ВойтиShare
ตอนที่ 4
Последнее обновление:
2025-02-26 00:16:27ร่างสูงใหญ่ผายมือเชื้อเชิญ อรทัยทรุดร่างบอบบางลงนั่งคนละฝั่งของโต๊ะกลม มอน์แกนนั่งไขว่ห้าง เอื้อมหยิบเบียร์กระป๋องที่แช่อยู่ในกระติกน้ำแข็งออกมาเปิด
“เบียร์ครับ... ดื่มได้ไหม ถ้าไม่ได้เดี๋ยวผมจะเข้าไปเอาน้ำเย็นมาให้”
เขายื่นเบียร์กระป๋องให้เธอ
“ได้ค่ะ”
อรทัยไม่ใช่คนเรื่องมาก เธอชอบท่าทางสบายๆ และเป็นกันเองของมอร์แกน เขาดูเป็นคนเรียบง่าย ท่าทางไม่เรื่องมากเลยสักนิด ทำให้รู้สึกแปลกใจว่าทำไมมอร์แกนกับดาริกาจึงเข้ากันไม่ได้
“ผมเสียใจด้วยนะครับ... ”
เขาจ้องมองใบหน้าสะสวยของเธอ สุ้มเสียงเศร้าลงไปอย่างเห็นได้ชัด
เบื้องทิศตะวันตกพระอาทิตย์กำลังลอยเรี่ยต่ำจวนเจียนจะตกดิน ลำแสงสุดท้ายของแดดสีทองประกายในตอนใกล้ค่ำตกกระทบเสี้ยวหน้าคมคร้ามของมอร์แกน ทำให้ยิ่งเห็นในความหล่อเหลา
“เสียใจเรื่องอะไรคะ”
อรทัยขมวดคิ้ว
“ก็เรื่องที่คุณกับสามีต้องแยกทางกัน”
มอร์แกนหมายถึงเรื่องหย่า
“อ๋อ... ค่ะ เช่นกันนะคะ ขอแสดงความเสียใจด้วยที่คุณกับดาริกาต้องหย่ากัน”
“ช่างบังเอิญเหลือเกิน... ว่ามั๊ย ที่เราทั้งสองคู่ต้องมา ‘หย่า’ ในวันเดียวกัน”
มอร์แกนนึกถึงวันที่เจอกันที่อำเภอเมื่อสัปดาห์ก่อน
“นั่นน่ะสิคะ... ช่างเป็นเรื่องบังเอิญแท้ๆ”
อรทัยยกเบียร์ขึ้นกระดกดื่ม ตอนใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับอาทิตย์เธอไม่เคยมีโอกาสได้แตะต้องเหล้าเบียร์ เพราะว่าอาทิตย์ไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับสิ่งมึนเมาทุกชนิด ทำให้สไตล์การใช้ชีวิตของเธอต้องปรับเปลี่ยนไปในทิศทางเดียวกันกับเขา ตลอดระยะเวลาหนึ่งปีที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
“เสียใจด้วยอีกครั้งนะคะ... ที่คุณกับดาริกาต้องแยกทางกัน”
อรทัยกล่าวเบาๆ มอร์แกนคว้าเบียร์ที่แช่อยู่ในกระติกน้ำแข็งออกมาเปิดแล้วยื่นให้อรทัย หล่อนรับมาดื่มหลังจากเบียร์กระป๋องแรกหมดลงภายในระยะเวลาอันสั้น
“ผมเองก็พยายามประคับประคองอย่างที่สุด... ชีวิตคู่ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนอย่างที่เราเข้าใจ อันที่จริงผมกับดาริกามีปัญหากันมานานแล้วครับ คุณอยากรู้มั้ยว่าเรามีปัญหาอะไรกัน... ถ้าอยากรู้ผมจะเล่าให้ฟัง”
มอร์แกนมองหน้าอรทัย หล่อนมองสบตาเขาพลางเอ่ยขึ้นว่า
“กลัวจะเป็นการละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวของคุณน่ะค่ะ”
มีความเกรงใจอยู่ในน้ำเสียงของหญิงสาว แต่ท่าทางของมอร์แกนดูเหมือนอยากจะเล่า อยากระบาย
“แต่ผมอยากเล่าครับ”
จริงอย่างที่อรทัยสังเกต มอร์แกนคิดว่าการได้ระบายปัญหาหนักอกกับใครสักคนอาจทำให้เขาสบายใจขึ้น ด้วยมองว่าอรทัยเองก็ผ่านการใช้ชีวิตคู่มาแล้ว บางทีการได้แลกเปลี่ยนมุมมองซึ่งกันและกันก็เป็นเรื่องดี
“ขอเดาว่าเป็นเรื่องเชื้อชาติและวัฒนธรรมความเป็นอยู่ของตะวันตกกับตะวันออกแตกต่างกันใช่ไหมคะ... ที่ทำให้คุณกับดาริกาต้องแยกทางกัน”
“ไม่ใช่ครับ... ”
มอร์แกนส่ายหน้า
“อ้าว...”
