Chapter 15

"ฉะ ฉันขอโทษ" อัครเดชถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย พร้อมกับแววตาที่รู้สึกผิด ก่อนจะกล่าวขอโทษหญิงสาวออกมา ขณะที่น้ำตาของเธอไหลไม่หยุด ดวงตากลมโตเหม่อลอยมองออกไปด้านหน้าอย่างไร้จุดหมาย ราวกับว่าเธอกำลังช็อกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น                       

"ขวัญ! พูดอะไรออกมาสักคำสิ! เธอจะด่าจะว่า หรือตบตีฉันยังไงก็ได้ แต่อย่าเฉยชาชอบแบบนี้" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับลูบลงไปที่แก้มนวล แล้วค่อยๆ ปาดน้ำตาให้เธออย่างเบามือ แต่ทว่าขวัญข้าวก็ยังคงยืนนิ่ง ไม่พูดไม่จาไม่แสดงอาการใดๆ ออกมา จนทำให้ชายหนุ่มนั้นเริ่มรู้สึกใจคอไม่ดี                                                         

"ขวัญ....พี่จะพยายามเก็บอารมณ์และมีเหตุผล ให้มากกว่านี้ พี่ขอโทษนะขวัญ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับโอบร่างอรชรเข้ามาไว้ในอ้อมกอด เขาควรจะบอกเธอออกไปดีไหมว่าการกระทำเมื่อครู่มันเกิดจากความหึงหวง และกลัวว่าจะมีใครเข้ามาจีบเธอ โดยที่เขานั้นยังไม่กล้าเผยความในใจให้กับเธอได้รู้                                            

"ฮึก...ฮื้อ พี่ทำกับขวัญแบบนี้ได้ยังไง พี่ทำได้ยังไง...ฮื้อ" หญิงสาวร้องไห้ฟูมฟายออกมา เมื่อเธอกำลังคิดว่าสิ่งที่เขาทำไปเมื่อสักครู่ เป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ และก็คงมองเธอเป็นเพียงแค่ผู้หญิงใจง่าย ที่เขาจะทำแบบนี้กับเธอเมื่อไหร่ก็ได้                                                                                             

"พี่ขอโทษแล้วไง ขวัญห้ามดื้อกับพี่อีกเข้าใจไหม แล้วหยุดร้องไห้ได้แล้วเป็นคนขี้แยตั้งแต่เมื่อไหร่กัน หืม" คำพูดที่อ่อนโยนกับสรรพนามที่เขาใช้เรียกแทนตัวเองนั้น กำลังจะทำให้หญิงสาวใจละลาย เมื่ออยู่ภายใต้อ้อมกอดของคนตัวโต ชายหนุ่มจะรู้ตัวหรือเปล่าว่านี่มันคืออ้อมกอดแรกในชีวิตของเธอ ที่อบอุ่นและดูปลอดภัย จนอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ไม่อยากให้มันผ่านเลยไป แต่เธอก็ต้องตัดใจ เพราะทำงานวันแรกก็จะสายซะแล้ว         

"ขวัญไม่ได้ดื้อสักหน่อย พี่ปล่อยขวัญได้แล้ว ไปทำงานวันแรกไม่อยากสาย เดี๋ยวคนอื่นเขาจะว่าเอาได้" หญิงสาวพูดพร้อมกับพยายามดันเขาออกให้พ้นจากตัวของเธอ แต่ชายหนุ่มกลับไม่ยอมปล่อยง่ายๆ     

"จะกลัวทำไม ใครว่าอะไรให้มาบอกพี่ ที่นั่นเป็นบริษัทของเรา ไปเลทนิดหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอก" ชายหนุ่มยังคงพูดเอาแต่ใจ แถมเขายังกดจมูกลงมาที่ศีรษะของเธอ แล้วค่อยๆ พรมจูบลงไปเบาๆ อย่างทะนุถนอม

"พี่เสือไปทำงานได้แล้วค่ะ" หญิงสาวพูดพร้อมกับพยายามดันชายตัวโตร่างสูงใหญ่ออกเป็นครั้งที่สอง ขณะที่หัวใจของเธอยังคงเต้นแรงไม่หยุด แม้จะยังไม่ทราบถึงความรู้สึกลึกๆ ภายในใจของชายหนุ่มที่มีต่อเธอ ถ้าขวัญข้าวรู้คงหัวใจพองโต                                                                                     

"อยากกอดแบบนี้ทุกวันจัง"ชายหนุ่มยังคงสวมกอด พร้อมกับพูดจาออดอ้อนออกมา ราวกับว่าเธอนั้นเป็นคนรักของเขา               

"ขวัญเป็นน้องสาวของพี่นะคะ พี่ทำแบบนี้กับขวัญไม่ได้ ปล่อยได้แล้วค่ะ" แม้ขวัญข้าวจะพยายามปฏิเสธเขาออกไป แต่ความรู้สึกลึกๆ ภายในใจเธอนั้นก็โหยหาและต้องการอ้อมกอดนี้เช่นกัน                             

