Chapter 14

หญิงสาวรวบผมมัดหางม้าต่ำ ทำให้แลดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เธอปัดแก้มโทนสีตุ่นๆ ทาปากด้วยสีชมพูนู้ด พร้อมทั้งปัดคิ้วให้ดูตั้งตามเทรน แต่ไม่ฟูจนเวอร์ รับรองว่าใครเห็นต่างก็ต้องตกตะลึงในความงามของเธอที่ดูสวยโดดเด่นเซ็กซี่ในลุคของสาวมั่น เปลือกตาเธอปัดด้วยอายแชโดว์สีชมพูอ่อนดูวิ้งค์เป็นประกายนั้น ยิ่งทำให้ดวงตากลมโตมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้นชายใดได้จ้องคงต้องตกอยู่ในวังวน จนเก็บเอาไปเพ้อฝันจินตนาการอยากได้เธอมาอยู่ข้างกายอย่างแน่นอน                                                                             

ขวัญข้าวหยิบต่างหูห่วงสีทองมาใส่ ซึ่งเป็นเครื่องประดับชิ้นเดียวในตัว แต่มันกลับทำให้ใบหน้าของเธอนั้นโดดเด่นเพิ่มความเซ็กซี่ขึ้นมาอีก จากนั้นหญิงสาวจึงหยิบสูทสีเทาแขนยาวมาสวมทับ ยิ่งทำให้ขวัญข้าวนั้นดูดีกว่าเดิมเป็นหลายเท่า เธอหยิบรองเท้าคัทชูสีแดงออกมาจากในตู้แล้วเดินลงไปด้านล่าง พร้อมสำหรับการรับประทานอาหารมื้อเช้า ก่อนออกไปทำงานในวันแรกของชีวิต                                                                

พอขวัญข้าวเดินตรงมายังโต๊ะอาหาร อัครเดชถึงกับมองตาค้าง เขาไม่คิดว่าเธอจะสวยเซ็กซี่และดูดีมากถึงเพียงนี้ ภาพของหญิงสาวใสๆ แต่งตัวดูแก่นแก้วเมื่อวานหายไปจนสิ้น ราวกับคนละคน จนชายหนุ่มนั้นใจเต้นแรงและแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเธอกำลังจะทำให้เขานั้นหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้น ที่สำคัญเขารู้สึกหวงแหนเธอขึ้นมาโดยฉับพลัน จนไม่อยากจะให้เธอนั้นไปทำงานที่โชว์รูม แต่ก็คงไม่มีทางปฏิเสธได้ เพราะเขารับปากมารดาเอาไว้เรียบร้อยแล้ว                                                                                        

"ใครใช้ให้แต่งตัวแบบนี้ จะไปทำงานหรือว่าไปยั่วผู้ชายกันแน่"ช่างเป็นคำทักทายที่น่าฟังเหลือเกิน จนขวัญข้าวอยากจะตะโกนออกไปดังๆ ว่าเขานั้นแหละที่เป็นคนให้พนักงานในร้านจัดการเลือกชุดให้กับเธอ

"ถ้าอ่อยแล้วได้มาสักคนขวัญก็อยากลองดูบ้าง เพราะตอนนี้ก็เรียนจบแล้ว ถ้าจะมีแฟนก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ใช่ไหมคะพี่เสือ" หญิงสาวพูดพร้อมกับตักข้าวเข้าปาก สำหรับเธอแล้วอาหารเช้าสำคัญที่สุด หญิงสาวทำผัดผักรวมไข่ตุ๋นและฉู่ฉี่ปลาทู ซึ่งทุกเมนูเธอนั้นได้ลุกมาทำตั้งแต่เช้าตรู่                                    

"อยากเจอดีก็ลองดูสิ ฉันจะฟ้องคุณแม่ แค่เรียนจบมาไม่ถึงปีคิดจะมีแฟนใช้ได้ที่ไหน" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง พร้อมกับเอามารดาขึ้นมาเป็นข้ออ้าง เพื่อจะทำให้ขวัญข้าวนั้นยกเลิกความคิดที่จะมีแฟน                                                                                                                                 

"เรื่องนั้นพี่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ขวัญอธิบายกับคุณแม่เองได้" ขวัญข้าวยังคงลอยหน้าลอยตาพูดขึ้นมาอย่างไม่ยอมเขาเช่นกัน สรุปแล้วสองคนมาอยู่ด้วยกันได้ไม่กี่วัน ก็กลายเป็นลิ้นกับฟันไปโดยปริยาย              

"เห็นใสๆ แบบนี้ คงอยากมีผัวจนตัวสั่น ที่นี่ไม่ใช่บ้านของแม่ เธอคงจะค่อยๆ เผยธาตุแท้ออกมาสินะ เสียแรงที่แม่ของฉันรักและเอ็นดูเหมือนลูกในไส้ เพราะเธอทำตัวน่าเห็นใจ ไม่คิดว่าเธอจะกลายเป็นคนแบบนี้" คำพูดของชายหนุ่มกำลังทำให้ขวัญข้าวนั้นแทบจะกลืนข้าวไม่ลงเพราะเธอไม่ได้เป็นอย่างที่เขาพูด เธอไม่เคยเสแสร้งแกล้งทำเป็นคนดี เพื่อให้ใครมาเห็นใจ โดยเฉพาะมารดาของเขานั้น ที่เธอทั้งรักและเทิดทูนบูชาสุดหัวใจ ไม่ต่างกับแม่บังเกิดเกล้า ทุกอย่างที่เธอแสดงออกมานั้นมันคือธาตุแท้ของเธอ เวลานี้ต่างหากที่เธอกำลังเสแสร้งแกล้งทำ ชุดที่เธอสวมใส่ใบหน้าที่แต่งแต้ม มันไม่ใช่ตัวตนของเธอเลยสักนิด                  

