักมากขึ้นกว่าเดิม แม้แต่พี่ชายแท้ๆของฉันเขาก็ยังหวง ดูเอาจากเมื่อกี้สิ พี่ชายฉันแค่กอดน้องสาวยังแสดงสีหน้าไม่พอใจแบบนั้น"อ่ะนี่" พี่คริสยื่นกล่องสีเหลี่ยมสีดำกล่องเล็กๆมาให้พร้อมกับผูกโบว์สีแดงอยู่ที่กล่อง เมื่อฉันเปิดดูถึงกับตกใจเอามากๆ มันเป็นกุญแจรถบีเอ็มที่ฉันกำลังอยากได้อยู่พอดี"ขอบคุณนะคะ" ฉันยกมือไหว้แล้วสวมกอดพี่คริส ของขวัญชิ้นนี้ถูกใจฉันที่สุดเลย"หนูแคร์
ENGINEER 88| ตอนพิเศษ 2 | เหมือนฉันกำลังโดนเขาหลอกล่อยังไงยังงั้น เรียนจบแต่งงานมีลูก แล้วฉันจะเอาเวลาตรงไหนไปทำงาน เขาต้องคิดวางแผนอะไรอยู่แน่ๆ"สรุปแคร์จะได้ทานไอติมไหมคะ" ฉันทำหน้าบึ้งใส่ คนมันอยากทานของหวานแต่กลับจะมาอยากให้ฉันทาน...ไอแท่งยักษ์ของเขา คนอะไรหื่นได้ตลอดเวลา พอมีช่องว่างก็จะชอบพูดลามกทุกที"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ พี่ก็กำลังจะพาไปทานอยู่นี่ไง""ไอติมร้านนั้นนะคะ ถ้าพี่ไม่พาไปแคร์จะหนีกลับบ้านจริงๆด้วย""ครับๆ พี่แค่ล้อเล่นเอง อย่าหนีพี่เลยนะ" เขาเลยรีบจูงมือฉันพาไปทานร้านไอติมที่ฉันเพิ่งชี้บอก"เชิญค่ะ" เสียงพนักงานผู้หญิงเดินมาต้อนรับเราสองคน แต่สายตาเธอกลับโฟกัสไปที่คนที่เดินตามหลังฉันมาติดๆ"พี่เตอร์คะ เราไปนั่งกันตรงนั้นดีกว่า" ฉันรีบหันไปควงแขนเขาเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของให้เธอเห็นว่าฉันคือแฟนของเขา พนักงานผู้หญิงที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มให้เล็กๆแล้วเดินถอยออกไป"พี่ทานไอติมกับแคร์ไหมคะ""แคร์ทานเถอะ""งั้นแคร์สั่งแล้วนะคะ" ฉันจึงโบกมือเรียกพนักงานหญิงเพื่อมารับออเดอร์"ว้าวว! น่าทานมากเลยค่ะ พี่เตอร์ถ่ายรูปให้แคร์หน่อยได้ไหมค๊า~" ฉันบอกน้ำเสียงอ้อนยิ้มตาหยีเพราะอยา
Comments