“เรื่องเชื้อชาติไม่ใช่ปัญหาเลยสักนิด แล้วเรื่องที่เราเติบโตมาจากวัฒนธรรมความเป็นอยู่ที่แตกต่างกันก็ไม่ใช่ปัญหาอีกเหมือนกัน... ”
มอร์แกนพูดไม่จบประโยค เขาตั้งใจทิ้งท้ายไว้ให้อรทัยอยากรู้ ซึ่งมันก็ได้ผล เมื่อเธอรีบถามขึ้นว่า
“งั้นเรื่องอะไรคะ... ที่ทำให้คุณกับดาริกาต้องเลิกกัน”
“เรื่องบนเตียงครับ”
เขาตอบพลางยกเบียร์ในกระป๋องขึ้นกระดกดื่ม มอร์แกนกล่าวถึงปัญหาที่อยู่เบื้องหลังการหย่าร้างเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา
ชายหนุ่มหารู้ไม่ว่าสิ่งที่ได้ยินทำให้หัวใจของอรทัยกระตุกวูบ เธอหลบสายตาของเขาวูบหนึ่งตอนที่มอร์แกนจ้องมองมา ด้วยจู่ๆ ก็เกิดความรู้สึกกระดากอายที่จะพูดคุยกันต่อไปถึง ‘เรื่องบนเตียง’ ซึ่งเป็นปัญหาของเขา หากมอร์แกนกลับเป็นฝ่ายพูดต่อไปเหมือนอยากชวนคุย
“แล้วคุณล่ะครับ... ทำไมถึงเลิกกับสามี”
อรทัยนิ่งงันไปชั่วขณะ ทั้งที่เธอรู้ว่าปัญหาที่ทำให้เธอกับอาทิตย์ต้องเลิกกันก็สืบเนื่องมาจาก ‘เรื่องบนเตียง’ เช่นกัน หญิงสาวมองหน้าเขาในอาการชั่งใจว่าควรจะบอกดีหรือไม่บอก
“ไม่ต้องอายนะครับ... เราต่างก็ผ่านการใช้ชีวิตคู่มาแล้ว ถือเป็นการแลกเปลี่ยนกันนะครับ คราวนี้จะบอกผมได้หรือยังครับ... ว่าอะไรทำให้คุณกับสามีเลิกกัน”
“เรื่องบนเตียงเหมือนกันค่ะ”
อรทัยอยากจะตบปากตัวเองแรงๆ สักที ที่จู่ๆ ก็พูดออกมา
Latest chapter
แลกรักสลับสวาท ตอนที่ 35
ตะวันช้อนสายตามองหน้าเธอ เหมือนเด็กที่จ้องมองผู้ใหญ่ จากนั้นก็กล่าวเบาๆ “รู้ไหมว่าพี่ไม่เหมือนคนอื่นๆที่ผมเคยเจอ” เขาชม อมยิ้ม มองเธอ แต่เปลี่ยนมาใช้สายตาแบบหนุ่มมองสาว และมันทำให้รำเพยรู้สึกเหมือนเป็นสาวแรกรุ่นที่เริ่มออกเดทครั้งแรก กับชายหนุ่มที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า “พี่ดูพิสดารมากใช่ไหม...ในสายตาเธอ” น้ำเสียงปนหัวเราะ………. “มีอะไรบางอย่างในตัวพี่...มันทำให้ผมรู้สึกสบายใจ รู้สึกอยากคุยกับพี่ อยากรับรู้เรื่องของพี่มากกว่านี้”“บางเรื่องเกี่ยวกับพี่…รู้แล้วเธออาจจะไม่สบายใจ” รำเพยเอ่ยเป็นนัย“สามีพี่ล่ะ” ตะวันย่นหน้าผาก อยากรู้“พี่เลิกกับสามีแล้ว” “พี่มีลูกกับเขาหรือเปล่า” “มีลูกสาวคนนึง อายุคงรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ” “ผมถามอะไรอีกอย่างได้ไหม...” ตะวันหยุดคิดนิดนึง เหมือนไม่แน่ใจว่าสิ่งที่กำลังจะถามนั้น จะเป็นการละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวของเธอเกินไปหรือเปล่า…..“ได้สิ!...ถึงขั้นนี้แล้ว พี่คงไม่มีความลับกับเธอ”“ทำไมพี่เลิกกับสามี” “เขานอกใจพี่...หลายครั้งหลายคราว”“ครั้งนี้…พี่เลยเอาคืนบ้าง”“เปล่า…ค