"แล้วขวัญอยากเป็นมากกว่าน้องสาวของพี่หรือเปล่าล่ะ...หืม" ชายหนุ่มเอ่ยถามพร้อมกับก้มใบหน้าลงต่ำ ซึ่งขวัญข้าวนั้นยังไม่กล้ามองหน้าชายหนุ่ม และที่สำคัญเธอก็ยังไม่มีคำตอบให้กับเขา เพราะมันเร็วเกินไปผู้หญิงของเขาแต่ละคนเธอคงสู้รบตบมือไม่ไหว                                           

"พี่เสือปล่อยขวัญเถอะค่ะ สายมากแล้ว" หญิงสาวเลี่ยงตอบออกไป เพราะเธอยังไม่แน่ใจว่ารักกับหลงมันแตกต่างกันยังไง                         

"พี่จะรอคำตอบ ขวัญพร้อมเมื่อไหร่ค่อยตอบพี่ก็ได้ ไปทำงานกันเถอะสายแล้ว จุ๊บ!" พูดจบประโยคชายหนุ่มก็จุ๊บลงที่เรียวปากได้รูป ก่อนจะเดินออกไปจากห้องครัวอย่างอารมณ์ดี                                                    

"พี่เสือ!" ขวัญข้าวอุทานออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะเอามือขึ้นมาลูบที่ริมฝีปาก ด้วยความรู้สึกเขินอายอย่างบอกไม่ถูก แต่สัมผัสที่ได้รับมันก็ดีต่อใจของเธอไม่น้อยเช่นกัน มันจะผิดไหมหากเธอนั้นจะตกหลุมรักพี่ชายตัวเอง

รถสปอร์ตคันหรูแล่นออกมาจากบ้าน โดยมีหญิงสาวสวยหุ่นเซ็กซี่นั่งมาข้างๆ ทั้งคู่ไม่พูดไม่จากันสักคำปล่อยให้ความเงียบงันเข้ามาปกคลุม ขวัญข้าวเองก็ยังรู้สึกอาย กับจูบแรกที่พี่ชายได้ฝากเอาไว้ มันยังคงติดตราตรึงภายในใจ และเมื่อนึกถึงทีไร ก็ทำให้ใบหน้าของเธอนั้นร้อนผ่าวขึ้นมาในทันที                                     

"ทำไมหน้าแดงจังร้อนหรือเปล่า เดี๋ยวพี่จะปรับอุณหภูมิให้เย็นฉ่ำกว่านี้" ชายหนุ่มพูดออกมา พร้อมกับชำเลืองมองไปที่ใบหน้างาม ซึ่งเวลานี้เธอดูสวยกว่าเมื่อวาน แต่ถ้าให้เขาเลือกอัครเดชขอเลือกขวัญข้าวในลุคใสๆ เพราะเขาชอบเธอที่เป็นเธอแบบนั้นมากกว่า                                                  

"ไม่ต้องปรับหรอกค่ะ แค่นี้ขวัญก็หนาวแล้วและที่หน้าแดงคงเป็นเพราะว่าปัดบรัชออนมา ผู้หญิงทุกคนเวลาปัดแก้มมันก็จะแดงแบบนี้เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ" ขวัญข้าวพูดออกมา แต่สายตาของเธอนั้นกลับมองออกไปที่ถนน เพราะไม่กล้าสบตาชายหนุ่ม เมื่อความรู้สึกลึกๆ ที่มีเริ่มค่อยๆ แสดงออกมา เนื่องจากคนทั้งคู่ต่างก็มีใจให้กัน เพียงแค่มีเส้นบางๆ คำว่าพี่น้องกั้นเอาไว้ระหว่างเขาและเธอ                                                         

"เหรอ... แล้วขวัญเตรียมเอกสารมาพร้อมใช่ไหม พี่จะได้ให้คุณกันยาฝ่ายบุคคลกรอกข้อมูลให้" คำพูดของเขาเริ่มทำให้ขวัญข้าว สนิทมักคุ้นมากขึ้น เมื่อชายหนุ่มเรียกแทนตัวเองว่าพี่แบบนี้ในทุกประโยค

"เตรียมมาครบแล้วค่ะ" หญิงสาวตอบพี่ชายออกไป สักพักรถสปอร์ตคันหรูก็แล่นเข้ามา ในโชว์รูมที่กว้างใหญ่ หญิงสาวถึงกับตื่นตาตื่นใจ กับรถแต่ละคันที่จอดโชว์เอาไว้ด้านในโชว์รูม                                       

พอคนทั้งคู่เดินลงมาจากรถ สายตาของบรรดาพนักงานได้มองมาที่บอสหนุ่มกับขวัญข้าวด้วยความรู้สึกแปลกใจ เพราะรถคันนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนได้นั่งมาก่อน แถมเธอยังสวยและเซ็กซี่ จนผู้หญิงหลายคนแอบอิจฉา          

"ว้าว! พี่จำขวัญแทบไม่ได้ ทั้งสวยและเซ็กซี่ ชาตินี้พี่คงไปไหนไม่รอด ขอยอมจำนนให้กับน้อง เป็นแฟนกับพี่นะครับขวัญข้าว" ชาร์ลรีบเดิน เข้ามาหาขวัญข้าวพร้อมกับคุกเข่าขอเธอเป็นแฟน หญิงสาวไม่รู้ว่าเขาพูดเล่นหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ พี่ชายของเธอนั้นไม่เล่นด้วยอย่างแน่นอน