Chapter 16

"กูว่ามึงมาจำนนให้กับเท้ากูนี่มา! หาเรื่องเจ็บตัวแต่เช้าเลยนะมึง จะลุกไปทำงานดีๆ หรือจะให้กูเตะเข้าไป!" อัครเดชพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง พร้อมกับคว้าข้อมือเรียวของขวัญข้าว ให้เธอมายืนอยู่ทางด้านหลังของเขา โดยมีชาร์ลนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า พร้อมกับสายตาที่เอือมๆ เมื่อเพื่อนกำลังหวงน้องสาวราวกับว่าเธอนั้นเป็นแฟนของเขาจนน่าแปลกใจ                                                                                                            

"น้องขวัญโตแล้วนะ เรียนจบแล้วสมควรที่จะมีแฟนได้แล้วด้วย มึงจะหวงอะไรนักหนา ทีมึงยังคบผู้หญิงมากหน้าหลายตา และพร้อมกันทีละหลายคนเลยไอ้เสือ!" ชาร์ลยังคงลอยหน้าลอยตาพูดออกมา โดยไม่รู้ว่าเพื่อนนั้นกำลังกัดฟัน เพื่อระงับความโกรธเอาไว้                                             

"มึงเสือกอะไรด้วย และที่สำคัญน้องกูมีแฟนแล้วมึงห้ามยุ่ง!" คำพูดของชายหนุ่มทำให้ขวัญข้าวขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เธอมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมพี่ชายถึงพูดกับชาร์ลออกไปแบบนั้น                               

"มีแล้วก็เลิกได้...แค่แฟนไม่ใช่ผัว พี่ไปทำงานก่อนนะครับน้องขวัญแล้วเจอกัน...บ๊ายบาย....จุ๊บ!" ชาร์ลพูดกับอัครเดช ก่อนจะหันไปพูดกับขวัญข้าวพร้อมกับยกมือขึ้นบ๊ายๆ แล้วทำท่าส่งจูบให้กับเธอ              

"ไอ้ชาร์ล!" อัครเดชตะโกนตามหลังชาร์ลออกไป ยังดีที่เควินยังไม่มาไม่อย่างนั้นเขาคงปวดหัวกว่านี้เป็นสองเท่า ชาร์ลทำงานในตำแหน่งผู้จัดการโชว์รูมนี้ ส่วนเควินนั้นเป็นผู้ช่วยของชาร์ล และที่สำคัญเพื่อนทั้งสองของเขานั้นมีหุ้นส่วนในโชว์รูมนี้คนละยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์อีกด้วย               

"พี่เสือปล่อยมือขวัญได้แล้วค่ะ คนมองกันใหญ่แล้ว" หญิงสาวพูดพร้อมกับสลัดมือออกจากชายหนุ่ม

"หึ... เสน่ห์แรงจังเลยนะ มาทำงานวันแรก ผู้ชายทั้งออฟฟิศก็มองมาที่เธอตาเป็นมันเชียว ชอบใช่ไหมล่ะ ถึงได้ยืนอ้อยอิ่งอยู่ได้รีบเข้าไปด้านในสิ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินนำหน้าขวัญข้าวไปในออฟฟิศ ซึ่งเป็นโซนของผู้บริหาร และนั่นยิ่งทำให้ทุกคนสนใจ เมื่อหญิงสาวสวยเซ็กซี่ ดูเธอจะสนิทสนมกับบอสหนุ่มมากเป็นพิเศษ แม้ว่าอัครเดชจะมีผู้หญิงเข้ามาหามากหน้าหลายตา แต่ทุกคนก็ไม่สวยสะดุดตาเท่ากับขวัญข้าว แถมหญิงสาวยังยิ้มให้กับทุกคนอย่างเป็นมิตร                                                                 

"ใช่แฟนบอสหรือเปล่า ทำไมสวยจังแถมเธอยังดูไม่หยิ่งอีกต่างหาก" พนักงานสาวที่ทำงานเอกสารอยู่หน้าโชว์รูมเอ่ยขึ้น ขณะที่เพื่อนๆ หลายคนก็เริ่มจะสงสัยเช่นเดียวกับเธอ                                               

"สวยมากแถมยังดูเด็ก คุณเดียน่าอะไรนั่นชิดซ้ายไปเลย" พนักงานสาวอีกคนพูดเสริมขึ้น เพราะพวกเธอต่างก็ไม่ค่อยชอบเดียน่าสักเท่าไหร่                                                                                                                     