แลกรักสลับสวาท ตอนที่ 34
เป็นจังหวะเดียวกันกับเสียงโทรศัพท์ของรำเพยดังขึ้น เธอรีบรั้งมือชายหนุ่มที่ยังเอกเขนก พิรี้พิไรเหมือนไม่อยากลุกไปจากเตียง ให้รีบไปอาบน้ำ จากนั้นเธอก็รีบก้าวไปกดรับโทรศัพท์ที่ส่งเสียงเรียกอยู่ในกระเป๋าถือของเธอที่วางอยู่บนหลังตู้เย็น “แม่อยู่ไหนคะ” ต้นสายถาม เป็นเสียงของแอนนา “เอ่อ...ม..ม..แม่ออกมากับเพื่อนน่ะ” คนเป็นแม่ตกใจจนน้ำเสียงตะกุกตะกัก ลูกสาวได้ฟังก็ถึงกับขมวดคิ้ว ร้อยวันพันปี นอกจากดูละครหลังข่าว ถักโครเช แล้วนอนอ่านนิยายโรมานซ์ ก็ไม่เคยเห็นแม่ออกไปเที่ยวกับเพื่อนที่ไหน “เพื่อนที่ไหนคะ?” น้ำเสียงของแอนนาเต็มไปด้วยความดีใจปนสงสัย ที่รำเพยออกมาเปิดหูเปิดตา หลังจากเอาแต่เก็บเนื้อเก็บตัวจนต้องไปรักษาอาการซึมเศร้าอยู่พักใหญ่“เพื่อนเก่าแม่จ้ะ...บอกไปหนูก็ไม่รู้จักอยู่ดี” เธอเสเพื่อไม่ให้ลูกสงสัย “ดีแล้วค่ะแม่ หนูดีใจที่แม่ออกไปเจอผู้เจอคนบ้าง ว่าแต่คืนนี้หนูไม่กลับนะ ไปนอนคอนโดค่ะ” “จ้ะ…” รำเพยตอบเพียงสั้นๆ กลัวลูกสาวซักไซร้ “ว่าแต่ตอนนี้ตีสองแล้วนะแม่” ลูกสาวเตือน รำเพยพลิกหลังมือขึ้นมองนาฬิกา “ตายจริ
แลกรักสลับสวาท ตอนที่ 33
ไวต่อความรู้สึก ทำให้เธอเผลอลู่ไหล่ บิดเรือนกายเบาๆ ลูบแขนตัวเองไปมาด้วยความลืมตัว “เชื่อแล้ว…ว่าเป็นครั้งแรกของพี่” มีความภาคภูมิใจอยู่ในน้ำเสียงที่กล่าวออกมา จากนั้นเขาก็ขยับออกมาพินิจดวงหน้าสวยที่เผยสู่แสงไฟ ยามที่เธอทอดร่างลงกลางเตียงนอนอย่างว่าง่าย รั้งลำคอบึนหนาของเขาให้พรมจูบไปตามลาดไหล่ เขาละเลงริมฝีปากลงไปอย่างหิวกระหาย จากนั้นจึงค่อยๆกระซิบตอบจนริมฝีปากชิดใบหู เล็มเลียเหมือนจงใจแกล้ง “พี่สวยเหลือเกิน”“เธอกำลังจะทำให้พี่ขาดใจ” ลมหายใจของรำเพยพ่นพรูออกมาพร้อมกับคำพูดรำเพยพ่นลมหายใจออกมาพร้อมคำพูด “พี่ชอบผมใช่ไหม” “ใช่…ชอบมาก” หล่อนแอบยิ้มท้ายประโยค “พี่ยิ้มสวย...ผมชอบ” “สวยแค่รอยยิ้มหรือ?” รำเพยทำเสียงเหมือนสาวแรกรุ่น “อยากฟังผมพูดตรงๆไหม” “อยาก” ตอบพร้อมกับยื่นมือไปแตะที่ริมฝีปากของชายหนุ่ม ตะวันแกล้งกัดนิ้วเธอเบาๆ “พี่สวยมาก ไม่น่าเชื่อว่ายังมีสามีหน้าโง่ที่ไหนปล่อยให้พี่ต้องมาใช้บริการผม” “ช่างเถอะ...ในที่แบบนี้ อย่าเอ่ยถึงใครอื่นอีกเลย” เธอดึงเขากลับมาสู่สิ่งที่อยู่ตรงหน้า