"ขอให้การกระทำทุกอย่างเป็นคำตอบ พี่จะคิดยังไงมันก็เรื่องของพี่ ขวัญจะทำตัวดีหรือไม่ดีมันก็เรื่องของขวัญไม่เกี่ยวกับพี่" หญิงสาวพูดพร้อมกับเก็บจานชามไปล้างในครัว เพราะเธอนั้นเบื่อที่จะตอบโต้กับพี่ชายด้วยเรื่องไร้สาระพวกนี้เต็มที                                                              

"เธอมาอยู่บ้านเดียวกันกับฉัน แล้วจะบอกว่าไม่เกี่ยวกับฉันได้ยังไง เมื่อเราอยู่ภายใต้ชายคาเดียวกัน เธอก็ไม่ต่างจากคนของฉัน เธอคิดจะทำอะไรก็ควรไว้หน้าฉันบ้าง ไม่ใช่เห็นผู้ชายแล้วระริกระรี้ใส่ เหมือนปลากระดี่ได้น้ำ" ความหวงแหนกำลังทำให้ชายหนุ่มนั้นหน้ามืดตามัวไม่ฟังเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น

 ทั้งที่ขวัญข้าวยังไม่ได้ทำอะไรเลยมิหนำซ้ำการกระทำของเธอนั้นก็อยู่ในกรอบมาโดยตลอด และในเวลานี้เธอก็ยังไม่ได้ก้าวเท้าออกจากบ้าน แต่เขากลับตีโพยตีพายตื่นตูมไปเอง

               "พี่ไปโดนตัวไหนมาเนี่ย...ทำไมถึงได้กัดไม่ปล่อยแต่เช้าจัง" หญิงสาวพูดพร้อมกับเช็ดจานแล้วเก็บเข้าที่ ขณะที่อัครเดชนั้นเดินตามเธอมาถึงในครัว                                                                                                      

หมับ!! มือแกร่งของชายหนุ่มจับไปที่ไหล่มนของขวัญข้าว พร้อมกับดันร่างอรชรของหญิงสาวอย่างแรง จนแผ่นหลังของเธอนั้นชิดผนังของห้องครัว                                                                                                  

"โอ๊ย! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะขวัญเจ็บ!" เสียงร้องของขวัญข้าวดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่ได้ยิน เมื่อในหัวของเขานั้นเต็มไปด้วยความหึงหวง และกลัวว่าผู้ชายในโชว์รูมนั้นจะรุมจีบเธอ                                  

"นอกจากฉันจะชอบกัดแล้วยังชอบจูบ" พูดจบอัครเดชได้รุกเร้าบดขยี้ริมฝีปากลงไปอย่างไม่ปรานี เมื่ออารมณ์ที่มีอยู่เหนือเหตุผลไปแล้วข้อมือเรียวทั้งสองข้าง ถูกชายหนุ่มจับตรึงเอาไว้กับผนัง หญิงสาวไร้ซึ่งเรี่ยวแรงขัดขืนใดๆ เมื่อเขาประชิดตัวเธอ พร้อมกับจู่โจมอย่างรวดเร็ว รสจูบจากชายหนุ่มที่กำลังรุกหนัก มันคือสัมผัสที่แปลกใหม่ เขาจะรู้ตัวหรือไม่ว่านี่มันคือจูบแรกของเธอ จนขวัญข้าวนั้นเผลอเผยอเรียวปากตอบรับการชักนำของริมฝีปากที่ช่ำชอง ด้วยความรู้สึกที่ยากจะขัดขืนได้                 

"อื้ม...อือ" เสียงอื้ออึงดังออกมาจากในลำคอของหญิงสาว พร้อมกับพยายามส่ายหน้าให้หลุดพ้น แต่มันก็เปล่าประโยชน์ เมื่อชายหนุ่มใช้ลิ้นดันเข้าไปในโพรงปากของเธอ เขาอ้อยอิ่งควานเขาความหวานอย่างไม่รู้จักพอ                                                                                                          

บรรยากาศในห้องครัวเริ่มจะอึดอัด เมื่อน้ำใสๆ ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย เมื่อเธอรู้สึกได้ถึงรสจูบที่ชายหนุ่มมอบให้ มันเพิ่มความเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สมองของขวัญข้าวได้ฉุกคิดถึงมารดา ผู้ที่เลี้ยงมาให้ข้าวให้น้ำ ให้ความรักความเอาใจใส่ แต่เธอกำลังจะทำให้แม่เลี้ยงกวางกมลผิดหวังเสียใจ