"ว่างมากหรือไงพวกหล่อน ถึงได้มีเวลามานั่งเม้าท์เรื่องของเจ้านาย มีงานอะไรก็ทำไปสิ" นั่นคือน้ำเสียงของออนิว เธอทำงานเป็นหัวหน้าของแผนกนี้ ซึ่งเป็นงานบริการหลังการขาย และที่สำคัญหญิงสาวนั้น ได้แอบชอบบอสหนุ่ม แต่เขากลับไม่ชายตามองเธอเลยสักนิด แม้จะใช้วิธียั่วแค่ไหนก็ตามที เขาก็ไม่เล่นด้วยอยู่ดี  

พอเข้ามาในห้องชายหนุ่มได้นั่งลงที่โซฟากว้าง ขนาดห้องทำงานของเขานั้นใหญ่พิเศษกว่าทุกห้อง แถมยังมีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน ด้านในมีทั้งห้องนอนและห้องน้ำอยู่ในตัว                

"นั่งลงสิ" อัครเดชพูดออกมา ขณะที่เขานั้นนั่งไขว่ห้างอยู่ที่โซฟา พร้อมกับบอกให้ขวัญข้าวนั่งลงที่ตรงข้ามกับเขา แต่หญิงสาวกลับมีท่าทางที่เป็นกังวล เมื่อกระโปรงที่เธอสวมใส่มันสั้นแถมรัดติ้ว ซึ่งเธอคิดว่าถ้านั่งลงคงต้องโป๊มากแน่                                                                                                      

"พี่จะให้ขวัญทำงานในห้องนี้เหรอคะ" หญิงสาวถามเขาออกมาด้วยความสงสัย โดยที่เธอนั้นยังคงยืนนิ่งเป็นรูปปั้นไม่ขยับไปไหน                        

"แล้วขวัญจะยืนค้ำหัวพี่แบบนี้อีกนานไหม นั่งลงสิ จะยืนทำไมล่ะ" ชายหนุ่มพูดออกมาทั้งที่รู้เหตุผลของเธอดี และเขาก็อยากแกล้งให้เธอนั้น ได้นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับเขา                                                             

"ก็กระโปรงของขวัญมันสั้นแบบนี้ แล้วจะให้ขวัญนั่งลงไปได้ยังไงละค่ะ" หญิงสาวพูดพร้อมกับทำหน้ามุ่ยออกมา เมื่อเธอเลือกชุดนี้ที่ยาวที่สุดในบรรดาชุดที่ซื้อมาแล้ว ซึ่งพรุ่งนี้เธอยังไม่รู้ว่าจะใส่ชุดไหนดี   

"เดี๋ยวเย็นนี้พี่จะพาไปซื้อใหม่เอาให้คลุมตาตุ่มไปเลยเป็นไง...ดีไหม...หืม" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับฉีกยิ้มออกมา แววตาของเขาจับจ้องไปที่หญิงสาวหุ่นเซ็กซี่ ด้วยความรู้สึกที่อยากจะกลืนกินเธอลงไปทั้งตัว เขาไม่อยากให้เธอนั้นออกไปจากห้องนี้ด้วยซ้ำ                                                                      

"ถ้าจะซื้อใหม่...ขอไปที่ตลาดนะคะ ไปห้างไม่ไหวขวัญจะหมดตัวอยู่แล้วเนี่ย" หญิงสาวพูดพร้อมกับหย่อนก้นลงนั่งที่โซฟา เธอทำหน้ามุ่ยอีกครั้งแล้วถอนหายใจออกมา เมื่อคิดถึงยอดเงินที่เสียไป จนลืมนึกไปว่าเธอนั้นได้ใส่กระโปรงสั้น แถมเวลานี้ยังอยู่ในห้องทำงานกับชายหนุ่มเพียงลำพังสองต่อสองอีกด้วย        

"เดี๋ยวพี่จะเป็นคนจ่ายให้เอง" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับลุกมานั่งข้างๆ หญิงสาว วงแขนของเขาโอบไปที่ไหล่มนของเธอเอาไว้ ขณะที่มืออีกข้างวางแหมะลงมาที่ต้นขาของเธอ จนขวัญข้าวนั้นกลืนน้ำลายลงคออย่างเหนียวหนืด พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง เมื่อเธอมองออกไป พบว่าผู้คนมากหน้าหลายตากำลังนั่งอยู่ด้านนอก เพราะห้องนี้เป็นกระจก แต่คนด้านนอกมองเข้ามาไม่เห็น มีเพียงแค่คนที่นั่งอยู่ข้างในเท่านั้นที่จะมองออกไปเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน                                                                                   

"พะ...พี่เสือ...ขะ ขวัญกลัว" หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือแถมยังติดอ่างอีกด้วย เมื่อเธอนั้นกำลังหวาดกลัวชายร่างสูงใหญ่ ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ชาย แต่ทว่าเขานั้นกลับกำลังแสดงออกถึงเจตนารมณ์ ของเสือหนุ่มที่พร้อมจะขย้ำกระต่ายน้อยอย่างเธอ