แลกรักสลับสวาท ตอนที่ 32
“ถ้าพี่รู้สึกผิด...เราเปลี่ยนใจ ไม่ต้องทำก็ได้นะครับ” เขากล่าวเสียงเรียบ เสนอทางเลือกให้เธอ บอกให้เธอรู้ว่าเขาไม่ใช่คนฉวยโอกาส เขาอยากให้มันเป็นไปด้วยความสมัครใจมากกว่า “จะเสียเวลาเธอ” “ไม่เป็นไรครับ” “อุตส่าห์นั่งแท็กซี่มาไกล ไหนจะต้องตากฝนจนเปียกปอน” เธอทำน้ำเสียงเห็นใจ “ช่างเถอะ...ถ้าพี่ไม่อยากทำ” “รู้ได้ยังไงว่าพี่ไม่อยาก” “เห็นพี่ลังเล” “เปล่าลังเล...การที่พี่ใจกล้ามานั่งอยู่ในห้องที่ลับหูลับตาคนแบบนี้ เพราะพี่ตัดสินใจดีแล้วในสิ่งที่ทำ” เธอยังคงยืนยันถึงเจตนารมย์อันแน่วแน่ ว่าจะใช้บริการเขา“มันไม่เกี่ยวกับกล้าหรือไม่กล้า…แต่มันเป็นเรื่องของการยอมรับ พี่ยอมรับได้ใช่ไหม ว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ จะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตพี่ตลอดไป และพี่ต้องยอมรับมันได้”“เคยมีคนที่มาแล้วเปลี่ยนใจด้วยหรือ” รำเพยทำน้ำเสียงอยากรู้“มีครับ”“แต่พี่คิดดีแล้ว…” เธอยืนยัน “ได้คุยกันก่อนก็ดีเหมือนกัน” “แล้วปกติ เธอไม่ค่อยได้คุยกับลูกค้าเลยหรือ” รำเพยย่นหน้าผาก “บางคนมีเวลาน้อย พอเจอหน้ากันก็ไม่พูดพล่ามท
แลกรักสลับสวาท ตอนที่ 31
“เอ่อ เดี๋ยวก็ได้...” เธอยื้อ ชายหนุ่มหันมาทำหน้าฉงน “ผมกลัวพี่จะเหม็นเหงื่อ” เขาให้เหตุผล เพราะเพิ่งฝ่าฝนมาหมาดๆ “ไม่เหม็นหรอก” เธอส่ายหน้ามันทำให้ตะวันย้อนระลึกไปถึงลูกค้าคนหนึ่งที่เคยเจอ เธอไม่ชอบให้เขาอาบน้ำ ให้เหตุผลว่ากลิ่นเหงื่อกลิ่นกายของหนุ่มๆ มันทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก เธอสารภาพอย่างตรงไปตรงมาว่าเบื่อหน่ายกลิ่นน้ำหอมแห้งๆของสามีแก่ๆ และตะวันเดาเอาว่ารำเพยอาจรู้สึกเช่นเดียวกับผู้หญิงคนนั้น “ตามใจพี่ครับ…ผมยังไงก็ได้” น้ำเสียงที่ตอบออกมาอย่างตามใจลูกค้า สมกับเป็นผู้ให้บริการ เขาคิดในใจว่าไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกอะไร คนเรามีความชอบที่แตกต่างกัน “เอ่อ...พี่ชอบแบบไหนครับ” เขาถาม แม้จะตรงไปตรงมา แต่ดูจากความตั้งใจในน้ำเสียงก็เชื่อได้ว่าคงอยากบริการเธอให้ดีที่สุดรำเพยรู้สึกถึงเลือดในกายตัวเองที่ฉีดแรง ตอนเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ก็ไม่รู้สึกถึงความต้องการเท่าไรนัก ทว่าเมื่อได้มาอยู่ในบรรยากาศจริง รูป รส กลิ่น เสียง คำพูดของหนุ่มแปลกหน้ากลับมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเธอขึ้นมารุนแรง“เอ่อ!...ย..ย..ยังไงดีล่ะ” รำเพยเค้นคำพูดออ
แลกรักสลับสวาท ตอนที่ 30
เหนือริมฝีปากและคางมีไรหนวดเคราเขียวๆระบายเอาไว้ ขนคิ้วเป็นแพดกหนา มีความอบอุ่นอยู่ในดวงตาสีนิลประกายรำเพยอดเสียดายอนาคตของเขาขึ้นมาไม่ได้ เขาไม่น่ามายึดอาชีพนี้“ข้างนอกฝนกำลังตกหนักครับ” เขาชวนเธอคุย “พี่รู้…” เธอตอบเรียบๆ พยายามรักษาระดับน้ำเสียงไม่ให้ดูตื่นเต้นจนเกินไป ที่รู้ว่าฝนตกก็เพราะเธอเพิ่งมาถึงก่อนหน้าเขาได้ไม่นาน ซึ่งตอนนั้นฝนก็ลงหนักแล้ว แม้ตอนที่กำลังคุยกัน ฝนก็ยังเปาะเปะ พิรี้พิไรไม่ขาดสาย “เอ่อ…” รำเพยเก้ๆกังๆ ไม่รู้ว่าเธอควรจะทำอะไรก่อนชายหนุ่มดึงบุหรี่หนึ่งมวนออกมาจากซอง คาบไว้ด้วยริมฝีปาก เสยผมหนึ่งที ค่อยๆตะแคงใบหน้าจุดบุหรี่ด้วยไฟแช็คอย่างใจเย็น รู้สึกแปลกใจที่เห็นความประหม่าในแววตาของผู้หญิงตรงหน้า“ผมชื่อตะวันนะครับ จำได้ว่าบอกไปแล้ว ตอนที่แชทกัน แต่พี่อาจจะลืม”“ค่ะ” บางจังหวะเธอก็พูดแทบจะนับคำ “ทำตัวตามสบายนะครับ ไม่ต้องตื่นเต้น ไม่ต้องรีบร้อน” เขากล่าวยิ้มๆ ให้กำลังใจเธอ เหมือนรู้เท่าทันอาการตื่นเต้นของรำเพย“ขอพี่อาบน้ำเดี๋ยวนะ” เธอว่า“ครับ” ชายหนุ่มพยักหน้า จากนั้นก็ก้าวไปทรุดกายรอบนโชฟาร์รำเพยพาร่างหายลับเข้าไปในห้องน้ำ ครู่สั้นๆก็กลับออกมาใ
Вам тоже понравятся
แรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์44.3K Кол-во прочтенийภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2
ไห่ถาง14.2K Кол-во прочтенийเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก31.9K Кол-во прочтенийครูสาว สวิงเสียว
Tiwa Tatree18.3K Кол-во прочтенийเผลอรัก... ผู้ชายเจ้าเล่ห์
อาภาลดา479 Кол-во прочтенийสลักรักเคียงใจ
ขนมปังรสหวาน478 Кол-во прочтенийกลลวงรักวิศวะร้าย
Re-match I รีแมทช์6.5K Кол-во прочтенийรักสุดหวงของคุณหมอสุดโหด
ชาไทยเย็น2.3K Кол-во прочтений
